Geanimeerde ijswedstrijden
op Heldersche kanaal
Abonneert U op dit blad
Het Rijk betaalt
TAO-uul
aan het Vaderland
Het vroor gisteren
10 graden!
7 2 graad
De zelfkant
van het buitenleven
tPladinieuwJ
Wieringen favoriet
Distributie-nieuws
XtxehcA tUeuuu
ïlieuuM uil Va&
Ponderdag 6 Februari 1941
Tweede Blad
De MULO rijdt om prijzen
voor winkeliers
Schaatswedstrijden voor
geheele gemeente-
personeel
Aaarijding
hoek Krugerstr.-van Galenstr.
De Ambachtsschool op
de schaats
Uit het politie-rapport
Een veiligheidsd'enst
Door de gladheid
ijswedstrijden ULO-school
Visscherij
Onze Heldersche MULO-school aan de Mo
lenstraat beschikt over een School vereeniging,
die, men zal het zich ongetwijfeld nog wel
herinneren, ieder seizoen één óf meerdere uit
voeringen placht te geven.
De tijden zijn veranderd en van feest-
avondjes zal, ook van de MULO-vereeniging,
voorshands wel niet bijster veel komen. Kon
het bestuur dezer vereeniging dus een sym
pathieker initiatief nemen dan voor de nog in
de kas aanwezige fondsen prijzen aanschaffen,
welke ter beschikking werden gesteld in
schaatswedstrijden, die gistermiddag op het
Kanaal, tusschen Helden der Zeeplein en de
Postbrug verreden werden?
Het zijn geanimeerde wedstrijden geworden.
En dat was zeer te begrijpen als men in
aanmerking neemt het feit, dat het weer zich
van zijn gunstigste zijde deed kennen. Heel
dien middag, tot vijf uur toe, lag de baan te
glinsteren en flonkeren in een dartele winter
zon, die iedere sombere gedachte bande. Het
was een fleurig lint van ijs tusschen de twee
wallekanten en het is maar de vraag wie er
bij die wedstrijden het meest genoten hebben
de deelnemers, de organisatoren of... het pu
bliek, dat deels met zijn neus op de baan hing,
deels langs „het lijntje" op den kant opge
steld stond en gespannen de verrichtingen der
MULO-dames en -heeren volgde en hun lof
of critiek niet onder stoelen en banken stak.
Daar was, dit voorop gesteld, een zeer
behoorlijke organisatie. Door den voorzit
ter van de MULO-vereeniging, den heer
Labohm, was gezorgd dat administra
tie en voorbereiding in kannen en krui
ken waren, zoodat des middags zonder
stagnatie gereden kon worden. De voor-
ziter werd daarbij geassisteerd door enkele
andere bestuursleden, terwijl voorts ver
scheidene leeraren aanwezig waren, van
wier diensten bij start en finish een dank
baar gebruik gemaakt werd. Zoo zagen
wij de heeren Noorman, Van Hoek en Kor
relboom bijvoorbeeld herhaaldelijk het
vuur uit de sloffen... pardon... schaatsen
rijden.
Er was, we schreven het reeds, veel
animo voor deze wedstrijden, zoodat ze
een succes werden. Overigens... de MULO
had zulks feitelijk ook wel verdiend. Te
meer als men weet, dat deze wedstrijd al
tweemaal was uitgesteld. De derde maal
echter klonk nu als een klok.
Er werd gereden door niet minder dan
60 deelnemers, zijnde van het vrouwelijk
en mannelijk geslacht. Van iedere sexe
waren er drie groepen, zijnde de diverse
leeftijden bij elkaar. Dat was een ver-
eischte, om de krachtverhoudingen met
eenige eerlijkheid tot hun recht te doen
komen.
Het was een bont tafreel, dat het Helder
sche Kanaal daar bood op dezen middag. Roode
truien en knal-gele pullovers. Coquette ijs-
mutsjes en fieve sportrokjes. Opbollende plus
fours... kortom, heel die atractieve ijskleedij,
die men zoo pleegt te aanschouwen als er ijs
op de kanalen ligt en... zon aan den hemel
staat. Want die zon was het, die voornamelijk
het geheel dien luister bijzette, waaraan het
te danken is, dat men van een echt ijsfeest
kon spreken.
Er werd gereden dat het een lieve lust
was en dat Is te begrijpen als men weet,
dat de eerste prijzen bestonden uit diverse
zeer mooie boekwerken. Er was spanning
la praktisch iedere afdeeling en menig
maal zag men overwinningen, die met een
„neus-lengte" gehaald moesten worden.
Wieringen was favoriet. Er helpt geen
moederlief aan dit te verheimelijken. De
Wieringer rijders (en... rijdsters!) waren
van een superioriteit, die de snelheid en
vaardigheid van de Jutters menigmaal in
den schaduw stelde. Iets, dat overigens
met breede sportiviteit opgenomen werd.
De Prijsuitreiking.
In den namiddag vond in de school, in het
gymnastieklokaal, de prijsuitreiking plaats.
Hotels, Café's en Restaurants
Op Vrijdag 7 Februari a.3. kunnen de
instellingen voornoemd de volgende bon
nen bij den distributiedienst inwisselen
tegen toewijzingen t.w.:
Boter bonnen 27 en 28 op opplakvellen
MD 18.
Kaas bonnen 19, 32, 45, 58 op opplak-
MD 18.
VTeesch bonnen 16 op opplakvellen MD
268.
Eventueel rantsoenbonnen op opplak
vellen MD 18 in te leveren.
De bonnen moeten in veelvouden van 9
stuks ingeleverd worden.
De deelnemers zaten genoeglijk langs den
kant op de bankjes en na een inleidend woord
van den voorzitter der jury begon de uit
reiking, waarbij voor eiken winnaar een ge
juich opging.
De winnaar waren:
a. Meisjes van 1213 jaar.
1. Tiny Krigee.
2. Annie Kreynen.
3. Annie Kramer.
4. Annie v. d. Hoek.
b. Meisjes van 1415 jaar.
1. Janny Mos.
2. Jetty Verfaille.
3. Rie Parlevliet.
c. Meisjes van 1617 jaar.
1. mej. G. Roovers.
2. mej. R. te Boekhorst.
d. Jongens van 1213 jaar.
1. Piet Parlevliet.
2. Gerard Vermeulen.
e. Jongens van 1415 jaar.
1. Paul Kaan.
2. Elbert Lont.
3. Wil Conyn.
f. Jongens van 1617 jaar.
1. Jaap Bosch.
2. Jan Holdorp.
3. Wim Huitinga.
Tenslotte wees de voorzitter van de Mulo
vereeniging er nog op, dat dezln middag door
die vereeniging georganiseerd is, dus dat alle
leerlingen, als de omstandigheden weer zóó
worden, dat de vereeniging haar werk kan
doen, lid van de M.U.L.O.-Ver. moeten
worden.
Tenslotte ging er nog een driewerf hoera
op voor de jury, die uit leeraren bestond en
bewezen heeft, dat onderwijzers tenslotte niet
allemaal „strafwerkuitdeelende beulen" zijn.
Voorts heeft men dien middag kunnen zien,
dat leerlingen die moeten zwichten voor een
algebrasom of een Fransche thema, op het
ijs hun mannetje (of vrouwtje) staan
Tenslotte was er voor eiken deelnemer nog
een reep-chocolade, zoodat allen zeer voldaan
huiswaarts keerden.
Hedenmorgen georganiseerd op de
Kerkgracht.
Vanmorgen hebben op de ijsbaan tus
schen Postbrug en Helden der Zeeplein
schaatswedstrijden plaatsgevonden voor
het geheele gemeente-personeel, voor zoo
ver dit door den dienst, die uiteraard
moest doorgaan, mogelijk was, Voor deze
wedstrijden was veel belangstelling en de
deelname groot.
Er was een hardrijderij over 250 meter
en 500 meter (verdeeld over 2 groepen:
onder en boven de 30 jaar), een behendig
heidswedstrijd en een wedstrijd in het
schoonrijden. Eveneens werd door diverse
dames een wedstrijd gehouden.
In ons nummer van morgen geven wij
van dezen ijs-kamp nadere bijzonderheden.
De kosten van het onderwijs
aan de Heldersche geëva
cueerde kinderen.
Na een vr\j langdurigen strijd over
de vraag wie de kosten voor de Inrich
ting en het onderhoud van lokalen, voor
onderwijs aan de Heldersche geëvacu
eerde kinderen zal betalen, Is dezer da
gen de beslissing gevallen in Den Haag.
Het Departement van Onderwijs zal de
financieele lasten dragen, die het on
derwijs aan de Heldersche kinderen,
buiten de gemeente vragen. Zoowel de
inrichting van de lokalen als het onder
houd daarvan wordt door het Departe
ment van Onderwijs gedragen.
Geen persoonlijke ongelukken.
Dezer dagen vond op de hoek Van Galen-
straat-Krugerstraat een aanrijding plaats
tusschen twee vrachtauto's, waarvan de eene
gereden kwam uit de richting Javastraat en
de andere uit de richting van het Singel.
Een en ander bleek te wijten aan de groote
mate van gladheid van den weg, die snel
stoppen onmogelijk maakte Het bleek, dat
de schade nogal meeviel. Alleen diverse spat
borden waren verbogen en kapot.
De politie controleerde de remmen. Deze
bleken in uitstekende orde te zijn.
Persoonlijke ongevallen kwamen bij deze
aanrijding niet voor.
Vrijdagmiddag om half 2.
Nu de Zeevaart- en Mulo-school hun kun
nen op de gladde ijzers gedemonstreerd heb
ben, is het te begrijpen, dat ook de Ambachts
school niet achter wil blijven.
Morgenmiddag, van half 2 af, zullen de
heeren op de baan tusschen Helden der Zee
plein en Postbrug verschijnen, teneinde te
pogen de prijzen te bemachtigen.
De volgende prijzen zijn beschikbaar ge
steld:
T. C. Govers, een paar kunstschaatsen;
Egner, een vulpenhouder; A. Buitendijk, zak
lantaarn; J. Govers, stalen meetlat; D.
Schreuder, 1 doos luxe postpapier.
Verder worden door Directeur, leraren en
Leerlingen Vereeniging Ambachtschool een
aantal prijzen beschikbaar gesteld.
Autobus „haakt" paard-en-wagen.
Een paard-en wagen reed over den Jan
Verfailleweg en het zou een rustig karretje-
langs-den-Zandweg geweest zijn, ware daar
niet een autobus gekomen, die, door on
bekende oorzaak, het noodzakelijk achtte dit
karretje te attakeeren. Een aanrijding was
het gevolg en daarvan weer dat een lemoen
brak.
De politie maakte van een en ander proces
verbaal op.
Waar is die fiets?
Een stadgenoot plaatste zijn fiets ergens
voor een perceel in de Koningstraat. Toen
hg dit rijwiel weer wenschte te beklimmen
bleek dat dit spoorloos verdwenen was. Wie
schaft raad
Nog zoo iets.
Iemand anders was zoo onvoorzichtig dezer
dagen zijn fiets voor een woning aan den
Brakkeveldweg neer te zetten. Deze was al
niet gelukkig. Hij raakte op precies dezelfde
manier zijn vehikel kwijt.
Verzekert Uw fiets voor 3 gulder per jaar.
liy diefstal krjjgt U een nieuwe terug.
K. KOS, Koningstraat 76
Noch gedurende de oorlogsdagen van 1015
Mei 1940, noch daarna is er b(j de Marine
eenige aarzeling geweest en ondanks het feit,
dat wij den aanval op ons Vaderland niet
hebben kunnen afweren en door overmacht tot
capitulatie gedwongen werden, zijn wij niet
bij de pakken gaan neerzitten. Integendeel,
aldus lezen wij in „Onze Marine"
wij hebben ons duidelijk voor oogen gehouden,
dat er na dezen tijd een andere tijd komen
zal. Op dezen nieuwen tjjd moeten wij, sterk
gedragen door het bewustzijn, dat het Neder-
landsche volk een ongebroken volk is, ons
werk instellen. Wij moeten daarom gereed
blijven om in het nieuwe Europa onze taak
te blijven vervullen, wij moeten met de herin
nering aan onze mannen, die sneuvelden voor
het Vaderland, den plicht volbrengen, zooals
de Vader des Vaderlands ons meer dan 350
jaar geleden heeft voorgehouden, den Vader
land ghetrouwe te zijn.
Trouw aan het Vaderland! Dit is de roep
die thans meer dan ooit moet blijven weer
klinken. Trouw aan het Vaderland! Dit is de
daad, die wij allen stellen moeten, want door
trouw te zijn aan het Vaderland nu! zal het
mogelijk zijn de toekomst onbevangen tege
moet te treden. In de toekomst zullen wij
weer de zeeën bevaren; onze vaderlandsche
driekleur zal dan weer vrij wapperen langs
alle kusten en ook de marine zal haar cultu-
reele taak weer te vervullen hebben.
Versterkt deze gedachte. Draagt ze verder
uit over de lage landen aan de zee en plant
ze stevig in de harten van het Nederlandsche
Volk. Toen het Vaderland riep ter verdediging
van ons dierbaar plekje grond, mocht er geen
aarzeling zijn onzen plicht te doen. Er mag
evenmin aarzeling zijn nu het gaat om de
toekomst van Nederland.
Blijft trouw aan het Vaderland.
Ook nu!
Zooals men in een advertentie in dit num
mer leest is alhier opgericht een particuliere
veiligheidsdienst. Door dezen dienst wordt
toezicht gehouden op woningen, inboedel, e.d.
Eveneens kan men zijn sleutels aan den dienst
in bewaring geven. Het adres is N. Pronk, p.a.
Bremer, Keizerstraat 38.
Gisteren kwam een dame op den Brakke
veldweg dusdanig te vallen, dat men alar
meering van de politie noodzakelijk achtte.
De ambulance-auto rukte uit voor het ver-
leenen van assistentie, doch dit bleek, bij
aankomst, niet meer noodzakelijk. Parate
omstanders hadden den huisdokter inmiddels
v wittigd, zoodat de politie weder bureau-
waarts kon tijgen.
Op de ijsbaan „Ilemert" te Den Burg had
den Dinsdagmiddag wedstrijden op de schaats
plaats voor de leerlingen van de U.L.O.-schooI
te Den Burg. De uitslag dezer wedstrijden was
als volgt:
Schoonrijden voor paren:
le prijs: Tine Boekei en Jn. Kikkert.
2e prijs: Annie Keyser en K. Lemstra.
Hardrijden voor oudere jongens:
le prijs: J. Kikkert.
2e prijs: J. v. d. Pijl.
3e prijs: W. Koorn.
Idem voor oudere meisjes:
le prijs: N. Logman.
2e prijs: R. Witte.
3e prijs: T. Room.
Hardrijden voor jongere jongens:
le prijs: J. Schagen.
Hedenmorgen 9 uur:
Verandering op til?
't Is gireren en vannacht koud ge
weest. Zelfs bitter koud. Zoo kond, dat
zelfs liefhebbers van wintersport gaan
verlangen naar het einde dezer periode,
die voor de geëvacueerden zooveel
mi se re meebrengt.
Vroor het gistermorgen om 9 uur 7
graden, aldra werd dit 's morgens nog
8 graden. Langzaam bleef het kwik
dalen en toen de klok 's avonds 6 uur
aanwees werd een stand genoteerd van
9 graden.
En nog was dat niet het record van
dien dag, want om 2 uur vannacht
vroor het niet minder dan 10 graden.
Lager is de thermometer niet gekomen.
Op dit oogenblik, hedenmorgen 9 uur,
vriest het nog 7% graad. Er is dus
sprake van een stijging in de tempe
ratuur.
Zal deze stijging zich voortzetten?
Er zijn kansen. In de eerste plaats zit
de wind niet meer in den Oosthoek,
maar waait deze uit het Zuiden. Voorts
daalt de barometer snel. Stond hij
gisterenmorgen nog op 768, vanmorgen
9 uur was dat reeds 755.
Al met al" factoren die er op zouden
kunnen wijzen, dat een kentering voor
de deur staat.
Of dit inderdaad het definitieve einde
van dezen wel zeer winterschen winter
beteekent dat moeten we afwachten.
Voorspellen durven wfl in dezen niets!
2e prijs: D. Moerbeek.
3e prijs: N. Eelman.
Idem voor jongere meisjes:
le prijs: A. Koorn.
2e prijs: T. Reij.
3e prijs: A. Kok.
Er was zeer veel belangstelling voor dezen
wedstrijd. Het- was een goede gedachte van den
heer Steenhuis, Hoofd der U.L.O.-school te
Den Burg, om dezen wedstrijd te organisee-
ren en de leerlingen stelden het zeer op prijs.
Urk, 3 Februari. Door 17 vaartuigen
werd heden, met staannetten onder het ijs,
aan den Gemeentelijken Vischafslag, alhier
aangevoerd: 109 pond snoekbaars, van 218
pond per vaartuig, prijs 8890 ct., 61 pond
baars, 38%40 c\ en 42 pond voorn, 17%
20 ct., alles per pond.
MEER DAN DUIZEND SCHAATSEN
RIJDERS OP KOMST.
Naar ons werd mede gedeeld zullen binnen
enkele dagen meer dan duizend schaatsen
rijders van den kant van Friesland Urk be
zoeken. De tocht zou langs enkele steden in
Friesland gaan, met als eindstation Urk. De
schaatsenrijders zullen op het Gemeente-
Secretarie te Urk een gedenkteeken ontvan
gen. Daar dit op Urk voor het eerst zal
geschieden is hiervoor veel belangstelling. Bij
voldoende deelname zou ook een tocht vanaf
Urk worden ondernomen.
BURGERLIJKE STAND.
OVERLEDEN: Johannes van Veen, 35 j.,
echtgenoot van Grietje Post. Leendert Brou
wer, 81 j., echtgenoot van Geesje Post. Ma-
rijtje Visser, 13 j., dochter van Riekelt Visser
en Dirkje Bakker.
GEHUWD: Kla^s van den Berg en Grietje
Brouwer.
Schetsen uit t Buitenvela
Er zijn enkele gedichten, vervaardigd door
poëten, uit een vorige eeuw, die in den loop
van vele jaren geworden zijn tot nationale
monumenten. Wellicht juist daarom worden
ze niet meer gelezen door deze generatie, die
laatdunkend glimlacht als een grijzende vader
of licht-gebogen moeder enkele strofen van
dergelijke lyrische standbeelden reciteert.
Eén ervan is Tollens' onsterfelijke „Overwin
tering", waarin de dichter de roemruchte
daden bezingt van Heemskerck, Willem Ba-
rentsz en hun mannen, toen dit wakkere
groepje de ontzaglijke ontberingen op Nova
Zembla doorstond, ontberingen, geleden ter
wille van het lieve vaderland, dat later de
vruchten van dergelijke voyagien rijkelijk
plukte.
Dezer dagen de „Overwintering" nog eens
doorbladerend in een steenkoude omgeving,
maakten wij onwillekeurig vergelijkingen met
onzen eigen, thans beleefden „ijstijd". Hoe
jammer, flat er onder de vele dichters, die ook
onze tijd rijk is, geen enkele is met een pen
als Tollens. Hoe zoude deze man onze nooden,
perikelen en penetenties beschrijven. En hoe
zou het volk van Nederland begaan zyn met
het lot der Noorderlingen, die ook thans nog
genoodzaakt zijn dag-aan-dag het veege lijf
veilig te stellen door naar het buitenveld te
emigreeren.
WjJ willen niet beweren, dat we ons Inge
graven hebben, niet dat onze „asem" als
sneeuw uit onze monden valt, niet dat we
weken lang de buitenlucht schuwen. Maar
wel, dat we hartgrondig naar de eerste voor
jaarsmildheid gaan verlangen en wèl dat deze
winter ons op een gruwelijke manier de keel
begint uit te hangen.
Nu moet men niet z'n schouders ophalen en
zeggen (of denken): „Zóó erg is het niet".
Het is wèl erg. Er wordt in deze weken ge
leden, meer dan men dikwijls beseft. Er schuilt
achter onverschillige gezichten thans meer
kommer, meer misère, dan men zich wel rea
liseert.
En dan denken wij niet aan die duizenden,
die zoo fortuinlijk waren zich een behoorlijke
home te verzekeren ergens in de dorpen en
stadjes zuidelijk van Den Helder. We denken
niet aan al diegenen, die bij kleyne luyden, bij
onderwijzers, bij ambtenaren, bij gepension-
neerden en bij de boeren onderdak vonden en
in het gezin zijn opgenomen.
Wij denken niet aan hen, die naar Schagen,
Heiloo, Alkmaar of n o g verder den Zuid in
forensen. Omdat het meerendeel 's avonds zit
te soezen achter of bij een behoorlijk ver
warmde kachel en daarna te ruste gaat in een
comfortabel tweepersoons-bed en praktisch
geen lichamelijke kwellingen heeft te door
staan (tenzij men het vroeg-opstaan daaronder
wenscht te rekenen).
Wij denken niet aan al diegenen, die welis
waar offers moeten brengen, maar welke
offers tenslotte wel te dragen zijn. Deze tijd
is nu eenmaal een tijd van offers. Wij allen
hebben ze te brengen en een ieder vallen ze
even zwaar.
Er is echter nog wel verschil van offer.
En dan denken wij aan den kleinen man met
het afgepaste weeksalarisje, die, om welke
reden ook, wegtrok, maar het eigenlijk niet
kon doen. Wij denken aan diegenen, die hun
allerlaatste spaarpenningen opteerden. Wier
trots en leven dat „boekje" was, waarop gul
den voor gulden ingelegd werd. En wat nu een
leeg boekje geworden is.
Paupers...
Wij denken aan die honderden noodlijden
den, die 's morgens in de duisternis op pad
moeten op een wrakke fiets of te voet. Soms
een uur of langer. En die dan tot op den
graat verkild verder per trein of bus reizen.
Die dan 's avonds weer terugreizen en aan
komen in een boet, in een ruimte, die men niet
den naam van „woning" kan geven, waar geen
verwarming aanwezig is. Men vergist zich wel
heel sterk als men meent, dat dit maar spora
disch voorkomt. Het komt veel voor.
Wij denken aan de gezinnen, die zich niet
konden permitteeren de luxe van het „Piet
Heyn" zijn. Aan al die Nieuwediepertjes tus
schen een half jaar en de 6 jaar. Die met
roode neuzen en blauwe wangen een te Spar-
taansche opvoeding ontvangen, te Spartaansch
voor hun luttele jarenwe zullen er van
hooren later.
We denken aan die oude menschjes. die zon
der vuur avond aan avond in het buitenveld
bijeenzitten en elkander aanzien en... zwijgen.
Wat is er nog te zeggen, wat valt er nog te
klagen. Jammer, ontzaglijk jammer, deze
tijd voor oude menschen. Voor ons jongeren
is daar nog, na dezen wereldbrand, een toe
komst. Wij hopen er althans op. Maar wat
resteert voor menschen, die de zestig, de vijf-
en-zestig gepasseerd zijn?
Wij denken aan allen, die in dezen tijd van
kommer en armoede, van lichamelijke nooden
de spits afbijten. Wèl zwaar betalen wij den
tol aan onze stad, die wij desniettemin lief
hebben. Omdat zij ons ook den schat gaf van
de goede herinnering aan de dagen van weleer.
Wij denken... aan allen. Aan dat oude moe
dertje, dat men iederen morgen om 9 uur ziet
voortzeulen met een wagentje over den Nieu
wen Weg tusschen Julianadorp en Den Helder.
Iederen dag tweemaal, heen en terug, zestig
maal per maand
Een schim van kommer en armoede. Een
beeld dat dezen tijd van onrust, bloed en haat
wel op droevig-markante wijze illustreert.
Vreemde tijd...
Hoe intens waardeeren wij nu datgene wat
wij eens niet gewaardeerd hebben. Een
kachel met vuur, een middagmaal thuis, en
geen tochten van uren om de woning te be
reiken.
Hoe ver lijkt de herinnering aan den tijd,
die wij nu al aanduiden met „vroeger". Hoe
veraf lijkt het verloren paradijs.
In het buitenveld heerscht veel armoede.
Meer dan men denkt en al te vaak gemas
kerd achter een onverschillige opmerking, een
sarcastisch gezegde of een cinisch antwoord.
Want men leert de nooden van dezen winter
in het Noordhollandsche buitenveld niet in een
gezellige trein-coupé met goed-doorwarmde
menschen, noch in de huizen diergenen, waar
men de kou en de armoede buiten de deur kan
sluiten, noch de zich noemende ontspannings-
vereenigingen, die op enkele dorpen opgericht
zijn.
Men leert hen daar waar de mensch stil
verborgen zit en waar hij alleen is met zichzelf
of met de zijnen.
Daar is het, dat ontbeerd wordt en waar de
wanhoop een duurzame gast is in vele onder
komens.
Laat ons dat gedenken.
Gedenken ook den tijd, waarin dit noodza
kelijk was.
Om daarna te besluiten:
Dit nooit meer!