Handen af van onze Oost en de HeT Geneim unn vuren van Tohr Torrance Esdale Gevaarlijke portiekbouw Indië kan zichzelf besturen Hoe komen wij naar België? Radioprogramma door Edgar Rice Burroughs geen buitenlandsche hulp noodig. FEUILLETON Het drama te Haarlem nogmaals berecht Handen af van mijn radiotoestel De woordvoerder van het Japansche depar- gche departement van buitenlandsche zaken jjeeft gisteren verklaard: „De Nederlandsche minister van buiten landsche zaken heeft uitdrukking gegeven aan de waardeering zijner regeering voor de japansche houding ten aanzien van Neder- landsch-Indië. In Tokio is tot dusverre geen officieel com mentaar te verkrijgen betreffende de verkla ring van Huil, waarin de staats-secretaris bij de andere naties aandrong op eerbiediging van den status quo van Nederlandsch-Indië. De Japansche woordvoerder verklaarde he den: „Wit wenschen Nederlandsch-Indië niet in vreemde handen te zien vallen." Indië kan zichzelf regeeren. Naar aanleiding van het gepubli ceerde aangaande het onderhoud, dat de Japansche minister van Buiten landsche Zaken, Arita, dezer dagen met den Nederlandschen gezant te Tokio heeft gehad, heeft, naar wij vernemen, de Nedarlandsche regee ring aan de Japansche regeering doen weten, dat zij niet voornemens is eenige vreemde mogendheden te vragen, in geval Nederland in Euro pa onverhoopt in een oorlog mocht worden gewikkeld, om bescherming van Nederlandsch-Indië, noch derge lijk bescherming, mocht zij worden aangeboden, te aanvaarden, onder opmerking, dat de regeering van Ne derlandsch-Indië in het onderstelde geval, zoowel in feite als rechtensin staat is het bestuur over die gewes ten in vollen omvang te verzekeren en de orde aldaar te handhaven. Geen buitenlandsche hulp wordt geaccepteerd. Er wordt in Tokio geen officieel commentaar geleverd op de verklaring van Huil. Gisteren middag om 5 uur heeft echter de woordvoer der van het Japansche departement van bui tenlandsche zaken de volgende verklaring af gelegd over de kwestie van Nederlandsch-In dië. „Wij hebben van onzen gezant te 's-Gra- venhage, Itaro Ishii een rapport ontvangen van de volgende strekking: De gezant, Ishii, heeft op 16 April een be zoek gebracht aan den Nederlandschen mi nister van buitenlandsche zaken, van Klef- fens, wien hij een uiteenzetting gaf van de houding der Japansche regeering ten aan zien van de kwestie van Nederlandsch Indië. De Nederlandsche minister van Buitenland sche Zaken gaf uitdrukking aan de waar deering der Nederlandsche regeering voor de houding der Japansche regeeri g en ver klaarde tezelfdertijd dat de Nederlandsche regeering niet egstreefd had naar, noch in de toekomst zou streven naar de bescher ming van Nederlandsch-Indië door welk land het ook zij, en dat de Nederlandsche re geering vastbesloten was om ieder aanbod van bescherming of interventie, van welken door: Roy Vickers Maar Torrance wilde, met haar gewone doortastendheid, op het onderwerp doorgaan. „Misschien ben ik wel zelfvoldaan. Maar ziet u het klinkt misschien verwaand ik heb tot nog toe altijd bereikt, wat ik be reiken wilde. Op school hield ik zoowel van werken als van sport. Ik kreeg mijn vrij stelling en was datzelfde jaar op school te gelijkertijd captain van de hockey club. En zoo is het altijd gegaan. Toen U bij het plaatsing-bureau een tijdelijke secretaresse vroeg zij maakte een keurig buiginkje voor hem „wilde ik er ontzettend graag voor in aanmerking komen. En ik werd ge kozen." „Weet je wat jou mankeert?" zei meneer Massiter, met vaderlijke crüheid, „je moet eens flink ruzie maken met je verloofde en dan moet j ij ongelijk krijgen. Als je een ander meisje zou moeten toetakelen voordat je hem terug kon krijgen „Met Gerald zou er eenvoudig geen sprake van een ander meisje kunnen zjjn.' zei Tor rance beslist, „en ruzie hebben we geregeld. Al vijf of zes keer is hij voor de laatste keer weggerend. Nu herinner ik me ook. dat we op het oogenblik hoogloopende ruzie hebben over de kwestie of ik hem aan een baan zou kunnen helpen. En hij vindt het vreeselijk, iets door mijn toedoen te krijgen." „Dan zou het nutteloos zijn, als U hem vroeg om eens met mij te komen praten." Torrance lachte slechts. Het was een aller aardigst geluid. „Vandaag is het Maandag. Mag ik hem aanstaande Donderdagmiddag aan u voor stellen? Getrouwd en wel?" „Maar ik dacht, dat u mij vertelde, dat hg bi Spanje zat?" „Dat is ook zoo, maar dat was een tijdelijk baantje. Woensdag komt hij thuis. Als ik vandaag naar het registratiebureau ga, zal ik zorgen, dat we door middel van een „licence kunnen trouwen. Wat kijkt u verbaasd. Ik aard dit ook zfj, en komende van welk land ook, van de hand te wijzen." raaf *ezant te Tokio' Rene- aan Ll iu 1 een bezoek «"^acht ache rsWen Pln?.chen minis,er v- buitenland- m.i!J n,a' en daarb'3 het bovenver melde rapport van Iahii bevestigd". TOERISTEN ORGANISATIES VAN- DRIE LANDEN SLAAN DE HAN DEN INEEN. Op initiatief van den Luxemburgschen toeristenbond is te Brussel in het gebouw \an de Nederlandsche kamer van koophan del voor België en Luxemburg een bijeen komst gehouden van vertegenwoordigers der voornaamste Nederlandsche, Belgische en Luxemburgsche toeristenorganisaties, waarin de moeilijkheden werden bespro ken, die zich op het oogenblik voor doen op toeristisch gebied. Nadat kennis genomen was van de maat regelen, die de eBlgische regeering heeft ge nomen teneinde het reizen naar een der beide andere landen te vergemakkelijken, werden met algemeene stemmen de vol gende wenschen geuit 1. dat de door de Belgische regeering genomen maatregelen, welke hieruit be staan, dat naast het gewone paspoort voor 5 francs een „laiser-passer" voor toeristen voor 3 dagen en voor 10 francs een voor 10 dagen wordt verstrekt, de regeeringen van Nedeland en Luxemburg aanleiding geven, soortgelijke ms "»elen in te voe ren. 2. dat de formaliteiten en de kosten van registratie van het bewijs van goed gedrag, dat, voor het verkrijgen van de „laiser-pas ser" noodig is, worden afgeschaft. Veroordeelde verzekeringsagent en officier beiden in hooger be roep. Naar wij vernemen, hebben zoowel de offi cier van justitie mr. W. M. Paardekooper Overman, als de verzekeringsagent C. V., hoo ger beroep ahngeteekend tegen het vonnis van de Haarlemsche rechtbank van 4 April waarbij V. werd veroordeeld tot tien 'aar ge vangenisstraf, met aftrek der preventieve hechtenis, wegens doodslag op zijn collega de La Ch., gepleegd op 11 Mei 1939 in diens woning aan de Hertzogstraat te Haarlem. De officier van justitie had tegen den ver zekeringsagent twintig jaar gevangenisstraf geëischt. Zonderlinge methode van incas seerder. Een Utrechtsche incasseerder, optredende voor een aantal firma's, die goederen op afbetaling leverde, hield er zonderlinge me thoden op na, wanneer bij de koopers op de een of andere wijze de betaling stagneerde. Hij wist dan onder het een of an der voorwendsel de woning binnen te dringen en voor de menschen wisten wat er eigenlijk gebeurde was hij met het radiotoestel, dat nog niet geheel was afbetaald of met de stof zuiger verdwenen. De goederen bracht hij linea recta terug naar zijn opdrachtgevers. Tengevolge van de door de koopers geteekende contrac ten was het moeilijk tegen den man op te treden. Op zekeren dag belde hij aan, aan een wo ning, waarvan de heer des huizes en%diens vrouw afwezig waren. Het dienstmeisje deed open en hij stapte zonder zich te storen aan de bezwaren van het meisje, de huiska mer binnen. Daar trof hij de dochter des huizes, die hem driemaal sommeerde het huis onmiddellijk te verlaten, terwijl zij hem verbood het radiotoestel ook maar met een vinger aan te raken. De doortastende incas seerder liet het echter niet bij èèn vinger, hij nam het radiotoestel onder de arm zonder zich aan de dochtr te storen. Wegens huisvredebreuk diende men een klacht tegen den man in en de politierechter te Utrecht veroordeeld hm tot een maand ge vangenisstraf. In hooger beroep is bevesti ging van dit vonnis geëischt BOUWERS IN RECHTEN AANGE SPROKEN. In de Geuzenstraat te Amsterdam staan, evenals in vele andere nieuwe wijken por tiekwoningen. welker buitendeur men be reikt door van de straat af langs een stee- nen trap naar boven te gaan. Men komt dan in een portaal, waar vier buitendeu ren der verschillende woningen uitkomen. De heer J. Cohen kreeg een uitnoodiging van een bewoner van perceel 85, ten diens huize te komen ten einde een -prijsopgave te doen. Hij beklom de portiektrap en bel de. Daarna bleken de bezwaren, welke aan den bouw, zooals deze hier is uitgevoerd, verbonden zijn. Want toen Cohen naar bin nen stapte, voelde hij geen grond onder de voeten en stortte hij in de diepte. Dienten gevolge heeft bij ernstig letsel bekomien. Wanneer namelijk een binnentredende, de buitendeur opduwend, de gang wil betre den. welke naar de woonvertrekken voert, heeft hij onmiddellijk de trap naar beneden aan zijn rechterhand, zoodat men bij dat binnenkomen iets naar rechts gaande, alle kans loopt door het trapgat naar beneden te storten. De heer Cohen, die stelde een schade te hebben geleden van 31.000,sprak voor dat bedrag in rechten aan de N.V. Bouw bedrijf II. van Saane. De rechtbank te Amsterdam wees in be ginsel de vordering van den heer Cohen toe. Het gerechtshof te Amsterdam vernietigde dit vonnis en verklaarde Cohen niet ont vankelijk omdat het den ontwerper en bouwer in opdracht van woningcomplexen niet jegens derden aansprakelijk oordeelde. Cohen kwam hiervan in cassatie. De Hooge Raad heeft nu overwogen, dat Cohen niet gesteld heeft, dat hij niet over normale gezichtsvermogens en opmerkings gave beschikte, zoodat het Hof van het wel aanwezig zijn van normale gezichtsvermo gens en opmerkingsgave mocht uitgaan. Het Hof heeft de grenzen aangegeven, welke bij de beoordeeling van de gevaren, aan het binnentreden van een perceel ver bonden, moeten worden in acht genomen, wil men van een onrechtmatigen daad te genover een binnentredende kunnen spre ken. Hiermede heeft het Hof een juiste norm gesteld en beslissende, dat in een be paald perceel, aan die norm getoetst, voor den over normale vermogens beschikkende binnentredende, indien deze zich normaal gedraagt, het gevaar voor neerstorten niet bestaat, een feitelijk oordeel gegeven, dat tevergeefsch in cassatie is aangevochten. ZATERDAG 20 APRIL 1940. Hilversum I. 1875 en 414,4 m. KRO-uitzending. 8.00 Berichten ANP. 8.059.15 en 10.00 Gramofoonmuziek. 11.30 Godsdienstig halfuur. 12.00 Berichten. 12.15 Musiquette. 12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek. 1.10 KRO-orkest. 2.00 Voor de jeugd. 2.30 Gramofoonmuziek. 2.45 Kinderuurtje. 4.00 Gramofoonmuziek. 4.30 KRO-orkest. 5.15 Internationale sportrevue. TARZAN 82. „Opnieuw heb je mg het leven gered," be gon Uk ah, maar Tarzan viel hem in de rede. „We moeten opschieten". Weer nam de ko ning van de jungle de leiding en koos op goed geluk zfln weg door het labyrinth van gan gen. Hg kon slechts hopen, dat hij de weg naar de vrijheid mocht vinden... Doch enkele minuten later maakte Mungo, een kapitein van de lijfgarde van de koningin, een inspec tie door de onderaardse gangen en kwam plotseling bij de twee bewakers, die door Tarzan en zijn vrienden overvallen en gekne veld waren. Vlug trok Mungo de doek van de mond van een van hen en deze vertelde nu wat er gebeurd was. „Onmogelijk!" schreeuwde Mungo, „want Tarzan zit bene den in de kerker." Aan de andere kant kon slechts de machtige Tarzan voor dit voorval aansprakelijk zijn, Mungo verioor geen tijd. Hij rende naar de dichtstbijzijnde wachtpost en beval, dat alarm gemaakt moest worden in alle gangen van deze onderaardse doolhof. Iedere gang moest worden doorzocht. Iedere uitgang worden geblokkeerd. Tarzan en zijn makkers moesten tegen elke prijs opnieuw gevangen genomen worden. 5.30 Gramofoonmuziek. 5.45 KRO-Nachtegaaltjes. 6.15 Gramofoonmuziek. 6.20 Journalistiek weekoverzicht. 6.45 Gramofoonmuziek. 7.00 Berichten. 7.15 Causerie „Goddelijke paedagogie". 7.35 Actueele aetherflitsen. 8.00 Berichten ANP, mededeelingen. 8.15 Overpeinzing met muzikale omlijsting. 8.35 Gramofoonmuziek. 8.45 Gevarieerd programma. In de pauze: Gramofoonmuziek. 10.30 Berichten ANP. 10.40 Causerie „Het onvergankelijke Rijk" (met muzikale omlijsting). 11.1012.00 Gramofoonmuziek. Hilversum II. 301.5 m. VARA-uitzending. 10.0010.20 v.m. en 7.30—8.00 VPRO. 8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek. 10.00 Morgenwijding. 10,20 Voor arbeiders in de Continubedrijven. 12.00 Orgelspel. 12.45 Berichten ANP, gramofoonmuziek. 1.00 Gramofoonmuziek. 2.00 Esperanto-uitzending. 2.20 Gramofoonmuziek. 2.30 Muzikale causerie. a dacht altijd, dat in Amerika iedereen bin nen het half uur kon trouwen." „Dat is ook zoo, maar Tusschen twee haakjes, meneer, waarom moet die man, die bij u mijn-ingenieur wordt, getrouwd zijn?" Ja zie je, het is er eenzaam. M at licha melijk' gevaar betreft, is het er even veilig als de hoofdstraat hier in Torquay, maar voor een man is het eenzaam. Geeft moei lijkheden. Ik kan je die dingen niet zoo pre cies uitleggen neemt U maar van mij aan dat we voor die baan een blanke, getrouwd met een blanke vrouw, noodig hebben. En dan is er nog iets. Geregeld krijgt er iemand in het kamp een ongeluk. Nu kan een vrouw, die handig een verband kan aanleggen voor dat de dokter komt en dat duurt meestal ^IlTheb1 mijn Eerste hulp bg Ongelukken", Daar'tvrijfélde ik niet aan, juffrouw Es- daïe En ongetwijfeld kunt u ook uitstekend koken. Zoudt u nu niet graag aan uw ver loofde willen telegrafeeren? Torrance keek vluchtig naar haar blocnote. Zou het niet beter zjjn, als we eerst uw correspondentie afmaakten? Ik k&n onmr>crf»liik telegrafeeren, want hg is al op rihuSeis. Ai! ik hem per adres zijn oom schrijft en dan zorg dat ik de post van van- mld\Veesh'toch eens gewoon", zei haar baas "en kon zich indenken hoe het jongmensch zich voelde, wanneer hjj „voor den laatsten keer" wegrende. Torrance glimlachte opnieuw en ging vlug ^Laat''ze"zakelijk zjjn, dacht meneer Mas siter, als ze de kamer uitgaat, dan neemt ze het zonlicht mee. Het werd opnieuw het strenge interieur van een hotelzitkamer en meer Massiter voelde zich ook weer den ouden worden. Hij was ziek geweest, maar niet eens zoo heel erg ziek. En als hjj vroeger ooit verliefd was geweest, dan was hjj het nu vergeten. HOOFDSTUK III. Vaststelling van den huwelijksdatum. Torrance liep door de zonnige straten van Torquay en nam in het geheel geen notitie van de bewonderende blikken, waarmede men haar nakeek. De mannen keken haar één keer om haar schoonheid na en nog een keer om haar on genaakbaarheid. De vrouwen keken haar om beide na en nog een derden keer uit pure jaloezie. En Torrance wandelde maar opge wekt glimlachend door. Zij was zeer tevreden over zichzelf; door haar capaciteiten en niet door haar schoonheid was het haar gelukt Gerald deze baan te bezorgen. Zjj was niet dom en zij wist dat zij mooi was. Maar haar moeder was een schoonheid geweest; zij had getracht haar schoonheid productief te maken en was hierin niet ge slaagd. Het resultaat van deze mislukking had de jeugd van Torrance bedorven en had haar een zeer duidelijken levensweg gewezen. Of je maakte van je schoonheid een carrière op zich zelf, vond zij, of j« vergat het voor altijd; en Torrance had besloten het te ver geten. Afgezien van al die vroege levenswijsheid was de grondgedachte misschien, dat alleen Gerald haar mocht zeggen dat zg mooi was. En alleen Gerald mocht voor haar schoon heid buigen en zjj voor zjjn kracht. Zg ging het registratiebureau binnen. „Ik wilde graag Donderdag aanstaande trouwen." „Door middel van een „licence", juffrouw? Dat kost twee pond vijftien. M'ilt u de ge gevens van beide partijen even opgeven?" „Torrance Amelia Esdale, vier en twintig jaar ja, ongehuwd. Ik heb drie weken in het Seiriol hotel hier In Torquay gelogeerd en ik wil trouwen met Gerald Percival Sara- nack, zeven en twintig jaar, mijn-ingenieur. Hij heeft geen vaste woonplaats. Indien u een privé adres wenscht, noteert u dan maar het adres van zjjn oom, den heer Julius Sara- nack, Huize Hillfoot, Landkey Road, Calling- ham, Kent." Zg was heelemaal niet opgewonden, terwijl alles in orde werd gemaakt. Haar overheer- schende gedachte was geweest, dat Gerald eindelijk de kans bijna de zekerheid had. een werkelijk goede positie te krijgen. M'ant al hun eeuwige kibbelarij tjes waren ontstaan, doordat Gerald tot nog toe geen carrière had gemaakt, terwijl zij de hare wel veroverd had. Zij wisten beide, dat dit de oorzaak was van hun oneenigheid zij hadden het' be praat, er ruzie over. gemaakt, er over ge vochten. „M'at hindert het rtu, Gerry, wie van de twee de ander voorhelpt. M'anneer jij nu door mijn baan carrière kunt maken." Maar Gerald trok dan aan zijn kuif en liep kwaad de kamer op en neer. „Daar gaat het niet om! Het zit hem hierin, dat iedereen zich best voor kan stellen, dat jij mij voorthelpt en nooit dat ik iets voor jou doe. Ik wil het gevoel hebben, dat ik mijn eigen weg gevonden heb goeie Hemel, Tor rance. begrijp je dan niet, dat jg in alles overheerscht! En dan kom ik." Gewoonlijk kon haar zelfbeheersching, haar 3.00 Reportage. 3.30 Gramofoonmuziek. 4.00 VARA-Harmonie-orkest. 4.30 Vragenbus. 4.505.50 De Stem des Volks (Haarlem en Leiden), solisten en de Haarlemsche Or» kestvereeniging (opn.). 5.55 Orgelspel en zang. 6.15 Groningsche uitzending. 6.45 Kinderleesclub. 7.00 VARA-Kalender. 7.05 Felicitaties. 7.10 Politiek radiojournaal. 7.30 „Mobilisatieproblemen", toespraak. 8.00 Herhaling SOS-Berichten. 8.03 Berichten ANP. 8.15 Puzzle-uitzending. 8.30 Rosian-orkest. 9.05 VARA-Varia, gramofoonmuziek. 9.15 Radiotooneel. 9.30 VARA-strijkorkest en soliste. 10.00 En nu... Oké! 11.15 Berichten ANP. 11.2512.00 Cello, zang en orgel. zakelijkheid hem kalmeeren. Maar den laat sten keer had zij, om de een of andere reden, geen vat op hem gehad. Zij was haar zelfbe heersching kwijt geraakt. Zjj was opgestoven, ven. „M'eet je wat jij noodig hebt, zoo'n dweperig kind, dat altijd om je heen hangt en je den heelen dag vertelt, hoe knap je bent!" En hij had geantwoord, precies alsof hij het ernstig in overweging nam „Mis schien heb je gelgk. Misschien heb ik dat wel noodig." En toen zjj, nog steeds kwaad, ge zegd had „Ga er dan zoo een zoeken" had hjj geantwoord: „Misschien doe lk dat wel." Enfin, nu kon zij het gevoel van eenzaam heid, dat zij gedurende de maand van zjjn af wezigheid ondervonden had, vergeten. Hjj had net geschreven en zjj was bijna naar zjjn Oom gegaan, om te hooren of er nieuws van hem was. Bjj de gedachte aan oom Julius bleef zjj stilstaan. Hij was Gerald's oom en voogd ongeveer zijn eenigste familielid. Hg ver wachte natuurlijk, dat hjj bjj het huwelijk tegenwoordig zou zjjn. Zjj stapte een post kantoor binnen en verzond een telegram aan den ouden heer. „Gerald en ik trouwen Don derdag aanstaande Torquay registratie kan toor. Elf uur. Verzoek u te willen getuigen." Z' wist dat hij waarschijnlijk over de reis zou mopperen, maar dat hij in elk geval zou ko men. Zg kenden en begrepen elkaar. En wie moest die tweede getuige zijn? Zjj besloot tegen dien tijd een vreemde hiervoor te vra gen. Haar vader bemoeide zich slechts met de kinderen uit zijn tweede huwelijk en uit een groot aantal neven en nichten kon zjj er niet één bedenken, die graag zou overkomen. Zij besloot dus geen van hen te vragen en vervolgde haar weg naar het hotel. „Het wordt tijd. dat ik de bruidegom op de hoogte stel, de eenigste kwestie die ik nog niet geregeld heb." Zg bereikte haar kamer zonder meneer Massiter te ontmoeten en haalde de prach tige schrijfmap, die een vorige rijke werk gever haar gegeven had, voor den dag. Ge rald was er altijd tegen geweest, dat haar tijdelijke „baas haar, behalve een salaris, dat toch al ruim was. bovendien nog een ca deau gaf. Maar zjj had het altijd ongemanierd gevonden om het niet aan te nemen. (Op nieuw een argument dat afgedaan had daar het in de toekomst Gerald zou zijn. die alle aangeboden schrijfcassetten zou krijgen). Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1940 | | pagina 7