A ös-ux"
Kameraden. De vergelding gaat ech
ter tegen Engeland en Ameryka, tegen
het Westen. Ik wijs U op n/jg een ken
merk van deze geestelijke>t>ntwikkeling
waarvoor wij staan. lf'/i bolsjewisme
In het Oo3tcn Is geme^ti, wreed, maar
hel is een strjjd tegen mannen. De En
gelschen en Am er Aaansche vliegers
vermoorden vrouwe^ en kinderen. Dat
is het geboorteuur "van een doodelqken.
niet meerite overbruggen haat In het
Duitsche volk.
Ziet U, ik zot* graag willen, dat men
zich dat eens moor oogen houdt, In de
kringen, die zoo heelemaal zijn inge
steld op eevt Engelsche—Amerikaansche
overwinning, opdat ook zij inzien dat
volkonaea objectieve omstandigheden
bij ons jfa Europa deze volkerenmassa's
s iwei», in het collectivisme. Want zoo
goed's psychologen dienden toch ten
slotte die lieden hier te zijn, dat ook
zij weten, dat er onder het Duitsche
yjlk en in heel Europa, en wel steeds
Sterker een vurig verlangen leeft
naar een socialisme. Wanneer dit ver
langen door het Nationaal-Socialisme
als volksch socialisme niet vervuld
wordt, doch deze menschen teleurge
steld worden, dan breekt deze teleur
stelling als verbittering uit in het col
lectivisme. Wanneer wij ons in Midden-
Europa het Nationaal-Socialisme als
ordenende gemeenschapsvorm weg
denken, heeft alleen het bolsjewisme,
nooit het kapitalisme van het Westen
kans op succes.
Kameraden! Een vreeselijke storm
schokt ons thans tpt ln ons binnenste
Als zeelieden zult U weten, dat een
schip dat in een zwaren storm van het,
anker wordt losgeslagen, niet opnieuw
aan het anker kan worden vastgelegd
Dan drijft het zonder hoop op redding
rond waarheen de storm het voortjaagt.
Zoo is het te begrijpen, toen de Führer
zeide, dat geen burgerlijke staat in
Europa dezen oorlog zal overleven. Of
wel het volksche socialisme t zal als
groote taak van onzen Führer in Europa
de volkeren eens tot een nieuwe en
betere ordening brengen, ofwel een teu
gelloos bolsjewisme breekt boven ons
los.
Het volksche socialisme.
Het volksche socialisme verschaft
ons een revolutionnair inzicht: volk is
wat het bloed heeft samengelascht, wat
het bloed als een hoogere door het lot
bepaalde eenheid heeft gevormd. Dat
wij allen tegenover dit bloed verplicht
zijn en wij allen derhalve niets zijn
en ons volk alles is, dat is de grond
slag, volgens welke wij in machts
politiek opzicht en volgens welken wij
in socialistisch opzicht onze gemeen
schap ordenen. Ik zeg revolutionnair.
In mijn oogen is niet hij revolutionnair,
die ruiten ingooit, barricades bouwt en
menschen ophangt. Revolutionnair is
hij, die in zich den roep van den tijd
zoo sterk voelt, dat hij bereid is alles
achter zich te laten, alles wat hem
dierbaar en aangenaam en nuttig was.
Hij laat het achter zich, wanneer hij
van een nieuwv ordening innerlijk zoo
overtuigd is, dat hij volstrekt niet an
ders meer kan doen dan den nieuwen
weg naar een nieuwe toekomst in te
slaan.
Kameraden, dit inzicht van het volk
sche socialisme is het, dat ons de
maatschappelijke en economische pro
blemen en de kwesties, die de ontwik
keling gebracht heeft, laat overwinnen.
In die opvatting hebben wij den klas
senstrijd overwonnen. Want in die op
vatting die ons het volk als een orga
nische gemeenschap en eenheid voor
stelt. bestaat er geen klasse, die tegen
een andere kan optreden, die egoïstisch
alles naar zich toetrekt en de andere
vernietigt. Neen, het is ons volkomen
duidelijk, dat ln onze sterk ontwik
kelde beschaafde wereld niet ieder af
zonderlijk drager kan zijn van alle
functies eener volksgemeenschap. Maar
die menschen afzonderlijk zijn dragers
van heel bepaalde prestatie-mogelij' -
heden binnen de volksgemeenschap. Zij
zijn echter geen voorvechters en ver
tegenwoordigers van zelfzuchtige,
egoïstische, alles vernietigende ele
menten en klassen. Wanneer dit ons
duidelijk is, vinden wij de oplossing
voor menige vraag, waarvoor wij ko
men te staan.
Vooral de jongeren onder ons zullen
zich de vraag stellen of het juist is,
dat er een bezit van recht en een bezit
van goederen bestaat, dat de een iets
heeft en dat de ander niets heeft. Wan
neer wij ons het volksche socialisme
als den organischen gemeenschapsvorm
van het volk voor oogen stellen, dan
kunnen wij een aanspraak op een
recht bevestigen. Maar aan elk recht
is ook een plicht tegenover de alge
meenheid verbonden. Zoo verbindt zich
voor ons het begrip van het recht te
vens met dat van den plicht en we
onderscheiden thans een hooger begrip,
dat va i de verantwoordelijkheid.
Kameraden, het gebouw, dat wij voor
de volksgemeenschap willen optrekken,
Is niet gereed. Men heeft het ons niet
laten afbouwen. Integendeel, men heeft
dezen oorlog ontketend, opdat dit ge
bouw niet gebouwd zou worden, opdat
niet dit slechte vorbeeld, of liever ge
zegd, dit goede voorbeeld, voor de
slechte zeden der anderen gevaarlijk
zal worden.
Wij zijn het erover eens, dat er bij
ons nog groote resten van kapitalis
tisch denken aanwezig zijn. En wij heb
ben ook groote penetraties van collec-
tivistische methoden. Daartoe dwingt
ons de oorlog.
Maar wij zijn hard en fanatiek
besloten het socialisme door te zer-
ten. Socialisten moeten wij zijn
(bijval), kameraden. Deze gewel
dige unieke inspanning ln de we
reldgeschiedenis draagt de arbei
der, de boer, de soldaat. En nu
zult u het begrijpen, wanneer de
Führer zegt: Ik zal uit dezen oor
lóg nog slechts als fanatieker na-
tionaal-socialist terugkeeren (bij
val).
Wij moeten dezen oorlog volhouden,
want wij scheppen daarmede onze
leefruimte.
Wanneer ik leefruimte zeg, denkt u
dan thans niet in de eerste plaats aan
economische dingen. Dat is slechts de
grondslag van de leefruimte. Voor een
groot economisch gebied, dat de tech
niek tot stand brengt en voor de ver
volmaking van de verkeersmiddelen
vallen geen (slachtoffers. Het Is Iets an
ders. Het is de roep van een tijd, die
zoo sterk is, die zoo ruk is aan groote
leefwaarden. en die het leven zoo waard
maakt om geleefd te worden, dat men
schen bereid zijn in de eerste plaats
door de sociale ordening, doordat wij
aan elk individu bewijzen, waarom het
leven voor hem waard is om te
en schoon is.
In elk Germaansch volk leeft het ver
langen naar een zoodanige ordening,
waarin de Germaansche mensch de lei
ding heeft, doordat hij zijn scheppende
krachten op het gebied van de cultuur
en van de wetenschappen uJtJsjjnGer^
maanschen aard tot .ontplooiing brengt
en die hij met de krijgsmansdeugden uit
zSn Germaansch hart kan verdedigen
Daarom heeft ook elk Germaansch volk
cena zjjn rijk gehad; Oost-Gothen, West
zijn
Zij
lijk
van
om
ee°rshtpnnVnndvlen' Franken, zoo was ons
Puitsche Rijk. Zoo hebben er rij—
hehhJf!. van de Scandinaviërs. zoo
landsrh dpe.uNederlanders hun Neder-
gebouwd. Maar de Rijken
het grootste deel verdwenen,
zijn vervallen. Zij beteekenden tege-
ook een verspilling van de kracht
net ras, omdat het denkbeeld waar-
beelS noÜn?.-,Veryalscht werd, het denk-
eaat om niets anders
te 0m de Germaansche ordening
srhpn n v°°r Germaansche men-
univercnifof eCu^er °m het een of andere
hp 5 Sc5e bovennatuurlijke of
"php Hmuk andere materieele, economi-
Hitnkbeeld te verwezenlijken. Van
de Haart htspont uit verstaan wij thans
de daad van Karei den Grooten, die de
;;a™aanschf stammen in het midden
daarmert g*dreven heeft tn een Rijk en
m,ede don grondslag gelegd heeft
rwl rt wording van het Duitsche volk.
Int l v'u uitgangspunt, dat thans
tot een gebalde kracht van bijna 90 mil-
iioen is geconcentreerd en dat deze den
geweldigen beslissmden strijd kan voe-
ÜrtL-Jiïï de toek°mstige geestelijke ont
wikkeling van dit werelddeel en ten
deele van de geheele wereld. Deze wor
ding van het Duitsche volk is ook de
redding van ons allen, want wanneer wij
ons hier in het midden van Europa vijf
of zeven kleine volksstaten zouden
moeten voorstellen, dan zou de ontwik
keling van het Oosten en Westen al lang
over ons zijn heengeiaagd. Derhalve ook
oe wensch van de anderen, Duitschland
weer te verpletteren en te verdeel en.
Revolutionnair en conservatief.
^ns v deRkbeeld is revolutionair,
.naar het is ook conservatief. Want
a.ie geestelijke aanwinsten van
Europa, vooral van onze Noordsch
gerichte volkeren brengen wii bij
een. De Grieksche oudheid, de ge-
oovige middeleeuwen, het levens
krachtige humanisme al deze groo-
e daden vatten wij thans tezamen
een culmineerend punt in het op
treden voor ons, Germaansche vol
ken Volgens dezelfde beginselen
moeten wij Europa ordenen. Wellicht
bestaat thans de wensch hierin reeds
een duidelijker inzicht te krijgen.
Maar men kan een zoodanige orde
ning niet aan de groene tafel maken.
Kameraden, die wordt gevormd
waar gestreden wordt en waar
slachtoffers vallen. Wanneer uw
vrijwilligers, kameraden, aan hel
Oostelijk front strijden en sneuvelen,
dan vormen zij daar Europa en on
ze toekomst (bijval).
Vrjjheid voor elk volk.
Thans echter zien wij reeds duide
lijk de bêginselen, volgens welke dit
nieuwe Europa en in dit Europa het
nieuwe Germaansche gemeenschaps-
gebied moet worden gevormd.
Het eerste beginsel is: voor elk
Europeesch volk de vrijheid om vol
gens den eigen aard te kunnen le
ven. En het tweede beginsel is de
verplichting tot het gemeenschappe
lijke optreden van alle krachten
voor de verdediging van hetge
meenschappelijke gebied (bijval). Het
eene is ondergeschikt aan het an
dere. Deze wetten lijken wellicht
eenvoudig, maar alleen eenvoudige
wetten kunnen vorm geven. Vrijheid
om naar den eigen aard te leven en
gemeenschappelijk optreden voor de
gemeenschappelijke leefruimte: dat
is het parool, waarnaar het lot van
Europa wordt bepaald en dat is het
parool, waarop wij de nauwere Ger
maansche lotsgemeenschap binnen
treden. Dat is de vrijheid om naar
den eigen aard, niet naar den
wensch van elk individu te leven.
Want het laatste zou een individua
lisme ziin, dat het volk verdeelt. Het
bepalende is de aard, de door het
bloed gebonden aard. Deze moet de
vrijheid bepalen, waarnaar men
streeft.
Ik moet u iets heel openhartigs
zeggen. Wanneer wij, Duitschers, in
eenigerlei gebied hier, b.v. in het
westen of in Scandinavië enz. het
gevoel zouden hebben, dat deze vol
keren daar beslaten en in staat zou
den zijn de vrijheid van hun gebied
te bewaren, en te verhinderen, dat
invasies uit het westen succes zou
den kunnen hebben, of dat de ter-
reurbommen werpers van de Engel-
schen en de Amerikanen zonder
krachtige afweer over het land
vliegen, dan zouden wij gelukkig
zijn, want dan zouden wij het lot
van dit gebied rustig in handen van
die menschen geven en wij zouden
naar het Oosten trekken om het lot
d^ar voor ons en onze toekomst in
Veiligheid te brengen.
U moet voor oogen houden: wij
koesteren in het geheel niet den
wensch om over een door Duitsch
land beheerscht Europa te heer-
schen. Wij koesteren slechts den
wensch, dat er werkelijk slechts een
Europeesch, een van zijn Europee-
sche zending bewust Europa ont
staat en wel doordat wij onze groote
taak in het Oosten vervullen, door
dat wij dien stormloop altijd weer
met ons zwaard en onze borst terug
dringen. Daartoe zijn wij -geroepen
en hebben wij gekozen'voor Europa
(bijval).
Waarom een bezet Nederland?
Kameraden, staat mij toe nog een
heel concrete kwestie te bespreken,
die niet zoo eenvoulig te bespreken
is. Soms wordt tot ons en soms ook
tot u de vraag gericht: waarom zijn
de Duitschers hier gekomen en heb
ben zij ons land bezet? De toestand
van heden geeft u het antwoord.
Stelt u zich eens den toestand van
heden voor, het oogenblik van den
beslissenden strijd, waarbij de En-
gelschen en Amerikanen op een of
andere wijze moeten stormloopen,
daar de bolsjewisten anders aan den
anderen kant doodbloeden. Den ge-
ringsten tegenstand den besten
weg voor hun aanval zouden de
Engelschen en Amerikanen vinden
over België en Nederland naar het
hart van het Duitsche Rijk. Kamera
den, gelooft u. dat eenige Duitsche
staatsman of een Duitsche generaal
ook maar een rustig uur zou kunnen
beleven, wanneer zij in den huidigen
militairen toestand Nederland zoo
voor zich zouden zien als dit eruit
zag in Mei 1940? Nederland met zijn
regeering, die met het hart aan den
anderen kant stond. Nederland met
een leger, dat zijn taak in geen op
zicht vervuld heeft en vervullen kon.
Niet als een teeken, dat de Ned"»-
iander geen soldaat is, want de sol
daat heeft aan den Grebbeberg goed
eestreden en de Nederlandsche sol
daat in het Oosten vecht voortreffe
lijk maar geen Duitsche staatsman,
Hje' zich bewust is van zijn verant
woordelijkheid, niet alleen jegens
zijn volk maar jegens Europa en de
«eheele wereld en weet wat het zes
den wil, dat Duitschland moet blij
ven zou een rustig uur kunnen heb
ben' wanneer dit vroegere systeem hier
thans nog heerschte.
Wellicht heeft men dat in Me
noir niet algemeen Ingezien, maar ge
looft n mij. de Fiibrer heeft de ont
wikkeling gezien, hij heeft geweten,
wat er ln het Oosten opdoemde. Hij
heeft geweten, dat het Amerikaansche
continent met zijn aanspraak op we
reldheerschappij zou aantreden om
over ons los te breken en om ons te
verpletteren en te vernietigen. Op het
oogenblik, waarop de Engelschen hier
vliegvelden zouden bezetten en zouden
gaan landen en tegenover een op zich
zelf onmachtige organisatie van mili
tairen tegenstand zouden staan, zou het
te laat zijn,.
Nooit bad de Führer het voor de
toekomst kunnen verantwoorden,
wanneer hij dit gevaar over het
hoofd had gezien, dat rechtstreeks
voor Dultschland's hart was ont
staan, een gevaar, dat niet alleen
door de ontoereikendheid en onbe
trouwbaarheid van de vroegere re
geering aanwezig was, doch ook
door de brutale vastberadenheid van
de Engelschen en Amerikanen om
op het gegeven oogenblik over al
les, ook over Nederlandsche lijken,
heen te loopen. Bij de Azuren heb
ben zij het precies zoo gedaan. Zij
hebben het overal zoo gedaan en zij
zouden het overal zoo doen, wan
neer zij niet het Duitsche zwaard
voor hun neus zouden zien.
Nog een kwestie, die u- interesseert,
en waarover men u aanspreekt wil ik
behandelen: Waarom mengen de Duit
schers in Nederland zich met alles?
Waarom bemoeien zij zich practisch
met alle aangelegenheden? Waarom be
perken zij zich niet tot de militaire
bezettingsaangelegenheden? Kameraden
dat hangt samen met het feit, dat wij
ons in een totalen, in den totaalsten
oorlog bevinden, dat het ons, die vier
jaren wereldoorlog en nog meer be
leefd hebben, volkomen .duidelijk is,
dat er aan het slot e-m oogenblik van
spanning ontstaat, waarir. absoluut geen
grens meer mogelijk is tusschen wat
belangrijk voor de oorlogvoering en
militair is, en hetgeen particulier en
civiel is. Dat weten wij ook uit onzen
binnenlandschen politieken strijd, voor
al in de Oostmark. Heel nauwkeurig
Er bestaat geen mogelijkheid van
organisatie van openbaar karakter,
die op een dergelijk oogenblik niet
op de een of andere wijze door de
tegenstanders wordt uitgebuit voor
bewegingen van verzet.
De lieden, die aan het hoofd staan
van dergelijke legale organisaties, zijn
wellicht argeloos en meenen uit een,
zij het ook verkeerd begrepen patrio
tisme, iets te kunnen dulden, dat in
werkelijkheid reeds een voorbereiding
is om ons in onzen beslissenden strijd
bij de keel te grijpen. Ik bespreek dat
voor u, Nederlandsche kameraden, want
'gij zijt degenen, die het leed draagt,
die wellicht het zwaarst gebukt gaat
onder een zekere tweespalt, wanneer
ge aan den eenen kant tot uzelf zegt:
men moet toegeven, dat de Duitschers
hun maatregelen nemen uit een zeker
oogpunt van voorzichtigheid, maar aan
den anderen kant dit aanvoelt als een
voortdurende beperking en neerdruk
king van het Nederlandsche leven. Wij
hebben ook de mogelijkheid moeten
geven om bepaalde organisaties op te
richten waarin voldaan kan worden
aan bepaalde behoeften van de ge
meenschap.
Nemen wij b.v. de Winterhulp of
den Volksdienst. Met deze organisa
ties moeten werkelijk belangrijke so
ciale functies vervuld worden, die om
redenen van het algemeen belang in
andere vormen niet meer geduld kun
nen worden. Dit geschiedt echter niet
opdat zij op de een of andere wijze
door ons speciaal gevormd worden
doch uitsluitend, opdat zij geschieden
in een vorm, waarin zij niet tegen ons
kunnen worden gebruikt.
Want dat zou ik u willen zeggen:
de laatste zin, het doel en de recht
vaardiging voor ons om dat alle
maal te doen, bestaat enkel en al
leen hierin, dat wij voor elk geval
onze voorzorgsmaatregelen moeten
nemen.
Immers, niet alle Nederlanders zijn
nationaal socialisten. Wanneer het
overwegende deel nationaal socialist
zou zijn, wanneer het overwegende
deel zich er reeds van bewust zou zijn,
dat het nationaal socialist Is of diende
te zijn. dan zouden de zaken er anders
voorstaan. Maar op één ding komt het
niet aan, op de gelijkschakeling. Wan
neer een overigens zeer goede ambte
naar 'tot mij komt en zegt dat in zijn
werkkring alles reeds precies zoo is
als bij ons, dan klop ik hem op den
schouder en zeg hem. dat hij het heel
braaf, maar niet verstandig gemeend
heeft Het is onze taak ervoor te zor
gen, 'dat in dit land alles goed en voor
ons overzichtelijk verloopt, dat voorts
nergens bewegingen van verzet ont
staan en dat wij adviezen uit de door
de zoo oneindig leed verkregen erva
ringen. aan de Nederlanders willen
mededeelen. Maar hetgeen dan gebeurt,
moet van Nederlandschen geest en le
ven vervuld worden. Immers ook de
Nederlanders zijn een moedig volk, dat
zich niet laat buigen. De Nederlanders
moeten uit eigen ervaring ln volle vrij
heid het nationaal-socialisme binnen-
groeien. (Bijval.)
De zware strijd.
Wij bevinden ons in een zwaren
strijd. Ik wil zonder meer toegeven,
dat het veel mooier zou zijn, wanneer
wij nog in Sta'lingrad stonden, in El
Alamein en in Tunis. Dat wij daar
niet meer zijn, vindt zijn oorzaak in
de omstandigheid, dat wij onze fronten
moeten inrichten volgens onze mili
taire krachten en mogelijkheden. Dat
geldt speciaal thans voor het Oostelijke
front. Van de bolsjewisten kan erkend
worden, dat zij over bepaalde resulta
ten kunnen spreken. In militair opzicht
zijn ze allen anderen ver vooruit en
wanneer het Duitsche zwaard de
bolsjewisten niet tegenhoudt, dan be
staat er practisch geen militaire macht
ter wereld meer, die hen zou kunen
tegenhouden.
Maar waar het thans om gaat, Is
het volgende: Wij moeten de his
torische taak, die wij altijd vervuld
hebben, weer vervullen. Het Is niet
onze eerste taak dit of dat gebied te
winnen, maar de voornaamste his
torische taak is den vloed nlt het
Oosten tegen te houden en het es-
sentleele Is, dat het Duitsche front
in het Oosten stand hondt. Wij heb
ben lirtiners door de successen in
de jaren 1941 en 1942 het gebied ver
overd, dat ons de mogelijkheid
geeft om deze eerste en belangrijke
taak te vervullen Deze taak vervnlt
ons front, vervullen onze soldaten
en de vrijwilligers uit de Germaan-
sehe landen In hun gelederen
Kameraden: wellicht zult u dan zeg
gen: Ja, maar hoe staat het thans met
de voedselvoorziening? In de eerste
plaats zijn de gebieden, die wij in bet
Oosten bezitten, het geheele westelijke
deel van de Oekraïne, nog zeer groot
ca intensieve bewerking brengt het
zeer veel op. Wij hebben dit jaar een
goeden oogst gehad ea het volgeed
jaar zal O. L. Heer ook nog iets laten
groeien. Wanneer men dat bjj elkaar
legt, zijn de volgende twee oogstjaren
aan dezen kant in ieder geval gewaar
borgd, dat wil zeggen, onze tegenstan
ders kunnen niet hopen, dat zij ons
van hieruit gezien zullen dwingen om
ln het jaar 1944 of 1945, dat zouden der
halve twee volle jaren zjjn, op de een
of andere wijze toe te geven. Ik ge
loof, dat het een vervloekt onaange
naam vooruitzicht voer onze tegenstan
ders is, wanneer zij tot zichzelf moe
ten zeggen, dat zjj minstens nog twee
jaar lang oorlog moeten voeren. Ons
schrikt dat niet af. wij voeren dezen
oorlog ook nog zeven, en zoo noodig,
tien Jaar, omdat wij dezen oorlog zul
len voeren zoolang wij worden aan
gevallen.
Een wereldgericht.
Kameraden: een wereldoorlog is
een wereldgericht enwaneer men in
het vijfde jaar van een zoodanig ge
richt staat, beginnen de bekentenis
sen. Moskou is een groote bekentenis
Vragen wij ons eens af wat onze te
genstanders in Moskou toch wilden
bereiken. Wat wilden de bolsjewie
ken?
De primaire behoefte van de
bolsjewieken is, dat Engeland en
Amerika eens werkelijk met den
oorlog beginnen en militaire ac
ties ondernemen. Al het andere
is den bolsjewieken onverschillig.
Wanneer het hun mogelijk is
met behulp van de Engelsche en
Amerikaansche soldaten Duitsch
land en het nationaal-socialisme
neer te slaan, kunnen zii den an
deren beloven wat zij willen, de
vrucht valt toch vanzelf in hun
schoot.
Het tweede is, dat de bolsjewieken
zich er voor geïnteresseerd hebben
om overal te kunnen meepraten, waar
de anderen beraadslagen. Die onder
scheidene gesprekken die onder vier
oogen tusschen Churehill en Roose-
velt hebben plaats gehad, zijn hun
niet aangenaam. Daar willen zij bü
zijn. En wat willen de anderen? Dien
gaat het er vooral om. dat de bolsje
wieken doorvechten. Maar in hun
eigen gelederen wordt het dringen
steeds grooter. Ook hier in Neder
land zijn er immers menschen, die
hun hoop stellen op de overwinning
van de anderen. Maar ook over hen
komt een zekere onrust. Waar zullen
de bolsjewieken blijven staan, wan
neer er eenmaal een opmarsch naar
het Westen zou ontstaan. Voor dit
dringen een afbakening te vinden,
dat was het primaire dat voor den
heer Roosevelt en den heer Churehill
aanleiding was toe te stemmen in
een zoo groote deemoediging, die
reeds daarin gelegen is, dat zij hun
eerste medewerkers, n.1. hun minis
ters van buitenlandsche zaken naar
Moskou stuurden. Op zichzelf is dit
reeds opmerkelijk. Daarbij hadden
zij nog een ander plan. In Italië is
het wel niet heelemaal zoo afgeloo-
pen als zij wilden. Integendeel, van
onzen kant uit gezien, wordt Italië
langzaam een activapost, in leder ge
val actiever dan het vroeger schiin-
baar was. Maar zij hebben er op ge
rekend, dat het wellicht mogelijk zou
zijn nog een of ander van onzebond-
genooten uit onze gelederen weg te
halen.
Dat heeft echter tot voorwaarde, dat
zij in een grootscheepsche en plechtige
verklaring die niet alleen door Roose
velt en Churehill, maar ook door Stalin
onderteekend is, zouden kunnen zeggen
Ge hebt Uw zelfstandigheid behouden
ge wordt niet door de bolsjewieken op
geslokt. Dat was het politieke doel en
de bedoeling waarmede de heeren
daarheen gegaan zijn. En nu kamera
den, U weet welk resultaat daaruit is
voortgevloeid. Waarschijnlijk afspra
ken over militaire ondernemingen Dan
hebben de bolsjewieken dus reeds wat
zij hebben willen; vooral zijn. de bols
jewieken echter in de z.g. commissie
voor Europa te Londen met een eigen
man vertegenwoordigd waardoor tharif
de bijzonderheid ontstaan is, dat over
Europa een orgaan beslist, waarin in
het geheel geen Europeanen zitting heb
ben. Want de Engelschen kan ik thans
niet meer als Europeanen betitelen
en de Amerikanen en de bolsjewieken
zijn het niet. Maar tn leder geval zijn
de bolsjewieken daarin vertegenwoor
digd en de uitwerking die de deelne
ming van de bolsjewieken aan een
zoodanig orgaan met zich meebrengt,
zien wij reeds in Italië en ln de Mid
dellandsche Zee. Heden heb ik juis'
gelezen, dat een communist benoemd ts
tot commissaris van Algiers en ook tot
burgemeester van Napels werd een
communist benoemd. Uiteraard zijn de
bolsjewiekenveel actiever: zij zien
de Engelschen en Amerikanen gladweg
over het hoofd en zij zullen de volks
massa's daar meesleuren. Het is den
bolsjewisten volkomen voldoende, dat
zij daar de handen in het spel hebben
Maar Juist de oplossing van de vraag
die voor de anderen belangrijk is, n.1
de afbakening der belangengebieden
hebben de anderen niet bereikt. Daar
om is Moskou een volmaakte politieke
nederlaag van de Engelschen en Ame
rikanen. Altijd wanneer men zich iets
heeft voorgenomen en het lukt niet,
heeft men de behoefte dit te camou-
fleeren en in een nevel te hullen He»
is een teeken, dat hetgeen de Engel
schen en Amerikanen te Moskou van
zins waren niet zoo geloopen ts als zij
wilden De nevel heet „gruwelen der
Duitsche soldaten" en „onafhankelijk
heid van Oostenrijk". Kameraden. Ik
heb mij afgevraagd wat wil men eigen
lijk met deze gruwelpropaganda berei
ken?
De moorden van Katyn
Met deze gruwelpropaganda is door de
Engelschen aangeduid, dat de 12 000
Poolsche officieren van Katyn z.g. door
de Duitschers zijn vermoord Deze
verklaring is zoo dwaas, dat Moskou
daar niet aan meedoet, maar beweert:
Neen, geen Poolsche officieren, maar
Italiaansche officieren zijn in Italië
vermoord. Waarschijnlijk zullen dus de
Engelschen en Amerikanen thans er
naar moeten streven voldoende ver
moorde Italiaansche officieren te leve
ren. Maar wat is er op eens met dit
Katyn aan de hand? Waarom komt dat
plotseling ln het debat? In Moskou
was ten slotte niet alleen de mooie En
gelsche minister van buitenlandsche
zaken aanwezig, doch daar waren bo
vendien nog lieden, aan wie men eenig
verstand kan toekennen. Daaruit con
cludeer ik het volgende:
I. Deze moord der bolsjewisten
te Katyn drukt de Engelschen zóó
zwaar, dat zif hun landgenooten op
de een of andere wijze willen voor
spiegelen, dat het niet de bolsje
wieken zijn geweest maar die
slechte Duitschers- En het tweede
is: Deze gruwelpropaganda heeft
geen uitwerking, waar de Duitsche
soldaat zich bevindt want de be
volking kent den Duitschen sol
daat. Een bezetting is nooit aange
naam, zij is altijd zwaar en druk
kend Maar ik geloof dat het thans
bepaald wereldhistorisch bewezen
is, dat van alle bezettingen die van
den Duitschen soldaat dc humaanste
en de menschelijkste ts. Dat kan
men gerust zeggen. Maar blijkbaar
is het nn zoo, dat de oorlogsmoe
heid in Engeland reeds zoo groot is,
dat men weer de afgehakte kinder
handles moet te voorschijn halen
om daar weer eenigen nieuwen
geestdrift voor dezen oorlog te
wekken. Dit is dus het eerste
nevelpunt.
De tweede nevel is de z.g. onaf
hankelijkheid van Oostenrijk. Het Is
voor mjj eenigszins moeilijk,, met
ondeskundigen, te spreken over dit
gebied en ik moet zoowel den heer
Eden als ook den heer Molotof en
den heer Huil in verhouding tot mij
en tot mjjn kameraden ondeskundi
gen noemen. Want zij weten im
mers heelemaal niet, dat Oosten
rijk en de Oostmark ln wezen
slechts uit het Duitsche volk en uit
het Duitsche rijk zijn ontstaan en
dat de missie van Oostenrijk slechts
bestaat in de functie van Oostmark
voor het Duitsche rijk. Dat dit
Oostenrijk slechts in dit korte tijds
bestek van 1866 tot 1938 geen be
standdeel van het Duitsche rijk of
den Duitschen bond vormde, dat
weten zjj natuurlijk ook niet. Ik
neem het hun ook niet kwalijk.
Ik neem alleen kwalijk, dat zij in de
ze aangelegenheid willen meespreken
Hoe zouden deze heeren 'an ook we
ten, dat Oostenrijk reeds een belang
rijk functiegedeelte, ja j^lfs het cen
trum en deiT drager der kroon van het
Duitsche rijk geherbergd heeft in een
tijd, toen aan gene zijde in Amerika de
roodhuiden nog vreedzaam rondtrok
ken op hun prariën, en nog geen idee
bestond van de tegenwoordige Ameri
kanen, toen in Moskou nog de beren
en wolven rondliepen, maar toen er
nog geen menschen waren en toen aan
de overzijde in Engeland de grooten
elkander wederkeerig in de wreedste
gevechten afslachtten en juist begon
nen hun koningen te onthoofden, toen
Duitschland reeds een geordend rijk
WE HEBBEN/ B'J ALK-
MAA^CHÊ. &oyS-
OSV KONING
voetbal WEE!?.
SeZ'SN/, DIE.
VANDAAG WEL
ESN „L'CHTSRieRJg*
zal hebben/
OPGELOOPEN....
SLAP H'NGEM BEioe. PA^T'jtsM (N OQ
TOUWEN TOEN 6 Ml Nij "T E Is/ vool? HET
ClMOG- DE 57 AN D W OG 2-2 WA?,.,,
DOOI2. POELP(JN"IËN VAjs/
MEÜN GÖ&E u
AAN v
K-INNieGlW
Ou we vi K
O S Wl
Die tecoB
tWAa]
EN De.SR.A,MO
-O ALH-maar
MAAiB. TOEN Kv.H OSk OPJSTTeis/
e walST <2
6Ni wee.o A e> Evsm
- EN DoeLHAty
<I5A^SI?. moest
CApituiEE^S N...
was, dat vcor de geheels wereld eea-
orde en een kracht en een sterkte be-
teekende.
Laat niemand aan dc Duit
sche eenheid raken!
Eén ding zou ik willen zeggen: Laat
niemand san de Duitsche eenheid ra
ken. De Duitsche eenheid is het resul
taat van een honderd veelhonderd-
jarige smartelijke geschiedenis. Millioe-
nen menschen zijn er voor gevallen,
voor millloenen menschen was het de
laatste troost te sterven voor de Duit
sche eenheid. Die leveren wij niet alt.
Wij vechten ons 'oor iedere hel heen,
ook al is het het bolsjewisme, maar
Duitschland blijft één.
Kameraden, men spreekt ei vaalc
over, dat het jaar 1943 een parallel zal
vormen met het jaar 1918, Ik wil u ge
heel openhartig iets zeggen: Wanneer
het Duitsche volk thans in de situatia
geweest zou zijn van 1918, weet ik niet,
hoe de zaak met Italië zou zijn afge-
loopen. Vooral zou die militaire ener
gie ontbroken nebben om de zaak ter
stond een ommekeer te doen onder
gaan. Wellicht zou ook een zekere in
nerlijke geschoktheid ontstaan zijn.
Maar dat s nu juist het - ersehil, dat
het tegenwoordige Duitsche volk niet
meer het volk van 1918 is, omdat het
sindsdien een ijzeren vastberaden lei
ding heeft gekregen. Er *.tin immera
thans in het geheel geen bezwaren,
geen remmingen, geen weerstand voor
de leiding en voor net Duitsche volk
om dezen strijd tot het laatste te door
staan, want het is volkomen onverschil
lig, wat na ons komt, wanneer wij er
niet meer zijn Het is alleen belangrijk,
dat wij volhouden en dat wij overwin
nen, dat is het eenige, wat ons leidt.
November 1918.
Maar, kameraren, wij hebben voor de
geschiedenis van het Duitsche volk '.ets
goed te maken, dat is November 1918
en wij zijn gelukkig dat dezelfde gene
ratie dat nog goedmaken kan. Ziet gij,
ofschoon de toestand toch geenszins
gemakkelijker is geworden, is toch de
houding rustig, beheerschter en sterker
geworden. Hiet wordt het volk thans
bewust, dat het juist ook een situatie
van 1918 kan overwinnen en meester
worden en dit innerlijke bewustzijn is
het groote politieke keerpunt in dezen
oorlog. November 1943 Is hel keerpunt
waarop wij tot ons zelf zeggen: Neen,
ons kan niemand er onder krijgen. Wat
in 1918 bestond was een situatie, die
wij thans in 1943 meester kunnen wor
den.
ik ben slechts nieuwsgierig, wat onze
tegenstanders nu met 1944 zullen aan
vangen. Zij moeten dan aan het jaar
1919 denken, maar daar zijn zoo heele
maal geen parallellen te vinden. Wij
echter zullen hun tha >s dagelijks be
wijzen en onzen landslieden duidelijk
maken, welk een afschuvDelijk verraad
in 1919 heeft plaats gevonden, hoe het
Duitsche volk goecjgeloovig is ingegaan
op de 14 punten van d n heer Wilson
en hoe een smadelijke vernietig] ngs-
vrede daaruit is voortgekomen. Dage
lijks zullen wij hun zeggen, hoe deze
communisten, joden en vrijmetselaars
bij ons gewoed hebben en dan steeds
zeggen: nu. Duitsche volk, wilt gij dit
nogmaals hebben?
Of gij daar aan de overzij, gij Ame
rikanen en Engelschen, gelooft ge, dat
wij jullie nogmaals geloof zullen schen
ken? Voor ons is er maar één ding, dat
is de beslissing van het gevaar. Wat gij
daar in Moskou doet, dat is ons onver
schillig, dat interesseert ons heelemaal
niet. Ons heeft veeleer geïnteresseerd,
dat wij Kiëf hebben moeten opgeven,
ofschoon dat ook nog niet gevaarlijk
en beslissend is, dat is voor ons ech
ter interessanter, want dat is de mili
taire zijde van dit conflict. Wij zullen
militair met de wapenen tegenover el
kaar staan. Politiek zijn wij onaantast
baar, wij hebben het Nationaal-Socia
lisme in ons. Wij weten, wat het be-
teekent, een volksgemeenschap te zijn.
Wij weten wat het beteekent tot het
uiterste in te staan voor deze volks
gemeenschap.
De Duitsche wil.
Kame-aden. De overwinning zal zijn
bij hen, wier wil harder is en de '11
van hen, die weten gelijk te hebben,
zal harder zijn en hij. die het goede wil,
weet gelijk te hebben. En nu vragen
wij ons eens af, willen wij het goede,
of willen de anderen het goede? Ziet
gij, daarin ligt de laatste beslissing
voor de kracht van het volk, dat ieder
individu op %et beslissende oogenblik,
waarop de benardheid tot hem kpmt
en in het vijfde oorlogsjaar mag
ieder wel eens uren van twijfel heb
ben, anders zou hij immers een steen
zijn tot zich zelf zegt: ja, wij wil
len het goede. Dan zal een ieder tot
zichzelf zeggen: ja, onze strijd gaat
daar om.
En ziet gij, kameraden, wij willen
het goeae. Wanneer wij overWin-
nen, zal er in heel Europa geen
mensch zijn, die geen kans heeft
op een betere toekomst. Dat is
volkomen zeker. Wanneer wij al
de krachten, die wij thans in den
oorlog moeten steken, dan zullen
gebruiken voor onzen socialen op-
bouw, dan zal dit Europa een goed
geordend werelddeel worden. Dan
zal in ieder volk een nieuwe bloei
ontstaan, dan zal niet het lot van
Europa door een jodencentrale ln
Moskou of in Washington bepaald
worden. Dan zal ieder Europeesch
volk in de vrijheid van zijn eigen
aard beginnen zich te ontwikkelen
en te bloeien en wij allen willen
dan onze handen Ineenslaan vóór
den opbouw van een nieuw fraaier
huis.
Wij willen al onze krachten vereeni-
gen, opdat dit Europa een welgeor
dende en schoone levensruimte met een
waarachtig soc'aie "rde voor zijn vol
keren wordt. Dat kunnen wij met
rustig hart, met zuiver geweten be
loven, want dat zullen wij doorzetten,
daarvoor staat de Führer borg. Onze
Führer, die als een fanatiek strijder
voor de sociale gerechtigheid, als een
fanatiek zoeker naar de waarheid is
aangetreden en als mensch precies ge
bleven is wat hij was De eenvoudige
man v?n het volk. die zich op geen
enkele wijze van zijn volk verwijderd
heeft, maar er midden in staat en die,
evenals vroeger, als fanatiek strijder
opkomt voor de waarheid en voor de
vrijheid en sociale gere htigheid. In
dezen wil van hem omsluit hij heden
niet alleen het Duitsche volk. in dezen
wil van hem omsluit hij ook de Ger
maansche volkeren en ook jullie, mijn
Nederlanders, ook al moet hij menig
maal hard zijn. Wat hij wil, is niets an
ders dan de vrijheid en den bloei van
het Nederlandsche volk als den lot
en strijdgenoot van het Duitsche volk
voor onze toekomst. Daarom, kamera
den, kan er voor ons geen twijfel be
staan, wanneer -wij de vraag stellen:
hoe zal deze oorlog eindigen?
Kameraden, wij weten hce hij eindi
gen moet. Vanuit 'onze volksche ge
meenschap, met de overwinning voor
onze toekomst, uit naam van onzen
Führer: Heil Hitier.