Liesje Dirks Roosevelt geeo eerbied voor volkenrecht De Baltische schepen in Amerikaansche havens Amerikaansch gezant bij Pétain Boemerang over de voedselvoorziening Aanval op Engelsche motorenfabriek De Britsche luchtverdediging Een uitvoerende commissie voor de productie in ENGELAND De roman van LORD W00LT0N t Utrecht 1« den winter. Waar ander» de Domtoren zich in het grachtwater spiegelt, ligt nu een ijsvlakte (Foto Pax-Holland) ~v *•7 r -je jet/. A* WB V* AM-—- -cvtaoooc. --- Om het pontverkeer over het Zwartewater te Genemuiden gaande te houden, moest een vaargeul in het ijs gezaagd worden. - De mannen, die dit karwei moesten verrichten, hadden heel wat werk, voordat een door9angtff®mp^kHto||^n" Beschouwing van de Diplo. De Diplomatisch-politiscbe Korrespondenz houdt zich bezig met de rede, die Roosevelt voor het congres heeft gehouden. Aan den eenen kant, zoo schrijft de Diplo, spreekt Roosevelt, zonder ook slechts een zweem van bewijs te hebben, van een voortduren de bedreiging van het westelijk halfrond door de autoritaire staten, zelfi wanneer deze een rechtstreekse hen aanval op dit halfrond niet ten uitvoer zouden kunnen leggen. Aan den anderen kant echter tracht hij op geen enkele wijze dit gevaar, zoo het al zou bestaan, uit den weg te ruimen. In tegendeel, hij is erop bedacht, juist de voor waarde voor zulk een gevaar, n.1. een tot nu toe in het geheel niet bestaande vijand schap dezer naties tegen de V.S. met alle middelen in het leven te roepen en te bevorderen, blijkbaar om dan. als dit doel bereikt is, eindelijk te kunnen zeggen, dat thans zulk een gevaar werkelijk bestaat. Roosevelt bestempelt als „aanvaller" in den strijd met Engeland juist die mogend heid. aan welke van de zijde van Engeland de oorlog is verklaard en die bovendien door een, met zijn instemming door Engeland op gehitst, Polen genoodzaakt werd tot het ne men van maatregelen om de met misken ning van de verdragen en de menschelijke rechten vogelvrij verklaarde Duitsche volks- genooten te redden. Ten aanzien van de verklaring van Roo sevelt, dat hij in den door Engeland ge- voerden oorlog niets meer of minder dan den strijd voor de Belangrijkste vrijheden en menschenrechten ziet, schrijft de diplo: Terwijl Roosevelt den tegenwoordigen oor log als een strijd voor de vrijheid van woord kenmerkt, bedreigt Engeland hon derden millioenen Indiërs, wanneer zij een oorlog, die niet de hunne is, van de hand durven wijzen. De President noemt den strijd verder een strijd voor de bevrijding van het schrikbeeld der nood terwijl En geland, in strijd met het menschen- en volkenrecht, tegen vrouwen en kinderen van de tegenpartij, van de neutralen, ja zelfs van de vroegere bondgenooten op het Europeesche contknent, den blokkade-oor log voert. Aan dezen, in strijd met het vol kenrecht zijnden en gruwelijken oorlog ter verbreiding van verschrikking en nood neemt Roosevelt evenwel geen aanstoot, zooals hij, volgens zijn eigen woorden, in het algemeen in dit conflict aan het vol kenrecht geen al te groote waarde schijnt te hechten. Dit merkwaardige standpunt ten aanzien van vrijheid en menschenrecht, voor zoo ver zij haar leefruimten bedreigt, geldt evenwel, naar de Korrespondenz besluit, de strijd der asmogendheden. Gistermiddag heeft, naar het D.N.B. ver neemt, een Duitsch gevechtsvliegtuig in duikvlucht een uiterst stoutmoedigen aanval op een belangrijke motoren fabriek in den na bijheid van Coventry gedaan. De fabriek werd beschermd door ballonversperringen en krachtig afweergeschut. Niettemin ging het vliegtuig over tot een aanval van zeer ge ringe hoogte, vloog door de ballonversnerring en wierp verscheidene bommen od de fabriek. Een der fabrieksgebouwen kreeg twee recht- streeksche treffers: er werden groote ver woestingen aangericht. Alle beschikbare af- weerkanonnen en marhinegeweren beschoten het Duitsche vliegtuig. Een lid der beman ning werd gewond. Het toestel werd meerma len getroffen, doch kon naar zijn basis terug keeren. Niet tegen haar laak opgewas sen zegt Bussisch blad. Het Russische marineblad „Krassnv Flot" bespreekt het vraagstuk de luchtbescher ming in dezen oorlog. De Engelsche lucht bescherming, zoo schrijft het orgaan, is blijkbaar ondanks een grondige voorberei ding in vredestijd, niet tegen haar taak op gewassen. De reden hiervoor moet gezocht worden in het gebrek aan een voldoende sterk luchtwapen, dat in staat is strategisch superieur te zijn aan het Duitsche luchtwa pen. Engelands voorbereiding ter verdedi ging tegen luchtaanvallen is van het begin af aan onvoldoende geweest. Reeds bij het begin van den luchtoorlog tegen Engeland bleek, dat de uitwerking van de Duitsche massaaanvallen op Londen alle Engelsche berekeningen te boven gingen. In den geheelen wereldoorlog zijn er 800 bommen op Londen gevallen en 522 perso nen gedood en 1800 gewond. Alleen in den nacht van 15 op 16 October 1910 zijn er ruim 1000 bommen neergekomen, waarbij het aantal dooden binnen 24 uur tijds 1100 bedroeg. Door de bezetting van België. Ne derland en de Fransche kust door de Duit sche troepen is Engeland de mogelijkheid ontnomen daar waarnemingsposten te onder houden. Ook op de nachtelijke aanvallen van de Duitsche luchtmacht is Engeland onvoldoende voorbereid geweest. Als voor beeld noemt het blad den grooten aanval van het Duitsche luchtwapen on Londen in den nacht van 11 op 12 September. In dien nacht heeft het Engelsche afweergeschut volgens de wellicht overdreven gege vens van de United Press. 500 000 schoten gelost. Desondanks hebben de Duitschers Londen dien nacht een zwaren slag kunnen toebrengen. Geschilpunt tusschen Washington en Moskou. De pogingen van het Amerikaansche de partement van buitenlandsche zaken om de betrekkingen met de Sovjetunie te verbete ren, loopen naar verluidt gevaar, wegens de weigering van de Ver. Staten, om de elf schepen die vroeger tot de Baltische lan den behoord hebben, verlof tot vertrek te geven. Deze schepen liggen bij de 266 an dere niet-Amerikaansche vaartuigen in de havens der Ver. Staten. In bevoegde kringen valt een krampachtig streven waar te ne men om de kwestie op te lossen, omdat het Witte Huis de allergrootste beteekenis hecht aan de vriendschapelijke ontwikkeling der economische en politieke betrekkingen tus schen Rusland en de Vereenigde Staten. Prestige-verlies voor de arbei derspartij. Svenska Dagbladet schrijft in een eigen be richt uit Londen, dat het instellen van een nieuwe uitvoerende commissie voor de pro ductie een geleidelijke beperking van den invloed van den arbeidersleider Greenwood beteekent, aldus het. D.N.B.. Zijn verwijde ring moet opgevat worden al? een prestige verlies voor de arbeiderspartij. Dit is" de eerste tegenslag na de voortdurende machts stijging der arbeiderspartij, die op de En gelsche binnenlandsche politiek in het laat ste halve jaar haar stempel heeft gedrukt. Hoe groot deze tegenslag is, zal men eerst kunnen overzien, wanneer de voorzitter van deze nieuwe uitvoerende commissie voor de productie benoemd is. SPOREN VAN RUSSISCHE EXPEDITIE UIT 1912. In de Minine-fjord (Kara-zee) heeft men sporen evonden van de expeditie van den eenden Russichen ontdekkingsreiziger Rous- sanov. die onder geheimzinnige omstandig heden is omgekomen. De expeditie vertrok in Juli 1912 uit de Kola-haai op het schip Hercules, onderzocht met succes de steen koollagen op het eiland Spitsbergen en be gaf zich vandaar Oostwaarts. Uit een laat ste mededeeling van Roussan blijkt, dat hij het voornemen scheen te hebben om via de Behringstraat den Stillen Oceaan over te steken. Onderhoud van 10 minuten. Het Fransche staatshoofd, maarschalk Pé tain, heeft gisterenmiddag volgens berichten uit Vichy, den Amerikaanschen ambassadeur Leahy ter overhandiging van diens geloofs brieven in het paviljon Sévigné in officieel gehoor ontvangen. Daarbij was de minister van buitenlandsche zaken, Flandin, tegen woordig. Een onderhoud van omstreeks tien minuten volgde, waarbij de ambassadeur de persoonlijke boodschap van president Roose velt overhandigde. De ambassadeur werd op de gebruikelijke wijze ontvangen. Pétain en Leahy wisselden niet de tot dusver bij dergelijke gelegenheden gebruikelijke toespraken, daar deze sedert Pétain het bewind aanvaard heeft, uit het protocol zijn geschrapt. Generaal Weygand is gisteren, naar uit Vichy wordt gemeld, via Meknes te Rabat aangekomen, waar hij eenige dagen zal ver toeven. Onó ioJit v&lfuial: door FRITS VAN DALEN. Dit is de korte geschiedenis van Liesje Dirks. hoe ze van een hoogst romantisch meisje tot een breikousmaniakke werd. „Amatista voelde dat er iets geheimzin nigs rond haar plaats greep. Wat dit was. kon zij niet onder woorden brengen, maar dat het noodlot zijn zware hand on haar legde, stond voor haar vast. Zij hijgde naar adem en haar elpenbeenen voorhoofd werd klam". Even onderbrak Liesje haar lectuur. Een vreeselijk boeiende roman onttrok haar reeds een kwartier aan de werkelijk heid. Als. men eenmaal aan „De schoone gravin" begonnen was. kon men er haast niet mee onhottden Als in een droom dan ook had ze daar net twee ochtendbladen verkocht en vergeten het daarvoor ont vangen geld na te tellen. ..De schoone gra vin" was een meesterwerk. Zij kon dat beoordeelen. want had ze niet den inhoud van dozijnen romans, die in haar zaakje te koop waren, in zich opgenomen? Alles was overheerlijk wat ze in haar lees-woede verstond, doch dit snande de kroon. Met dpp anestwekkendpn zin „Amatista voelde, dat er ipts geheimzinigs rond haar nlaats greep" nog in haar hoofd keek ze on Het was erg eenzaam on dat afgelopen olpin. aan het e'nd waarvan haar k'osV stond. En het woei er zoo dat ze, het -aamnie waarvoor zp haar klanten bedien de mm' dicht hield Dat was wel een heet 'e lastig met 't telken* opendoen. al« er emand wat hebben wüdp Ook hoorde ze -tan som* niet het tikken on de ruit on-* dat ze zoo verdiept zat in haar lectuur Maar ach. druk was het vandaag weer niet en op die manier werd ze tenminste niet te veel afgeleid van de spannende avontu ren van de beeldschoone Amatista. Werktuigelijk tuurde ze naar wat er op het plein voorviel. Een jongeman. die waarschijnlijk naar de opgehangen week bladen had staan kijken, wierp haar een langen blik toe en verdween dan uit haar gezicht. Nee. die was ook al geen kooper. En Liesje nam haar boek weer op. „Een rilling liep over haar rug. Amatis ta. Zoo ging het bladzij na bladzij door. vol van de zaligste romantiek. Wat moest het heerlijk zijn, een ti^xieus ge meubelde villa te bewonen, als de gevierde gravin en over al haar schatten te beschik ken! Maar het had toch ook zijn bezwaar, want slechte mannen loerden op haar ritk- dom. „Plots zae zij. hoe twee donkere oogen op. haar gericht waren. Zij wilde een schreeuw geven, maar was hiertoe niet bij machte. Als gehypnotiseerd staarde zij den bezittpr van dien fonkelenden blik in het doorploegde gelaat. Verlamd, geheel wil loos zat zij terneer". Het werd Liesje in haar kiosk te be nauwd. In welk een vreeselijken toestand bevond zich de gravin! Kon ze haar maar helpen! Maar wat deed ie eraan? O. ze was een moment niet in staat verder te lezen. Weer keek ze op. Wat zag ze daar? De jongeman van zooeven was terug gekomen en nam haar schern op Ziin oogen lieten niet van haar af Liesje huiverde. Wat wilde die persoon van haar? Dat was vpr dacht! zij zat hier zoo eenzaam Biina niemand kwam voorbij. Met dit slechte weer vermeed men het winderige plein Met een greep kop hii het wisselgeld ver meesteren. dat ze onder haar hpheer had O. zeker, de ruimte waarin zij zich be vond. was niet groot. Ze behoefde nauwe tuks een stap te doen. 0f ze had den ach ternitgang hereikt. Als ze alvast de knin osmaakto» fhe had ze er on gedaan om da« het deurtje door den tocht om den ha verklap onep vloog Ja ze zou Maar ze °n niet opstaan, beefde over „1 baar le j°n want: ze hoorde iets! Of er aan de deur -erammeld werd' Revond 7icb daar ook iemand, een handlanger» Zulke lui traden meestal met anderen op. Ze za^ ge vangen. O. hoe ontsnapte ze aan het ge vaar? Haar lot was bezegeld, evenals dat van Amatista! Ze sloeg den blik weer op. De jongeman lacht haar vriendelijk toe. Maar dat was natuurlijk een list! Strak bleef ze voor zich kijken. En wat er ook gebeuren zou, het raampje hield ze hardnekkig dicht. _Wat deed hii nu? Hii haalde een stuk pa nier te voorschijn en begon er iets op te krabbelen. Wat was daar de bedoeling van? Ze haalde zich van alles in 't hoofd Nam hij de situatie op en bereide hij een inbraak voor? Dan was zij voorloopig ten minste veilig! Haar hersens werkte koort sig. Wat duurde het lang eeuwen zou ie biina zeggen! voor hij dat papier weer opbore! Het scheelde weinig, voelde ze, of ze viel flauw. Toen knikte hij haar ander maal vriendelijk toe, maakte rechtsomkeerd en stak hpt plein over. Hii was weg! Liesje herademde. Had ze zich mogelijk te bang gemaakt? Ze trachtte alles nog eens te overdenken. Maar opnieuw ging er een schok door haar heen: weer rammelde de achterdeur. Of deed dat de wind? Doe us open. meid", hoorde ze dan. De hemel zij dank ze herkende de stem van juffrouw Ans. die haar kwam aflossen. En ze wist niet, hoe gauw genoeg ze de knip zou los draaien. „Wat zie ie hleek! Wat heb ie kind»" vroeg juffrouw Ans. Liesje vertelde wat ze doorstaan had. „Allemaal inbeelding", sprak hiffrouw Ans overtuigd. „Je leest te veel. O, ik zie het al: „De schoone gravin". Mij lijmen ze me niet meer met al die mooi igheid". Zwijgend ging Liesie naar huis. Het was twee weken later. T.iesie staarde droomerig voor zich uit Gister het nieuwste nummer van een ge- 'llnstreerd maandblad openslaand, had ze een meer dan verrassende ontdekking ge daan: de voorpagina vertoonde haar in haar kiosk. Het was een echt fleurige nlaat in kleurendruk en droeg het onder schrift: „De jongste editie". Opeens begreep ze alles. Hij was een 'natuurlijk beroemd) teekenaar. Ze had diepen indruk op hem gemaakt, zooals de beeldschoone gravin Amatista, dat om het Te Soeder Vraa bij Hjoerrin (Denemar ken) is thans een 82-jarige vrouw overle den, die haar laatste twintig levensjaren bed moest doorbrengen. Toen haar zoon vele jaren geleden tegen haar wil trouwde, deed zij een gelofte haar bed niet te ver laten, alvorens de schoondochter zijn huis uit was. De jeugdige echtelieden bleven el kaar evenwel trouw. Blijkbaar als gevolg van den staat van psychische geprikkeld heid wegens dezen gang van zaken werd de moeder door een zenuwkwaal aangetast, die haar bewegingsvrijheid ontnam, zoo dat zij twintig jaar op de aanvankelijk vrij willig verkozen legerstede moest door brengen. De Britsche minister van voedselvoorzie ning, Lord Woolton, heeft verklaard, dat de positie van Engeland, wat de levensmidde len en vooral wat den vleeschaanvoer betreft, nog steeds zeer ernstig is. De bevolking zal zich met een kleiner rantsoen vleesch tevre den moeten stellen, doch men hoopt binnen kort groote hoeveelheden vleesch uit Ierland te ontvangen. Voorts verklaarde de minis ter, dat weldra een verordening zal ver schijnen, waarbij de maximumprijzen voor bepaalde levensmiddelen, als koffie, jam, stroop en conserven worden vastgesteld. De kleinkandelaren moeten zich dan on voorwaardelijk aan deze prijzen houden, wil len zij geen gevaar loopen gestraft te wor den. andere hoofdstuk op iedereen deed. Van daar, dat hij dadelijk naar papier en pot lood greep. Hij wilde haar beeld met zich dragen. O. hoe had ze hem er ooit van kun nen verdenken, een inbraak in elkaar te zetten! Hij was juist, evenals de beminde van de gravin, een edelaardig jonkman! Helaas had hij zich nooit meer laten zien. Tot gister was haar dit een groote te leurstelling geweest. Maar nu dacht ze er heel anders over. Waarom kwam hij niet terug? O, het was haar eigen schuld! Ze had zoö n stroeve houding jegens hem aangenomen, dat hij voor goed afgeschrikt was. Kon ze haar fout maar herstellen! Want hij had achteraf herinnerde ze., "f* ^at hee' K°ed een zeer knap uiterlijk; zelfs een gravin Amatista zou hij opgevallen zijn! Maar het was te laat. De Rioote kans van haar leven had ze verloren laten gaan. de hoofdfiguur te worden in een echten roman! Liesje zuchtte. Suffend telde ze nog eens e^niplaren van het zoo juist ontyangen avondbladen na. Gedachteloos legde ze die naast zich neer en DIots overgoot en blos haar gelaat. Het war- of haar hart stilstond hij was terug gekeerd. Ver.egen keek ze hem aan. Wat zou hij zeggen? Toen eerst bemerkte ze, dat hij niet ail.-en gekomen was. „Kijk vrouw" klonk zijn vroolijke stem. „Dit is nu dat meisje van de kiosk." Liesje werd een dame gewaar, die haar een beetje hooghartig bekeek en zich dan nverschillig weer van haar afwendde. !er moet je nog altijd wat geven" zei de teekenaar, en hij stopte Liesje een Ruiden toe. Met een stom knikje nam ze dien aan. Een heer kwam een weekblad koopen, waarnaar ze zoeken moest. Onderwijl Hoorde ze hem zeggen .hij hekeek met de andere de illustraties aan den achterkant van den kiosk en wist niet, dat ze hem kon verstaan. „Ze kijkt natuurlijk niet erg, ig moest er wat aardigs van maken. Maar 't gegeven pakje me. zie ie?" Sinds las Liesje niet meer en breide stil de eene kous na de andere.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1941 | | pagina 8