HELDERSCHE COURANT
DEN HELDER IN FEESTSTEMMING.
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
Deverschijndagen
van onze krant.
EeiUiifcL macui niet uAij.
Feestvreugde voor de Heldersche Courant.
Kinderfeesten Muziek in de tent.
MEER VOEDSEL!
berst de grote steden.
Ook Den Helder krijgt zijn deel.
WOENSDAG 23 MEI 1945.
HOOFDREDACTEUR: J. BIJLSMA
ADVERTENTIEPRIJS 11 CT. PER MM
ABONNEMENT PER KWARTAAL
Het is ons, dank zij veei techni
sche moeilijkheden nog niet gelakt
om ons dagblad meer dan tweemaal
per week te laten verschijnen. Daarih
zal echter spoedig verandering komen.
Indien mogelijk deze week, doch
anders zeker volgende week zullen
we om (de andere dag uitkomen en
het ligt' in onze bedoeling binnen
zeer korte tijd weer dagelijks 'bij
onze abonné's te komen.
Ook de bezorging heeif nog veel
te wensen overgelaten«Het feit. dat
er nog geen treinen lopen en dat
we in de stad de wijkbezorging weer
opnieuw ter hand moeten nemen,
heelt een en ander ernstig gestag
neerd.
We zijn echter met de organisatie
van een en ander bezig en hopen
snel resultaat te kunnen boeken.
Wij roepen dus Tiet geduld van
onze lezers nog even in.
Die capitulatie van Duitsland is een min
of meer wonderlijke capitulatie geweest, even
vreemd als het einde van de oorlog, een eindf,
dat we verwachttedagenlang, waarnaar we
hadden uitgezien, met spannend ongeduld en
dat ons tqch niet die vreugde gegeven heeft,
die we ervan verwacht hadden. We stonden
elkaar zelfs die eerste morgen van de capi
tulatie aan te kijken. Zouden we nu de vlag
uitsteken of niet, zouden we ons tooien met
oranje of niet. De regering haa immers steeds
gewaarschuwd voor een te snelle reactievoor
een te vroeg vreugdebetoon, fin de Duit-
sers en N.S.B.-burgemeesters suggereerden
ons, dat Duitsland niet was gecapituleerd,
maar dat er slechts een „Waffenruhe was.
zo werd onze vreugde getemperd en alle
spontaniteit gedood
Eerst toen we de platte mutsen van de Cana-
c. e" zagen en het ronken van hun motoren
oorden, toen barstte de lang opgekropte span-
naar buiten en daverde onze blijdschap
oor straten en langs wegen, waarlang de be-
nJ rs trokker\. We voelden nu, we waren
nj Maar toch... vrij waren we niet.
n als we dan zeggen dat we niet vrij zijn,
an bedoelen we niet eens, dat nog tal van
a sen z'Jn afgezet, dat het prikkeldraad nog
opgeruimd is (hoe zou het ook kunnen in
lagen?)t maar dan bedoelen we het telkens
eer °cklemmende gevoel, dat we nog reke-
'ng hebben te houden met de Duitsers. Ze
jn nog riief weg onze vijanden. Ze rijden
H COnd 'n benzine-auto's, terwijl particu-
doo WaPens niet kunnen worden gebruikt
uJjcbrek aan benzineZe rijden nog op de
kunne i Van ons gestolen zijn, terwijl wij
waaruit pen- -Ze zitten nog in onze huizen,
we ur "erdreven zijn. Dat ergert ons en
durenT9^ °ns a^ moet dat a"CS Z° la"9
he?° 9fallieerde molens malen langzaam en
Zichti erde militaire gezag is uiterst voor-
o=„9' maar toch bevredigen doet ons deze
9 "an zaken niet.
overn waren dezer dagen getuige van de
ame van de Marinewerf.,
act "!i 9 uur stonden onze Marinemensen aan
zicht in de Molenstrtyt. Wat een fijn ge
kta l^as daE d'e Jantjes met hun branie-
Oen En de topleiding van de Werf was
Vanaf Woensdag 9 Mei j.1. bood de Helder-
scne Courant burgers en militairen van Den
Helder vijf achtereenvolgende avonden dans
muziek aan voor het kantoorgebouw van
Drukkerij De Boer. Het dansverbod, een straf
voor vele jongeren, opgehfeven, de verachte
lijke censuur op muziek voorbij, het leidde tot
een waar festijn van de lichte muze. Vrolijke
marsmuziek, pittige dansmoppen, slepende
Engelse walsen, pikante rumba's, opgewekte
Wiener walsjes, swing-foxtrots en tango's
volgden elkander op met de vaart van een
voor-oorlogs variété; daartussendoor de stem
van den conferencier, in het Nederlands en
in hef Engels.
Het hoogtepunt werd bereikt op Zaterdag
avond, toen vanaf de Groen van Prinsterer-
school tot Formosa aan toe .de Koningstraat
gevuld was met een kluwen van dansenden.
Wij zagen jong, en oud, Nederlanders eA Ca
nadezen, leden van de B.S. en gewezen
onderduikers. Toen het 'enigszins begon te
duisteren, werden twee schijnwerpers ontsto
ken, die hun feestelijk licht wierpen op de
kleurige mensenmassa; confetti werd vanaf het
dak van de Drukkerij naar beneden geworpen.
Feest, feest, feest; geen angst meer voor
razzia's, *oor overdreunende bommenwer
pers, slechts blijheid om de herkregen vrij
heid.
De buurtcomité's hadden niet stil gezeten.
Er werd vergaderd en geconfereerd, gecon
fereerd en vergaderd, maarhet kwam
voor elkaar.
Wij memoreren het kinderfeest in de Jou-
bertstraat, waar de jeu(fd zijn hart op kon
halen aan zaklopen en andere kinderspelen,
^welke nog niet vergeten zijn. Doch speciaal
vermelden wij het festijn, uitgaande van het
comité „CeramstraatHier had „mijnheer
Boogaard van de Speeltuin'' zijn krachten aan
gegeven; geen wonder dus, dat alles gesmeerd
liep.
Dinsdagmiddag 2 uur nam het feest een aan
vang. De kinderen maakten een rondgang
door de buurt en wijdden zich daarna met en
thousiasme aan het blokjesrapen, zaklopen,
er. Om 9 uur zouden ze de werf opmarche
ren. Maar om 10 uur stonden ze er nog en
toen werd er op z'n ouderwets „gekankerd",
dat zijn opze marine-mensen nog waarlijk niet
verleerd.
Om tegen half elf eerst kon het commando
worden gegeven om op te marcheren naar
de werf. Toen stapte weer voor het eerst
onze Hollandse Navy over de brug van 'de
Marinewerf. De stafmuziek ontbrak. Het ging
alles niet stille trom. En wij vroegen ons weer
af: „Waarom?" Heeft Duitsland nu gecapi
tuleerd of niet. Eerst toen de vlag naar boven
ging en dat gebeurde zonder opzien te baren,
toen wisten we, de Werf is weer van ons en
dat werd nog beter begrepen, toen Palleter,
de Duitse terrorist, de werf afging en toen hij.
blijkbaar omdat hij iets vergeten had, weer
het werfterrein op wilde gaan en tegen werd
gehouden door een korporaal op wacht, die
hem niet toeliet voordat zijn officier ermee in
kennis was gesteld. Toen voelden we: de werf
is weer de Nederlandse marinewerf.
We weten ons wel bevrijd, maar we voelen
ons nóg niet vrij en we willen ze niet meer
zien die Duitsers in onze huizen en langs onze
wegen, want die afvoer gaat ons te lang
zaam, veel te langzaam. We willen ook weer
vrij zijn. B.
tonrollen en haardkoek-happen. Ondertussen
werden versnaperingen rondgedeeld als room
broodjes, oliebollen, broodjes-met-ham en an
dere heerlijkheden, die wij zo lang moesten
missen.
Des avonds werd er gedanst door 'de ouderen,
rr^t in de pauzés het optreden van een gooche
laar, voetballen door dames en andere entre-
acts. Ook was er nog een verloting, welke
louter prijzen-in-natura schonk. Om kwart
voor elf moest het, feest geslóten worden.
Het was een heerlijk feest voor jong en
oud; een compliment voor de organisatoren
en leidsters is hier zeker op zijn plaats.
Een waardig besluit van de reeks feestelijk
heden, grote en kleine, geslaagde en minder
geslaagde, kortom, te veel om op te noemen,
werd gevormd door het Taptoeconcert op
Donderdagavond jl. Hieraan werkten mede
leden van de Helderse muziekverenigingen
het Stedelijk Muziekcorps, Winnubst, het
Fanfarecorps, de Oranje Harmoniekapel en
enkele niet-aangeslotenen. Het geheel stond
onder de vertrouwde leiding van den hëer D.
H. Steinrotff".
Na een lange roffel van de tambours werden
eerst gespeeld de Volksliederen van Neder
land en Engeland, vervolgens bekende vader
landse liecTeren, terwijl het concert besloten
werd door een taptoe, bestaande uit geliefde
Nederlandse en Britse marsen, welke verbon
den werden door trommelmuziek van de vijf
tambours
Het programma werd zeer op prijs gesteld:
een aanzienlijke menigte had zich in het
Julianapark en op het Stationsplein verzameld.
Het was feest* in Den Helder. Men twij
felde eraan of het mogelijk was in een stad,
die zo van de oorlog te lijden heeft gehad.
De Helderse burgerij heeft getoond nog
over mensen te beschikken, die initiatief be
zitten, die de moeilijkheden van geëvacueerd-
zijn wisten te overwinnen. Dit is een verheu
gend teken en het geeft vertrouwen in de
toekomst.
de 3-
In December van het vorig jaar is er een
Commissariaat Noodvoorziening opgericht, dat
ten doel had het z.g. B 2-gebied, dat de pro
vincies Noord- en Zuid-Holland en Utrecht
omvatte, zo spoedig mogelijk na de bevrijding
van voedsel te voorzien en weer te bevoor
raden.
Reeds nu lopen Geallieerde schepen mej
voedsel de haven van Rotterdam binnen. Van-
daaruit zullen onze westelijke provincies be
voorraad worden. Hierbij gaat men van het
standpunt uit, dat eerst de streken, waar de
nood het hoogst is (dat zijn dus de grote
steden) van voedsel zullen worden voorzien,
daarna zullen ook andere plaatsen in aanmer
king komen.
Het is een verheugend feit, dat het District
Den Helder, dat de Distributiekringen Den
Helder, Barsingerhorn, Zijpe. Winkel, Wie-
ringerwaard, Wieringen en Texel omvat, mo
menteel van voedsel voorzien wordt. Natuur
lijk zullen de rantsoenen niet direct zeer aan
zienlijk verhoogd kunnen worden, het brood
