A ös-ux" Kameraden. De vergelding gaat ech ter tegen Engeland en Ameryka, tegen het Westen. Ik wijs U op n/jg een ken merk van deze geestelijke>t>ntwikkeling waarvoor wij staan. lf'/i bolsjewisme In het Oo3tcn Is geme^ti, wreed, maar hel is een strjjd tegen mannen. De En gelschen en Am er Aaansche vliegers vermoorden vrouwe^ en kinderen. Dat is het geboorteuur "van een doodelqken. niet meerite overbruggen haat In het Duitsche volk. Ziet U, ik zot* graag willen, dat men zich dat eens moor oogen houdt, In de kringen, die zoo heelemaal zijn inge steld op eevt Engelsche—Amerikaansche overwinning, opdat ook zij inzien dat volkonaea objectieve omstandigheden bij ons jfa Europa deze volkerenmassa's s iwei», in het collectivisme. Want zoo goed's psychologen dienden toch ten slotte die lieden hier te zijn, dat ook zij weten, dat er onder het Duitsche yjlk en in heel Europa, en wel steeds Sterker een vurig verlangen leeft naar een socialisme. Wanneer dit ver langen door het Nationaal-Socialisme als volksch socialisme niet vervuld wordt, doch deze menschen teleurge steld worden, dan breekt deze teleur stelling als verbittering uit in het col lectivisme. Wanneer wij ons in Midden- Europa het Nationaal-Socialisme als ordenende gemeenschapsvorm weg denken, heeft alleen het bolsjewisme, nooit het kapitalisme van het Westen kans op succes. Kameraden! Een vreeselijke storm schokt ons thans tpt ln ons binnenste Als zeelieden zult U weten, dat een schip dat in een zwaren storm van het, anker wordt losgeslagen, niet opnieuw aan het anker kan worden vastgelegd Dan drijft het zonder hoop op redding rond waarheen de storm het voortjaagt. Zoo is het te begrijpen, toen de Führer zeide, dat geen burgerlijke staat in Europa dezen oorlog zal overleven. Of wel het volksche socialisme t zal als groote taak van onzen Führer in Europa de volkeren eens tot een nieuwe en betere ordening brengen, ofwel een teu gelloos bolsjewisme breekt boven ons los. Het volksche socialisme. Het volksche socialisme verschaft ons een revolutionnair inzicht: volk is wat het bloed heeft samengelascht, wat het bloed als een hoogere door het lot bepaalde eenheid heeft gevormd. Dat wij allen tegenover dit bloed verplicht zijn en wij allen derhalve niets zijn en ons volk alles is, dat is de grond slag, volgens welke wij in machts politiek opzicht en volgens welken wij in socialistisch opzicht onze gemeen schap ordenen. Ik zeg revolutionnair. In mijn oogen is niet hij revolutionnair, die ruiten ingooit, barricades bouwt en menschen ophangt. Revolutionnair is hij, die in zich den roep van den tijd zoo sterk voelt, dat hij bereid is alles achter zich te laten, alles wat hem dierbaar en aangenaam en nuttig was. Hij laat het achter zich, wanneer hij van een nieuwv ordening innerlijk zoo overtuigd is, dat hij volstrekt niet an ders meer kan doen dan den nieuwen weg naar een nieuwe toekomst in te slaan. Kameraden, dit inzicht van het volk sche socialisme is het, dat ons de maatschappelijke en economische pro blemen en de kwesties, die de ontwik keling gebracht heeft, laat overwinnen. In die opvatting hebben wij den klas senstrijd overwonnen. Want in die op vatting die ons het volk als een orga nische gemeenschap en eenheid voor stelt. bestaat er geen klasse, die tegen een andere kan optreden, die egoïstisch alles naar zich toetrekt en de andere vernietigt. Neen, het is ons volkomen duidelijk, dat ln onze sterk ontwik kelde beschaafde wereld niet ieder af zonderlijk drager kan zijn van alle functies eener volksgemeenschap. Maar die menschen afzonderlijk zijn dragers van heel bepaalde prestatie-mogelij' - heden binnen de volksgemeenschap. Zij zijn echter geen voorvechters en ver tegenwoordigers van zelfzuchtige, egoïstische, alles vernietigende ele menten en klassen. Wanneer dit ons duidelijk is, vinden wij de oplossing voor menige vraag, waarvoor wij ko men te staan. Vooral de jongeren onder ons zullen zich de vraag stellen of het juist is, dat er een bezit van recht en een bezit van goederen bestaat, dat de een iets heeft en dat de ander niets heeft. Wan neer wij ons het volksche socialisme als den organischen gemeenschapsvorm van het volk voor oogen stellen, dan kunnen wij een aanspraak op een recht bevestigen. Maar aan elk recht is ook een plicht tegenover de alge meenheid verbonden. Zoo verbindt zich voor ons het begrip van het recht te vens met dat van den plicht en we onderscheiden thans een hooger begrip, dat va i de verantwoordelijkheid. Kameraden, het gebouw, dat wij voor de volksgemeenschap willen optrekken, Is niet gereed. Men heeft het ons niet laten afbouwen. Integendeel, men heeft dezen oorlog ontketend, opdat dit ge bouw niet gebouwd zou worden, opdat niet dit slechte vorbeeld, of liever ge zegd, dit goede voorbeeld, voor de slechte zeden der anderen gevaarlijk zal worden. Wij zijn het erover eens, dat er bij ons nog groote resten van kapitalis tisch denken aanwezig zijn. En wij heb ben ook groote penetraties van collec- tivistische methoden. Daartoe dwingt ons de oorlog. Maar wij zijn hard en fanatiek besloten het socialisme door te zer- ten. Socialisten moeten wij zijn (bijval), kameraden. Deze gewel dige unieke inspanning ln de we reldgeschiedenis draagt de arbei der, de boer, de soldaat. En nu zult u het begrijpen, wanneer de Führer zegt: Ik zal uit dezen oor lóg nog slechts als fanatieker na- tionaal-socialist terugkeeren (bij val). Wij moeten dezen oorlog volhouden, want wij scheppen daarmede onze leefruimte. Wanneer ik leefruimte zeg, denkt u dan thans niet in de eerste plaats aan economische dingen. Dat is slechts de grondslag van de leefruimte. Voor een groot economisch gebied, dat de tech niek tot stand brengt en voor de ver volmaking van de verkeersmiddelen vallen geen (slachtoffers. Het Is Iets an ders. Het is de roep van een tijd, die zoo sterk is, die zoo ruk is aan groote leefwaarden. en die het leven zoo waard maakt om geleefd te worden, dat men schen bereid zijn in de eerste plaats door de sociale ordening, doordat wij aan elk individu bewijzen, waarom het leven voor hem waard is om te en schoon is. In elk Germaansch volk leeft het ver langen naar een zoodanige ordening, waarin de Germaansche mensch de lei ding heeft, doordat hij zijn scheppende krachten op het gebied van de cultuur en van de wetenschappen uJtJsjjnGer^ maanschen aard tot .ontplooiing brengt en die hij met de krijgsmansdeugden uit zSn Germaansch hart kan verdedigen Daarom heeft ook elk Germaansch volk cena zjjn rijk gehad; Oost-Gothen, West zijn Zij lijk van om ee°rshtpnnVnndvlen' Franken, zoo was ons Puitsche Rijk. Zoo hebben er rij— hehhJf!. van de Scandinaviërs. zoo landsrh dpe.uNederlanders hun Neder- gebouwd. Maar de Rijken het grootste deel verdwenen, zijn vervallen. Zij beteekenden tege- ook een verspilling van de kracht net ras, omdat het denkbeeld waar- beelS noÜn?.-,Veryalscht werd, het denk- eaat om niets anders te 0m de Germaansche ordening srhpn n v°°r Germaansche men- univercnifof eCu^er °m het een of andere hp 5 Sc5e bovennatuurlijke of "php Hmuk andere materieele, economi- Hitnkbeeld te verwezenlijken. Van de Haart htspont uit verstaan wij thans de daad van Karei den Grooten, die de ;;a™aanschf stammen in het midden daarmert g*dreven heeft tn een Rijk en m,ede don grondslag gelegd heeft rwl rt wording van het Duitsche volk. Int l v'u uitgangspunt, dat thans tot een gebalde kracht van bijna 90 mil- iioen is geconcentreerd en dat deze den geweldigen beslissmden strijd kan voe- ÜrtL-Jiïï de toek°mstige geestelijke ont wikkeling van dit werelddeel en ten deele van de geheele wereld. Deze wor ding van het Duitsche volk is ook de redding van ons allen, want wanneer wij ons hier in het midden van Europa vijf of zeven kleine volksstaten zouden moeten voorstellen, dan zou de ontwik keling van het Oosten en Westen al lang over ons zijn heengeiaagd. Derhalve ook oe wensch van de anderen, Duitschland weer te verpletteren en te verdeel en. Revolutionnair en conservatief. ^ns v deRkbeeld is revolutionair, .naar het is ook conservatief. Want a.ie geestelijke aanwinsten van Europa, vooral van onze Noordsch gerichte volkeren brengen wii bij een. De Grieksche oudheid, de ge- oovige middeleeuwen, het levens krachtige humanisme al deze groo- e daden vatten wij thans tezamen een culmineerend punt in het op treden voor ons, Germaansche vol ken Volgens dezelfde beginselen moeten wij Europa ordenen. Wellicht bestaat thans de wensch hierin reeds een duidelijker inzicht te krijgen. Maar men kan een zoodanige orde ning niet aan de groene tafel maken. Kameraden, die wordt gevormd waar gestreden wordt en waar slachtoffers vallen. Wanneer uw vrijwilligers, kameraden, aan hel Oostelijk front strijden en sneuvelen, dan vormen zij daar Europa en on ze toekomst (bijval). Vrjjheid voor elk volk. Thans echter zien wij reeds duide lijk de bêginselen, volgens welke dit nieuwe Europa en in dit Europa het nieuwe Germaansche gemeenschaps- gebied moet worden gevormd. Het eerste beginsel is: voor elk Europeesch volk de vrijheid om vol gens den eigen aard te kunnen le ven. En het tweede beginsel is de verplichting tot het gemeenschappe lijke optreden van alle krachten voor de verdediging van hetge meenschappelijke gebied (bijval). Het eene is ondergeschikt aan het an dere. Deze wetten lijken wellicht eenvoudig, maar alleen eenvoudige wetten kunnen vorm geven. Vrijheid om naar den eigen aard te leven en gemeenschappelijk optreden voor de gemeenschappelijke leefruimte: dat is het parool, waarnaar het lot van Europa wordt bepaald en dat is het parool, waarop wij de nauwere Ger maansche lotsgemeenschap binnen treden. Dat is de vrijheid om naar den eigen aard, niet naar den wensch van elk individu te leven. Want het laatste zou een individua lisme ziin, dat het volk verdeelt. Het bepalende is de aard, de door het bloed gebonden aard. Deze moet de vrijheid bepalen, waarnaar men streeft. Ik moet u iets heel openhartigs zeggen. Wanneer wij, Duitschers, in eenigerlei gebied hier, b.v. in het westen of in Scandinavië enz. het gevoel zouden hebben, dat deze vol keren daar beslaten en in staat zou den zijn de vrijheid van hun gebied te bewaren, en te verhinderen, dat invasies uit het westen succes zou den kunnen hebben, of dat de ter- reurbommen werpers van de Engel- schen en de Amerikanen zonder krachtige afweer over het land vliegen, dan zouden wij gelukkig zijn, want dan zouden wij het lot van dit gebied rustig in handen van die menschen geven en wij zouden naar het Oosten trekken om het lot d^ar voor ons en onze toekomst in Veiligheid te brengen. U moet voor oogen houden: wij koesteren in het geheel niet den wensch om over een door Duitsch land beheerscht Europa te heer- schen. Wij koesteren slechts den wensch, dat er werkelijk slechts een Europeesch, een van zijn Europee- sche zending bewust Europa ont staat en wel doordat wij onze groote taak in het Oosten vervullen, door dat wij dien stormloop altijd weer met ons zwaard en onze borst terug dringen. Daartoe zijn wij -geroepen en hebben wij gekozen'voor Europa (bijval). Waarom een bezet Nederland? Kameraden, staat mij toe nog een heel concrete kwestie te bespreken, die niet zoo eenvoulig te bespreken is. Soms wordt tot ons en soms ook tot u de vraag gericht: waarom zijn de Duitschers hier gekomen en heb ben zij ons land bezet? De toestand van heden geeft u het antwoord. Stelt u zich eens den toestand van heden voor, het oogenblik van den beslissenden strijd, waarbij de En- gelschen en Amerikanen op een of andere wijze moeten stormloopen, daar de bolsjewisten anders aan den anderen kant doodbloeden. Den ge- ringsten tegenstand den besten weg voor hun aanval zouden de Engelschen en Amerikanen vinden over België en Nederland naar het hart van het Duitsche Rijk. Kamera den, gelooft u. dat eenige Duitsche staatsman of een Duitsche generaal ook maar een rustig uur zou kunnen beleven, wanneer zij in den huidigen militairen toestand Nederland zoo voor zich zouden zien als dit eruit zag in Mei 1940? Nederland met zijn regeering, die met het hart aan den anderen kant stond. Nederland met een leger, dat zijn taak in geen op zicht vervuld heeft en vervullen kon. Niet als een teeken, dat de Ned"»- iander geen soldaat is, want de sol daat heeft aan den Grebbeberg goed eestreden en de Nederlandsche sol daat in het Oosten vecht voortreffe lijk maar geen Duitsche staatsman, Hje' zich bewust is van zijn verant woordelijkheid, niet alleen jegens zijn volk maar jegens Europa en de «eheele wereld en weet wat het zes den wil, dat Duitschland moet blij ven zou een rustig uur kunnen heb ben' wanneer dit vroegere systeem hier thans nog heerschte. Wellicht heeft men dat in Me noir niet algemeen Ingezien, maar ge looft n mij. de Fiibrer heeft de ont wikkeling gezien, hij heeft geweten, wat er ln het Oosten opdoemde. Hij heeft geweten, dat het Amerikaansche continent met zijn aanspraak op we reldheerschappij zou aantreden om over ons los te breken en om ons te verpletteren en te vernietigen. Op het oogenblik, waarop de Engelschen hier vliegvelden zouden bezetten en zouden gaan landen en tegenover een op zich zelf onmachtige organisatie van mili tairen tegenstand zouden staan, zou het te laat zijn,. Nooit bad de Führer het voor de toekomst kunnen verantwoorden, wanneer hij dit gevaar over het hoofd had gezien, dat rechtstreeks voor Dultschland's hart was ont staan, een gevaar, dat niet alleen door de ontoereikendheid en onbe trouwbaarheid van de vroegere re geering aanwezig was, doch ook door de brutale vastberadenheid van de Engelschen en Amerikanen om op het gegeven oogenblik over al les, ook over Nederlandsche lijken, heen te loopen. Bij de Azuren heb ben zij het precies zoo gedaan. Zij hebben het overal zoo gedaan en zij zouden het overal zoo doen, wan neer zij niet het Duitsche zwaard voor hun neus zouden zien. Nog een kwestie, die u- interesseert, en waarover men u aanspreekt wil ik behandelen: Waarom mengen de Duit schers in Nederland zich met alles? Waarom bemoeien zij zich practisch met alle aangelegenheden? Waarom be perken zij zich niet tot de militaire bezettingsaangelegenheden? Kameraden dat hangt samen met het feit, dat wij ons in een totalen, in den totaalsten oorlog bevinden, dat het ons, die vier jaren wereldoorlog en nog meer be leefd hebben, volkomen .duidelijk is, dat er aan het slot e-m oogenblik van spanning ontstaat, waarir. absoluut geen grens meer mogelijk is tusschen wat belangrijk voor de oorlogvoering en militair is, en hetgeen particulier en civiel is. Dat weten wij ook uit onzen binnenlandschen politieken strijd, voor al in de Oostmark. Heel nauwkeurig Er bestaat geen mogelijkheid van organisatie van openbaar karakter, die op een dergelijk oogenblik niet op de een of andere wijze door de tegenstanders wordt uitgebuit voor bewegingen van verzet. De lieden, die aan het hoofd staan van dergelijke legale organisaties, zijn wellicht argeloos en meenen uit een, zij het ook verkeerd begrepen patrio tisme, iets te kunnen dulden, dat in werkelijkheid reeds een voorbereiding is om ons in onzen beslissenden strijd bij de keel te grijpen. Ik bespreek dat voor u, Nederlandsche kameraden, want 'gij zijt degenen, die het leed draagt, die wellicht het zwaarst gebukt gaat onder een zekere tweespalt, wanneer ge aan den eenen kant tot uzelf zegt: men moet toegeven, dat de Duitschers hun maatregelen nemen uit een zeker oogpunt van voorzichtigheid, maar aan den anderen kant dit aanvoelt als een voortdurende beperking en neerdruk king van het Nederlandsche leven. Wij hebben ook de mogelijkheid moeten geven om bepaalde organisaties op te richten waarin voldaan kan worden aan bepaalde behoeften van de ge meenschap. Nemen wij b.v. de Winterhulp of den Volksdienst. Met deze organisa ties moeten werkelijk belangrijke so ciale functies vervuld worden, die om redenen van het algemeen belang in andere vormen niet meer geduld kun nen worden. Dit geschiedt echter niet opdat zij op de een of andere wijze door ons speciaal gevormd worden doch uitsluitend, opdat zij geschieden in een vorm, waarin zij niet tegen ons kunnen worden gebruikt. Want dat zou ik u willen zeggen: de laatste zin, het doel en de recht vaardiging voor ons om dat alle maal te doen, bestaat enkel en al leen hierin, dat wij voor elk geval onze voorzorgsmaatregelen moeten nemen. Immers, niet alle Nederlanders zijn nationaal socialisten. Wanneer het overwegende deel nationaal socialist zou zijn, wanneer het overwegende deel zich er reeds van bewust zou zijn, dat het nationaal socialist Is of diende te zijn. dan zouden de zaken er anders voorstaan. Maar op één ding komt het niet aan, op de gelijkschakeling. Wan neer een overigens zeer goede ambte naar 'tot mij komt en zegt dat in zijn werkkring alles reeds precies zoo is als bij ons, dan klop ik hem op den schouder en zeg hem. dat hij het heel braaf, maar niet verstandig gemeend heeft Het is onze taak ervoor te zor gen, 'dat in dit land alles goed en voor ons overzichtelijk verloopt, dat voorts nergens bewegingen van verzet ont staan en dat wij adviezen uit de door de zoo oneindig leed verkregen erva ringen. aan de Nederlanders willen mededeelen. Maar hetgeen dan gebeurt, moet van Nederlandschen geest en le ven vervuld worden. Immers ook de Nederlanders zijn een moedig volk, dat zich niet laat buigen. De Nederlanders moeten uit eigen ervaring ln volle vrij heid het nationaal-socialisme binnen- groeien. (Bijval.) De zware strijd. Wij bevinden ons in een zwaren strijd. Ik wil zonder meer toegeven, dat het veel mooier zou zijn, wanneer wij nog in Sta'lingrad stonden, in El Alamein en in Tunis. Dat wij daar niet meer zijn, vindt zijn oorzaak in de omstandigheid, dat wij onze fronten moeten inrichten volgens onze mili taire krachten en mogelijkheden. Dat geldt speciaal thans voor het Oostelijke front. Van de bolsjewisten kan erkend worden, dat zij over bepaalde resulta ten kunnen spreken. In militair opzicht zijn ze allen anderen ver vooruit en wanneer het Duitsche zwaard de bolsjewisten niet tegenhoudt, dan be staat er practisch geen militaire macht ter wereld meer, die hen zou kunen tegenhouden. Maar waar het thans om gaat, Is het volgende: Wij moeten de his torische taak, die wij altijd vervuld hebben, weer vervullen. Het Is niet onze eerste taak dit of dat gebied te winnen, maar de voornaamste his torische taak is den vloed nlt het Oosten tegen te houden en het es- sentleele Is, dat het Duitsche front in het Oosten stand hondt. Wij heb ben lirtiners door de successen in de jaren 1941 en 1942 het gebied ver overd, dat ons de mogelijkheid geeft om deze eerste en belangrijke taak te vervullen Deze taak vervnlt ons front, vervullen onze soldaten en de vrijwilligers uit de Germaan- sehe landen In hun gelederen Kameraden: wellicht zult u dan zeg gen: Ja, maar hoe staat het thans met de voedselvoorziening? In de eerste plaats zijn de gebieden, die wij in bet Oosten bezitten, het geheele westelijke deel van de Oekraïne, nog zeer groot ca intensieve bewerking brengt het zeer veel op. Wij hebben dit jaar een goeden oogst gehad ea het volgeed jaar zal O. L. Heer ook nog iets laten groeien. Wanneer men dat bjj elkaar legt, zijn de volgende twee oogstjaren aan dezen kant in ieder geval gewaar borgd, dat wil zeggen, onze tegenstan ders kunnen niet hopen, dat zij ons van hieruit gezien zullen dwingen om ln het jaar 1944 of 1945, dat zouden der halve twee volle jaren zjjn, op de een of andere wijze toe te geven. Ik ge loof, dat het een vervloekt onaange naam vooruitzicht voer onze tegenstan ders is, wanneer zij tot zichzelf moe ten zeggen, dat zjj minstens nog twee jaar lang oorlog moeten voeren. Ons schrikt dat niet af. wij voeren dezen oorlog ook nog zeven, en zoo noodig, tien Jaar, omdat wij dezen oorlog zul len voeren zoolang wij worden aan gevallen. Een wereldgericht. Kameraden: een wereldoorlog is een wereldgericht enwaneer men in het vijfde jaar van een zoodanig ge richt staat, beginnen de bekentenis sen. Moskou is een groote bekentenis Vragen wij ons eens af wat onze te genstanders in Moskou toch wilden bereiken. Wat wilden de bolsjewie ken? De primaire behoefte van de bolsjewieken is, dat Engeland en Amerika eens werkelijk met den oorlog beginnen en militaire ac ties ondernemen. Al het andere is den bolsjewieken onverschillig. Wanneer het hun mogelijk is met behulp van de Engelsche en Amerikaansche soldaten Duitsch land en het nationaal-socialisme neer te slaan, kunnen zii den an deren beloven wat zij willen, de vrucht valt toch vanzelf in hun schoot. Het tweede is, dat de bolsjewieken zich er voor geïnteresseerd hebben om overal te kunnen meepraten, waar de anderen beraadslagen. Die onder scheidene gesprekken die onder vier oogen tusschen Churehill en Roose- velt hebben plaats gehad, zijn hun niet aangenaam. Daar willen zij bü zijn. En wat willen de anderen? Dien gaat het er vooral om. dat de bolsje wieken doorvechten. Maar in hun eigen gelederen wordt het dringen steeds grooter. Ook hier in Neder land zijn er immers menschen, die hun hoop stellen op de overwinning van de anderen. Maar ook over hen komt een zekere onrust. Waar zullen de bolsjewieken blijven staan, wan neer er eenmaal een opmarsch naar het Westen zou ontstaan. Voor dit dringen een afbakening te vinden, dat was het primaire dat voor den heer Roosevelt en den heer Churehill aanleiding was toe te stemmen in een zoo groote deemoediging, die reeds daarin gelegen is, dat zij hun eerste medewerkers, n.1. hun minis ters van buitenlandsche zaken naar Moskou stuurden. Op zichzelf is dit reeds opmerkelijk. Daarbij hadden zij nog een ander plan. In Italië is het wel niet heelemaal zoo afgeloo- pen als zij wilden. Integendeel, van onzen kant uit gezien, wordt Italië langzaam een activapost, in leder ge val actiever dan het vroeger schiin- baar was. Maar zij hebben er op ge rekend, dat het wellicht mogelijk zou zijn nog een of ander van onzebond- genooten uit onze gelederen weg te halen. Dat heeft echter tot voorwaarde, dat zij in een grootscheepsche en plechtige verklaring die niet alleen door Roose velt en Churehill, maar ook door Stalin onderteekend is, zouden kunnen zeggen Ge hebt Uw zelfstandigheid behouden ge wordt niet door de bolsjewieken op geslokt. Dat was het politieke doel en de bedoeling waarmede de heeren daarheen gegaan zijn. En nu kamera den, U weet welk resultaat daaruit is voortgevloeid. Waarschijnlijk afspra ken over militaire ondernemingen Dan hebben de bolsjewieken dus reeds wat zij hebben willen; vooral zijn. de bols jewieken echter in de z.g. commissie voor Europa te Londen met een eigen man vertegenwoordigd waardoor tharif de bijzonderheid ontstaan is, dat over Europa een orgaan beslist, waarin in het geheel geen Europeanen zitting heb ben. Want de Engelschen kan ik thans niet meer als Europeanen betitelen en de Amerikanen en de bolsjewieken zijn het niet. Maar tn leder geval zijn de bolsjewieken daarin vertegenwoor digd en de uitwerking die de deelne ming van de bolsjewieken aan een zoodanig orgaan met zich meebrengt, zien wij reeds in Italië en ln de Mid dellandsche Zee. Heden heb ik juis' gelezen, dat een communist benoemd ts tot commissaris van Algiers en ook tot burgemeester van Napels werd een communist benoemd. Uiteraard zijn de bolsjewiekenveel actiever: zij zien de Engelschen en Amerikanen gladweg over het hoofd en zij zullen de volks massa's daar meesleuren. Het is den bolsjewisten volkomen voldoende, dat zij daar de handen in het spel hebben Maar Juist de oplossing van de vraag die voor de anderen belangrijk is, n.1 de afbakening der belangengebieden hebben de anderen niet bereikt. Daar om is Moskou een volmaakte politieke nederlaag van de Engelschen en Ame rikanen. Altijd wanneer men zich iets heeft voorgenomen en het lukt niet, heeft men de behoefte dit te camou- fleeren en in een nevel te hullen He» is een teeken, dat hetgeen de Engel schen en Amerikanen te Moskou van zins waren niet zoo geloopen ts als zij wilden De nevel heet „gruwelen der Duitsche soldaten" en „onafhankelijk heid van Oostenrijk". Kameraden. Ik heb mij afgevraagd wat wil men eigen lijk met deze gruwelpropaganda berei ken? De moorden van Katyn Met deze gruwelpropaganda is door de Engelschen aangeduid, dat de 12 000 Poolsche officieren van Katyn z.g. door de Duitschers zijn vermoord Deze verklaring is zoo dwaas, dat Moskou daar niet aan meedoet, maar beweert: Neen, geen Poolsche officieren, maar Italiaansche officieren zijn in Italië vermoord. Waarschijnlijk zullen dus de Engelschen en Amerikanen thans er naar moeten streven voldoende ver moorde Italiaansche officieren te leve ren. Maar wat is er op eens met dit Katyn aan de hand? Waarom komt dat plotseling ln het debat? In Moskou was ten slotte niet alleen de mooie En gelsche minister van buitenlandsche zaken aanwezig, doch daar waren bo vendien nog lieden, aan wie men eenig verstand kan toekennen. Daaruit con cludeer ik het volgende: I. Deze moord der bolsjewisten te Katyn drukt de Engelschen zóó zwaar, dat zif hun landgenooten op de een of andere wijze willen voor spiegelen, dat het niet de bolsje wieken zijn geweest maar die slechte Duitschers- En het tweede is: Deze gruwelpropaganda heeft geen uitwerking, waar de Duitsche soldaat zich bevindt want de be volking kent den Duitschen sol daat. Een bezetting is nooit aange naam, zij is altijd zwaar en druk kend Maar ik geloof dat het thans bepaald wereldhistorisch bewezen is, dat van alle bezettingen die van den Duitschen soldaat dc humaanste en de menschelijkste ts. Dat kan men gerust zeggen. Maar blijkbaar is het nn zoo, dat de oorlogsmoe heid in Engeland reeds zoo groot is, dat men weer de afgehakte kinder handles moet te voorschijn halen om daar weer eenigen nieuwen geestdrift voor dezen oorlog te wekken. Dit is dus het eerste nevelpunt. De tweede nevel is de z.g. onaf hankelijkheid van Oostenrijk. Het Is voor mjj eenigszins moeilijk,, met ondeskundigen, te spreken over dit gebied en ik moet zoowel den heer Eden als ook den heer Molotof en den heer Huil in verhouding tot mij en tot mjjn kameraden ondeskundi gen noemen. Want zij weten im mers heelemaal niet, dat Oosten rijk en de Oostmark ln wezen slechts uit het Duitsche volk en uit het Duitsche rijk zijn ontstaan en dat de missie van Oostenrijk slechts bestaat in de functie van Oostmark voor het Duitsche rijk. Dat dit Oostenrijk slechts in dit korte tijds bestek van 1866 tot 1938 geen be standdeel van het Duitsche rijk of den Duitschen bond vormde, dat weten zjj natuurlijk ook niet. Ik neem het hun ook niet kwalijk. Ik neem alleen kwalijk, dat zij in de ze aangelegenheid willen meespreken Hoe zouden deze heeren 'an ook we ten, dat Oostenrijk reeds een belang rijk functiegedeelte, ja j^lfs het cen trum en deiT drager der kroon van het Duitsche rijk geherbergd heeft in een tijd, toen aan gene zijde in Amerika de roodhuiden nog vreedzaam rondtrok ken op hun prariën, en nog geen idee bestond van de tegenwoordige Ameri kanen, toen in Moskou nog de beren en wolven rondliepen, maar toen er nog geen menschen waren en toen aan de overzijde in Engeland de grooten elkander wederkeerig in de wreedste gevechten afslachtten en juist begon nen hun koningen te onthoofden, toen Duitschland reeds een geordend rijk WE HEBBEN/ B'J ALK- MAA^CHÊ. &oyS- OSV KONING voetbal WEE!?. SeZ'SN/, DIE. VANDAAG WEL ESN „L'CHTSRieRJg* zal hebben/ OPGELOOPEN.... SLAP H'NGEM BEioe. PA^T'jtsM (N OQ TOUWEN TOEN 6 Ml Nij "T E Is/ vool? HET ClMOG- DE 57 AN D W OG 2-2 WA?,.,, DOOI2. POELP(JN"IËN VAjs/ MEÜN GÖ&E u AAN v K-INNieGlW Ou we vi K O S Wl Die tecoB tWAa] EN De.SR.A,MO -O ALH-maar MAAiB. TOEN Kv.H OSk OPJSTTeis/ e walST <2 6Ni wee.o A e> Evsm - EN DoeLHAty <I5A^SI?. moest CApituiEE^S N... was, dat vcor de geheels wereld eea- orde en een kracht en een sterkte be- teekende. Laat niemand aan dc Duit sche eenheid raken! Eén ding zou ik willen zeggen: Laat niemand san de Duitsche eenheid ra ken. De Duitsche eenheid is het resul taat van een honderd veelhonderd- jarige smartelijke geschiedenis. Millioe- nen menschen zijn er voor gevallen, voor millloenen menschen was het de laatste troost te sterven voor de Duit sche eenheid. Die leveren wij niet alt. Wij vechten ons 'oor iedere hel heen, ook al is het het bolsjewisme, maar Duitschland blijft één. Kameraden, men spreekt ei vaalc over, dat het jaar 1943 een parallel zal vormen met het jaar 1918, Ik wil u ge heel openhartig iets zeggen: Wanneer het Duitsche volk thans in de situatia geweest zou zijn van 1918, weet ik niet, hoe de zaak met Italië zou zijn afge- loopen. Vooral zou die militaire ener gie ontbroken nebben om de zaak ter stond een ommekeer te doen onder gaan. Wellicht zou ook een zekere in nerlijke geschoktheid ontstaan zijn. Maar dat s nu juist het - ersehil, dat het tegenwoordige Duitsche volk niet meer het volk van 1918 is, omdat het sindsdien een ijzeren vastberaden lei ding heeft gekregen. Er *.tin immera thans in het geheel geen bezwaren, geen remmingen, geen weerstand voor de leiding en voor net Duitsche volk om dezen strijd tot het laatste te door staan, want het is volkomen onverschil lig, wat na ons komt, wanneer wij er niet meer zijn Het is alleen belangrijk, dat wij volhouden en dat wij overwin nen, dat is het eenige, wat ons leidt. November 1918. Maar, kameraren, wij hebben voor de geschiedenis van het Duitsche volk '.ets goed te maken, dat is November 1918 en wij zijn gelukkig dat dezelfde gene ratie dat nog goedmaken kan. Ziet gij, ofschoon de toestand toch geenszins gemakkelijker is geworden, is toch de houding rustig, beheerschter en sterker geworden. Hiet wordt het volk thans bewust, dat het juist ook een situatie van 1918 kan overwinnen en meester worden en dit innerlijke bewustzijn is het groote politieke keerpunt in dezen oorlog. November 1943 Is hel keerpunt waarop wij tot ons zelf zeggen: Neen, ons kan niemand er onder krijgen. Wat in 1918 bestond was een situatie, die wij thans in 1943 meester kunnen wor den. ik ben slechts nieuwsgierig, wat onze tegenstanders nu met 1944 zullen aan vangen. Zij moeten dan aan het jaar 1919 denken, maar daar zijn zoo heele maal geen parallellen te vinden. Wij echter zullen hun tha >s dagelijks be wijzen en onzen landslieden duidelijk maken, welk een afschuvDelijk verraad in 1919 heeft plaats gevonden, hoe het Duitsche volk goecjgeloovig is ingegaan op de 14 punten van d n heer Wilson en hoe een smadelijke vernietig] ngs- vrede daaruit is voortgekomen. Dage lijks zullen wij hun zeggen, hoe deze communisten, joden en vrijmetselaars bij ons gewoed hebben en dan steeds zeggen: nu. Duitsche volk, wilt gij dit nogmaals hebben? Of gij daar aan de overzij, gij Ame rikanen en Engelschen, gelooft ge, dat wij jullie nogmaals geloof zullen schen ken? Voor ons is er maar één ding, dat is de beslissing van het gevaar. Wat gij daar in Moskou doet, dat is ons onver schillig, dat interesseert ons heelemaal niet. Ons heeft veeleer geïnteresseerd, dat wij Kiëf hebben moeten opgeven, ofschoon dat ook nog niet gevaarlijk en beslissend is, dat is voor ons ech ter interessanter, want dat is de mili taire zijde van dit conflict. Wij zullen militair met de wapenen tegenover el kaar staan. Politiek zijn wij onaantast baar, wij hebben het Nationaal-Socia lisme in ons. Wij weten, wat het be- teekent, een volksgemeenschap te zijn. Wij weten wat het beteekent tot het uiterste in te staan voor deze volks gemeenschap. De Duitsche wil. Kame-aden. De overwinning zal zijn bij hen, wier wil harder is en de '11 van hen, die weten gelijk te hebben, zal harder zijn en hij. die het goede wil, weet gelijk te hebben. En nu vragen wij ons eens af, willen wij het goede, of willen de anderen het goede? Ziet gij, daarin ligt de laatste beslissing voor de kracht van het volk, dat ieder individu op %et beslissende oogenblik, waarop de benardheid tot hem kpmt en in het vijfde oorlogsjaar mag ieder wel eens uren van twijfel heb ben, anders zou hij immers een steen zijn tot zich zelf zegt: ja, wij wil len het goede. Dan zal een ieder tot zichzelf zeggen: ja, onze strijd gaat daar om. En ziet gij, kameraden, wij willen het goeae. Wanneer wij overWin- nen, zal er in heel Europa geen mensch zijn, die geen kans heeft op een betere toekomst. Dat is volkomen zeker. Wanneer wij al de krachten, die wij thans in den oorlog moeten steken, dan zullen gebruiken voor onzen socialen op- bouw, dan zal dit Europa een goed geordend werelddeel worden. Dan zal in ieder volk een nieuwe bloei ontstaan, dan zal niet het lot van Europa door een jodencentrale ln Moskou of in Washington bepaald worden. Dan zal ieder Europeesch volk in de vrijheid van zijn eigen aard beginnen zich te ontwikkelen en te bloeien en wij allen willen dan onze handen Ineenslaan vóór den opbouw van een nieuw fraaier huis. Wij willen al onze krachten vereeni- gen, opdat dit Europa een welgeor dende en schoone levensruimte met een waarachtig soc'aie "rde voor zijn vol keren wordt. Dat kunnen wij met rustig hart, met zuiver geweten be loven, want dat zullen wij doorzetten, daarvoor staat de Führer borg. Onze Führer, die als een fanatiek strijder voor de sociale gerechtigheid, als een fanatiek zoeker naar de waarheid is aangetreden en als mensch precies ge bleven is wat hij was De eenvoudige man v?n het volk. die zich op geen enkele wijze van zijn volk verwijderd heeft, maar er midden in staat en die, evenals vroeger, als fanatiek strijder opkomt voor de waarheid en voor de vrijheid en sociale gere htigheid. In dezen wil van hem omsluit hij heden niet alleen het Duitsche volk. in dezen wil van hem omsluit hij ook de Ger maansche volkeren en ook jullie, mijn Nederlanders, ook al moet hij menig maal hard zijn. Wat hij wil, is niets an ders dan de vrijheid en den bloei van het Nederlandsche volk als den lot en strijdgenoot van het Duitsche volk voor onze toekomst. Daarom, kamera den, kan er voor ons geen twijfel be staan, wanneer -wij de vraag stellen: hoe zal deze oorlog eindigen? Kameraden, wij weten hce hij eindi gen moet. Vanuit 'onze volksche ge meenschap, met de overwinning voor onze toekomst, uit naam van onzen Führer: Heil Hitier.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1943 | | pagina 3