Zó is een Jutter
Schemering
over de velden
ZIJN WIJ VEE
Stadsnieuws
VIT DE NATUUR
Bob v. Teeckelenburgh neemt
afscheid van het Zuiden.
Wij ontvingen een uitknipsel
yan de Tilburgsche Courant, verge
zeld van een schrijven van een Til-
burgenaar. Allereerst het kranten
knipsel, waarboven staat: Een Jut
ter vertrekt"
,X>eze stille werker kwam twee en
een half jaar geleden hier in Til
burg, een paar maanden daarna red
de hij mij het leven, door mij uit de
handen der moffen te sleuren'.'
Verder wil ik hier niet over pra
ten, daar de persoon in kwestie over
dit en alle gevallen van hulp toch
geen publiciteit zou willen.
Maar toch wil ik van deze plaats,
mede namens allen die hulp van
hem hebben gehad, danken en hulde
brengen voor zijn altijd dapper op
treden.
R. J. v. Teeckelenburg, wij hopen
dat het in je verdere leven voor
spoediger zal mogen gaan dan in de
bezettingsjaren.
Veel geluk in Öen Helder, Bob."
Jn het begeleidend schrijven zegt
de man uit Tilburg o.m. „Ik heb
veel met dezen Helderse samenge
werkt en er zo'n ontzaggelijke eerbied
(Vervolg van pagina 1).
politiek niet leven kan, moet wel
zielloos blijven. En een democratie,
die niet functionneren mag, kan niet
actief zijn.
Met lapmiddelen als een nationale
adviescommissie en een noodparle-
ment bereikt men juist deze active
ring niet.
Wij hebben groot bezwaar tegen
het wegmoffelen van onze constitu
tionele rechten. Het spijt ons, dat de
regering daar geen oog voor heeft
en ongewild de autoritaire
richting uitglijdt.
En de mening van deze bladen is
die van vele andere, daar kunnen we
staat op maken. Laat de regering
haar belofte, in Engeland gedaan, dat
het volk zich spoedig zou uitspreken
over de nieuwe regering, dan nu ook
waar maken. Daarmee wordt in ieder
geval een toestand geschapen, die
fnéér bevredigend is dan de huidige.
B.
voor gekregen dat ik een paar van
zijn daden moet opsommen.
De eerste was, toen er een trein
aan kwam puffen, die van voren tot
achteren geladen was met mensen
en onder strenge bewaking stond van
Duitse militairen. Dat vond Bob ver
dacht en hij riep de jongens toe er
uit te springen, als de trein stil
moest houden voor het onveilig
signaal. Velen gaven daaraan gevolg.
Zelf heeft hij toen die mensen afge
voerd en de bossen Ingedreven, de
kogels floten ons daarbij om de oren
en ik zelf ging op de vlucht, doch
Bob bleef tot ze allemaal een be
stemming hadden en nam toen de
grootste ploeg mede naar het z.g.
„Wandelpark", 's Avonds waren er
vele razzia's, maar de jongens waren
niet meer in de stad doch daarbuiten,
en zo eindigde dit avontuur, hoewel
Bob geloof ik 4 boete kreeg op zijn
fabriek, daar hij de gehele middag
was weggebleven, zonder melding.
Hij hield z'n kop en betaalde 4 aan
de baas. Zo is een Jutter-
Verder heeft hij zich zeer verdien
stelijk gemaakt met het mede-herber
gen en opvangen van geallieerde pilo
ten, niettegenstaande hij geen woord
Engels kon spreken.
Ook weet ik dat hij veel wapens en
munitie tezamen met den Limburger
Hans heeft gesmokkeld, wat ook niet
gemakkelijk ging, doch Bob was dan
weer eens, voor éen dag, de chauf
feur van een Duitse legerauto.
Over de onderduikers behoef Ik
niet te spreken die werden door hem
te alle tijde geholpen.
Toen de auto's gevorderd zouden
worden, maakte hij er speciaal werk
van deze wagens te laten onderdui
ken, wat wel zeer goed gegaan is,
want toen de stad werd bevrijd, had
den ze van de 32 onderduikers er 28
over, waarvan er van de 4 verloren
geraakte 3 in brand waren gevlogen
door granaatvuur.
Dit alles bewijst hoe deze Nieuwe-
dieper z'n karakter liet zien geduren
de de twee en een half jaar d"'
in Tilburg gast was."
Aan het slot maakt de briefschrij
ver nog de opmerking, dat Bob zijn
goede betrekking in Tilburg in de
steek liet.voor de terugkeer naar z'n
Jutterstad. Bob blijkt dus inderdaad
z'n Jutterhart op de goede plaats te
dragen.
GESLAAGDE WANDELSPORT.
De jj. Zaterdag en Zondag georgani
seerde „Bevrijdings- wandeltochten",
welke beide dagen in geheel Noord-
Holland werden gehouden, zijn in Den
Helder al bijzonder goed geslaagd. Op
beide dagen legden niet minder dan 523
wandelaars het 12 km lange par
cours af, zonder dat er één uitvaller
geboekt werd. En dat op houten klep
per» en ander surrogaat schoeisel! Maar
aèn deze onprettige zaken wilden de
wandelaars niet denken, de zon scheen
van binnen en van buiten, men kon
weer vrij wandelen en de stemming
was opperbest. Het parcours, dat in
verband met de afstand niet buiten de
stad kon vallen, was vol afwisseling en
vooral Zondag verhoogde het groot aan
tal vlaggen de feestelijke stemming.
Wij zagen Zaterdag een kranige groep
van de Helderse Politie Sport Vereni
ging, terwijl ook ,,de Hervormde Jeugd"
en de meisjesclub „de Zonnebloem"
met een flinke groep deelnamen. Zon
dag wandelden o.a- de N.P.V. „de Jut
ters", de Wandelsportverenigingen „de
Jutter", -„de Zilvermeeuw" en „de
Duinkanters", elk met een groot aan
tal, terwijl de R.K. Verkenners St. Ni-
colaasgroep, de PTT, Speeltuinvereni
ging „Vismarkt", groep Sperwerstraat
Meeuwenstraat, alsmede de Sport
vereniging „Altius-Fortius-Snellius"
eveneens flink vertegenwoordigd waren.
De zang en operette vereniging „Ons
Genoegen" kwam zowaar met een grote
schare kabouters en elfen aan de start
en vormde een kleurige groep temidden
der wandelaars.
Zondags werden de wandelaars op
het Koningsplein opgewacht door ons
onvolprezen „Stedelijk Muziekkorps",
dat, versterkt met leden van het „Fan
farecorps" en de „Oranje Harmonieka-
pel", haar heste beentje voor zette.
De organisatoren kunnen op welge
slaagde dagen terugzien!
ANNA PAULOWNA
N.V.H.-INZAMELING EEN SUCCES.
Na vergaderingen in Breezand en
Anna Paulowna, waar de heer Van
Allan Penning en pastoor Kouwenho-
ven van Wieringen het woord yoerden,
ter opwekking orti toch flink wat af
te staan voor de bewoners der geteis
terde streken, heeft de inzameling
van goederen veel succes gehad. Wa
gens en wagens vol kreeg men,
zodat in totaal een waarde
volle verzameling van goed bruikbare
goederen ter beschikking gesteld kan
worden.
BIJNA 7000.
Op de lijsten voor de bevrijdings
feesten is voor bijna 7000 getekend-
WIERINGEN.
WIERINGEN WANDELT.
Het was j.1. Zondagmiddag zo om
streeks één uur dat we door het vlag
gende dorp vele mensen zagen lopen.
Het was op de verjaardag van
prinses Irene dat de N H.W.B. een Be-
vrijdingstocht organiseerde. De organi-
Na de jachtende dagtaak is het dik
wijle de avond, die je de nodige
rust geeft. In deze tijd van het jaar
aijn die avonden van een haast on
gekende schone bekoring. Als na de
warmte van de volle dag de zon ter
kimme neigt en een verkwikkende
koelte over de wereld komt hangen,
gaat je hart open voor de pracht van
de zomeravond. En je gaat naar bui
ten en je loopt en je hart verzadigt
zich aan die gewijde opbeurende rust,
die om Je staat en je geheel in zich
opneemt
t In de oorlogsjaren kenden we ook
'deze avonden, maar dan lag er in de
sfeer van de zomeravond een onein
dige weemoed om de onrust, welke
achter de horizonnen knaagde en
soms plotseling opflakkerde heel
dichtbij. Je ging dan de nacht tege
moet en dat betekende onrust, dik
wijls ook angst als door de donkerte
de dreigende dreun van drommen
jvliegtuigen over je ging, angst die je
Ideed inéén krimpen als daar in de
hoge duisternis een vuurgevecht be
gon en stukken van een vliegtuig
Cnkenspattend omlaag sisten Zo
in de rust van de oorlogsavonden
besloten (Je angst voor de nacht, de
angst die we lazen in eikaars ojien, de
angst die klonk in ons gesprek. Die
angst is nu gweeken
Nog zagen we gisterenavond een
klein kind wegschuilen in de beschut
ting van een muur, toen een vliegtuig
laag over vloog. Toch de bewuste
angst slijt weg en we genieten nu des
te dieper de r.ust van de zomeravond.
We lopen bunen. De zon hangt al
roodgloeiend boven de groenbeboste
duinen. Een boer loopt nog eens naar
de wei, waar zijn koeien grazen. Van
middag waren er twee aan het „bak
keleien". Eén der vechtenden liet een
hoorn in de strijd. De wildeman is nu
op een andere wei gebracht
Vlakbij op het dijkje is de oude
stenen molen nu een schilderij met
haar wrakke uitgediende wieken, des
loshangende deur en de bloeiende
boterbloemen en klaprozen op de voor
grond, maar echterinniger
Deze week trokken twee forse geel
bruine paarden de maaimachine door
het golvende gras, nu enkele dagen
later zweeft reeds de heerlijke geur
van het hooi in de lucht. De geur van
het zomerlanden je ademt diep
om maar zoveel mogelijk van die
zoetige geuren te genieten. Het ge
dierte op het veld is echter minder
verblijd.
Roofvogels loeren nu op de Jonge
weidevogels en vinden gemakkelijk
hun prooi De jonge hazen zijn de be
scherming van hun leger kwijt
De schemering valteen merel
zingt nog in een groenzilveren schiet-
wilg. Reine kpstelijke klanken In de
stilte.
Boven het weiland „opereren" nu
de vage figuren van de schemering:
de vleermuizen. Als de vleermuizen
hun fladdervluchten gaan beginnen
door de vallende donkerte hebben de
zwaluwen hun laatste vlucht ge
staakt en verstomd ook de zang van
de merel.
Onzeker, stotend en vallend flad
deren die kleine insectenvangers
door de lucht. Plotseling zie je ze dan
afsteken tegen een nog lichte plek yan
de avondhemel, even ?nel neemt de
schemering ze weer op
De vleermuis staat niet erg in de
gunst van de mensen. Als ze over
deze dieren horen spreken, gaat hun
al een rilling over de rug. Ze doen
denken aan allerlei griezelverhalen
en ergerMaar het dier zal nie-
maad leed doen, integendeel het is
als vanger van vele insecten zeer
nuttig. De vleermuizenfamilie .telt
honderden soorten; de meesten leven
echter in de tropen. De winter bren
gen ze door in een verdovingstoestand
de z.g. winterslaap. De hartslag Is
dan 1 in 10 minuten. Hoewel de
vleermuizen zich ogenschijnlijk zeer
gebrekkig voortbewegen, kunnen ze
grote afstanden overbruggen. Zo
vlogen geringde vleermuizen, welke
naar Vlissingen gebracht waren bin
nen 24 uur naar Haarlem terug. De
laatste tijd wordt er aan de vleermui
zen meer aandacht besteed, maar
toch blijft veel van hun leven nog
onbekend, zijn het nog altijd, ook fi
guurlijk, vage figuren in de scheme
ring.
Als het helemaal 'donker wordt,
zoeken de vleermuizen hun schuil
plaatsen weer op. We gaan naar huis.
De sterren staan licht in de zomer
nacht...
W KOK.
Er is een verbinding met Den Helder,
een verbinding met de trein. Het heeft
vrij lang geduurd voordat Den Helder
weer dagelijks contact met het Zuiden
had. Wij begrijpen de moeilijkheden
waarmee ook de spoorwegen kampen,
maar toch kunnen we moeilijk de ge
dachte van ons afzetten, dat men Den
Helder een weinig met de linkerhand
behandelt.
We hebben daar in het Noorden al
tijd een beetje in de vergeethoek ge- -
zeten. In normale tijd waren het niet
de beste wagens, die op het traject
AlkmaarDen Helder reden. Meestal
afdankertjes van Zuidelijke trajecten.
En toch was Den Helder de eerste
marinebasis van ons land. En nu be
gint het weer op dezelfde wijze.
Donderdagavond reed deze trein voor
het eerst. We hebben in ons nummer
van gisteren reeds het voorstel gedaan,
dat men de rijtijden anders zou rege
len en niet b.v-, zoals nu het ^eval is,
de trejn om acht uur 's avonds in Den
Helder aan laten komen en om kwart
over negen weer vandaar laten ver
trekken, terwijl er juist 's morgens
vroeg zo'n dringende behoefte is aan
vervoer.
Een andere grief is, dat in het trein
stel naar Den Helder geen enkele
passagierswagen is ingelegd, maar dat
het uitsluitend goederenwagens zijn.
Wij vragen ons af, is dat nu nodig? Wij
zijn toch geen vee? Wij hebben toch
dezelfde rechten als andere landgeno
ten? Of meent de directie van de
Spoorwegen nog, dat Alkmaar geen
achterland meer heeft?
Naar Amsterdam rijden dagelijks
enige treinen. En in die treinen rijden
passagierswagens mee. Dat moet naar
Den Helder ook en daar moeten geen
weken over heengaan. Een volgeprop
te goederenwagen is een verre van
aangenaam vervoermiddel- Het is wel
beter dan niets, maar het kan anders
en wij doen een beroep op de betref
fende autoriteiten daarvoor te zorgen.
satie van de tocht was in handen van
de plaatselijke Wandelsportvereniging
Wieringen. Tegen half twee was het al
een aardige drukte in het startlokaat
café Concordia. We zagen kleurige pak
jes en aardige groepjes.
Omstreeks half twee nam de heer H.
J. A. Lucker, namensf de N H-W.B. het
woord om de talrijke tippelaars welkom
te heten. Spr. wijdde nog enige woorden
aan de bevrijding van ons land. Met
enige ogenblikken stilte werden zij
herdacht, die hun leven voor onze vrij
heid hebben gegeven- Vervolgens wer
den door twee leden van de Wandel
club Wieringen bloemen gelegd op het
monument voor de gevallen Wierin-
gers. Terwijl de bloemen werden ge
legd, negen de vlaggen, enige ogenblik
ken stilte en een moment vertoefden
oijze gedachten bij onze plaatsgenoten,
die door het oorlogsgeweld niet meer
in ons midden kunnen zijn.
Vervolgens werd de stoet opgesteld.
Voorop de Bondsvlag geflankeerd door
twee leden van de Wandelclub, hier
achter de diverse groepen. We zagen
o.a. de gymnastiekvereniging Wierin
gen, Nederlandse Jeugdbond Natuurstu
die afd. Wieringen, R.K- Henricus-
school, groep padvinders De Stormvo
gels, een groep van het PTT-personeel,
een groep van de distributiedienst Wie
ringen, Wandelvereniging Door Weer en
Wind van Anna Paulowna-, Wandel-
sportvereniging Wieringen, een groep
van de Doopsgezinde' Jongerenbond en
ean grote groep individuelen.
De wandelclub had een aardig par"
cours genomen dat ging over Noordbu-
ren en Stroe naar Oosterland waar bij
café Klein' gerust werd. Via de Akker-
weg Rijksweg ging het vop Hippe
aan. De Kon. Muziekvr Har
monie wachtte de stoet oe >t muziek
voorop ging het naar het eindpunt. Het
waren ruim 300 personen die aan dp
tocht deelnamen en allen behaalden het
eindpunt, dus een tocht zonder u'4"
vallers-
2 Sept. zal er hier weer een tocht ge
houden worden.
WIERINGERWAARD.
GESLAAGD.
Voor het toelatingsexamen H.B-S-
zijn geslaagd Jan Breed, Leo Hofi'
Gerrit van der Haagen en Harm
Block, leerlingen van het wnd. hoo
der echool den heer P. Berkhout.
