*Voot de kou SIEGERS EEN BOEK DAANSCHREUDER ÜCCSZ KifêST- €IÜH1€IH1¥ËH TRUUS HOEBE G. H. v. Grunningen JCeïitboomattikelen fa. Gebr. PRONK Fa. v. Kalsbeek Doet Uw voordeel C. W. SCHELTIS v/h Kooman Weststraat 107 Paul KERSTGESCHENKEN KERSTGESCHENK Spoorstraat MARTIN HOOGENBOSCH Een welkome Kerstverrassing DE WIT's Lederhandel ÜC@®P>T UW BCILEEODINfO iLcumlefiu ÏÏlantet Uw kerstbout Kerstkransen Kerstbrooden Kerstkransjes Keizerstraat Piet Zweed Wij wensen U een vrolijk Kerstfeest mmoet-AD/tis. 7. ZUID WEG fijnfttoeu Dat spreekt vanzelf! bijpassende èfcfocnut H&mi li eens "zien Confectie als Maatwerk kerstverhaal ruv De Friesche Kaaswinkel Keizerstraat 99 (v.h. Sluisdijkstr. 12) Diverse soorten gebak Banketbakkerij Telefoon 584 Binnenhaven 2 Voor nuttige slaagt U zeker bij Goud - Zilverwerk - Horlogerie Gero-Ziiver als KONINGSTRAAT 27 VOOR FORNUIZEN KAC-tELS WASCH MACHINES RIJWIELEN EN ONDERDEELEN Onze collectie bestaat uit moderne kleuren en modellen Sluisdijkstraat 46-48 - Telefoon 903 U weet ons devies „ALTIJD DE LAAGSTE PRIJZEN" voor de natuurlijk Spoorstraat 84 Telefoon 660 U BELT - WIJ BRENGEN bij Uw kersttoilet IC geschenken boomversiering tafelversiering S kandelaars "T kaarsen Tel. 265 Keizerstraat 54-56 Den Helder Keus vindt U zeker, Opgemaakte Allerhande Appelgebak Slagroomgebak Kersttaarten Cake's Kransen, enz enz. Het was heerlijk warm in de groote, gezel lige huiskamer van het ouderwetsche dokters huis. Mevrouw Hoffman zat met Hannie, haar eenigst dochtertje, in het knusse hoekje bij de groote, staande lamp, die haar licht verspreid de door de heele kamer, maar het meest over de donkere krullen van Hannie, die op haar lage stoeltje er vlak onder zat. Ze was druk bezig aan een poppenjurkje, dat vóór Kerst mis nog af moest. Je hoorde in de kamer al leen het tikken van de klok, het rikketikken van de breinaalden van moeder en zoo af en toe een zucht van Hannie, als ze weer een toer af had en even moest kijken, hoe lang het nu al was. Haken was zoo moeilijk, maar 't werd fijn. „Zon je nu maar niet ophouden", zei moeder eindelijk, „anders kun je er straks niet van slapen. Morgen kun je dan wel weer verder, hé. Je hebt toch vrij van school. „Hé ja, dan doe ik nu maar niets meer. 'k Ben er al haast moe van. Kijk, moeder, zoo'n stuk heb ik vandaag gedaan". „Knap hoor! En je haakt nu ook al mooi gelijk hé, 't went gauw, als je maar eerst weet, hoe het moet". „Wat is u ook al ver,' moes. Voor wie wordt dat truitje? Wat leuk staat dat, bruin met grijs!" „Dit is voor het kleine jongetje van onze werkvrouw. Ja, dat moet morgen ook nog af, want dan moeten de pakjes weg. Weet je wat, jij kunt hier morgen mooi een koordje voor haken, dan heb jij er ook wat aan gedaan." „Fijn, moes! Als ik groot ben, hé, dan wil ik net als u". „Wat bedoel je, meisje?" „Nou, ook allemaal zulke fijne dingen ma ken, zoo lekker warm, en die dan aan arme kinderen geven met Kerstfeest. Dan zjjn ze zoo blij. Weet u nog wel, moes, van verleden jaar, toen mocht ik immers ook een pakje voor een arm gezin weg brengen. Mag ik nou ook weer meehelpen?" „Natuurlijk, kind, mag je me weer helpen. Vind je het ook zoo fijn, arme menschen bjij te maken? Ik ook, kindje, 't is net, of je zelf veel vroolijker Kerstfeest viert, als je eerst anderen blij gemaakt hebt. Maar als jij dat ook zoo graag wilt hoef je daarmee toch niet te wachten tot je groot bent. Je zou nu ook wel best iemand kunnen verrassen". „Wie dan, moes? O, toe, zegt u 't gauw. Heerlijk!" Nee hoor, dat zeg ik je niet. Ik vind het veel mooier als je dat zelf gaat uitzoeken. Je hebt nu nog tijd genoeg om er over te denken". „Maar toch geen tijd meer, om wat te ma ken, moes". Nou, dat hoeft toch ook juist niet. Je zou desnoods wat geld uit je spaarpot kunnen ne men om daar wat voor te koopen. Maar dit zeg ik je er direct bij: het mag niet voor één van je vriendinnetjes wezen, of Vader of Moe der, maar voor een arm of ziek kind, dat het werkelijk noodig heeft". „O, heerlijk moes, fijn!" riep Hanna ver heugd, en ze huppelde op haar stoel van ple zier. „Dan koop ik vast een mooie pop voor een ziek meisje, of nee, een warme das voor een jongetje of een muts of „Weet je wat, Hannie, je gaat er nu eerst maar wat over droomen, dan kun je morgen wel weer verder zien. 't Is al half negen. Je kunt vanavond toch niet wachten tot vader thuis komt. Ga maar gauw naar boven. Ik kom je straks nog wel even lekker instoppen". Nog lang lag Hannie in bed na te denken hoe ze 't zou moeten aanleggen met haar Kerstverrassing. Nu weer bedacht ze dit, dan weer dat, en toen ze eindelijk insliep, had ze nog geen besluit genomen. Van al de planne tjes, die Hannie dien avond in haar hoofd had, kwam echter niets. O, 't ging zoo heel anders dan ze zich had voorgesteld, en 't was ge beurd, vóór ze 't eigenlijk zelf goed begreep. 's Middags moest ze voor moeder een bood schap doen en op den terugweg liep ze over de markt. Die markt vond ze altijd zoo ge zellig. Al die schreeuwende, en lawaaierige mannen in hun kraampjes achter de romme lige uitstellingen, en dan de vrouwen en kin deren, die zoo maar al het moois door elkaar heen haalden als ze iets wilden koopen. Han nie liep van het eene kraampje naar het an dere, overal nieuwsgierig toekijkend, wat de menschen kochten en zoo kwam ze ook bij een kraampje waar niemand voor stond en waar achter de smalle „toonbank" alleen maar een meisje zich bevond, ongeveer even groot als zijzelf. Hannie keek naar het speelgoed, dat er uitgestald lag, meest kleine dingetjes, als kralen, fluitjes, en toen naar het bleeke stille meisje, dat kleumerig tegen den wand leunde. Ineens dacht Hannie: Hé, wat zou ik graag dit meisje eens echt blij willen maken voor het Kerstfeest. Ze kijkt zoo verdrietig, zoo koud. „Zeg", begon Hannie, „moet jij alleen op dit passen?" en ze wees naar de uitgestalde voorwerpjes. Het meisje keek op en zei met een blijde klank in haar stem: „Wilt u iets hebben, jongedame?" „Nee", zei Hannie, of dat weet ik eigenlijk niet, maar ehzeg, ben je niet koud, zoo zonder mantel? Je staat hier al maar stil en liet waait zoo". Medelijdend keek Hannie naar het arme meisje, dat met tranen in de oogen en toch lachend antwoordde: „Och nee, ik heb geen mantel, maar dat went wel. Ik ben nu wel koud, maar als moeder straks terug komt, ga ik even wat rond loopen over de markt en dan word ik wel weer warm. Moeder kan ook geen mantel voor me krijgen, want we zijn arm". üen advertentie in de Heldersche j Courant komt onder j duizenden oogen. j i Ook UW advertentie I Toen was zoo maar het besluit van Hanr'e genomen. Haastig trok ze haar eigen lekkere warme mantel uit en zei beslist: Asjeblieft, dan krijg je mijn mantel. Ik heb er nog wel een en ik hoop, dat je een heel plezierig en blij Kerstfeest mag vieren. Verbluft keek het verkoopstertje haar aan en vóór het goed tot haar doordrong wat er gebeurde, was Hannie al verdwenen. Hannie liep vlug weg, met een vreemd blij gevoel in haar hart. Ze huppelde over de straat. Heer lijk, nu had zij ook iemand blij gemaakt. Nu kon dat arme meisje morgen fijn in haar dikke mantel naar het Kerstfeest gaan! Maar toen opeens was al haar blijheid weer verdwenen en stond ze stil van schrik. O, wat zou moeder wel zeggen? Nu kwam zij immers zonder mantel thuis. O, moes zou het vast niet goed vinden. Zoo maar haar heele mantel weg geven! Zou ze teruggaan en zeggen, dat ze haar mantel weer moest hebben? Maar nee, dat kon toch niet. Eerst geven, dan terug vragen! Wat zou dat kind dan verdrietig we zen! Nee, dat kon niet. En met bonzend hart liep ze verder, maar hoe dichter ze bij huis kwam, hoe banger ze werd. O, wat zou moeder wel zeggen en vader, als die het hoorde? Wat zouden ze boos wezen! En morgen wat het al Kerstfeest. Daar had ze zoo naar verlangd eh nu was alles verdrietig geworden. Tranen sprongen in haar oogen, maar ze veegde ze gauw weg. Als moeder haar nu maar niet direct zagStilletjes sloop ze door de ach terdeur naar binnen, zette haar boodschappen- tasch in de keuken en ging dadelijk door naar boven, naar haar eigen kamertje. Gelukkig, moeder had haar niet gezien. Ze ging op haar bed zitten, leunde met haar hoofd op de handen. O, wat moest ze nu beginnen? daar hoorde ze moeder in de keuken. „Ben je misschien boven, Hannie?" riep moeder van beneden. Ja, moes, ik zou immers nog even mijn kastje opruimen?" Ze ging naar haar kastje, haalde een paar planken leege bleef in de rommel zitten en barstte in snikken uit. O, wat moest ze nu doen? Ja, naar moeder gaan natuurlijk en alles zeggen. Maar dat durfde ze niet. Moeder zou zoo boos wezen. En ze had het toch zoo goed bedoeld, maar natuurlijk weer niet eerst goed na gedacht. O, ze was een slecht kind geweest. Ze schreide en schreide en door haar tranen heen snikte ze: „Ik wilde dat meisje zoo graag blij maken. En nu is alles zoo ver drietig." Aarzelend stond ze op. Ze zou, ze moest het gaan zeggen... Wacht, daar ging de bel. Dè voordeur ging open en sloeg toen weer dicht. Er werd druk gepraat in de gang. Ze hoorde moeders stem en dan weer een zacht stemmetje, maar ze kon niet verstaan, wat er gezegd werd. Vol spanning luisterde ze naar elk geluid beneden. Wie zou daar toch zijn Ze wachtte eerst nog maar wat. O, wee, daar kwam iemand de trap op! Even later stond moeder in haar kamertje en keek verbaasd naar haar behuild gezicht. Hannie begon opnieuw te schreien, doch moeder trok haar naar zich toe en zei: „Mijn kleine, dom me meisje, wat scheelt eraan? Toe, zeg het toch." „O moeder... mijn mantel... ik... ik... heb... O, moeder, mijn mantel is weg!" „Och, kind, is het dat? En huil je daarom? O, moeder, ik durf het haast niet vertellen." „Maar dat hoeft ook niet, meisje, ik weet er al alles van, hoor. Verbaasd keek Hannie op. „Hoe kan dat dan? Wie heeft U dat dan verteld „Wel," zei moeder, .zooeven werd er gebeld. Ik zelf ging even opendoen en daar stond een meisje op de stoep, met jouw mantel over de arm. Ze was erg verlegen en ik kon er eert niet veel uit wijs worden, wat ze vertelde. Maar eindelijk begreep ik alles. Jij had haar die mantel gegeven, zei ze, en toen haar moe der kwam, vertrouwde die het niet heelemaal. En kijk, toen vonden ze in één van de zakken een sommenbriefje met jouw naam erop. En nu wilde haar moeder, dat ze eerst aan mij ging vragen of ik het wel goed vond." „En vindt U het wel goed, moes? O, ik was.,zoo bang, dat U er boos om zou worden!" „Nou, kind, voor dezen keer vind ik het best, hoor, maar je had het toch eerst even moeten vragen, dat had je zelf heel wat angst en verdriet bespaard. Je bent tóch mijn lieve, kleine meid, hoor. Hannie sloeg haar arm stijf om moeders hals en riep: „En U is de liefste moes van de heele wereld." „Kom, zei moeder, nu gaan we gauw naar beneden, want je nieuwe „Vriendinnetje" zit in de kamer op je te wachten, en weet je wat, dan mag jij haar vragen, of ze morgen met je gaat Kerstfeest vieren." „Heerlijk moes!" En weg holde Hannie, vlie gensvlug de trap af. Toen Hannie dien avond in bed lag, kwam er een bljjde, gelukkige glimlach om haar mond en sliep eindeljjk In. Dienzelfden avond lag in een armelijk bedje, in een klein bo venhuis een overgelukkig meisje, dat lang, héél lang tuurde naar een groot, donker ding, dat over de stoel voor haar bed hing: Hannie's mantel. H. H., Den Helder. smaakt beter gebraden in onze beroemde gemengde koppen Margarine van 62 ct. per pond Let op het merk F. GRIJPSTRA gevuld met amandel pers Bedkruiken IJswanten Handschoenen Eng. Truien Tochtband BOEKHANDEL is Uw adres Tel. 502, Vischmarkt Hoeden Tafelkleeden, Kapstokkleeden, Moderne Dressoir- en Schoorsteen- loopers, Fantasiekleeden in zijde eu handweef. Bedden, Gordijnen. Legstoelkussens, Kapstokken. Behangeri] Sioffeerderij (v.h. Ie stoffeerder Van Willigen) behooren een paar Ziet onze étalages met een rijke sorteering modeschoenen in alle prijsklassen Nergens beter dan bij Weststraat 65, Tel. 446 naar onze fraaie collectie Japonstoffen voor feestelijke gelegenheden. Ook in Mantelstoffen bieden wij U een zeer ruime keuze Kies voor de Kerstdagen een nieuwe Corsage uit onze groote sorteering KEIZERSTRAAT 101 DAMESTASSCHEN PORTEMONNAIES ACTETASSCHEN SCHAKEL- en PADVINDERSREEMEN BEENKAPPEN VOETBALTASSCHEN Brouwerstraat 56-65 Sluisdijkstraat 117 zoowel in en Uw adres is tegen onze bekende lage prijzen Banketbakkerij Spoorstraat 21, Telef. 783 Uitsluitend verbruik van de fijnste grondstoffen

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 21