Van der Bij gehuldigd
Nationaal-Socia'istische eenheid
Kaliona'e kampioenschappen
afgelast
Fournier kampioen
tweede klasse
Strijd en Overwinning
N.S.N.A.P. beëindigt veete
met de N.S.B.
foAaaUeti
Dorpenfochfen gingen
niet door
Luchtbeschermingsplicht
BILJARTEN
Een scbeur kostte
hem de eerste plaats
Dr. Burmesters
OP LEVEN EN DOOD MET
DUITSCHLAND VERBONDEN.
Vervol* van pa*. 1).
Hierna sprak Dr. E. H. van
Rappard, die o.a. het volgende zei-
de.
Kameraden!
Het ia u allen bekend. dat op
den Hen December j.J. vorige laar
ter gelegenheid van het 10-jari*
bestaan van de N.S.B.door den
rijkscommissaris besluiten bekend
gemaakt zijn, die een geheel nieu
we situatie ten aanzien van de
binnenlandsche politiek geschapen
hehhen.
Op dien da* heeft de rijkscom
missaris namelijk als eenige par
tij, die in de toekomst den poli-
tieken wil in Nederland zal vormen
de N.S.B. aangewezen.
Tegelijk heeft de rijkscommissaris
verklaard, dat op dit uur der be
slissing voor geheel Europa, dat
ook het uur der politieke beslis
sing in Nederland is. diegene, die
nog niet ziet of zien wil, uitgescha
keld wordt.
Daze verklaringen van den Ge
volmachtigde van den Führer
rijn voor ons een bewijs, dat
het de wensch van den Führer
ls, onze partif op te zien gaan
in de N.S.B.
Voor ons. die sinds laar en
dag tronwe volgelingen van den
Führe* zijn. U deze wensch
een bevel. (Applaus).
Herziening van- ons standpunt
ten aanzien van de N.S.B. is des te
meer mogelijk door de verklaringen
van den leider der N.S.B. op den
zelfden 14en December, waardoor
ons duidelijk geworden is. dat: ook
door de N.S.B. de Führer erkend
wordt als de Führer aller Germa
nen.
nen; ook de N.S.B. het algemeen
Germaansch belang stelt boven het
afzonderlijk belang van Nederland
ook de N.S.B. de verbondenheid op
leven en dood met Dutischland
erkent
Niet vergeefs gestreden.
Wanneer wij na jarenlangen strijd
onze organisatie priis moeten ge
ven, beteekent dat dus niet, dat wij
tevergeefs gestreden hebben. Deze
verklaringen komen aan ons
standpunt zoodanig tegemoet, dat
ook wij van onzen kant niet star
mogen blijven.
Wa tons vroeger van de N.S.B.
scheidde, is door de ontwikkeling
der wereldpolitiek in zooverre over
brugd. dat wij nu zonder opgave
van onze overtuiging en onze hei
ligste gevoelens met de N.S.B.
kunnen samengaan.
Reeds twee dagen na den 14den
December had ik een bespreking
met den plaatsvervangend leider.
Van Geelkerken, welke bespreking
in alle opzichten kameraadschap
pelijk en bevredigend verliep. Het
zelfde was hef geval bij de bespre
king, die ik enkele dagen later met
den leider der N.S.B. had.
Wanneer wii onze tegenstelling
met de N.S.B overwonnen hebben,
dan zullen velen, die tot nu toe een
afwachtende houding aannemen,
onze rijen komen versterken. Wan
neer de N.S.B. en wij elkaar de ver
zoenende hand toesteken, dan zal
dit op het Nederlandsche volk zijn
uitwerking niet missen.
Veete beëindigd.
Daarom verklaar ik:
1. Dat met ingang van heden de
tienjarige veete tegenover de N.S.B.
beëindigd wordt om plaats te ma
ken voor een hechte band van ka
meraadschap.
2. Dat de N.S.B. bij haar zware
taak op ons zal kunnen rekenen
als op haar trouwste leden. Van u
allen kameraden verwacht ik. dat
gij uw nieuwen leider Mussert met
denzelfden trouwvzult volgen, dien
gij tot dusver aan mij betoond hebt
en waarvoor ik u bij deze gelegen
heid nog mijn warmen dank zeg.
3. Dat in navolging van het lich
tende voorbeeld van onze dappere
kameraden bij de Waffen SS, het
legioen en het N.S.K.K. in het Oos
ten, die in lotsverbondenheid met
elkaar strijden en offers brengen,
ook wij bereid zijn in een lotsver
bondenheid aller nationaal-socialis-
ten in Nederland elk offer te bren
gen. dat de toekomst van ons volk
van ons verlangt.
Verder spreek ik de hoop uit, dat
de stap, die wij vandaag gedaan
hebben in de richting van een con
centratie aller volksche krachten
in Nederland, algemeen navolging
moge vinden. Het indrukwekkend
geweld van de wereldgebeurtenis
sen, dat ons duidelijk tot bewustzijn
brengt, hoe nietig de Nederlander
met zijn voor-oordeelen was en is
en hoe zeker het nationaal-socialis-
me alles wat niet vernietigd wil
worden tot een eenheid samen
smeedt, moge ook den laatsten
twijfelaar aan onze zijde doen aan
treden ter verovering van een
plaats voor Nederland onder de op
gaande zon van een nieuwen Ger-
maanschen dag.
Tenslotte sprak nog de heer R.
C. Giard. plv. leider der N.S.N.A.P.,
woorden van instemming met het
genomen besluit
Opnienw vastgesteld voor
Zaterdag en Zondag a.s.
De Zaterdag aangevangen wed
strijden om het Ned. kampioen
schap hardrijden werden gisteren
niet voortgezet. Het bestuur van
den Ned. Schaatsenrijdersbond
achtte den toestand, waarin de baan
der Amsterdamsche ijsclub na den
sneeuwval verkeerde, een bezwaar
en besloot tot afgelasten. IJs en
weder dienende zal het program
ma a.s. Zaterdag en Zondag weer
geheel opnieuw worden afgewerkt.
Ook de 500 en 5000 meter, welke
reeds waren verreden, moeten dan
weer gehouden worden. De op deze
afstanden bereikte resultaten val
len buiten beschouwing.
In het kamp der rijders veroor
zaakte deze beslissing groote te
leurstelling.
Jonge rijders zorgden voor
verrassingen.
Intusschen werd de kampioen van
vorig jaar Buyen het meest gehan
dicapt. Hij had door zijn vierde
plaats op de 500 meter en de twee
de plaats op de 5000 meter de lei
ding kunnen veroveren met 106.50
punten en het zag er naar uit dat
hij met zijn sterke 1500 meter weer
onbedreigd den titel zou binnenha
len. Ook de jonge Zaandijker van
Hoorn, die dank zij een prachtige
500 meter zege, de tweede plaats
bezette (108.83 p.l wist zijn teleur
stelling niet te verbergen Deze stoere
knaap is anders wel onfortuinlijk.
Na in vele wedstrijden door onge
lukjes en valpartijen te zijn uitge
schakeld, vond hij eindelijk zijn
zelfvertrouwen terug en nu dit...
Er waren er echter ook die zich
gelukkig mochten prijzen. In de
eerste plaats wel Jan Langedijk, de
onttroonde kampioen, die, hoewel
hij op de 5 km. voor het eerst over
zijn inzinking heen kwam, ver be
neden zijn kunnen bleef. Hij had
het na den eersten dag nog niet
verder kunnen brengen dan - de
zesde plaats 109.93 p.) Jan Roos,
Amsterdam, de Diemenaar Jb. Ha-
vekotte en W. Egas, na Hoorn de
verrassingen vgn dit seizoen, wa
ren hem zelfs voorbijgestreefd, met
resp. 109.40, 109.47, en 109.70 p. En
het was te bezien geweest of de ge
vierde Langedijk er nog in had
kunnen slagen om de tweede plaats
te bereiken. Piet Keizer voer er
eveneens wel bij.
Ondanks zijn prachitgen tijd over
de 5000 meter behoorde hij ten
gevolge van zijn slechten tijd op de
500 meter (50 sec.) een val deed
zijn kans op een aanzienlijk betere
kiaseering verloren gaan niet bij
de eerste tien. De Westlander
krijgt nu behoudens medewer
king van Koning Thialf een
tweede kans.
Veel hebben deze voorwedstrij
den" al geleerd en het voornaam
ste daarvan is de wetenschap, dat
onze jongere rijders reeds nu een
sroote rol spelen. Mannen als Van
Hoorn en Egas zullen ook komen
de Zaterdag en Zondag, wanneer
zij geen pech krijgen, een woordje
meespreken.
Veel werk voor niets verricht.
De vier dorpentochten, welke de
Prov. Noord-Hollandsche IJsver-
eeniging, voor gisteren had vast
gesteld, konden geen doorgang vin
den. Dit was wel heel jammer. Het
geheele traject van 180 km. was
in de afgeloopen dagen door de
aangesloten ijsclubs in de onder
scheidene plaatsen en dorpen
sneeuwvrij gemaakt, honderden
guldens waren aan dit enorme
karwei opgeofferd. De sneeuwval
in den nacht van Zaterdag op
Zondag maakte doorgaan echter
toch onmogelijk. Het was monni
kenwerk geweest. Dank zij het tij
dig bekend maken aan de belang
rijkste stations kwamen maar en
kele deelnemers voor niets. Dat
waren dan ook wel de meest ent
housiasten.
Alvorens de tochten opnieuw vast
te stellen wachten de organisato
ren het weer af om te zien of de
kosten van het berijdbaar maken
der trajecten wel verantwoord is.
Wel wordt reeds overwogen om
de baan van Monnikendam naar
Marken ten gerieve van de toeris
ten schoon te maken.
Nieuwe regeling van de
luchtbescherming.
Het zooeven verschenen nummer
van het verordeningenblad voor het
bezette Nederlandsche gebied be
helst een nieuwe regeling van de
luchtbescherming, waardoor de wet
tot bescherming der bevolking tegen
luchtaanvallen van 1936, welker ge
breken en tekortkomingen in het
verloop der jongste ontwikkeling
ook voor buitenstaanders zijn dui
delijk geworden, wordt opgeheven.
De nieuwe verordening roept een
uniforme, onder de opperleiding
van den hoofdinspecteur voor de
luchtbeschermingsstaf verbonden
organisatie in het leven, die ressor
teert onder het ministerie van justi
tie. Aan den anderen kant ver
schaft de verordening duidelijkheid
over den omvang der verplichtin
genten dienste van de luchtbescher
ming. welker naleving zoowel door
de overheid als door particuliere
en bedrijfsinrichtingen, zaken en
ondernemingen, en ten slotte ook
door den individueelen burger dient
te geschieden. Op de verordening
zelf komen wij morgen terug.
Gisteren zijn te Rotterdam de
wedstrijden beëindigd om het kam
pioenschap van Nederland biljarten
tweede klasse drie banden, onder
leiding van de biljartvereeniging
„Rotterdam". Er moesten op den
laatsten dag nog twee ronden ge
speeld worden, maar eigenlijk kon
den die geen invloed meer uitoefe
nen op den stand van zaken, om
dat het verloop van de partijen op
den vorigen dag zóódanig was ge
weest, dat met aan zekerheid gren
zende waarschijnlijkheid kon wor
den aangenomen, dat de Rotter
dammer Tournier op het kampioen
schap beslag zou leggen.
Tournier had het tegen Koenders,
die de gelederen sluit, moeilijker
dan men dacht, maar tenslotte ze
gevierde hij toch, zij het slechts met
drie punten en daardoor had hij be
slag gelegd op het kampioenschap.
Heinrich won zijn partij tegen
Schram met 0.476, waardoor zijn
algemeen gemiddelde toch nog bo
ven 0.500 bleef.
De eindstand luidt als volgt:
gew. pnt. brt. h.s. a.gem.
Mr. Hepkema feliciteert de winnaars met hun kranige prestatie.
V.l.n.r.: d. Bij uit Jnllanadorp, die derde werd; de winnaar Sietse
de Groot (met krans) en P. de Jong nit Hniznm, die als tweede bin-
nen kwam. (Pax Holland-De Haan-m).
Tournier
7
280
527
6
0.513
Vreeswijk
5
251
483
5
0.519
Heinrich
4
274
491
5
0.558
Baay
4
266
570
7
0.466
Gehrels
3
224
490
5
0.457
Sweering
2
247
549
8
0.449
Schram
2
226
517
4
0.437
Koenders
1
223
527
4
0.423
Toen te Julianadorp bekend ge
worden was, dat van der Bij als 3e
in dezen tocht was aangekomen, en
ook dat hij tot de inwoners van
„Het Koegras" behoorde (want het
grootste gedeelte wist dat niet),
toen hebben de besturen van de
vereenigingen, die zich op sportge
bied bewegen, de koppen bij elkan
der gestoken en besloten om Van
der Bij voor zijn volbrachte presta
tie te huldigen.
Deze huldiging had plaats op Za
terdagavond in het café van den
heer A Doorn aldaar. Behalve de
besturen van Harmonie „Kunstzin",
van de Voetbalver. „Koegras", „Ju
lianadorp Vooruit", de IJsclub „Ju
lianadorp", de Landarbeidersbond
„Koegras", waren vele belangstel
lenden in de zaal aanwezig. De
Gymnastiekver. „Sportlust" was tot
haar spijt verhinderd aanwezig te
zijn. De zaal was van een eenvou
dige versiering voorzien. De Har
monie „Kunstzin" zat opgesteld
voor het podium in de zaal en heeft
den geheelen avond met hare mu
ziek een vroolijk cachet aan deze
bijeenkomst gegeven. De heer L. F.
van den Bogaard had de directie.
Om even acht uur kwamen Van
der Bij en zijn echtgenoote de zaal
zaal binnen en „Kunstzin" zette een
„lang zal hij leven" in. Toen alten
plaats genomen hadden, nam de
heer L. Tigchelaar het woord. Hij
noemde het een voorrecht een
avond den 3en prijswinnaar in ons
midden te mogen hebben en ver
telde hoe men er toe gekomen was
om deze huldiging voor elkander te
zetten. Maar al was de tijd kort,
het is gelukt om onzen inwoner
voor zijn geleverde prestatie op ge
paste wijze hulde te brengen. Daar
na wordt door den heer Tigchelaar
de route van den tocht aan de hand
van een op het bord geteekende
kaart van Friesland gedemon
streerd en konden de aanwezigen
een indruk krijgen van het 199.4
K.M. lange traject, dat op de
schaats moest worden afgelegd, en
ware het niet dat bijna aan het
einde v. d. Bij met zijn schaats in
een scheur trapte, hij ware zeker
als no. 1 aangekomen. Maar zijn
prestatie is er niet minder om.
„Kunstzin" geeft weer een nummer
muziek en dan wordt overgegaan
tot de felicitaties.
Namens de Harmonie Kunstzin
spreekt de eere-voorzitter, de
heert J. Hendrikse, wien het een
groot genoegen is dat deze sport-
feestavond zoo'n' groot succes kon
worden. Er huist blijkbaar een ge
zonde ziel in een gezond lichaam,
om onder deze buitengewone om
standigheden zulk een tocht te ma
ken, want daar is meer voor noodig
dan de broodkaart ons tegenwoor
dig geeft.
Wilskracht speelde hierbij een
groote rol. Spr. denkt hierbij aan
Jaap Eden, die ook de sport op
schaats en fiets hoog hield. Ook
U hebt de tocht naar Leeuwarden
per tandem ondernomen, dus ook
een dubbele prestatie. Namens
„Kunstzin" biedt ik u mijn harte
lijke gelukwensohen aan.
De heer T. Speur spreekt namens
de Vereeniging „Julianadorp Voor
uit" en zegt, dat v. d. Bij er voor ge
zorgd heeft, dat Julianadorp ge
noemd is door de Radio en het Voor
uit dat heeft hij bewezen. De wensch
uitsprekende dat hij een volgende
keer als no. 1 mag eindigen, biedt
ook hij zijn felicitatie aan.
De muziek zet er weer een vroo
lijk stukje in en daarna spreekt
E. Zon namens de voetbalvereeni-
ging „Koegras", die het afleggen
van dezen tocht geen kleinigheid
vind en naast zijn gelukwensch
er aan toevoegt: „Ga zoo voort mijn
zoon, enz.".
De heer P. Rienstra, voorzitter
van den Landarbeidersbond, brengt
namens de organisatie hulde aan
het lid, dat zulk een groote presta
tie op het gebied der ijssport ver
richtte.
De heer L. Tigchelaar, sprekende
namens de ijsclub „Julianadorp".
zegt ook deze prestatie hoog aan te
slaan en biedt gelukwenschen aan
en dat in de toekomst grooter lau
weren behaald zullen worden.
Op het podium volgt nu een alge-
meene felicitatie. De muziek speelt,
De Gym. Ver. „Sportlust" kon niet
aanwezig zijn. De heer Van den Bo
gaarde spreekt namens de Held
vluchtelingen, en brengt den heer
v. d. Bij hulde.
De heer Tigchelaar zegt verder,
het niet bij woorden te mogen la
ten en namens de samenwerkende
vereenigingen biedt hij aan Mevr
van der Bij, een bloemenmand aan,
en aan Van der Bij, als een herin
nering. dat hij in Julianadorp ge
huldigd is. een schilderij, voorstel
lende een landschap in zomertooi.
Nadat „Kunstzin" zich weer heeft
doen hooren, stelt de heer Tigche
laar voor, dat het wel aardig zou
zijn eens iets uit den mond van v.
d. Bij zelf te hooren, over zijn er
varingen op dezen tocht.
Daartoe is hij bereid.
Allereerst brengt hij dank aan
allen voor de hem gebrachte hulde
Allereerst vertelt hij over den Elf-
merentocht (145 K.M.) die door
Bosman is gewonnen en waar hij
zelf 15 K.M. voor de finish er uit
raakte. Woensdag ging hij met Jan
de Ridder op de tandem naar Leeu
warden (87 K.M.), kon daar geen
onderdak krijgen, op het laatst met
z'n drieën in één bed. Om half 4
's morgens zegt de hospes dat het
om 5 uur starten is. Kleeren aan,
door de koude naar de „Harmonie",
daar alles nog gesloten. Was ech
ter een van de eersten. Kaart af
stempelen en bij een deur wachten
tot 6 uur. Er waren vele mededin
gers. Ook fotografen enz. Over hek
ken enz. 20 minuten loopen, toch
een der eersten op de schaats. Was
10 K.M. weg, schaats los. 50 M. voor
hem de kopgroep. Door Sneek de
eerste. Met 7 man verkeerden kant
op en moest 500 M. terug. Op Slo-
termeer gids mee. In Sloten de eer
ste aan de controle, de fout was
dus net op tijd ontdekt. Besloten
werd de sokken, in dit geval de
schaatsen er goed in te zetten, zoo
ong. 50 60 K.M. per uur. Op
Flussens omgereden. In Stavoren
was 1 rijder voor hem tot aan Bols-
ward. Oudkampioen de Jong ging
mee tot Harlingen, daar zegt Cast
Leemburg tegen mij: je hebt twee
bevoren ooren, je moet naar den
dokter. Ik zei: dat kan in Leeuwar
den wel. Naar Dokuum hadden
wij alles in den wind. De vier
van de kopgroep besloten elkander
te helpen tot Bartlehiem op den te
rugweg naar Leeuwarden. Swier-
stra is toen gevallen, van Dokkum
af reed ik aan den kop. Ik kon het
niet van de Groot winnen. 200 M.
voor het einde trapte ik in een
scheur en wij kwamen met 3 man
gelijk aan. Kort voor het einde
een mijnheer op het ijs,
gooide pakje toe, dat ik op punt
van schaats opving, waarin boter
zat, met een gelukwensch en „nu
een beetje, volgend jaar een vat
vol". Ook dat wilde ik niet zonder
meer alleen houden, doch de een
was slager en de a nder boer en
zij gunden mij gaarne het pre
sentje.
Toen naar de Groene Weide
waar de Elfstedenrijders gehul
digd werden door Mr. Hepkema. 't
Record wa sdoor ons rret 20 mi.
nuten verbeterd. Aan Adema werd
door een Amsterdamsche firma
een zilveen lepel en vork overhan
digd. Als verrassing kreeg ik een
zak met medailles. Spr. hoopt dat
ook hier eens animo zal komen
om een Elfstedentocht mee te rij.
den. Ik ben zelf een Fries, maar
ben blij dat Julianadorp mij en
vrouw niet vergeten heeft. Daar
voor breng ik U allen nogmaals
dank. Het was een plezierige rit
In Sloten was mijn schaats al
stuk maar heb er tot Leeuwarden
opgereden, men doet een paar ge
makkelijke schaatsen niet zoo
gauw af. Tot zoover de heer van
der Bij. Met applaus werd het re
laas van zijn tocht onderstreept
Kunstzin gaf nog een nummer, de
heer Tischelasr zeide van het
verhaal over den tocht genoten te
hebben. Er is thans van alle kan
ten hulde betuigd en thans kunt
U allen de gelegeheid krijgen om
de heer en mevr. van der Bij te
complimenteeren, waarvan door
alle aanwezigen gebruik werd ge
maakt.
Daarna sprak de heer Tigche
laar een kort slotwoord en was
meening dat deze huldiging uit
stekend is geslaagd, doch niet
zonder de hulp van U allen. In 't
bijzonder werd een woord van
dank gebracht aan „Kunstzin",
aan den heer Th. N. Noot Mz„ den
wachtmeester der marechaussee
de heer C. J. Kroon en den heer
A. Doorn. Daarna sluiting van de
ze huldigiin* die ongetwijfeld nog
lang in herinnering zal blijven bij
de familie van der Bij.
Hoofdredacteur: J. Keesman.
8cha*en. Wnd. Hoofdred
A. R. Jonker. Buiten- en Bin
nenland. Schagen. Fred.
Groot, Schagen Alg. reportage.
Streeknieuws en Kunst. A. C.
van Kampen. Rayon-redacteur
Ben Helder.
FEUILLETON
Ro.nar van Hans Hlrüiatnmer
(Nidruk verboden)
84
Tot z(jn eigen verbazing consta
teerde Lorenz, dat hij zich niet in
net minst beschaamd of verlegen
voelde. Integendeel, er" lag iets van
overwicht, iets zelfbewuste en zege
vierende in de wijze, waarop hij haar
blik beantwoordde. Het duurde zeker
eenige minuten voor de elegante
Inge van haar verbazing bekomen
was en de kracht vond om zich van
dezen, voor haar blijkbaar wel zeer
verrassenden aanblik los te scheu
ren. Ze wierp het hoofdje in den nek
en ruischte tevreden weg.
Lorenz had het incident reeds
lang vergeten, toen hg op een och
tend geheel onverwacht een brief
ontving. „Prof. dr. Werner Hopfelt
stond als de naam van den afzender
op het couvert gedrukt, zoodat broe
der Vincent, die de post distribueer
de, verwonderd zijn wenkbrauwen
°PtNou breekt m'n klomp!" grijnsde
Degener, toen h*j een vluchttgen
blik op den brief had geworpen.
Lorenz haalde zijn schouders op,
scheurde de enveloppe open en be
gon te lezen. Er kwam een harde
trek om zijn mond en een oogenblik
leek het, of hij het, met een schrijf
machine geschreven vel papier ln
zijn gebalde vuist tot een prop zou
samen knijpen. „Ondankbaarheid!"
mompelde hfj woedend. „Hij beschul
digt me van ondankbaarheid!"
„Van zijn standpunt bezien, stellig
•niet ten onrechte!"
Lorenz keek ln het lachende ge
zicht van Degener en langzaam ont
spanden zich zyn trekken. Peinzend
staarde hfj voor zich uit.
„Ook dat schfjnt er bij te hooren!
Dat iemands goede bedoelingen ver
keerd worden uitgelegd! Weet Je,
Degener, het zou mg bijzonder goed
hebben gedaan, wanneer ik in dezen
brief een enkel woord van begrijpen,
van waardeering zou hebben aange
troffen. Mijn hemel nog toe, ik ben
hier toch waarlijk niet voor mgn ple
zier gebleven!"
„Maar m'n goeie man, daar moet
je toch niet over tobben!" trachtte
Degener hem te troosten. „Het is
immers net zoo Je zegt: het behoort
er b(j Wie zijn lot op de minder ge
bruikelijke wijze trotseert, wie zijn
eigen weg gaat, zal altijd opzien en
bevreemding wekken. Niets zou
dwazer z(jn dan op den bjjval van de
goe-gemeente te wachten. Dat komt
pas later, als je je doel bereikt hebt!"
„Maar professor Hopfelt behoort
niet tot de goe-gemeente. Dat is het
nu juist! Een man als hij, die mij zoo
volkomen bleek te begrijpen, moest
ook mijn besluit kunnen respectee
ren. Hg heeft mij gezien, wij hebben
elkaar gesproken ah, dat juist hij
mgn handelwijze veroordeelt, ergert
me meer dan lk je zeggen kan!"
„Heb je er nu sptjt van, dat je zfln
raad niet hebt opgevolgd?"
„Neen!" antwoordde Lorenz gede
cideerd, terwgl hg den ouden man
vast ln de oogen keek. „Ik moet de
zen weg gaan, al zou de geheele
wereld mg voor gek verklaren. Mis
schien is het wel goed zoo geheel op
zichzelf aangewezen te zgn, geen
mensch te hebben, bg wien men zgn
toevlucht kan zoeken. Zoo kan ik
niet moedeloos wordeD, omdat ik het
eenvoudig niet mag".
„Dat is het juiste standpunt.
Maar ik geloof, dat het tgd wordt
om op te breken. Heb je al naar an
der werk uitgezien? De volgende
week is het daar immers afgeloo
pen
„Ja, ik heb wat in uitzicht. M'n
hemel, Degener, als dat in orde
kwam, dan zou lk er misschten over
kunnen denken mgn vrouw naar
Berlijn te laten komen".
„Geduld, beste Jongen, geduld! Je
kent het spreekwoord van den beer
en de huid!"
Lorepz stopte zgn ontbgt in de
zak van zgn Jas en begaf zich op
weg.
Hij kon niet vermoeden, dat vrij
wel op ditzelfde oogenblik Mariene
Burmester de contróle passeerde. In
de eene hand droeg zg een koffer
van vrg groote afmetingen, ln de
andere rusttte het knuistje v&n een
ongeveer vierjarig jongetje, den
Jongsten representant van Burmes-
ter's „circus".
Toen Mariene den uitgang had be
reikt, bleef zg zoekend staan. De
jongen keek vragend naar haar op.
„Komt pappa nu?"
„Wel nee, kind, pappa weet im
mers niet, dat we hier zgn." En op
hetzelfde oogenblik was het met
haar flinkheid gedaan; zg snikte het
plotseling uit.
Maar daar naderde reeds moeder
KUlcke, zwaar, breed en gaarne tot
troosten bereid. „U bent zeker me
vrouw Burmester, nietwaar Er
huilen? Maar wat is dat nou? Daar
komt de oude Külcke, geloof ik,
juist op tgd!"
Toen Mariene destgds, na haar
overhaast vertrek uit Heidmühle ln
het ouderigk huis terugkeerde, b e
ken de omstandigheden daar aller
minst bevredigend. Haar moeder lag
nog steeds ziek te bed en van eeu
spoedig herstel scheen voorlooplg
geen sprake te zullen zgn.
Maria toonde zich uiterst prik
kelbaar. Zg was door het vele nacht
waken vermoeid en overspannen en
waar bovendien overdag de huishou
ding aan haar zorgen was toever
trouwd, zoodat zg vaak uren ach
tereen zonder eenige onderbreking
ln touw was, kon men het haar wer-
keigk niet kwaigk nemen, dat haar
stemming veel te wenschen overliet.
Nochtans werd Mariene met de
kinderen harteigk in het gezin op
genomen. Aan slaapplaatsen was
geen gebrek. Van de logeerkamer
werden wat kasten weggesleept en
met een paar kermisbedden op den
grond waren de oudste kinderen be-
hoorlyk onder gebracht.
Het uitpakken van de koffers en
het wegbergen der weinige eigen-
lommen in kasten en laden verdreef
oorloopig alle zorgeigke gedachten.
Tet gevoel zich veilig en geborgen
e weten, schonk haar een rust, die
ij in lang niet gekend had. zg had
sooveel te strijden gehad, zooveel
moeilykheden en teleurstellingen
moeten overwinnen, dat haar dit
verbigf binnen de veilige muren van
het ouderigk huis een wondermooie
droom leek. Er verschenen geen on
geduldige schuldeischers meer, de
verbitterde strgd om het dagelijksch
brood was voorbg; als het tgd was
om te eten, zette zg zich eenvoudig
aan tafel en geen moment behoefde
zg het hoofd te breken over de
vraag, wat zg den kinderen nu weer
zou kunnen voorzetten.
En alles was haar zoo vertrouwd;
elke kamer, elk hoekje verborg her
inneringen aan haar jeugd. O, het
was heerigk door het huis te dwalen,
op den zolder rond te snuffelen en
met de kinderen in den tuin te
stoeien. Het paradijs van haar kinds
heid, waaruit zg zich reeds lang ver-
stooten waande was weer voor haar
open gegaan.
Maar ook deze tgd ging voorbg.
Uit Berign kwamen brieven, welke
weliswaar geruststellend moesten
klinken, maar die tenslottte een wur
gend gevoel van angst bg Mariene
achter lieten, zg begon zich ernstig
ongerust te maken, dageigks namen
haar zorgen om Lorenz toe en de be
moedigende woorden van Maria, die
er aanvankeigk nog wel eens in
slaagde met een appèl aan Lorenz'
taaie vasthoudendheid en doorzet
tingsvermogen, haar zuster gerust
te stellen, begonnen weldra hun uit
werking te missen, zg twgfelde, of
hg er ooit ln zou slagen zgn doel te
bereiken, zg vreesde, dat hg ln de
stad, die hem vreemd was, ten on
der zou gaan en zg begon zich in
wanhoop af te vragen, of zg hier
maar met haar handen ln de schoot
mocht bigven zitten en of haar
P aa*-a nu "iet meer dan ooit aan de
zijde was van haar man, die eenzaam
en geheel aan zichzelf overgeleverd
voor hun bestaan vocht.
Wordt vervolgd.