EST £aan (oO J. v. d. WITTE UeAfaiMnqJ, piïaée Dansinstituut „Polak" i. Revier London, Wijnhandel Fa. T. C. GOVERS ,,De Rookende Amerikaan9' Voor de feestdagen Fa. C. BOS IS TEVREDEN Voor de Kerstdagen Keizerstraat 103 Massief 14 karaats gouden Kerstkrentenbrood Tulband en Weihnachtstollen U wenscht iets moois als Kerstgeschenk?? van Galenstraat *0* öoor quus Betlem jr. Zamcéf Gezellige Kerstdagen meteen prettig Handwerkje; van goed materiaal Tel. 800 Juwelier kUtCf&tl Reeds vanaf f6.— Graveeren gratis truien Zaalberg gaat neer leveren. „Tiet neutje van den zalm" Van Galensfraat 71 Koningsweg 2 Koningstraat 77, Tel. 276 Onze 10 LESSEN-CURSUS vangt begin Januari aan Inschrijving van Leerlingen vanaf heden dagelijks Dan is het eenigste adres Spoorstraat 37-39 Koningstraat 64, Tel. 360 VOOR DE FEESTDAGEN IS ALS STEEDS UW ADRES hoek Krugerstraat Tel. 648 - Tel. 648 Beste jongen, had tante Ad geschreven we vieren dit jaar het Kerstfeest buiten, en natuurlijk rekenen we erop, dat je komt... Dat was het begin geweest, en nu was Ted Bongers dan onderweg. Hij keek met een grimmig gezicht uit het raampje van van z'n coupé naar het landschap, dat aan hem voor bijschoof! Brr... zooiets ongezelligs als er zat in het reizen op Kerstavond. Maar het kon moeilijk anders... dit was de eenige fat soenlijke aansluiting, en hij zou juist tegen etenstijd op Veldhoven zijn, het buitengoed van z'n tante. Hij dacht aan de gasten van het vorige jaar. Gezéllig kon het worden: de familie Van de Beukenhorst, majoor Vlaskamp, dok ter Bleeser... allemaal oude bekenden van vroeger; nog uit den tijd dat hij zelf met z'n ouders in het plaatsje woonde. Dan trok even een wolk over z'n gezicht. Johnnie, z'n neef... zou die er zijn? Ja. waarschijnlijk! Tante Ad kon hem moeilijk passeeren. Brrr... akeliger, miserabeler, pe- danter kereltje was eenvoudig niet denkbaar. En zooals hij verleden jaar den heelen avond om Juup had heengedraaid... Juup... er kwam een zachte glans in z'n oogen. Dét was het lichtpunt, dat hem het meest trok van alles: Juupje! Als hij maar zéker wist, of zij ook van hem een beetje hield, maar tot nu toe... Hij zuchtte. Zeker, ze waren de beste maatjes, heel best zelfs, want Juup was een hartelijke, goede kameraad, maar dat was het 'm juist. Een kameraad! Hij wou... meer, en dat...? Als hij maar wist, hoe zij stond tegenover Ted keek er naar met open mond Johnnie? O, het was bijna niet denkbaar, dat een meisje als Juup, frisch, pittig en gezegend met alle goede eigenschappen, die het mo derne meisje behoort te bezitten, kon houden van een jongen als Johnnie. Maar wéérom nam ze dan grif ieder jaar de uitnoodiging aan? Meisjes waren zoo vreemd soms, ze hechtten zich met een moederlijk gevoel, dat ze liefde noemden, aan slappe, futlooze types, die zelfs nog geen kans zagen op hun zes en twintigste jaar op hun eigen beenen te staan. Z'n gezicht versomberde, terwijl langzaam, knarsend en piepend het lokaaltje stilhield. Ted stond op, vischte zijn bagage uit het net en sprong even later op het perron van het kleine stationnetje, vanwaar hij z'n reis dacht te vervolgen naar Veldhoven. Maar bijna onmiddellijk weer was hij terug in den trein. Z'n fototoestel, sapristie... bijna verge ten! Dat had je nou van dat gepieker! Z'n zenuwachtig zoekende oogen vlogen door de kleine ruimte van de coupé, dan vond hij het toestel in het net, waar het ver naar achte ren was gegleden. Staande op de bank, haalde hij het eruit. De conducteur sloot met een klap het portier, Hela, wacht even... ik moet eruit! Ted rukte aan den knop. Op hetzelfde mo ment zette de trein zich langzaam weer in beweging. Met een sprong stond hij voor de tweede maal op het perron. daar gaat-ie krek! Een uitgestrekte vinger wees naar de overzijde van het perron, waar, zwaar puffend, het lokaaltreinje juist weg reed. Ted keek ernaar met open mond, en toen de trein reeds uit het gezicht was ver dwenen, keek hij nóg. Want op het perron stond, de rug naar hem toegedraaid, een meisje, en dat meisje was... Juup! Tja, meneer! de beambte trok een meewarig gezicht da's spijtig voor je! Spijtig? Z'n mond spleet open in een breeden lach man, je weet niet wat je zegt. Hoe laat gaat de volgende? Om kwart over tien, vanavond! Dat 's wel wat laat voor een Kerst diner, denk je niet? Hallo Juup! Hij draaide zich om. Ted, lieve help... jij hier? Juup Wachtendonk stak haar hand uit, die Ted even vasthield. Wat een verschrikke lijke geschiedenis, mopperde ze nou gaat 'r geen trein voor half zeven! Half zeven? die rijdt niet, juffer! ver klapte de man met de witte kiel. Wét? Juup's oogen sperden zich wijd open en in het spoorboekje! Niet op Zon- en feestdagen, juffrouw! Om kwart over tien de eerste! Maar...? Juup keek ontsteld naar Ted wat moeten we dan? We kunnen toch niet in den nacht in Veldhoven komen? Kunnen we niet met een auto, of zoo? Ted's gezicht betrok. Hij bukte naar z'n valies, terwijl sombere gedachten door z'n hoofd spookten. Verdraaid nog an toe, na tuurlijk kon dat! Daar had-ie geen moment ana gedacht, eerlijk gezegd. Vrouwen ver gaten toch niets. En zoo'n haast als ze had om naar Veldhoven te komen. Nou goed, hij zou 'r geen haarbreed in den weg leggen, 't Was natuurlijk om John... Had-ie nog wel gedacht, dat het lot hem eindelijk eens gun stig gezind was. Hij richtte zich op. Laten we in ieder geval hier niet blijven staan, stelde hij voor 't gaat sneeuwen ook weer... Dol! Juup bukte zich eveneens naar haar suite-case sneeuw gelijk! Dat geeft zoo'n echte, ouderwetsche Kerstsfeer! Nou, dan kun je je hart ophalen, d'r ligt al zoo'n pak! Maar ik vind 't dan een vieze, natte boel daar! Hij zette grimmig koers naar den uitgang, diepte uit z'n jaszak het kaartje. Juup, als een gehoorzaam hondje, volgde hem op de hielen. Dan stonden ze in de dorpsstraat, schaars verlicht door een enkele lantaarn.:. Aan een auto viel niet te denken op Kerst avond en het was kwart voor zes, toen ze zich eindelijk, moe en koud in een rieten stoel liet neervallen, in de gelagkamer van het kleine, maar niet onvriendelijke hotelletje. Dan zal 'r niets anders opzitten, peins de Ted dan dat je met mijn gezelschap ge noegen neemt, dezen avond. Wat mij betreft, gaf hij eerlijk toe ik ben met de ruil niet ontevreden, al zijn de Kerstdiners van tante Ad evenmin te onderschatten. Juup bloosde en even was het, of ze ver stolen grinnikte. Wat denk je nu te doen? wilde ze weten. Doen? Ted veerde overeind niéts doen, natuurlijk! Hier blijven, zoolang tot de volgende trein gaat. We sturen een tele grammetje... d'r zit niet anders op. Ja! ze keek ernstig voor zich uit. Even bleef hij haar peinzend beschouwen. Ik begrijp, dat het een tegenvaller voor je is, Juup begon hij dan maar... het is niet sportief, dat zoo te tóónen, vind je wel? Je hebt gelijk! ze glimlachte even jij kunt het ook niet helpen. Ga maar gauw dat telegram verzenden. Ik zal een Koninklijk Kerstmaal voor je bestellen! beloofde hij, verheugd door het vooruitzicht met haar samen te mogen dinee- ren. Wat dét betreft zul je tenminste niets te kort komen... Een oogenblik. ik ben zoo terug! Hij zwaaide bij de deur nog een jongens- achtigen groet, toen was ze alleen. Sigaret, Jupiter? Ted schoof z'n bord Malle Ted, hoe kom je daaraan John, dat kalft fin Hé, hé, dat was op het nippertje. En- wat opzij, hield haar uitnoodigend z'n koker V goed. af£ek°men, gelukkig! voor en toen ze weigerde: Je permitteert, dat ik...? Hij knipte z'n aansteker open. Het kleine vlammetje verlichtte de omtrekken Hij wés 'r! Nou moest-ie z'n aansluiting zien te vinden naar... Hij schoot af op een man met een platte pet. De trein naar Veldhoven? Daér m'neer... hulst en een schemerlampje, dat hij op hun tafel had geplaatst. De Kerstboom ontbreekt! had Ted even gedacht dan was de idylle volmaakt ge weest! Maar hij had meteen iets weggekucht uit z'n keel. En nu zaten ze tegenover elkaar, terwijl duizend gedachten hem bestormden. Wat was ze lief zoo, in het wazige schijnsel van de lamp, het blonde haar als goud... de oogen glanzend als van stil geluk. Hij slikte wat moeilijk. Zou... zou hij nu, vanavond...? Neen! hij tikte driftig de asch van z'n sigaret dat zou laf zijn. Alsof hij wou profiteeren van de omstandigheid. Alsof hij gewacht had op een kans, om... Opkijkend, ontmoetten zyn oogen de hare en er trok een glimlach om haar mond. Kerstmis, sprak ze zacht dit is wel de vreemdste Kerstavond, die ik ooit heb mee gemaakt. De héérlijkste wou hij zeggen, doch zweeg. Ze stond op. Willen we nog een wandeling maken, voor de trein gaat? Goed! -r- Hij veerde eveneens overeind, bedrijvig, druk als 't je niet te koud is? Welnee, ze lachte maar 't is een viéze natte boel, hoor, die sneeuw! plaagde ze, zijn woorden gebruikend van dien middag. Hij deed mee. Ja, feitelijk heb je gelijk, maar vooruit maar! Je bent mijn gast voor vanavond, en het is m'n plicht, je schadeloos te stellen voor het gemis van... eh... van het diner op Veld hoven. Kom mee... Het had opgehouden met sneeuwen, doch een zacht blinkend maanlicht lag over het witte landschap gespreid, toen ze, de dorpsstraat uit, op den buitenweg waren gekomen. Zwijgend stapten ze naast elkaar voort. Tot... hij on verwacht tranen zag glinsteren aan haar oog wimpers. Geschrokken stond hij stil. Juup je! z'n hand zocht onbewust de hare wat is er...? Waarom... huil je? Ze gaf geen antwoord, wendde haar hoofd af en moedeloos opeens, liet hij haar los. Jóhn! ging het door z'n hoofd. Vind je 't dan zóó naar, dat je later op Veldhoven komt? Ik wist het niet, heusch, ik wist het niet, dat er... Hij zweeg verward. Wét wist je niet? Haar gezichtje met de groote, glanzende oogen wendde zich verbaasd even naar Tem toe. Dat er... dat er een énder was! sprak hij zacht Jóhn... Het bleef stil. Ze had haar hoofd afgewend en hij zag hoe haar schouders schokten. Dan opeens greep hij haar arm. Juupje, toe... laat je niet zoo gaan! O... hij klemde z'n kaken op elkaar als ik maar wist, zéker wist, dat je... toe nou... huil niet zoo! Zijn stem brak, en met een ruk draaide ze zich om. Ze... lachte! Hij voelde opeens z'n hart bonzen. Malle Ted! haar stem trilde nog even hoe kom je dééraan? Jóhn Dat kalf! Ik... ik weet niet, waarom ik huilde, 't Kwam ineens, ik dacht aan vroeger, Kerst avond thuis, toen moeder nog leefde. En dan... dit hier, deze stilte, dit wijdsche... het pakte me een oogenblik. Maar 't is alweer over, kijk maar! Haar oogen glansde hem tegen. Maar stevig nog lag zijn hand op haar arm en vaster werd z'n greep, toen hij fluisterde: Juupje... toe, zeg dat nóg eens: dat kélf! Ze glimlachte. Ja, natuurlijk, wat is hij anders Maar... het was alsof hem opeens iets duidelijk werd en z'n stem juichte dan... dan mag ik het zéggen, Juup! Zéggen, hoe veel ik van je houd... hoe heel, héél veel! Hij trok haar dichter naar zich toe. Roerloos stond ze naast hem, toen, lang zaam, hief ze haar gezichtje naar hem op. Ja! haar stem scheen van ver te komen dat is de vreemdste Kerstavond, die ik ooit heb meegemaakt. Maar ook demóóiste! Kerstmis buiten Vakkundig gratis onderricht j van haar gezicht in het schemerige eetzaaltje, waar de gemoedelijke waard nog haastig wat gezelligheid had trachten te brengen, door PULLOVERS SHAWLS OVERHEMDEN, DASSEN HANDSCHOENEN Spoorstraat 116. Tel. 703. Kerstkransen Kerststaven Kerstbrooden Weihnachtstollen en div. soorten Weststraat 44, Tel. 333 De soldaten hadden een buiten kansje, maar voor de burger bevolking was het minder prettig dat er geen Zaalberg deken meer te krijgen was. Zooals U in de krant gelezen hebt, is het leed echter spoedig geleden, Ooïc wij verwachten binnenkort, een nieuwe zending van deze prachtige dekens, t Zal voor- loopig wel mondjesmaat zijn en daarom raden wij U aan reeds thans Uw bestelling aan ons op te geven. Wij zullen dan gaarne één ol meer yan de eerste dekens voor U reserveeren. Op ECHTE Zaalberg dekens zit dit etiket. Emmastraat 29 A Kanaalweg 149-152 JAC. B. POLAK Leeraar i. h. Dansen b. h. Koninklijk Instituut v. d. Marine TILLY B. POLAK. Plaatselijk vert. Ned. Ver. tot Bevordering der Danskunst Een wijs besluit zoekt een Philips of Waldorp Radio uit Ook in huurkoop

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 8