Moresnet De wegen der Inka's
neT GeHeim unn
vuren v&n Tolir
7 orrance
Esdale
door Edgar Rice Burroughs
Radioprogramma
een merkwaardig
staatje
Deviezenmaatregelen
van Zwitserland
FEUILLETON
Voorloopsters der moderne
autobanen
Amerika's leger alleen
voor defensie
Geen Britsche landing in
SAL0NIKI
Nederlandsche krijgs
gevangenen huistoe
Rijwieldiefstallen
nemen toe
Drankdiefstallen
In de geweldige gebeurtenissen van de
laatste weken heeft het nauwelijks de aan
dacht getrokken, dat het onzijdige Moresnet
door de Duitsche troepen bezet is. Pruisen
en België hebben vroeger gelijkelijk op dit
driehoekige territorium van 3.4 vierkante
km. aan den weg AkenLuik aanspraken
laten gelden. Het dankte zijn ontstaan aan
een onduidelijke grensbepaling in het Prui
sischNederlandsche grensverdrag van
1816.
Tot aan den wereldoorlog was het een
curiosum uit het oog van een douane- en
staatsrecht. De goederen uit beide landen
mochten er vrij worden ingevoerd, maar de
uitvoer stootte aan weerskanten op tolgren
zen. Dit kwam hierop neer, dat Moresnet
een dorado was voor personen die uitslui
tend als verbruikers mochten gekenschetst
worden, die de beste waren het goedkoopst
konden koopen, maar de voorwaarden voor
de industrieele productie waren zeer ongun
stig, omdat de van rechten vrijgestelde „bin
nenmarkt" zich tot dat landje beperkte. De
Kölnische Zeitung herinnert er nu aan, dat
een tijd lang is getracht de theoretisch be
staande gemeenschappelijke grens tusschen
dit gebied en Nederland voor vrijen „invoer"
van goedkoope kaas te gebruiken. Het plan
tot oprichting van een speelbank bleef per
slot van rekening onuitgevoerd.
Even eigenaardig als de oeconomische wa
ren de staatsrechtelijke omstandigheden
van het gebied, de facto stond het onder
een soort condominium beider buurvolken.
Twist-vragen op het terrein van volken-,
«taats- en bestuurlijk recht betreffende de
soevereiniteitsbevoegdheden evenals over 't
aan te wenden recht deden zich ruimschoots
.voor.
Het verdrag van Versailles maakte een
einde aan het neutrale gebied, dat bij Bel
gië getrokken werd. Daarmede was de idyl
le uit, die den bewoners met vrijstelling van
den dienstplicht allerlei stoffelijk voordeel
verzekerde. Het Keulsche blad laat hierop
volgen, dat de taal er de Duitsche is, of
schoon de twee grootste Duitsche encyclo
pedieën nog in de laatste jaren de Fransche
uitspraak voor het woord Moresnet voor
schreven. De beweging van trouw aan
Duitschland vatte er van Eupen uit wortel.
ZWEDEN ALS VOORBEELD.
Naar de economische correspondent
van de Berliner Boersen-Zeitung in
Zweedsche bankkringen verneemt,
zijn in Zwitserland sinds eenige da
gen officieuse deviezenbeperkingen
in werking getreden, welke vooral
tegen een kapitaalvlucht bedoeld
zijn en door overeenkomsten tus
schen de particuliere banken worden
uitgevoerd.
Zwitserland heeft daarbij Zweden als voor
beeld genomen, dat, zooals bekend, eveneens
aan het begin van dit jaar ter vermijding
van kapitaalvlucht een gentlemen-agree-
rnent tusschen de Rijksbank en de particu
liere banken sloot, inhoudende, dat de par
ticuliere banken bij eiken grooten aankoop
van valuta zouden nagaan, of deze aankoop
geschiedde voor normale doeleinden of voor
een ongewenschte kapitaalvlucht, in welk
laatste geval het verleenen van deviezen
reeds door de particuliere bank werd ge
weigerd. In Zweden is het bovendien noodiig
doorRoy Vickers
40.
„Ik neem mijn woorden over dien advocaat,
toen ik zei, dat hij stom was, terug. Ik moet
wel zeggen: hij deed, alsof hij den vorigen
avond zwaar gefeest had, door op een toon,
die de meeste mannen gebruiken, als zij over
hun koffie klagen, om het leven van een man
te vechten. Het eenige waarbij hij warm voor
loopt is zijn diepe overtuiging, dat Amerika
ook cricket moet spelen."
Torrance trachtte op zijn joligheid in te
gaan, maar zij was te zenuwachtig.
„Wat zei hij over Gerald, meneer Mas-
siter?"
„Hij zei er heelemaal niets over. Dat had
hij al allemaal verteld toen ik er kwam. Wat
ik er van begrijp, had hij een of ander middel-
eeuwsche wet opgediept met een Latijnsche
woordspeling er in. Ik heb destijds wel de
oude talen geleerd, maar tegenwoordig ben
ik sterker in het Fransch dan in het Latijn.
Als wijhet vrij vertalen, beteekent het dit,
dat Gerald morgenochtend voor den rechter
moet verschijnen, waarop het O.M. overeind
springt en hem vertelt; dat de zaak niet door
gaat. Ik weet niet, wat er dan gebeurt, maar
ik heb zoo'n idee dat ze dan allemaal God
save the King zingen. In elk geval, Gerald
wandelt naar buiten. Nee! Dat is niet waar
Hij moet eerst naar de gevangenis terug om
het re?u voor zijn valies te onderteekeneq.
Gerald zou morgen vrij zijn! Dat was het
eenige wat Torrance hoorde; zij sloot haar
oogen.
Toen zij ze weer opende, stond meneer
Massiter naar haar te kijken.
„Er is maar een ding. dat ik niet begrijp,
Torrance. Het kan zijn, dat ik je van het be
gin af heb misverstaan, maar ik meende dui
delijk gehoord te hebben, dat je mij verteld
hebt, dat je den man dien nacht heelemaal
niet hebt gezien."
Torrance trachtte zijn vasten blik te door
staan. doch slaagde er niet in.
„Toen hij gisteravond ontvluchtte, heeft hij
een agent vermoord een onschuldig mensch
In het Duitsche blad Sienal schrijft, vol
gens de N.R.Crt., H. v. L'bbelohde-Doering
over de eindelooze wegen in het oude Inka-
rijk in Zuid-Amerika, door de vroegere kro
niekschrijvers als een wereldwonder aange
duid, die deze schrijver als voorloopers van
de Duitsche autowegen kenschetst. Hij drukt
zijn bewonedring voor een staatkundig'be
stel uit, dat iederen bewoner het levenson
derhoud verzekerde en hongersnood onmo
gelijk maakte. Alleen arbeidsdienstplicht
kan geleid hebben tot de groote werken,
waarover men nog versteld staat, tempels,
vestingen en koninklijke hoven, irrigatie
kanalen, terrasvormig aangelegde akkers
en dan de wegen.
Deze laatste behooren z.i. tot de geweldig
ste kunstwerken van alle tijden en volken.
Ze strekten zich door het lang gerekte rijk
van de noordelijke grens in het tegenwoor
dige Columbië benoorden den evenaar tot in
het zuidelijke deel van Chili uit en wel in
twee „slagaderen", een langs de kust, de an
dere door de Cordilleras, die door dwars
wegen met elkander verbonden, waren. De
Spanjaard Cieza de Leon, die in de zestien
de eeuw geschiedenis schreef en zelf op die
wogen gezworven heeft schatte de lengte van
dien door het gebergte op meer dan 5000
km. Op afstanden van telkens een dag rei
zen stonden van staatswege gestichte en on
derhouden rusthuizen en over grootere af
standen pakhuizen voor marcheerende troe
pen. Op deze wegen moet zoo min te paard
als in wagens gereden zijn; het wiel was
toen nog niet uitgevonden en rij- of trekdie
ren kende men niet. Slechts één lastdier
werd geteeld, de lama.
De ambtenaren reisden in draagstoelen,
door gardesoldaten omstuwd, en er draaf
den estafetten. Deze dienst moet voorbeel
dig ingericht zijn geweest en die boden
schijnen vervaarlijke snelheden bereikt te
hebben. De wegen leidden door woestijnen,
over hooge bergen, diepe kloven en moeras
sen. Zoo eenigszins mogelijk werden ze
recht aan recht-toe over berg en dal ont
worpen, ze waren zes tot negen m. breed.
Muren omzoomden ze en beschermden ze
tegen zand- en sneeuwverstuivingen.
Omstreeks 1500 moeten de groote wegen
van dit net zijn aangelegd. In één tot twee
generaties schijnt dit reusachtige werk
stelselmatig te zijn uitgevoerd. Onder lei
ding van dr. Todt zijn de resten door een
Duitsche expeditie onderzocht. Gedurende
ongeveer 400 jaar was er niets aan gedaan,
wat niet verhinderde, dat nog hun eenvou
dige monumentale lijnen het landschap be-
heerschen en vele in onze dagen door zwa
re auto's of als grondslagen voor nieuwe
autobanen gebruikt worden. Voor het over
steken van poelen werden dijken, zes tot
zeven m. breed* aangelegd.
Voorts snuffelden de onderzoekers de
overblijfselen der dikwijls gigantische
bouwwerken in het Zuiden van het tegen
woordige Peru na: tempels, enz. evenals
heilige, met beitels bewerkte rotsen en ho
len. In de schier onbekende ruinestad Pa-
catnamu werd een bijna ongerept veld van
diep liggende graven blootgelegd, die 1400
tot 1600 jaar oud moeten zijn. Bij dit alles
stond hun als doel voor oogen de wortels
van de Inkacultuur en de herkomst van die
heerschers te vinden, bij wie de hervormer
Pachacutec de grootste tnan van Amerika's
oorspronkelijke ras is genoemd.
gebleken tot een scherpere valuta-controle
over te gaan, welke officieel in verordenin
gen is vastgelegd en door de Zweedsche
rijksbank wordt nagegaan. Men neemt in
Zweedsche bankkringen aan, dat de losse
beperkingen, welke thans in Zwitserland
zijn ingevoerd, ook daar slechts de eerste
schrede zullen vormen naar een straffer
deviezenbeheer.
Luchtwapen zou pas over twee
jaar voldoende sterkte kunnen
bezitten.
De plaatsvervangende minister van Oorlog,
der Vereen. Staten, Johnson, heeft een rede
gehouden, waarin hij zeide, dat de Ver-
eenigde Staten zich moeten bewapenen voor
eventueele noodgevallen. Aan deze groote
zware taak moet onmiddellijk begonnen
'worden, want zelfs bij een uiterste krachts
inspanning kan deze taak, bijv. bij het
luchtwapen, nauwelijks in twee jaar worden
volbracht. Eerst dan zal Amerika in staat
zijn, een aanval met kalmte tegemoet te
zien. Wat betreft pantserwagens, geschut
en ander oorlogsmateriaal verwachtte spre
ker, dat einde 1941 de geheele essentieele
uitrusting voor een leger van een millioen
man gereed zal zijn. Slechts 280.000 man
zijn voor het geregelde lger bestemd. Hot
bewapeningsprogramima van President Roo-
sevelt is bescheiden. Door dit program wordt
geen groot leger plotseling uitgerust. Even
min waarborgt het een onmiddellijke muni
tiereserve voor de eerste zes maanden van
een grooten strijd. Het beoogt slechts een
doeltreffende bewapening en de gereedheid
tot verdediging. (D.N.B.)
In een te Athene gepubliceerde verklaring
uit gezaghebbende bron worden ten stellig
ste de buitenlandsche berichten tegenge
sproken. volgens welke de geallieerden toe
bereidselen zouden maken in Saloniki aan
land te gaan, en volgens welke de Griebsche
havens en spoorwegen onder Britsche con
trole zouden staan.
EXAMEN MANUFACTURENWET.
Naar wij vernemen is het oorspronkelijk
op Juli/Augustus vastgestelde vakexamen
voor den Manufacturenhandel tot nader or
der uitgesteld.
20.000 MAN PASSEEREN
GRENS.
DE
Naar men ons van bevoegde zijde mede
deelt. zijn vandaag en gisteren over de
grensplaatsen Oldenzaal en Zevenaar 20.000
Nederlandsche krijgsgevangenen naar hun
haardsteden teruggekeerd. De krijgsgevange
nen, die over Oldenzaal terugkeeren, komen
via Bentheim en worden te Oldenzaal door
Nederlandsche officieren ontvangen.
Waarschijnlijk zullen de manschap
pen tijdelijk bij burgers worden inge
kwartierd, waarna zij geleidelijk naar hun
ne woonsteden zullen vertrekken.
Het is de bedoeling, deze militairen spoe
dig na hun terugkeer te demobiliseeren,
uiteraard met uitzondering van het be-
roepspersoneal en van daarmede gelijk te
stellen persoiien.
Ook voor deze groep geldt, dat gedemo-
biliseerden, die geen arbeid kunnen vinden,
zich na enkele dagen weder moeten melden
bij de depóts, waartoe zij behooren.
In de afgeloopen week is het aantal rij
wieldiefstallen in de hoofdstad aanmerkelijk
gestegen. Vrijwel alle politieburcaux mel
den een stijging in aangiften. In het mee-
rendeel der gevallen betreft het rijwielen,
welke op den openbaren weg stonden. Rij
wieleigenaars doen er zeker in dezen tijd,
nu de fiets een vrijwel onmisbaar bezit is
geworden, goed aan de noodige aandacht te
besteden aan de sloten en indien het mo
gelijk is het rijwiel binnen te zetten.
3 personen gearresteerd.
De politie te Amsterdam heeft een twee
tal jongemannen, respectievelijk 18 en 23
jaar oud, aangehouden en opgesloten, die
zich schuldig hadden gemaakt aan diefstal
van een aantal flesschen cognac en wijn
uit een pakhuis. De waarde van den ge
stolen drank bedraagt ongeveer honderd gul
den. Vermoedelijk zullen zij een dezer da
gen voor den Officier van Justitie worden
geleid.
Een nachtwaker van de Bataafsche Pe
troleum Maatschappij is gearresteerd door
de recherche, verdacht van diefstal van ge-
never, geneesmiddelen en dergelijke uit de
cantine op het terrein van deze maatschap
pij. Ook hij zal zich vermoedelijk binnen
kort te verantwoorden hebben.
TARZAN en de
116.
Terwijl Dr. Wong wegwandelde, keerde hg
plotseling om en liep naar Tarzan terug.
„Misschien stel je er belang in," zei hij zacht,
„dat Ukah en d'Arnot blijkbaar de Tohriaan-
se patrouille ontsnapt zijn." Zonder het ant
woord van Tarzan af te wachten, was de ge
heimzinnige Chinees verdwenen. „Waarom?"
vroeg de aapman peinzend, „vertelde hg me
dat? Deze inlichting is van grote waarde
voor onze muiterij-plannen en Wong moet
geweten hebben, dat het een grote voldoening
voor ons zou zijn." „Je kunt er zeker van
zgn," zei Perry, „dat hij niet veel goeds in
de zin heeft... Kijk, wie brengen ze daar nu
de groeve in?" Een afdeling bewakers bracht
twee nieuwe" slaven naar de juwelengroeve.
Het waren Rutang, de vroegere hoofdman
van de olifantenstallen en Vandor, zijn zoon,
die het bevel had gevoerd over de Tohriaanse
jungle-patrouille. Beiden waren op bevel van
Ahtea gevangen genomen, omdat ze Ukah en-
d'Arnot hadden laten ontsnappen. Vastge
klonken aan O'Rourke keerde Rutang zich
om en keek met van haat vervulde blikken
naar den Ier. Zacht sloop hij dichterbij. Toen,
zonder waarschuwing, sprong hij op hem af.
Zijn reusachtige handen sloten zich om de
keel van O'Rourke en hij drukte den man,
die btjna stikte, tegen de grond!
DONDERDAG 6 JUNI 1940.
Jaarsveld. 414.4 in. NCItV-uitzending.
7.15—7.80 VPRO.
8.00 Berichten ANP.
8.10 Schriftlezing, meditatie.
8.30 Gramofoonmuziek.
10.30 Morgendienst.
11.00 Christ. lectuur.
11.30 Hobo, piano en gramofoonrpuziek.
12.00 Berichten.
12.15 Celesta-ensemble (12.451.00 Berich
ten ANP).
1.45 Gramofoonmuziek.
2.25 Utrechtsch strijkkwartet en gramofoon
muziek
3.30 Officieele berichten of toespraken.
4.00 Bijbellezing.
5.00 Gramofoonmuziek.
5.15 Handenarbeid voor de jeugd.
5.45 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
6.30 Apollo-kwartet.
7.00 Berichten.
7.15 Cyclus „Groote mannen in bewogen
tijden".
7.30 Officieele berichten of toespraken.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Postillons.
8.50 „Opvoedingsvraagstuk in dezen tijd",
causerie.
9.10 Arnhemsche Orkestvereeniging. Hierna:
Schriftlezing.
10.00 Berichten ANP, sluiting.
zou voor hem in de verdachtenbank gezeten
hebben".
Meneer Massiter keek beslist angstig.
„En de advocaat van een onschuldig
iemand zou bewezen hebben, dat jij meineed
pleegde, Torrance".
„Het kan mg niets schelen. Ik wist voor
uit wel, dat ik dat risico liep".
„Je moet toch veel van Gerald houden,
Torrance".
Zij knikte.
„En hij vindt dat hij pech heeft, omdat
hij een paar dagen in de gevangenis moet
zitten...! Ik zou wel willen weten, wat hij
nu met die vrouw van hem gaat doen!"
„Zjj heeft beloofd echtscheiding aan te
vragen en ik vermoed, dat zij haar deel van
het geld zal houden".
„Ja, dit zal ze wel doen", zei meneer
Massiter grimmig.
„Tusschen twee haakjes, ze werkte niet
met Vanderlem samen. Ik heb me totaal in
haar vergist".
„Hoe weet je dat?"
Torrance vertelde het hem.
„Dat is nauwelijks een bewijs", weerstreed
hij, toen zij uitverteld was.
„Het zou zeker bewijs geweest zijn, wan
neer U met mij op het politieberueau gezeten
had. Toen ik hem van den moord beschul
digde. kon het hem niets schelen. Maar toen
ik zei, dat ik de vrouw in het huis was ge
weest, werd hij opeens een wild beest. Dat
wist hij nog niet. En zij wel. En zij zou het
hem ongetwijfeld verteld hebben, als ze sa
men gewerkt hadden".
Meneer Massiter nam een sigaar en be
gon de kamer op en neer te loopen. Twee
maal bleef hij staan en keek haar aan. Zij
verwachtte iets bijzonders en was des te
meer verbaasd, toen hij slechts zei:
„Precies, Torrance".
Even later werd er voor Torrance opgebeld.
Het was Annabelle.
„Torrance, ik móet je even spreken. Kom
ik bij jou, of wil je bij mij komen? Ik ben
in het Gulverbury hotel".
Torrance weifelde.
„Ik geloof, dat ik je heelemaal niet meer
kan spreken... nou, goed dan, ik kom wel
naar het Gulverbury hotel".
HOOFDSTUK XL.
Twee vrouwt-n.
Telkens opnieuw stond Torrance, 'toen zij
eenmaal in de taxi zat, op het punt terug
te keeren. Het had toch geen zin om Anna
belle te spreken. Maar hoewel het geen zin
had. was er nog een zekere moreele ver
plichting. Want zij was Annabelle nog een
excuus schuldig.
Met deze gedachte stond Torrance toe, dat
men haar Annabelle's kamer wees, waar zij
dadelijk liefdevol werd ontvangen.
Het Gulverbury Hotel was een goed, tweede
rangs hotel en eigenaardig genoeg had An-
nabella getracht, er mee in overeenstemming
te komen. Zij had iets van haar keurigheid
verloren. Zij zag er uit als een eenzaam,
hoewel bemiddeld, getrouwd vrouwtje uit de
provincie.
„Torrance! Hij had je kunnen vermoorden!"
Toen Torrance zich vrij gemaakt had,
droogde Annabelle haar oogen.
„Het is lief van je om me hier te komen
bezoeken, want ik weet dat je er niets voor
voelde", zei Annabelle met een snik in haar
stem. „ik ik wilde zoo graag, dat we
openhartig tegen eikaar waren, Torrance.
Onze beide levenspaden zijn zoo dooreen-
gestrengeld, dat wij gewoonweg ons best
móeten doen om elkaar te helpen, vind je
ook niet? Ik wil bekennen, toen je me een
paar avonden geleden vertelde, dat jij de
vrouw was geweest, ik je niet geloofde.
Toen begreep ik niets van wat je mij zei,
maar nu doe ik dat wel, geloof ik. Jij
uacht. dat ik een vreeselijke vrouw was
jij dacht, dat ik op de een of andere manier
samenwerkte met Vanderlem".
Opnieuw was Torrance zich bewust van de
vreemde, dwingende kracht van Annabelle,
die, ondanks haar gebabbel, triomfeerde en
overtuigde.
„Daar je openhartig wilt zijn wil ik be
kennen, dat ik dat dacht. Er zijn oogen-
blikken geweest, dat ik weifelde, maar ik
heb het steeds meer of min geloofd tot
gisteravond. U;t het gesprek, dat ik met
Vanderlem had begreep ik, dat ik een fout
had gemaakt en ik kwam eigenlijk hierheen
om je mijn excuses aan te bieden".
Het kostte moeite, maar het moest ge
zegd worden. Zooals zij gevreesd had. nam
Annabella het „prachtig" op.
„Je moet je niet verontschuldigen, kind!
Dat kan ik gewoonweg niet hebben" De Ge
wone onzin en toen een werkelijk verbazing
wekkende bevestiging: „Zie je Torrance Ir
zat inderdaad een grond van waarheid in"
„Ik begrijp niet hoe er een grond van
waarheid in gezeten kin hebben, Annabelle"
Achttien maanden lang". 2ei Annabelle
met nadruk. ..was ik bij hem in betrekking en
was ik de vriendin van zijn vrouw Ook ziin
vriendin. Het duurde eenigen tijd om aan zijn
afwijking te wennen - die vreemde hooge
stem! Maar hg was een bereisd en interes
sant iemand, en alle plaatsen die hij bezocht
had, kende hg. Hij was aardig v^r op
een behoorlgke manier, en ik mocht hem
Kootwijk. 1875 m. KRO-Uitzending.
8.00 Berichten ANP.
8.05 Gramofoonmuziek.
9.00 Berichten (Fransch).
9.15 Gramofoonmuziek.
11.15 Berichten (Engelsch).
12.00 KRO-Melodisten (12.451.00 Berichten
ANP).
3.30 Eerste acte van de opera „Don Juan"
(gr. pl.).
4.30 KRO-orkest (5.155.45 Gramofoonmu
ziek).
6.15 Berichten (Engelsch).
6.30 Gramofoonmuziek.
6.45 Musiquette en soliste.
7.40 Rococo-octet.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Berichten (Engelsch).
8.30 KRO-Groot-Amusementsorkest.
9.15 Berichten (Engelsch).
10.0010.15 Berichten ANP.
111511.30 Berichten (Fransch).
1
Maar ik geloof, dat hij mij ook op een ake
lige manier aardig begon te vinden daar
ben ik zelfs zeker van. Daarom was ik over
tuigd, dat ik er weg moest gaan".
Torrance zat haar verward en tevens ver
baasd aan te kijken. Gedeeltelijk zocht zij nog
naar den een of -anderen goed geplaatsten
valstrik.
„Ik zie niet in, wat dat te maken heeft
met jullie samenwerking", zei zjj ronduit.
„Destijds waren er een heeleboel eigen-
aai dige dingen die hij op verschillende tijd-
s ïppen tegen mij zei hij doelde ergens op.
oen begreep ik het niet, maar ik veronder
stelde, dat het iets verschrikkelijks moest
zijn. En toen ik vanmorgen de couranten las,
begreep ik plotseling alles".
De groote kinderoogen smeekten om be
langstelling. Torrance wachtte slechts.
geloof, dat hij den moord pleegde om
van mg een rijke vrouw te maken. Ik geloof,
,1J Wllde dat ik dan van mijn man zou
scheiden en en met hem zou trouwen. Na
dat hij van Minnie gescheiden was."
Hemel!" Torrance. Het was on-
zooals alles wat Annabelle dee'd en
ar z0' moest toegeven, dat er zeer
veel waars in zat.
';H5 zol'Sde zoo'n beetje voor alles, toen ik
trouwde. Hij maakte alles in orde
voor het huwelijkscontract"
„Deed hij dat? Ik dacht
„Dus nu weet je waarom ik zoo met je mee
en met meneer Vanderlem."
hbi„ "rneneer" was precies iets voor Anna-
en overtuigde opnieuw.
h*h "f 'n' zu't hem nu nooit meer zien, dus
ze T«rrlnerfenS meer ban° voor te ziJn!"
zei Torrance, terwijl zij opstond.
oni'iitJ166 ,Annabelie vouwde haar handen in
srhü„ ^8n dankbaarheid. „De couranten
dathn"/ n°g b°0Zer te ziJn over het feit,
a a&ent verrfioord heeft dan dien
meer meneer Saranack. Hij zal nooit
Maar ma c,le hij kent, durven aenspreken.
Maar je gaat toch niet weg!"
be^nift^if' nEt Wel moet We heb'
nu toch alles besproken, nietwaar?"
AnnabeSr met®1 m0rgen Saan?" vr0€g
Torrarmè 'hao ««^geslagen oogen. Daar
belle- We fnm hegreep, vervolgde Anna-
den nletv WI' toch alle schandaal vermij-
dfe er on^ rE,n met al die verslaggevers,
a's iii ..r£u zullen zün- dacht ik
beter zou befwaar tegen hebt dat het
hen- cat en'Jn' bem afhaalde en met
hem samen was, als ze hem vrij laten."
(Wordt vervolgd).