Akkertje een romantisch verhaal Liefdestragedie in de hoofdstad Jan Zeedijk in Amerika wm Zenu\ Radioprogramma De Avonturen van |P^fP|gHP||ppMR|p|p|p|p|iMp||||| vrouw door minnaar met polkmes doodgestoken, pader bekent ter plaatse. MONICA HART ee/77 n Nieuwjaarswenschen aan de soldaten Gevaarlijke gladheid En raakt haar spaarduitjes kwijt door R. J. VAN NEERVOORT Gistermorgen is een liefdestragedie in de Vijzelstraat te Amsterdam ge ëindigd met den moord op gen 28- jarige vrouw. Deze vrouw was als dienstmeisje in be trekkin* in een zaak in de Vijzelstraat Peeds langen tijd had zij omgang met een 36-jarigen expediteur. Deze omgang schijnt evenwel niet naai wcnsch te zijn gegaan want er ontstond ruzie tusschen man en vrouw, welke er mee eindigde, dat de vrouw den man niet langer wenschte te ontmoeten. De expediteur voelde zich toch zoozeer aangetrokken tot zijn liefde, dat hij herhaaldelijk pogingen in het werk stelde haar te spreken. Daarbij rijpte bij hem het plan de vrouw van het leven te berooven. Vrijdag voor Kerstmis kocht hij op den Zeedijk een dolkmes en hij dreigde de vrouw overhoop te steken, wanneer zij niet spoedig bij hem terugkeerde. Zijn wensch werd evenwel niet opgevolgd en, ten einde zijn plan te volvoeren, postte hij, als het ware voor de zaak in de Vijzelstraat. Zij was natuurlijk bang zich alleen op straat te begeven en meestal ging zij dan ook uit met de familie bij welke zij werkzaam was. De familie was opde hoogte van den geheelen toestand. Gistermorgen vroeg bracht de vrouw de vuilnisemmer naar beneden. Zij ging daar na door de winkeldeur naar binnen om achter den winkel eveneens een vuilnisem mer te halen, teneinde deze op straat te zetten. Zij vergat de deur achter zich te sluiten en van deze gelegenheid heeft de expediteur, die ook nu weer voor het huis de wacht hield, gebruik gemaakt om achter haar naar binnen te sluipen. Terwijl zij voorover gebogen stond om de em mer op te nemen, stak hij haar met een dolkmes in de linkerzijde van haar hals-, waardoor waarschijn lijk een slagader is geraakt. Hevig bloedend liep zij naar buiten. Voor het perceel zakte zij levenloos in elkaar. Rechercheur Bon van het' bureau Singel reed toevalligerwijze juist op dat moment in de tram in de Vijzelstraat. Hij sprong onmiddellijk van de tram af. Toen hij bij het slachtoffer kwam, bleek, dat de dader bij de vrouw was blijven staan. Het dolk mes had hij op de vuilnisemmer neerge legd. Zijn eerste woorden waren: „Ik heb het gedaan". Hcut tut etfjen kvtUm! BOEKELO's TAFELZOUT: altijd goedvloeiendPer bus i 340 gram 15 ct. Bussen van 200 gram 10 ct. Mooie, gevulde glazen strooiers1 O cr FEUILLETON %eüjk&His door 17. Het is werkelijk niet te gelooven, bracht hij eindelijk uit. Hebt u die altijd ge had? Nee, die heb ik opgeloopen; het doet er niet toe wanneer en door wien. Zijn toon was vreesaanjagend en Halfont, die zich toch al niet erg op zijn gemak voelde, vroeg maar niet verder. Maar ik zal ze mijn leven lang wel houden, vervolgde Harland. Jullie konden wel een tweeling zijn, zei de vrouw, die weer uit de keuken terug kwam om de tafel te dekken. Werkelijk er is iets tagati, zooals de inlanders zeggen, aan die geschiedenis. U zei daarnet dat u uit de bergen komt begon Harland, toen ze met hun drieën aan tafel zaten en eer bewezen aan het kuiken dat de geëxecuteerde hond gespaard had. Wat doen de inlanders den kant van Mutalia uit Niets bijzonders, maar ik kan u wel ver tellen, wat ze deden langs het laatste stuk van den weg, voor die de vlakte bereikt. Ze wa ren daar bezig mij van dichtbij te beschieten uit een van die boschjes aan den kant van den weg. Twee kogels waren bijna raak. Zijn beide dischgenooten lieten bijna tege lijk hun mes en vork op hun bord vallen. De vrouw was bleek geworden. Wie Wat stamelde Halfont, die steeds meer een gevoel kreeg, dat er in dit huis iets vreemds en griezelig geheimzinnigs was. Och, dat is zoo'n zwarte, die het op mg voorzien heeft, zei Harland en hij probeerde zoo onverschillig mogelijk te kijken. O, dat was dus al wéér een geval waar in zij mij voor u aanzagen Harland knikte. Kan het u veel schelen Nee, zei Halfont. maar het is wei erg opwindend. Na een paar vragen van zijn gastheer vertelde hij uitvoerig wat hem op weg naar het hotel was overkomen. Ni *rpijnen? onÏJl ?'éC0urt heeft ter Plaatse ee» onderzoek ingesteld. BinnenSJof^k oversch°t werd naar het noHH? u U1,S omgebracht en is door de ti i'1 beslag genomen. vniioriirf K ,werd pa verhoor, waarbij hij dige bekentenis aflegde, ingesloten. Briefkaarten portvrij. *1 verband met de te verwachten groote uiukte bij den postdienst bij de jaarwisse ling wordt er nog eens aan herinnerd, dat bij correspondentie van en voor militairen, beneden de rang van officier, alleen vrij \an port zijn briefkaarten,(zakelijke inhoud mei toegelaten) en nieuwsbladen (niet zwaarder dan 100 gram.) Deze vrijstelling geldt dus niet voor prent aarten (ansichten), welke niet als briefkaart zijn beschreven, visitekaartjes, gedrukte nieuwjaarskaarten e.d. en ook niet voor brieven. tenslotte wordt nogmaals aangedrongen op het vermelden van duidelijke en volle dige adressen ter voorkoming van moeilijk heden en vertraging bij de verzending en uitreiking der corx-espondentie. Twee gewonden bij auto-ongeluk te Oss. De heer en mevrouw K. uit Oss kwamen gisterochtend omstreeks half zes per auto uit Den Bosch. Tengevolge van de gladheid van den weg slipte de wagen op den Hee- schenweg en kwam met volle vaart tegen een boom terecht. De auto werd geheel vernield. Mevrouw K. was ernstig gewond, terwijl haar echtge noot lichte verwondingen opliep. Nadat ter plaatse geneeskundige hulp was verleend zijn de slachtoffers naar het St. Anna Zie kenhuis in Oss overgebracht .De heer K. kon na eenige uren naar zijn woning terug- keeren. Mevrouw K. is ter verpleging opgeno men. Zij heeft, naast verschillende ernstige verwondingen, een hersenschudding opge loopen. Geraffineerde oplichters voor de rechtbank. Strenge straf tegen de recidivisten geëischt. De maatschappelijke veiligheid aldus de Officier van Justitie mr. A. S. de Muinck Keizer eischt, dat deze beide mannen, die zich thans voor de rechtbank moeten ver antwoorden wegens oplichting, streng worden gestraft, temeer daar zij reeds herhaaldelijk zijn veroordeeld. Door een samenweefsel van geraf fineerde verdichtsels heeft dit laffe tweetal een goedgeloovige juffrouw van haar spaarduitjes beroofd. Op deze gronden vox'derde het O.M. bij de Amsterdamscbe rechtbank tegen beide verdachten één jaar gevange nisstraf met aftrek van de voorloopi ge hechtenis. Het tweetal, een 26-jarige monteur en een 30-jarige autoverkooper had in September j.I. kennis gemaakt met een jeugdige kap ster. Eén van beide mannen had gehoord, dat zij wel een spaarduitje had en na eenig overleg besloten de vrienden haar het zuur- vei-diende geld afhandig te maken. Romantisch verhaal Zij vertelden haar een romantisch ver haal, dat het meisje grif slikte. De pleeg vader van den monteur was in Antwerpen in de gevangenis terechtgekomen. Helaas, liet was hem niet voor den wind gegaan. Hij had gesmokkeld en was gesnapt al dus fantaseerden de oplichters. Maar hij had een aardig kapitaaltje verdiend en hoe wel hij ook nog failliet was verklaard, had hij zijn bezit aan den boedel weten te ont trekken en gedeponeerd op een „geheime bank" Dit zou de'laatste streek van pleeg vaderlief zijn. Hij stierf in het gevang. De erfenis van f 37.000.op de geheime bank verviel nu aan den monteur. Dank zij dit gi'oote bedrag, dat de man, die reeds met haar over trouwen had ge sproken, zou incasseeren, werd de belang stelling van het meisje in dit romantische verhaal nog grooter. Er was echter een „maar" bij. Het zou wel eenige moeilijkhe den opleveren om het kapitaaltje goed en wel op een bank te Amsterdam gedeponeerd te krijgen. In de eerste plaats was er wat geld noodig. De monteur kon niet zelf naar Antwerpen gaan, want dan zou hij alle faillissements- kosten moeten betalen. Zijn vriend, de autoverkooper, die goed in de Scheldestad thuis was, zou gaan. Daar gingen de spaarduitjes. Het meisje gaf graag het reisgeld, al kostte het haar dan ook moeite het bedrag bijeen te krijgen. Haar spaarduitjes moes ten er aan gelooven Een dag of wat later verscheen de auto verkooper weer op het tooneel. Hij liet het meisje zelfs een „officieel" document zien, dat zij moest teekenen. Een belangrijk deel van de f 37.000 zou dan op haar naam wor den overgeschreven. De „zaakwaarnemer- autoverkooper" vertelde, dat hij te Ant werpen waar hij slechts in zijn rijke fan tasie was'geweest een advocaat had be-' zocht. Deze zou het varkentje wel wasschen Weer gaf het meisje geld, doch tenslotte toen er maar steeds niets uit Antwerpen werd gestuurd kreeg zij argwaan en deed zij aangifte. Beide mannen werden ingerekend en in het Huis van Bewaring ingesloten. Oneenigheid over de rolverdeeling Ter zitting legden zij gisteren een volledi ge bekentenis af, alleen over de verdeeling der ollen waren zij het niet geheel eens, volgens den autoverkooper had hij slechts een bijrolletje gespeeld, het plan was van den monteur uitgegaan, die hem had voor gesteld het kapstertje van haar geld af te helpen. De Officier van Justitie vond, dat het er weinig toe deed, wie op het laffie idee was gekomen. Vast staat, dat er door de twee verdachten uitvoerig over gesproken is en dat er grondig overleg is gepleegd. Beide verdachten zijn even schuldig, was zijn con clusie. De verdediger, vond termen aanwezig om clementie te gebruiken. Hij drong op een lichtere sti'af aan.. De rechtbank zal 10 Januari vonnis wij zen. VRIJDAG 29 DECEMBER 1939. Hilversum I. 1873 en 414.4 m. NCRV-Uitzending. 6.307.00 Onderwijsfonds voor de Scheepvaart. 8.00 Berichten ANP. 8.05 Schriftlezing en meditatie. 8.20 Gramofoonmuziek (9.309.45 Gelukwen- schen). 10.30 Morgendienst. 11.00 Gramofoonmuziek. 11.25 Zang, piano en gramofoonmuziek. 12.00 Berichten. 12.15 Giamofoonmuziek. (Om 12.30 Berichten ANP). 12.45 All Round Sextet en gramofoonmuziek. 2.152.55 Gramofoonmuziek. 3.00 Rotterdams pianokwartet en gramofoon muziek. 4.10 Gramofoonmuziek. 4.30 Melodia en gramofoonmuziek. 6.00 Land- en tuinbouwcauserie. 6.30 Taalles en technisch onderricht. 7.00 Berichten. 7.15 Causerie over de familieverhouding on der de Karo-Bataks ter Oostkust van Su- matra en de Evangelie-verkondiging onder dat volk. 7.45 Gramofoonmuziek. 8.00 Berichten ANP, herhaling SOS-ber. 8.15 Causerie: „Een terugblik: Zon en Scha duw in 1939". 9.15 Jaaroverzicht. 181. Hij schudde het hoofd, alsof hij er niets meer van begreep. Daarna stond hij op. „Breng mij weg", zei hij rustig tegen Pen- nington. Een half uur later bevond de hele bende zich in de gevangenis. „Keurig gedaan, Pen- nington", zeide een van de marine-officieren tegen Red, toen de laatste bandiet achter de ijzeren tralies verdwenen was. 182. „Je wordt vast bevorderd voor de arresta tie van Centaur, ouwe jongen!" Red keek hem met een blik van verbazing aan. „Maar dat heb ik niet voor elkaar gebracht," ver klaarde hg haastig, „dat is het werk van Jan Zeedijk!" Ondertusschen lag Jan, ergens ver weg, in een marine-hospitaal. 183. De piloot, die hem bewusteloos bij de ma chine had gevonden, haalde onmiddellijk hulp voor hem. Maar Jan, die oververmoeid was en zoveel angst had uitgestaan, was nog steeds niet tot bewustzijn gekomen. HOOFDSTUK 14. Opgeroepen naar Washington. 184. De volgende morgen zat Jan rechtop in bed en voelde zich weer wat opgeknapt. „En gaat het nu wat beter?" informeerde een jonge luitenant. „Beter is het woord niet", antwoordde Jan, „ik voel me als herboren, luitenant!" „Voelt U zich goed genoeg om met mij naar Washington te vliegen?" vroeg de an der. „U bent opgeroepen om voor de hoge marinekrijgsraad te verschijnen". 9.35 Gramofoonmuziek. 9.45 Jaaroverzicht. 10.05 Berichten ANP, actueel halfuur. 10.30 Alter Refrain-sextet. 11.30 Gramofoonmuziek. Ca. 11.5012.00 Schriftlezing. Hilversum n. 301.5 m. 8.00 VARA. 10.00 VPRO. 10.20 VARA. 12.00 AVRO. 4.00 VARA. 7.30 VPRO. 9.00 VARA. 10.40 VPRO. 11.00—12.00 VARA. 8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek. 10.00 Morgenwijding. 10.20 Gramofoonmuziek. 10.30 Pianovoordracht. 11.00 Declamatie. 11.15 VARA-orkest. 12.00 AVRO-Dansorkest. 12.30 Orgelspel. 12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek. 1.00 AVRO-Amusementsorkest en solist. 2.00 Voor de huisvrouw. 2.10 Gramofoonmuziek. 2.25 Het Lyra-trio. 3.10 „De Sneeuwkoningin", kinderoperette. 4.00 Gramofoon met toelichting. 4.30 Zang met pianobegeleiding en gramo foonmuziek. 5.00 Voor de kinderen. 5.30 Gramofoonmuziek. 6.006.30 Orgelspel. 6.35 Letterkundig overzicht. Harvey, zei de vrouw angstig, ik ge loof toch dat we beter deden met hier van daan te gaan; het wordt hier nog gevaarlijk! Och wat, antwoordde de aangesprokene grof en uit zijn humeur, ik laat me door iemand als Ndabamatoba niet wegjagen. Als ik hem ergens alleen tegenkom, zal ik hem een stukje staal tusschen zijn ribben steken, maar het ongelukkige is, dat hij wel op zal p^fesen, dat ik hem niet alleen te spreken krijg!! -Maar als ze vannacht nu hier komen? hield ze angstig aan. Ze hebben meneer Halfont voor jou aangezien en denken dus dat je weer naar huis bent gegaan. En je weet wat die ishinga gezegd heeft! Och, schei uit, was het ongeduldige ant woord. Anders ben je ook niet zoo kin derachtig; wat scheelt je? Nu, ik wou toch maar, dat jij Misedok niet neergeschoten had, we hadden dan ten minste iets gehad, dat ons kon waarschuwen. Nu kunnen die kerels ons, zonder dat we iets vermoeden, overvallen! Ik voel me onrustig; ik heb een gevoel alsof er vannacht iets ge beuren zal. Halfont bestudeerde het vreemdsoortige echtpaar, dat zeker niet zonder reden zoover van de bewoonde wereld gevlucht was, met aandacht. In den man, die zoo sprekend op hem geleek was iets, dat hem aantrok en te gelijk iets, dat hem tegen de borst stuitte. Zijn manier van spreken wees er op, dat hij óf van lager stand dan Halfont, óf aan lager wal geraakt was. Maar zijn stem leek spre kend op die van Halfont. Er was trouwens niet veel dat ze niet gemeen hadden. Wat zou het geheim van deze menschen zijnvroeg hij zich verwonderd af. De vrouw was knap en innemend. Wie was z'j en wie was haar man? Er was iets in hun verleden, ze waren niet een paar menschen, die een vervallen her berg, ergens op een afgelegen plaats dreven omdat ze niets anders konden, daar was hij van overtuigd. Maar waarom pijnigde hij zijn hersens met zulke gedachten? Morgen ging hij weer verder en dan zouden ze weer voor goed uit zijn gedachten verdwijnen. Maar zou hij morgen wel verder gaan Iets in den blik van de vrouw scheen hem te zeg gen, dat zij een rol in zijn leven zouden spelen. Het drietal praatte verder over alles en nog wat. Na verloop van tijd kwam het ge sprek op de toestanden in Natal. Als u soms van vechten houdt, zei Har land, terwijl hij de flesch weer eens naar zijn gast toeschoof, dan kunt u pleizier be leven. Ik wil vijf tegen een met u wedden, dat we binnen een week hier in den omtrek gevechten zullen hebben en ik wil ook wed den, dat ik de plaats weet waar ze beginnen zullen. En als het spel begint doe ik óók mee! Toch niet met de inlanders? vroeg Hal font. Waarom niet? Ik vecht aan den kant van diegenen, die mij het best betalen en bo vendien heb ik nog zoo mijn particuliere re denen. Wel, ik kan mij begrijpen, dat iemand zijn redenen heeft, maar practisch beschouwd is het toch waarschijnlijk, dat u na een paar dagen een kogel in uw lichaam moet krijgen. Och, ik zal altijd nog den troost hebben dat er een heeleboel anderen zijn, die dat lot deelen. Praat toch niet zoo, zei de vrouw geprik keld. U moet maar niet naar hem luiste ren, meneer Halfont. Hij raaskalt maar wat; dat doet hij wel meer. O, wat dat betreft, geloof ik wel, dat we allemaal wel eens doen, zei Halfont lachend. Nu, ik wou maar dat jij Misedok niet neergeschoten had, vervolgde de vrouw. Ik zal morgen dadelijk een nieuwen hond zien te krijgen. Bij Bejana hebben ze er wel een, en als we die hier vastbinden, ben ik al heel wat geruster. Als je maar zoo'n beest hebt, blijven de Inlanders 's nachts wel op een af stand. U schijnt u nog al zenuwachtig te ma ken, mevrouw, zei de gast verbaasd. Ja, ik wou wel dat we hier vandaan gin gen, we hebben hier lang genoeg gezeten. De toon waarop ze dat zei gaf aan haar woorden een bijzondere beteekenis, maar haar man deed alsof hij niets hoorde. Hij had met opmerkelijke zorg en in zeer langzaam tempo een pijp gestopt. Hij stak juist zijn hand in zijn zak om lucifers te voor schijn te halen, toen... pang, boem, de kamer met rook gevuld werd en de glasscherven hun drieën om de ooren vlogen. Buiten hoor de men een mengelmoes van onbestemde ge luiden. Een oogenblik zag Halfont, dat de ander een rookende revolver in de hand hield, en toen ging de lamp uit. Wees toch stil, snauwde Harland als antwoord op den onderdrukten gil van zijn vrouw. Ga ergens anders zitten, maar zeg geen woord, fluisterde hij op een toon, die geen tegenspraak duldde. Halfont zorgde ervoor tusschen de vrouw en het kapotte raam te blijven, waaruit het nog steeds glasscherven regende. Toen zijn oogen aan de duisternis gewend waren, kon hij een iets minder donkere streep tusschen het luik en de raamlijst onderscheiden en ook het door de kogels gemaakte gat. Niets ver brak de stilte totdat Harland langs hem heen naar de keuken sloop. Blijf waar je bent, fluisterde hg, ik kom dadelgk terug. 6.55 Rosian-orkest en solist. 7.18 Berichten ANP. 7.30 Berichten. 7.35 „Een jaar ligt achter ons, een jaar ligt voor ons", toespraak. 8.00 Leden van het Concertgebouworkest. 8.30 „Nederland in 1939", toespraak. 8.Q0 Radiotooneel. 9.20 Schaaknieuws. 9.25 De Ramblers. 9.50 Het duo White and Wood. 10.05 VARA-orkest. 10.40 Avondwijding. 11.00 Berichten ANP. 11.10 Schaaknieuws. 11.15 Jazzmuziek (gr.pl.). 11.4012.00 Zang en orgel. Ze hoorden hem zachtjes de deur openen, die van de keuken naar buiten leidde en Hal font en de vrouw bleven achter in het don ker, in spanning wat het volgend oogenblik hun brengen zou. De hand van het kind-vrouwtje zocht de zgne. Ik ben blij dat u hier is, fluisterde zij. Ik ben vreeselijk zenuwachtig. Ik weet niet wat mijn man van plan is, maar als het op handelen aankomt deinst hij nergens voor terug. Ik zou wel willen weten hoeveel van die kerels er zijn. Er kunnen er net zoo goed vijftig als vijf zijn, en hij is alleen. Ja, maar u moet toch in geen geval naar hem toe gaan, antwoordde Halfont ook fluis terend. Ik heb mijn revolver nog met negen kogels er in en ik geloof niet, dat er meer dan een stuk of zes kerels zijn. Ze hebben mij natuurlijk voor uw man aangezien en zijn nu hierheen gekomen. O, dat is het werk van Ndabamatoba, zuchtte zij, wat was het dwaas om ruzie met hem te maken. Halfont combineerde wat hij nu al zoo ge hoord had en concludeerde, dat Harland blijkbaar met een machtig stamhoofd in con flict was geraakt en dat deze het nu op zijn leven had gemunt. En daar hij zoo sprekend op Harland leek liep hij ook gevaar, en wat dat beteekende had hij reeds ondervonden. Hij was eerst niet van plan geweest zich met de zaak in te laten, maar de vrouw, die daar zoo angstig aan zijn zijde stond en de ge dachte, dat zijn tijd en zijn leven voor hem toch geen rol meer speelden, deden hem van idee veranderen. Er was niemand, wien het iets kon schelen of hij leefde of niet. Hij was hier gekomen op zoek naar avonturen, en hier waren zeen nog wel van de beste soort. Zijn gedachten gingen vol bitterheid terug naar Agnes Ingatrew, en naar wat ze gezegd had op den zonnigen zomeravond. De deur piepte even heel zachtjes, en de stem van den man werd weer hoorbaar. We behoeven niet bang te zijn dat ze ons weer lastig zullen vallen, ze zijn er van door. Die kerel, dien ik geraakt heb, schijnt niet dood te zijn, maar toch wel ernstig ge wond, want ze droegen hem weg. Misschien is het nog maar gelukkig dat ik hem niet heb dood geschoten, want zoo hebben ze voor zichzelf een excuus om weg te gaan: die nik kers zijn nog trotsch genoeg, wat dat betreft' En terugkomen zullen ze wel niet. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1939 | | pagina 7