Van der Bij gehuldigd Nationaal-Socia'istische eenheid Kaliona'e kampioenschappen afgelast Fournier kampioen tweede klasse Strijd en Overwinning N.S.N.A.P. beëindigt veete met de N.S.B. foAaaUeti Dorpenfochfen gingen niet door Luchtbeschermingsplicht BILJARTEN Een scbeur kostte hem de eerste plaats Dr. Burmesters OP LEVEN EN DOOD MET DUITSCHLAND VERBONDEN. Vervol* van pa*. 1). Hierna sprak Dr. E. H. van Rappard, die o.a. het volgende zei- de. Kameraden! Het ia u allen bekend. dat op den Hen December j.J. vorige laar ter gelegenheid van het 10-jari* bestaan van de N.S.B.door den rijkscommissaris besluiten bekend gemaakt zijn, die een geheel nieu we situatie ten aanzien van de binnenlandsche politiek geschapen hehhen. Op dien da* heeft de rijkscom missaris namelijk als eenige par tij, die in de toekomst den poli- tieken wil in Nederland zal vormen de N.S.B. aangewezen. Tegelijk heeft de rijkscommissaris verklaard, dat op dit uur der be slissing voor geheel Europa, dat ook het uur der politieke beslis sing in Nederland is. diegene, die nog niet ziet of zien wil, uitgescha keld wordt. Daze verklaringen van den Ge volmachtigde van den Führer rijn voor ons een bewijs, dat het de wensch van den Führer ls, onze partif op te zien gaan in de N.S.B. Voor ons. die sinds laar en dag tronwe volgelingen van den Führe* zijn. U deze wensch een bevel. (Applaus). Herziening van- ons standpunt ten aanzien van de N.S.B. is des te meer mogelijk door de verklaringen van den leider der N.S.B. op den zelfden 14en December, waardoor ons duidelijk geworden is. dat: ook door de N.S.B. de Führer erkend wordt als de Führer aller Germa nen. nen; ook de N.S.B. het algemeen Germaansch belang stelt boven het afzonderlijk belang van Nederland ook de N.S.B. de verbondenheid op leven en dood met Dutischland erkent Niet vergeefs gestreden. Wanneer wij na jarenlangen strijd onze organisatie priis moeten ge ven, beteekent dat dus niet, dat wij tevergeefs gestreden hebben. Deze verklaringen komen aan ons standpunt zoodanig tegemoet, dat ook wij van onzen kant niet star mogen blijven. Wa tons vroeger van de N.S.B. scheidde, is door de ontwikkeling der wereldpolitiek in zooverre over brugd. dat wij nu zonder opgave van onze overtuiging en onze hei ligste gevoelens met de N.S.B. kunnen samengaan. Reeds twee dagen na den 14den December had ik een bespreking met den plaatsvervangend leider. Van Geelkerken, welke bespreking in alle opzichten kameraadschap pelijk en bevredigend verliep. Het zelfde was hef geval bij de bespre king, die ik enkele dagen later met den leider der N.S.B. had. Wanneer wii onze tegenstelling met de N.S.B overwonnen hebben, dan zullen velen, die tot nu toe een afwachtende houding aannemen, onze rijen komen versterken. Wan neer de N.S.B. en wij elkaar de ver zoenende hand toesteken, dan zal dit op het Nederlandsche volk zijn uitwerking niet missen. Veete beëindigd. Daarom verklaar ik: 1. Dat met ingang van heden de tienjarige veete tegenover de N.S.B. beëindigd wordt om plaats te ma ken voor een hechte band van ka meraadschap. 2. Dat de N.S.B. bij haar zware taak op ons zal kunnen rekenen als op haar trouwste leden. Van u allen kameraden verwacht ik. dat gij uw nieuwen leider Mussert met denzelfden trouwvzult volgen, dien gij tot dusver aan mij betoond hebt en waarvoor ik u bij deze gelegen heid nog mijn warmen dank zeg. 3. Dat in navolging van het lich tende voorbeeld van onze dappere kameraden bij de Waffen SS, het legioen en het N.S.K.K. in het Oos ten, die in lotsverbondenheid met elkaar strijden en offers brengen, ook wij bereid zijn in een lotsver bondenheid aller nationaal-socialis- ten in Nederland elk offer te bren gen. dat de toekomst van ons volk van ons verlangt. Verder spreek ik de hoop uit, dat de stap, die wij vandaag gedaan hebben in de richting van een con centratie aller volksche krachten in Nederland, algemeen navolging moge vinden. Het indrukwekkend geweld van de wereldgebeurtenis sen, dat ons duidelijk tot bewustzijn brengt, hoe nietig de Nederlander met zijn voor-oordeelen was en is en hoe zeker het nationaal-socialis- me alles wat niet vernietigd wil worden tot een eenheid samen smeedt, moge ook den laatsten twijfelaar aan onze zijde doen aan treden ter verovering van een plaats voor Nederland onder de op gaande zon van een nieuwen Ger- maanschen dag. Tenslotte sprak nog de heer R. C. Giard. plv. leider der N.S.N.A.P., woorden van instemming met het genomen besluit Opnienw vastgesteld voor Zaterdag en Zondag a.s. De Zaterdag aangevangen wed strijden om het Ned. kampioen schap hardrijden werden gisteren niet voortgezet. Het bestuur van den Ned. Schaatsenrijdersbond achtte den toestand, waarin de baan der Amsterdamsche ijsclub na den sneeuwval verkeerde, een bezwaar en besloot tot afgelasten. IJs en weder dienende zal het program ma a.s. Zaterdag en Zondag weer geheel opnieuw worden afgewerkt. Ook de 500 en 5000 meter, welke reeds waren verreden, moeten dan weer gehouden worden. De op deze afstanden bereikte resultaten val len buiten beschouwing. In het kamp der rijders veroor zaakte deze beslissing groote te leurstelling. Jonge rijders zorgden voor verrassingen. Intusschen werd de kampioen van vorig jaar Buyen het meest gehan dicapt. Hij had door zijn vierde plaats op de 500 meter en de twee de plaats op de 5000 meter de lei ding kunnen veroveren met 106.50 punten en het zag er naar uit dat hij met zijn sterke 1500 meter weer onbedreigd den titel zou binnenha len. Ook de jonge Zaandijker van Hoorn, die dank zij een prachtige 500 meter zege, de tweede plaats bezette (108.83 p.l wist zijn teleur stelling niet te verbergen Deze stoere knaap is anders wel onfortuinlijk. Na in vele wedstrijden door onge lukjes en valpartijen te zijn uitge schakeld, vond hij eindelijk zijn zelfvertrouwen terug en nu dit... Er waren er echter ook die zich gelukkig mochten prijzen. In de eerste plaats wel Jan Langedijk, de onttroonde kampioen, die, hoewel hij op de 5 km. voor het eerst over zijn inzinking heen kwam, ver be neden zijn kunnen bleef. Hij had het na den eersten dag nog niet verder kunnen brengen dan - de zesde plaats 109.93 p.) Jan Roos, Amsterdam, de Diemenaar Jb. Ha- vekotte en W. Egas, na Hoorn de verrassingen vgn dit seizoen, wa ren hem zelfs voorbijgestreefd, met resp. 109.40, 109.47, en 109.70 p. En het was te bezien geweest of de ge vierde Langedijk er nog in had kunnen slagen om de tweede plaats te bereiken. Piet Keizer voer er eveneens wel bij. Ondanks zijn prachitgen tijd over de 5000 meter behoorde hij ten gevolge van zijn slechten tijd op de 500 meter (50 sec.) een val deed zijn kans op een aanzienlijk betere kiaseering verloren gaan niet bij de eerste tien. De Westlander krijgt nu behoudens medewer king van Koning Thialf een tweede kans. Veel hebben deze voorwedstrij den" al geleerd en het voornaam ste daarvan is de wetenschap, dat onze jongere rijders reeds nu een sroote rol spelen. Mannen als Van Hoorn en Egas zullen ook komen de Zaterdag en Zondag, wanneer zij geen pech krijgen, een woordje meespreken. Veel werk voor niets verricht. De vier dorpentochten, welke de Prov. Noord-Hollandsche IJsver- eeniging, voor gisteren had vast gesteld, konden geen doorgang vin den. Dit was wel heel jammer. Het geheele traject van 180 km. was in de afgeloopen dagen door de aangesloten ijsclubs in de onder scheidene plaatsen en dorpen sneeuwvrij gemaakt, honderden guldens waren aan dit enorme karwei opgeofferd. De sneeuwval in den nacht van Zaterdag op Zondag maakte doorgaan echter toch onmogelijk. Het was monni kenwerk geweest. Dank zij het tij dig bekend maken aan de belang rijkste stations kwamen maar en kele deelnemers voor niets. Dat waren dan ook wel de meest ent housiasten. Alvorens de tochten opnieuw vast te stellen wachten de organisato ren het weer af om te zien of de kosten van het berijdbaar maken der trajecten wel verantwoord is. Wel wordt reeds overwogen om de baan van Monnikendam naar Marken ten gerieve van de toeris ten schoon te maken. Nieuwe regeling van de luchtbescherming. Het zooeven verschenen nummer van het verordeningenblad voor het bezette Nederlandsche gebied be helst een nieuwe regeling van de luchtbescherming, waardoor de wet tot bescherming der bevolking tegen luchtaanvallen van 1936, welker ge breken en tekortkomingen in het verloop der jongste ontwikkeling ook voor buitenstaanders zijn dui delijk geworden, wordt opgeheven. De nieuwe verordening roept een uniforme, onder de opperleiding van den hoofdinspecteur voor de luchtbeschermingsstaf verbonden organisatie in het leven, die ressor teert onder het ministerie van justi tie. Aan den anderen kant ver schaft de verordening duidelijkheid over den omvang der verplichtin genten dienste van de luchtbescher ming. welker naleving zoowel door de overheid als door particuliere en bedrijfsinrichtingen, zaken en ondernemingen, en ten slotte ook door den individueelen burger dient te geschieden. Op de verordening zelf komen wij morgen terug. Gisteren zijn te Rotterdam de wedstrijden beëindigd om het kam pioenschap van Nederland biljarten tweede klasse drie banden, onder leiding van de biljartvereeniging „Rotterdam". Er moesten op den laatsten dag nog twee ronden ge speeld worden, maar eigenlijk kon den die geen invloed meer uitoefe nen op den stand van zaken, om dat het verloop van de partijen op den vorigen dag zóódanig was ge weest, dat met aan zekerheid gren zende waarschijnlijkheid kon wor den aangenomen, dat de Rotter dammer Tournier op het kampioen schap beslag zou leggen. Tournier had het tegen Koenders, die de gelederen sluit, moeilijker dan men dacht, maar tenslotte ze gevierde hij toch, zij het slechts met drie punten en daardoor had hij be slag gelegd op het kampioenschap. Heinrich won zijn partij tegen Schram met 0.476, waardoor zijn algemeen gemiddelde toch nog bo ven 0.500 bleef. De eindstand luidt als volgt: gew. pnt. brt. h.s. a.gem. Mr. Hepkema feliciteert de winnaars met hun kranige prestatie. V.l.n.r.: d. Bij uit Jnllanadorp, die derde werd; de winnaar Sietse de Groot (met krans) en P. de Jong nit Hniznm, die als tweede bin- nen kwam. (Pax Holland-De Haan-m). Tournier 7 280 527 6 0.513 Vreeswijk 5 251 483 5 0.519 Heinrich 4 274 491 5 0.558 Baay 4 266 570 7 0.466 Gehrels 3 224 490 5 0.457 Sweering 2 247 549 8 0.449 Schram 2 226 517 4 0.437 Koenders 1 223 527 4 0.423 Toen te Julianadorp bekend ge worden was, dat van der Bij als 3e in dezen tocht was aangekomen, en ook dat hij tot de inwoners van „Het Koegras" behoorde (want het grootste gedeelte wist dat niet), toen hebben de besturen van de vereenigingen, die zich op sportge bied bewegen, de koppen bij elkan der gestoken en besloten om Van der Bij voor zijn volbrachte presta tie te huldigen. Deze huldiging had plaats op Za terdagavond in het café van den heer A Doorn aldaar. Behalve de besturen van Harmonie „Kunstzin", van de Voetbalver. „Koegras", „Ju lianadorp Vooruit", de IJsclub „Ju lianadorp", de Landarbeidersbond „Koegras", waren vele belangstel lenden in de zaal aanwezig. De Gymnastiekver. „Sportlust" was tot haar spijt verhinderd aanwezig te zijn. De zaal was van een eenvou dige versiering voorzien. De Har monie „Kunstzin" zat opgesteld voor het podium in de zaal en heeft den geheelen avond met hare mu ziek een vroolijk cachet aan deze bijeenkomst gegeven. De heer L. F. van den Bogaard had de directie. Om even acht uur kwamen Van der Bij en zijn echtgenoote de zaal zaal binnen en „Kunstzin" zette een „lang zal hij leven" in. Toen alten plaats genomen hadden, nam de heer L. Tigchelaar het woord. Hij noemde het een voorrecht een avond den 3en prijswinnaar in ons midden te mogen hebben en ver telde hoe men er toe gekomen was om deze huldiging voor elkander te zetten. Maar al was de tijd kort, het is gelukt om onzen inwoner voor zijn geleverde prestatie op ge paste wijze hulde te brengen. Daar na wordt door den heer Tigchelaar de route van den tocht aan de hand van een op het bord geteekende kaart van Friesland gedemon streerd en konden de aanwezigen een indruk krijgen van het 199.4 K.M. lange traject, dat op de schaats moest worden afgelegd, en ware het niet dat bijna aan het einde v. d. Bij met zijn schaats in een scheur trapte, hij ware zeker als no. 1 aangekomen. Maar zijn prestatie is er niet minder om. „Kunstzin" geeft weer een nummer muziek en dan wordt overgegaan tot de felicitaties. Namens de Harmonie Kunstzin spreekt de eere-voorzitter, de heert J. Hendrikse, wien het een groot genoegen is dat deze sport- feestavond zoo'n' groot succes kon worden. Er huist blijkbaar een ge zonde ziel in een gezond lichaam, om onder deze buitengewone om standigheden zulk een tocht te ma ken, want daar is meer voor noodig dan de broodkaart ons tegenwoor dig geeft. Wilskracht speelde hierbij een groote rol. Spr. denkt hierbij aan Jaap Eden, die ook de sport op schaats en fiets hoog hield. Ook U hebt de tocht naar Leeuwarden per tandem ondernomen, dus ook een dubbele prestatie. Namens „Kunstzin" biedt ik u mijn harte lijke gelukwensohen aan. De heer T. Speur spreekt namens de Vereeniging „Julianadorp Voor uit" en zegt, dat v. d. Bij er voor ge zorgd heeft, dat Julianadorp ge noemd is door de Radio en het Voor uit dat heeft hij bewezen. De wensch uitsprekende dat hij een volgende keer als no. 1 mag eindigen, biedt ook hij zijn felicitatie aan. De muziek zet er weer een vroo lijk stukje in en daarna spreekt E. Zon namens de voetbalvereeni- ging „Koegras", die het afleggen van dezen tocht geen kleinigheid vind en naast zijn gelukwensch er aan toevoegt: „Ga zoo voort mijn zoon, enz.". De heer P. Rienstra, voorzitter van den Landarbeidersbond, brengt namens de organisatie hulde aan het lid, dat zulk een groote presta tie op het gebied der ijssport ver richtte. De heer L. Tigchelaar, sprekende namens de ijsclub „Julianadorp". zegt ook deze prestatie hoog aan te slaan en biedt gelukwenschen aan en dat in de toekomst grooter lau weren behaald zullen worden. Op het podium volgt nu een alge- meene felicitatie. De muziek speelt, De Gym. Ver. „Sportlust" kon niet aanwezig zijn. De heer Van den Bo gaarde spreekt namens de Held vluchtelingen, en brengt den heer v. d. Bij hulde. De heer Tigchelaar zegt verder, het niet bij woorden te mogen la ten en namens de samenwerkende vereenigingen biedt hij aan Mevr van der Bij, een bloemenmand aan, en aan Van der Bij, als een herin nering. dat hij in Julianadorp ge huldigd is. een schilderij, voorstel lende een landschap in zomertooi. Nadat „Kunstzin" zich weer heeft doen hooren, stelt de heer Tigche laar voor, dat het wel aardig zou zijn eens iets uit den mond van v. d. Bij zelf te hooren, over zijn er varingen op dezen tocht. Daartoe is hij bereid. Allereerst brengt hij dank aan allen voor de hem gebrachte hulde Allereerst vertelt hij over den Elf- merentocht (145 K.M.) die door Bosman is gewonnen en waar hij zelf 15 K.M. voor de finish er uit raakte. Woensdag ging hij met Jan de Ridder op de tandem naar Leeu warden (87 K.M.), kon daar geen onderdak krijgen, op het laatst met z'n drieën in één bed. Om half 4 's morgens zegt de hospes dat het om 5 uur starten is. Kleeren aan, door de koude naar de „Harmonie", daar alles nog gesloten. Was ech ter een van de eersten. Kaart af stempelen en bij een deur wachten tot 6 uur. Er waren vele mededin gers. Ook fotografen enz. Over hek ken enz. 20 minuten loopen, toch een der eersten op de schaats. Was 10 K.M. weg, schaats los. 50 M. voor hem de kopgroep. Door Sneek de eerste. Met 7 man verkeerden kant op en moest 500 M. terug. Op Slo- termeer gids mee. In Sloten de eer ste aan de controle, de fout was dus net op tijd ontdekt. Besloten werd de sokken, in dit geval de schaatsen er goed in te zetten, zoo ong. 50 60 K.M. per uur. Op Flussens omgereden. In Stavoren was 1 rijder voor hem tot aan Bols- ward. Oudkampioen de Jong ging mee tot Harlingen, daar zegt Cast Leemburg tegen mij: je hebt twee bevoren ooren, je moet naar den dokter. Ik zei: dat kan in Leeuwar den wel. Naar Dokuum hadden wij alles in den wind. De vier van de kopgroep besloten elkander te helpen tot Bartlehiem op den te rugweg naar Leeuwarden. Swier- stra is toen gevallen, van Dokkum af reed ik aan den kop. Ik kon het niet van de Groot winnen. 200 M. voor het einde trapte ik in een scheur en wij kwamen met 3 man gelijk aan. Kort voor het einde een mijnheer op het ijs, gooide pakje toe, dat ik op punt van schaats opving, waarin boter zat, met een gelukwensch en „nu een beetje, volgend jaar een vat vol". Ook dat wilde ik niet zonder meer alleen houden, doch de een was slager en de a nder boer en zij gunden mij gaarne het pre sentje. Toen naar de Groene Weide waar de Elfstedenrijders gehul digd werden door Mr. Hepkema. 't Record wa sdoor ons rret 20 mi. nuten verbeterd. Aan Adema werd door een Amsterdamsche firma een zilveen lepel en vork overhan digd. Als verrassing kreeg ik een zak met medailles. Spr. hoopt dat ook hier eens animo zal komen om een Elfstedentocht mee te rij. den. Ik ben zelf een Fries, maar ben blij dat Julianadorp mij en vrouw niet vergeten heeft. Daar voor breng ik U allen nogmaals dank. Het was een plezierige rit In Sloten was mijn schaats al stuk maar heb er tot Leeuwarden opgereden, men doet een paar ge makkelijke schaatsen niet zoo gauw af. Tot zoover de heer van der Bij. Met applaus werd het re laas van zijn tocht onderstreept Kunstzin gaf nog een nummer, de heer Tischelasr zeide van het verhaal over den tocht genoten te hebben. Er is thans van alle kan ten hulde betuigd en thans kunt U allen de gelegeheid krijgen om de heer en mevr. van der Bij te complimenteeren, waarvan door alle aanwezigen gebruik werd ge maakt. Daarna sprak de heer Tigche laar een kort slotwoord en was meening dat deze huldiging uit stekend is geslaagd, doch niet zonder de hulp van U allen. In 't bijzonder werd een woord van dank gebracht aan „Kunstzin", aan den heer Th. N. Noot Mz„ den wachtmeester der marechaussee de heer C. J. Kroon en den heer A. Doorn. Daarna sluiting van de ze huldigiin* die ongetwijfeld nog lang in herinnering zal blijven bij de familie van der Bij. Hoofdredacteur: J. Keesman. 8cha*en. Wnd. Hoofdred A. R. Jonker. Buiten- en Bin nenland. Schagen. Fred. Groot, Schagen Alg. reportage. Streeknieuws en Kunst. A. C. van Kampen. Rayon-redacteur Ben Helder. FEUILLETON Ro.nar van Hans Hlrüiatnmer (Nidruk verboden) 84 Tot z(jn eigen verbazing consta teerde Lorenz, dat hij zich niet in net minst beschaamd of verlegen voelde. Integendeel, er" lag iets van overwicht, iets zelfbewuste en zege vierende in de wijze, waarop hij haar blik beantwoordde. Het duurde zeker eenige minuten voor de elegante Inge van haar verbazing bekomen was en de kracht vond om zich van dezen, voor haar blijkbaar wel zeer verrassenden aanblik los te scheu ren. Ze wierp het hoofdje in den nek en ruischte tevreden weg. Lorenz had het incident reeds lang vergeten, toen hg op een och tend geheel onverwacht een brief ontving. „Prof. dr. Werner Hopfelt stond als de naam van den afzender op het couvert gedrukt, zoodat broe der Vincent, die de post distribueer de, verwonderd zijn wenkbrauwen °PtNou breekt m'n klomp!" grijnsde Degener, toen h*j een vluchttgen blik op den brief had geworpen. Lorenz haalde zijn schouders op, scheurde de enveloppe open en be gon te lezen. Er kwam een harde trek om zijn mond en een oogenblik leek het, of hij het, met een schrijf machine geschreven vel papier ln zijn gebalde vuist tot een prop zou samen knijpen. „Ondankbaarheid!" mompelde hfj woedend. „Hij beschul digt me van ondankbaarheid!" „Van zijn standpunt bezien, stellig •niet ten onrechte!" Lorenz keek ln het lachende ge zicht van Degener en langzaam ont spanden zich zyn trekken. Peinzend staarde hfj voor zich uit. „Ook dat schfjnt er bij te hooren! Dat iemands goede bedoelingen ver keerd worden uitgelegd! Weet Je, Degener, het zou mg bijzonder goed hebben gedaan, wanneer ik in dezen brief een enkel woord van begrijpen, van waardeering zou hebben aange troffen. Mijn hemel nog toe, ik ben hier toch waarlijk niet voor mgn ple zier gebleven!" „Maar m'n goeie man, daar moet je toch niet over tobben!" trachtte Degener hem te troosten. „Het is immers net zoo Je zegt: het behoort er b(j Wie zijn lot op de minder ge bruikelijke wijze trotseert, wie zijn eigen weg gaat, zal altijd opzien en bevreemding wekken. Niets zou dwazer z(jn dan op den bjjval van de goe-gemeente te wachten. Dat komt pas later, als je je doel bereikt hebt!" „Maar professor Hopfelt behoort niet tot de goe-gemeente. Dat is het nu juist! Een man als hij, die mij zoo volkomen bleek te begrijpen, moest ook mijn besluit kunnen respectee ren. Hg heeft mij gezien, wij hebben elkaar gesproken ah, dat juist hij mgn handelwijze veroordeelt, ergert me meer dan lk je zeggen kan!" „Heb je er nu sptjt van, dat je zfln raad niet hebt opgevolgd?" „Neen!" antwoordde Lorenz gede cideerd, terwgl hg den ouden man vast ln de oogen keek. „Ik moet de zen weg gaan, al zou de geheele wereld mg voor gek verklaren. Mis schien is het wel goed zoo geheel op zichzelf aangewezen te zgn, geen mensch te hebben, bg wien men zgn toevlucht kan zoeken. Zoo kan ik niet moedeloos wordeD, omdat ik het eenvoudig niet mag". „Dat is het juiste standpunt. Maar ik geloof, dat het tgd wordt om op te breken. Heb je al naar an der werk uitgezien? De volgende week is het daar immers afgeloo pen „Ja, ik heb wat in uitzicht. M'n hemel, Degener, als dat in orde kwam, dan zou lk er misschten over kunnen denken mgn vrouw naar Berlijn te laten komen". „Geduld, beste Jongen, geduld! Je kent het spreekwoord van den beer en de huid!" Lorepz stopte zgn ontbgt in de zak van zgn Jas en begaf zich op weg. Hij kon niet vermoeden, dat vrij wel op ditzelfde oogenblik Mariene Burmester de contróle passeerde. In de eene hand droeg zg een koffer van vrg groote afmetingen, ln de andere rusttte het knuistje v&n een ongeveer vierjarig jongetje, den Jongsten representant van Burmes- ter's „circus". Toen Mariene den uitgang had be reikt, bleef zg zoekend staan. De jongen keek vragend naar haar op. „Komt pappa nu?" „Wel nee, kind, pappa weet im mers niet, dat we hier zgn." En op hetzelfde oogenblik was het met haar flinkheid gedaan; zg snikte het plotseling uit. Maar daar naderde reeds moeder KUlcke, zwaar, breed en gaarne tot troosten bereid. „U bent zeker me vrouw Burmester, nietwaar Er huilen? Maar wat is dat nou? Daar komt de oude Külcke, geloof ik, juist op tgd!" Toen Mariene destgds, na haar overhaast vertrek uit Heidmühle ln het ouderigk huis terugkeerde, b e ken de omstandigheden daar aller minst bevredigend. Haar moeder lag nog steeds ziek te bed en van eeu spoedig herstel scheen voorlooplg geen sprake te zullen zgn. Maria toonde zich uiterst prik kelbaar. Zg was door het vele nacht waken vermoeid en overspannen en waar bovendien overdag de huishou ding aan haar zorgen was toever trouwd, zoodat zg vaak uren ach tereen zonder eenige onderbreking ln touw was, kon men het haar wer- keigk niet kwaigk nemen, dat haar stemming veel te wenschen overliet. Nochtans werd Mariene met de kinderen harteigk in het gezin op genomen. Aan slaapplaatsen was geen gebrek. Van de logeerkamer werden wat kasten weggesleept en met een paar kermisbedden op den grond waren de oudste kinderen be- hoorlyk onder gebracht. Het uitpakken van de koffers en het wegbergen der weinige eigen- lommen in kasten en laden verdreef oorloopig alle zorgeigke gedachten. Tet gevoel zich veilig en geborgen e weten, schonk haar een rust, die ij in lang niet gekend had. zg had sooveel te strijden gehad, zooveel moeilykheden en teleurstellingen moeten overwinnen, dat haar dit verbigf binnen de veilige muren van het ouderigk huis een wondermooie droom leek. Er verschenen geen on geduldige schuldeischers meer, de verbitterde strgd om het dagelijksch brood was voorbg; als het tgd was om te eten, zette zg zich eenvoudig aan tafel en geen moment behoefde zg het hoofd te breken over de vraag, wat zg den kinderen nu weer zou kunnen voorzetten. En alles was haar zoo vertrouwd; elke kamer, elk hoekje verborg her inneringen aan haar jeugd. O, het was heerigk door het huis te dwalen, op den zolder rond te snuffelen en met de kinderen in den tuin te stoeien. Het paradijs van haar kinds heid, waaruit zg zich reeds lang ver- stooten waande was weer voor haar open gegaan. Maar ook deze tgd ging voorbg. Uit Berign kwamen brieven, welke weliswaar geruststellend moesten klinken, maar die tenslottte een wur gend gevoel van angst bg Mariene achter lieten, zg begon zich ernstig ongerust te maken, dageigks namen haar zorgen om Lorenz toe en de be moedigende woorden van Maria, die er aanvankeigk nog wel eens in slaagde met een appèl aan Lorenz' taaie vasthoudendheid en doorzet tingsvermogen, haar zuster gerust te stellen, begonnen weldra hun uit werking te missen, zg twgfelde, of hg er ooit ln zou slagen zgn doel te bereiken, zg vreesde, dat hg ln de stad, die hem vreemd was, ten on der zou gaan en zg begon zich in wanhoop af te vragen, of zg hier maar met haar handen ln de schoot mocht bigven zitten en of haar P aa*-a nu "iet meer dan ooit aan de zijde was van haar man, die eenzaam en geheel aan zichzelf overgeleverd voor hun bestaan vocht. Wordt vervolgd.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1942 | | pagina 2