VLIERINGEN Een storm ging het polderland 1940 Julianadorp NIET GEZOCHT EN TOCH GEVONDEN ANNA PAULOWNA Oudejaarsavond vertelling een zwart jaar voor gaat weer bergopwaarts lin?- over EEN VEELBEWOGEN JAAR, VOOR DE „INVALSPOORT VAN NOORDHOLLAND." Wèltoam Wieringen een bijzondere positie in gedurende de oorlogsdagen en daarmede xynkt eigenlijk alles in het niet, wat er in 4iet afgcloopen jaar daarvoor gebeurde! l)e ^dreigende aanval op den Afsluitdijk... Wethouder Bosker schetste djt in de laatste raadsvergadering zoo juist: „Wielingen was de invalspoort voor het Oosten. Men zag hier legers gaan, legers komen en legere trekken en op. wie dit van nabij meemaakte, heeft dit een onvergetelijken indruk achtergela ten. Verheugend was dat Wieringen het even wicht zoo spoedig had hervonden. Gelukkig, spoedig wilde Wieringen weer: vooruit! Sommige belangrijke zaken werden werke lijkheid, weer andere blijven ons voorloo pig als toekomstmuziek in de ooren klinken. Tot de werkelijkheid behoort de verbete ring- van de woningtoestanden in deze ge meente. Momenteel is door de aanwezigheid van talrijke Heldcrsche vluchtelingen van een onrustbarende overbevolking sprake. De bouw van arbeiderswoningen vindt echter gestaag voortgang. Dit jaar kwam een 35-tal woningen gereed, waarvan de 20 woningen van „Beter Wonen met eere mogen worden genoemd. Nog ligt een schoone taak voor deze vereeniging weggelegd en reeds verna men wij dat het wat haar betreft, niet bij deze 20 zal blijven. Nu de uitbreidingsplan non nog! De raadhuisbouwplannen sluimeren ook nog steeds, doch reeds sprak de raad zich uit voor oprichting van dit bouwwerk op „het HoekjeMen zal in de keuze van het bouw werk op deze plaats uiterst gelukkig moeten zijn, maar het kan. In een veelbewogen vergadering op 17 Februari werd de ruilverkaveling een feit. De voorbereidingen voor de uitvoering dei- plannen (metingen e.d.) zijn thans in vollen gang. Er zijn nog andere plannen! Daar is b.v. de actie voor U.L.O.-onderwijs. Er bestaan echter ook zoodanige plannen in de Wieringermeer, dus, indien Wieringen niet spoedig voortgang maakt, zal deze be keerde inrichting door haar buurman wel worden afgesnoept. Ook de dringend gevoelde behoefte aan uit breiding der verbetering van de scholen te Westerland en te Den Oever moet thans op zich laten wachten. Verrassing wekte het bericht dat met naar- stigen spoed de, spoorlijn HollandFriesland over Wieringen zou worden aangelegd. Dat het ernst was bleek wel uit het feit, dat de bezittere van volkstuintjes op de spoorweg- gronden werden aangeschreven dat de huur der tuintjes spoedig kon worden opgezegd. Wekenlang vroeg de Onderlinge Molest- risicoverzekering Wieringen de aandacht. Na vele vergaderingen werd tenslotte het ver lossende woord gesproken en kwam men tot oprichting. Den Oever werd een muziekschool r.ijker op instignatie van den heer v. Glabbeek. Met voldoening zagen wij dit jaar ook de uitbreiding van het politiekorps komen. De bevolking nam weer snel toe; Wierin gen heeft thans weer ver in de 6000 inwo ners, waardoor het oude peil spoedig zal zijn benaderd. 1940 bracht Wieringen in vele opzichten vooruit! De sociale en economische toestan den blijven echter zorg baren. Voor den middenstand was de opheffing der werkloosheid van groot belang. De koop kracht schijnt- te zijn toegenomen. De middenstandsvereeniging deed vergeef- sche pogingen om een regeling te krijgen voor de winkelsluiting in verband met de verduistering. De cursus-middenstandsont wikkeling is thans op wat bescheidener voet ingericht, ook al omdat de financiën een woordje gaan meespreken, doch deze zegen rijke arbeid wordt voortgezet. De oogsten waren dit jaar goed en de land bouw maakte goede prijzen. De veehouderij sukkelt met de fourage. Groote belangstelling bestond voor de leer rijke cursussen en lezingen van de heeren Lansink en van Heerink, De pluimveevereeniging Nut en Genoegen organiseerde een druk bezochte tentoonstel- De visscherp was weer buitengewoon slecht. Alleen in den laatsten tijd konden door de hooge prijzen goede besommingen worden gemaakt. De verkeersmoeilijkheden hadden ook voor Wieringen gevolgen. Verschillende autobus diensten zijn gestaakt. De gemeente sukkelt door haar hooge so ciale uitgaven nog steeds met aanmerkelijke tekorten. De Burgemeester, de Edelachtbare Heer L. C. Kolff, werd tot groote ingenomenheid van Parapludrama in Amsterdam. Een juffrouw liet dezer dagen haar pa- rapluie in een tram staan. Ze vergat haar eigendom en rekende er al niet meer op, dat zij het ooit zou terugzien. Zoek in Am sterdam maar eens naar een verloren para- pluie! Maar deze dame had succes, aldus de Tel., zelfs zonder dat zij zocht. Toen zij een paar dagen later in een café aan het Leidscheplein een kopje thee dronk, zag zij daar dezelfde juffrouw zitten, die zij in de tran had ont moet. Dat bracht haar op een idee. Ze be keek de juffrouw en bekeek de parapluie, die deze bij zich had. Het kon niet missen. Dat was haar eigendom. Zoo snel als zij kon, liep zij naar het politiebureau aan het Leid scheplein en vertelde daar de historie van de tram, de parapluie en de juffrouw, met het gevolg, dat even later de juffrouw, die nog steeds rustig in het café zat, werd uit- genoodigd ook even op het bureaip te \cr- schijnem Met de parapluie natuurlijk. Daar ze zich met geen mogelijkheid kon herinneren, hoe ze er aan was gekomen, nam de brigadier 't ding voorloopig maar in beslag. Binnenkort zal de juffrouw er wel meer van hooren. de gansche bevolking weer herbenoemd. De activiteit der vereenigingen was uit den aard der zaak zeer beperkt. Toch hebben vele vereenigingen in hun lofwaardig streven „to make the best of it", uitmuntende dingen ge daan. Mevr. G. PosthumusSnooij hand haaft zich in het keurkorps van het K.N.G.V. Aan Klink ontging dit jaar het kampioen schap achtervolgers. De heer Jn. Lont nam met succes dgel aan den elfstedentocht. Suc ces speelt tijdelijk in de 4e klasse. De heer .1. Wiegman C-z. was 45 jaar knecht op het bedrijf van de fam. Hellingman te Den Oever, mocht een huldiging van de gan- Ook voor Anna Paulowna was 1940 een oorlogsjaar. Een jaar dat zich niet laat ver gelijken met voorgaande. Het is zoo rijk ge weest aan hevige indrukken van geheel on gekende soort, dat een overzichtje als dit noodgedwongen daarvan den weerslag moet vertoonen. Sponnen wij voorheen telken jare uit hoe min of meer „genocgelijk" het leven „des gerusten landman" was „gerold", thans zullen we al met de ons toegemeten ruimte moeten woekeren om van al dat verbijste rende wat over ons kwam, slechts ecnige van de meest gereede indrukken weer te geven. Anna Paulowna heeft haar portie wel ge had! Begonnen we met een paar maanden vorst, sneeuw, ijs, onbegaanbare wegen en onbewerkbaar land als ieder onzer naburen, toen de Meimaand schooner dan ooit ons de voorbode scheen te zullen zijn voor een zomer van vrede en,vruchtbaren arbeid, geraakte ons land in den oorlog betrokken. Dagen om nooit te vergeten. De heele Polder in rep en roer. De soldaten uit Breezand nog den vorigen avond onthaald door ama- teurartisten op een O. en O. voorstelling rustten zich uit ten oorlog, en spoedden heen naar verre streken, waarover de gruwelijk ste verhalen gingen. Een groot stuk van den Westpolder werd onder water gezet en de geheele Oostpolder ontging dit lot op het nippertje. Vliegtuigen scheerden over Anna Paulowna, één ervan stortte in den Zwin- weg neer. Pinksterdagen kwamen met kilo meterslange autokolonnes. Grimmige verbe ten gezichten onder stalen helmen. Burgers aan den wegkant, met een brok in den keel en een vreemde aandoening. Ook wij schon ken koffie en wierpen sigaretten in de wa; gens Toen Dinsdags deze vreemde droom ten einde was en uien begon den Westpolder droog te malen, wist niemand nog wat ko men zou. Vrijdags daarop werd de gemeente overstroomd door bijna de geheele landmacht van de Stelling Den Helder, die hier in af wachting van nadere aanwijzingen inge kwartierd zou blijven. Nog was, ondanks de geleidelijke demobilisatie, het grijsgroen ken schetsend voor het beeld onzer dorpen, toen ruim 5000 Heldersche bewoners hier na den nacht der verschrikking van 24 Juni een vei lige slaapplaats kwamen zoeken. Ook zij vloeiden geleidelijk terug, maar schoksgewijs HET VREEMDE Een Canadeesche Oudejaarsvertelling, van Gerge Durban. Geautoriseerde Needrlandsche bewerking door Sirolf De sneeuwstorm gierde om de blokhut van Dick Burns en sloeg de rook die uit de primitieve schoorsteen kwam neer in wilde flarden. De hut stond op een open- gekapte plek in het woeste Canadeesche noordérland en Dick had hem gebouwd, in het vroegere voorjaar, toen hij met zijn moeder hierheen getrokken was, en de Canadeesche regeeringsagent zijn gebied had afgepaald. Zijn grond, die hij eerst moest opknappen, al het gewas dat erop stond, omhakken en de wortels eruit wer ken. Het zwaarste pionierswerk dat er be staat. Maar de boomen leveren best hout om huis en schuren te bouwen. Er is al leen maar reuzenkracht en moed en ijze ren, taaien wil voor noodig: volhouden, niet opgeven! En wanneer eindelijk de wil dernis overwonnen is, en de eerste oogsten van goudgeel graan van de glooiende vlakten worden binnengehaald, dan zwelt het hart van den pionier van een recht matige trotsch... Het was behagelijk warm in de hut. Het groote vierkante vertrek, dat nog toegang gaf tot enkele kleinere slaapkamers, werd verlicht door de helder oplaaiende vlam men van het groote houtvuur. Moeder Burns zat in haar schommelstoel bij het vuur en verstelde ijverig een van Dick's shirts. Dick zat aan de ruw-houten tafel, dicht bij het vuur geschoven, met wat met cijfers bedekte papieren voor zich. Hij had op dezen Oudejaarsavond, de eer ste in de wildernis, eens wat zitten reke nen en begrooten, na een jaar van onge looflijk harden arbeid. De hut en de schu ren stonden er nu, en in den stal stonden zijn twee paarden en zijn hond lag aan zijn voeten In de schuren stonden zijn landbouwwerktuigen, dik in het vet, voor als straks het voorjaar kwam. En met welbehagen dacht hij aan den voorraad levensmiddelen, die hij gedurende het na jaar bij kleine partijen uit de stad had laten komen, conserven en meel en vet. om den winter door te kotpen. Het gaf zoo'n veilig en behagelijk gevoel, vooral nu, terwijl de sneeuwstorm om het primitieve maar stevige huis gierde. sche burgerij in ontvangst nemen. De heer J. Tijssen Jr. herdacht zijn 12%-jarfge ambts vervulling als wethouder. Het echtpaar KoornDoves was 60 jaar gehuwd en het echtpaar TakesDoves 55 jaar. Verschillende bekende Wieringers ontvie len ons dit jaar. Wij noemen het tragisch verscheiden van den pópulairen Jb. Bruul. Voorts Joh. Takes, Jb. Duijnker, S. Kalevcld en meerdere oude Wieringcr figuren. Zonder aanspraak te willen maken op vol ledigheid, gaven wij u in kort bestek een overzicht van de voornaamste gebeurtenissen voor Wieringen in 1940. Er waren meerdere onderwerpen die de gemoederen bezig hiel den en zeer zeker genoemd mochten worden b.v. de identificatieplicht, waar nog al het een en ander aan vastzat, de Luchtwacht- misèrè, de heroprichting van een V.V.V., de actie voor het behoud van den molen te Don Oever enz., doch we willen het hierbij laten! kwamen telkens drommen weerom en nog steeds vertoeft hier een aantal vluchtelingen als weinig van onze buren zullen herbergen. Anna Paulowna weet er van: zij kende een watersnood Een deel van onze neringdoenden heeft van deze vergrooting van de klantenschare een paar beste maanden beleefd en ontving zoo doende bij 'voorbaat een „zilveren troost" voor alle beslommeringen om den voorraad aan te vullen en de toen nog ongedachte distributiezorgen. De gemeente, dit dit jaar als het laatste jaar harer tijdelijk herwonnen financieele zelfstandigheid herdenkt wie is er geluk kiger aan toe? verrijkte haar uitrusting dit jaar nog met een schitterende tweede brandspuit en een nieuwe reinigingsauto. De aanschaffing van de laatste was een onder deel van de veranderde opzet van ons rei nigingswezen dat thans zelfstandig en niet meer samen met Den Helder wordt beheerd. De nieuwe openbare school in Breezand na dert haar voltooiing. Enkele lokalen zijn reeds sedert October in gebruik, terwijl het gymnastieklokaal voor enkele weken als bioscoop is geopend. Beide bestemmingen sluiten elkaar geenszins uit en bij den bouw is er rekening mee gehouden. Anna Pau lowna is er een goede uitgaansmogelijkheid door rijker geworden. De politie- en de bouwverordening werden herzien. De gemeente-, zoowel als de rijkspo litie Werden uitgebreid. Het gemeentebestuur bleef in dezen moeilijken tijd intact en op haar post. De distributiedienst eischte uiter aard uitbreiding van personeel. Aan de Kleine Sluis kwam een nieuwe brandweergarage, evenals in Breezand. De polder bouwde twee betonnen bruggen in den Balgweg, diepte de Lagedijksloot uit en vernieuwde tenslotte den duiker in deze sloot bij den Molenvaart. Dijkgraaf Rezelman is geruimen tijd ziek geweest. Heemraad Lindenbergh nam zijn functie waar. In het laatst van het jaar over leed de Heemraad, den hr. J. Tijsen. De heer G. C. van Balen Blanken is als zijn opvolger aangewezen. Het groote werk aan den rijksweg Van Ewijcksluis—Stolpen werd na den vorst energiek en grootscheeps aangepakt, maar het gebrek aan motorbrandstof maakte een algeheele omschakeling van de uitvoering noodzakelijk. Nu geschiedt bijna alles met handkracht. Door dit en ander groot werk in de omgeving, is de gebruikelijke najaars werkloosheid uitgebleven. Voor zoover niet door do inundatie getrof fen, boerde de landbouw kalm door en oogst te regelmatig, mede doordat de brandstoftoe wijzing voor het dorschen niet karig was. Met de vele bloembollenbedrijven staat het anders. Eerstens hebben veel meer van de zen aanzienlijke schade van de onderwater zetting gehad, die de bruikbaarheid van vele WASGHBEERTJE Plotseling schoot moeder Burns overeind en staakte het zachte schommelen van haar stoel. „Hoorde je dat?" vroeg ze op eenigszins gedempte toon, ondanks zich zelf. „Het was net of ik iemand hoorde roepen. Daar straks verbeeldde ik mij, dat ik gerucht hoorde van paardenhoeven, maar dat is natuurlijk onzin". „Kom, kom", zei Dick, grimmig lachend, „dat is verbeelding, moeder. U denkt toch zeker niet, dat we Oudejaarsvisite krijgen? Ilaha, die is goed! Branville-city Jigt 6 uur hier vandaan, en dan moet je nog een ste vige knol hebben. En nu met de sneeuw zou je binnen het uur hopeloos verdwaald zijn. Nee, moeder, schenk liever eens in, de groc is allang heet en de wijn ruikt erg lekker. Er kan hoogstens een wasbeertje om het huis te sluipen, dat per ongeluk uit de winterslaap is wakker gemaakt en nu op zoek naar voedsel is". Dick Burns had nauwelijks de woorden geuit, of hij sprong overeind. Hij had dui delijk gehoord, dat er iets of iemand langs de ruwe boomstammenwand van de hut had geschuurd en gestompt. Automatisch gleed zijn hand naar zijn revolvertasch. Hij drukte zijn hoed op zijn hoofd, lichtte de balken voor de deur op, en ontsloot de deur. Met een ruk duwde hij haar open, tegen den storm in en lichtte met een stormlantaarn hooggeheven, naar bui ten.... Een felle vlaag joeg hem de natte sneeuw in het gelaat, hem bijna verblin dend Dan stiet hij een kreet van ver bazing uit... Een kleine gestalte, in rij broek en korte, ruige bontjas gehuld, wan kelde met doodsbleek gelaat op hem toeHet was een jonge vrouw haar muts was afgevallen en heur natte haren, waarin de sneeuw kleefde, stroomden los ever schouders en rug. Dick trok de vreemdelinge snel naar binnen en sloot de deur weer, Dick's moeder was opgespron gen en op het meisje toegesneld Ze sjorde haar ruige bontjas uit en ondersteunde baar, terwijl ze haar naar een lage stoel, dicht bij het vuur leidde. Half buiten ken nis viel de jonge vrouw erin neer, met ge sloten oogen. „Hoe komt U hier... waar moet U naar toe... hoe komt U hier verdwaald had U geen paard?" Al deze vragen ontvielen moeder Burns onwillekeurig, terwijl ze druk bezig was, de doorweekte rijlaarzen van het meisje uit te trekken en de ver- V „De zilveren wagen" deed zi|n intrede. landerijen nog lang heeft verminderd en ten tweede was de toewijzing van teeltvergun ningen in verband met de geringe export mogelijkheden zoo gering dat de onderne mers voor de noodzaak stonden andere pro ducten te gaan telen of het grootste deel van hun land braak te laten liggen. Dat vele kweekers het eerste hebben verkozen, zegt geenszins dat het hun bedrijf loonend maakt. Er is geen product loonend op dat dure Tand te teelen dan alleen bloembollen. Meent men het verkieslijker te vinden èn in verband met onze levensmiddelenvoorziening èn in verband met het blijven voortbestaan van werkgelegenheid, dat het meerendeel van de De bekende Limburgsche wielrenner Jan Lambrichs is te Maastricht in het huwelijk getreden met mej. Annette Gorren (Foto Het Zuiden) kleumde voeten te wrijven. „Ik weet het nietwas alles dat er in de eerste oogenblikken fluisterend over haar lippen kwam. Moeder Burns schonk een beker dampende wijn in en hielp haar drinken. Heel langzaam kwam er wat meer kleur op de doodelijk bleeke wangen van het meisje en in een paar gestamelde zinnen, vertelde ze, dat ze te paard dien morgen was weggetrokken uit Greenville, een ge hucht dat een paar uren naar het Westen lag, omdat haar moeder met wie ze sa menwoonde, enkele dagen terug gestorven was en ze naar een heel verre bloedverwant in Branville-city wilde gaan, omdat ze niets of niemand anders in de wereld be zat... ze was verdwaald en door don sneeuwstorm heelemaal uitgeput. Haar paard lag te sterven in de sneeuw, een paar honderd schreden van hier... Dick bromde iets, trok een paar sneeuw- laarzcn en een met beverbont gevoerde jekker aan, slingerde zijn geweer over den schouder en verliet met een stormlantaarn in de hand de hut. Om het paard het ge nadeschot te geven. Hij vond het paard half bedekt met sneeuw, nog zachtjes ade mend. Snel onderzocht hij het dier, wreef liefkoozend den zachton paardenneus Het was nog een jong dier, zonde om dood te maken, dacht hij. Maar te deksels, het beest moest toch nog te redden zijn, als het maar op de been kon komen. Zachte woordjes fluisterend om het aan te moe digen, sjorrend en rukkend, werkte hij voort in den ijskouden storm. En einde lijk stond het dier, trillend en onvast op de bijna bevroren pooten. Voorzichtig bracht Dick het naar de hut. Toen hij de schuurdeur openwierp, keek zijn eigen merrie nieuwsgierig om en hinnikte zacht jes. Hij bracht het druipnatte dier in een leege box, spreidde stroo en bond het vast. Dan begon hij te wrijven en te poetsen, met lappen en borstels. Het verkleumde dier knapte zichtbaar op. Het was lekker warm In den stal, door de beide andere paarden en het stroo en de voorraad hooi die in den schuur lag en de warmte die van het vuur uit het woonvertrek naar hier doordrong. En nadat hij het dier nog wat gevoerd had, nam hij de stallamp op en ging door een binnendeur door de slaapvertrekken naar de woonkamer. „Dat was op het nippertje...", begon hij, terwijl hij de kamerdeur openstootte. Dan bleef hij stokstijf staan, en staarde gefas cineerd naar de lage stoel bij het hoog opvlammende vuur. Moeder Burns had het meisje een paar van haar eigen warme oantoffels aangetrokken en was nu druk bezig het natte goed van het meisje te dro gen... En in den tijd dat Dick weg was geweest, had de felle gloed vrijwel alle sporen van den sneeuwstorm verdreven. bollenvelden niet braak blijft liggen, dan zal uit een billijkheidsoogpunt een toeslag aan de ondernemers op hun producten of wat technisch misschien juister is een tege moetkoming in de vaste lasten van hun grond niet kunnen uitblijven. Mógen wij de uitspraken van de voormannen uit de hollen- wereld goed hebben begrepen, dan zijn de vooruitzichten thans aanzienlijk beter, daar Duitschland weer als groot-afnemer is opge treden. Over de inundatie-gevolgen valt nog op te merken dat de schade thans is geregistreerd. Behalve vele hollenbedrijven en een aantal tuinderijen werden ook landbouwbedrijven getroffen, voor zoover deze in de onder wa ter gezette zóne van den Westpolder lagen. Het Provinciaal Waterleidingbedrijf heeft thans ook de zgn. onrendabele gebieden aan gesloten. OP HAAST ELK GEBIED EEN COMPOSITIE IN MINEUR. Of het jaar 1940 na den langen en stren gen winter een goed jaar zou worden, werd door velen betwijfeld. Men kon eerst in Maart met den veldarbeid beginnen en dat feit heeft zijn invloed terdege laten gelden. De veehou derij ligt aan banden en voor onzen grasrij ken polder kwam een extra-last: de inunda tie, die een groot deel in een binnenzee deed veranderen. Een droevig beeld! De tuinbouw kreeg een geduchte klap, toen zijn grootste afnemer, Den Helder, zich vair lieverlede ontvolkte. De pluimveehouderij is lamgeslagen, de bijenteelt levert slechts een zeer matige winst op. De bloembollenkweekers houden ondanks veel misère den moed erin, het pootgoed zit weer in den grond. De woningbouw is natuurlijk ook hier in het gedrang gekomen. De bevolking nam niet in gewenschte mate toe. Treurig zijn de „wo ningtoestanden, waarin vele Heldersche gevluchten leven. Door het vele autoverkeer hebben de wegen veel te lijden. Het vereenigingsleven eertijds zoo bloeiend, lijdt een armelijk bestaan, enkele clubs ju bileerden op bescheiden wijze. Een verbetering was de beschikbaarstel ling van goedkoope electrische stroom voor kookdoeleinden. Ons eenig communicatiemid del, de autobusdienst van Van Scheijen, dreigde veel gevaar door den benzinenood, maar nog steeds worden enkele diensten per dag gereden. Overigens gaan we per fiets, te voet of met den havermotor. De sport heeft een knoei gehad en zwijgt in alle talen. De werkloosheid is in deze omgeving geheel ver dwenen. Op kerkelijk gebied valt niets bijzonders te vermelden. Op den Rijksweg gebeurden weer eenige verkeersongevallen, waaronder zeer ernstige. Tenslotte nog wat „varia". Café Doom kreeg volledige vergunning. Het onderwijs moest en moet nog vele klippen omzeilen, men redt zich, maar hoe Ons dorp kreeg een keurig ingericht noodziekenhuis. De Boe renleenbank Koegras werd een eigen gebouw rijk, dat zij echter nog niet heeft kunnen be trekken. Resumeerende: voor Julianadorp een jaar dat met een zwarte kool kan worden geken merkt Als een donkerbruine vacht met gouden glanzen, golfden haar lange, kastanjebrui ne lokken los over haar schouders en rug. Het ovale gezichtje bloosde zacht en ze sloeg onwillekeurig de donkere oogen met de lange, zijde-achtige wimpers neer voor Dick's onverholen bewondering. Dick had nog nooit zoo iets schoons gezien. Het is een wonder, een onbegrijpelijk wonder, schöot het hem door de gedachten zooiets gebeurde alleen maar in boeken, in onzinnige boekencji toch, hier was ze, het schoonste meisje dat men zich voor stellen kon, in een sneeuwstorm in het Canadeesche onherbergzame Noordérland, op Oudejaarsavond hun hut binnenge waaid in een stikdonkere nacht... Een wasbeertje, had hij daar straks gezegd, ha- ha, een vreemd wasbeertjeen vreemd Oudejaarsavondbezoekia ja, vreemd, maar schoon, bijna als een droom „Kom gauw hier bij het vuur, jongen, hier is een glas heete kruidenwijn", noodde moeder Burns, „Daisy zoo heet ze, Dick, Daisy Ilolm blijft voorloopig hier, jongen, ten minste als je het goed vindt". Moeder Burns keek haar zoon glimlachend van ter zijde aan. Ilij kreeg een kleur. „Je... je bent natuurlijk welkom, Daisy", stamelde hij wat onbeholpen, terwijl zijn hart bonsde „O, hoe kan ik U ooit genoeg bedanken, voor alles wat U voor me doet", zei de jonge vrouw met een warme stem, die even trilde van ontroering. „O, dat is niks", zei Dick, „de bles staat veilig en warm op stal", deelde hij mede, „het dier was alleen maar wat verkleumd, door de kou bevangen, anders niet. Een mooi jong dier, miss Daisy". Een ouderwetsche grootvader-klok, die in ffin hoek van het woonvertrek stond, begon inwendig te rommelen en te knar sen... om vervolgens te slaan... twaalf lange slagen... „Een nieuw jaar, miss Daisy", zei Dick en stak een groote, vereelte hand uit, waarin zich de kleine, blanke, maar ste vige hand van het meisje vol vertrouwen legde, „ik wensch u veel geluk in dit nieu we jaar..." Nu, met dat geluk kwam het heel goed in orde. Ook voor moeder Burns, die best krachtige jonge hulp kon gebruiken en zich graag wilde koesteren aan de warme glans van jong geluk in huis. Want op een mooien vriezenden wintermorgen, een paar weken later, reed Dick Burns snel heen, op zijn op scherp gezette merrie, naar de stad, om den volgenden dag met een dienaar van liet Woord terug te ko men, die hem cn Daisy tot man en vrouw maakte

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1940 | | pagina 11