OUDE ZEELUI
trokken bedelend langs de huizen
De industrie
--
NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA
De „eerbied" die de
Duitsers voor de
ouderdom hadden
in de Zaanstreek
Men wacht op kolen
BINNENLAND
De gezondheidstoestand
van de Koningin.
Onze graanpositie.
BUITENLAND
De conferentie van
de „Grote Drie"
ALS IK...
Drie en een half millioen
gulden ongeldig gemaakt
Uit het Verre Oosten
DONDERDAG 1» JULI 1945.
HELDERSCHE COURANT
VERSCHIJNT DAGELIJKS
Advertenties 11 cent per millimeter
HOOFDREDACTEUR: J. BIJLSMA
ABONNEMENT PER KWARTAAL: Stad en
omgeving 1 2.60, Postabonnementen i 3.00
Bijna 50 pet. van de oudjes van
de P. H. Stichting stierven.
Aan de voet van de duinen, in
Egmond a. Zee, staat de prachtige
Pr. Hendrikstichting, het tehuis voor
oude zeelieden. Daar verdromen veel
oude zeerobben hun laatste levensda
gen. daar waar ze het lied van de
zee kunnen horen en met elkaar kun
nen babbelen over de vele beleve
nissen in hun lange leven op dat
woelige, onbetrouwbare en toch ge
liefde element, dat het grootste deel
van hun leven vroeg.
Daap brachten ze hun dagen door,
met hun levenskameraad, of alleen
Daar werd voor hen gezorgd en daar
leefden ze zorgeloos in een Tehuis,
dat door zijn comfort en door zijn
leiding hun veel mogelijkheden van
.vroeger jaren deed vergeten.
Toen kwam de oorlog en die ging
aanvankelijk nog aan de oudjes voor
bij. Maar de bezetter, die voor de
ouderdom niet veel respect heeft, die
van de mening uitging, dat wat oud
is geen doel meer in het leven heeft
en dus beter dood kan zijn, joeg deze
oude mensen uit hun Tehuis en ging
daar breed en zelfvoldaan in zitten.
En de oude mensen, 156 in aantal,
waarbij er waren, die tegen de 90
jaar liepen, trokken hartje winter
1942 het was 9 December naar
Oosterbeek, waar ze een onderdak
vonden in hotel „De Bilderberg"
Niet lang werd hun daar rust ge
gund, want reeds in het voorjaar van
1943 wensten de Duitsers dit hotel
als woonhuis. Protest hielp niet en
voor smeekbeden waren de bezetters
ongevoelig. De oudjes vertrokken
naar Wageniggen. Hun gelederen wa
ren reeds geaund. De dood had een
grage prooi gevonden onder deze
van hun huis verjaagde oude zee
lieden.
In het bekende hotel „De Wage-
ningsche Berg" dachten de directeur,
overste Dollekamp en zijn verpleeg-
etl het einde van de oorlog te kun
nen afwachten. Maar dat was hun
niet gegund, want nog geen jaar la
ter werd de Wageningsche Berg ont
ruimd en daalde men af naar het
stadje, waar hotel de Waerelt, dat
mtussen een historische naam heeft
gekregen, onderdak verleende aan de
oudjes. Ook daar stierven weer ver-
Pleegden, die het heimwee naar de
^ee en het heimwee naar rust niet
langer konden verdragen. En daar
overleed ook de directeur, de heer
D°Hekamp. Dat was een smartelijke
gebeurtenis.
Een N.S.B.-directeur werd benoemd
en die trachtte „zieltjes te winnen"
onder deze oude mensen. Maar dat
gelukte niet. Er waren onder de meer
oan 150 verpleegden ongeveer 4 5
N-S.B.-ers en die vonden zo weinig
sympathie bij de andere verpleegden,
'lat ze eens slaags raakten in de
keuken en stoelen dienst deden om
Woorden kracht bij te zetten.
Rust hebben de oudjes overigens in
Wageningen ook niet gehad. In Sep
tember kwam daar de beschieting
door de geallieerde troepen en slechts
kruipend konden zij hun leven red
den. Al hun bezitttingen en de be
zittingen van de stichting moesten
daar achter blijven en dat beteeken-
de, dat de boel gestolen werd. Voor
duizenden guldens werd geroofd,
door de Duitsers en door de Neder
landers. Een eeuwige schande ook op
de naam van die „vaderlanders".
Nu ging de reis naar Zeist en van
daar naar Baarn, waar de laatste en
bitterste winter werd doorgebracht.
Maanden van kou en duisternis,
maanden van honger, waarbij oude
zeelieden langs de deuren gingen om
waf eten te bedelen. Een zee van
narigheid heeft men daar meegemaakt
en toen begin Juli de oude mensen
weer naar hun tehuis in Egmond
konden terugkeeren, toen waren er
nog 64' van de 156 over en die 64 wa
ren versuft en vermagerd. Er waren
er misschien nog 3 of 4, die nog in
staat waren om iets te doen, de an
deren waren volkomen down ge
slagen door alle gebeurtenissen..
Twintig patiënten l'iggen met hon
geroedeem.
Maar ze zijn weer thuis en directie
en verpleegsters trachten in de laat
ste levensdagen van deze oudjes nog
wat zon te brengen. "Wij hopen, dat
dit gelukken zal.
(Van onzen specialen verslaggever).
Veel kan ik U eigenlijk nog niet
vertellen, zegt een der heren van de
directie van een grote levensmidde
lenindustrie in de Zaanstreek. Wat
de grondstoffen betreft, zouden we
direct kunnen gaan .draaien, de
graanmolens werken, zodat we over
meel kunnen beschikken. In het na
jaar van '44 werd in de Zaanstreek
elk pakhuis en elke opslagplaats door
de Duitsers- onderzocht. We lieten
een behoorlijke voorraad grondstof
fen onderduiken; ook levensmiddelen
voor de ondergrondse, ingeval het
hier zou gaan spoken. Dat is gelukkig
niet gebeurd. Deze producten wor
den nu beschikbaar gesteld op zie
kenbonnen o.a. biscuits. De levering
van partijen grondstoffen, waar we
niet onder uit konden, werd maan
denlang vertraagd, zodat de boel be
dierf.
We brachten even het gerucht
ter sprake, als zou er voor de
komende winter niet genoeg
broodgraan zijn. Dit gerucht is
onjuist. Er is voldoende graan.
Over de broodvoorziening in de
a.s. winter behoeft men zich
heus niet ongerust te maken.
De fabrieken zijn gelukkig geheel
intact, maar we hebben geen energie.
Als we kolen krijgen, is de zaak voor
elkaar; 't zal echter nog wel enkele
maanden duren. In Den Haag kan
wel diepzinnig geconfereerd worden,
tenslotte komt het steeds weer op
dat éne wonderwoord „kolen" neer.
Het vervoer van de mijnen naar het
Westen is nog niet op streek en daar
hangt alles, van af. Het vervoer in
het Westen zelf, vooral dat te water
is nu wel op gang, dank zij de aan
voer van olie en benzine.
De arbeiders worden nu bezig ge
houden met allerlei karweitjes. Een
aantal is aan het aardappelenrooien
De behandelende? geneesheer van
H.M. de Koningin heeft hedenmor
gen het volgende bulletin uitgegeven:
Tengevolge van een gevatte kou
lijdt H.M. de Koningin sedert enige
dagen aan een acute longaandoe
ning, die aanvankelijk zorg baadde.
Sedert neemt de ziekte een gun-
v stig verloop, al zal een geruime tijd
rust nog nodig zijn. Indien zich
geen bijzonderheden "voordoen, zul
len geen verdere bulletins worden
uitgegeven.
Arts HAVERKAMP.
De aanvoer van tarwe in ons land
is op het ogenblik zeer bevredigend
aldus 't Aankoopbureau voor Akker
bouwproducten. Tot nu toe is er in
ons land bloem geïmporteerd, doch
thans worden van Amerika uit grote
hoeveelheden tarwe verscheept.
Deze hoeveelheden zijn evenwel
niet alleen voor ons land bestemd,
doch ook voor de troepen en de zich
nog in West-Duitsland bevindende
buitenlanders. De tarwe zal echter
in ons land gemalen worden.
Uit de provincies Groningen en
Drente is een behoorlijke hoeveelheid
rogge en tarwe gekomen en de nieu
we oogst aldaar zal ook de rest van
ons land ten goede koeien.
Naast tarwe zal uit Amerika zij
het in veel mindere mate gerst en
mais voor industrie-doeleinden en
veevoeder geïmporteerd worden.
De conferentie van de Grote Drie
is gistermiddag om 5 uur in Potsdam
begonnen. President Truman leidt
de vergadering.
Er zijn geen bijzonderheden bekend
gemaakt en de correspondenten in de
Duitse hoofdstad klagen over de
grote geheimzinnigheid, waarmee de
conferentie wordt omgeven.
In de wereldpers acht men het
waarschijnlijk, dat Rusland na de
conferentie aan Japan de oorlog zal
verklaren.
'Volgens een Amerikaansen radio
commentator zou Stalin met vredes
voorstellen van Japan ter conferentie
zijn gekomen.
in Noordelijk Noord-Holland. Op on
ze vraag hoe het staat met de werk
willigheid van de mensen, krijgen we
gelukkig een goed antwoord. Men
wil werken! Voor elke industrie, die
gaat draaien, is men weer dankbaar
Dat zijn dan v.n.1. de fabrieken, die
de elect'rische stroom als energie
bron bezigen.
Zo gaat het ook in de Zaanstreek
weer crescendo! In ,de houthaven los
sen reeds twee Zweedse zeeschepen
hun kostbare en weiv^me lading, er
zijn weer wat ge nds»0ften. er is ,oo'
werklust! Nu nog de kolen.- M~n
brenge ze spoed'g d-,a zal de g-h.
Zaanse indus'rie' weer arm de slag
gaan om mede bij te d'gro a si' Q>-
herstel van land en volk'
Maandagmiddag jL werd in het
gebouw van Drukkerij De Boer
te Den Helder 3 500000 gulden
door ponzen ongeldig gemaakt.
Ik stond erbij en ik zag, hoe het
ene na het andere van geldig on
geldig werd gemaakt, van waar
depapier tot vodje" papier ver
anderde. Ik liet mijn gedachten
gaan, ik stelde mij voor, dat al
dat geld zijn waarde nog had en
mij zou toebehoren. Wat zou ik
er niet van hebben kunnen doen!
Ik zou op zoek gaan naar een
kasteeltje, niet te groot maar zo
gezellig antiek-knus; neen, niet
per benenwagen of per fiets, ik
zou dan toch wel kans gezien
hebben wat benzine op de kop te.
tikken en een „jeep" te bemach
tigen, daarmee zou ik heel Neder
land afgegraasd hebben naar
mijn klein kasteel. Samen want
dacht U werkelijk, dat ik alléén
bij zo'n gebouw geïnteresseerd,
zou zijn zouden wij langs de
wegen gestoven hebben, als ko
ningen van de weg.
Eindelijk, want wij zouden er
gezellig lang over gedaan heb
ben, zouden wij ons toekomstig
home gevonden hebben: een to
rentje boven groen geboomte, een
gracht erom heen, daarover een
ophaalbruggetje, niet pralerig en
rijk, maar eenvoudig en rustiek,
een vijver in het park, waar ha
zen rondsnelden en vogels zon
gen. En binnen een zaaltje, met
een geweldige open haard, waar
in 's winters de rode en oranje
vlammen flakkeren.
Achter het park zou een weidje
aangelegd moeten worden, waar
wij met onze auto-giro konden
landen en dalen want dat hoort
er dan bij, terwijl wij op ^en
10.000 gulden niet behoeven te
kijken.
En, ach, als
3 lA millioen! Zij zijn ongeldig
gemaakt. Niemand heeft het erg
vreemd gevonden. Vroeger, toen
ik drie was, moet ik eens een
tientje verscheurd hebben; het
pak slaag staat diep ir» mijn ge
heugen gegrift, het was lang niet
mis. Maandagmiddag werden en
kele slordige millioentjes ongel
dig gemaakt. „Het kan verkeren''
zei Bredero.
De r
De grootste geallieerde vloot, di-
ooit in actie is geweest, is op 15 km
van de Japanse kust gekomen ei
heeft enkele grote fabrieken ver
nield. Onder de oorlogsschepen be
vonden zich enkele van de groot«t<
Amerikaanse en Britse slagschepen.
De kruisers en torpedojagers na
derden de kust op zeer geringe af
stand en bestookten de doelen, db
gelegen waren 100 km. ten N.O. var
Tokio, langs de hoofd- en spoorwej
naar Mfto. Binnen een uur werdei
ioor de geallieerde vioot 1.500 tor
granaten afgevuurd op een gebie<
nn 30 km diepte, waar een hal
illloen mensen wonen Op sommig-
en kwam 9 ton granaten neer
Tevoren hadden 1.500 vliegtuigen
o van v'. V-schepen, ove:
?e 1 van 300 km. lengte, tei
N. en t. van Tokio, vliegvelden er
andere dediglngscentra bestookt