HELDERSCHE COURANT De „Johan de Witt in Patria aangekomen Het proces van koning Leopold begonnen Houding van Australië niet bevorder lijk voor een goede verstandhouding Kleine schermutselingen NIEUWSBLAD VOOR DEN HELDER, KOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA Een schip komt thuis Wat vier Nederlandse zeelieden In Japanse gevangenschap doormaakten Een oordeel over Indonesiërs WEERBERICHT Een tweed® crediet van 50 millioen dollar voor Nederland Geschenk van Nederland voor Churchill Tojo doet zelf de was Ned. stap bij de Australische regering Zondagsoverdenking EATERDAO i NOVEMBER 194S, Se turtuf Ne. SIS. VERSCHIJNT DAGELIJKS Advertenties 11 cent per millimeter HOOFDREDACTEUR J. BIJLSMA ABONNEMENT PER KWARTAAL: Stad en omgeving 1 2.60, Postabonnementen i 3.00 li Vrijdagmorgen in de vroegte zou het eerste grote Nederlandse mailschip, de „Johan de Witt" van de Stoomvaart maatschappij „Nederland", na de ge hele oorlog buitenslands vertoefd te hebben, IJmuiden, en daarna Amster- dam binnenlopen en lang vóór 7 uur waren wij op de haven van IJmuiden aanwezig. Zou de „Johan" op tijd zijn? Geen sterveling die het wist. Het was alle maal een beetje vaag. doch het vaagst van al was de dikke mist. die IJmui den en verre omgeving in een soort drij vende watten ingepakt had. Dat was een lelijk nummer en verscheidene kaailopers voorspelden, dat geen kapi tein met dit weer het grote schip zou binnenbrengen. Loodsboot No. 13 vertrok en keerde weer terug. Niets gehoord, niets ge zien. Het werd 8 uur9 uur.... het werd 10 uur. De stemming daalde, zo wel bij de vertegenwoordigers van de Stoomvaartmaatschappij „Nederland" als bij de heren van de Shipping". de Repatriëringsdienst. de douane, etcae- tera. Maar om >-alf elf verliet de loods boot opnieuw de haven en.tegelijk doemde een machtig silhouet uit de mist te voorschijn: en daér lag ze: de „Johan de Witt" op een goeie mijl af stand! Even later knipoogden de sein lichten aan boord, daarna loeide dof de stoomfluit, en uit alles bleek dat het mailschip binnen zou lopen. Om half 12 kwam 't binnen. Ondanks laag water, ondanks het wrak van de Van Ranselaar. Een vreemd schip, met z'n grijze „battle-dress". met de ge- schuttorens op de dekken, met de rode roeststrepen over de grijze buik. Was dat die schoongelijnde „Johan" van voorheen, dat schip flonkerend van witte verf en properheid? Zij was het, maar is het wonder, als een schip zo vele jaren gewerkt heeft als troepen- transportschip voor de geallieerden? Als schip, dat itenduizenden soldaten naar alle fronten bracht en dat alle zeeën doorkruiste onder de moeilijkste om standigheden? En dat nooit, maar dan ook nóóit, respijt gegund werd om even op verhaal te komen. Langzaam schoof de „Johan" binnen, en behoedzaam vlijde het schip zich even langs de kaai. Aan de reling staan de passagiers en de equipage. Het wordt een treffend ogenblik, als al die gezichten voorbijkomen. Oude gezich ten. jonge gezichten. Mannen, vrouwen en kinderen. Allen vertrokken ze jaren geleden uit dit land. velen in Mei '40. Nu keren ze terug. En die ogen drin ken het beeld op: IJmuiden. Kaal en triest en grijs van nevel. En kapotge- ramd door bruut oorlogsgeweld. Maar dan toch maar IJmuiden. het Hollandse IJmuiden. enhet eerste brokje Pa- tria. dat deze bannelingen aanschou wen. IETS ZACHTER. Aanvankelijk betrokken, met aan de kust nog enige regen, later Plaatselijk opklarend, vooral in het Zuid-Oosten van het land. Meest zwakke Zuid-Westelijke wind, iets zachter. Vrijdagmorgen is het eerste grote Nederlandse mailschip, de „Johan de Witt" van de Stoomvaartmaatschap pij „Nederland" binnengekomen te Amsterdam, na de gehele oorlog buitengaats doorgebracht te hebben. Onze medewerker, de heer A. C. van Kampen, is te IJmuiden aan boord gegaan en maakte de reis naar de hoofdstad als enige reporter mede. In bijgaand artikel leest men zijn bevindingen aan boord en^ zijn ge sprekken met enkele der opva renden. Daar is veel ontroering, vooral als van 't dek de klanken van het „Wien Neêrlands Bloed" opklinken. De man nen kijken onverschillig en trekken hard aan hun sigaret. Er wordt ge zwaaid op de kant en er wordt ge zwaaid op het schip. De „Johan" zelf bleef er onbewogen onder. Ze lag daar rustig langs de kant, de laatste adempauze vóór de laatste ruk: naar Amsterdariu. De trossen worden losgegooid en het schip vaart het Noordzee Kanaal in. Op weg naar huis. (Slot volgt). Het verslag van Dr. Schmidt, de voormalige tolk van Hitier over diens onderhoud met Koning Leopold is thans bekend gemaakt. We lezen daar o.a. in, dat Leopold grote waardering had voor het door Hitier begonnen wer» De koning van Noorwegen en de konin gin van Nederland zouden nooit terug keren. maar Duitsland zou niets tegen het Belgische koningshuis ondernemen, zo sprak de Führer. Le Peuple schrijft: „Het proces van den koning is begonnen". Het ministerie vu Financiën deelt mede, dat een twede leningsovereen komst tussen het Koninkrijk der Ne derlanden en de in- en uitvoerbank der Verenigde Staten is gesloten. Krachtens deze overeenkomst opent de in- en uitvoerbank ten behoeve van Nederland nogmaals een crediet van 50 millioen dollar ter financie ring van de aankoop en uitvoer nit de Verenigde Staten van een reeks nader omschreven Amerikaanse pro ducten. bestemd voor gebruik in het rijk in Europa, alsmede ter financie ring van daarmede verband houden de diensten van Amerikaanse zijde ten behoeve van Nederland. De nader omschreven producten mogen uit dit crediet worden gefinancierd tot hun waarde c.i.f., Nederlandse haven in Europa. Door H.M. de Koningin aan den Engelschen Staatsman overhandigd. Koningin Wilhelmina heeft °P Re Nederlandse ambassade te Londen oud- minister Churchill en mevrouw Chur chill ontvangen. "Zij overhandigde den staatsman een geschenk van haar volk, bestaande uit een verzameling brieven, door zijn voorvader den eersten hertog van Marlborough aan raadpensionaris Heinsius geschreven in het kader van het bondgenootschap tussen het konink rijk Engeland en de republiek der Ver enigde Nederlanden tijdens de Spaanse successie-oorlog. De Nederlandse ambassadeur, jhr. mr. E. F. M J. Michiels van Verduynen, was bij de overhandiging van het ge schenk aanwezig. Naar een correspondent van de Daily Mail meldt, is de vroegere minister president van Japan Hideki Tojo, gq- heel hersteld van de verwonding, die hij zichzelf bij een poging tot zelfmoord toebracht. Tojo zit gevangen op een eiland in de Baai bij Yokohama. Hij moet zelf zijn was doen omdat hem, als burger, geen oppasser is toegestaan. Naar A.N.P-Aneta verneemt, heeft Harer Majesteit» gezant te Canberra nan>cn3 de Nederlandse regering met de meeste nadruk bezwaar gemaakt tegen het gebrek san medewerking en hulp. dat ondanks verkregen toezeggingen werd getoond van de zijde der Australische autoriteiten b(j ons streven om de moeilijkheden te «verwinnen, ontstaan door de boycot onzer schepen en de staking van Indonesische bemanningen. Deze houding heeft o.m. ten gevolge gehad, dat Nederlandse schepen be laden met relief-goederen niet kunnen uitvaren, waardoor tienduizenden uitge hongerde geïnterneerden en krijgsgevangenen in Nederlands-Indië daarvan blijven verstoken. Anderzijds werd, door het uitblijven van politiebescherming, aan sta kende zeelteden volop gelegenheid gegeven werkwilligen te intimideren en zich te nestelen in bij de Nederlands-Indische regering in gebruik zijnde gebouwen en kampen. Harer Mbjesteits gezant heeft niet nagelaten er op te wijzen, dat deze gang van zaken, welke de Nederlandse regering met leedwezen en bezorgdheid gade slaat, het tegendeel van bevorderlijk is voor de goede verstandhouding tussen beide landen. Ze voelden zich één van hart en één van zin. De woorden „twist en twee dracht", kwamen in hun woordenboek niet voor. Zelfs de gedachte aan enige onenigheid kwam bij hen niet op. Ze ker, hij had op kantoor een collega, die met zijn ega ais „ka ten hond" leefde en zij kende een ex-schoolvriendin, die telkens met haar man onenigheid had, 't boterde niet met die twee, maar zo iets was bij hen onmogelijk. Alles zouden ze samen dragen, de vreugde, de zonne schijn, maar ook als het leed genaakte. Gebeurde er nu maar in ons mensenleven altijd grote dingen, ze zouden woord ge houden hebben, maar het mensenleven is vol van. die kleine, vaak onbeduiden de dingen. Onverwacht was 't eerste in cident gekomen. Waar 't om ging? Ze durfden 't bijna niet vertellen. Hij wilde een wandeling maken en" zij bleef lie ver thuis. Beiden gaven 't niet op. Hij noemde haar een doordrijf ster, zij hem een dictator. Schreiend was ze naar haar moeder gelopen. Gelukkig niet scheldend, want dan bestaat er minder kans, dat 't weer „koek en ei" wordt. In alle geval 't was een onbenullige zaak. Maar de eerste schermutseling was er. Een bekende Noorse schrijfster vertelt in één harer boeken van twee echtelieden, die van elkaar gingen, om dat zij aldoor maar vroeg: „Houdt je wel van mij?" Een Haags predikant werd eens als bemiddelaar bij een ech telijke twist geroepen, die nota bene ging over een poes en een schoteltje melk. O, die kleine vossen, ze kunnen zo de wijngaard bederven. Hoe komt dat nu toch? Omdat wij allen kleine mensen zijn, die o zo moeilijk over de dingen heen kunnen zien. De Bijbel zegt wel, dat man en vrouw één vlees zullen zijn, maar niet dat ze één mens zullen zijn. Wij leven In een onvol maakte mensenwereld en willen het volmaakte bij een ander zoeken. Wat wij allen leren moeten? De vrede te bewa ren. Voorkomen is altijd beter dan ge- r ezen. Dat kost moeite en strijd, want dan moeten wij ons eigen „ik" verloo' chenen. De Fransen zeggen: „Het is de toon, die de muziek maakt!" Met een goed woord is veel te doen. Wij moesten be ter elkaar begrijpen. Een goed woord vindt altijd een goede plaats. Er kwamen minder botsingen in het leven als wij r.iet zo egocentrisch waren. Onze haan moet te veel koning kraaien. Wij zijn „liefhebbers-van ons zelf". Ik las eens, dat er bij een volksfeest een historische optocht zou worden gehouden, maar ze konden geen fakkeldragers krijgen. Ieder wilde de rol van Prins Maurits of Fre- derik Hendrik hebben. Daarvoor was animo genoeg, maar fakkeldrager, dat was te min. De kneep zit hierin, dat wij geboren egoïsten zijn, geboren dictators, c'ie onze wil pertinent willen doorzetten. En dat is nu juist onze fout. Als Jezus' discipelen met elkaar twisten, deelt de Meester geen standjes of vermaningen uit. maar geeft Hij hen een aanschou welijke les Hij neemt een bak, vult die met water en gaat 't werk van een slaaf doen: de voeten van zijn leerlingen was sen. Een les om nooit te vergeten. Wij wassen elkaar liever de oren. Dat doen wij vaak ruw, wij doen 't met een ze kere wellust. Als wij óók deze les eens leerden, dat: „Wie de minste is, de meeste is!" er kwamen in ons mensen leven minder schermutselingen, minder incidenten voor. Zalig zijn de vreed- z.amen, niet de oorlogmakers. Zalig zij die vredp»maken, stormen stillen waar zij woèn, En waar liefdebanden braken, 't koude hart weer gloeien doen. hoe de wereld hen bespot. Als Zijn kind'ren mint hen God.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1945 | | pagina 1