Brabantsche
Brief
van
j
't HOEKJE
OUDERS
Xo-0. ft
RADIO
Kleuterspel
PROGRAMMA
MOEDERTJE
VOOR DE
ALLERZIELENGEPEINZEN... 1940.
Nog vlamt hier en daar, aan 'nen kalen
eikenstruik 'n helrooi blad. Maar die viamkes,
zeldzamer steeds in 't ouwe bosch, zijn lijk
leste flakkeringen in 'n wegsmeulend leven.
Telkens vlaagt 'n windeke, vol van herfst
geur deur 't stille bosch. En de leste bonte
bladvlinders flieren deur den weemoed, 't
voelbare Niks, dat overal is. Ratelend drup-
pengetik ritselt druk op den blarenbojem. 't
Is of nog 'ns 'n vleug leven asemt deur 't
kolossale lichaam van 't kwijnende bosch.
Even maar. Want 't trage Westerke kan moe-
lijk vortkomen deur den blaauwen, natten
doom, die alle leven smoort.
Rimpelloos staat den boschpias troebel te
blinken onder vagende nevels, die soms vast
kleven aan 't stille water waarop, lijk zwanen
dons zoo locht, 't herfstgeblaart te drijven
ligt. Zachte fluistering lispelt uit 't bruine
riet over den heimelijken plas mee z'n zilveren
kringen van den vallenden mist, die stagg
druipt uit 't overhangend geboomt. In 't kaal
struweel, daar langs den overkant, daar wazen
leege veugelnesten, veur den dag gekomen na
den blarehval.
't Is hier 'n goei plek om efkes 'n pijp te
stoppen en 'n bietje te peinzen deur den ruste-
loozen doom, die daar schemert over de starre
glanzing van den fluisterenden rietpias.
Verlatenheid. Overal verlatenheid, 'n
weareld wijd. Weemoed befloerst den een
zamen,, triesten buiten, die te tranen staat
in deus mijmerende water, hier, diep in de
bosschen, waar ge den mist hóóren kunt.
Maar waar ge ook niks anders hoort. Ja.
Toch! Ook den val van 't bonte blad, dat
lijk 'n Herfstkapel komt aangefladderd deur
den kalen boom, van tak op tak. Dót kon 'k
hooren boven 't krakend vuurke uit, van m'n
versche pijp. Zoo suizelt de stilte deur 't
Allerzielenbosch.
't Jaar wierd oud van dagen. Van zware,
nie te torsen dagen. Dagen, die lijk diepe lid-
teekens blijven gekerft in de Historie. Hier,
onder de peinzende boomen in den blaauwen
mist, die deur den rimpelbast der ouwe stam
men stuwt, die zweet over den killen blaren
bojem, hier tréft oe den moeien ouwerdom
van 't afgeleefde jaar, dat niks bespaard
bleef. En in de suizing der stilte, die koud
langs m'nen jiek vaart, voel ik 't ijl gewiek
van den Doodsengel, hier aanwezig in de
kathedrale sterfkamer, in 't Bosch van Aller
zielen, waar wel duuzend Jar'en stierven...
Machteloos zijgt nou en dan 't dooje blad
den nevel deur. Endeloozen weemoed hangt
van de druppende takken.
Zoo, gezeten op oewen „eigen" boomstronk
in 't eeuwenbosch, 'k mag hier geren nou
en dan 'ns 'n pijp leegsmoren, langs 't ge-
spiegel van den troebelen Najaarspias daar
onder de wolkende misten, voelt g'oew eigen
duuzend jaren oud; zoo als 't bosch.
Geslachten van blaren vergongen. Verstier
ven onder oew voeten. Ge zaagt ze plooien
uit den knop. Zondeurschenen wiegen op deo
tak, lijk dansende kèèrskenvlamkes, brandend
in den jongen Voorjaarsdag.
Ge zaagt ze uitgroeien tot éénen fieren
kroon, gesierd mee den zang der veugelen. Ge
zaagt ze, in den rossen zomeravond, lijk éenen
pronk van zonneboekee's hoog geheven teugen
den hemelspiegel, éenen glans van bonten
pèèrlmoer.
Ge zaagt ze rijpen. Rijpen in de wondere
kleuren van den Nazomer, als de avondvlam-
men lekken uit de gebrande boogramen van
ons kerkske. EÏn of ze mee die avondzon wier
den aangeraakt...? zoo kleurden ze, die
bloeiende blaren, in alle gloeiïngs van 't vuur.
Dan smeulde alle leven uit, als ze waren
op z'n schoonst. Ze lieten los van den boom.
Plensden neer soms, lijk n' dikke traan. Flier-
den weg soms, lijk 'nen vlinder, blomschoon.
Maar 't blarengeslacht vergong tot èèrde,
tot... voeiïng van 't bosch, waar straks de
knoppen weer losbolsteren. Zoo volgt er weer
'nen Paasch, 'n opstanding uit den donkeren
eerde. En da's troost in deus trieste tij, den
schemer veur den vallenden Winternacht, nou
'n bloedrooie zon wegzonk achter den blaren-
gedekte èèrde, zacht van versche graven en
tranen...
Ja, hier, op den tronk in 't eeuwenbosch,
daar tréft oe den moeien ouwerdom van t
afgeleefde Jaar, dat niks bespaard bleef. En
deloozen weemoed druipt van de natzware
takken.
tn peins, ik speur vooruit, deur den mist
wolk over 't kringskeswater, langs de ver
laten veugelnesten daar in 't struweel aan den
overkant, turend, purend in de toekomst
achter de neveling, om ietske te begrijpen
^an mijnen tijd, om iets te verstaan van
deuzen Allerzielen, nou de bronzen doods
klokken mókeren op 'n Menschdom, dat be-
'kans nie meer bidden kan...!
'k Sper m'n oogen deur den mist, maar t
8 moeilijk vooruit zien deur dieën November-
8chen nevel, die daar wolkt over 't ven. die
daar wemelt tusschen d'ouwe boomen, druipt
an de takken, eentonig tikkend op den bla
renbojem. Moeilijk vooruitzien is 't deur dieen
eemoed, die deus tij van Allerzielen de
Weareld omwolkt.
Maar 'k wil zoo geren vooruitzien toch,
h««r den .tragen mistwolk henen, óver den
V1„I? Winter, dien de veugeltjes zelfs ont-
jeJ) en! 'k Wil zoo geren wijer zien, dan die
leem, n(:aten in 't kaal struweel, waaruit den
naar Tnaar de zon vloog, den nachtegaal
lijk win sterren z°ng, die schenen te bloeien
Mia >n ,'°tus in den zwart-kristalijnen plas.
gen 'its'V 1 's moeilijk, vooruitzien. En... weini-
6 11 181 gegevert...!
Weinigen schepsels is 't beschoren om iets
wijer te kijken, dan huilie neus lang is. En
mee die weinigen, die dus wel 'n bietje dieper
in 't leven schouwen bedoel ik allerminst de
„gladdekkers", die in de verte al 'n voor
deeltje zien aankomen en daaruit op tijd huili-
en winst weten te slaan. Da's gin dieper
schouwen in 't leven;, da's de behendigheid
van de kat, die van te voren heuren sprong
„berekende" om 't veugeltje te vangen. Neeë,
deus roofdierinstinct bedoel 'k nie!
Ook reken ik onder die weinigen, wien 't
gegeven is om wat wijers te kijken dan huilie
mop-, wip-, of welgevurmde neus, nie de
kudden, de nablèèters, die 'n leven lang gin
enkele eigen gedachte er op nahielden, braaf
aangeleerde lessen „papegaaiden" van d'r
zeuvende tot d'r zeuventigste jaar. En zoo
gladjes deur 't leven kwamen mee 'n gezicht
van „ziede wel, heb 'k 't nie altij gezeed?"
Maar nooit zagen ze uit eigen oogen. Laat
staan, dat ze wijer zagen dan d'r eigen wijs
neus.
Ge. zult zeggen: „dan blijft er nie veul
over!" Da's aecoord. Maar ,ik sprak dan ook
van weinigen, dit 't beschoren is huilie
neus voorbij te zien. Die bovendien den
durf hebben om in den levensboek 'ns 'n
paar bladzijen vooruit te blajen. Nie om ge
win. Nie om O.L.H. op d'handen te zien. Nie
om de kaart te leggen, maar: om den tijd te
begrijpen, waarin ze teven. Om 't voortdurend
Scheppingswonder van 't altij wordende leven
te schouwen in godvruchtigen aandacht. En
van weinigen, wien 't beschoren is, om
zóó, en da's dan de groote winst veur zul-
ken, altij in vrede te kunnen zijn mee 't
dikkels moeilijke, 't dikkels harde leven, óok
als bronzen doodksklokken oew zieiement
beurs mokeren...!
Zoo piekerend op den tronk in 't eeuwen
bosch, temidden der-leeggevallen boomreuzen,
zocht ik op deuzen Allerzielen den troost, den
balsem veur de zeere ziel, die toch altij te
vinden is bij God eigens en Dien ik altij teu-
genkonv op 'den buiten, ver van 't menschen-
lawijt, op den stillen buiten, ftjk hier bij den
boschpias, waar 'k den mist kost hooren.
'k Peinsde naar den zwaren tak, boomdik.
bepèèrld mee nevelnat, daar boven m'nen kop.
Wijd was ie gegroeid van den ouwen stam af.
En... als ik 't zoo zeggen mag: God vertelde:
Als 't zaaike gezaaid is in goeien bojem,
den korrel dus ontkiemt en 't rijstje uit den
èèrde. groeien gaat, wordt 't per dag steuvi-
ger, hooger, al rekkende naar den hemel, naar
't licht van de zon.
jongen stam, buigzaam nog, maar taai en
sterk, recht en fier. D'n stam krijgt zijnen
eersten tak, die van 'm af groeit. Nog eeneri,
die weer van 'm afgroeit en wijer van den
eersten tak nog! Maar de takken groeien nie
van den stam, integendeel! Ze gaan vurmen
zijnen... kroon! Zijnen pracht, zijnen bloei,
zijnen vruchtendracht! Die eerst afgroeiende
takken, alsof ze bij den rijzende stam nie
hoorden, sprieterig-dun, nie schoon zelfs, ze
ontwikkelden, ze „breken" tot 'nen vurk, bui
gen naar 't licht weer, naar den hoogen
Hemel, die 'nen trptschen, monumentalen
boom aan 't „maken" is, uit 't zaaike, van 't
rijstje, van den jongen stam mee z'n ermtie-
rige takken.
Goed beschouwd: den boom is eiken dag
anders. In stage ontwikkeling, in durende
wording. Zóó komt den boom, zóó in die
stage vertakkings, in die durende ontwikke
ling. Zoo groeit den woudreus. Nie 'altijd
recht. Nie altijd veur jou begrijpelijk. Nie...
altij mooi!
Zoo is ons leven!
In stage, nooit stilstaande ontwikkeling.
Nie altij veur ons eigen begrijpelijk. Nie...
altij mooi!
Zoo is 't leven van iedereen boom in 't
bosch. Van iederen mensch in de weareld. Zoo
groeit 't eeuwenwoud; zoo groeit onze Histo
rie.
Een der blaaikes die plooien uit den knop.
Zondeurschenen wiegen op den tak lijk dan
sende kèèrsenvlamkes, brandend in den jon
gen Voorjaarsdag.
Een der blaaikes, die uitgroeien tot éenen
fieren kroon, gesierd mee den zang der veu
gelen. Die in den rossen zomeravond, lijk
éenen pronk van zonneboekee's hooggeheven
ten prijk staan teugen den hemelspiegei, éenen
glans van bonten pèèrlmoer.
Een der blaaikes, die rijpen in de wondere
kleuren van den Nazomer, als de avondvlam-
men lekken uit de gebrande boogrammen van
de kerk. 'n Blaaike dat mee die avondzon
wordt aangeraakt om te gaan bloeien in alle
gloeiïngs van 't vuur. Waaruit, als 't is op z'n
alderschoonst, alle leven wegsmeult. Loslaat
van den levensboom en soms neerplenst als 'n
dikke traan in den èèrde van Allerzielen.
Soms wegfliert als 'nen vlinder, bloomschoon.
Maar vergaat, vergaat mee heel 't blarenge
slacht, in 't bosch der eeuwen, vergaand tot
èèrde, tot ......voeiïng van 't bosch, waar
straks de knoppen weer losbolsteren, den
leeuwerik uit de blommen naar de zon vliegt,
als onzen dag van Paasch, als onze opstan
ding' gekomen is.
Maar 't allerminste, dat ons, poovere blaai
kes past, is: critiek op den tak waaraan we
groeien. Critiek op God en op Zijn Schepping,
altij in wording.
DEN BOOM DER TIJEN VERTAKT, LIJK
HIJ HET IN ZIJNE ALWIJSHEID ORDI
NEERDE.
't Avondwindeke sleep over den plas.
Spreidde den mistwolk in 't Niks. d'Avond-
ster begost wit te bloeien in den donkeren
kristal van 't spiegelepde water.
Den sterrennacht begost te glanzen over 't
eeuwenwoud van Allerzielen. 'Nen wonderen,
witten gloei verlichtte mijnen weg deur 't
bosch.
God! Ik kan de jubelende schoonheid van
'n Meimaand nie missen! Maar 'k mot ze
weten teugen de trieste pracht van 't Aller-
zielentij mee z'n witte nachten op onze moei
lijke wegels.
den Dré.
Onze Kleine, zij Is drie jaar en 8 maanden,
w-s dezer dagen aan het wecken! Cp haar
speelgoedtafeltje stonden een aantal busjes
van Buisman's G.B.S. De kleine haalde de
dekseltjes er af en deed in dt busjes Sr°ene
blaadjes, welke ze uit den tuin gehaald had.
Van haar moeder kreeg ze wat oude weckrin-
°en en nu kon ze ook wecken Ze zette de
busjes op het fornuisje en deed alle handelin
gen. welke bij het wecken plaats vinden, na.
Ook zij veegde voorzichtig de randen van de
.flesschen" schoon paste de ringen, kortom,
uit alles konden we Demerken, dat onze puk
het wecken van haar moeder tot in de puntjes
had waargenomen. Toen ik binnen trad, klonk
het: „Kijk eens, pappa, ik kan ook wecken.
Nauwkeurige waarnemingen hebben ons doen
inzien, dat onze kleine alles benoemt. Zij
geeft alles een naan, en daarbij komt het er
niet op aan oi de dingen welke zij een naam
geeft, wel voor het doel gebruikt kunnen wor
den. De Buisman-busjes hetten „weckfles-
schen", de groene blaadjes is de andijvie. Het
verband met de werkelijke dingen is bij onze
kleine nog geheel fictief. Het bestaat wel in
de voorstelling. Zij waant zich door middel van
haar speelgoed en haar busjes etc. in verband
met het teven, met de gebeurtenissen en de
dingen van de wereld der volwassenen.
Wat zy uit de busjes, etc. vervaardigt werkt
sterk op haar voorstellingsvermogen en het
volgen van deze voorstellingen s voor haar
buitengewoon bekorend Zij gaat er in op, zij
wil niet liever spelen. Haar vreugde en trots
is uit undig en groot. ,,.k kan ook wecken!
Wat 'k hier van mijn kleine dochtertjes verte)
geldt in het algemeen van alle kinderen op
dezen leeftijd. Op dezer leeftijd brengt het
kind van alles in verband met net leven der
volwassenen en het gebeuren in die wereld
Het komt er niet op aan of hetgeen gemaakt
wordt iets nuttigs ol werkelijks bruikbaar is.
Het vi aagt er niet naar of het busie van Buis
man geschikt is om te wecken voor moeder.
Voor het kind zelf is het geschikt omdat het
de voorstelling wakker roept van hetgeen
moeder ook doet. Wanneer het kind ouder
wordt en den lageren schoolleeftijd bereikt,
wordt dit anders Dan speelt de werkelijkheid
ee" grooteren rol, dan vraag., het zich wel af
of iets geschikt is om echt te' gebruiken. In
de wetenschappelijke opvoedkunde noemt men
den spelenden arbeid van het kind op vier
jarigen leeftijd een uitdrukkingsfunctie. En
bij dezen uitbeeldenden en scheppenden arbeid
is het kind vervuld van trotr en vreugde en
heeft het behoefte verband te leggen met het
leven van de groote menschen
En wat beteekent dit alles nu voor de op
voeding
Zee» veel. Als we alleen maar denken aan
den aard van het speelgoed Vele ouders be-
ko ïmeren zich niet er over hóe een kind
speelt. Zij geven hun kind een stuk speelgoed
en laten het nu maar aan zijn lot over. En
toch: voor de opvoeding van ons kind is het
noodzakelijk, dat we er op letten hoe een
kind speeit Wanneer we dat eenmaal in de
gaten krijgen, valt de keuze van speelgoed
heel wat lichter.
H is eigenaardig, dat heel wat kinder
speelgoed niet in overeenstemming is met het
geen '..et kind op dezen leeftijd /erlangt.
Maar er komt nog iets anders bij. Er zijn
Kinderen, die op dezen leeftijd nog niets of
zeer weinig benoemen. Dit bewijst, dat deze
kinderen achter zijn Bij deze kinderen is
de uitbeeldingsfunctie nog niet aanwezig. De
uitheeldingsfunctie is een functie, waai ieder
kind vanzelf toe komt. Zij is in §terke mate
verbonden met de intellectuei Ie ontwikkeling,
laar zij allereerst in de taa' wordt verworven
en eerst daarna op de werkzaamheden wordt
overgedragen.
Het uitblijven van de uitbeeldingsfunctie
wijst er dan ook op. dat het betrokken kind
niet geheel en al de intellectueele ontwikke
ling heeft, welke andere, normale kinderen op
dezen leeftijd w e I hebben. Het komt voor,
dat ren kind tot den leeftijd van het school
gaande kind nog achter is met zijn uitbeel-
dinvsfunctie Dergelijke kinderen blijven dan
ook achter in de klasse Zij zijn nog niet rijp
voor de .school, welke intellectueele ontwikke-
keling wil aanbrengen en daarbij gaarne
steunt op het reeds aanwezige.
OVEEKA.
VERVREEMDEN.
Wij denken altiji aan vervreemding tusschen
menschen die lang op ver van elkaar verwij
derde plaatsen verblijven en de elkaar mis
schien eerst geregeld, maar allengs minder
schrijven.
Op die wijze kan vervreemding ontstaan,
hoewel het volstrekt niet behoeft. Er zijn
menschen die elkaar zoo goed kennen en be
grijpen, dat ze nu vijf of meer jaren in het
geheel niet vervreemd zijn, zelfs al schrijven
ze elkaar weinig. Je kunt immers niet volhou
den om de tientallen kleinigheden per dag,
die toch ons wezen beïnvloeden, allemaal te
schrijven.
Maar zij die elkaar kennen en begrijpen,
zullen in de enkele brieven van elkander meer
tusschen de regels door lezen dan in het, wer
kelijk geschrevene.
Neen, in feite vindt er meer vervreemding
plaats tusschen hen die elkaar eiken dag zien,
die in hetzelfde huis wonen, dan tusschen hen
die eep afstand scheldt.
Die vervreemding in hetzelfde huis begint
ongemerkt, en juist daardoor kan ze reeds
ontstellend groot worden voordat de een
denkt, of de ander of beiden denken: „het is
niet goed meer tusschen ons, de oude harmo
nie is er niet meer, het contact is weg."
De oorzaak daarvan is dikwijls een gebrek
aan belangstelling, en hartelijkheid. Te gauw
vervalt men, bijna ieder van ons, in non
chalante manieren, in een onverschillige toon,
in het achterwege laten 'an de meest eenvou
dige beleefdheid tegenover huisgenooten.
Een gevoelig type zal zich dit aantrekken
en zich terug trekken. Een minder gevoelig
type zal er van zijn kant achteloosheid en on
verschilligheid tegenover stellen, en het begin
van dé vervreemding is er al.
Een huis, waar tusschen alle huisgenooten
een onverschillige toon heerscht, zal een killen
onaangenamen indruk maken op een buiten
staander.
Dit is het ergste niet, maar erger is dat
zulke menschen zelf veel levenswarmte en
veel prettige oogenblikken missen, die hun
deel konden zijn.
Er zijn tallooze menschen, die in hun hart
werkelijk op elkaar gesteld zijn, maar die de
verkeerde gewoonte nebben aangenomen on
vriendelijk en snauwerig met elkaar te spre
ken. Dit is eenvoudig een sleur geworden, ze'
beschouwen elkander's aanwezigheid als van
zelfsprekend en geven zich er geen rekenschap
meer van, dat ze de ander bitter zouden mis
sen als die eens langeren tijd afwezig was.
Wanneer U er eens op let, hoe bijna overal
de huisgenoot die op het punt staat voor lan
geren tijd te vertrekken, omgeven wordt door
een bizondere aandacht n ongewone hartelijk
heid dan zal het U duidelijk worden, dat in
het dagelijksch leven de hartelijkheid veelal in
de verdrukking komt.
Wij zijn heelemaal geen voorstanders van
de sentimentaliteit, die doorloopend lieve
naampjes bezigt en om eikaars hals hangt.
Echte hartelijkheid bestaat hierin, wat min
der té letten op eigen stemming en eigen
vermeende of echte grieven, en wat meer op
de anderen, en wat hun leven kan veraange
namen.
Houdt een onprettig bericht b.v. zoo moge
lijk even stil voor iemand, die toch al moe en
down thuis komt. Straks, als hij wat uitgerust
is en gegeten heeft, zal hij er beter tegen kun
nen.
Laat de scherpe opmerking van iemand,
die juist zijn baantje kwijt is, voorbijgaan of
zeg luchtig: „een beetje vriendelijker kon ook
wel."
Wij hebben allen wel eens reden om slecht
geluimd te zijn en iedereen snauwt bij zoo'n
gelegenheid. Dat is niets, zoolang men er maar
geen gewoonte van maakt.
Beter, een over het algemeen goede ver
standhouding en levendige gedachtenwisseling
met een enkel fel meeningsverschil, dan dat
men dag aan dag in koude onverschilligheid
la^gs elkaar leeft.
Dit eerste is óók mogelijk In een huis met
zeer uiteenloopenf- v->woners, mits ze au
fond elkanders opvattingen en liefhebberijen
ontzien.
Dr. Jos. de Koek.
ZONDAG 3 NOVEMBER 1940.
Jaarsveld, 414.4 m.
8.00 AVRO, 8.30 KRO, 9.30 AVRO, 2.00
VARA, 5.3 0NCRV, 6.00—7.15 VARA.
8.00 Nieuwsberichten ANP, gramofoonmu-
zieK.
8.30 Morgenwijding.
9.30 Kinderkoor „Zanglust" met pianobege
leiding.
95.5 Orgelmuziek (gr.pl.).
10.00 Morgenwijding.
10.15 Zang met orgelbegeleiding (gr.pl.).
10.30 Concertgebouworkest en solist.'
11.30 Zang met pianobegeleiding (met toe
lichting).
12.00 Causerie „Dirck Volkertsz. Coornhert
en zijn „Wellev-enskunste".
12.20 Gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws- en economische berichten
ANP.
1.00 AVBO-Amusementsorkest en solisten.
I.30 Reportage.
2.00 VARA orkest en solist.
3.00 Tu i n hou whal tuurt je.
3.30 Gramofoonmuziek.
4.00 Causerie „Japan"'.
4.15 Orgel en hobo
4.45 Voor do kinderen.
5.10 Sportberichten ANP.
5.15 Wekeliiksche gedachtenwisseling ANP
5.30 Wij di ngswoord
0.00 Esmeralda eri solist.
6.45 AcUieèle reportage of gramofoon
muziek.
7.00—7.15 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
Kootwijk, 1875 m.
NCR V-Uitzending.
7.00 Berichten (Duitsch).
7 15 Gramofoonmuziek.
7.30 Berichten (Engelsch).
7.45 Gramofoonmuziek. -
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.10 Schriftlezing en meditatie.
8.25 Gewijde muziek 'opn.).
91.5 Gramofoonmuziek.
'90(1 Berichten 'Duitsch).
'0.15 Gramofoonmuziek
'130 Berichten 'Fneelsch).
"45 Gewijde muziek (opn).
'°90 Reriehten (Duitsch)
I? 45 Nieuws- en economische berichten
A NP
1 00 NCRV Klein Koor en -orkest (opn.).
1.39—1.45 Berichten Engelsch).
00 Reriehten 'Duitsch).
2.15 Vervolg van 1.00.
7 3(1 Reriehten Kugelsch).
7.45 Gramofoonmuziek
"30 Verzoek programma voor de Duitsche
Weermacht of gramofoonmuziek.
900 Orgplconrert (opn.).
0.30 Reriehten (Engelsch).
9 <5 NCRV Klein Koor en -orkest (opn.).
7.00715 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
MAANDAG 4 NOVEMBER 1940.
Jaarsveld, 414.4 m.
VARA-T"*'endlng
8 00 Nieuwsberichten ANP, gramofoon
muziek.
10.00 VPRO: Morgenwijding.
10.20 Orgel en viool.
1050 Declamatie.
II.10 VARA orkest.
12.00 F.smeralda en solist,
12.45 Nieuws- en economische berichten
ANP.
1.00 Orgelspel.
1.40 Gramofoonmuziek.
2.00 Voor de vrouw.
Oud moedertje kreeg er een briefje
Van 't groot distributie-kantoor,
En dat had ze heel goed begrepen,
Want buurvrouw die las het haar voor.
Ze moest eens op stap naar „de heeren",
Dan kwam 't van den winter terecht,
Het stond in de kranten te lezen,
Dat had ook de bakker gezegd!
Ze had eens geknikt en de buurvrouw,
Die zei: We gaan samen ex heen,
't Is 's morgens zoo druk in de straten,
Dat is wat gevaarlijk alleen!
En toen dan haar dag was gekomen,
Wist opoe precies, wat ze wou,
Ze ging om haar bonnen voor kolen,
Daarginds in het groote gebouw.
Oud moedertje kwam bij de heeren,
Waarvan er één duidelijk zei:
„Drie eenheden heeft U, hè moeder?
„Dan krijgt U nog dertien er bij!"
Maar moedertje keek wat verwezen,
liet. beefde zoo erg in haar knie,
Toon zei ze heel zacht en verlegen:
„Ik heb eiken winter maar... drie!"
Ze haalde de bril uit haar doosje:
Zóó is het toch zeker niet goed?
Ik heb al mijn brandstof gekregen,
En weet U nu soms, hoe het moet?!
De heeren die keken verwonderd,
En schudden aandachtig van „nee":
Je kunt je vergissen, hè moeder?
Dus neem toch de bonnen maar mee!
Toen zei er oud moedertje rustig:
Drie eenheden is zoo mijn deel,
Dat doe ik met turf en briketjes,
Dat is voor een winter niet veel,
Maar 'k hel) m'n fornuis en m'n stoofje
Heel dicht bij de tafel gezet,
En wordt het dan 's winters wat kouder,
Dan ga ik ook vroeger naar bed!
October 1940. (Nadruk verboden). KROES
3.00 Pianovoordracht.
3.30 Voor de vrouw.
C00 Gramofoonmuziek (met toelichting).
4.30 Gramofoonmuziek.
5.15 Economische- en beursberichten ANP.
5.30 Esmeralda en solist.
6.00 VAR A-orkest.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek
7.007.15 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
Kootwijk, 1875 m.
KRO-Uitzending.
7.00 Berichten (Duitsch).
7.15 Wij beginnen den dag.
7.30 Berichten (Engelsch).
7.45 Gramofoonmuziek.
00 Nieuwsberichten ANP.
8 15 Gramofoonmuziek.
'9.009.15 Reriehten Duitsch).
11 15 KRO-Melodisten en solist.
1130 Berichten (Engelsch).
1145 KRO-Melodisten en solist.
12.00 Berichten.
12.15 KBO-Melodisten.
12.30 Berichten (Duitsch).
12.45 Nieuws- en economische berichten
ANP.
1.00 KB O-orkest.
1.301.45 Berichten Engelsch).
2.00 Berichten (Duitsch).
2.15 KBO-Melodisten.
'2.302.45 Berichten Engelsch).
3.00 Musiquette.
3.30 Berichten fEngelsch).
3.45 Gramofoonmuziek.
4.30 Rncoco-orfet.
5.00 Reriehten (Duitsch).
5.15 Economische en beursberichten ANP.
5.30 KRO-orkest en solist
6.15 Gramofoonmuziek.
6.30 Berichten (Engelsch).
6.45 Gramofoonmuziek.
7.00—7.15 Nieuwsberichten ANP, sluiting.
i
