A! wankelt de wereld
toch vertrouwen
Het verloren
Paradijs
Twee mijnen op
den dijk geslagen
Dinsdag 28 November 1939
Tweede Blad
^tadinLeiuaó
Het gaat naar wensch
met „Beatrix"
fcnrgerlqke Stand van Den Hekier
Heeft U alles
klaargelegd
Het afscheid
van Sander Oostendorp
Uit het politie-rapport
Hedenavond Gemeenteraad
Verkiezing Kamer v. Koophandel
Natuurhistorisch Museum
gesloten
Voetbalcompetitie
Zeemacht
Damjournaal
De 3e jaarvergadering van onze
Baby- en Moederzorgvereeniging.
Het gaat naar wensch met de Heldersche
Baby- en Moederzorg-Vereeniging „Beatrix",
zóó goed als een nog jeugdige vereeniging'
als deze dat maar wenschen kan. Men kan
Wijzen op een zeer behoorlijk aantal leden
(hoewel dat aantal uiteraard nog voor uit
breiding vatbaar is!), men kan steeds beter
de zoo zeer noodzakelijke hulp verschaffen
op verschillend gebied, en tenslotte mag ge
wezen worden op de kerngezonde kaspositie.
Dat alles kwam gisterenavond, tijdens de
jaarvergadering in 't Kegelhuis, duidelijk
naar voren.
Nadat de presidente, mevrouw Ritmeester,
de bijeenkomst had geopend met een woord
van welkom, en .mededeeling gedaan had, dat
verschillende dames verhinderd waren aan
wezig te zijn, las de secretaresse, zuster H. T.
Smits de notulen voor der voorgaande ver
gadering, welke zonder opmerkingen werden
gearresteerd. Volgde het jaarverslag van de
secretaresse over1938—'39, waaruit wij me-
moreeren, dat er alle reden tot dankbaarheid
is over de wijze waarop „Beatrix" werkt. Er
blijft evenwel altijd nog iets te wenschen
over, o.m. het helpen van de verschillende
z.g. „stille armen", waarvan men eerst later
vernam, dat zij feitelijk de hulp van
„Beatrix" van noode hadden. Het dagelijksch
bestuur vergaderde in dit vereenigingsjaar
8 maal, het bestuur 11 maal. Twee com
plete uitzetten werden aan een tweetal moe
ders gegeven, en voorts 14 aanvullende pak
jes. In totaal kwamen 38 aanvragen tot steun
binnen, waarvan in 28 gevallen werd voor
zien; 2 gezinnen kregen gebruikte kleertjes.
Via Maatschappelijk Hulpbetoon kwamen
52 aanvragen voor kraamhulp binnen en in
verscheidene gevallen werd ook hierin voor
zien. Hierbij moet nog aangeteekend wor
den, dat de verhouding tusschen „Beatrix"
en Maatschappelijk Hulpbetoon alleszins
prettig is en dat men gecombineerd nuttig
werk mocht verrichten.
Voorts vermeldt dit jaarverslag nog, dat
een 10-tal dames werd uitgenoodigd zich op
te geven als kraamverzorgster. Momenteel
bestaat deze staf ook nog uit 10 dames.
Goed werk werd voorts verricht door de
beide dames van de huisbezoek-commissie.
Men mocht veel gebreide truitjes en ander
babygoed ontvangen van leden, terwijl een
groot deel ook op de Vakschool werd ver
vaardigd. Een deel van het goed kon gewas-
schen worden op deze onderwijsinrichting,
hetgeen een belanrijke besparing beteekende.
Het vorige vereenigingsjaar besloot men
met 466 leden. Dit aantai liep hard terug,
doch door intensieve werving is dit getal
thans weer 490. Tenslotte wordt dank ge
bracht aan al die dames, die hun tijd en am
bitie gaven aan het werk van „Beatrix".
Speciaal worden daarbij genoemd de Vak
school voor Meisjes en de directrice daarvan,
mevrouw Niemeyer, de heer Polak van het
Casino, en de heer Van Twisk, die wederom
een zijner theaters voor „Beatrix" heeft be
schikbaar gesteld.
De penningmeesteresse, mevrouw Bands-
ma, leest hierna het financieel jaarverslag
voor. Sloot men het vorige jaar met een
saldo in kas van 931.,dit jaar werd ont
vangen 1830.uitgegeven 553,zoodat
een saldo zou resteeren van 1277.Men
heeft echter nog een schuld van circa
400.—, zoodat het kassaldo in werkelijkheid
877.bedraagt.
Namens de kascommissie deelt mevrouw
van Vliet Wiekel mede, dat alles in uitste
kende orde was bevonden, waarna de presi
dente zoowel kascommissie als secretaresse
en penningmeesteresse dank brengt voor hun
accuraat werk.
Tot nieuwe kascommissie worden geko
zen de dames Goos, Grendel en Jansen.
Bij de bespreking van het winterprogram-
hia wordt medegedeeld, dat de heer van
Twisk wederom heeft toegezegd, dat
..Beatrix" een avond beslag op een der thea
ters kan leggen. Dat is altijd een goed mid
del tot het verkrijgen van contanten, maar
hien moet niet vergeten, aldus de presidente,
dat het voornaamste werk blijft: ledenwer
ving. Ook dit jaar zal men moeten pogen het
ledental belangrijk op te voeren.
Wij vernemen dan dat op 31 Januari, den
geboortedag van Beatrix, wederom een
speldjesdag georganiseerd zal worden, terwijl
mevr. Van Vliet Wickel een heel mooi kleed
beschikbaar heeft gesteld. Ook andere dames
boden reeds giften aan.
Zuster Smits stelt voor een collecte huis
fan-huis. te houden, waarbij dan tevens een
invulbiljet wordt aangeboden, waarop men
z'ch als lid kan laten noteeren. In dit opzicht
zou een dergelijke actie op twee manieren suc
ces sorteeren. Gezien het lage contributie
bedrag (50 cent per jaar) kan verwacht wor
den dat men op deze manier vele nieuwe
leden zal mogen boeken.
Door de presidente wordt toegezegd dat
men dit voorstel nader zal uitwerken en po
gen voor dit doel ijverige collectrices of
collectanten te krijgen.
Hierna sluit mevrouw Ritmeester deze ver
gadering, die, waarschijnlijk tengevolge van
lijds- en weersomstandigheden, niet druk be
zocht was.
Wij vernemen dat na deze vergadering het
bestuur nog" een verrassing bereid werd; zuster
Holtz kwam namelijk na sluiting der bijeen
komst met de verheugende mededeeling, dat
zij nog 25 nieuwe leden te noteeren had. Een
Woord van lof voor een dusdanige activiteit is
bier wel op zijn plaats.
Tenslotte geven wij nog het gironummer van
„Beatrix", dit is 369466.
van 27 November 1939.
BEVALLEN; C. Mutters-Stienstra d.; C.
Wind-Otte z.A. G. Zweeres-Schellevis d.;
F. van Ek-Skach z.; N. Geerestein-Donker d.;
D. van den Haspel-Okel d.; M. A. Dunselman-
Van Langen z.;-J. J. Bekker-Kleinee z.
OVERLEDEN; Wed. N. Salie-Brujjn 74 j.
Morgen mobiliseert de Bond van
Barmhartigheid.
Zooals wij reeds gisteren gemeld hebben,
is het morgen voor den Bond van Barmhar
tigheid een belangrijke dag: men gaat er met
auto's op uit, teneinde zooveel mogelijk huis
aan huis af te gaan, om de aldaar klaar
gelegde artikelen en kleedingstukken tege
lijk mede te nemen.
Het is niet de eerste maal, dat de Bond op
deze wijze een groote voorraad goederen kan
inslaan. Vandaar ook. dat hij van harte
hoopt dat de Heldersche bevolking ook nü
weer spontaan zal geven. Bijna iedereen
heeft wel iets „over". In ieder huisgezin is
wel iets, dat men e i g e n 1 ij k zou kunnen
missen. In iedere woning is wel schoeisel,
kleeding, huisraad enz. te vinden wat men,
met wat goeden wil, toch wel wilt afstaan
voor dit doel.
Het is een prachtig doel, stad-
genooten
Aan U de taak de inzameling van mor
gen tot een groot succes te maken. Op
dat de Bond zijn menschlievend werk
voor de stille armen van Den Helder,
voor hen, die juist nü hulp zoo zeer van
noode hebben, met vrucht mag voort
zetten.
Gouden horloge als herinnering van
de N.Z. Holl. Redding Mij. Harte
lijke woorden van de heeren Tegel
berg, Coolhaas en Bot.
Gisterenmiddag heeft alhier het officieele
afscheid door de Noord- en Zuid Hollandsche
Redding Maatschappij van Alexander Oosten
dorp, sedert een reeks van vele jaren lid der
bemanning van de motorreddingboot „Dorus
Rijkers", plaats gevonden.
„Sander" van de „Dorus" heeft thans, zoo
als wij enkele Weken geleden schreven, de zes
kruisjes gepasseerd en dat is dan de leeftijd,
waarop de leden der redders-garde hun werk
zaamheden voor de maatschappij eindigen. Ve
len spijt het en Sander maakt daarop geen
uitzondering. De „Dorus" was zijn „hobby",
op de „Dorus" was hij eerst reght in zijn ele
ment, en het behoeft geen verwondering te
wekken, dat schipper Coen Bot dit lid van»
zijn bemanning slechts zeer noode heen ziet
gaan.
In hotel Den Burg vond het afscheid
plaats. Wij zagen daar o.m. den heer P.
E. Tegelberg, voorzitter van het hoofd
bestuur van de N.Z. Holl. Redding Mij.,
den heer H. de Booy, penningmeester van
het hoofdbestuur, die wegen verhindering
van zijn zoon aanwezig was, den heer
Coolhaas, voorzitter der plaatselijke com
missie, den heer P. C. van Diest, secr.-
penningm. der plaatselijke com., en voorts
de heeren Kolster en Zeilinga, eveneens
van de plaatselijke afdeeling en Coen Bot.
schipper der reddingboot. Tenslotte de
equipage van de „Dorus" met den schei
denden Oostendorp en het nieuwe lid der
bemanning Fillerup.
De heer Tegelberg:
Het was de heer Tegelberg, die als eerste
het woord voerde en Oostendorp zeide dat het
door de maatschappij ten zeerste betreurd
werd, dat hij thans heen moest gaan. Veel,
zeer veel, heeft hij gedaan voor het Neder-
landsche reddingwezen en het is het hoofd
bestuur een behoefte dit kranig lid der be
manning, dezen goeden Nieuwedieper en goe
den Hollander, een aandenken te geven. En
wel een gouden horloge met inscriptie.
De heer Coolhaas:
Het is tenslotte Coen Bot, die het woord
die er op wijst dat deze dag voor Oostendorp
een moeilijke moet zijn, .omdat hij leefde op
en voor z'n schip. Maar hij is er van over
tuigd, dat hij hem nog vele malen zal tegen
komen aan den buitenkant, in de nabijheid
van de „Dorus", waaraan hij zijn hart ver
pand had.
De tijd van rust is nu voor hem aangebro
ken, en spr. hoopt dat het inderdaad nog vele
rustige jaren mogen zijn. Want die zijn wél
verdiend. Na nog zijn spijt te hebben betuigd,
dat Oostendorp's vrouw niet aanwezig kon
zijn, om een tuil bloemen in ontvangst te
nemen, overhandigt spr. deze aan Oostendorp.
Nu is tenslotte Coen Bot, die het woord
tot O. richt. Hij bedankt hem voor het
vele en belangrijke werk op de „Dorus"
verricht en hoopt dat het hem gegeven
zal zijn nog langen tijd van zijn zoo ver
diende rust te mogen genieten. Het is jam
mer, aldus spr. dat hij heengegaan is. Wij
kenden elkaar zoo goed, wij hoorden bij
elkaar en er waren niet veel woorden voor
noodig om de zaken naar wensch te doen
marcheeren. Hij was een kranig zeeman,
die de orders pleegde op te volgen zon
der protesten. Iemand, die een taak op
het schip had en deze altijd op loffelijke
wijze vervulde. Het is daarom ook, dat
geen der leden van de bemanning dezen
dag als een feestdag voelt. Eer als het te
gendeel. Als dan Oostendorp zelf bedankt
heeft voor de vriendelijke woorden en het
horloge en speciaal den „jongen" en
„ouden" heer de Booy, blijft men gezamen
lijk nog eenigen tijd bijeen.
Een ervan lag geruimen tijd op
de st-eenen te rijen, recht tegenover
den Ouden Helder.
Sensationeele oogenblikken.
Den Helder krijgt wel het volle pond
van de mijnenmisère. Kwamen de vorige
week diverse projectielen aandrijven, die
echter vrijwel alle onschadelijk gemaakt
konden worden, hedenmorgen kreeg Den
Helder een super-sensatie te beleven door
het feit, dat enkele bewoners van den
Ouden Helder om 7 uur een mijn ont
dekten, die uit zee kwam aandrijven en
die terstond daarna tegen de bazaltblok-
ken van den dijk begon te rijen.
De plaats waar dit gebeurde was recht
tegenover het Weerkundig Observatorium.
Er stond vrij veel zee, zoodat het zich den
ken laat, dat men daar angstige oogenblik
ken heeft doorgemaakt. Telkens en telkens
weer botste het gevaarte op de steenen en
ieder oogenblik vermoedde men een ontzag
lijke explosie te hooren.
Geruimen tijd hield deze mijn de ge
moederen in dit stadsdeel in beroering.
Ramen werden opengezet en geen van
hen, die van de aanwezigheid op de
hoogte waren, waagden het aan hun
werk te gaan.
Tot aller opluchting is het echter, won
der boven wonder, niet tot een ontplof
fing gekomen. Op een gegeven oogenblik
zagen enkele ooggetuigen, dat de mijn in
de diepte verdween. Men vermoedt dat hij
door het herhaaldelijk met kracht botsen
op de steenen, lek geslagen is en daarna
vol water geloopen.
Men begrijpt welk een opluchting dit
bracht.
Bij deze mijn bleef het echter niet. Even
eens werd vanmorgen nog een ander exem
plaar gezien. Dat bevond zich ter hoogte
van den ringmuur tusschen Kaaphoofd en
Huisduinen. De mogelijkheid dat deze mijn
zal springen is groot, hoewel het gevaar op
deze plaats, waar zich in de directe omge
ving geen woningen bevinden, uiteraard ge
ringer is.
EEN WILDEBRAS.
Gisterenmiddag vroeg een logementhou
der hulp aan de politie, daar in zijn logement
aan de Keizersgracht werd gevochten. Bij
aankomst bleek dat een kostganger ruzie had
gekregen met den ba,as van het logement
over de betaling van zijn kostgeld.
Toen hij zijn zin niet kreeg, begon hij met
beleedigingen en zelfs met den inventaris
kort en klein te slaan.
Met geweld moest dezen onverlaat door de
politie worden verwijderd, daar aanmaning
niet hielp.
Daarbij kreeg hij nog een wonde aan het
hoofd, die door den geneeskundigen dienst
werd verbonden.
Daar de man schijnbaar ook bij andere
logementhouders in een kwaden reuk stond
(ze wilden hem geen van allen herbergen),
bracht hij den nacht door op het Hoofd
bureau.
De Raad der gemeente Den Helder
komt hedenavond 8 uur, niet zooals gis
teren abusievelijk vermeld werd, om 3
uur, in openbare vergadering bijeen.
Morgen heeft de verkiezing plaats voor
leden van de Kamer van Koophandel (Klein
bedrijf). De stemgerechtigden worden opge
roepen hun stem uit te brengen in het stem
lokaal in de school aan de 2e Vroonstraat,
tusschen 9 en 3 uur). Door middel van een
advertentie beveelt de Middenstandsvereeni-
ging Den Helder een zestal candidaten aan,
w.o. het zittend lid, de heer L. Coltof, die
door jarenlange ervaring, zich een verdien
stelijk lid voor de Heldersche middenstanders
heeft getoond.
Wij verwijzen voor de volgorde van de
stemming naar bedoelde advertentie.
Vanwege de stemming voor de Kamer van
Koophandel en Fabrieken, zal het Museum op
Woensdag, 29 November gesloten zijn.
Ondanks het vrij slechte weer zijn er Za
terdag nog zeven wedstrijden doorgegaan en
men kan nu zien hoe de sterken zich begin
nen af te teekenen.
Het Wachtschip zette zijn overwinningen
reeks voort met een goede zegepraal op den
Plaatselijken Dienst. Hierdoor zijn de jonge
lui van H. Ms. Emma aan het hoofd van de
ranglijst gekomen en het zal moeilijk zijn hen
van de eerste plaats van Afdeeling A te ver
drijven.
Kijkduin A, de onmiddellijke opvolger, wist
de kampioenen van het vorige seizoen een
puntje te ontfutselen, een kranige prestatie
om op het Vliegkamp gelijk te spelen. Voor
De Kooy is er nog niets verloren, maar op
passen is de boodschap. Zeer goed deed ook
de Schorpioencombinatie, door een gelijk spel
te forceeren tegen het Marine Hospitaal. De
Ziekenverplegers blijven in de running, maar
het verloren punt komt hen toch niet van
pas. Kijkduin B maakte met een beetje ge
luk een goede beurt tegen de Stafmuziek
door dezen met 31 te kloppen. Was dat nu
de Stafmuziek? Wij zagen er te veel spelers
in, die vermoedelijk niet op goeden voet zul
len staan met groote en kleine terts toonlad
ders. Enfin zij verloren, wat met „echte"
Muzikanten misschien niet eens het geval
zou zijn geweest.
Met Schorpioen 1 wil het maar niet vlotten.
Al zwoegt men ook tot het uiterste men kan
maar geen succes boeken en nu volgde weer
een nieuwe nederlaag tegen Dirksz Admiraal.
Deze Fortbewoners hebben nu in Afdeeling
B de leiding met zes punten op den voet ge
volgd door Fort Erfprins met vijf. Dat
gaat er nog spannen bij de Landmacht. Ver
melden wij ten slotte nog de kleine overwin
ning van Van Speijk, 10 is wel niet veel
voor de stokers, maar zij tellen weer twee
punten meer, het was tevens het bewijs, dat
de Verbindingsdienst zich aan het herstellen
is.
Hier volgen de volledige uitslagen:
WachtschipPlaatselijke Dienst 20
Mar.-HospitaalSchorpioen-comb. 22
De Kooy 2Kustart. Erfprins 1—1
Fort Kijkduin BStafmuziek 31
Schorpioen 1Dirksz Admiraal 23
Van SpeijkVerbindingsdienst 10
Fort Kijkduin ADe Kooy 1 11
Wie als Amsterdammer zijn schreden richt
O' twaarts van de stad, komt onverbiddelijk te
la-> Jle op de aloude Middenweg. Tot vóór een
tiental jaren een landelijke en rustige wandel
promenade, is hij nu geworden een drukke ver
keersweg, waarlangs de auto's razen, en waar
de oude boerderijen plaats gemaakt hebben voor
moderne woningen, voorzien van alle gemak
ken welke het vernuft voor ons heeft kunnen
uitdenken. Als enig overblijfsel uit het antieke
verleden rammelt er af en toe een wagen van
de Gooise Tramweg Maatschappij langs, die
spoedig geheel door autobussen vervangen zal
worden.
Eén oude boerderij is er echter nog overeind
gebleven. En naar deze bedoening is het, dat ik
U leiden ga. Niet, dat we daar ontvangen zou
den worden door een ronde boerin, of dat we
ons kennersoog konden laten gaan over zwaar
stamboek-vee, ik wilde U een kijkje gunnen in
een der eigenaardigste instellingen, welke het
vernuft en de beschaving daar hebben teweeg
gebracht.
Zo houden we dan halt voor een sierlijk-ge-
schilderd bord, dat ons het bewijs levert op de
juiste plaats te zijn aanbelandt. Een groot
bord is het. Er staat op: „Blinden Geleidehon
den School". We openen het hek en staan op
eens in een soort miniatuur-stadje. Straten zijn
aangelegd, trottoirs, netjes betegeld met vier
kante stenen, strekken zich uit in een groot
vierkant, er zijn bruggetjes en rood-wit be
schilderde spoorboomen kortom: een stad in
het klein. En over de grijze tegels schuivelen
met onzekere gebaren een paar mannen, wier
voorzichtige schreden geleid worden door een
hond.
We zijn in de school der blinden. Of beter: in
die der honden. Want op deze plaats is het, dat
mens en hond tot één groeien. Hier kunnen
blinde medemensen zich oefenen in de vaardig
heid, welke wij, gelukkiger schepselen, als iets
vanzelfsprekend aanvaarden: zich vrij over
straat bewegen.
Aandoenlijk is het, deze oefeningen. Een
mens, die het licht uit de ogen gebannen is, ge
leid door een hond Twintig, dertig 'keer
lopen ze in het rond over de vlakke tegels,
houden halt bij de spoorbomen, gaan het brug
getje op, steken dwars de rijweg over, tot de
leider het voor vandaag genoeg oordeelt.
Tedere blinde went daar aan zijn eigen hond.
En elke hond aan zijn eigen baas. Tezamen
gaan ze na een week de echte straat op. Eerst
nog onder geleide van een vertrouwd helper,
dan alleen. Alléén met de hond.
Wie een.blinde met z'n hond ontmoet heeft
in het grotestads-verkeerstaat verbluft over
de zekerheid waarmee zij zich bewegen. Onfeil
baar loodst de trouwe viervoeter zijn baas door
de drukke straten, helpt hem bij het oversteken
van de rijweg, en leidt hem rustig huiswaarts.
Van opwinding of onzekerheid is geen spoor te
bekennen. Ja, men kan gerust zeggen, dat zo'n
hond zekerder van optreden is dan menig mens
met goede ogen
Meer dan honderd blinden komen hier jaar
lijks om bijstand. En het trekt de Nederlandse
Vereniging van dc Blinden-Geleidehonden-
School tot eer, dat zij ook minvermogenden
helpt. M/ant al met al is het africhten van de
hond, en de twee weken internaat van den
blinde, een kostbare geschiedenis. Maar daar
de kostprijs, die ongeveer vierhonderd gulden
bedraagt, te hoog is voor menige beurs, ver
schaft deze nobele instelling voor minder met
aardse goederen gezegenden deze prachtige
hulp goedkoper.
We bekijken terloops de grote hokken, waar
de stevige dieren een tijdelijk onderdak vinden
Alles is hier naar de eerste eisen der hygiëne
in ff et icht. Want aleer een hond wordt vrijgege
ven, heeft hij een serie testproeven achter de
ug, waaruit moet blijken, dat hij ten volle be
rekend is voor zijn verantwoordelijke taak.
En dat daar deskundigen aan het werk zijn
bewijst het gering aantal gevallen, waarin blin-
de en hond niet aan elkaar kunnen wennen Het
bewijst tevens, dat niet alle ondernemingen,
waarin het financiële géén rol speelt, bij voor-
baat, tot mislukking gedoemd zijn
Node nemen wij afscheid van den vriendelij.
ken leider en van de oude boerderij, onder wier
dak thans mplaats het zware vee, gewone lion-
h Jt nn erlpl.aa1ts hebben ingenomen. En onder
het naar huis lopen bepeinzen we dat, al moge
de wereld wankelen op de rand van een af
grond, er desondanks altijd weer tekenen zijn
die ons vertrouwen geven in de toekomst
Ofschoon deze niet met vette koppen in d-
kianten vermeld staan
Door de eeuwen heen heeft de mensch al
tijd getracht het verloren Paradijs terug te
vinden. Intuïtief voelt hij aan, dat de huidige
wereld niet de wereld is, zooals deze een
maal uit den chaos door den Schepper in het
aanzien geroepen werd. Deze verscheurde
maatschappij, deze verbitterde menschheid,
dat is niet het beeld van een wereld, die
naar het Bijbelwoord „goed" was. En ieder
nieuw geslacht heeft er naar gezocht om dat
verloren Paradijs terug te vinden. Men heeft
het individueel getracht en massaal. Duizen
den hebben gemeend, dat materieel betere
omstandigheden, dat wetenschap, dat eer en
aanzien, hem weer terug zou voeren binnen
de muren van dat verloren Paradijs. Maar
als hij zich verrijkt had, als hij kennis ver
gaard had en op de maatschappelijke ladder
tot de hoogste sporten geklommen was, dan
moest hij ervaren, dat hij misgegrepen had.
Communisme en socialisme hebben de
menschheid in hun banieren voorgehouden,
dat men achter hun vanen het verloren Pa
radijs zou binnenmarcheeren. Vrijheid, gelijk
heid, broederschap. Millioenen hebben zich
onder hun banieren geschaard, maar het
bleek, dat men marcheerde naar een Fata-
morgana. Als men dacht, dat de poort van
het verloren Paradijs bereikt was, dan bleek
deze weer even ver weg als op het oogen
blik, waarop men zijn voeten zette op het
beloofde pad.
Het egoïsme van den mensch bleek een
van de groote belemmeringen op den weg
naar gelukkiger toestand. Het geluk heeft de
mensch niet in zelf kunnen grijpen.
Het Christendom kwam met het ideaal:
„Mijn koninkrijk is niet van deze we
reld". En dat bleek voor velen te weinig
reëel. Men jaagt naar wat zichtbaar en
tastbaar is, doch niet naar een onzicht
bare wereld, waarvan het bereiken niet
in dezen tijd ligt. Ja, zeker er zijn er
honderdduizenden, millioenen, die het
met dit woord hebben aangedurfd, maar
die ook telkens weer in hun loop gestuit
werden door „aardsch verlangen" en dan
geen ander beeld gaven, dan de boven
geschetste groepen.
Waarom wij dit zoeken naar het verloren
Paradijs in dit buitenlandsch overzicht aan
halen? Omdat ook in dezen tijd, nu de vol
keren van Europa in verbitterden haat te
genover elkaar staan, dat ideaal nog niet ver
loren is geraakt.
Wie dezer dagen geluisterd heeft naar het
woord van Chamberlain, die heeft in zijn
vredesdoelstelling,. dat verlangen gehoord.
Luister naar wat de grijze staatsman zegt:
„Wanneer wij ons oorlogsdoel bereikt
hebben, zou ons verlangen ernaar uit
gaan, een nieuw Europa te vestigen,
niet nieuw in dien zin, dat alle oude
grenspalen uit den grond getrokken wor
den en een nieuwe landkaart wordt op
gemaakt volgens de denkbeelden der
overwinnaars, maar een Europa met een
nieuwen geest, waarin de naties, die het
bewonen, haar moeilijkheden met goeden
wil en wederzijdsche verdraagzaamheid
zullen benaderen.
Hij preciseert dit ideaal dan nader. Het zal
bereikt moeten worden langs den weg van
vernietiging van een stelsel, van een volk,
want daar komt het practisch op neer. Maar
deze weg kan nooit de weg zijn, die naar het
verloren Paradijs leidt. De weg naar het ge
luk gaat niet langs den weg van de vernie
tiging. De weg van den vrede kan nooit be
reikt worden door den oorlog. Ja, wel een
schijnbare vrede, zooals die van 19181939,
maar die vrede houdt den oorlog slechts ver
borgen. De weg van het waarachtig geluk
ligt in zelfverliezing, in het zich willen ge
ven voor den ander en niet in streven naar
diens vernietiging. Daarom zal het Britsche
ideaal nooit bereikt worden, hoe ernstig
Chamberlain het misschien ook bedoelt.
verdacht!
In den afgeloopen nacht bemerkte een be
woner van de Paleissteeg, dat zich een twee
tal mannen op verdachte wijze ophielden bo
ven op een dak van een huis aan de achter
straat. Dadelijk sloeg hij alarm, waarna de
beide „personages" op overhaaste wijze de
vlucht namen, daarbij „en passant" een
muurtje beschadigend.
geslaagd
Voor het te Amsterdam gehouden Kruide-
niersexamen „Vakbekwaamheid", slaagde on
ze stadgenoot de Heer J. v. d. Werff, opge
leid door het Ned. Instituut voor Vakopleiding
van Kruideniers N.I.V.A
91~ Be;n0ei"d. tot reserve 2e luitenant bij het
- regiment infanterie onze stadgenooten de
vaandrigs J. M. Kootker en W. Diiker met
ingang van 1 December 1939.
tel" aristre^lrf&de te Den Haag voor radio
telegrafist 2e kl. onze stadgenoot, de heer
alhier.6"8' "g ¥an de Zeevaartschool,
Bij KB. is benoemd tot bouwkundig amh
S He lrkj Vt! MNretawSnït
Helder J. M. Vlaming, thans werkzaam
op arbeidsovereenkomst. erkzaam
