Indië valt den Engelschen
buldog aan
vuren van Tohr
Ruzie tusschen
Churchill eo Eden
Engeland naar
inflatie
Groote Clown?
Engeland twee
eeuwen achter
Radioprogramma
door Edgar
Rice Burroughs
Gandhi onverrichterzake
weer naar huis
FEUILLETON
WAAROM TREUR JE,
Engelsche meeningen
over den
Hertog van Windsor
T ARZ AN en de
De jonge Indische nationalisten
willen van geen compromis we
ten.
(Correspondentie uit Britscli-Indië.)
Calcutta, Juni 1910.
Dagelijks valt hier meer te constateeren
in h oe hooge mate de gebeurtenissen in Eu
ropa hun terugslag doen gevoelen op de toe
standen in Britscli Indië. Het tweede onder
houd, dat Gandhi heeft gehad met den on
derkoning van Indië, Lord Linlithgow, heeft
evenmin als vroeger een bevredigend re
sultaat opgeleverd. Gandhi heeft opnieuw de
opmerkzaamheid van den onderkoning ge-
vestig op het feit, dat het Congres thans
staat op een duidelijke, ondubbelzinnige en
bindende beslissing van de Londensche re
geering en dat er een eind dient te komen
aan het voortdurende weifelen en uitstellen.
Lord Linlithgow heeft echter voor de zoo-
veelste maal een ontwijkend antwoord ge
geven en zich beperkt tot het herhalen van
de reeds vroeger gedane toezegging welke
evenwel geen bindende kracht bezit dat
na het eind van den oorlog aan Indië de sta
tus zal worden verleend van een Dominion,
zooals Canada en Australië dien bezitten.
Daarop heeft Gandhi verklaard dat dit ant
woord als onvoldoende moet worden be
schouwd en geen uitgangspunt kan vormen
voor verdere besprekingen. Hiermede ein
digde het onderhoud.
De arrestatie van Soelas Bose.
Korten tijd daarna heeft de Engelsche po
litie den bekenden leider van de nationale
oppositiepartij in het Indische Congres,
Soclas Bose, in zijn woning te dezer stede
gearresteerd en op transport gesteld naar el
ders. Deze arrestatie is geschied op grond
yan den uitzonderingstoestand; dien de En
gelsche regeering voor geheel Indië heeft af
gekondigd. Dat de Engelschen zijn overge
gaan tot de arrestatne van den bij het volk
buitengewoon populairen leider wordt in
goed ingelichte kringen beschouwd als een
zeer ernstig teeken. In «den laatsten tijd
hadden zich rondom Bose al diegenen ge
schaard, die, in tegenstelling tot Gandhi,
niet geneigd zijn om de oplossing van liet
Indische probleem te zoeken in een compro
mis, doch krachtdadig wenschen op te tre
den. Bose is in den laatsten tijd voortdurend
duidelijker opgetreden als leider van de na
tionalistische jongere Indische generatie.
Zijn arrestatie heeft des te grooter opzien
geliaard, wijl de Engelsplien tot dusverre de
zaak niet tot het uiterste hebben willen drij
ven en nog steeds de hoop koesterden, met
Gandhi tot een compromis te komen, waarbij
Indië wel is waar in naam den status van
Dominion zou worden toegekend, doch in
werkelijkheid alleen de uiterlijke vorm zou
zijn veranderd, terwijl voor de rest alles bij
liet oude zou zijn gebleven. Toch begint men
in Londen ook te begrijpen, dat liet hoog tijd
wordt, om een oplossing te vinden voor het
Indische probleem.
DE POSITIE VAN DEN BELGISCHEN
CONGO.
„Nye Dagligt Allehanda" meldt uit Lon
den. dat de Belgische minister van koloniën
de Vleeschhauwer, na een bespreking met
den Britschen minister van buitenlandschc
zaken, lord Halifax, zich op weg zou heb
ben begeven naar den Belgischen Congo om
deze kolonie ten gunste van Engeland te
besturen" en daar de hulp voor Engeland te
organiseeren.
DOOR A H KOBER
25
Om zijn dochtertje terug te krijgen begon hij
thans met een koortsachtige volharding de
voortvluchtigen te zoeken. Hij was dadelyk
naar Southampton gereisd, had de passagiers
lijsten van alle booten, die de laatste dagen
raar Amerika waren vertrokken, doorgezien,
hij had bij alle scheepsagenturen naar Henry
Eagle gevraagd, hij had in de hotels gciocht,
zelfs uren lang aan de haven en alles gestrA
tevergeefs.
Tenslotte moest hij er in berusten, dat
Henry Eagle hem moedwillig om een valscn
spoor had gebracht en in het geheel niet van
uit Southampton naar Amerika was gereisd.
Joe raasde naar Londen. Misschien wist de
een of andere variété-agent wel iets over de
Eagles te vertellen. Natuurlijk: degene, die het
nummer geboekt had, zou toch wel weten,
waar het volgende engagement was!
Maar ook hier kwam Joe niet verder. Ofwel
niemand wist iets, ofwel niemand wilde hem
iets vertellen. „Ik geloof, dat de Eagles op het
oogenblik niet optreden", zei een agent, die ai
veel contracten voor hen had afgesloten.
„Maar waar ze zijn, kan ik u met de beste wil
niet vertellen!"
Het eenige resultaat van Joe's onderzoek in
Londen was tenslotte een afspraak tusschen
Joe en dezen agent, dat hij naar Taussig in
New-Yórk, waar alle draden van het inter
nationale artistenleven tezamen kwamen, zou
telegrafeeren om hen, wanneer de Eagletroep
ergens opdook, het adres onmiddelijijk naar
Londen te kabelen.
Dat kon dus weken, maanden duren! Het
was niets voor Joe om stil te zitten en te
wachten. Hij ging dus samen met Alf. zijn
partner, die hem hielp zoo goed hij kon, naar
Kopenhagen, om den ouden Bolansky op te
zoeken.
Het was een eigenaardig weerzien. Bolansky
woonde in een hotel, dat hij gekocht had en
was geheel verrast zijn schoonzoon voor zich
LLOYD GEORGE IN HET
KABINET?
In parlementaire kringen te Londen re
kent men er steeds meer op, dat Churchill
binnenkort toch zal moeten besluiten tot
een kabinetswijziging, in het middelpunt
waarvan het aftreden \an Chamberlain en
het opnemen van Lloyd George in de re-
geering gal staan.
,-Folkets Dagbladet" nieldt uit Londen,
dat men liet in bevoegde kringen voor
waarschijnlijk houdt, dat Churchill van
plan is Lloyd George een functie in liet
kabinet aan te bieden, terwijl Chamberlain
tegelijkertijd zou aftreden. Tot nu toe heeft
Llyod George alle aanbiedingen, die dit be
oogden, van de hand gewezen. In parlemen
taire kringen blijft men echter van mec-
ning, dat alle partijen hun invloed dienen
aan te wenden, opdat Lloyd George zulk
een aanbod niet meer afwijzen zal. Cham
berlain heeft reeds herhaaldelijk aangebo
den uit lift kabinet te treden, hetgeen
■Churchill tot nu toe niet heeft aangenomen,
ondanks alle aanvallen op Chamberlain.
De correspondent van de „Deutsche AI1-
gemeine Zeitung" te Madrid meldt, dat het
al lang geen geheim meer was, dat tus
schen de beide oorlogsstokcrs Churchill en
Eden, die langen tijd in de oppositie de
zelfde zaak hebben gediend, thans, nu zij
Steeds meer papiergeld in om
loop.
De circulatie van bankpaipcr in Engeland
neemt voortdurend grootcrcn omvang aan,
hetgeen in Engelsche economische kringen
ernstige ongerustheid verooi-zaakt. Sinds de
tweede helft van Mei bedroeg de stijging we
kelijks gemiddeld 11 milliocn pond sterling
of in totaal 60 millioen pond. Hoe bedenke
lijk dit is, blijkt het beste, wanneer men
den tegenwoordigen toestand vergelijkt met
dien van den zomer van 1939. Ongeveer een
jaar geleden werd de circulatie van bankpa
pier verhoogd met 20%, d.w.z. met 110 mil
lioen pond. In het geheel heeft de Bank van
Engeland thans 602,2 millioen pond aan
bankpapier in omloop gebracht. Alles wijst
er op, (lat het Britsche Rijk bezig is, zich op
het pad der inflatie te begeven.
Aan dit voortdurend stijgen van de bank-
biljettencirculatie gaat natuurlijk een toe
nemende stijging der prijzen van levensmid
delen enz. gepaard, hetgeen vooral drukt op
den levensstandaard van de arbeidende klas
se.
Bovendien heeft de stijging van het aantal
in omloon gebrachte biljetten tot gevolg, dat
het voortdurend moeilijker word, deviezen
aan te schaffen Hoezeer Engelands geisoleer
de toestand van invloed is op het zakenver
keer met het neutrale buitenland blijkt wel
uit het bericht, dat de Bank van Rilland
aan de Zwitsersche Nationale Bank moest
mcdedeelen, dat zij niet meer in staat is om
Zwitsersche bankbiljetten in te wisselen, aan
gezien zij in de onmogelijkheid verkeert, de
ze bankbiljetten naar Zwitserland terug te
zenden, zoodat het geldverkeer nog slechts
uitsluitend langs tclegrafischen we-' Van
plaats hebben.
Zijn benoeming in wezen een
verbanning.
De benoeming van den Hertog van Wind
sor in de functie van gouverneur van de
Bahama-eilanden heeft in Engeland overal
den indruk gewekt, dat deze benoeming ge
lijk staat niet een verbanning, daar deze
functie beneden de waardigheid van een lid
van het Koninklijke Huis ligt. In breede
kringen in Engeland is men er van over
tuigd, dat Churchill persoonlijk het besluit
te zien. Van hetgeen Joe hem vertelde wist hij
niets.
Bolansky had Henry Eagle, die inderdaad
e»n vriend van hem was, voor het laatst zoo
wat een jaar geleden gezien, toen Eagle in
Kopenhagen optrad. Bij die gelegenheid had
hij hem verteld, dat zijn dochter Edith met
Joe Golden getrouwd was zonder zijn toe
stemming en dat deze heer Golden hem op
een gewichtigen brief, waarin hij verzocht om
Ed.th naar Kopenhagen te laten komen, nooit
geantwoord had.
Joe Golden luisterde naar dit alles met ge
bogen hoo'd e" -'s een betrapte schooljongen.
„Je ziet da. ./el, dat ik gelijk heb gehad,"
zei de oude met de rustige stem van
een wijze. „Maar de jeugd wil nooit hooren,
dus moet zij voelen. Ik kan je helaas niet
helpen Joe; ik kan je niet eens beloven, dat ik
je bericht zal sturen, wanneer ik zelf iets van
Edith zal hooren. Jij hebt het immers ook voor
overbodig gehouden om mij op de hoogte te
stellen van zaken, die mij toch zeer na aan
het hart lagen. Als Henry Eagle nu n et toe
vallig bij Lord Craddock was opgedoken dan
zou ik bijvoorbeeld op dit oogenblik nog niet
weten, dat ik grootvader ben... Jij wilde mij
toonen, hoe sterk je wel uas en dat je alles
wel alleen kon Tereiken!" Hij maakte een
handbeweing, die beteekende, dat hjj geen
antwoord meer verwachtte. Toen nam zyn
stem een andere, warmere toon aan:
„Wanneer jij en je compagnon soms in nood
of in verlegenheid zijn, dan zal ik jullie heel
graag als mijn gasten hier houden tot je iets
geschikts gevonden hebt!
Maar Joe bedankte beleefd. Hij had zijn
spaargeld nog en was niet aangewezen op
de genade van Bolansky...
Alf Söderström deed toen een zeer ver
standig voorstel:
aan de macht zijn, een felle concurrentie
strijd is uitgebroken. In zijn laatste rede
heeft Churchill het denkbeeld, een opper
bevel voor de verdediging van het eiland in
het leven te roepen, op scherpe wijze van
de hand gewezen. In de vergaderingen van
het kabinet gaat het thans, terwijl de crisis
meer nadert, ook stormachtiger toe. Hetgeen
daarvan doordringt tot de openbare mee
ning. verhooet natuurlijk de aigemeene ze
nuwachtigheid. Men vreest, dat in de
twisten van de machthebbers, de laatste
mogelijkheid zal verloren gaan om den te
genstand te organiseeren.
In politieke kringen wijst men er op, dat
zich thans in Engeland dezelfde symptomen
\an \er\al beginnen Ie vertoonen. die in
dertijd reeds in België en Frankrijk de ca-
tastrophe hebben aangekondigd. Wat de
berichtgeving betreft, aldus de correspon
dent, i- Engeland geheel van liet vasteland
afgesneden. De Engelsche krantenlezer ver
neemt niet meer wat er in Europa gebeurt.
Zo© verzwijgen de bladen het verbreken van
de diplomatieke betrekkingen met Frank
rijk. Zijn teleurstelling verborgt men achter
scheldpartijen lecen maarschalk Pétain en
de legeering te Vichy. Wat het commentaar
op het gebeurde bij Oran betreft, spant de
..Daily Herald" de kroon, door te schrijven:
Onze plicht van menschelijkheid heeft ons
hiertoe gedwongen.
De „Daily Mail" schrijft, zonder blikken
of blozen: „De actie tegen de Fransche
vloot, waartoe een groote moreele moed be
hoorde, was een schoon gebaar van een
groot man".
De „Dailv Telegraph" verklaart voor de
vuist weg, dat de aanval een plicht was in
het belang van de vrijheid. De „Times" ver
klaart droog: elke actie, die verhindert, dat
de bevelen van Pétain worden uitgevoerd, is
ten volle gerechtvaardigd.
daartoe heeft genomen, daar hij den terug
keer \an den Hertog van Windsor in zijn
vaderland vreest. Toen eenigen lijd geleden
hekend werd, dat de Hertog, die zich in
Frankrijk bevond. Frankrijk had verlaten
en zich naar Spanje had begeven, van
waaruit hij poogde naar Engeland terug te
kceren, deden onmiddellijk geruchten de
ronde, dat Churchill zou hebben besloten den
terugkeer van den Hertog met alle middelen
te verhinderen. In sommige Londensche
kringen vertelde men zelfs, dat Churchill
den Hertog bij zijn terugkeer zou laten ar
resteeren.
Door de benoeming van den Hertog van
Windsor tot gouverneur van de Bahama-
eilanden is hem feitelijk elke politieke acti
viteit in het openbare leven onmogelijk ge
maakt.
Nadat Maarschalk Pétain het door Enge
land aan Frankrijk gepleegde verraad aan
de kaak had gesteld, heeft thans ook de
Fransche minister van Inlichtingen uitvoe
rig uiteengezet, dat Engeland in alle opzich
ten te kort is geschoten in het nakomen van
zijn verplichtingen tegenover zijn bondge
noot.
In deze uiteenzetting van minister Pro-
vost is tegelijkertijd het scherpste oordcel
geveld over het inzicht der Engelsche staats
lieden. „Engeland heeft op de blokkade ver
trouwd", zeide hij, „zooals in den tijd van de
Pitts."
De heide Pitts lefden tusschen 1708 en 1806,
dus ten tijde van Frederik den Groote en Na
poleon. De sarcastische opmerking van mi
nister Provost komt derhalve hierop neer,
dat Engeland nog In de gedachtenwereld
leeft van een tijdperk, dat anderhalve tot
twee eeuwen achter ons ligt!
VRIJDAG 12 JL'LI 1940
Jaarsveld 414.4 m.
KKO-Uitzending.
8.00 Berichten ANP.
8.05 Wij beginnen den dag.
8.15 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuur.
12.00 Gramofoonmuziek.
12.15 John Kristal en zijn Troubadours.
„Joe. jij ruineert je met dat zinlooze zoe
ken. Mijn oude grootvader, een van de beste
ruiters van Scandinavië, zei dikwijls: Het
beste in vreugde, maar vooral in verdriet is
werk, werk! Kom Joe, laten we aan den slag
gaan!"
Zij kregen in Parijs een heel aardig enga
gement. al es te zamen ongeveer vijf en
twintig verschillende gelegenheden, waar zij
elk drie of vier dagen optraden.
Meestal was het tooneel veel te klein voor
de lange stangen, die Joe op zijn schouder
balanceerde en dan moesten zij in de zaal wer
ken, ofschoon ze ook daar hun stang van
negen meter niet konden gebruiken. Maar
hun toeren hadden veel succes. Op een avond
kwam er zelfs een agent in de zaal om hen
aan het werk te zien en ze wellicht voor een
groot variété in Parijs te boeken. Volgens zijn
meening maakten zij een goede kans.
Alf Söderström was dus verrast, toen Joe
op een avond de stang neersmeet en riep:
..Het gaat niet meer! Wij moeten ophouden
Alf!"
Söderström wist niet wat hij hoorde:
„juist nu we zoo goed aan de gang zijn?"
„Ik kan niet meer! Ik kan niet meer!" riep
Golden en hamerde met zijn vuisten op zijn
hoofd. „Iedere keer wanneer jij boven op de
stang staat, moet ik aan Edith denken, aan
on* kii dan zie ik ze duidelijk voor me, zoo
dat het zweet me uitbreekt en ik mijn laatste
kracht noodig heb om mij staande te houden
en ik voel, dat de dag komt, waarop ik die
kracht niet meer heb. Dan zou ik jou naar
beneden laten vallen en zoover mag het niet
komen. Alf!"
Tevergeefs trachtte de Zweed zijn partner
op te beuren en te kalmeeren. Joe bleef bij
zijn besluit om geen dag langer op te treden.
Zoo gingen zij dan van elkaar. Joe be-
147.
Zoals Tarzan had gehoopt, waren de stal
len verlaten, de bewakers waren meegegaan
met de soldaten. Ongehinderd kwamen de
twee vrienden van stal tot stal om de dieren
los te maken. Toen ze klaar waren liepen ze
zich ongehinderd een vreemde stoet naar de
poorten toe. Een sterke afdeling soldaten
stond daar op wacht. Opeens klonken er ver
schrikte kreten! „Ze hebben ons gezien!" ver
klaarde Perry O'Rourke. Een haastig ge
geven commando van hun officieren, bracht
12.45 Berichten ANP. gramofoonmuziek.
I.15 Vervolg van 12.15.
2.00 Orgelconcert.
2.30 Gramofoonmuziek.
4.00 le acte van de opera „Rigoletto" (gr. pi.).
5.00 Voor zieken.
5.15 Gramofoonmuziek.
5.45 John Kristel en zijn Troubadours.
6.30 VPRO: Cyclus „Groote mannen in be
wogen tijden".
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00 Causerie „Allen die van goede wille
zijn".
7.15 Gramofoonmuziek.
7.30 Reportage.
8.00 Berichten ANP.
8.15 Propaganda-toespraak.
8.20 KRO-Symphonie-orkest, KRO-koor en
solisten.
9.30 Gramofoonmuziek.
9.40 Causerie „Nederlandsche schilderkunst".
9.55 Gramofoonmuziek.
10.10 Wij sluiten de dag.
10.15—10.25 Berichten ANP.
Kootwjjk 1875 m.
AVRO- U itzending.
7.00 Berichten (Duitsch).
7.15 Berichten (Engelsch).
7.30 Gramofoonmuziek.
8.00 Berichten ANP, gramofoonmuziek.
9.05 Omroeporkest en soliste (opn.).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Gramofoonmuziek.
10.30 Ensemble Rentmeester.
II.15 Berichten (Engelsch).
11.30 Berichten (Vlaamsch).
11.45 Ensemble Rentmeester.
12.30 Berichten (Duitsch).
taalde zijn vriend een behoorlijke schadeloos
stelling en liet hem de beschikking over alle
requisietcn. „Ik heb die nu niet meer noo
dig," zei hij zachtjes.
„Je zult toch geen stommiteiten uithalen,
Joe?'' vroeg Söderström bezorgd.
Joe schudde het hoofd. Toen drukten zij el
kaar de hand en namen afscheid.
Alf Söderström verkocht de requisieten, die
hij alleen toch niet gebruiken kon en schafte
zich van het geld een paard aan. Wat was
hij g lukkig. dat hij zich nu in de vaktijd
schriften als „ruiter met eigen paard" kon
aanbieden! Het duurde ook maar een week
tot hy een goed engagement aan een Fransch
circus kreeg. Stralend van vreugde zocht hij
Joe op.
Maar de hotelportier vertelde hem, dat Gol
den al enkele dagen geleden vertrokken was.
Hij had niemand gezegd, waar hij heenging
en geen adres voor zijn brieven achtergelaten.
Op het Februari program van „Ronacher"
kwam een nummer voor, dat zelfs de oudste
stamgasten van dit klassieke Weensche va
riété niet kenden en dat eiken avond een
stormachtig succes had. Het heette: „De
Hoedendoos".
Wanneer het gordijn op ging, zag men een
boudoir, waarin een elegante heer nerveus
heen en weer liep. Even later klonk de bel en
er werd een hoedendoos binnengebracht. Uit
de mimiek van den heer viel te begrijpen, dat
hij zijn vertoornde echtgenoote met een nieu
wen hoed wilde verzoenen. Hij opende de doos
om ontzet terug te deinzen: Want daar kwam
een allerliefst vrouwelijk wezen uit! Het was
niet te begrijpen hoe een volwassen meisje in
die hoedendoos had kunnen zitten, maar nu
zij eruit te voorschijn rees. glimlachend, aller
liefst, in een vleeschkleurig trieotje, moest
naar de stal van Zwarte Malluk. De koning
der jungle zei rustig enkele woorden. Het
grote dier tilde de beide mannen op zijn rug.
Daarna liepen ze de weg op tussen de stallen
en Tarzan riep. Een voor een verlieten de
andere olifanten de stallen en volgden hen.
Door de verlaten straten van de stad bewoog
de soldaten in een gesloten formatie, terwijl
ze hun speren voor zich uitstrekten. Tarzan
sprak zacht tegen Perry. „Ze zullen proberen
om de olifanten terug te drijven. Houd je
goed vast en ga stevig zitten, O'Rourke, want
we gaan door de gelederen heen!"
12.45 Berichten ANP, eventueel gramofoon
muziek.
1.00 AVRO-Amusementsorkest en soliste.
I.45 Gramofoonmuziek.
2.00 Berichten (Duitsch).
2.15 Solistenconcert.
3.15 Berichten (Engelsch).
3.30 Omroeporkest en gramofoonmuziek.
5.00 Berichten (Duitsch).
5.15 Gramofoonmuziek (met toelichting).
5.45 AVRO-Dansorkest.
6.15 Berichten (Engelsch).
6.30 Gramofoonmuziek.
7.00 Reportage.
7.15 Omroeporkest en solist
8.00 Berichten (Duitsch).
8.15 Berichten ANP.
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Berichten (Vlaamsch)
9.00 Gramofoonmuziek.
9.15 Berichten (Engelsch).
9.30 Gramofoonmuziek.
9.45 Berichten (Vlaamsch).
10.00 Berichten (Duitsch).
10.15—10.30 Berichten ANP.
II.1511.30 Berichten (Engelsch).
men het wel gelooven. Doch daar het licht-
rose tricot geen passend visitecostuum scheen,
duwde de heer de verleidelijke verschijning
weer vlug in de doos terug, knoopte er
een touw omheen, zette ze neer en trapte ze
in een hoek. Maar nu de doos eenmaal over
de vloer rolde, ging de deksel er weer af, en
hei. mooie meisje, hoepelvormig gebogen,
rolde ernaast. De heer hief het meisje op een
tafeltje, vouwde het uit elkaar, en zette het
op haar beenen. Dan boog hij met zeer be
hoedzame, fyne handgrepen haar hoofd ach
terover tot aan haar voeten, dan weer een
voet over den schouder, dan de handen op den
grond, zoowel naar voren als naar achteren.
Daarna vouwde hij het meisje op als een
klein pakje, of hij hief haar eene been lood
recht en haar arm horizontaal, zoodat armen
en beenen een kruis vormden; hij drukte,
strekte het meisje, hij rolde haar op, naar
voren, naar achteren en hij speelde met haar,
alsof zij een pop van lappen was. Daarna zette
hij het meisje op zijn rechterhand, op zijn
schouder, zijn hoofd, zijn knie en herhaalde
he' spel met haar buigzame leden. En daarbij
glimlachte het knappe wezentje voortdurend.
Die hoedendoos was wel het aardigste caout-
choucnummer, dat men ooit gezien had. Wan
neer tenslotte de heer zijn knappe partner
weer in de doos pakte, deze onder de arm nam,
naar hoed en stok greep en met lichten tred
het tooneel verliet, klaterde van alle rangen
het applaus. En als de twee artisten dan terug
kwamen om glimlachend te bedanken, zag
men pas hoe mooi dit meisje was met haar
goed gebouwde gestalte, haar lichtbruine huid,
het klassieke gezicht en het glanzende zwarte
haar. Inderdaad een edele schoonheid.
Zoo had het Roemeensche paar Lupu en
Stassy Popescu zich in de jaren na het af
scheid van Joe Golden en de Smilestroep tot
een variété-nummer van den eersten rang
ontwikkeld.
In hun garderobe vonden zij verschillende
brieven, enkele daarvan hingen aan een
bouquet.
„Weer een heele serie uitnoodigingen," zei
Lupu, „maar wij bedanken ervoor, niet
Stassy?"
Stassy knikte.
Wordt vervolgd
