Handen af
van onze Oost
en de
HeT Geneim unn
vuren van Tohr
Torrance
Esdale
Gevaarlijke
portiekbouw
Indië kan
zichzelf besturen
Hoe komen wij
naar België?
Radioprogramma
door Edgar Rice Burroughs
geen buitenlandsche
hulp noodig.
FEUILLETON
Het drama te Haarlem
nogmaals berecht
Handen af van mijn
radiotoestel
De woordvoerder van het Japansche depar-
gche departement van buitenlandsche zaken
jjeeft gisteren verklaard:
„De Nederlandsche minister van buiten
landsche zaken heeft uitdrukking gegeven
aan de waardeering zijner regeering voor de
japansche houding ten aanzien van Neder-
landsch-Indië.
In Tokio is tot dusverre geen officieel com
mentaar te verkrijgen betreffende de verkla
ring van Huil, waarin de staats-secretaris bij
de andere naties aandrong op eerbiediging
van den status quo van Nederlandsch-Indië.
De Japansche woordvoerder verklaarde he
den: „Wit wenschen Nederlandsch-Indië niet
in vreemde handen te zien vallen."
Indië kan zichzelf regeeren.
Naar aanleiding van het gepubli
ceerde aangaande het onderhoud, dat
de Japansche minister van Buiten
landsche Zaken, Arita, dezer dagen
met den Nederlandschen gezant te
Tokio heeft gehad, heeft, naar wij
vernemen, de Nedarlandsche regee
ring aan de Japansche regeering
doen weten, dat zij niet voornemens
is eenige vreemde mogendheden te
vragen, in geval Nederland in Euro
pa onverhoopt in een oorlog mocht
worden gewikkeld, om bescherming
van Nederlandsch-Indië, noch derge
lijk bescherming, mocht zij worden
aangeboden, te aanvaarden, onder
opmerking, dat de regeering van Ne
derlandsch-Indië in het onderstelde
geval, zoowel in feite als rechtensin
staat is het bestuur over die gewes
ten in vollen omvang te verzekeren
en de orde aldaar te handhaven.
Geen buitenlandsche hulp wordt
geaccepteerd.
Er wordt in Tokio geen officieel commentaar
geleverd op de verklaring van Huil. Gisteren
middag om 5 uur heeft echter de woordvoer
der van het Japansche departement van bui
tenlandsche zaken de volgende verklaring af
gelegd over de kwestie van Nederlandsch-In
dië.
„Wij hebben van onzen gezant te 's-Gra-
venhage, Itaro Ishii een rapport ontvangen
van de volgende strekking:
De gezant, Ishii, heeft op 16 April een be
zoek gebracht aan den Nederlandschen mi
nister van buitenlandsche zaken, van Klef-
fens, wien hij een uiteenzetting gaf van de
houding der Japansche regeering ten aan
zien van de kwestie van Nederlandsch Indië.
De Nederlandsche minister van Buitenland
sche Zaken gaf uitdrukking aan de waar
deering der Nederlandsche regeering voor de
houding der Japansche regeeri g en ver
klaarde tezelfdertijd dat de Nederlandsche
regeering niet egstreefd had naar, noch in
de toekomst zou streven naar de bescher
ming van Nederlandsch-Indië door welk
land het ook zij, en dat de Nederlandsche re
geering vastbesloten was om ieder aanbod
van bescherming of interventie, van welken
door: Roy Vickers
Maar Torrance wilde, met haar gewone
doortastendheid, op het onderwerp doorgaan.
„Misschien ben ik wel zelfvoldaan. Maar
ziet u het klinkt misschien verwaand
ik heb tot nog toe altijd bereikt, wat ik be
reiken wilde. Op school hield ik zoowel van
werken als van sport. Ik kreeg mijn vrij
stelling en was datzelfde jaar op school te
gelijkertijd captain van de hockey club. En
zoo is het altijd gegaan. Toen U bij het
plaatsing-bureau een tijdelijke secretaresse
vroeg zij maakte een keurig buiginkje
voor hem „wilde ik er ontzettend graag
voor in aanmerking komen. En ik werd ge
kozen."
„Weet je wat jou mankeert?" zei meneer
Massiter, met vaderlijke crüheid, „je moet
eens flink ruzie maken met je verloofde en
dan moet j ij ongelijk krijgen. Als je een
ander meisje zou moeten toetakelen voordat
je hem terug kon krijgen
„Met Gerald zou er eenvoudig geen sprake
van een ander meisje kunnen zjjn.' zei Tor
rance beslist, „en ruzie hebben we geregeld.
Al vijf of zes keer is hij voor de laatste keer
weggerend. Nu herinner ik me ook. dat we
op het oogenblik hoogloopende ruzie hebben
over de kwestie of ik hem aan een baan zou
kunnen helpen. En hij vindt het vreeselijk,
iets door mijn toedoen te krijgen."
„Dan zou het nutteloos zijn, als U hem
vroeg om eens met mij te komen praten."
Torrance lachte slechts. Het was een aller
aardigst geluid.
„Vandaag is het Maandag. Mag ik hem
aanstaande Donderdagmiddag aan u voor
stellen? Getrouwd en wel?"
„Maar ik dacht, dat u mij vertelde, dat hg
bi Spanje zat?"
„Dat is ook zoo, maar dat was een tijdelijk
baantje. Woensdag komt hij thuis. Als ik
vandaag naar het registratiebureau ga, zal ik
zorgen, dat we door middel van een „licence
kunnen trouwen. Wat kijkt u verbaasd. Ik
aard dit ook zfj, en komende van welk land
ook, van de hand te wijzen."
raaf *ezant te Tokio' Rene-
aan Ll iu 1 een bezoek «"^acht
ache rsWen Pln?.chen minis,er v- buitenland-
m.i!J n,a' en daarb'3 het bovenver
melde rapport van Iahii bevestigd".
TOERISTEN ORGANISATIES VAN-
DRIE LANDEN SLAAN DE HAN
DEN INEEN.
Op initiatief van den Luxemburgschen
toeristenbond is te Brussel in het gebouw
\an de Nederlandsche kamer van koophan
del voor België en Luxemburg een bijeen
komst gehouden van vertegenwoordigers
der voornaamste Nederlandsche, Belgische
en Luxemburgsche toeristenorganisaties,
waarin de moeilijkheden werden bespro
ken, die zich op het oogenblik voor doen
op toeristisch gebied.
Nadat kennis genomen was van de maat
regelen, die de eBlgische regeering heeft ge
nomen teneinde het reizen naar een der
beide andere landen te vergemakkelijken,
werden met algemeene stemmen de vol
gende wenschen geuit
1. dat de door de Belgische regeering
genomen maatregelen, welke hieruit be
staan, dat naast het gewone paspoort voor
5 francs een „laiser-passer" voor toeristen
voor 3 dagen en voor 10 francs een voor
10 dagen wordt verstrekt, de regeeringen
van Nedeland en Luxemburg aanleiding
geven, soortgelijke ms "»elen in te voe
ren.
2. dat de formaliteiten en de kosten van
registratie van het bewijs van goed gedrag,
dat, voor het verkrijgen van de „laiser-pas
ser" noodig is, worden afgeschaft.
Veroordeelde verzekeringsagent
en officier beiden in hooger be
roep.
Naar wij vernemen, hebben zoowel de offi
cier van justitie mr. W. M. Paardekooper
Overman, als de verzekeringsagent C. V., hoo
ger beroep ahngeteekend tegen het vonnis
van de Haarlemsche rechtbank van 4 April
waarbij V. werd veroordeeld tot tien 'aar ge
vangenisstraf, met aftrek der preventieve
hechtenis, wegens doodslag op zijn collega
de La Ch., gepleegd op 11 Mei 1939 in diens
woning aan de Hertzogstraat te Haarlem.
De officier van justitie had tegen den ver
zekeringsagent twintig jaar gevangenisstraf
geëischt.
Zonderlinge methode van incas
seerder.
Een Utrechtsche incasseerder, optredende
voor een aantal firma's, die goederen op
afbetaling leverde, hield er zonderlinge me
thoden op na, wanneer bij de koopers op de
een of andere wijze de betaling stagneerde.
Hij wist dan onder het een of an
der voorwendsel de woning binnen te
dringen en voor de menschen wisten
wat er eigenlijk gebeurde was hij
met het radiotoestel, dat nog niet
geheel was afbetaald of met de stof
zuiger verdwenen. De goederen
bracht hij linea recta terug naar zijn
opdrachtgevers. Tengevolge van de
door de koopers geteekende contrac
ten was het moeilijk tegen den man
op te treden.
Op zekeren dag belde hij aan, aan een wo
ning, waarvan de heer des huizes en%diens
vrouw afwezig waren. Het dienstmeisje deed
open en hij stapte zonder zich te storen
aan de bezwaren van het meisje, de huiska
mer binnen. Daar trof hij de dochter des
huizes, die hem driemaal sommeerde het
huis onmiddellijk te verlaten, terwijl zij hem
verbood het radiotoestel ook maar met een
vinger aan te raken. De doortastende incas
seerder liet het echter niet bij èèn vinger, hij
nam het radiotoestel onder de arm zonder
zich aan de dochtr te storen.
Wegens huisvredebreuk diende men een
klacht tegen den man in en de politierechter
te Utrecht veroordeeld hm tot een maand ge
vangenisstraf. In hooger beroep is bevesti
ging van dit vonnis geëischt
BOUWERS IN RECHTEN AANGE
SPROKEN.
In de Geuzenstraat te Amsterdam staan,
evenals in vele andere nieuwe wijken por
tiekwoningen. welker buitendeur men be
reikt door van de straat af langs een stee-
nen trap naar boven te gaan. Men komt
dan in een portaal, waar vier buitendeu
ren der verschillende woningen uitkomen.
De heer J. Cohen kreeg een uitnoodiging
van een bewoner van perceel 85, ten diens
huize te komen ten einde een -prijsopgave
te doen. Hij beklom de portiektrap en bel
de. Daarna bleken de bezwaren, welke aan
den bouw, zooals deze hier is uitgevoerd,
verbonden zijn. Want toen Cohen naar bin
nen stapte, voelde hij geen grond onder de
voeten en stortte hij in de diepte. Dienten
gevolge heeft bij ernstig letsel bekomien.
Wanneer namelijk een binnentredende, de
buitendeur opduwend, de gang wil betre
den. welke naar de woonvertrekken voert,
heeft hij onmiddellijk de trap naar beneden
aan zijn rechterhand, zoodat men bij dat
binnenkomen iets naar rechts gaande, alle
kans loopt door het trapgat naar beneden
te storten.
De heer Cohen, die stelde een schade te
hebben geleden van 31.000,sprak voor
dat bedrag in rechten aan de N.V. Bouw
bedrijf II. van Saane.
De rechtbank te Amsterdam wees in be
ginsel de vordering van den heer Cohen
toe.
Het gerechtshof te Amsterdam vernietigde
dit vonnis en verklaarde Cohen niet ont
vankelijk omdat het den ontwerper en
bouwer in opdracht van woningcomplexen
niet jegens derden aansprakelijk oordeelde.
Cohen kwam hiervan in cassatie.
De Hooge Raad heeft nu overwogen, dat
Cohen niet gesteld heeft, dat hij niet over
normale gezichtsvermogens en opmerkings
gave beschikte, zoodat het Hof van het wel
aanwezig zijn van normale gezichtsvermo
gens en opmerkingsgave mocht uitgaan.
Het Hof heeft de grenzen aangegeven,
welke bij de beoordeeling van de gevaren,
aan het binnentreden van een perceel ver
bonden, moeten worden in acht genomen,
wil men van een onrechtmatigen daad te
genover een binnentredende kunnen spre
ken. Hiermede heeft het Hof een juiste
norm gesteld en beslissende, dat in een be
paald perceel, aan die norm getoetst, voor
den over normale vermogens beschikkende
binnentredende, indien deze zich normaal
gedraagt, het gevaar voor neerstorten niet
bestaat, een feitelijk oordeel gegeven, dat
tevergeefsch in cassatie is aangevochten.
ZATERDAG 20 APRIL 1940.
Hilversum I. 1875 en 414,4 m.
KRO-uitzending.
8.00 Berichten ANP.
8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Berichten.
12.15 Musiquette.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
1.10 KRO-orkest.
2.00 Voor de jeugd.
2.30 Gramofoonmuziek.
2.45 Kinderuurtje.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.30 KRO-orkest.
5.15 Internationale sportrevue.
TARZAN
82.
„Opnieuw heb je mg het leven gered," be
gon Uk ah, maar Tarzan viel hem in de rede.
„We moeten opschieten". Weer nam de ko
ning van de jungle de leiding en koos op goed
geluk zfln weg door het labyrinth van gan
gen. Hg kon slechts hopen, dat hij de weg
naar de vrijheid mocht vinden... Doch enkele
minuten later maakte Mungo, een kapitein
van de lijfgarde van de koningin, een inspec
tie door de onderaardse gangen en kwam
plotseling bij de twee bewakers, die door
Tarzan en zijn vrienden overvallen en gekne
veld waren. Vlug trok Mungo de doek van
de mond van een van hen en deze vertelde
nu wat er gebeurd was. „Onmogelijk!"
schreeuwde Mungo, „want Tarzan zit bene
den in de kerker." Aan de andere kant kon
slechts de machtige Tarzan voor dit voorval
aansprakelijk zijn, Mungo verioor geen tijd.
Hij rende naar de dichtstbijzijnde wachtpost
en beval, dat alarm gemaakt moest worden
in alle gangen van deze onderaardse doolhof.
Iedere gang moest worden doorzocht. Iedere
uitgang worden geblokkeerd. Tarzan en zijn
makkers moesten tegen elke prijs opnieuw
gevangen genomen worden.
5.30 Gramofoonmuziek.
5.45 KRO-Nachtegaaltjes.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.20 Journalistiek weekoverzicht.
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Berichten.
7.15 Causerie „Goddelijke paedagogie".
7.35 Actueele aetherflitsen.
8.00 Berichten ANP, mededeelingen.
8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
8.35 Gramofoonmuziek.
8.45 Gevarieerd programma. In de pauze:
Gramofoonmuziek.
10.30 Berichten ANP.
10.40 Causerie „Het onvergankelijke Rijk"
(met muzikale omlijsting).
11.1012.00 Gramofoonmuziek.
Hilversum II. 301.5 m.
VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. en
7.30—8.00 VPRO.
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
10.00 Morgenwijding.
10,20 Voor arbeiders in de Continubedrijven.
12.00 Orgelspel.
12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
1.00 Gramofoonmuziek.
2.00 Esperanto-uitzending.
2.20 Gramofoonmuziek.
2.30 Muzikale causerie.
a
dacht altijd, dat in Amerika iedereen bin
nen het half uur kon trouwen."
„Dat is ook zoo, maar
Tusschen twee haakjes, meneer, waarom
moet die man, die bij u mijn-ingenieur wordt,
getrouwd zijn?"
Ja zie je, het is er eenzaam. M at licha
melijk' gevaar betreft, is het er even veilig
als de hoofdstraat hier in Torquay, maar
voor een man is het eenzaam. Geeft moei
lijkheden. Ik kan je die dingen niet zoo pre
cies uitleggen neemt U maar van mij aan
dat we voor die baan een blanke, getrouwd
met een blanke vrouw, noodig hebben. En
dan is er nog iets. Geregeld krijgt er iemand
in het kamp een ongeluk. Nu kan een vrouw,
die handig een verband kan aanleggen voor
dat de dokter komt en dat duurt meestal
^IlTheb1 mijn Eerste hulp bg Ongelukken",
Daar'tvrijfélde ik niet aan, juffrouw Es-
daïe En ongetwijfeld kunt u ook uitstekend
koken. Zoudt u nu niet graag aan uw ver
loofde willen telegrafeeren?
Torrance keek vluchtig naar haar blocnote.
Zou het niet beter zjjn, als we eerst uw
correspondentie afmaakten? Ik k&n
onmr>crf»liik telegrafeeren, want hg is al op
rihuSeis. Ai! ik hem per adres zijn oom
schrijft en dan zorg dat ik de post van van-
mld\Veesh'toch eens gewoon", zei haar baas
"en kon zich indenken hoe het jongmensch
zich voelde, wanneer hjj „voor den laatsten
keer" wegrende.
Torrance glimlachte opnieuw en ging vlug
^Laat''ze"zakelijk zjjn, dacht meneer Mas
siter, als ze de kamer uitgaat, dan neemt ze
het zonlicht mee. Het werd opnieuw het
strenge interieur van een hotelzitkamer en
meer Massiter voelde zich ook weer den
ouden worden. Hij was ziek geweest, maar
niet eens zoo heel erg ziek. En als hjj vroeger
ooit verliefd was geweest, dan was hjj het nu
vergeten.
HOOFDSTUK III.
Vaststelling van den huwelijksdatum.
Torrance liep door de zonnige straten van
Torquay en nam in het geheel geen notitie
van de bewonderende blikken, waarmede men
haar nakeek.
De mannen keken haar één keer om haar
schoonheid na en nog een keer om haar on
genaakbaarheid. De vrouwen keken haar om
beide na en nog een derden keer uit pure
jaloezie. En Torrance wandelde maar opge
wekt glimlachend door. Zij was zeer tevreden
over zichzelf; door haar capaciteiten en niet
door haar schoonheid was het haar gelukt
Gerald deze baan te bezorgen.
Zjj was niet dom en zij wist dat zij mooi
was. Maar haar moeder was een schoonheid
geweest; zij had getracht haar schoonheid
productief te maken en was hierin niet ge
slaagd. Het resultaat van deze mislukking
had de jeugd van Torrance bedorven en had
haar een zeer duidelijken levensweg gewezen.
Of je maakte van je schoonheid een carrière
op zich zelf, vond zij, of j« vergat het voor
altijd; en Torrance had besloten het te ver
geten.
Afgezien van al die vroege levenswijsheid
was de grondgedachte misschien, dat alleen
Gerald haar mocht zeggen dat zg mooi was.
En alleen Gerald mocht voor haar schoon
heid buigen en zjj voor zjjn kracht.
Zg ging het registratiebureau binnen.
„Ik wilde graag Donderdag aanstaande
trouwen."
„Door middel van een „licence", juffrouw?
Dat kost twee pond vijftien. M'ilt u de ge
gevens van beide partijen even opgeven?"
„Torrance Amelia Esdale, vier en twintig
jaar ja, ongehuwd. Ik heb drie weken in
het Seiriol hotel hier In Torquay gelogeerd
en ik wil trouwen met Gerald Percival Sara-
nack, zeven en twintig jaar, mijn-ingenieur.
Hij heeft geen vaste woonplaats. Indien u
een privé adres wenscht, noteert u dan maar
het adres van zjjn oom, den heer Julius Sara-
nack, Huize Hillfoot, Landkey Road, Calling-
ham, Kent."
Zg was heelemaal niet opgewonden, terwijl
alles in orde werd gemaakt. Haar overheer-
schende gedachte was geweest, dat Gerald
eindelijk de kans bijna de zekerheid had.
een werkelijk goede positie te krijgen. M'ant
al hun eeuwige kibbelarij tjes waren ontstaan,
doordat Gerald tot nog toe geen carrière had
gemaakt, terwijl zij de hare wel veroverd
had. Zij wisten beide, dat dit de oorzaak was
van hun oneenigheid zij hadden het' be
praat, er ruzie over. gemaakt, er over ge
vochten. „M'at hindert het rtu, Gerry, wie
van de twee de ander voorhelpt. M'anneer jij
nu door mijn baan carrière kunt maken."
Maar Gerald trok dan aan zijn kuif en liep
kwaad de kamer op en neer.
„Daar gaat het niet om! Het zit hem hierin,
dat iedereen zich best voor kan stellen, dat
jij mij voorthelpt en nooit dat ik iets voor jou
doe. Ik wil het gevoel hebben, dat ik mijn
eigen weg gevonden heb goeie Hemel, Tor
rance. begrijp je dan niet, dat jg in alles
overheerscht! En dan kom ik."
Gewoonlijk kon haar zelfbeheersching, haar
3.00 Reportage.
3.30 Gramofoonmuziek.
4.00 VARA-Harmonie-orkest.
4.30 Vragenbus.
4.505.50 De Stem des Volks (Haarlem en
Leiden), solisten en de Haarlemsche Or»
kestvereeniging (opn.).
5.55 Orgelspel en zang.
6.15 Groningsche uitzending.
6.45 Kinderleesclub.
7.00 VARA-Kalender.
7.05 Felicitaties.
7.10 Politiek radiojournaal.
7.30 „Mobilisatieproblemen", toespraak.
8.00 Herhaling SOS-Berichten.
8.03 Berichten ANP.
8.15 Puzzle-uitzending.
8.30 Rosian-orkest.
9.05 VARA-Varia, gramofoonmuziek.
9.15 Radiotooneel.
9.30 VARA-strijkorkest en soliste.
10.00 En nu... Oké!
11.15 Berichten ANP.
11.2512.00 Cello, zang en orgel.
zakelijkheid hem kalmeeren. Maar den laat
sten keer had zij, om de een of andere reden,
geen vat op hem gehad. Zij was haar zelfbe
heersching kwijt geraakt. Zjj was opgestoven,
ven. „M'eet je wat jij noodig hebt, zoo'n
dweperig kind, dat altijd om je heen hangt
en je den heelen dag vertelt, hoe knap je
bent!" En hij had geantwoord, precies alsof
hij het ernstig in overweging nam „Mis
schien heb je gelgk. Misschien heb ik dat wel
noodig." En toen zjj, nog steeds kwaad, ge
zegd had „Ga er dan zoo een zoeken"
had hjj geantwoord: „Misschien doe lk dat
wel."
Enfin, nu kon zij het gevoel van eenzaam
heid, dat zij gedurende de maand van zjjn af
wezigheid ondervonden had, vergeten. Hjj had
net geschreven en zjj was bijna naar zjjn Oom
gegaan, om te hooren of er nieuws van hem
was. Bjj de gedachte aan oom Julius bleef zjj
stilstaan. Hij was Gerald's oom en voogd
ongeveer zijn eenigste familielid. Hg ver
wachte natuurlijk, dat hjj bjj het huwelijk
tegenwoordig zou zjjn. Zjj stapte een post
kantoor binnen en verzond een telegram aan
den ouden heer. „Gerald en ik trouwen Don
derdag aanstaande Torquay registratie kan
toor. Elf uur. Verzoek u te willen getuigen."
Z' wist dat hij waarschijnlijk over de reis zou
mopperen, maar dat hij in elk geval zou ko
men. Zg kenden en begrepen elkaar. En wie
moest die tweede getuige zijn? Zjj besloot
tegen dien tijd een vreemde hiervoor te vra
gen. Haar vader bemoeide zich slechts met
de kinderen uit zijn tweede huwelijk en uit
een groot aantal neven en nichten kon zjj er
niet één bedenken, die graag zou overkomen.
Zij besloot dus geen van hen te vragen en
vervolgde haar weg naar het hotel. „Het
wordt tijd. dat ik de bruidegom op de hoogte
stel, de eenigste kwestie die ik nog niet
geregeld heb."
Zg bereikte haar kamer zonder meneer
Massiter te ontmoeten en haalde de prach
tige schrijfmap, die een vorige rijke werk
gever haar gegeven had, voor den dag. Ge
rald was er altijd tegen geweest, dat haar
tijdelijke „baas haar, behalve een salaris,
dat toch al ruim was. bovendien nog een ca
deau gaf. Maar zjj had het altijd ongemanierd
gevonden om het niet aan te nemen. (Op
nieuw een argument dat afgedaan had
daar het in de toekomst Gerald zou zijn. die
alle aangeboden schrijfcassetten zou krijgen).
Wordt vervolgd.