Nieuwe plannen worden ontworpen op de Kerkgracht Slechte burgers Een stuk strand vrij* DE WEEK. Er is vleesch, maarmondjesmaat Zaterdag 14 Juni 1941 fiacUtiieuunó Afbraak en opbouw Schade wordt hersteld en vergoed Er wordt hard gewerkt Herinenting te Anna Paulowna Wijkverpleging voor geëvacueerden fyutteAtfa.... 100 procent verkoopswaarde i Een paar honderd meter gelegenheid voor strand en zeevermaak Voorstel vrijgeving ver- keer op Bassingracht Samaritanen en Plutocraten in Feiten en Fantasieën Rijkswerf versus B*K*C» Aangifte leerlingen Chr.Onderwijs Er wordt hard gewerkt aan de Kerkgracht, in het nieuwe perceel, dat sedert eenige maan den door de Commissie voor den Wederopbouw betrokken is. Terwijl de 'architecten gisteren beneden druk bezig waren, met hun assisten ten, de nieuwe schadegevallen te verwerken, werd boven, door de vier teekenaars gewerkt aan de nieuwe plannen voor den wederopbouw van onze stad. Afbraak en opbouw In één en hetzelfde perceel. Beneden zwoegend om de tiental len nieuwe schade-gevallen, gelukkig In hoofdzaak glas- en pannenschade, te no- teeren en te verwerken, boven de plannen ontwerpend voor een nieuw pand hier, een nieuwe gevel daar en een nieuw object weer ergens anders, dat het aspect van onze stad straks geheel zal veranderen en verfraaien. Men wanhoopt in de oude pastorie aan de Kerkgracht niet. Men ziet daar onder de han den van de teekenaars de nieuwe stad groeien. Het is waar, het is alles nog op papier, maar men weet met absolute zekerheid, dat straks deze papieren plannen reëelen vorm zullen krijgen en dat men dus werkt aan een taak, die voor onze stad van groote beteekenis is. En niet alleen aan de toekomst wordt daar gewerkt. Ook het heden heeft de volle aan dacht. Zeer veel herstelschade is al uitgevoerd. Tal van perceelen zijn van een onooglijk beeld veranderd in een bewoonbaar huis. Vernielde daken, kapotte ruiten, wonden, geslagen In gevels, zijn hersteld en geven het alles weer een toonbaar aanzien. Het is in vele opzichten moeilijk werken bfl de commissie voor den wederopbouw. Moeilijk, omdat men telkens ervaart, dat het met de vernielingen nog niet afgeloo- pen is en niet afgeloopen zal zijn, zoolang de oorlog onze wereld nog teistert. Een dag als gisteren geeft eigenlijk zooveel teleurstelling. Al voelt men ook daar de vreugde, dat oorlogsschade uitsluitend materieel was, het is niet bemoedigend, dat men telkens weer van opbouw tot af braak moet terugkeeren en dat men tel kens weer op zoo schrijnende wijze wordt bepaald bjj de schade, die de oorlog ver oorzaakt. Vele menschen, die aanvankelijk huiverig waren om hun schreden te richten naar het kantoor van de Commissie, zijn door de er varing van anderen van hun voorzichtigheid teruggekeerd en spoeden zich, zoodra zij de schade aan hun huizen constateeren, naar de commissie, met het verzoek, deze schade te willen herstellen. Zoo werd gisterenmorgen van 10 tot 12 uur het kantoor van de commissie be stormd en werden niet minder dan 132 schadegevallen aangegeven. De commis sie verwerkt deze gevallen met den grootsten spoed en binnen eenige weken is de zaak meestal in kannen en kruiken en is de schade definitief geregeld en hersteld. Van honderden gevallen heeft de verreke ning reeds plaats gehad. Het is vlot gegaan met de afwikkeling van deze gevallen en wie zich tot de commissie gewend heeft, heeft verrassend ervaren, dat hij den goeden weg heeft bewandeld, want niet alleen werd de zaak zoo spoedig mogelijk hersteld, maar ook bleek, dat men geen aanmaning kreeg tot be taling, omdat de schade-enquête-commissie, zich meestal kon vereenigen met de schade vaststelling door de deskundigen op de Kerk gracht. Toen we gisterenmiddag eens even „bin nenvielen' 'op het kantoor aan de Kerk gracht, kwamen daar verschillende stadge- nooten hun schade nog aangeven. Met soe pelheid en vlugheid werden deze zaken be handeld en tot genoegen van de schade-aan gevers afgewerkt. Het is prettig te ervaren, dat er reeds nu hard aan de nieuwe plannen voor onze stad wordt gewerkt en dat de schade- Wy vestigen er de aandacht op, dat de mededeeling betreffende de herinen ting tegen typhus en parathyphus te Anna Paulowna op verkeerd begrijpen berust. Bericht kan worden, dat de bur gemeester van Anna Paulowna de open bare school te Kleine Sluis beschikbaar stelt voor bovengenoemde herinenting; dag en uur zal nog nader in ons blad be kend gemaakt worden. gevallen van den oorlog zoo snel worden afgewerkt. Deze dingen bemoedigen ons voor de toekomst. Wjj kunnen opnieuw onze stadgenooten aanraden, bij elke nieuwe schade tengevolge van bombardementen, zich direct in verbin ding te stellen met de Commisise voor den wederopbouw. Ook zij, die de zaak van her stelaangifte nog maar op hun beloop hadden gelaten, raden wjj aan, zoo spoedig mogelijk hun schade aan te geven. Zij werken daar door mede aan den wederopbouw van Den Helder en daarmede ookaan hun eigen belang. Het „Wit-Gele Kruis" komt op voor de belangen van zijn leden. Het bestuur der R.-K. Vereeniging voor Volksgezondheid en Ziekenverpleging „Het Wit-Gele Kruis" Den Helder is er door de welwillende houding van de ver- eenigingen van het „Wit-gele Kruis" te Aerdenhout-Bentveld, Akersloot, Alkmaar, Amsterdam, Bloemendaal-Overveen, Bus- sum, Castricum, Heilo, Hilversum, Hoorn (voor het loopende kalenderjaar), Langen- dijk, Uitgeest, Velsen, Volendam, War- menhuizen en Zandvoort in geslaagd, gra tis medewerking te verkrijgen voor haar geëvacueerde leden inzake wijkverpleging en dergelijke. Evenwel op vertoon van een geldig bewijs van lidmaatschap. Als bewijs kan dienen een kwitantie, afge geven door den penningmeester der vereeni ging te Den Helder over het jaar 1941, of een verklaring van het bestuur te Den Helder, dat men aan zijn verplichtingen heeft voldaan. Uit bovenstaande blijkt, dat er nu geen reden meer bestaan om inzake gemelde aan gelegenheid het lidmaatschap te Den Helder op te zeggen. Voor alle zaken de vereeniging betreffende wende men zich te Den Helder bjj: Dr. Thorbecke, Weststraat No. 16. C. Ran, Goversstraat No. 56. Th. Mahieu, Middenweg No. 124. Eerw. Zr. Valeria, Javastraat. en te Alkmaar bij den heer J. H. Kootker, Geesterweg No. 14. Voorts leze men de advertentie in dit num mer. Men deelt ons mede, dat de Dultsche autoriteiten besloten hebben een ge deelte van het zeestrand nabij Huisduinen vrjj te geven voor het publiek. Hier zal dus gelegenheid zijn tot het zwemmen en voorts tot strandvermaak. Het betreft hier het stuk strand, dat zich voor het Badpaviljoen uitstrekt en daar links en rechts van. Dezer dagen zullen er van gemeentewege borden neer gezet worden, welke precies aangeven tot waar men zich mag begeven. Men kan dit strand op drie manieren bereiken. Ten eerste door te loopen via de kluft bjj Hulsduinen en aldaar de trap naar den dijk af te gaan. Voorts door het afdalen van het pad links van het Bad paviljoen. Men kan tot aan het betonnen pad gaan, doch niet verder. Voorts vla de H. W. Mesdaghstraat, die langs den vuurtoren loopt. Laat ons eerlijk zijn: niet velen hadden in Den Helder nog eenige hoop ge koesterd ten aanzien van een vrijstelling van een gedeelte van het strand nabij Huisduinen. Integendeel, men had zich reeds zoo goed en zoo kwaad als dat ging, verzoend met de idéé dat Den Helder en Huisduinen het dit jaar zonder strand zouden moeten doen en dus tevens zonder de geneugten, die nu eenmaal an nex het strandleven denkbaar zijn. Een stuk strand vrjj...! Dat beteekent voor al die Nieuwe- diepers die ook nü nog in Den Helder blijven wonen een prettige mededeeling. Prettig, omdat men thans weer een doel heeft als men 's avonds de woning ver laat en poogt de enkele uren, die nog res ten van den dag door te brengen aan den zoom van de Noordzee. Toegegeven, dat 't slechts een beperkt stuk is. Men behoeft er niet aan te twijfelen, dat velen in de komende maanden gebruik zullen maken van de geschapen gelegen heid. Men zal weer naar Huisduinen trek ken er daar een zeebad kunnen nemen. Men behoeft er nog minder aan te twijfelen, dat speciaal de jeugd op de vrije middagen acte de présence zal geven. Welk een gelegenheid voor het klassieke „pootje-baaien", voor het con- trueeren van ingenieuze zandbouwwerken en water-partijen. Het strand hoorde al tijd evenzeer bij Den Helder als bjj Huisduinen en het verbod, dit strand niet te mogen betreden, heeft ons altijd ten zeerste gespeten. Thans is een deel, zjj het klein, vrij gegeven en, het kan niet anders, men zal daar dankbaar voor zijn. Wij willen echter niet verzuimen er reeds thans de aandacht op te vestigen, dat men deze welwillendheid niet be- loone door de maatregel willekeurig te gaan uitbuiten. Men houde zich strikt aan het vrijgegeven gedeelte en men hoede zich ervoor geen stap buiten de afraste ring te doen. Volwassen strandbezoekers zullen waar schijnlijk wel zorgen dat het hieraan niet zal ontbreken, maar met de jeugd is het anders gesteld. Voor haar is het altjjd moeiljjk zich precies aan de voorschriften te houden. Welnu, doen wjj een beroep op al de vol wassenen, dat ook van hün kant een oogje in het zeil gehouden wordt. Dat zjj er op letten, dat geen misbruik gemaakt wordt van deze maatregel, welke ongetwij feld een verbod* tengevolge zal hebben. Acht koelen aangevoerd voor Den Helder. Naar wij van den secretaris van de Toewijzingscommissie, den heer Van Haaren, vernemen, bestaat de aanvoer van consumptievee voor Den Helder deze week uit een 8-tal middelmatige koeien, enkele kalveren en 2 schapen. In totaal dus een hoeveelheid, die niet bijster groot is. Het zal niet eenvoudig zijn deze dieren dermate kundig te distribueeren, dat ieder nog een portie vleesch zal ontvan gen. De verwachting was gewekt, dat er deze week méér vleesch aanwezig zou zijn. De aanvoer op de rayonmarkt was tenminste in dezen hoopgêvend. Desniet tegenstaande bleef datgene, wat voor onze stad disponibel kwam, vrij gering. Wellicht dat dit volgende week iets rui mer kan zijn. Het is misschien dienstig er nog eens op te wijzen, dat het publiek moet beseffen, dat de slagers thans voor wel zeer groote moei lijkheden staan. Van hun inzicht, tact en menschenkennis wordt wel een zeer zwaar offer gevergd. Medewerking van de zijde der clientèle moet er echter zijn en daarnaast begrip voor de problemen. Men kan nu een maal, ook al heeft men de bonnen in de hand, geen e i s c h e n stellen. Iedereen wil vleesch hebben en slechts een deel komt er doorgaans voor in aanmerking.' Het is echter de wensch van alle slagers een zoo eerlijk mogelijke verdeeling te garandeeren. Dat er desondanks dan een enkele maal tóch teleur- gestelden zijn, is iets wat men niemand mag verwijten. En zeker den slager niet, die ten slotte geen wonderen verrichten kan. Op 19 Januari 1937 werd door het gemeen tebestuur besloten het gedeelte van de Bas singracht, gelegen tusschen de Nieuwstraat en den Ruyghweg gesloten te verklaren voor het verkeer' in de richting van den Ruijghweg met alle motorrijtuigen en met alle rij- of voer tuigen, geen motorrijwielen of rijwielen zijnde. Deze maatregel werd destijds genomen in ver band met de zeer geringe wegbreedte ter plaatse. Thans is echter de rijweg van dit deel van de Bassingraoht tot ruim 6- meter verbreed, terwijl de langs den weg staande boomen wer den gerooid. Voorgesteld wordt thans te komen tot het opheffen van dezen maatregel, aangezien het geen zin meer heeft deze langer te hand haven. Nog eenige dagen lezers, en we zullen 't feit herdenken dat wij. Nieuwediepers, eertijds rustige leden van de marine- gemeenschap aan de boorden van het Marsdiep, ons omgordden, eenige nood zakelijke have bijeengraaiden, het huis sloten en, al dan niet op de bonnevooy, een goed heenkomen zochten in het buitenveld. Een jaar evacué .1 Een jaar de beenen onder andermans tafel. Een jaar „te gast", een jaar ge schoven op 't dak van anderen. Een moeilijk jaar! Eerst de zenuwen die 't 'm deden, met uitzondering van die kleine garde der „Piet Heynen". die zeggen, dat het tenslotte allemaal best te harden is (de kleinste minder heid). Maar voor U en mij, die tot de bom- en scherfschuwen behooren. wij, die niet bleven voor wat voor reden ook, een jaar waarvan we oprechtelijk hopen, dat het geen reprise zal brengen. Een jaar te gast 't Is goed op deze plaats hulde te brengen aan de kleine luyden in het buitenveld. deze onbekende en onge noemde Samaritanen. Die hun deur openzetten en ons ontvingen. De kleine man. die zoo deksels scherp besefte, dat die horde Nieuwediepers feitelijk van het front teruggetrokken was. Die, na strijd, gecapituleerd had. Het was daar een hel. het was daar maar laat ons zwijgen, 't Is bekend genoeg hoé 't was. 't Is goed in deze rubriek, die ook de reputatie torst van de meest hatelijke en onvriendelijke, de meest cynische en lasterende rubriek van deze courant te zijn, enkele milde regelen neer te schrijven over de groote dankbaarheid van ontelbare vluchtelingendie door de poldersche Samaritanen ontvangen werden. Barmhartigheid, naastenliefde, gemeenschapsgevoel, begripzie daar wat wij vandaag herdenken. 't Stemt tevrêe in deze harde tijden dit te mogen constateeren. 't Bewijst, dat de wereld waarachtig nog niet uit sluitend en alleen uit egoisten, strebers en portemonnaie-individualisten be staat. Dat stemt tot dankbaarheid en geeft hoop voor de toekomstl 't Doet het andere vergeten. Dat andete, waarvan sprake was in 't artikel over de a-sociale elementen en de be woners van kippenboeten. Tusschen elk koren bevindt zich nu eenmaal kaf. Tus§chen de bloemen vindt men steeds het onkruid opschieten. Vanzelf sprekend, dat dit ook zoo is in het buitenveld, waar men naast de Samari tanen de plutocraten ontmoetnet als in de stad en overal elders in de wereld. Men heeft er van gelezen. Het N.V.V. heeft zich ten strijde toegerust en we zouden ons sterk moeten vergissen, indien er geen drastische opruiming van menige wantoestand op het program staat. Daar hóórt en leest men nog wel van. 't Doet vergeten al die kleine „peste rijen", die nu nog gepleegd worden in het buitenveld. 't Zij al dan niet ten gevolge van deze actie. Ik hoorde van een gezin, dat voor een klein voor kamertje eerst 6.25 moest neerleggen en thans „slechts" 4.25. Dank zij de N.V.V.-interventie. Meen niet, dat de zaak daarmee in het reine was. De eigenaar van de kleine boerenplaats past thans de middeleeuwsche maat regel toe van „gedwongen winkel nering" en de vluchtelingen mogen door een aantal negocianten niet meer be zocht worden. Feodaalinderdaad! Ik hoorde van gevallen, waarin men het „logisch" vindt, dat naast een ge- peperden huurprijs ook nog aan het water een slordige duit verdiend wordt. Ik hoorde van een geval, waarbij ook minder huur betaald moet worden, doch welke maatregel voor den verhuurder aanleiding was het bijbehoorende schuurtje af te breken zonder eenige waarschuwing, zoodat de tijdelijke be woners eensklaps voor het fait accompli stonden, niet meer over een bruikbaar toilet te kunnen beschikken. Dat van den verhuurder zélf mochten zij „na tuurlijk" heelemaal niet gebruiken Ik hoorde van gevallen van schrome lijke prijsopdrijving. Gevallen, waarbij men het oirbaar vindt voor een ei of méér centen extra te vragen en waar bij men poogt den kooper uit te sluiten bij de overige neringdoenden van het plaatsje als deze weigert óp deze manier zich te laten flesschen. Ik hoorde Maar laat ons zwijgen! We herden ken een jaar evacuatie, waarin zóóveel vriendschap, zóóveel warme sympathie en Samaritaansche grootmoedigheid ge demonstreerd werden in die eerste 12 maanden. Laat deze gevoelens van zuiveren dank niet vertroebeld worden door gedachten aan het star egoisme van de enkele plutocraten, die het buitenveld herbergt en ontsiert. Tenslotte is het maar een kleine minderheid, die op deze speciale wijze van haar gemeenschapszinen „naas tenliefde" blijk geeft Er z\jn menschen, die zich liever hun pink afhakken, dan dat zij zich zouden vergrijpen aan andermans eigendommen. Het zjjn men schen, die er trots op zijn te kunnen bogen op hun onkreukbare eerlijkheid en zelfs aan de zwaarste en moeilijkste verleidingen weten zij weerstand te bieden. In één opzicht evenwel zijn deze zelfde on kreukbare lieden evenwel belangrijk minder standvastig. En wel met betrekking tot de distributie-bepalingen. Wjj leven nu eenmaal in een tijd, die door „de bon" gekarakteriseerd wordt. Bonnen hiérvoor bonnen dddrvoor! Natuurlijk is dat niet prettig en wij zullen met de geheele gemeenschap, juichen, indien aan deze „papieren periode" weder egn einde gekomen zal zijn. Evenwel, de distributie i s er, en dat betee kent, dat men er rekening mede dient te hou den. De distributie werd daarbij ingevoerd, en dit realiseere men zich nog eens terdege, voor de gemeenschap. Niet voor een bepaalde be volkingsgroep, niet voor diegenen, die over. contanten beschikken en „dus toch alles kun nen koopen", maar voor iedereen. Niemand uitgezonderd. Helaas het is juist d i t, wat nog niet door velen beseft wordt. Men is er op uit, kost wat kost, om een zoo groot mogelijk getal bon nen te verkrijgen, en hoewel dit uiteraard met oirbare middelen ieder's goed recht is, is het niemand' s recht meerdere bonnen ta verkrijgen door middel van oneerlijke en on rechtmatige middelen. Doet men dit wél, dan beteekent dat, dat men'de gemeenschap ernstig dupeert. Dat men zijn medemenschen benadeelt. Dat men in feite die maatregelen saboteert, die een goede verdeeling van de aanwezige goederen garan deeren. Men achte het bovenstaande niet te licht. Het kwam dezer dagen op het plaatselijk Distributiekantoor voor, dat er formulieren voor nieuwe schoenenbons uitgereikt werden. Het .was merkwaardig te zien hoevelen plotse ling behoefte gekregen hadden aan nieuwe zomerschoenen. Uiteraard willen wij hiermede, niet zeggen, dat het meerendeel der gegadig- den de schoenen niet noodig had, maar met een deel van de aanvragers was dit wel dege lijk zoo gesteld. Men probeert het maar, en als het niet luktnu ja, wat dan nóg Dergelijke voorbeelden komen dagelijks voor en wel voor alle artikelen. Of het nu gaat om brandstoffen, om schoenen, om levensmidde len steeds weer constateert men dat per sonen er op uit zijn méér te krijgen, dan waar op zjj recht hebben. Wij spraken hierover met den leider van den distributiekring Den Helder, den heer Everards, Ook deze drukte er zijn spijt over uit, dat men herhaaldelijk menschen aan de balie krijgt, dis er op uit zijn meer te verkrijgen dan waarop zij aanspraak kunnen doen gelden. Vrijwel al tijd heeft men deze lieden „door". De ambte naren van dezen dienst hebben in den loop der maanden een rjjke ervaring opgedaan en kennen zoo langzamerhand hun pappenhei mers. Dat er desondanks toch altijd slimme riken" door de mazen van het distributienet, weten heen te komen is iets, waartegen men machteloos staat. En voor hen voornamelijk géiden deze regels: hun aandacht zij er in het bijzonder op gevestigd, dat zij, door zóó te handelen, be wijzen slechte burgers te zijn, die hun plichten van gemeenschapsmensch op ernstige wijze, verzaken. Deze tijd is een tijd van offers. Wat men niet dringend noodig heeft vrage men niet aan. Als men in het bezit is van drie paar, schoenen moet men niet trachten een bon voor, een vierde paar te halen. Als men bij kennissen geëvacueerd is en dus in geen geval zijn nor male hoeveelheid brandstof noodig heeft, eische men niet doodleuk 20 bonnen op. En als men z'n fiets voor luxe doeleinden gebruikt en haar niet uitsluitend voor zijn werk noodig heeft, bezorge men den Distributiedienst geen extra werk en last met aanvragen. Men overdenke, dat alles eens en het kan welhaast niet anders, of men zal weigeren te behooren tot de ^slechte burgers", waarvan sprake is in dit artikel. Morgenmiddag te Anna Paulowna. Het Rijkswerf-erftal, dat Zondag j.1. tegen Succes speelde en met 30 won, speelt mor gen, Zondag, te 2.30 uur tegen BKC 1, te Anna Paulowna, in de volgende opstelling: Kenter. (Helder 1) J. Stins Buitenhuis (HRC 2) HRC 1) Zuidema Roomeyer Kok (ex HRC I) (HRC II) (HRC III) Vonk v. Pelt Does (Helder 2) (ex HRC I) BEM 1) Bijl Krab (HRC 3) (Stormv.) Zooals men in een advertentie in dit num mer leest, kan van heden af de aangifte van leerlingen voor de Christelijke scholen in Den Helder, t.w. de Opleidingsschool aan de Kolensteeg, de Groen van Prinstererschool aan de Koningstraat en de Rehoboth-school aan de Keizersgracht, plaatsvinden. De leerlingen die voor een van deze scholen in aanmerking komen dienen vóór 1 October a.3. den leeftijd van 6 jaar te hebben bereikt.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1941 | | pagina 5