NIPPER EN PELLE
„Zeeleeuwen
Het
granaatappelsap
zijn dure kostgangers
r
Scbeveaiagers plunderden
twee villas
Uniform misbruikt
Minnenijd 1
Radioprogramma
Peperige peper
FEUILLETON
59. De detective Sam wordt
gehaald.
1. „Ga puw naar de rivier,
Pelle, en alarmeer Sam. Hij
zal grote -gen opzetten.
wanneer hij ziet, dat we al een
van de leden van de bende
gevangen hebben."
2. „Sam, Sam, we hebben een
van de leden van de hecht
pleisterbende gevangen!
Nipper heeft zich zelf aan
een van zfln benen vastge
haakt, kom vlug mee!"
40. Sam komt vlug te hulp.
1. „Wel, is het Jullie werkelijk
gelukt een van de leden der
bende te pakken? Heb ik
het niet gedacht, dat ik
juist Jullie als compagnon
moest hebben."
2. Nipper wist een goed mid
deltje, zodat Juffr. Schnick-
schnack --lug weer de schrik
te boven kwam.
3. „Hier ben ik! Dat hebben
Jullie goed gedaan, Jongens,
beslist goed".
INVENTARIS VOOR APPEL EN
EI VERKCOHT.
Een zestal Scheveningers heeft sedert No
vember van het vorige jaar huisgehouden
in twee villa's in Den Haag. Zij hebben nl.
alles wat maar eenigszins verkoopbaar was
uit deze villa weggesleept en voor een appel
en een ei aan verschillende opkoopers ver
kocht
De politie is op het spoor van deze bende
gekomen, omdat eenige van hen den laat-
sten tijd royaal met geld omsprongen.
De villa's waarnaar hun arbeidsterrein
zich uitstrekte, zijn gelegen aan de Johan
van Oldebarneveltlaan en a(jm den Gevers
Deynootweg, en waren tijdelijk onbewoond.
In de villa aan de Johan van Oldebarne
veltlaan stond eenig meubilair en de be
woners vertoefden op de Veluwe. De villa
aan den Gevers Deynootweg daarentegen
was compleet gemeubileerd. Dit was aan
eenige Scheveningers ter oore gekomen, nl.
den 19-jarigen K. R. èn den 16-'jarigert L. K.,
beiden visschers van beroep.
Zij kwamen in het huis aan de
Johan van Oldebarnevelt door een
ruit te vernielen en op den Gevers
Deynootweg door een deur te for-
ceeren. Nu begon het wegsleepen
van de inventarissen. Uit de villa
aan de Johan van Oldebarnevelt
laan werd een schrijfbureau wegge
haald, maar uit de andere villa veel
meer, nl. een slaapkamerameuble
ment, drie bufetten, Japansche va
zen, schilderijen, vloerbedekking,
enz. enz.
Complot wordt grooter.
gen ontmaskerd en gearresteerd, waarbij
bleek dat de meeste van hen reeds eerder
met de justitie in aanraking waren geweest.
De gestolen goederen zijn voor het groot
ste gedeelte achterhaald en vertegenwoor
digen een waarde tusschen de 6000.en
7000,—.
Het geld dat de Scheveningers voor het
meubilair hadden ontvangen was reeds
opgemaakt.
Veel overtreders prijsbeheerschings-
besluit in Den Haan-
De Haagsche politie gaat nog steeds voort
met overtreders van 't prijsbeheerschingsbe-
sluit te bestraffen.
Een eigenaar van twee (winkels aan het
Plein en aan dcti Denneweg verkocht ge
condenseerde melk voor 30 cent per blikje
terwijl de eigenlijke verkoopsprijs 20 cent
was. Ongeveer 400 blikjes zijn in beslag ge
nomen.
Bij een slager in de Fahrenheitstraat ge
beurde hetzelfde met 10 rauwe ossetongen.
die verkocht werden voor f7.50 per stuk.
tewijl de inkoop f2 50 per stuk was geweest
Een kruidenier in de Wilhelminastraat
maakte voor peper f2.per ons. De politie
vond dit wel een beetje al te „gepeperd"
daar de gewone prijs voor peper f0.35 per
ons is. Daar de peper echter juist uitver
kocht was. toen de poiltie verscheen, wer
den eenige z.g. gevoelige artikelen in beslag
genomen, nl. een hoeveelheid koffie, thee en
zeep.
In de Veenestraat was een schoenwinke
lier, die schoenen voor veel te hooge prij
zen verkocht Gevolg: 14 paren werden in
beslag genomen.
Een schoenmaker, die zaken heeft in de
Prins Hendrikstraat en de Marcellistraat.
leverde halve achterlappen voor schoenen
af met 300 procent winst. Ook hier werd in
gegrepen en leerden huiden in beslag ge
nomen.'
EN ZE ZIJN NOG
KIESKEURIG OOK!
(Van onzen Rotterdamschen correspondent)
„Zeeleeuwen zijn heden ten dage
dure en lastige kostgangers. Ze
eten Je de ooren van het hoofd. En
wat in een tijd als deze ons de
meeste hoofdbrekens kost zij
zijn kieskeurig.
Maar de hoofdzaak is, dat wij ze
in leven houden en voorloopig be
hoeven wij niet te vreezen, dat zij
van honger zullen sterven.
Visch is duur, maar beter duur
dan niet te krijgen. De zeeleeuwen
in de Rotterdamsche dierentuin la
ten nog eiken dag 10 K.G. visch door
hun keelsgat glijden. De visch kost
op het oogenblik 60 cent per K.G.
Het zijn dus kostgangers, die
f 180.per maand verslinden zon
der ook maar 1 cent kostgeld te be
talen.
Zoo sprak de heer Kuyper, de directeur
van de nieuwe „Diergaarde Blijdorp"' toen
wij hem vroegen of men dagelijks op een
voldoende hoeveelheid visch beslag kon
leggen om de zeeleeuwen, die in hun fraai
bassin een der grootste attracties van de
diergaarde vormen, in leven te houden.
Dat elke zeeleeuw voor f 180.visch per
maand opeet is nog niet zoo heel bezwaar
lijk. Erger is: ze zijn kieskeurig. En dat
kost hoofdbrekens. De vischaanvoer is
schaarsch. Wij moeten koopen, wat er ver
krijgbaar is maar de zeeleeuwen willen
niet altijd eten wat de pot schaft en dat
geeft moeilijkheden. Een zeeleeuw, die niet
eet vermagert zienderoogen. En vooral in
dezen tijd van het jaar moet het lichaam
yeel weerstandsvermogen hebben Het liefst
eten zij haringen niet gezouten of ge
bakken of in blik maar kersversch.
Maar er is niet eiken dag versche haring te
krijgen. Dan probeeren we het met wijting.
De dieren zijn echter nog even kieskeurig
als voor den oorlog.
Zijn ze eenmaal aan haring gewend dan
weigeren zij wijting te slikken. Is er geen
wijting meer te krijgen, dan geven wij
schelvisch. De eerste dagen gaat de schel-
visch er dan weer moeilijk in. Zijn ze ook
daar weer aan gewend, en is er weer geen
schelvisch meer te koop, nu dan gooien we
maar makreel in het bassin. Zijn ze na
eenige moeite ook daar weer aan gewend,
dan moeten we ze weer haring voorzetten...
En dan laten ze de haring weer staan...
Voor den oorlog betaalden wij per con
tract f 10.— voor 100 K.G. visch. Toen
kostte een zeeleeuw dus maar f 30.per
maand. Maar de hoofdzaak is: er is nog
.visch te krijgen.
Wat de voltooiing van den tuin betreft,
helaas heeft de vorst een spaak in het wiel
gestoken. De 45 M. hooge toren was al voor
een groot gedeelte voltooid. Via de trappen
kan men al naar het plateau klauteren, van
waar men een prachtig vergezicht over de
omgeving heeft. Wanneer de dooi intreedt
zal men de laatsjte hand aan het werk leg
gen. De toren zal vermoedelijk met Paschen
gereed zijn. De bezoekers zullen dan per
lift naar het 45 M. hoog gelegen terras
kunnen worden gebracht
En wanneer komen de leeuwen?, zoo
vroegen wij.
Dat is een vraag, die niet gemakkelijk
valt te beantwoorden. Misschien ook met
Paschen. Maar... wanneer men heden ten
dage tien leeuwen bestelt staan zij niet
morgen voor je deur... zoo besloot de heer
Kuyper het onderhoud.
do&A Ethel ïïl. $XelL
27.
Gelukkig niet! zei Marjorie zacht. Ik
zou niet graag zjjn als onze welgedane zuster
Blanche die begint langzamerhand te lijken
op een gevuld kussen! En, met luider stem ver
volgde ze: Zo, is dit nu onze lang verwachte
en veel besproken stiefbroeder? Je ziet er heel
anders uit dan ik me had voorgesteld, maar
dat zal wel de schuld zijn van je vader, die Je
geweldig heeft opgehemeld! En Je komt uit
China, hé? Nu, dan moet je mijn man maar
eens het een en ander vertellen over dat schoo-
ne land, dat zal hij reusachtig vinden. En, ach
terom kijkend, riep ze: Clement, kom eens
hier! Dit is de rechte man voor je hij kan
je een heeleboel vertellen dat je wel zal inte
resseeren.
De twee mannen gaven elkaar de hand en
Marjorie ging terug naar haar stoel, Diana met
zich meetroonend en er voor zorgend dat ze een
plaatsje naast haar kreeg.
Wat heerlijk om jullie allemaal om me
heen te hebben! zei Lady Carvis met een stra
lend gezicht. Nu Jim nog en dan is het ge
zelschap compleet.
Waar zit mijn geliefde zwager eigenlijk?
vroeg Marjorie.
Oh, die is gaan jagen, antwoordde Blan
che. Hij zal zoo meteen wel hier zijn.
Nu, ik neem het hem niet kwalijk dat hij
er tusscheuit gegaan is, zei Marjorie. Van
alle vermakelijkheden is een familiebijeenkomst
wel het meest te verfoeien!
Maar Marjorie! vermaande Lady Carvis
Zooi ets zegt men niet!
Nerveus grepen haar handen naar haar
taschje en direct bracht ze het gesprek op iets
anders. Ze had een beetje ontzag voor deze
dochter van haar, die zulke scherpe dingen
zeggen kon en nooit iemand spaarde.
Ook nu weer had Marjorie het hoogste woord
en Sir John had moeite zijn misnoegen niet
openlijk te toonen. Hij haatte vrouwen met luide
Inmiddels hadden 4 andere Schevenin
gers bemerkt, dat hun kameraden ruim
over geld beschikten en zij werden nu
eveneens in het complot opgenomen. Het
waren de 20-jarige visschers L. v. d. B.,
de gebroeders W. D. en A. D., resp. 18 en
17 jaar en los-werkman van beroep en de
18-jarige los-werkman A. de M. Ook deze
heeren brachten nu geregeld bezoeken aan
de villa's. Hierbij werd gebruik gemaakt
van een bakfiets en in de sneeuwperiode
zelfs van een slee De goederen werden
vervolgens naar opkoopers gebracht, waar
van de voornaamste de 27-jarige P. H. van
de Statenlaan was.
De bende en de opkooper zijn dezer da-
stemmen en een aanmatigende houding en hij
vertelde dit zijn zoon, echter zoo dat iedereen
het kon hooren.
Fortescue evenwel was de hoffelijkheid in
persoon en schonk buitengewoon veel aandacht
aan al hetgeen Marjorie beweerde, evenwel
zonder haar daardoor te imponeeren. Een eer
ste indruk was bijna altijd de juiste voor Mar
jorie en hier was die eerste indruk verre van
gunstig.
De komst van Jim Elliat maakte het gezel
schap voltallig. Direct zag Blanche, dat zijn
schoenen dik onder de modder zaten en op ver
ontwaardigden toon vroeg ze hoe hij het in zijn
hoofd haalde zoo binnen te komen. Haar moe
der bewaarde het stilzwijgen, maar ook de uit
drukking van haér gezicht toonde misnoegen.
Zonder antwoord te geven, stapte Jim op de
nieuw aangekomenen aan, begroette hen vor
melijk en zette zich daarna in den familiekring.
Heb je nog wat geschoten? vroeg Sir
John, die met dit lid van zijn vrouw's familie
nog het beste kon opschieten.
Een konijn en een stuk of wat duiven
dat is alles, antwoordde Jim. Overigens heb
ik iemand ontmoet, waarmee ik jaren geleden
in Indië op de wilde-zwijnen-jacht ben geweest
Ik kan me zijn naam niet meer herinneren. Hij
vertelde me dat hij hier vlakbij woont, Crack-
mead heette zijn bezitting, zei hij.
Oh, je bedoelt Weston, zei Sir John en
Diana bleef midden in een gesprek met Mar
jorie steken op het hooren van dien naam.
Ja, hij is onze buurman. Hij staat hier niet
al te best aangeschreven; wat er nu precies met
hem aan de hand is, weet ik niet, want nie
mand in Tarford kent hem, behalve Diana hier!
Hierbij keek hij het meisje boosaardig aan
Maar zjj laat zich ook letterlijk met ieder
een in.
Diana schrok en kreeg een kleur en Fortes-
„Werkmeester" van de Opbouw-
dlenst.
De gemeentepolitie van Wageningen heeft
aangehouden zekeren van T., wonende al
daar, die zonder bevoegdheid daartoe te
hebben, een uniform van werkmeester van
den Nederlandschen opbouwdienst droeg,
in welke valsche hoedanigheid hij ver
schillende ingezetenen van Wageningen en
omstreken voor geldbedragen heeft opge
licht.
De man is gearresteerd. Zijn uniform is
in beslag genomen.
cue glimlachte haar toe. Dat toont dat ze
liberale opvattingen heeft, zei hij.
Weston was zijn naam niet dat weet
ik zeker, zei Jim positief. Ik had er hem eigen
lijk naar moeten vragen, maar ik wilde den
man niet laten merken dat ik hem niet meer
wist zooiets staat zoo dom.
Nu, in ieder geval heet de bewoner van
Crackmead Grange Weston, zei Sir John. Is
het niet zoo, Diana? Jij kuijt het weten.
Is niet zóó erg dat Mr Weston mij thuis
heeft gebracht, die keer toen ik door dien val
haast niet verder kon? vroeg Diana veront
waardigd.
Nu, wat zei ik jullie? zei Sir John triom
fantelijk. Zij kent iedereen. En zijn naam is
Weston.
Jim scheen niet overtuigd. Ik herinner me
zooiets als Manseill of Manvers, zei hij vaag.
Was het misschien Mandeville? vroeg Sir
John plotseling. Dat was die aarts-schurk,
weet je wel, dien ze tien jaar geleden naar de
gevangenis zonden, omdat hij Staatsgeheimen
verraden had. Weet jij dat niet.meer. Fort? De
vent was in jouw bataljon.
Oh die! zei Fortescue op luchtigen toon.
Ja, natuurlijk herinner ik me die geschie
denis. Volgens mij hebben ze toen een hoop
drukte om niets gemaakt.
Drukte om niets! Sir John staarde zijn
zoon met open mond aan. Vind jij het ver
raden van je vaderland zoo maar niets? Dan
is het maar drommels goed dat je uit het leger
gegaan bent!
Fortescue glimlachte toegeeflijk. Maar
beste vader, men kan zijn vaderland toch niet
verraden in vredestijd! Mandeville heeft zich
vergaloppeerd, dat geef ik toe, maar het schan -
daal dat daarover gemaakt is, was schromelijk
overdreven.
Het is mooi zooiets te zeggen! barstte Sir
EEN ZONDERLING GEVAL.
Eergisteravond heeft zich een zonderling
geval van mishandeling voorgedaan. Een
zekere van W. werd gevonden met een
messteek in zijn buik. Bij het onderzoek
van de politie bleek, dat een half uur te
voren van W. een eenigszins stormachtig
bezoek had gebracht aan een perceel in de
Monnikenstraat te Amsterdam waar een
zekere T. woont die op het oogenblik in
ondertrouw is met de vroegere vrouw van
Van W. Van W. werd bij T. niet toegela
ten, zoodat hij zich toegang verschafte tot
de woning door het slot te forceeren. Er
ontstond een vechtpartij tusschen de beide
bannen, waaraan tenslotte enkele agenten
een einde maakten.
Van W. werd naar huis gestuurd en
de rust keerde weer in de Monnikenstraat.
Een half uur later kwam de aangifte van
de messteek. Van W. wijst T. als dader aan,
doch dit is haast niet mogelijk, doordat
genten de twee mannen gescheiden heb
ben na de vechtpartij. Het is thans de
vraag, of de man zichzelf heeft toegetakeld
dan wel of hij wellicht op weg van de
Monnikenstraat naar huis de steek hee£t
opgeloopen.
DIEFSTALLEN IN AMSTERDAM
Onbekende personen hebben in den af-
geloopen nacht ingebroken in een perceel
aan den O.Z. Voorburgwal. Zij lichtten den
meter en namen voorts nog een coupon stof
ter waarde van 400,— mede.
Van een bakfiets werden gisteren manu
facturen gestolen, hetgeen voor den eige
naar een schadepost van 400,beteekent.
Tenslotte kwam bij de politie een aan
gifte binnen van diefstal van zeven heeren-
jassen tezamen 200,eveneens van een
bakfiets.
ZATERDAG 15 FEBRUARI 1941.
Hilversum I. 415 m.
Nederlandsch Programma. KRO.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.00 Wij beginnen den dag.
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
9.30 Concertgebouw-orkest (gr.pl.).
10.00 Fragmenten uit de operette „Die
Czardasfürstin" (gr.pl.).
10.30 Gramofoonmuziek.
11.30 Godsdienstig halfuurtje.
John uit. Vrede of oorlog, volgens mij moest
er slechts één straf staan op dat soort vergrij
pen de doodstraf.
Fortescue haalde licht zijn schouders op. Ar
gumenteeren deed hij nooit met zjjn vader, iets
wat dezen vaak nog driftiger maakte, hoewel
hij tegelijkertijd groote bewondering had voor
de zelfbeheersqhing van-zjjn zoon.
Mandeville was de naam! zei Jim zwaar
wichtig. Ik herinner het me nu. Hij is een
lange man met doordringende oogen, die dwars
door je heen kijken. Zoo en noemt h(j zich
nu Weston? Die naam heeft hij zeker aange
nomen, nadat hij uit de gevangenis was ontsla
gen. Fijne vrienden hou je er op na, Diana!
Hoewel, ik moet eerlijk toegeven dat hfj er
heelemaal niet uitziet als een boef.
Diana ademde snel, haar gezichtje diep over-
bloosd. Vind je ook niet dat het eerlijker zou
zijn, je van de waarheid der feiten te overtui
gen, inplaats van alles zoo maar direct aan te
nemen
Jim keek zijn schoonzusje aan met opgetrok
ken wenkbrauwen. Mogelijk heb je gelijk,
zei hij. Maar ik twijfel er niet aan of deze
Weston en Mandeville zijn een en dezelfde per
soon. Wat denk jij er van, Fortescue?
Zooals jij hem mij beschrijft moet hij wei
de bewuste Mandeville zijn, antwoordde deze.
Het verwondert me niets dat men hem hier
in Tarford links laat liggen ik zou precies
hetzelfde doen. En ik vind dat vader gelijk
heeft men moet dat soort menschen niet
aanmoedigen
Aanmoedigen! brieste Sir John. Zulke
schurken moesten zonder pardon worden dood
geschoten! En als Diana zich ooit weer met
dien kerel inlaat, wil ik niets meer met haar te
maken hebben.
Dat zou een geweldige ramp zijn, zei Mar
jorie droogjes. Diana, lieveling, pas vooral
12.15 Frans Wouters en zijn Caliente-orkest.
(12.3012.33 Almanak).
12.45 Nieuws- en economische berichten ANP
I.00 Gramofoonmuziek.
2.00 Voor jong Nederland.
2.30 Bont programma t.b.v. de Winterhulp.
(3.153.25 Gramofoonmuziek.
3.253.45 Radiotooneel).
5.15 Nieuws-, economische en beursberichten
ANP.
5.30 Voor jong Nederland.
6.00 „Wat in Nederland verscheen", causerie.
6.15 Musiquette (opn.).
6.30 Overpeinzing met muzikale omlijsting.
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00 Groningsch praatje.
7.15 Musiquette (opn.).
7.30 Berichten (Engelsch).
7.45 Rococo-octet (opn.).
8.00 Nieuwsberichten ANP.
8.15 Rococo-octet (opn.).
8.30 Berichten (Engelsch).
8.45 Stedelijk orkest van Maastricht en solist.
9.45 Engelsche berichten ANP.
10.00 Nieuwsberichten ANP en sluiting.
7.30 Gramofoonmuziek.
Hilversum H. 301.5 m.
VARA.
7.30 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
7.55 Gramofoonmuziek.
8.20 Ochtendgymnastiek.
8.30 Nieuwsberichten ANP.
8.30 Nieuwsberichten ANP, gramofoonmuziek
10.00 VPRO: Morgenwijding.
10.20 Voor de kinderen.
II.30 Pianovoordracht.
12.00 Berichten.
12.15 Gramofoonmuziek.
12.45 Nieuws- en economische berichten. ANP
1.00 Esmeralda en solisten.
1.45 „De reorganisatie der arbeidsbemidde
ling", lezing.
2.00 Gramofoonmuziek.
2.30 Zie Hilversum I (3.15—3.45 Tulnbouw-
half uurtje).
5.30 Gramofoonmuziek.
6.00 Orgelspel (6.15—6.30 Lezing).
6.45 Actueele reportage of gramofoonmuziek.
7.00—7.15 Vragen van den dag ANP en
sluiting.
op dat zooiets verschrikkelijks nooit gebeurt;
je zou het beslist niet overleven, kindlief!
Diana's oogen vlamden, maar ze zei niets.
En Fortescue, nog steeds glimlachend, bukte
zich en nam haar kopje op om het weer vol te
laten schenken.
Vat het niet zoo zwaar op! fluisterde hjj.
Het sop is de kool niet waard!
Och, vind je? vroeg Marjorie, die deze
woorden opgevangen had, op strjjdlustigen
toon.
Stil toch! fluisterde Diana en stootte
zenuwachtig haar zuster aan. Deze begreep er
niets van en keek verbaasd naar haar.
Maar Fortescue liep rustig, met Diana's
kopje in zjjn hand, naar de theetafel en aan zijn
gezicht was niet te zien of hij deze laatste
woorden had opgevangen of niet.
HOOFDSTUK XXV.
Mag ik binnenkomen Het was Marjorie,
die deze vraag op fluisterenden toon aan de
deur van Diana s slaapkamer, laat dienzelfden
avond.
Ik ben al in bed, klonk het zwakke pro
test van het jongere zusje, maar toch draaide
ze het lampje naast zich aan.
Marjorie kwam binnen. Dat zie ik, zei ze.
Mag ik je raam dicht doen? Het is hier om
te bevriezen! En, zonder antwoord Elf te wach
ten, liep ze op het venster toe en sloot dit. Ze
droeg een zwart satijnen pyama onder een
dunne peignor geen wonder dus dat ze het
koud had!
Neem een sigaret! zei Diana mat. En
geef mij er ook een de doos staat op mijn
toilettafel.
Marjorie bracht de bewuste sigarettendoos
mee en tevens een kussen, dat ze van een der
stoelen gepEikt had. Dit stopte ze in Diana's
rug. Je mag wel een steuntje hebben, zei ze.
Je ziet er verre van florissant uit.
Hoepel op! zei Diana, niet bepsiald vrien
delijk. Zelf ben je niets dan vel over been
Best mogelijk, zei Marjorie onverstoor
baar, maar dat neemt niet weg dat ik van
middag, toen ik je zag aankomen, van je ge
schrokken ben, zoo slecht als je er uitzag! En
ik ben dan ook hier gekomen om eens van jou
te hooren wat daar de oorzaak van is.
Er is geen oorzaak, zei Diana. Alleen
ik ben moe en ik heb slaap.
(Wordt vervolgd.)
