D
BETONNEN REUS
Voorbereiding
De Nacht van Bess
TAVENU's tweede
uitvoering
IJsfinale
De windwijzer op den dijk
De heer van Twisk
geeft een raadsel op
UtaaA yacux u*e keen?
Woensdag 7 Februari 1940
Tweede Blad
MadAnieuwj
Een gouden vondst
De Van Kalsbeek;-
hardrijderij op de
Binnenhaven
Voorzichtigheid geboden
Sneeuwruimen
Over het leven van Prof*
Schweizer
Schippersknecht dood in schip
gevonden
Burgerlijke Stand van Den Helder
Temperatuur en Barometerstand
Als het doek gehaald wordt voor het eerste
jjedrijf van „De nacht van Bess", aanschouwt
jnen op het tooneel een smaakvol gearran
geerde bungalow, zich bevindende in Thebe,
de Egyptische stad die vermaardheid ver
kreeg vanwege haar plaats in het „Dal der
Koningen".
Hier toch ontdekten de archaeologen de al
dan niet geschonden restanten der oude
pharao-graven en hier was het, dat, nog niet
Zoo heel lang geleden, een oude beschaving
plotseling door de opgravingen her-ontdekt
werd.
Vanuit deze bungalow ziet men de drie
pyramide's, men ziet als décor een eindelooze
woestijn, met daarboven koepelend het blauwe
Afrikaansche hemeldak. Palmen completee-
fren dit traditioneele beeld van Egypte.
In deze omgeving speelt zich het blijspel
tlDe nacht van Bess" af. Een blijspel, dat nu
eens een burlesque, dan weer een tragie-
comedie dreigt te worden, doch dat goeddeels
gehouden wordt in die specifieke luchtige
sfeer, die tal van society-stukken karakte
riseert.
Dit is het verhaal van 'n vrouw van 26 jaar,
gehuwd met een 48-jarigen Engelschen ar-
chaeoloog. Beiden hebben elkander lief, maar
naast de liefde voor zijn vrouw is daar de
minstens even groote liefde van den profes
sor voor zijn levenstaak: de opgravingen.
Hieruit dreigt een conflict te ontstaan. De
vrouw zoekt ongewild, een uitlaat voor haar
vermeende verlatenheid, om aan het einde
van die episode te ervaren, dat de liefde van
haar man voor haar nog wel degelijk geble
ven is.
Het is de romancier-journalist-tooneel-
fechrijver Eduard Veterman, die dit gegeven
verwerkt heeft in een blijspel en er in ge
slaagd is er een'aannemelijk geheel van te
maken. Een geheel, dat als „conversatie-stuk"
ongetwijfeld kwaliteiten bezit. Het heeft een
fiksche dosis humor (hoewel een deel daarvan
een enkele maal wel eens iets te geforceerd
en te weinig origineel aandoet), en stelt
enkele spelers in de gelegenheid hun talenten
te demonstreeren.
Een stuk voorts, dat afwijkt van de
doorsnee-blijspelen, niet alleen door de wijze
waarop de pointe tot het laatste moment fei
telijk voor ieder verborgen blijft, maar ook
omdat de auteur zich moeite gegeven heeft
er een in psychologisch opzicht sluitend ge-
Jieel van te maken.
Aan den anderen kant treft men nog al
eens gemeenplaatsen aan, terwijl men even
eens soms gaarne, ter afwisseling van de
voortdurende conversatie, gaarne wat meer
handeling gezien zou hebben. In zijn geheel
echter een blijspel, dat de toets der critiek,
op enkele minder smaakvolle intermezzi na,
wel kan doorstaan.
De vertolking.
Mej. T. Schuyer vertolkte de rol der jonge
vrouw van den ouderen man en zij heeft zich
van die taak wel zeer voortreffelijk gekweten.
Uiterst verzorgd spel, opmerkelijke inleving
in haar rol en een bijzonder goede karakte
riseering van die vrouw in die omstandig
heden. Spel, waaraan hier zeker een eere-
saluut gebracht mag worden, en dat wij
willen signaleeren als het beste wat dezen
avond gegeven is. In het bijzonder de slot
scène Van het tweede bedrijf, waarin men een
uitbeelding van extase, vervoering en myste
rie aanschouwt, die door weinig dilettanten
zóó talentvol weergegeven zou zijn.
Naast mej. Schuyer was daar, als haar
Moeder, mej. M. Bijl. Van de kordate vrouw,
die als een zorgelooze weduwe, oppervlakkig
en zonder verantwoordelijkheidsgevoel door het
leven wandelt (maar die in werkelijkheid
slechts comedie speeltmaakte mej. Bijl
een creatie, die er zijn mocht. Met haar aan
geboren ^lair was zij als het ware geknipt
voor de rol, die voorts een der dankbaarste
was van dit blijspel.
De heer J. M. Ekkers, als de archaeoloog,
liet zeer verzorgd spel zien, iets wat men
van zoo'n Tavenu-veteraan al haast niet an
ders meer verwacht. Uitspraak... rolkennis...
beheersching, het klopt allemaal volkomen
op elkaar. Een speler, die men als min of
Meer onmisbaar voor deze vereeniging kan
beschouwen. J. Schokker (die tevens de
regie op voorbeeldige wijze verzorgde) speel
de de „jeune premier". Ditmaal niet de hoofd
rol, maar tóch zeker een rol, die het noOdige
van haar vertolker eischte. Is het noodig te
zeggen, dat de heer Schokker haar uitmun
tend weergaf?
De gouverneur van Thebe werd gebracht
door den heer R. C. Pieterse. De keuze leek
ons niet gelukkig. Een rol, die den vertolker
volstrekt niet lag, zoodat dit optreden geen
succes was. Voorts speelden mede de dames
C. Ruig, A. SchellingerPasman en C. Lon-
don en voorts, als de goed gebrachte butler,
de heer H. 't Hooft.
Een stuk, waarvan de inhoud weliswaar
niet als bijster - belangwekkend aangesla
gen kan worden, doch dat een uiterst
verzorgde vertolking ten deel viel.
Zij nog medegedeeld, dat de dansmuziek
Voor het bal, door het niet aanwezig zijn van
Johnny Black, door een ander ensemble uit
gevoerd werd, dat de jury van den A.N.T.B.
aanwezig was in verband met het feit, dat
Tavenu ook dit jaar in de tooneel-competitie
Medespeelt, en dat een ten bate van de Fin-
sche bevolking georganiseerde collecte het
Verheugend resultaat opleverde van 68.46.
Vanmorgen vonden eenige sneeuwruimende
werkloozen een expresse pakje, gericht aan
het adres van tandarts Schreuder. De mannen
brachten het pakje, dat door de post verloren
was, direct naar het aangegeven adres en
daar bleek, dat hun vondst een zeer waarde
volle was Het was n.1. een zending goud.
De werkloozen ontvingen voor hun eerlijke
terugbezorging een belooning en zij konden
dus inderdaad zeggen, dat hun dag goed begon.
Op de wallekanten van de Binnenhaven,
links en rechts, zag het zwart van de men-
schen. Zwart van de menschen zag het
eveneens op het ijs, dat in de Binnenhaven
lag.
En dat was geen wonder, want daar op het
Binnenhavensche ijs werd naar alle waarschijn
lijkheid de laatste hardrijderij verreden in het
jaar 1940.
En dus was men dromsgewijze komen op
zetten. De werkloozen, de niet-visschende vis-
schers, de echtelieden der laatsten, de Visch-
buurt „en grand complet", de jeugd die niet
op school zat en tenslotte de vele honderden
gepensionneerden en andere non-actieven, die
men altijd „ergens in Den Helder" langs
's-heerenwegen pleegt aan te treffen.
Men stond en men zat. De eersten op het
ijs, dat meer deed denken aan een soort cro-
quante sprits, bedekt met slagroomschuim. De
kleur was groen-grauw en er stond veel wa
ter ap. Dus kreeg iedereen in een minimum
van tijd niet alleen koude, doch ook natte voe
ten, zoodat men trappelend de prestaties der
rijdenden gadesloeg.
Men zat op de MUZ-booten van J. de
Vries uit Heemstede, mannetje aan man
netje. Als er twee snelle rijders voorbij
enterden, stond men op en rekte zich uit
om maar niets van het schouwspel te mis
sen. Een deel van de Vischbuurtsche huis
moeders had ook huis en hof verlaten. Dat
stond daar met bonte boezelaren, met ge
kleurde schorten, en bloote hoofden cri-
tisch te kijken.
De baan was goed afgezet. Waar de start
en de finish waren had men vlaggen geplant,
hetgeen een maatregel, getuigende van wijs
beleid, was, aangezien de mist slechts een uit
zicht van enkele tientallen meters toeliet.
Er waren een kleine 60 deelnemers, verté-
genwoordigende vele provincies van Neder
land. Daar waren Friezen die thans domicilie
in Nieuwediep hebben en op het ijs de allures
aannemen of ze heel hun leven niets anders
doen dan schaatsrijden. Daar waren Wierin-
gers, die een best partijtje schaats te zien
gaven en daar waren verscheidene polderschen,
die het ook niet weggaven. Het was een kamp,
die het aanzien méér Ban waard was..
Er werd gereden, dat het een lieve lust was.
Hard en verbeten. Iedere race van twee werd
inderdaad gestreden. Waar dan nog bij
kwamen de aanmoedigingskreten en het sup-
portergehuil, hetgeen ook z'n uitwerking niet
miste.
Het was, we zeiden het reeds hierboven, nat
en smerig waar we stonden. Het water zie-
perde door de zolen van zelfs gegarandeerde
waterdichte laarzen, en de kou kroop in de
knieën van die paar duizend toeschouwers.
Maar het enthousiasme luwde niet, voor en
aleer de laatste kamp verreden was, en de
prijzen uitgereikt werden.
Het was de ijs-finale voor Den Helder.
Naar alle waarschijnlijkheid dan. Voor de
laatste maal voorloopig heeft men zich
op de Binnenhaven kunnen geven aan de
schoone sport van Koning Thialf en het
is met een weinig weemoed dat wij ons
afvragen:
Wanneer opnieuw
Hieronder laten w\j de uitslagen van deze,
onder auspiciën van den heer vanKalsbeek
op de Binnenhaven en andere buurtbewoners
georganiseerde wedstrij.den, volgen. Ze luiden:
1. Krijger, Wieringen.
2. De Reuver, Z.-H.
3. Keetman, Winkel.
4. Manneveld, St. Maartensbrug.
5. S. Lond, Wieringen.
6. Bergsma, Den Helder,
7. Hofstra, Den Helder.
Het bestuur verzocht ons op deze plaats
zoowel het gemeentebestuur als de politie
dank te brengen voor hun medewerking.
Stakman Bossestraat opgeschrikt
door twee zware slagen.
Gisterenavond, om ongeveer kwart over elf,
is de Stakmanbossestraat en omgeving opge
schrikt door een tweetal zware slagen, die
tot ver in den omtrek te hooren waren. Men
meende aanvankelijk, dat er eenige mijnen
ontploft waren. Verschillende bewoners uit
die omgeving kwamen naar buiten.
Wat was echter het geval? Een bewoonster
van de Stakmanbossestraat, hk. Van Hoogen-
dorpstraat, stak in de keuken een olielichtje
aan en wierp daarna de brandende lucifer in
den gootsteen. Het gevolg daarvan was een
tweetal zware ontploffingen in de Stakman
bossestraat. Waarschijnlijk hadden zich in de
rioolbuizen gassen opgehoopt, die door het
eenigen afstand van de woning werd met
vuur tot explosie kwamen. Een riooldeksel, op
kracht naar boven geworpen en honderd meter
verder, op den hoek van de Jah ih 't Véïtstraat
werd een tweede deksel met een slag van den
put geslagen.
Politie en gasfabriek werden-gewaarschuwd.
e dijk ligt gevangen in den mist.
Van verre klinkt het penetrante en on
zegbaar naargeestige gehuil van de sirene op
Wierhoofd, en van dichtbij schuurt en klokt
het Marsdiep-water tegen de bazalten glooiing.
Bij den ringmuur ziet men een immense ge
stalte opdoemen. Een schrikwekkende gestalte,
die haast iets levends heeft en onwillekeurig
herinnering oproept aan de plaatjes in het
boek over de Marsbewoners op aarde.
De vier gewapend betonnen peilers, waar
het gevaarte op rust, zouden als het ware
z in beweging kunnen komen...
Maar ze komen niet in beweging. Ze blijven
rustig op hun plaats, zooals ze daar altijd
zijn gebleven.
Er is geen Nieuwedieper die 'm niet kent.
De Windwijzer, die vorm en karakter aan
dit dijkgedeelte geeft. Die een onderdeel is
van het meteorologische werk in Nederland,
en waarop men wind en zonneschijn regis-
Eens was deze Windwijzer het uitsluitend
domicilie van den waarnemer, den heer Van
Dok, maar sedert eenigen tijd moet hij dit
domicilie „ergens op den Dijk" deelen met de
militairen, die daar een uitkijkpost van 121i
meter best kunnen gebruiken. Maar er is
vrede tusschen den weerkundigen burger en
de uitkijkende militairen, en het zal er wel
vrede blijven ook.
Het is interessant eens een kijkje op den
betonnen reus te nemen. Men ziet er een klein
kamertje, waarin zich de kwikelementen be
vinden om de windrichting electrisch over te
brengen naar de instrumentenkamer, welke
zich gelijkvloers bevindt. Hier toch krast een
stift met gekleurde inkt het diagram op een
loopende rol.
Voorts ziet men bovenop het dak nog een
kleine windvaan. Deze bestaat uit een holle
pijp, waarin de wind blaast. Deze winddruk
plant zich voort door een buizenstelsel, en be
reikt eveneens de instrumentenkamer, alwaar
de druk in meters en centimeters per seconde
aangeteekend wordt.
Maar behalve dat de wind geregistreerd
wordt, geschiedt dit ook met den zonneschijn.
En wel met het instrument, dat „zonneschijn-
autograaf" heet. Deze bestaat uit een kris
tallen bol, welke als brandglas fungeert en
waarvan hét brandpunt valt op een papieren
strook. Bij den geringsten zonneschijn teekent
dit brandpunt een brandmerkje op het papier
en bij sterken zonneschijn ziet men zelfs een
doorgebrande gleuf.
Ziedaar de taak van den Windwijzer.
Doch naast zijn officiéele taak gaan er
iederen dag vele honderden paren oogen daar
achter en bij de Artilleriestraat omhoog.
Oogen van de vletterlui uit den Ouden Helder,
die, ook al varen zij thans niet uit, niet leven
kunnen zonder precies te weten uit welken
hoek de wind waait.
En op die vraag geeft de betonnen Reus
antwoord: iederen morgen, iederen middag,
iederen avond.
Hij vergist zich nooit, hij behoeft nimmer
gecorrigeerd te worden en... hjj geeft z'n in
lichtingen gratis voor niemendal!
En Den Helder gaat meeraden!
Zooals men weet, is het sedert vele jaren
de gewoonte, dat' er ten bate van het Roode
Kruis door den heer P. van Twisk in een zijner
theaters een filmvoorstelling gegeven wordt,
waarvan de baten in hun geheel voor dit doel
afgestaan worden.
Welnu, nog in deze maand zal deze
jaarlijksche voorstelling in het Rialto-
theater gegeven worden, maar in één op
zicht wijkt zij van die vorige af. De heer
A'an Twisk heeft namelijk besloten een
soort filmische „stunt" uit te halen, die
lang niet van originaliteit ontbloot is.
Enkele bijzonderheden willen wij reeds nu
verklappen, hoewel wij adviseeren goed op
volgende mededeelingen te letten.
Hier is de „stunt".
Op Donderdag 22 Februari g.s. wordt de
film- vertoon. Wélke film... dat blijft een
geheim tot op het moment dat zij dien avond
gaat draaien. Niemand, uitgezonderd de heer
Van Twisk, weet den naam. De cassière niet,
het personeel niet... niemand!
Men moet naar den naam van de film raden.
Aan één punt heeft men slechts hou-vast. En
dat is, dat men er als gewoonlijk staat op kan
maken, dat het een prima film is. Meer komt
men niet te weten.
Op welke manier men aan deze puzzle
mee kan dingen en wat de prijs is (even
tueel prijzen), dat leest U* binnenkort in
de Heldersche Courant. Maar alvast deze
raad: houdt dien 22sten Februari vrij.
U zoudt er zeker spijt van hebben als U
't niet deed.
Gisterenmorgen in de vroegte begon het te
dooien en de vreugde daarover heeft zich mis
schien het beste geïllustreerd, door de honder
den ijverige sneeuwruimers, die overal voor
hun woningen aan den gang gingen, om „de
rommel" voor hun deuren en straten op te rui
men en den wandelweg weer begaanbaar te
maken.
Met prijzenswaardige ijver heeft de ge
meente de zaak ook gisteren aangepakt. Een
zestigtal werklóozen ging om ongeveer tien
uur, met schop gewapend aan den slag. Eerst
was het Koningsplein aan de beurt. De hoe
veelheid sneeuw, die de laatste weken geval
len is, wordt het best getoond door het ontel
baar aantal handwagens sneeuw en ijsbrok-^
ken, die naar het Heldersche Kanaal worden'
gereden. Na het Koningsplein, dat er gisteren
middag uitzag, alsof er nimmer „een witte
wade" op gelegen had, was de Koningstraat
aan de beurt. -Snel gaat het werk niet, want
de meeste hoopen moeten weggehakt worden
met schoppen en houweelen. Als de dooi door
zet, gaat men vandaag verder de binnenstad
te reinigen en dan zijn de buitenwijken aan
de beurt.
Als nu de winter maar wegblijft, want de
barometer is een veranderlijk instrument en
heeft ons de laatste weken al vele malen
bedrogen. Allereerst worden goten schoonge
maakt en putten vrijgemaakt, zoodat het wa
ter straks weg kan stroomen.
Abusievelijk werd opgegeven, dat Ds. Meijer
van Enkhuizen, voor de Vrijzinnig Herv. Vrou-
wenvereeniging, Donderdagavond zou spreken
in het Militair Tehuis, Spoorstraat, dit moet
echter zijn Vrijdagavond 8.15 uur. Zooals we
gisteren schreven illustreert de spreker van
dien avond zijn lezing met lichtbeelden. Het
is ongetwijfeld een interessante avond, die den
bezoeker weer eenig vertrouwen in zijn mede-
mensch zal verschaffen, omdat hij hier
een leven ziet, dat zich totaal zelf weggecij
ferd heeft en dat zich geeft aan den dienst
van de ellendigsten der maatschappij.
Gisteren ontdekte men, dat een schip
persknecht, een 17-jarige jongen uit
Rotterdam, zich dood in zijn kooi bevond
aan boord van een Shell-tankschip, dat
in het Noordhollandsch Kanaal lag.
Het stoffelijk overschot werd naar het
Marine-hospitaal overgebracht. De doods
oorzaak is nog niet bekend.
van 6 Februari 1940.
ONDERTROUWD: C. Abbenes en G. For-
rer; A. J. van Bergen van der Grijp en M.
Rooda; C. D. Lak en J. A. Noordermeer; Th.
Bijlsma en V. Smit; K. Kalsbeek en A. Heer-
kens; R. M. van Essen en M. C. Wentel.
BEVALLEN: E. Breel—Bijl d.; T. Alders—
Blokker z.; H. BoltendalBoeree z.M, Stu-
art—Springer z.; C. KaterKoorn z.
OVERLEDEN: G. Lanser m. 64 j.; Wed. P.
Ursem, geb. A. Klaver 73 j.; Ked. J. Gras,
geb. P. T. van der Kuijl, 88 j.
BELEEDIGING.
Door een inwoonster werd bij de politie
klacht gedaan terzake het feit, dat zij door
een bewoonster van de Californiestraat belee-
digd was.
WAAR IS DE FIETS?
Gisteren stond een fiets onbeheerd voor de
Atjeh-loods. Toen de eigenaar het rijwiel
wilde opohalen was het verdwenen.
NAAR ALKMAAR.
Een persoon, die nog 14 dagen cellulair te
goed had, werd gisteren door de politie aan
gehouden en is heden naar Alkmaar op
transport gesteld.
OVERTREDING ARBEIDSWET.
Tegen een stadgenoot werd proces-verbaal
opgemaakt terzake overtreding van de Ar
beidswet.
Van één ding zijn we allen overtuigd; dat
het verloop van den oorlog zich niet zal blijven
ontwikkelen, als in de afgeloopen vijf maanden
het geval is geweest. Men zal straks andere
maatregelen nemen om tot een beslissing te
komen. Welke, dat weet men niet bij benade
ring. Men gist slechts, al zijn er dan ook
eenige aanwijzingen, die in een bepaalde rich
ting gaan. Uitspraken van Engelsche en
Fransche staatslieden doen gelooven, dat men
straks alles op allés zal zetten, om een beslis
sing te forceeren.
In dit verband is ook de zitting van
den oorlogsraad te Parijs van beteekenis.
Opnieuw is de sterke eenheid tusschen
Engeland en Frankrijk daar gebleken en
het feit, dat men slechts één doel heeft,
de vernietiging van het nationaal-socia-
lisme in Duitschland. Van een compromis
zal men niet meer willen weten en dus zal
men de volledige consequenties van zjjn
standpunt moeten aanvaarden en den
strjjd tot een overwinning moeten leiden.
Gisteren schijnt men zich bezig gehouden te
hebben met het plan de campagne voor het
komende voorjaar. En er zijn gegronde rede
nen, zooals we aan het begin van dit overzicht
schreven, dat men zal komen tot het voeren
van een totalen oorlog. Een totale oorlog is
de verschrikking, die bóven Europa hangt.
Als inderdaad die hel losbreekt, weet men
nooit welke landen er in gesleept zullen wor
den. Het gaat dan immers hard tegen hard,
zonder eenige consideratie. Vernietiging van
steden en dorpen, van de bevolking, die met
heel dit helsch gedoe niets te maken heeft.
Behalve met den eigen strijd heeft men
zich in Parijs ook bezig gehouden met den
strijd in Finland en men schijnt opnieuw
besloten te hebben, Finland op de meest
krachtige wijze te helpen. Men beseft heel
goed, dat, wanneer geen spoedige hulp aan
Finland gebracht wordt, het einde van den
strijd in zicht is, want hoe dapper dit volk
zich ook weert en welke successen het op
zijn machtigen vijand behaalt, op den duur
zal het toch moeten verliezen. De omstan
digheden worden straks voor Rusland zoo
veel gunstiger en voor Finland ongunsti
ger. De klimaatsomstandigheden zijn op het
oogenblik een sterke hulp voor de Finnen,
als het weer straks gunstiger wordt, de
dager langer, de sneeuw en ijs minder, als
de felle koude straks geen honderden
slachtoffers meer zal eischen, dan mist
Finland verschillende bondgenooten, die het
land tot machtigen steun waren.
Materieele hulp zal men dus zoo spoedig
mogelijk zenden, maar daarmee alleen komt
Finland er niet. Daar zijn ook menschen noo
dig, de soldaten worden door de ontzaglijk
zware diensten uitgeput en dienen vervangen te
worden, om op verhaal te komèn. En juist, dat
menschenmateriaal wordt moeilijker geleverd.
Engeland en Frankrijk kunnen geen contingen
ten afleveren. Men heeft sijn menschen zelf te
hard noodig. andere landen -leveren ook geen
hoeveelheden van beteekenis. Het zijn tenslotte
vrijwilligers diensten.
Neen, de strijd voor Finland is nog niet be
slist.
Stook zindelijk en zuinig
met prima anthraciet
Neem dus van OKKE VISSER,
want betere is er niet
Adres: Polderweg 34 - Telef. 228
Natuurhistorisch Museum, le Vroontsraat
Iederen Woensdag van 35 uur.
Iederen Zaterdag van 710 uur.
Bovendien den eersten Zondag van elke
maand van 35 uur en den eersten Woens
dag van 810 uur.
Aquarium Zool Station. Voor het publiek
geopend: dagelijks van 912 en van 13.30—
17 u. Zaterdags van 912 uur.
BIOSCOPEN:
Rialto, Spoorstraat, acht uur:
„De Bakvisch".
Tivoli-Theater, Spoorstraat, acht uur:
„Cassidy's beschermelinge" en „De Vlie
gende bende"..
Witte Bioscoop, Koningstraat, acht uur:
„De Big van het Vreemdelingenlegioen".
Heden.
Musis Sacrum8.30 uur feestavond N.R.V.
Vrijdag 9 Februari.
Mil. Tehuis, Spoorstraat, 8.15 u. Lezing met
lichtbeelden over prof. Schweizer.
Barometerstand Den Helder: 760.4
Maximum temperatuur lucht: -f- 1.4
Laagste temperatuur: 0.9
Wind: richting: Z.O.; kracht: 8
Licht op: 5 uur 26 min.
B(j het laatst gehouden examen te
's-Gravenhage werd het certificaat van Radio
telegrafist le klas behaald door den heer P.
D. Kreb.