Dieren kijken ons aan
Om zelf te maken
jonyuvi en meiijel!
NieuwRaadsel
Oplossing raadsel vorige week
Gelukkig, deze week heeft onze plannen
niet in de war gestuurd. We kunnen ons
'praatje weer met elkaar maken en er zijn
al verscheidene vriendjes en vriendinnetjes,
die de pen hebben opgenomen om me te
achrijven. Ik hoop, dat jullie maar niet te
veel schrikken en opgejaagd worden door
de vliegtuigen en het afweergeschut, want
dat is heus niet nodig. Ik begrijp niet waar
om alle mensen toch zo hard weglopen.
Als er nog eens bommen vallen, dan zal
dat ver genoeg van de stad zjjn om hier
geen schade aan te richten. Maak je maar
niet bezorgd, hoor.
Maar kom, laat ik geen oorlogspraatje
maken, want daar houd ik niet van, 't is
veel fijner om te genieten van het mooie
weer, van de tuin, van de bloemen en de
planten, van het strand en de duinen. Wat
een mooie tijd komt eraan en wat zal het
fijn zijn straks weer te water te duiken.
Gelukkig, dat duurt niet lang meer.
En nu de taart winnaar. Dat is:
NEELTJE PLAATSMAN,
Wagenstraat 10.
Nellie van Dongen. Je schrijft me, dat
Je in de krant van Zaterdag nergens het
nieuwe raadsel kon vinden. Toch heb je
wel de goede oplossing ingestuurd. Dat kan
ik niet best rijmen, zeg. Of bedoelde je mis
schien nog de krant van Zaterdag 11 Mei.
Daar heeft inderdaad geen hoekje voor de
jeugd ingestaan.
Greta van der Schoor. Natuurlijk vind
ik het goed, dat jij ook de raadsels op gaat
lossen en mij briefjes gaat schrijven. Harte
lijk welkom in onze kring. Ja „Repelsteel
tje" was leuk, hè, en nog altijd een prettige
herinnering.
Itia en Tineke Groothuis Gelukkig
zy'n bij ons thuis ook allen gespaard geble
ven. Ik vind het ook prettig, die lange
avonden. Zo kunnen de mensen tenminste
het daglicht benutten, nietwaar?
Mini Breel. We doen het altijd zo: wan
neer twee zusjes of broertjes allebei een
apart briefje insturen, rekenen we het voor
2 oplossingen. Staat onder één oplossing b.v.
Jan en Marie X. dan rekenen we het voor
1 oplossing. Gelukkig, dat ook bij jullie
thuis geen schade aangericht is, hé?
Marie Weeda. Het gaat met mij ge
lukkig uitstekend, 't Is te hopen, dat Je
gauw eens bericht van je vader krijgt. Er
zijn heel veel Helderse gezinnen die daar
met spanning naar uitzien.
Nelly van Leeuwen. Natuurlijk kun je
gewoon het adres opschrijven, waar je eigen
lijk woont, ook al schrijf je de oplossing en
het briefje altijd bij je grootmoeder thuis.
Maartje Groen. Dus jij bent ook een
„prik" wezen halen? Verstandig, hoor!
Eigenlijk moest iedereen zich laten inenten.
Die stijve arm is heel gauw weer over.
Mart ha Briars. Is ook al een „prik"
wezen halen aan de Boerhaavestraat. Nu
Maandag nog eens en dan de Maandag daar
op voor de derde keer, dan is die „operatie"
ook weer afgelopen. Het valt anders erg
mee hé?
Mary Jurg. Nog een geprikte! Je trof
het anders niet, in een stortbui te moeten
staan wachten, Mary!
Broertje de Visser. Wees er maar zui
nig op, hoor! Het is een mooi boek. Dus jij
hebt liever een taart dan een boek. Ja, maar
een taart is gauw op en een boek kun je
bewaren! Misschien win je nog wel eens een
taart ook.
Jannie Groen. Jannie stuurde het vol
gende versje in:
Wat is het beroep van:
V. GARSSEN
ARKEL:
I TOL
GROEDE
FIE ENTE
OLST
S. IJER
WOERDEN
Wat een 1 AST!ER zit sneeuw tuaachen de
deur.
Ik ken al LE LIE djes uit „kun je nog
zingen, zing dan meé!"
Je mist meer d ANJE R aakt.
Goede oplossingen ontvangen van t
Corrie Goedegebuur, Marie Weeda, Jan
van Bale, Betsie Blom, Gonda Goedegebuur,
Rietje Tol, Betsie Breel, Hanny Brands,
Hiske Zits, Nini Breel, Neeltje Plaatsman,
Coba Prins, Nelly Prins, Ria en Tineke
Groothuis, Gerrit de Boer, Suze de Boer,
Nellie van Dongen, Greta van der Schoor,
Jannie Groen, Maartje Groen, Broertje de
Visser, Greetje Abbema. Mary Jurg, Jan
Wever, Sina Wever, Tini van Brederode.
Martha Briars. Tinie Scheepvaart, Ida
Scheepvaart, Nely van Leeuwen. Bali van
Bijnen, Annie van Bijnen, Cor van Btjnen,
Sjaantje Abbema.
Er zullen wel niet veel kinderen zijn, die
niet van dieren houden. Gelukkig maar.
Dieren kunnen goede vrienden zijn. En om
dat ze niet kunnen spreken en daardoor
hulpelozer zijn dan mensen, moeten we ex
tra goed voor hen zijn. Niet alle dieren
zijn even geliefd. We denken maar aan de
slang, de tijger, de leeuw, wormen, rupsen,
spinnen, kwallen, ja, wat al niet Maar
waarom zijn deze dieren zo gehaat? Om
dat wij er niets dan ongemak van onder
vinden. Zowel, de slang als de tijger en
de leeuw zijn voor de mens gevaarlijk. Ze
vallen je aan en verscheuren je. De wor
men, spinnen, kwallen enzovoort worden
„vies" en „griezelig" gevonden, waarom?
Omdat ze er niet zo aanlokkelijk uitzien.
Waar blijft mijn baas?
Maar dat neemt niet weg dat deze dieren
erg nuttig zijn. Denk maar aan de spin,
die vliegen vangt, de worm die de aarde
vet maakt. We zijn dus eigenlijk erg onre
delijk als we op deze beesten schelden. We
doen het beste om ze met rust te laten, er
zover mogelijk vandaan te blijven en on
ze liefde voor de dieren aan de minder ge
vaarlijke en aantrekkelijker huisdieren te
geven.
D| HOND.
Een van de meest voorkomende huisdie
ren is wel de hond. Er zijn voor- en tegen
standers van de hond, maar de eerste groep
wint het verreweg. Wat kunnen we niet een
plezier van een hond hebben. Niet alle
hondensoorten zijn even mooi, maar of het
nu een chique rasterrier is, of een armzalig
straathondje, ze zijn beide even gul met het
geven yan hondenliefde aan hun bazen of
vrouwtjes. Wel is de ene hond „minder te
vertrouwen", dan de andere. De herder
bijvoorbeeld is niet altijd even goedaardig.
En zeker niet tegen vreemden. Herders
stammen af van de wolven. Dat is heel be
grijpelijk, als je de bouw van de dieren
met elkaar vergelijkt. Maar we spreken ook
vaak over „de trouwe herder". Inderdaad
zijn herders heel trouw. In de meeste ge
vallen kunnen hun bazen en vrouwen op
hen rekenen, als ze aangevallen worden.
Honden zijn over 't algemeen trouw. Een
paar jaar geleden deed zich in ons land nog
een merkwaardig geval van hondentrouw
voor. Iemand in Bodegraven had elf jaar
geleden zijn hond aan een melkboer in Lei
den verkocht. Op zekere dag, elf jaar later
dus, zag hij, toen hij de deur van zijn huis
open deed, zijn hond voor de deur liggen.
De melkboer had het dier, toen het te oud
werd, zijn vrijheid terug gegeven. Toen is
de hond op stap gegaan naar zijn oude
baas en legde de 25 km lange weg van Lei
den naar Bodegraven af.
Het kleinste hondje ter wereld was enige
jaren geleden een pekineesje, dat acht cen
timeter lang was en gemakkelijk in een
theekopje paste. Dit kleine beestje kon heel
hard schreeuwen. Je kunt je haast niet voor
stellen, dat een hond zo klein kan zijn, hij
was niet veel .groter dan een kikvors.
Honden hebben een buitengewoon scher
pe reuk. Daartegenover staat dat ze geen
bijster goede oogen hebben. De mens ziet
veel beter. Honden zijn verziend, ze kun
nen voorwerpen van dichtbij, minder goed
zien, dan voorwerpen die ver liggen. We
kunnen wel zeggen dat de hond net zo
goed ziet als wij in het schemerlicht kun
nen zien.
Er is een soort hond, waar zowel mens
als ander soort hond het liefst met een
boogje omheen lopen. Dat is de buldog. De
meesten menschen vinden een buldog 'n af
schuwelijk beest. En daarbij kijkt hij zoo
kwaadaardig. Maar is 't niet gek: hoe min
der vriendelijk ze kijken, hoe goedaardiger
ze vaak zijn.
HOE OUD KAN EEN HOND WORDEN?
Het is wel eens aardig om dit na te gaan.
Trouwens als we zelf een hdhd hebben,
vragen we ons dikwijls af, hoe lang onze
lieveling nog kan leven. Hier volgt een
oud-Keltis rijmpje:
Driemaal de leeftijd van een hond is
[die van een paard.
Driemaal de leeftijd van een paard
[is die van een mens.
Driemaal de leeftijd van de mens
[is die van een hert.
Driemaal de leeftijd van een hert
[is die van een adelaar.
De gemiddelde leeftijd van een hond is
elf of twaalf jaar. Maar er zijn verschei
dene uitzonderingen. Er zijn gevallen van
een collie, die zevenentwintig jaar, een
terrier die over de vijftig jaar, een herders
hond die tweeëntwintig jaar werd. Het is
eigenaardig dat kleine honden het langst
leven. Het gebeurt bijvoorbeeld vaak dat
keeshonden 20 of 21 jaar worden. Ook ter
riërs leven vaak lang, 15, 16 of 17 jaar. De
grote rassen, zoals Duitse doggen en St.
Bernards worden zelden ouder dan 12 jaar.
DE POES.
De poes is een niet minder voorkomend
huisdier. In sommige buurten „val" je over
de katten. Geen wonder! Ze zijn om <mui-
zen te verjagen. Oorspronkelijk tenminste.
Er zijn mensen genoeg die nooit een
muis in hun huis hebben gezien, en er toch
een poes op na houden. Want ook deze
poesebeesten brengen gezelligheid. Wel zijn
ze niet zoo onderhoudend als een hond,
maar een spinnende poes op je schoot, is
toch wel leuk. En wie is er niet dol op
die mollige, kleine balletjes van een paar
weken oud? Je kunt je uren lang met
jonge poesjes vermaken. En de uitdruk
king op de jonge poesesnoeten is een
studie waard. Als ze groot worden zijn ze
Zie ik nog een poes?
honden het huis uitzet, of wel, dat ze niet
b[j elkaar kunnen komen. Het is voor
gekomen dat een klein lief ruwharig ter-
riertje, een schildpad middendoor heeft ge
beten. En daarvoor neem je ze niet. Er zijn
verschillende soorten schildpadden, ze zijn
heus niet allemaal zo klein en tam als die,
die we gewoonlijk in onze tuin hebben. Daar
is bijvoorbeeld de Gangesschildpad. Deze
dieren vind je in de rivieren van Voor-
Indië, vooral de Ganges. Het zijn echte
roofdieren. Onder anderen eten ze jonge
krokodillen op. Maar ook mensen kunnen
een geduchte knauw te pakken krijgen. Je
zou daar zeker niet voor je plezier gaan
zwemmen!
Je weet dat er allerlei voorwerpen van
schildpadden in de handel zijn. Zo'n mooie
schildpadtas, wie van de meisjes zou dat
niet dolgraag willen hebben? Of een schild
padopschrijfboekje. Dit „schildpad" komt
van de Karetschildpad. In de oudheid wer
den er al grote sommen gelds voor dit
soort schildpad betaald.
Ken je de „reuzenschildpadaen?" Die zie
je hier op onze photo. Deze kiek is geno
men in de dierentuin van Amsterdam, waar
Onze vriend de ruwharige Fox.
Moeder Giraffe met haar jongste
minder zoet, maar dat is tenslotte met alle
dieren en., mensen het geval. Van babies
zul je minder last hebben, dan van kwa
jongens van een jaar of tien. Maar alle
leeftijden hebben hun voordelen.
De kat stamt uit Egypte. Daar werden ze
als heilig beschouwd. De Grieken en de
Romeinen kenden alleen wilde katten. Die
kun je nog in de dierentuin „bewonderen".
De Romeinen roeiden deze wilde katten uit,
zoveel zij konden. Want die aten al hun fa
zanten en hoenders op. De Grieken wilden
de kat niet als huisdier hebben. Inplaats
daarvan gebruikten ze wezels, tamgemaak-
te wezels, om muizen en ratten te verdel
gen. Nu, dan hebben wij toch liever de
poes! In tegenstelling met de hond heeft
de kat niet veel „zin voor reuk". Inplaats
daarvan heeft de kat zijn snorharen. Dat
z[jn zijn gevoelszintuigen. Zonder die mooie
snorrebaard stoot het beest overal tegen
aan.
DE SCHILDPAD.
Van de poes naar de schildpad. Nogal
een grote sprong hé? Zo'n hups poesje en
zo'n trage schildpad. Deze dieren worden
ook wel als huisdier gehouden, het woord
„tuindier" zou beter op zijn plaats zijn. Ze
moeten zich immers in de tuin vermaken.
Als je ooit besluit tot het .houden van
schildpadden, zorg dan dat je eventueele
de kinderen een ritje per reuzenschildpad
kunnen maken. Dat is weer eens iets an
ders. Als je altijd op de fiets of in de tram
zit, is dit een welkome afwisseling.
Schildpadden kunnen heel oud worden
Er zijn verschillende gevallen bekend, waar
een schildpad meer dan 150 jaar was
TE LAAT GEKOJIEN
Mijn vriendinnetje Corrie wou,
vandaag haar brood niet eten
en heeft bijna een uur
aan tafel toen gezeten.
Zij kwam te laat op school;
natuurlijk moest zij blijven';
En tien maal achtereen:
,,'k Mag niet te laat zijn", schrijven.
't Was doodstil in de klas,
je kon een muisje horen,
toen klonk 't opeens heel zacht:
„Juf, mag 'k U even storen
„Ik zal voortaan nooit meer
zo vreeslijk langzaam eten,
geloof 't maar, hoor Juf,
ik zal het niet vergeten".
S. Salomons-Souget.
EEN INKTPOT MET BERGING VOOR
PENHOUDERS, POTLODEN ENZ.
Con zat nu in de vierde klas. Moest dus
al huiswerk maken. Bovendien vond moe
der het nu hoog tijd dat hij zijn eigen cor
respondentie afwerkte. Vroeger deed zij
dat nog wel eens, of Con schreef een paar
regeltjes in haar brieven. Maar als hij nu
brieven en kaarten kreeg, b.v. op zijn ver
jaardag, moest hij ze helemaal zelf beant
woorden. Zodoende had Con de wens te
kennen gegeven dat hij een eigen bureau
wilde hebben. Maar daar was vader niet
over te spreken. „Daar komt niets van in",
zei hij. „En Leendert en Jan en Karei heb
ben er ook al een", zei Con op klagende
toon. „Trouwens, ik zou veel beter werken,
als ik een eigen schrijfbureau had. „Toch
krijg je er geen", zei vader beslist. „Maar
ik heb er niets op tegen dat je een eigen
tafel krijgt en die voor jezelf inricht". Con
was niet erg enthousiast, maar hij ging het
toch eens proberen. In de kelder stond een
tafel die over was. Net een goede maat,
niet te groot en niet te klein. Hij kon juist
voor Con's raam staan. Al te mooi zag de
tafel er niet meer uit, maar Con was han
dig. Hij kocht groen vilt, bracht dat naar
moeder en vroeg of zij dat voor hem wilde
knippen. Want je weet, wat naaien betreft,
staan de vrouwen en meisjes boven aan.
Moeder knipte het stuk vilt zo, dat het de
hele tafel op een smal randje na bedekte.
Con plakte het stuk erop en kijk, de tafel
was niet meer te herkennen. Hij had zelf?
een beetje het aanzien van een bureau ge
kregen. Toen zétte Con netjes zijn boeken
erop. een presse-papier, die hij eens van zijn
oom gekregen had en een lijst met een foto
van zijn klas erin. Con glunderde. Hij kreeg
er plezier in. Hij zou niet eens njeer een
echt schrijfbureau willen hebben. Maar er
ontbrak iets aan. En wel het belangrijkste:
n g.ew°ne fles vond hij niet
uk. Ook daar wist Con, na enig naden-
raad op. Hij ging er zelf een maken,
rri twee Plankjes, van ongeveer 1
cm. dikte in de vorm zoals op fig. 2b te
f6n ,ls'„e doorsnede was 20 cm. Toen
J e?n van die ronde plankjes in
stukken, zoals te zien is op fig. 2a. Deze
i^SSr>Stlik 2 plakte hij op het eerste plank-
p g' 2c kun je zien, hoe de verde-
Y*11 de holte voor het inktpotje en de
riggels voor de penhouders, werd. Con was
a^r' v'el hem niet moeilijk.
Een glazen inktpotje had hij nog. Toen al-
llL iaarKW^' s£huurde hij het hout mooi
fin om a® Sle he'-.Hij dacht er nog even
plakken h kogeltles onder het geheel te
dat LwlJZ,e van voetjes. Maar och,
oriikTe H»letu?°dlg vond WJ' Even later
si'nriffK lnk,lpot in al zijn glorie op het
wit n!,,i>ureau Con moest die dag heel
at pluimpjes in ontvangst nemen.
