Brabantsche
Brief
van
Tob nooit
RADIO
De
Wat onveranderd blijft
PROGRAMMA
EEN AARDIG DOCH
SCHADELIJK DIERTJE
~n
Ulvenhout, 19 Juni 1941.
Amico,
De avonden waren herfstig, verlejen week.
En als ge dan den ganschen dag, van 't mer-
genkrieken af, in 't gareel hebt gestaan,
in de akkers, achter den groentenwagel, op
den hooizolder, dan pakt de kilte oe
's avonds veul straffer aan, dan dat ge den
dag op oew sloffen deurgong. Trui wit dat
wel! Die goeie zit eigens nie stil. Dus wat dee
ze? Na den eten liet ze dan de plattebuis nog
'n bietje nasmeulen op 'nen steenharden turf
en dan was 't op den avond wezenlijk behaag
lijk in den huis. Ge kost dat bietje kachel-
wermte goed velen aan oew moeie botten; ge
houdt er zoo den rimmeltiek ook uit.
Donker wordt 't nie in deus tij, dus de blin
den doen we nie veur. Den avondwind roosch
mee veul la wijt deur den dichten nooten-
kroon, die nou en dan mee 'nen grooten, vol-
beblaarden tak over 't dak veegde, dat ge 't
deur heel den huis hooren kost. Dan streep
ten weer wat waterdruppen schuins over de
ramen, allee, nogeens: 't was herfstig
wirke. Maar bdlange nie ongezellig thuis. Als
ge heel den l£^;en dag pootaan gespuid hebt,
dan is oe 's avonds alles goed, als ge maar
rusten kunt! De mannekes zaten aan de tafel,
onder de raam, de boeken bij te schrijven,
Trui zat zwaar te brillen over heur stop
werk, ik smoorde m'n pepke onder de schouw-
kap, soezend in de krant, zonder te lezen
nochtans, want op 't end van 'nen drukken
dag beginnen m'n oogen altij te pieken.
Trui zegt: ,,'k wou, da gij oew sokken nie
soo sleet, waar blijf ik den sjet vandaan
halen
Ik zweeg, want m'nen toeteloeris stelt teu-
genswoordig soms vragen, waarom ik gin
antwoord weet...!
Daar schemerde iets donkers langs de
raam, onder' 'n pereplu.
„Doedoew-beenen-van-dieën-stoel", siste
Trui geplaagd: „daarisonspastoorke!"
„Waarom? Hij zit eigens ook zoo bfl 'm
thuis!"
„Ookmeegaten?" Kwaadaardig wees ze
ïjaar m'n sokken.
Jè.loog ik ferm! „Zukke knollen!"
Toen klopt-n-ie, gooide impersant de klink
om, ik trok m'n klompen aan, den Eeker
sprong op en vatte pastoors natte pereplu,
zette die in den gootsteen onder de pomp, in
't achterhuis.
„Navend samen; komt 't gelegen, men-
schen?"
„Da witte, meneer pastoor! Altij!" zee
ik: „mét en zónder gaten!"
„Wablief?" lachte-nie en hjj hield z'n
witte, kouwe handje achter z'n oor.
„Luister maar nie naar dieën veulpratert",
was Trui me veur.
Hij knipte 'n oogske naar me. Begreep wel
zooiets. Hij is dan wel nie getrouwd, van
eigens nie, maar Mie, z'n huishoudster, voedt
hem ook al 'n veertig jaren op, sjuust zoo als
Trui 't mij doet, maar de goeie zielen hebben
gin succes. Opgeven zullen ze 't echter nooit,
daarveur zijn ze lid van 't „zwakke" geslacht.
Die gaan eenmaal dood mee nog 'n goei be
doeld ripplement op 'r lippen! En... komen nog
namopperend den Hemel binnen!
„A-a-a-allemenschen", trilde meneer pas
toor van de kou: „wat is 't hiér lekker!" En
plazierig wreef ie in z'n stramme handen.
„Stóóken gullie nog?"
,,'t Mag gin naam hebben", zee Trui: „een
turfke, daarop staat ie heel den avond te
zeuren. Hier, ga maar 'ns op oew gemak
zitten." En zij schoof 'nen gemakkelijken zit
bjj de plattebuis, lee heur eigen kussel in den
stoel, gaf 'r voetenstoof en troetelde dan 't
ouwe kereltje den leunstoel in.
„Gij hebt toch maar 'nen zeldzamen oppas,
Dré!" zoo vleidde-n-ie Trui, mee 'n knip
oog naar mij.
„Och", dee ik zwaarpeinzend: „och...! Ik
wil nie klagen. Daar zijn er, die 't nog har
der hebben, dan ik. En wie zich aan 'n ander
spiegelt..., ee?"
Maar Trui liet 'r eigen ook nie kennen! Ze
draaide den breejen rug naar mij, bukte over
meneer pastoor en vroeg: „en zeg mij nou
maar 's, wat 't zijn zal! 'n Lekker, vorsch
bakske échten koffie...? En 'n sigaar uit de
Zondagsche kist...?"
Den kleinen, gevatten Dré, die heel 't spul
al in de kieren had, riep verschrikt: „Trui!"
En Trui sprong ineens recht mee... de han
den beschermend op 'r achterwerk! Als ze
dan, diepst verontwèèrdigd naar me omkeek,
begreep ze er ingetippeld te zijn!
't Pastoorke snikte van den lach. En om
't bij Trui weer goed te maken, hjj is 'n
fijn diepelmotje, zee-t-ie dan, onder 't af
drogen van z'n lachtranen: „Trui, Trui, ge
bent te beklagen tusschen al dat mansvolk,
horre!"
„Meneer pastoor", antwoordde Trui: ,,'t
zijn..." toen liep ze uit de rails ,,'t zjjn don-
dersteenen!"
Den Eeker schrok er van „Gossie" fluis-
terde-n-ie ontdaan. En dat mokte 't veur Trui
nog erger. Veural, toen Dré III en ik zoo
schijnheilig meugelijk „verlegen" begosten te
kuchen!
't Wierd stil. 't Pastoorke kost nie praten
van den lach, z'n kopske was rose tot op den
schedel, den Eeker was écht gegeneerd en
den Dré en ik. wjj zwegen om te pesten.
Die erme Trui frat 'r bloed op. Ochèrme,
zeis zoo op 'ren ponteneur gesteld...
En nou zoo iets. Daar waren de gaten ln
m'n sokken nog niks bij.
„Afijn," zee ik toen 'n bietje triestig en
mee 'nen zucht: „vertel maar 's, meneer
pastoor: had ge nog iets bezonders op oewen
lever?"
Hij veegde weer 'ns over z'n gezicht, streek
r mee twee handen de weerbarstige witte krul
len achter z'n ooren en zee dan: „Dré, jon
gen, 't is schand da 'k 't zeggen mot, maar
ik heb op m'nen ouwen dag te veul hooi op
m'nen vurk genomen." Ik knikte seerjeus en
antwoordde: „dat heb ge wel 'ns méér ge
daan...!"
Hij lachte, 'n bietje „eigenswijs", als ik
't zoo zeggen mag; hij had vast de bijge
dachte: en toch is alles altij tot 'n goei end
gekomen; Onzerilievenheer is er óók nog, als
den mensch z'n taak wat zwaar wordt.
Dan gong ie wijer: „ge wit, jonk, 'k heb
mee willen doen aan den productieslag...!
Hah! Ik begost grond onder m'n voeten te
krijgen.
„Jaja," lachte-n-ik: „en nou oewen grooten
hof dik onder 't onkruid komen gaat, nou...
miste gij... oewen Heinz, oewen soldaat-kost
ganger van toen!"
„Midden in de roos, man!!"
„Hebt ge nog wel 'ns iéts van 'm gehoord?"
„Zekers! Uit Berlijn heb ik 'nen brief van
'm ontvangen. Hartelijken kearel! 'Nen
brief mee nog alderlei raadgevings, ge wit,
hij is boerenzeun, veur mijnen hof.
Maar hij moest weer wijerop, schreef ie.
Ok ik... of ik veur 'm... bidden wou." Toen
zag ik, in den schemer, ons pastoorke z'n
oogen vochtig blinken. Z'n eene mondhoekske
stond te schokken.
„En ge hebt niks meer van 'm vernomen...?"
Seerjeus schudde-n-ie 't grijze -k-opke. Sta
rend in 't pookgat van de plattebuis. „Nog
nie, neeë," zuchtte-n-ie: „maar 't kan ook
bekanst nog nie. Maar ditte zeg 'k oe, Dré,
den dag, da 'k Heinz zijnen brief ontvangen
mag, zal 'nen goeien dag veur me zijn! En
veur de erme prochianen! Die belofte heb ik
O.L.H. gedaan!"
Weer was 't efkes stil in den huis, maar
seerjeuzer dan daarstraks. Ieder had zoo z'n
eigen gedachten. Ik? Ik zag den Heinz weer
staan spajen daar achter in den pastorie-hof,
op dieën zonnigen Veurjaarsmiddag, als ik
even mee 't pastoorke in 't tuinhuis den thee
dronk. En weer hoorde-n-ik den Heinz roe
pen, zjjnen pint omhoogstekend: „prosit, Herr
Pastoor!" Zoo dwaalden m'n gedachten naar
den schoonen Zomerschen middag in Maart...,
nou, middenzomer hier bij de... plattebuis! En
'k zee: „wonder, zooals alles groeit toch, mee
dat kouwe weer!"
„Ja, veural 't onkruid, Dré", zoo brocht ie
deus dapper keareltje, 't gesprek weer in de
baan.
„Dusse... ge zoekt hulp veur den wie-arbeid,
als ik oe goed verstaai
„Sjuust! 't hoeft "nie veur niks, witte gij 'n
manneke veur me?"
Daar stond ineens den Eeker bij ons, de pen
in de hand, 'n veeg inkt ovr z'n sproeten-
kopke. „Als den Dré en den baas 't goedvin
den, meneer pastoor, zal ik oe géren helpen.
Veur niks. Maar in den avond, al ik hier
gereed ben."
Verraste goeiig keek 't pastoorke naar
den schrielen Eeker, die er 'n bietje verlegen
onder wierd. Dan schudde pastoor weer 't
witte kopke en zee: „veur niks...? Neeë,
Eeker, da kan 'k nie aannemen van oe. Maar
wat-anders! Ge zijn pas veul ziek gewist,
hier op den hof is 't druk tij, lange dagen! En
om er dan 's avonds nog 'nen halven werk
dag aan te breien, 'k ben bang, Eeker, dat gij
nou..."
„Te veul hooi op den vurk gaat nemen,"
viel ik lachend in de rede.
„Kweetnie," bromde-n-ie: ,,'t zal wel gaan."
„Meneer pastoor hee gelijk!" riep Dré III
van de tafel.
,,'k zou 't geren probeeren", zee den Eeker.
„Waarom stéde daar zoo op?" vroeg ik.
,,'t Is 'n Goei Werk, baas. Enne..." hij kreeg
'n vuurrooie kleur. Wilde wegdruilen.
Enenne wat, Eeker?"
„Kweetnie. Eh... den Heinz, ee".
,,'k Snap oe nie, wat bedoelde toch?"
„Hij bedoelt," zee meneer pastoor: „de
vrucht van deus liefdewerk, ge wit den hof is
deur- den Heinz beplant veur de armen van
de parochie, de vrucht van deus werk wil
den Eeker redden veur 't behoud van den
Heinz eigens nou! Ee? Eeker?"
Dikkels knikte-n-ie z'n kopke. Verlegen
wel, maar content. Gong dan rap aan de
tafel zitten weer, over den grootboek.
Toen kreeg meneer pastoor dan eindelijk
z'nen bak échten koffie! En... veur den
Eeker was 'r ook nog 'n kommeke!
Dat was Trui haren wraak...!
Na tien. minuten nam ze eigens 'n tweede
trekseltje. Den Dré en ik kregen toen 'n
kruikske bruin.
Dichter viel de schemer in den huis. Veural
den zwaren nootenkroon nimt veul licht weg.
De mannekes waren mee de boeken gereed,
Dré III tastte ze pront op de mooie kast.
Zoo staat den Eeker weer eiken avond te
arbeiden in 'nen kloosterhof, in 'n onweareld-
sche stilte, onder den zang van 'nen lijster,
daar op de tinne van de kerk, onder den zóe
menden gong van den torenklok,
zoo mediteert en werkt onzen Kweetnie in
de stilte van den avond, als lederen mensch
te rusten zit,
zoo doet deus brave manneke zijnen geroe
pen plicht tot heil van de gemeenschap, veur
't loon... dat meneer pastoor rap zijnen brief
moog' ontvangen!
Dieën Sproetenkoning van ons allee, 't
is 'nen andere, dan anderen en of onzen Dré
ooit zijnen zin mee deus keareltje zal krijgen,
ik geloof 't nie!
Hoe geren ik het den twee baaskes ook
gunnen zou!
Kom, ik schei er af.
Veul groeten van Trui, Dré III en den
Eeker en als altij gin horke minder van
oewen
t.è.v.
Dré.
ZONDAG 22 JUNI 1941.
Hilversum I. 415.5 m.
8.00 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.30 BNO: Nieuwsberichten.
8.45 Gramofoonmuziek.
11.15 Bach-cantate.
12.00 Rococo-octet (In de pauzes: Nederland-
sche liedjes).
12.45 BNO: Nieuws- en economische ber.
1.00 Nederlandsch Verbond voor Sibbekunde:
V ragenbeantwoording.
1.15 Het Nederlandsch Pianoduo en gramo
foonmuziek.
2.00 De Romancers en de Harmony Sisters.
2.45 Dialoog.
3.20 Ensemble Amende.
4.00 Gramofoonmuziek.
4.45 Zang met pianobegeleiding en gramo
foonmuziek.
5.15 Gramofoonmuziek.
5.30 Voor de jeugd.
6.00Gramofoonmuziek.
6.10 „Die Front reicht ihrer Heimat jetzt die
Zij streek zacht over de gebarsten, dikwijls
gelijmde vaas, en zij keek ernaar met de pein
zende blik van iemand, die kijkt naar iets
dat hem zeer dierbaar is.
De andere dacht: „Wat zie je er aan? Een
oude gebarsten vaas". Maar het leven had
haar geleerd om de gevoelens van anderen te
ontzien, óók die gevoelens die ze niet dadelijk
begreep... Dus zweeg ze.
Ook de eerste zweeg langen tijd. Haar
smalle vingers rustten nog op de vaas, haar
oogen, diepgrijze heldere oogen in een
smal, vermoeid gezicht, hadden een naar bin
nen gekeerden blik. Eindelijk nam ze de vaas
op, met een voorzichtige beweging, en zette
haar op een étagère.
„Ik ben niet gezellig vanavond", veront
schuldigde zij zich, „maar ik was in gedach
ten. Ik dacht aan den tijd waarin ik deze
vaas kreeg nieuw en gaaf. En aan alle
kamers, waarheen en waar vandaan die met
mij verhuisd is en onwillekeurig aan alles
wat ik in die jaren heb doorgemaakt.
„Excuseer mij."
Zij wendde zich om en schonk thee ln.
De bezoekster was op haar beurt in gedach
ten verzonken.
Zij had altijd behoefte om voor zichzelf
onder woorden te brengen, wat zij gevoelde.
En zij trachtte het te formuleeren: „iets dat
men cadeau krijgt in een gelukkigen tijd, en
daarna nog jaren in zijn bezit heeft, wordt in
zekeren zin een deel van alles, wat wij in die
jaren hebben meegemaakt. Zoo is het te be
grijpen, dat een gekramd en gehavend voor
werp méér voor iemand kan beteekenen, dan
een gaaf, nieuw voorwerp.
Men kan niet zonder meer lachen om ge
hechtheid aan een oude, gebarsten vaas
men moet zich kunnen voorstellen wat zooiets
voor iemand kan beteekenen".
„Nu ben jij stil", zei de gastvrouw. „Heb
ik je bedroefd gemaakt met mijn oude vaas?»
„Neen dat niet. Ik dacht alleen, dat iets
waarvan wij houden, voor ons nooit verandert,
ook al verandert het in de oogen van anderen
wèl. Dit naar aanleiding van Jouw vaas. Be
grijp je mij, Stans?"
Stans glimlachte.
„Ik begrijp, dat jij weer, als zoo dikwijls,
in weinig woorden weet uit te drukken, waar
het om gaat."
En als tot zichzelf herhaalde zij: „iets
waarvan wij houden... Hoe weinigen be
grijpen, waardoor wij ervan houden en wat wij
erin zien...
Rie Manders liep alleen naar huis door den
stillen voorjaarsavond. Toen zij de deur van
haar kleine étagewoning opende, kwam haar
oude halfblinde hond haar tegemoet. Zij legde
haar hand op zijn kop met dezelfde teederheid
waarmee haar vriendin Stans de oude vaas
gestreeld had. Een teederheid, die stellig in
de eerste plaats het oude dier zelf gold, maar
óók tallooze herinneringen.
Uit den tijd, dat zij hem kreeg als een jong,
speelsch dier, uit alle jaren die lagen tus
schen toen en nu.
Een onverschillige vreemde mocht denken:
„een oude, halfblinde hond, wat zie je erin?"
Haar was hij stellig dierbaarder dan toen
hij nog jong en mooi was. Dat waarvan wij
houden, blijft onveranderd voor ons. Een ge
laat wat ons dierbaar was, een dier waaraan
wij ons hechten, een voorwerp dat ons ver
gezelde in vele woningen en onder vele om
standigheden. Bij de waardeering daarvan
spreekt iets anders dan schoonheidszin of
handelswaarde een diepere en hoogere
maatstaf het hart en de herinnering.
Dat gene waarvan wij houden blijft onver
anderd voor hart en herinnering.
Nadruk verboden.
Dr. Jos de Cock.
Hand" voor leden van de Duitsche Weer
macht.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 Rotterdamsch Philharmonisch Orkest en
soliste.
9.00 Gramofoonmuziek met toelichting.
9.30 Berichten (Engelsch).
9.45 „Bij de knorhanen en bij de beesten".
10.0010.15 BNO: Engelsche uitzending:
„An American sees Holland".
Hilversum n. 301.5 m.
8.00 Gramofoonmuziek
(8.30—8.45 BNO: Nieuwsberichten).
9.00 Studio-Vroegdienst (voorbereid door het
Vrijz. Prot. Kerkcomité).
10.00 Zondagmorgen zonder zorgen.
12.00 Cyclus „Kent gij Uw Bijbel?" (Gr. pl.
voorbereid door de Christ. Radio-Stichting)
12.15 Kinderkoor „De Merels".
12.45 BNO: Nieuws- en economische ber.
1.00 De Melodisten en solist.
1.30 Ensemble Bandi Balogh.
2.00 Cyclus „U en de muziek".
2.15 Utrechtsch Stedelijk Orkest, solist en
gramofoonmuziek.
4.00 Nederlandsch Hervormde Kerkdienst
(voorbereid door de Christ. Radio-Stich
ting).
5.30 ANP: Sportuitslagen.
5.35 De Ramblers.
6.00 Declamatie.
De wilde konijnen zijn zeer schadelijk.
Zij ondermijnen den bodem, zoowel in de
bosschen als aan de kusten. In Nederland
waakt men gelukkig tegen een ..konijnen-
overstrooming". Op onze kusteilanden. waar
men vele jaren geleden veel konijnen zag.
komen ze tegenwoordig zelden voor. Wan
neer men deze dieren met rust laat. verme
nigvuldigen zij zich op ontstellende wijze;
het wijfje werpt meermalen per jaar acht
jongen; welke op hun beurt na verloop van
een half jaar jongen voortbrengen.
Ongeveer zestig jaar geleden voerde een
Franschman in Californië eenige konijnties
in. Deze vermenigvuldigden zich verbazend
snel en vormden ten slotte een directe
plaag voor het land. Ruim 25 jaar had men
noodig om Californië van hen te zuiveren.
Thans zijn zij teruggedrongen naar de Mo-
have-woestijn, waar men hen niet meer
achtervolgt De economische schade, welke
de konijnen daar hebben veroorzaakt, is
men in Californië tot nu toe nog niet te
boven gekomen.
De bekendste koniinenplaag heerscht nog
altijd in Australië. De vernietigingspogin
gen zijn daar aanzienlijk moeilijker, omdat
het een veel grooter gebied, ia. een heel
werelddeel betreft. In het iaar 1S75 voerde
een Australiër in den staat Nieuw-Zuid-
Wales drie paar konijnties in en liet ze los
op zijn grondgebied Daar het klimaat en de
bodemgesteldheid buitengewoon gunstig
voor hen waren, konden de zes konijntjes
hun bekende vruchtbaarheid den vrijen loop
laten.
Volgens wetenschappelijke berekeningen
kan één enkel konijnen-echtpaar na ver
loop van 5 jaar 4 millioen nakomelingen
hebben hetgeen nu niet benaald een klein
aantal is te noemen. Na drie jaar schatte
men het koniinenleger. dat de groote.
vruchtbare gebieden van Nieuw-Zuid-Wales
verwoestte, inderdaad op ongeveer 14 mil
lioen. De talrijke schapenkudden van dit
land werden door de onverwachte concur
rentie letterlijk uitgehongerd. Groote gebie
den moesten zij geheel verlaten en in andere
gebieden was men gedwongen hun aantal
aanmerkelijk te verkleinen.
Hoewel men steeds groote jachten orga
niseerde. om de konijnen uit te roeien,
moest men toch spoedig erkennen, dat door
dit middel alléén, de konijnen-invasie, wel
ke van maand tot maand aan grond won.
niet was tégen te houden of tegen te gaan.
Omstreeks het jaar 1900 hadden de ko
nijntjes zich verspreid over geheel Australië
en men schatte hun gewicht gelijk aan dat
der gezamenlijke schaponkudde. die toen
tertijd evenals heden ten dage. ongeveer
100 millioen dieren sterk was. Momenteel
bedraagt het aantal konijnen in Australië
meer dan 1000 stuks per hoofd der bevol-
"king. Dit is 'n geweldig groot aantal vooral
wanneer men nog de ongehoorde vrucht
baarheid van deze dieren in acht neemt.
De Australiërs bleven echter niet werke
loos toezien. Door ijzerdraadafsluitingen
welke 20 centimeter diep in den grond wer
den ingegraven en 80 centimeter boven den
grond uitstaken werden grenzen gemaakt
Hooge bedragen werden uitgegeven voor
deze omheiningen, die zich over een lengte
van vele duizenden kilometers uitstrekten
Nadat men de op zoodanige wijze afgesloten
gebieden zorgvuldig van konijnen had gezui
verd. dacht men beveiligd te zijn tegen
nieuwe schade. Spoedig werd men echter
van het tegendeel overtuigd. Voor tamme
koniinen vormden deze metalen hokken een
onoverkomelijke hindernis, doch de wilde
konijnen lieten zich hierdoor niet tegenhou
den; gepijnigd door honger trachtten zii
over de hooee hekken been te klimmen of
zij groeven onderaardsche gangen van meer
dan 20 centimeter diep. om onder de hek
ken door te komen.
De veehouders eischten toen het algemeen
gebruik van tvnhusharillen. Mais- en tar
wekorrels. die vergiftigd waren met tvphus-
hacillen. moesten als lokspijs worden ge
strooid voor de konijnengangen. Daar de
ratten de gewoonte hebben hun dooden op
te eten. breidt de bacil zich onder hen snel
en zeker uit. Bij de konijnen is dat echter
anders. Bovendien blijft de bacil alleen
werkzaam, wanneer hij enkele uren na
zijn bereiding wordt uitgestrooid.
Per auto wordt hij snel van het labora
torium naar de plaats van zijn bestemming
ere bracht. De „bacillen-auto" t der regeering,
een groote. witte wagen, welke als waar
schuwing beschilderd is met doodskoppen,
snelt lederen dag door het Australische
bosrh. om zijn gevaarlijke lading kwijt te
raken. Zelfs een vliegtuig heeft men in
dienst van de bacillenverspreiding gesteld.
Dnch men moet ook denken aan het ge
vaar. dat zoo'n lokspijs vormt voor do ove
rige dieren. Daarom had de Australische
regeering met recht bezwaar tegen een on
beperkte doorvoering van deze vernieti
gingsoorlog en deze bezwaren werden
krachtig ondersteund door dat deel der be
volking. dat bestaat uit menschen, die le-
ven van den handel in gedoode konijnen,
hetzij voor hun bont. hetzij voor hun
vleesch (Rn toch kan men in den strijd
tegen deze landplaag i„ Australië niet ge
afstand doen van het gebruik van ty-
^nilern.
«n uit Nieuw-Zuid-Wales werden in
aar tn(is meer dan 560.000 kisten be-
•n konnnenvleesch uitgevoerd*. Dit komt
nwrir fen aantaI van mepr dan
brengt ITn ,kon.!,np"- iaarlijksche op
brengst aan kominenvellen bedraagt in
den staat N.enw-Znid-Wales meer dan tb
nÓ^Iwh"1 1?™ Staat Vir,oria millioen.
vnn Ui t— mftn erh,ér de afname
n llp,_knn,mcnleger niet in cijefrs vast-
ste len R" 7no „aat dns dp Alkalische
verder nTh kiP'ne beesten
verder. De beroemdste mannen der weten
schap van eeheelp wereld werden naar
^vdnev geroepen om met behulp der mo
dernste middelen te trachten een einde te
maken aan den ..eeesel van Australië" lf
tenminste het ontzaglijk-eroote aantal Au
ren koni'nen aanzienlijk te verminde^
6.20 Groot Amusementsorkest.
6.45 Sport van den dag.
7.10 Gevarieerd programma.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Gramofoonmuziek.
8.30 Omroeporkest, gemengd operette-koor
en solisten.
9.30 Radiotooneel.
10.00 BNO: Nieuwsberichten; sluiting.
MAANDAG 23 JUNI 1941.
Hilversum I. 415.5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Dagopening (voorbereid door het Vrjjz.
Prot. Kerkcomité).
8.25 Gewijde muziek (gr.pl.).
8.45 Gramofoonmuziek.
(9.159.20 Voor de huisvrouw).
11.00 Frans Wouters en zijn orkest
(11.2511.45 Declamatie).
12.00 Pianovoordracht en gramofoonmuziek.
12.40 Almanak.
12.45 BNO: Nieuws- en economische ber.
I.00 Trioconcert en gramofoonmuziek.
2.00 Omroeporkest.
2.30 Ensemble Bandi Balogh.
3.00 Vrouwenuitzending en gramofoonmuz.
3.45 Gramofoonmuziek.
4.45 Voor de jeugd.
5.15 BNO: Nieuws-, economische en beursber.
5.30 Omroeporkest.
6.15 Gramofoonmuziek.
6.30 Orgelspel.
7.00 BNO: Economische vragen van den dag.
7.15 Voor de kleuters.
7.25 Rococo-octet.
7.45 Politiek weekpraatje.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Spiegel van den dag.
8.30 Het Wendling-kwartet.
9.30 Berichten (Engelsch).
9.45 Gramofoonmuziek.
10.00—10.15 BNO: Engelsche uitzending:
vThings worth knowing about Holland".
Hilversum H. 801.5 m.
6.45 Gramofoonmuziek.
6.50 Ochtendgymnastiek.
7.00 Gramofoonmuziek.
7.45 Ochtendgymnastiek.
8.00 BNO: Nieuwsberichten.
8.15 Gramofoonmuziek.
10_00 Morgendienst (voorbereid door de Chr.
Radio-Stichting).
10.20 Gramofoonmuziek.
II.00 Declamatie.
11foormuziek^et Pianobe&elei<"ng en gramo-
12.00 Berichten.
12.15 Salonorkest.
1oo5J^°a Nieuws" en economische ber.
2 nn 22, v?U^TentS°rk«t en solisten,
en 1 van Maastricht, soliste
en gramofoonmuziek.
4.00 Musiquette.
4'3foonÏÏt°ena"mUZiek'' CaUSerie met ^mo-
5 d°e ^Chr!^0"!6?]3 e" meisies (voorbereid door
•v i dv?1' Radio-Stichting)
berichten Nieuwa~' economische en beurs-
6 dooGrevPPtkkPn .met ^^eraars (voorbereid
door Vnjz. Prot. Kerkcomité).
Ouiroep-Harmonie-orkest.
6-45 Reportage.
7-00 BNO: Friesch praatje.
'15 Pianovoordracht.
?NO: Nieuwsberichten,
ö.io Gramofoonmuziek.
8-30 Ons schemeruurtje
9.20 Voor den boer.
9-55 Gramofoonmuziek.
10.00 BNO: Nieuwsberichten; sluiting.
