OOK NU ER OP UIT Soirée Helders Mannenkoor Moderne Franse muziek Urk. Organisatie IJsselmeervisserij INGEZONDEN. De loonsverhoging van het Rijkspersoneel Uit de natuur Ontmoeting in het bos Het Helders Mannenkoor heeft ln Casino een soirée-dansante gegeven voor zijn leden, donateurs en kunstlievende leden met het doel, aldus de voorzitter, de heer Boogert, in zijn openingswoord, dat zij allen elkaar op deze avond zouden terug vinden als leden van een groot gezin. Na de bevrijding moest het koor feitelijk van de grond af worden opgebouwd, en een bijzonder woord van lof en dank baarheid komt toe aan den heer Leewens die ondanks zijn hoge leeftijd daarin het „Leewens"-aandeel had. De zaal onder, streepte dit laatste met een hartelijk ap plaus. Het koor telt thans 70 leden, w.o. er vele zijn, die nog nimmer in een koor hebben meegezongen. Het koor zingt. Het Helders Mannenkoor zelf opende het programma met het uitvoeren van een drietal luchtige composities, die niette min de nodige eisen stelden aan de vaar digheid van de executanten. De oude be kende Kikkercantate werd heel sugges tief en met ambitie gezongen, evenals de Zangersmars, die ons van de kikker- sloot verplaatste naar een uitvoering van de Massed Brass Bands, met veel koper en slagwerk. Dit uitbundige num mer werd met behoorlijke vaart uitge voerd. Mevr. NijmeijerMoorman zorgde voor een uitstekend vleugel-accompag- nement. De Krekeltjes. Vervolgens was het de beurt aan de Krekeltjes, die de zaal vergastten op enige van hun aardigste liedjes. „De oude en de nieuwe tijd" gaf Joop ter Wal's visie op de evolutie van menuet tot foxtrot. Ook na de pauze traden zij op en zongen o.a. het populaire „Noordzee strand" en een origineel liedje, waarin drie man een complete kermis ten ge hore brachten. Hun bijdragen werden zeer gewaardeerd. Mr. Samir. Als bijzondere attractie was daar het optreden van den goochelaar, „Mr. Sa mir", dien wij in lang niet op de planken zagen. Gelukkig bleek de heer Elte ook op dit punt nog geheel de oude en wist hij enige verrassende trucs voor het Voetlicht te brengen. De Debo-groep. De toneelgroep van Debo gaf een ge slaagde reprise van een der schetsen, die op de onlangs gehouden Debo-avond wa ren opgevoerd. Ook tijdens het bal tra den, teneinde de danslustigen even gele genheid tot uitblazen te geven, een drie tal Debo-ers op in een cowboy-nummer. Het „dansante" gedeelte van de avond liet wat lang op zich wachten. Het was juist Zondag geworden toen het doek spleet en Henny van de Waters en semble het bal inleidde met een polo naise, die wat rommelig verliep. Tot twee uur maakten daarna velen van de gele genheid gebruik om een dansje te ma ken. Over het geheel genomen was de stem ming tijdens de avond uitstekend, al vertoonde het programma wel wat te grote hiaten, die door de Four Tango Serenaders moesten worden overbrugd. A.R. KIESVERENIGING. De eerste zin in ons stukje van gis teren moet als volgt worden gelezen: De heer A. Lever is in de Zaterdag te Alkmaar gehouen vergadering van de Centrale A.R. Kiesvereniging in de Kamerkieskring Den Helder benoemd tot lid van het Centr. Comité van A.R. Kiesverenigingen. Voor de Helderse Volksuniversiteit geeft hedenavond de bekende musicus Caspar Höweler zijn eerste van 3 cur susavonden over de moderne Franse muziek. Deze avond zal de beroemde Franse meester Claude Debussy worden be handeld. Op de beide volgende avon den zullen achtereenvolgens worden besproken: Maurice Ravel (de compo nist van de bekende Boléro en de „Groupe des Six" (Poulenc en Mil- haud). Het gesprokene zal worden geïllu streerd met lichtbeelden en gramo- foon muziek. Vanaf 7.30 zijn vanavond door deze cursus nog kaarten verkrijgbaar aan de zaal (Vakschool voor meisjes). Op Urk zijn in vergadering bijeen ge weest vertegenwoordigers van IJssel- meervissers uit bijna alle plaatsen rond het IJsselmeer. Het doel van deze samenkomst was, om te komen tot een doelmatiger organisatie van IJsselmeer- vissers. Kort na de bevrijding is men reeds met het voorbereidende werk be gonnen, want men was algemeen van oordeel, dat de IJsselmeervisserij vat baar is voor doelmatiger organisatie dan tot op heden het geval was, en dat deze organisatie aldus kan worden in gericht, dat zowel de rechtmatige be langen der vissers als die der groot- en kleinhandelaren naar behoren worden behartigd, terwijl daarboven de voed selvoorziening van het gehele Neder landse volk gunstig wordt beïnvloed. Een rapport, samengesteld door een rechtskundige, zal hierover aan den Minister worden voorgelegd. Uit de be spreking bleek, dat alle vissers rond het IJsselmeer van de noodzakelijkheid van één grote organisatie overtuigd waren en men was van oordeel, dat deze er zo spoedig mogelijk moest komen. De heer K. J. Hakvoort gaf nog enige opheldering over de organisatie en over de te stichten Verkoopcentrale. De leiding van deze vergadering was in handen van den heer K. Visser, voor zitter van de Vissersvereniging IJssel meer te Urk. (Buiten verantwoordelijkheid der Redactie) Geachte redactie, Vriendelijk verzoek ik TJ plaatsing van het hierbij ingezonden stuk. Ik meen, dat het nodig is om op het ingezonden stuk van den heer Peer in Uw blad van 4 Jan. j.1. in te gaan, daar volgens mij de feiten niet juist worden weergegeven. Geen enkel bezwaar heb ik er tegen, dat de heer Peer de loonpositie van het overheidspersoneel in het openbaar be- critiseert, maar ik heb er wel bezwaren tegen, dat hij dit doet met halve waar heden, ja erger, met hele onwaarheden Het is onwaarheid, als zou de regering met haar „personalistisch-socialistische" inslag verantwoordelijk zijn voor het Kon. Besluit betreffende de z.g. 25 pet loonsverhoging. De vorige regering draagt deze verantwoordelijkheid. Dit kan en moet de heer Peer ook weten. Wat de z.g. 25 pet. loonsverhoging be treft, de heer Peer geeft blijk niet met de feiten bekend te zijn. Ik hoop, dat het onbekendheid is en niet het soort dema gogie, die de laatste tijd zo gaarne ge bruikt wordt. Als de heer Peer goed kennis had ge nomen van het Kon. Besluit, had hij kunnen weten, o het nooit de bedoeling van de regering is geweest om 25 pet. verhoging te geven op het salaris van Mei 1945, maar de bedoeling is steed geweest op het salaris van 15 Mei 1940 Dit geldt niet alleen voor het overheids personeel, maar eveneens voor het vrije bedrijf, ook deze hebben een verhoging van 25 pet. op het ioon van 15 Mei 1940 of 15 pet. op het lo'n van 31 Oct. 1942. De vrije bedrijven hebben nu bijna alle een nieuwe loonregeling en zijn dus de overheidsbedrijven even voor. Logisch is het dat een ambtenaar met een salaris van f 2000 geen f 650 verho ging krijgt maar een verhoging van f 234. Deze ambtenaar had 15 Mei 1940 een salaris van ong. f 2260, door de Duitse verordeningen heeft hij de volgende ver hogingen ontvangen; in 1940 de intrekking van 5 pet. tijdelijke loonsverlaging, in 1943 de 10 pet. loonsverhoging, voor de 6 pet. huwelijkstoelage kwam hij niet in aanmerking, omdat zijn salaris boven de f 2000 was. Thans met de 25 pet. loons verhoging ontvangt hij f 2260 plus 15 pet. vaste toelage en 10 pet. tijdelijke toelage ook van f 2260. Dus een salarisverhoging van 10 pet. Voor gehuwden met meer dan één kind ligt de zaak weer anders, om daar uit voerig op in te gaan zou te veel plaats ruimte vergen. Reeds in Juni 1945 hebben de vertegen woordigers van de vakbewegingen on omwonden aan de regering gezegd, dat de z.g. 25 pet. verhoging voor de meeste ambtenaren, vooral ambtenaren met kin deren, geen enkele betekenis heeft. Suc ces bleef niet uit, de regering met haar „personalistisch-socialistische" inslag be noemde een commissie. Deze had tot op dracht om op zeer korte termijn met een voorstel te komen tot herziening van de salarissen van het overheidspersoneel en wel in bijzonder dat van de laagst-bezol- digden. Reeds na 5 weken was deze com missie met haar arbeid gereed en bood zij een voorstel aan de regering aan. Een voorstel, dat volgens mijn beschei den mening nu eens dik in orde was, vooral wat betreft voor de minimumlij ders. De voorstellen zijn in de pers ge publiceerd en is het dus overbodig ze hier nog eens te herhalen. Mogelijk is, dat de heer Peer mij aan ziet voor een verdediger van de ongun stige loonpositie van verschillende over heidsbedrijven. Integendeel, als er wer kelijk feiten zijn die ernstige critiek ver dienen en dan denk ik aan de weder invoering van de tijdelijke loonsverlaging van 5 pet., die door de regering-Colijn aan het overheidspersoneel werd opge legd om de staatsbegrooting sluitend te maken, neem ik stelling tegen een derge lijk onrecht. Onrecht was het toendertijd en is het thans weer en Je vraagt je wel eens af of tegenover 't overheidspersoneel alles geoorloofd is. Met vriendelijke dank voor de plaat sing, Uw abonné, M. JANSSEN, Gladiolenstraat 16. Wij Hollanders mopperen nog al graag zo op onze tijd en meestal wordt dan als slachtoffer het weer gekozen. Gelukkig, dat het dit niet hoort, want anders zou het er misschien nog slecht voor ons uitzienl Vooral nu er wel eens een hagel bui neerklettert en als bij toverslag alle mensen van de straat trommelt of soms wat sneeuw de straten voor enkele uren Jn modderwegen verandert, kan er soms geducht gemopperd worden, maar diep gaat die ontstemming toch ook weer niet, daarvoor heeft ons volk gelukkig te veel zin voor humor. En anders ga je maar eens een paar uur de velden ln of in dien je daar geen tijd voor hebt een ogenblikje naar de rand van de stad. Als je voor het mooie in de natuur maar enigszins oog hebt, ls er nog genoeg te zien en te beleven, om je slechte humeur op de vlucht te doen gaan. Al keek je alleen maar even uit mijn raam, dan kon je al worden geboeid door het schone panorama. Ver strekken zich de weiden uit tot daar waar de donkere golflijn der be boste duinen een begrenzing vormt. Een enkele keer veegt een baan zonlicht over de toppen en doet een onbegroeide witte zandkop fel opgllnsteren boven de ruige hellingen. Zo'n lichtbaan gelijkt soms de tastende straal van een zoeklicht, echter niet de met sterren bestrooide nachthemel afzoekend, maar glijdend over het wijde landschap van bossen, duinen, welden molens, water en boomomrande wegen. Elk plekje van dat landschap krijgt een beurt. Na de duintoppen en de bruine hellingen het verre dorp zelf; de anders bijna onzichtbare, tussen geboomte ver scholen huizen, laten nu hun rode pan nendaken scherp afsteken tegen de don kerder omgeving, ook de molen krijgt een beurt. Het schijnt of de witte straal even verward raakt tussen de snel draai ende wieken om dan baar reis weer te vervolgen over de groene weiden, nog even zilverglinstert op de natte spa van een boer, die zijn greppels uitdiept, en nu de stad gaat opvrolijken met de fleu rige glans van haar levend licht. Als je dat alles ziet tegen het machtige décor van witte en grijze wolkenkaste len, die hoog oprijzen in het ijle blauw, terwijl witte meeuwen tussen tuinen en torens vechten met jnelJagende winden, sta je werkelijk een ogenblik verbaasd over de talrijke kleuren en de grote le vendigheid van het landschap. ook nu ln Januari! Winterse bossen. In de bossen heerst nu een grote stilte. Gisteren maakte ik een dwaaltocht door het uitgestrekte boomgebied tussen Ber gen en Schoorl. Drie uur was ik alleen met de eenzaamheid. Geen mens kwam je er tegen. Onbegrijpelijk, want ook in de winter heeft het bosgebied zijn eigen bizondere bekoring. Of je nu gaat door het meer open hoge geboomte of dat Je doordringt ln het dichtere hout, waar zomereiken, berken, lijsterbes, laag naaldhout, kamperfoelie en stokbraam hun takken en twijgen Ineenweven tot een soms ondoordringbaar geheel. Ik was nog maar enkele minuten in het bos en stond te kijken naar een troep woudduiven, die tegen een bruln- bebladerde zandhelling zochten naar boomvruchten, toen mijn aandacht plot seling getrokken werd door iets dat zich snel voortbewoog over de bruine bos- bodem Een merel kon het niet zijn, daar voor ging het te snel en zonder de korte rustpozen, die we van onze fluiter ge wend zijn. Ik bleef doodstil staan en nu zag ik het al gauw beter. Het was geen vogel maar een bruin dier, dat nog steeds vlug en toch voorzichtig sluipend in mijn richting over de bodem gleed. De uitste kende schutkleur van het dier maakte een Juiste waarneming nog steeds niet mogelijk. Een eekhoorn, een wezel mis schien? Tot het opeens onder de stok- braamstengels uitschoot en tegen de stam van een eik opklauterde. Geen twijfel meer mogelijk: een eekhoorn! Misschien niet zo 'n geweldige zeldzaamheid, maar het geluk van een ontmoeting was me in deze streek, ondanks pnijn nogal veel vuldig bezoek, nog niet te beurt gevallen. Zonder ook maar een moment te rusten, klom hij razend snel tegen de kaars rechte stam op tot waar op tien meter hoogte de eerste zijtakken begonnen. Daar rustte hij even uit onder het voort brengen van fijne piepgeluiden, die afge wisseld werden met genoeglijke smak- smakgeluidjes. Dan vervolgde hij weer zijn tocht tot in de hoogste takken van de eik, steeds maar die koddige geluidjes makend, die wel iets gelijken op het fijne siet-siet van de talrijke koolmeesjes, die hier overal rondvliegen of op boom stompen naar mogelijk voedsel snorren. Een soort nabootsing? Voetje voor voetje liep ik in de rich ting van de eik, waar pluimstaart nog altijd zijn acrobatische toeren verrichtte. De boom stond vrij alleen, zodat de eek hoorn juist langs dezelfde stam weer naar beneden moest komen. Maar hij scheen aan een afdaling nog niet te denken en liet mij maar wachten. Ik kon hem op dat ogenblik goed zien. Het lenige smalle lijfje, het kleine kopje met de in verhoud'ng reuze grote oren, waar aan het te danken is, dat hij het kleinste geluidje kan opvangen en de lange dichtbehaarde staart, die bijna de lengte van het dier zelf nog overtreft en hem zo goed te pas komt bij zijn gewaagde kllm- merijen. Ik wachtte. „Hij komt wel, hij komt nietmaar lopen gaf hier ook niet, want dan zou hij helemaal niet naar beneden komen. Eindelijk toch gaf ik het op. Pluimstaart was overwinnaar. Hij had meer geduld dan ik. De reigerkolonie. Hoog boven de wiegende boomtoppen zweven scherp silhouetterend tegen de bleke winterhemel eenzame zilvermeeu wen of komt krassend een plukje zwarte kraaien over. De nesten van de reigers, die hier sinds Jaar en dag hun kolonie hebben, zijn nu verlaten en ver waarloosd Deze boomnesten zijn veel kleiner dan de grote horsten, die de reigers van het Zwanenwater bouwen op de lage wilgen- en duindoornstruiken rondom de plassen. Het hoge geboomte bestaat hier voornamelijk uit eiken en beuken. Opvallend is dat de reigers uit sluitend de eiken als nestboom kozen, maar als je wat beter oplet, zie Je sl gauw dat de takken van de eik zich veel beter eigenen voor de bouw van het nest dan de wijdgespreide beukenkronen. Wat planten betreft ls er op het ogen blik niet veel te zien. Hier en daar een plekje eikevarentjes, wat berkenzwam- men op oude berkenstompen, die we trouwens bijna het hele jaar door kun nen vinden en dan natuurlijk de talloze mossoorten, die ln grote kussens groeien aan de voet der bomen en waarvan vele nu bloeien (let op de gesteelde kapsel3). Eigenijk waren we erop uitgetrokken met de hoop grotere roofvogels te zien, maar wat dat betreft was het geluk dit maal niet met ons. Ook in het meer open duinterrein, waar alleen scheef gewaaide pijnen groeien, wier platte groene kronen donker tegen de lichte luchten doen denken aan een Oosterse prent, ontdekten we niets van die aard. Laat in de middag kwamen we weer thuis, toch een paar aardige indrukken rijker. Misschien ontdekken we op een volgende tocht reeds deeerste lentebo den. Tante Pietertje schreef in de derde week van December, dat onder de elzen bij haar boerderij de sneeuwklokjes al boven de grond kwamen. En nu zijn we al weer enkele weken dichter bij de lente! W KOK. Ondergetekende wenst zijn ge achte Cliëntèle, vrienden en Familie een gelukkig Nieuwjaar. G. RIDDER, Schildersbedrijf, Koningdwarsstraat 19. De Wed. v. d. WEYDE DORTMUNDT. wenst Familie en Vrienden een gelukkig Nieuwjaar. Hilversum, Polluxstraat 9. Alle Helderse Vrienden en Be kenden een voorspoedig 1946 toegewenst. Fam. V. de WIT, Wleringerwaard.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1946 | | pagina 3