Liesje Dirks
Roosevelt geeo eerbied
voor volkenrecht
De Baltische schepen in
Amerikaansche havens
Amerikaansch gezant
bij Pétain
Boemerang
over de voedselvoorziening
Aanval op Engelsche
motorenfabriek
De Britsche
luchtverdediging
Een uitvoerende commissie
voor de productie in
ENGELAND
De roman van
LORD W00LT0N
t
Utrecht 1« den winter. Waar ander» de Domtoren zich in
het grachtwater spiegelt, ligt nu een ijsvlakte
(Foto Pax-Holland)
~v
*•7 r
-je jet/.
A* WB
V* AM-—- -cvtaoooc. ---
Om het pontverkeer over het Zwartewater te Genemuiden gaande te houden, moest een vaargeul in het ijs gezaagd
worden. - De mannen, die dit karwei moesten verrichten, hadden heel wat werk, voordat een door9angtff®mp^kHto||^n"
Beschouwing van de Diplo.
De Diplomatisch-politiscbe Korrespondenz
houdt zich bezig met de rede, die Roosevelt
voor het congres heeft gehouden. Aan den
eenen kant, zoo schrijft de Diplo, spreekt
Roosevelt, zonder ook slechts een zweem
van bewijs te hebben, van een voortduren
de bedreiging van het westelijk halfrond
door de autoritaire staten, zelfi wanneer
deze een rechtstreekse hen aanval op dit
halfrond niet ten uitvoer zouden kunnen
leggen. Aan den anderen kant echter tracht
hij op geen enkele wijze dit gevaar, zoo het
al zou bestaan, uit den weg te ruimen. In
tegendeel, hij is erop bedacht, juist de voor
waarde voor zulk een gevaar, n.1. een tot
nu toe in het geheel niet bestaande vijand
schap dezer naties tegen de V.S. met alle
middelen in het leven te roepen en te
bevorderen, blijkbaar om dan. als dit doel
bereikt is, eindelijk te kunnen zeggen, dat
thans zulk een gevaar werkelijk bestaat.
Roosevelt bestempelt als „aanvaller" in
den strijd met Engeland juist die mogend
heid. aan welke van de zijde van Engeland
de oorlog is verklaard en die bovendien door
een, met zijn instemming door Engeland op
gehitst, Polen genoodzaakt werd tot het ne
men van maatregelen om de met misken
ning van de verdragen en de menschelijke
rechten vogelvrij verklaarde Duitsche volks-
genooten te redden.
Ten aanzien van de verklaring van Roo
sevelt, dat hij in den door Engeland ge-
voerden oorlog niets meer of minder dan
den strijd voor de Belangrijkste vrijheden
en menschenrechten ziet, schrijft de diplo:
Terwijl Roosevelt den tegenwoordigen oor
log als een strijd voor de vrijheid van
woord kenmerkt, bedreigt Engeland hon
derden millioenen Indiërs, wanneer zij een
oorlog, die niet de hunne is, van de hand
durven wijzen. De President noemt den
strijd verder een strijd voor de bevrijding
van het schrikbeeld der nood terwijl En
geland, in strijd met het menschen- en
volkenrecht, tegen vrouwen en kinderen
van de tegenpartij, van de neutralen, ja
zelfs van de vroegere bondgenooten op het
Europeesche contknent, den blokkade-oor
log voert. Aan dezen, in strijd met het vol
kenrecht zijnden en gruwelijken oorlog ter
verbreiding van verschrikking en nood
neemt Roosevelt evenwel geen aanstoot,
zooals hij, volgens zijn eigen woorden, in
het algemeen in dit conflict aan het vol
kenrecht geen al te groote waarde schijnt
te hechten.
Dit merkwaardige standpunt ten aanzien
van vrijheid en menschenrecht, voor zoo
ver zij haar leefruimten bedreigt, geldt
evenwel, naar de Korrespondenz besluit, de
strijd der asmogendheden.
Gistermiddag heeft, naar het D.N.B. ver
neemt, een Duitsch gevechtsvliegtuig in
duikvlucht een uiterst stoutmoedigen aanval
op een belangrijke motoren fabriek in den na
bijheid van Coventry gedaan. De fabriek
werd beschermd door ballonversperringen
en krachtig afweergeschut. Niettemin ging
het vliegtuig over tot een aanval van zeer ge
ringe hoogte, vloog door de ballonversnerring
en wierp verscheidene bommen od de fabriek.
Een der fabrieksgebouwen kreeg twee recht-
streeksche treffers: er werden groote ver
woestingen aangericht. Alle beschikbare af-
weerkanonnen en marhinegeweren beschoten
het Duitsche vliegtuig. Een lid der beman
ning werd gewond. Het toestel werd meerma
len getroffen, doch kon naar zijn basis terug
keeren.
Niet tegen haar laak opgewas
sen zegt Bussisch blad.
Het Russische marineblad „Krassnv Flot"
bespreekt het vraagstuk de luchtbescher
ming in dezen oorlog. De Engelsche lucht
bescherming, zoo schrijft het orgaan, is
blijkbaar ondanks een grondige voorberei
ding in vredestijd, niet tegen haar taak op
gewassen. De reden hiervoor moet gezocht
worden in het gebrek aan een voldoende
sterk luchtwapen, dat in staat is strategisch
superieur te zijn aan het Duitsche luchtwa
pen. Engelands voorbereiding ter verdedi
ging tegen luchtaanvallen is van het begin
af aan onvoldoende geweest. Reeds bij het
begin van den luchtoorlog tegen Engeland
bleek, dat de uitwerking van de Duitsche
massaaanvallen op Londen alle Engelsche
berekeningen te boven gingen.
In den geheelen wereldoorlog zijn er 800
bommen op Londen gevallen en 522 perso
nen gedood en 1800 gewond. Alleen in den
nacht van 15 op 16 October 1910 zijn er
ruim 1000 bommen neergekomen, waarbij
het aantal dooden binnen 24 uur tijds 1100
bedroeg. Door de bezetting van België. Ne
derland en de Fransche kust door de Duit
sche troepen is Engeland de mogelijkheid
ontnomen daar waarnemingsposten te onder
houden. Ook op de nachtelijke aanvallen
van de Duitsche luchtmacht is Engeland
onvoldoende voorbereid geweest. Als voor
beeld noemt het blad den grooten aanval
van het Duitsche luchtwapen on Londen in
den nacht van 11 op 12 September. In dien
nacht heeft het Engelsche afweergeschut
volgens de wellicht overdreven gege
vens van de United Press. 500 000 schoten
gelost. Desondanks hebben de Duitschers
Londen dien nacht een zwaren slag kunnen
toebrengen.
Geschilpunt tusschen Washington
en Moskou.
De pogingen van het Amerikaansche de
partement van buitenlandsche zaken om de
betrekkingen met de Sovjetunie te verbete
ren, loopen naar verluidt gevaar, wegens
de weigering van de Ver. Staten, om de
elf schepen die vroeger tot de Baltische lan
den behoord hebben, verlof tot vertrek te
geven. Deze schepen liggen bij de 266 an
dere niet-Amerikaansche vaartuigen in de
havens der Ver. Staten. In bevoegde kringen
valt een krampachtig streven waar te ne
men om de kwestie op te lossen, omdat het
Witte Huis de allergrootste beteekenis hecht
aan de vriendschapelijke ontwikkeling der
economische en politieke betrekkingen tus
schen Rusland en de Vereenigde Staten.
Prestige-verlies voor de arbei
derspartij.
Svenska Dagbladet schrijft in een eigen be
richt uit Londen, dat het instellen van een
nieuwe uitvoerende commissie voor de pro
ductie een geleidelijke beperking van den
invloed van den arbeidersleider Greenwood
beteekent, aldus het. D.N.B.. Zijn verwijde
ring moet opgevat worden al? een prestige
verlies voor de arbeiderspartij. Dit is" de
eerste tegenslag na de voortdurende machts
stijging der arbeiderspartij, die op de En
gelsche binnenlandsche politiek in het laat
ste halve jaar haar stempel heeft gedrukt.
Hoe groot deze tegenslag is, zal men eerst
kunnen overzien, wanneer de voorzitter van
deze nieuwe uitvoerende commissie voor de
productie benoemd is.
SPOREN VAN RUSSISCHE EXPEDITIE
UIT 1912.
In de Minine-fjord (Kara-zee) heeft men
sporen evonden van de expeditie van den
eenden Russichen ontdekkingsreiziger Rous-
sanov. die onder geheimzinnige omstandig
heden is omgekomen. De expeditie vertrok
in Juli 1912 uit de Kola-haai op het schip
Hercules, onderzocht met succes de steen
koollagen op het eiland Spitsbergen en be
gaf zich vandaar Oostwaarts. Uit een laat
ste mededeeling van Roussan blijkt, dat hij
het voornemen scheen te hebben om via de
Behringstraat den Stillen Oceaan over te
steken.
Onderhoud van 10 minuten.
Het Fransche staatshoofd, maarschalk Pé
tain, heeft gisterenmiddag volgens berichten
uit Vichy, den Amerikaanschen ambassadeur
Leahy ter overhandiging van diens geloofs
brieven in het paviljon Sévigné in officieel
gehoor ontvangen. Daarbij was de minister
van buitenlandsche zaken, Flandin, tegen
woordig. Een onderhoud van omstreeks tien
minuten volgde, waarbij de ambassadeur de
persoonlijke boodschap van president Roose
velt overhandigde.
De ambassadeur werd op de gebruikelijke
wijze ontvangen. Pétain en Leahy wisselden
niet de tot dusver bij dergelijke gelegenheden
gebruikelijke toespraken, daar deze sedert
Pétain het bewind aanvaard heeft, uit het
protocol zijn geschrapt.
Generaal Weygand is gisteren, naar uit
Vichy wordt gemeld, via Meknes te Rabat
aangekomen, waar hij eenige dagen zal ver
toeven.
Onó ioJit v&lfuial:
door
FRITS VAN DALEN.
Dit is de korte geschiedenis van Liesje
Dirks. hoe ze van een hoogst romantisch
meisje tot een breikousmaniakke werd.
„Amatista voelde dat er iets geheimzin
nigs rond haar plaats greep. Wat dit was.
kon zij niet onder woorden brengen, maar
dat het noodlot zijn zware hand on haar
legde, stond voor haar vast. Zij hijgde naar
adem en haar elpenbeenen voorhoofd werd
klam".
Even onderbrak Liesje haar lectuur.
Een vreeselijk boeiende roman onttrok
haar reeds een kwartier aan de werkelijk
heid. Als. men eenmaal aan „De schoone
gravin" begonnen was. kon men er haast
niet mee onhottden Als in een droom dan
ook had ze daar net twee ochtendbladen
verkocht en vergeten het daarvoor ont
vangen geld na te tellen. ..De schoone gra
vin" was een meesterwerk. Zij kon dat
beoordeelen. want had ze niet den inhoud
van dozijnen romans, die in haar zaakje
te koop waren, in zich opgenomen? Alles
was overheerlijk wat ze in haar lees-woede
verstond, doch dit snande de kroon.
Met dpp anestwekkendpn zin „Amatista
voelde, dat er ipts geheimzinigs rond haar
nlaats greep" nog in haar hoofd keek ze
on Het was erg eenzaam on dat afgelopen
olpin. aan het e'nd waarvan haar k'osV
stond. En het woei er zoo dat ze, het
-aamnie waarvoor zp haar klanten bedien
de mm' dicht hield Dat was wel een heet
'e lastig met 't telken* opendoen. al« er
emand wat hebben wüdp Ook hoorde ze
-tan som* niet het tikken on de ruit on-*
dat ze zoo verdiept zat in haar lectuur
Maar ach. druk was het vandaag weer niet
en op die manier werd ze tenminste niet
te veel afgeleid van de spannende avontu
ren van de beeldschoone Amatista.
Werktuigelijk tuurde ze naar wat er op
het plein voorviel. Een jongeman. die
waarschijnlijk naar de opgehangen week
bladen had staan kijken, wierp haar een
langen blik toe en verdween dan uit haar
gezicht. Nee. die was ook al geen kooper.
En Liesje nam haar boek weer op.
„Een rilling liep over haar rug. Amatis
ta. Zoo ging het bladzij na bladzij
door. vol van de zaligste romantiek. Wat
moest het heerlijk zijn, een ti^xieus ge
meubelde villa te bewonen, als de gevierde
gravin en over al haar schatten te beschik
ken! Maar het had toch ook zijn bezwaar,
want slechte mannen loerden op haar ritk-
dom. „Plots zae zij. hoe twee donkere
oogen op. haar gericht waren. Zij wilde een
schreeuw geven, maar was hiertoe niet bij
machte. Als gehypnotiseerd staarde zij den
bezittpr van dien fonkelenden blik in het
doorploegde gelaat. Verlamd, geheel wil
loos zat zij terneer".
Het werd Liesje in haar kiosk te be
nauwd. In welk een vreeselijken toestand
bevond zich de gravin! Kon ze haar maar
helpen! Maar wat deed ie eraan? O. ze
was een moment niet in staat verder te
lezen.
Weer keek ze op. Wat zag ze daar? De
jongeman van zooeven was terug gekomen
en nam haar schern op Ziin oogen lieten
niet van haar af Liesje huiverde. Wat
wilde die persoon van haar? Dat was vpr
dacht! zij zat hier zoo eenzaam Biina
niemand kwam voorbij. Met dit slechte
weer vermeed men het winderige plein
Met een greep kop hii het wisselgeld ver
meesteren. dat ze onder haar hpheer had
O. zeker, de ruimte waarin zij zich be
vond. was niet groot. Ze behoefde nauwe
tuks een stap te doen. 0f ze had den ach
ternitgang hereikt. Als ze alvast de knin
osmaakto» fhe had ze er on gedaan om
da« het deurtje door den tocht om den ha
verklap onep vloog Ja ze zou Maar ze
°n niet opstaan, beefde over „1 baar le
j°n want: ze hoorde iets! Of er aan de
deur -erammeld werd' Revond 7icb daar
ook iemand, een handlanger» Zulke lui
traden meestal met anderen op. Ze za^ ge
vangen. O. hoe ontsnapte ze aan het ge
vaar? Haar lot was bezegeld, evenals dat
van Amatista!
Ze sloeg den blik weer op. De jongeman
lacht haar vriendelijk toe. Maar dat was
natuurlijk een list! Strak bleef ze voor zich
kijken. En wat er ook gebeuren zou, het
raampje hield ze hardnekkig dicht.
_Wat deed hii nu? Hii haalde een stuk pa
nier te voorschijn en begon er iets op te
krabbelen. Wat was daar de bedoeling
van? Ze haalde zich van alles in 't hoofd
Nam hij de situatie op en bereide hij een
inbraak voor? Dan was zij voorloopig ten
minste veilig! Haar hersens werkte koort
sig. Wat duurde het lang eeuwen zou
ie biina zeggen! voor hij dat papier weer
opbore! Het scheelde weinig, voelde ze, of
ze viel flauw. Toen knikte hij haar ander
maal vriendelijk toe, maakte rechtsomkeerd
en stak hpt plein over.
Hii was weg!
Liesje herademde. Had ze zich mogelijk
te bang gemaakt? Ze trachtte alles nog eens
te overdenken. Maar opnieuw ging er een
schok door haar heen: weer rammelde de
achterdeur. Of deed dat de wind? Doe us
open. meid", hoorde ze dan. De hemel zij
dank ze herkende de stem van juffrouw
Ans. die haar kwam aflossen. En ze wist
niet, hoe gauw genoeg ze de knip zou los
draaien.
„Wat zie ie hleek! Wat heb ie kind»"
vroeg juffrouw Ans. Liesje vertelde wat ze
doorstaan had. „Allemaal inbeelding", sprak
hiffrouw Ans overtuigd. „Je leest te veel.
O, ik zie het al: „De schoone gravin". Mij
lijmen ze me niet meer met al die mooi
igheid".
Zwijgend ging Liesie naar huis.
Het was twee weken later.
T.iesie staarde droomerig voor zich uit
Gister het nieuwste nummer van een ge-
'llnstreerd maandblad openslaand, had ze
een meer dan verrassende ontdekking ge
daan: de voorpagina vertoonde haar in
haar kiosk. Het was een echt fleurige
nlaat in kleurendruk en droeg het onder
schrift: „De jongste editie".
Opeens begreep ze alles. Hij was een
'natuurlijk beroemd) teekenaar. Ze had
diepen indruk op hem gemaakt, zooals de
beeldschoone gravin Amatista, dat om het
Te Soeder Vraa bij Hjoerrin (Denemar
ken) is thans een 82-jarige vrouw overle
den, die haar laatste twintig levensjaren
bed moest doorbrengen. Toen haar zoon
vele jaren geleden tegen haar wil trouwde,
deed zij een gelofte haar bed niet te ver
laten, alvorens de schoondochter zijn huis
uit was. De jeugdige echtelieden bleven el
kaar evenwel trouw. Blijkbaar als gevolg
van den staat van psychische geprikkeld
heid wegens dezen gang van zaken werd
de moeder door een zenuwkwaal aangetast,
die haar bewegingsvrijheid ontnam, zoo
dat zij twintig jaar op de aanvankelijk vrij
willig verkozen legerstede moest door
brengen.
De Britsche minister van voedselvoorzie
ning, Lord Woolton, heeft verklaard, dat de
positie van Engeland, wat de levensmidde
len en vooral wat den vleeschaanvoer betreft,
nog steeds zeer ernstig is. De bevolking zal
zich met een kleiner rantsoen vleesch tevre
den moeten stellen, doch men hoopt binnen
kort groote hoeveelheden vleesch uit Ierland
te ontvangen. Voorts verklaarde de minis
ter, dat weldra een verordening zal ver
schijnen, waarbij de maximumprijzen voor
bepaalde levensmiddelen, als koffie, jam,
stroop en conserven worden vastgesteld.
De kleinkandelaren moeten zich dan on
voorwaardelijk aan deze prijzen houden, wil
len zij geen gevaar loopen gestraft te wor
den.
andere hoofdstuk op iedereen deed. Van
daar, dat hij dadelijk naar papier en pot
lood greep. Hij wilde haar beeld met zich
dragen. O. hoe had ze hem er ooit van kun
nen verdenken, een inbraak in elkaar te
zetten! Hij was juist, evenals de beminde
van de gravin, een edelaardig jonkman!
Helaas had hij zich nooit meer laten
zien. Tot gister was haar dit een groote te
leurstelling geweest. Maar nu dacht ze er
heel anders over. Waarom kwam hij niet
terug? O, het was haar eigen schuld!
Ze had zoö n stroeve houding jegens hem
aangenomen, dat hij voor goed afgeschrikt
was. Kon ze haar fout maar herstellen!
Want hij had achteraf herinnerde
ze., "f* ^at hee' K°ed een zeer knap
uiterlijk; zelfs een gravin Amatista zou hij
opgevallen zijn! Maar het was te laat. De
Rioote kans van haar leven had ze verloren
laten gaan. de hoofdfiguur te worden in
een echten roman!
Liesje zuchtte. Suffend telde ze nog eens
e^niplaren van het zoo juist ontyangen
avondbladen na. Gedachteloos legde ze die
naast zich neer en
DIots overgoot en blos haar gelaat. Het
war- of haar hart stilstond hij was terug
gekeerd.
Ver.egen keek ze hem aan. Wat zou hij
zeggen? Toen eerst bemerkte ze, dat hij niet
ail.-en gekomen was.
„Kijk vrouw" klonk zijn vroolijke stem.
„Dit is nu dat meisje van de kiosk."
Liesje werd een dame gewaar, die haar
een beetje hooghartig bekeek en zich dan
nverschillig weer van haar afwendde.
!er moet je nog altijd wat geven"
zei de teekenaar, en hij stopte Liesje een
Ruiden toe. Met een stom knikje nam ze
dien aan.
Een heer kwam een weekblad koopen,
waarnaar ze zoeken moest. Onderwijl
Hoorde ze hem zeggen .hij hekeek met de
andere de illustraties aan den achterkant
van den kiosk en wist niet, dat ze hem kon
verstaan.
„Ze kijkt natuurlijk niet erg, ig moest er
wat aardigs van maken. Maar 't gegeven
pakje me. zie ie?"
Sinds las Liesje niet meer en breide stil
de eene kous na de andere.