Holland verzendt ski's
Het meisje
HET WRAK
vuren van Tohr
negen dooden
Voor het brave
Finland"
uitcLe£unc(ifLO-om
met de
Radioprogramma
door Edgar Rice Burroughs
ROTTERDAM VERZAMELPLAATS.
(Van onzen Rotterdamschen correspondent)
Het Finsche leger zonder Ski's is
een molen zonder wieken een
auto zonder wielen Geen
wonder dus, dat sedert een der
grootste Ski-fabrieken in Finland
door een bomaanval is vernield,
de Finnen de vrees koesteren, dat
hun troepen zich in de toekomst
niet snel genoeg meer kunnen
verplaatsen. Er dreigt in Finland
tekort aan Ski's te ontstaan!
De ski's (suksets in het Finsch) vormen
wn belangrijk onderdeel'van de uitrusting
der Finsche militairen Men heeft se
dert het uitbreken van den strijd, tusschen
Finland en Rusland kunnen constateeren,
hoe vlug en gemakkelijk de Finsche pa
trouilles zich in de onmetelijke Finsche
sneeuwvelden kunnen verplaatsen.
Gebrek aan „suksets" zal de kracht van
het Finsche leger in belangrijke mate on
dermijnen, vandaar dat men in verscheide
ne neutrale landen pogingen in het werk
stelt om de Finnen aan ski's te helpen.
In ons land heeft de Finsch-Neder-
landsche vereeniging het initiatief
genomen om ski's voor de Finnen
bijeen te brengen. De firma D. Bur
ger en Zn. te Rotterdam heeft zich
bereid verklaard, de ski's in ont
vangst te nemen, te verpakken en
njiar Finland te verzenden.
Wanneer het Finsche leger te kampen
zou hebben met een tekort aan rijwielen,
wij twijfelen er niet aan, of de groote
Stockholm-loods aan de IJsselhaven te Rot
terdam zou na de eerste oproep, te klein
blijken te zijn om de karretjes te bergen.
Reeds honderd paar ontvangen.
Vraagt men aan 1000 Nederlanders: Hebt
u ski's, 999 zullen u een ontkennend ant
woord geven. Uiteraard zal het aantal ski's,
dat in ons land wordt verzameld, klein
blijken te zijn. Men heeft op eenige tien
tallen paren gerekend.
Het totaal aantal toegezonden ski's
blijkt alle verwachtingen te over
treffen. Wij hebben deze week een
bezoek gebracht aan de loods van
Burger en wij telden ruim 100 paren
die afkomstig zijn uit alle deelen
des lands, o.a. uit Amersfoort, Ber
gen op Zoom, Den Helder, Leeuwar
den.
De ski's stonden in een lange rij tegen de
wanden van een zijvertrek van'de groote
Stockholm-loods, veilig achter slot en
grendel. Woensdag was men reeds ver
heugd toen men 6 paren had ontvangen.
Men heeft de ski's onmiddellijk met een
juist vertrekkend 'stoomschip naar Scan
dinavië verscheept. Thans liggen er ruim
100 paren voor vezending gereed. Het ziin
vogels van diverse pluimage. De ski's,
welke de Nederlanders gebruiken zijn
meestal afkomstig uit Zwitserland. Van
daar dat de meeste ski's het naamplaatje
droegen van een fabriek uit het land van
de eeuwige sneeuw
Van het heste hout gesneden.
Wij zagen evenwel ook ski's, die van het
beste hout waren gesneden. Het z.g. Hi-
kori-hout. De schenker had de ski's in
FEUILLETON
Naar het Engelsch van
Norman Charlton
23.
Verder een man met een ordinair ge
zicht, een paardenhandelaar; zijn naam kan
ik wel gewaar worden.
U bedoelt meneer Warden, ja, die hoort
tot de bende. Gaat u voort.
De derde is een oude man met een grijze
snor.
Lilian was verbaasd. Wie kan dat zijn?
Hij was bij dat voorval op Seamore
Place tegenwoordig.
O, u bedoelt mijn vader. Ja natuurlijk
was hij daar.
Ja, dat zal uw vader geweest zijn. Alle
drie, u zelf inbegrepen, zullen vóór den nacht
gearresteerd worden, als
Toch zeker samen met uw .zoon, ver
onderstel ik?
Met die opmerking hoeft u niet op mijn
toegevendheid te speculeeren. Ja, mijn zoon
ook, hoewel als de waarheid aan het licht
komt, wel bewezen zal worden, dat er zwaar
der tegen hem gezondigd is, dan dat hij ge
zondigd heeft.
Lilian lachte.
Lieve mevrouw Hemmings, deze grap
heeft nu lang genoeg geduurd. Het zal een
geweldige opluchting voor u zijn te hooren.
dat u het slachtoffer bent van een kolossale
vergissing. Uw zoon behoort niet tot een
dievenbende, ik zelf, mijn tante en mijn vader
evenmin. We zijn een heele respectabele
familie.
Gelooft u dat u me voor den mal kunt
houden? Maakt u zich daar geen illusies van!
Laten we maar een einde maken aan dit ge
sprek, nu ik gezegd heb wat ik te zeggen
had.
Hoort u me alstublieft aan, zei Lilian.
Ik ben erg onverstandig geweest en voel
Finland gekocht en nadien had hij er ver
scheidene lange afstandswedstrijden mee
gereden. Hoewel een dergelijk geschenk
bijzonder wordt gewaardeerd stellen de Fin
nen evenwel ook hoogen prijs op ski's van
goedkooper materiaal vervaardigd. De
gloednieuwe ski's, gezonden door een dame
uit 's Gravenhage zullen dan ook wel even
welkom zijn als de tientallen andere „lat
ten", die korten tijd geleden nog goed in
gevet op de zolders van de schenkers heb
ben gestaan, die ze eenige weken per jaar
hebben gebruikt tijdens de wintersport in
Zwitserland.
Wanneer enkele niet geschikt blijken te
zijn om er mee te patrouilleeren, zullen
deze zeer zeker gebruikt kunnen worden
als onderdeelen van sleden, waarmede ge
wonden, proviand en munitie worden ver
voerd.
Tijdens ons bezoek aan de loods werden
er nog 6 paren ski's bezorgd, zoodat het
aantal, dat dezer dagen zal worden ver
scheept meer dan honderd zal bedragen.
Goede wenschen gaan mee.
Men heeft ook een paar ski's van een
schenker uit Duitschland ontvangen. De
meeste paren zijn yoorzien van naamkaart
jes der afzenders. Bovendien hangen er
labels aan met opschriften als: Voor de
dappere Finnen! Good Luck Finland; Voor
het beste brave Finland; Vive la Finlande,
e.a. Wel een bewijs dat men hier te lande
meeleeft met het lot van die dappere kleine
schare in het Noorden en dat men vurig
verlangt dat dat kleine volk zal stand-
rouden in den ongelijken strijd tegen de
groote Russische overmacht.
Duikers ondervinden een gru
welijk avontuur.
Alle zeeën der aarde bezitten hun
geheimen en. raadsels; en zoo gaat
het ook met de Caraïbische Zee. In
de nabyheid van het eilandje Las
Perlas ligt, 57 meter onder de op
pervlakte der zee, een wrak, dat
zijn mysterie slechts ten deele heeft
prys gegeven.
De ligging van het wrak werd eigenlijk bij
toeval ontdekt door een Arnerikaanschen
duiker, die voor een andere opdracht was
afgedaald Hy stiet op" een loodrecht uit
den zeebodem opryzend rif, op den top
waarvan hij een wrak ontdekte. Men kon
er maar niet in slagen, ergens den naam
van het verongelukte vaartuig te ontdek
ken, welke moeite men zich daarvoor ook
gaf. Doch toen de duikers aan land geko
men, ruchtbaarheid gaven aan hun ontdek
king, fluisterde men hun in het oor, dat
het zonder eenigen twijfel het wrak was
van het .schip der geheimen". Eenige dagen
daarna ontving de Amerikaansahe duiker
bezoek van een ouden man met sneeuwwit
haar, die de dringende bede tot hem richt
te, het wrak nauwkeurig te onderzoeken.
Het kwam er voor hem in de eerste plaats
op aan, dat de negen lijken werden gebor
gen, die zich aan boord moesten bevinden.
Hij bood den duiker aan, voor elk lijk, dat
geborgen werd, duizend dollar te betalen,
met een extra premie van 1000 dollar, in
dien de lijken alle negen aan land werden
gebracht.
Op zoek naar de offers der zee.
Een dergelijk anbod was den Amerikaan
nog nooit gedaan. Hij begreep niet. waarom
een levende 10.000 dollar over had voof ne
gen lijken. Hij wilde er in elk geval meer
van weten, waarop de oude man hem ver
telde dat geruimen tijd geleden negen le
den van schatrijke Zuid-Amerikaansche
families met dit schip waren uitgezeild, ten
einde zich in yeil'ffheid te brengen voor
een dreigende revolutie. Het vaartuig had
evenwel op onverklaarbare wijze schipbreuk
geleden. De geheele bemanning had zich
weten te redden, doch de passagiers waren
allen omgekomen. Daar hij de zaak niet
goed vertrouwde, ging de Amerikaan niet
op het aanbod in, hoewel de oude ma nna-
drukkelijk verklaarde, dat het de familie
van de negen omgekomenen er uitsluitend
om te doen was, hun dood te kunnen laten
vaststellen met het oog op de uitbetaling
der levensverzekering en het regelen van
eenige erfeniskwesties. Daar zijn pogingen,
om den Amerikaan over te halen, alle
schipbreuk leden, zag de grijsaard om naar
andere duikers; daarbij kwam hij in kennis
met zekeren Tarpon, die zich bereid ver
klaarde om te zamen met zijn assistent Cra
ker het waagstuk uit te voeren.,
In de diepten der zeeën.
De Amerikaansche duiker maakte vol
strekt geen bezwaar, om zijn collega's ter
wille te zijn. Hij gaf hun zelfs énkele
goede raadgevingen en wees hen er op, dat
het water op die diepte zeker 57 meter
ijskoud was en dat er diepe duisterns
heerschte. Deze waarschuwingen konden
Tarpon en Crake niet van hun plan af
brengen om de 10.000 dollar te verdienen.
Zij voeren tot boven het wrak en Craker
daalde het eerst in de diepte af. Tarpon
luisterde met spanning naar de telefonische
mededeelingen, welke hem van het wrak
bereikten: „Ik kom om van koude, ik Houd
het niet langer uit! Ik heb drie lijken ge
vonden. Ik heb ze bij elkaar gebonden
haal vlug op. Vlug de anderen komen
op me af!" Toen men Craker opgehaald
had, maakte hij den indruk van een
krankzinnige. Hij vertelde, dat de andere
dooden, die hij in ey hut had ontdekt,
eensklaps op hem waren toegestormd. Hij
wilde niet meer naar beneden het was
te ontzettend. Tarpon begreep, dat zijn ze
nuwen in de war waren geraakt en zei-
de, dat hij dan zelf wel zou afdalen om de
andere lijken te zoeken. Craker bleef boven
met de telefoon aan het oor. Plotseling
hoore hij Tarpon zeggen: „Ik geloof, dat
ik ze allen bij elkaar heb. Wacht nog een
oogenblik, dan kun je ze ophalen:" Hier
op trad een lange stilte in. Eindelijk
klonk weder de stem van den duiker,
uiterst kalm: „De deur van de hut is toege
vajlen en mijn been zit er tusschen. Ik kan
niet loskomen -Kom naar beneden om me
te helpen!"
Hulpeloos gevangen op het wrak.
Craker weigerde hardnekkig, af te da
len. Hij beefde van angst. Daarop sprak
Tarpon: „Blijf maar boven; ik zal mezelf
wel helpen Maar laat dan ten minste een
bijl naar beneden. „Kort daarop liet zich
opnieuw de stem van Tarpon vernemen:
„Haal maar op zoo snel mogelijk"! Toen
hij boven kwam, bleek dat hij zich met de
bijl den voet had afgehakt, daar hij
geen kans zag, om zich op andere wijze te
bevrijden Hij werd zoo goed en zoo kwaad
mogelijk verbonden en aan land gebracht
het verder zoeken naar de andere'lijken
werd gestaakt; alleen de eerste drie, die
Craker had gevonden, werden aan den
ouden man afgeleverd. De 3000 dollar, wel
ke zij daarvoor ontvingen, deelden zij
broederlijk; doch zij waren voor geen geld
ter wereld te bewegen, om opnieuw naar
het lugubere schip af te dalen.
DINSDAG 20 FEBRUARI 1940.
Hilversum I. 1875 en 414.4 m.
AVRO-uitzending. 5.30—7.00 RVU.
3.00 Berichten ANP.
8.10 Gramofoonmuziek.
9.15 Causerie: „Bloemen en planten in de
huiskamer".
10.00 Morgenwijding.
TARZAN en de
38.
„Wjj gaan!" bromde Mungo. Hij baste een
commando tegen zijn krijgers, die nu de ge
vangenen langs het kronkelpad meevoerden.
Na een half uur kwamen zij bij een open veld.
„Kijk! Olifanten!" riep Janette. „De stad van
Ahtea lange weg. Rijden op olifanten", ver
klaarde Mungo. Op een bevel van den aanvoer
der kwamen zes grote, grijze dieren naar vo
ren, ieder begeleid door een gelen oppasser.
Gehoorzamend aan het bevel van Mungo, stap
te Tarzan naar het voorste dier toe. De oli
fant stak zijn slurf uit, sloeg deze om het mid
del van den aapman en tilde hem op zijn rug.
De overige gevangenen werden op dezelfde
manier op de grote dieren gezet, waarna de
hele troep zich over het brede pad haastte.
Tegen zonsondergang eindigde het pad in een
vallei, welke de vorm had van een kom zon
der bomen en die geheel onbegroeid was. In
het midden daarvan lag een vreemde stad.
„Stad van Ahtea", kondigde Mungo aan, „Nu
gaan we ergens heen", verklaarde O'Rourke.
„Spoedig zullen we weten wat die Ahtea is,
een hij, een zij of een het, en dan horen we,
wat er met ons gebeuren gaat". „Ik weet ze
ker dat het niet erg prettig zal zijn", voor
spelde Majoor Buron somber.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30- Voor de vrouw.
10.35 Ensemble Jetty Cantor (11.0011.30
Huishoudelijke wenkeii).
12.15 Alfredo Spezialetti en zijn orkest.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
1.00 Ensemble Spezialetti.
I.30 Omroeporkest (2.002.10 Voor de vrouw).
2.45 Knip- en naaicursus.
3.45 Zang met pianobegeleiding.
4.05 Pianovoorc.racht.
4.30 Kinderkoor.
5.00 Kinderhalfuur.
5.30 AVRO-Aeolian-orkest en solist.
6.30 Cyclus: „De wereld kreeg radio."
7.00 Voor de kinderen.
7.05 Zang en orgelspel.
7.30 Engelsche les.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Internationaal overzicht.
8.35 Bonte Mobilisatietrein.
9.45 Causerie over Dr. P. C. Bouton en decla
matie.
10.15 Gramofoonmuziek.
II.00 Berichten ANP.
11.10 AVRO-Dansorkest.
11.5012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 301,5 m.
KRO-Uitzend.ng. 4.005.10 HIRO.
3.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 Rococo-octet.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
1.10 KRO-Melodisten en solist.
2.00 Vrouwenuurtje.
3.00 Modecursus.
4.05 Lezing: „De waarde van onze spiritisti-
dat het nu tjjd is dat ik de zaak in 't reine
breng.
Ik kan alleen maar zeggen, evenals u,
dat mijn tjjd en mijn geduld ook beperkt zijn,
antwoordde mevrouw Hemmings bits.
Maar Lilian liet zich niet van haar stuk
brengen.
Mijn vader heet Josiah Turner, ging ze
kalm voort. U zult zijn naam wel eens
gehoord hebben.
Neen, politieberichten lees ik nooit.
Maar misschien wel parlementsversla-
gen. Hij is lid van het Lagerhuis en heeft den
naam nogal gefortuneerd te zijn. Denkt u,
dat zoo iemand lid van een dievenbende is?
Waarom was hij dien nacht op Seomore
Place
Omdat wij daar wonen; hij was in slaap
gevallen.
In slaap? Waar?
Opop een stoep.
Heel in de vroegte? Neen maar
Het was een dwaze grap van mij. Ik
was nooit van plan
Maar mijn zoon is in dat huis ge
arresteerd.
Ja, dat weet ik, maar
Als uw vader het gefortuneerd parlements
lid Turner is, dien ik van naam natuurlijk wel
ken, hoe moet 't dan dat hij op een stoep slaapt
en dat zijn dochter kellnerin is in een lunch
room Of u heet geen Turner of het is een
toevallige overeenkomst van naam.
Ik kan u deze schijnbare onwaarschijn
lijkheden heel goed verklaren...
Ja, aan sluwe leugens ontbreekt het u
niet. Wilt u me misschien óók vertellen, dat
u op een behoorlijke manier aan den diadeem
gekomen bent?
Zeker ben ik dat en als u mij tijd laat,
zal ik u ook dat uitleggen.
Mevrouw Hemmings stond op. Als u
inderdaad de dochter van den rijken Josiah
Turner bent en onschuldig, dan hoeft u niet
bang te zijn voor een politie-onderzoek.
Wat mijzelf betreft, ben ik dat ook
absoluut niet, maar toch hoop ik, dat u niet
naar de politie zult gaan.
En waarom niet?
Terwille van lady Harlsmore. Het zal
een groot» schande in haar familie geven. Ik
kan u niet uitleggen waarom; zij is een
goede kennis van mij en ik wil haar voor
geen geld ter wereld verdriet veroorzaken.
Ik weiger verder naar dat onzinnig ge
praat van U te luisteren. Een kellnerin, die
oeweert dat haar vader, die op de stoep van
een huis slaapt, rijk en lid van het Lager
huis is; die toegeeft dat ze een gestolen
diadeem in haar bezit heeft en een gravin
een goede kennis noemt, kan moeilijk ver
wachten, dat men ook maar één woord ge
looft van wat u zegt. Alleen als u plechtig
belooft, dat u mijn zóón niet weer zult zien,
zal ik nog wachten met naar de politie te
gaan, terwille van mijn zoon.
Waarom vraagt u mij dit? Vraag het
uw zoon, zei Lilian koel.
Dat heb ik gedaan en hij weigert mij
die belofte te geven.
Wéér begonnen Lilian's oogen te schitteren.
Weigert hij dat?
Hij is verblind in u. Als u van hem
houdt, zooals u voorgeeft...
Maar dat doe ik absoluut niet.
Als u mij de verzekering geeft, die ik
van u vraag, redt u hem en uzelf, uw vader
en uw tante eveneens. Is dat de moeite niet
waard.
Lilian dacht na. In ieder geval red ik
lord Harlsmore, zei ze halfluid.
Houdt toch op met dien onzin! Kom, is
het niet de moeite waard?, zoo vraag ik nog
eens. U kui t onmogelijk van een man hou
den, dien u als werktuig gebruikt hebt.
Wie zegt toch. dat ik van hem houd?
riep Lilian ongeduldig. Er is geen sprake
van dat ik dat doe. Het idee is eenvoudig
bespottelijk.
Geef dan uw woord, dat u hem niet
weer zult zien.
Ik heb geen bezwaar om dat te beloven.
Dat moet u mij dan zwart op wit geven.
Ik zie niet in waarom ik u die belofte
niet zal geven.zei Lilian peinzend. Nu ik
iedereen in moeilijkheden heb gebracht moet
ik zien, dat ik die weer uit den weg ruim.
Maar toch zou zoo'n belofte wel eens lastig
kunnen worden.
En waarom als ik vragen mag?
Omdat we elkaar wel eens hier of daar
zouden kunnen ontmoeten.
Stel je voor!, merkte mevoruw Hemmings
vol minachting op. Mijn zoon verkeert
heusch niet in dezelfde families als u! Ten
minste ik vertrouw van niet.
Ja, maar ik kon wel eens een binnen
meisje zijn in een huis, waar hij op bezoek
komt, antwoordde Lilian met inwendige pret.
Als ik zou weigeren aan tafel te dienen,
als hij mee aanzat, zou het mijn mevrouw in
moeilijkheden bengen.
Spaar mij dergelijk luchthartig gepraat
en laat ik maar ronduit zeggen wat ik be
doel. Wat ik verlang is een belofte van u dat
u niet zult trachten mijn zoon tot een huwe
lijk met u te brengen.
Het eerste oogenblik was Lilian te verbijs
terd om iets te zeggen; dit was meer dan zij
verdragen kon.
Hoe durft u mjj op die manier te be-
sche overtuiging, juist nti".
4.20 Gramofoonmuziek.
4.25 Causerie „De nood der tijden en de Bel-
lamy-gedachte".
4.40 Gramofoonmuziek.
4.45 Berichten.
4.50 Gramofoonmuziek.
4.55 Causerie: „Door Coöperatie tot welvaart".
5.10 Musiquette (5.456.05 Felicaties).
6.35 Sportpraatje.
7.00 Berichten.
7.15 Lezing „De grondlijnen van het sociaal-
economische toekomstbeeld".
7.35 Militaire muziek.
7.50 Reportage.
8.00 Berichten ANP, medeedelingen.
8.15 Lijdensmeditatie.
9.15 Gramofoonmuziek.
9.30 KRO-Symphonie-orkest
10.30 Berichten ANP. -
10.40 Gramofoonmuziek.
10.50 B. v. Dinteren en zijn orkest.
11.1512.00 Gramofoonmuziek.
leedigen! viel ze eindelijk uit. Ik verzoek
u heen te gaan. Beloven doe ik niets meer,
nu u mij op zoo'n schandelijke manier ver
nederd hebt.
Lilian liep naar de deur en trok die open.
Ga onmiddellijk heen; anders zal ik u
er door het meisje laten uitzetten.
Mevrouw Hemmings nam bedachtzaam haar
tasch en verliet de kamer.
Lilian sloeg de deur achter haar dicht en
liet zich in wilde woede op den divan neer
vallen.
HOOFDSTUK XVH.
De zwarte koffer.
Mevrouw Hemmings gaf haar chauffeur last
naar het politiabureau te rijden, maar onder
weg had ze er al half spijt van .dat ze deze
opdracht had gegeven.
Toen de auto gestopt had, ging ze een ver
trek binnen, waar een inspecteur aan tafel
zat, bezig met de ondervraging van een dron
ken man, die handboeien aan had en wiens
gezicht en kleeren met bloed waren bespat.
Opeens zag ze in gedachten haar zoon daar
óók zoo staan en met een onderdrukten kreet
vloog ze het bureau uit en naar haar auto.
Ik kan niet, zei ze in zichzelf, en de
chauffeur riep ze toe: Naar huis.
Vóór zij de poort van de oprijlaan van
Chorn Hall bereikt had, had ze het besluit
genomen, dat ze zonder verwijl haar broer in
vertrouwen moest nemen. Ze bleef in de auto
zitten, gaf last haar zwarten koffer naar
beneden te brengen en binnen in den wagen
bij haar neer te zetten. Daarop liet ze zich
naar het station rijden. Ze wist dat er om
streeks dezen tijd van den dag een trein naar
Londen vertrok.
Vroeg in den middag kwam mevrouw in de
hoofdstad aan en liet zich onmiddellijk in een
taxi naar de woning van haar boer brengen.
Met tegenzin liet ze den koffer in de hall ach
ter, terwijl ze d-*n minister ging opzoeken.
Alfred, riep ze aangedaan, toen ze de
kamer was binnengekomen, en snikken liet
ze zich in een stoel neervallen.
Greville wist niet hoe hij het had.
Beste kind, wat is er aan de hand? Wat
kom jij zoo plotseling in Londen doen vroeg
hij verbaasd.
Ik heb ontzettende dingen ontdekt, waar
van ik geen flauw idee heb gehad.
Stort je hart dan maar eens bij mij uit.
Wordt vervolgd.)
