OOK NU ER OP UIT
Soirée Helders Mannenkoor
Moderne Franse muziek
Urk.
Organisatie
IJsselmeervisserij
INGEZONDEN.
De loonsverhoging van
het Rijkspersoneel
Uit de natuur
Ontmoeting in het bos
Het Helders Mannenkoor heeft ln Casino
een soirée-dansante gegeven voor zijn
leden, donateurs en kunstlievende leden
met het doel, aldus de voorzitter, de heer
Boogert, in zijn openingswoord, dat zij
allen elkaar op deze avond zouden terug
vinden als leden van een groot gezin. Na
de bevrijding moest het koor feitelijk
van de grond af worden opgebouwd, en
een bijzonder woord van lof en dank
baarheid komt toe aan den heer Leewens
die ondanks zijn hoge leeftijd daarin het
„Leewens"-aandeel had. De zaal onder,
streepte dit laatste met een hartelijk ap
plaus. Het koor telt thans 70 leden, w.o.
er vele zijn, die nog nimmer in een koor
hebben meegezongen.
Het koor zingt.
Het Helders Mannenkoor zelf opende
het programma met het uitvoeren van een
drietal luchtige composities, die niette
min de nodige eisen stelden aan de vaar
digheid van de executanten. De oude be
kende Kikkercantate werd heel sugges
tief en met ambitie gezongen, evenals
de Zangersmars, die ons van de kikker-
sloot verplaatste naar een uitvoering
van de Massed Brass Bands, met veel
koper en slagwerk. Dit uitbundige num
mer werd met behoorlijke vaart uitge
voerd. Mevr. NijmeijerMoorman zorgde
voor een uitstekend vleugel-accompag-
nement.
De Krekeltjes.
Vervolgens was het de beurt aan de
Krekeltjes, die de zaal vergastten op
enige van hun aardigste liedjes. „De
oude en de nieuwe tijd" gaf Joop ter
Wal's visie op de evolutie van menuet tot
foxtrot. Ook na de pauze traden zij op
en zongen o.a. het populaire „Noordzee
strand" en een origineel liedje, waarin
drie man een complete kermis ten ge
hore brachten. Hun bijdragen werden
zeer gewaardeerd.
Mr. Samir.
Als bijzondere attractie was daar het
optreden van den goochelaar, „Mr. Sa
mir", dien wij in lang niet op de planken
zagen. Gelukkig bleek de heer Elte ook
op dit punt nog geheel de oude en wist
hij enige verrassende trucs voor het
Voetlicht te brengen.
De Debo-groep.
De toneelgroep van Debo gaf een ge
slaagde reprise van een der schetsen, die
op de onlangs gehouden Debo-avond wa
ren opgevoerd. Ook tijdens het bal tra
den, teneinde de danslustigen even gele
genheid tot uitblazen te geven, een drie
tal Debo-ers op in een cowboy-nummer.
Het „dansante" gedeelte van de avond
liet wat lang op zich wachten. Het was
juist Zondag geworden toen het doek
spleet en Henny van de Waters en
semble het bal inleidde met een polo
naise, die wat rommelig verliep. Tot twee
uur maakten daarna velen van de gele
genheid gebruik om een dansje te ma
ken.
Over het geheel genomen was de stem
ming tijdens de avond uitstekend, al
vertoonde het programma wel wat te
grote hiaten, die door de Four Tango
Serenaders moesten worden overbrugd.
A.R. KIESVERENIGING.
De eerste zin in ons stukje van gis
teren moet als volgt worden gelezen:
De heer A. Lever is in de Zaterdag
te Alkmaar gehouen vergadering van
de Centrale A.R. Kiesvereniging in de
Kamerkieskring Den Helder benoemd
tot lid van het Centr. Comité van A.R.
Kiesverenigingen.
Voor de Helderse Volksuniversiteit
geeft hedenavond de bekende musicus
Caspar Höweler zijn eerste van 3 cur
susavonden over de moderne Franse
muziek.
Deze avond zal de beroemde Franse
meester Claude Debussy worden be
handeld. Op de beide volgende avon
den zullen achtereenvolgens worden
besproken: Maurice Ravel (de compo
nist van de bekende Boléro en de
„Groupe des Six" (Poulenc en Mil-
haud).
Het gesprokene zal worden geïllu
streerd met lichtbeelden en gramo-
foon muziek.
Vanaf 7.30 zijn vanavond door deze
cursus nog kaarten verkrijgbaar aan
de zaal (Vakschool voor meisjes).
Op Urk zijn in vergadering bijeen ge
weest vertegenwoordigers van IJssel-
meervissers uit bijna alle plaatsen rond
het IJsselmeer. Het doel van deze
samenkomst was, om te komen tot een
doelmatiger organisatie van IJsselmeer-
vissers. Kort na de bevrijding is men
reeds met het voorbereidende werk be
gonnen, want men was algemeen van
oordeel, dat de IJsselmeervisserij vat
baar is voor doelmatiger organisatie
dan tot op heden het geval was, en dat
deze organisatie aldus kan worden in
gericht, dat zowel de rechtmatige be
langen der vissers als die der groot- en
kleinhandelaren naar behoren worden
behartigd, terwijl daarboven de voed
selvoorziening van het gehele Neder
landse volk gunstig wordt beïnvloed.
Een rapport, samengesteld door een
rechtskundige, zal hierover aan den
Minister worden voorgelegd. Uit de be
spreking bleek, dat alle vissers rond het
IJsselmeer van de noodzakelijkheid van
één grote organisatie overtuigd waren
en men was van oordeel, dat deze er zo
spoedig mogelijk moest komen.
De heer K. J. Hakvoort gaf nog enige
opheldering over de organisatie en over
de te stichten Verkoopcentrale.
De leiding van deze vergadering was
in handen van den heer K. Visser, voor
zitter van de Vissersvereniging IJssel
meer te Urk.
(Buiten verantwoordelijkheid der Redactie)
Geachte redactie,
Vriendelijk verzoek ik TJ plaatsing van
het hierbij ingezonden stuk. Ik meen,
dat het nodig is om op het ingezonden
stuk van den heer Peer in Uw blad van 4
Jan. j.1. in te gaan, daar volgens mij de
feiten niet juist worden weergegeven.
Geen enkel bezwaar heb ik er tegen,
dat de heer Peer de loonpositie van het
overheidspersoneel in het openbaar be-
critiseert, maar ik heb er wel bezwaren
tegen, dat hij dit doet met halve waar
heden, ja erger, met hele onwaarheden
Het is onwaarheid, als zou de regering
met haar „personalistisch-socialistische"
inslag verantwoordelijk zijn voor het
Kon. Besluit betreffende de z.g. 25 pet
loonsverhoging. De vorige regering draagt
deze verantwoordelijkheid. Dit kan en
moet de heer Peer ook weten.
Wat de z.g. 25 pet. loonsverhoging be
treft, de heer Peer geeft blijk niet met de
feiten bekend te zijn. Ik hoop, dat het
onbekendheid is en niet het soort dema
gogie, die de laatste tijd zo gaarne ge
bruikt wordt.
Als de heer Peer goed kennis had ge
nomen van het Kon. Besluit, had hij
kunnen weten, o het nooit de bedoeling
van de regering is geweest om 25 pet.
verhoging te geven op het salaris van
Mei 1945, maar de bedoeling is steed
geweest op het salaris van 15 Mei 1940
Dit geldt niet alleen voor het overheids
personeel, maar eveneens voor het vrije
bedrijf, ook deze hebben een verhoging
van 25 pet. op het ioon van 15 Mei 1940 of
15 pet. op het lo'n van 31 Oct. 1942.
De vrije bedrijven hebben nu bijna
alle een nieuwe loonregeling en zijn
dus de overheidsbedrijven even voor.
Logisch is het dat een ambtenaar met
een salaris van f 2000 geen f 650 verho
ging krijgt maar een verhoging van
f 234. Deze ambtenaar had 15 Mei 1940 een
salaris van ong. f 2260, door de Duitse
verordeningen heeft hij de volgende ver
hogingen ontvangen; in 1940 de intrekking
van 5 pet. tijdelijke loonsverlaging, in
1943 de 10 pet. loonsverhoging, voor de
6 pet. huwelijkstoelage kwam hij niet in
aanmerking, omdat zijn salaris boven de
f 2000 was. Thans met de 25 pet. loons
verhoging ontvangt hij f 2260 plus 15 pet.
vaste toelage en 10 pet. tijdelijke toelage
ook van f 2260. Dus een salarisverhoging
van 10 pet.
Voor gehuwden met meer dan één kind
ligt de zaak weer anders, om daar uit
voerig op in te gaan zou te veel plaats
ruimte vergen.
Reeds in Juni 1945 hebben de vertegen
woordigers van de vakbewegingen on
omwonden aan de regering gezegd, dat
de z.g. 25 pet. verhoging voor de meeste
ambtenaren, vooral ambtenaren met kin
deren, geen enkele betekenis heeft. Suc
ces bleef niet uit, de regering met haar
„personalistisch-socialistische" inslag be
noemde een commissie. Deze had tot op
dracht om op zeer korte termijn met een
voorstel te komen tot herziening van de
salarissen van het overheidspersoneel en
wel in bijzonder dat van de laagst-bezol-
digden. Reeds na 5 weken was deze com
missie met haar arbeid gereed en bood
zij een voorstel aan de regering aan.
Een voorstel, dat volgens mijn beschei
den mening nu eens dik in orde was,
vooral wat betreft voor de minimumlij
ders. De voorstellen zijn in de pers ge
publiceerd en is het dus overbodig ze hier
nog eens te herhalen.
Mogelijk is, dat de heer Peer mij aan
ziet voor een verdediger van de ongun
stige loonpositie van verschillende over
heidsbedrijven. Integendeel, als er wer
kelijk feiten zijn die ernstige critiek ver
dienen en dan denk ik aan de weder
invoering van de tijdelijke loonsverlaging
van 5 pet., die door de regering-Colijn
aan het overheidspersoneel werd opge
legd om de staatsbegrooting sluitend te
maken, neem ik stelling tegen een derge
lijk onrecht. Onrecht was het toendertijd
en is het thans weer en Je vraagt je wel
eens af of tegenover 't overheidspersoneel
alles geoorloofd is.
Met vriendelijke dank voor de plaat
sing,
Uw abonné,
M. JANSSEN, Gladiolenstraat 16.
Wij Hollanders mopperen nog al graag
zo op onze tijd en meestal wordt dan als
slachtoffer het weer gekozen. Gelukkig,
dat het dit niet hoort, want anders zou
het er misschien nog slecht voor ons
uitzienl Vooral nu er wel eens een hagel
bui neerklettert en als bij toverslag alle
mensen van de straat trommelt of soms
wat sneeuw de straten voor enkele uren
Jn modderwegen verandert, kan er soms
geducht gemopperd worden, maar diep
gaat die ontstemming toch ook weer niet,
daarvoor heeft ons volk gelukkig te veel
zin voor humor. En anders ga je maar
eens een paar uur de velden ln of in
dien je daar geen tijd voor hebt een
ogenblikje naar de rand van de stad.
Als je voor het mooie in de natuur maar
enigszins oog hebt, ls er nog genoeg te
zien en te beleven, om je slechte humeur
op de vlucht te doen gaan.
Al keek je alleen maar even uit mijn
raam, dan kon je al worden geboeid
door het schone panorama.
Ver strekken zich de weiden uit tot
daar waar de donkere golflijn der be
boste duinen een begrenzing vormt. Een
enkele keer veegt een baan zonlicht over
de toppen en doet een onbegroeide witte
zandkop fel opgllnsteren boven de ruige
hellingen. Zo'n lichtbaan gelijkt soms de
tastende straal van een zoeklicht, echter
niet de met sterren bestrooide nachthemel
afzoekend, maar glijdend over het wijde
landschap van bossen, duinen, welden
molens, water en boomomrande wegen.
Elk plekje van dat landschap krijgt een
beurt. Na de duintoppen en de bruine
hellingen het verre dorp zelf; de anders
bijna onzichtbare, tussen geboomte ver
scholen huizen, laten nu hun rode pan
nendaken scherp afsteken tegen de don
kerder omgeving, ook de molen krijgt
een beurt. Het schijnt of de witte straal
even verward raakt tussen de snel draai
ende wieken om dan baar reis weer te
vervolgen over de groene weiden, nog
even zilverglinstert op de natte spa van
een boer, die zijn greppels uitdiept, en
nu de stad gaat opvrolijken met de fleu
rige glans van haar levend licht.
Als je dat alles ziet tegen het machtige
décor van witte en grijze wolkenkaste
len, die hoog oprijzen in het ijle blauw,
terwijl witte meeuwen tussen tuinen en
torens vechten met jnelJagende winden,
sta je werkelijk een ogenblik verbaasd
over de talrijke kleuren en de grote le
vendigheid van het landschap. ook nu
ln Januari!
Winterse bossen.
In de bossen heerst nu een grote stilte.
Gisteren maakte ik een dwaaltocht door
het uitgestrekte boomgebied tussen Ber
gen en Schoorl. Drie uur was ik alleen
met de eenzaamheid. Geen mens kwam
je er tegen. Onbegrijpelijk, want ook in
de winter heeft het bosgebied zijn eigen
bizondere bekoring. Of je nu gaat door
het meer open hoge geboomte of dat Je
doordringt ln het dichtere hout, waar
zomereiken, berken, lijsterbes, laag
naaldhout, kamperfoelie en stokbraam
hun takken en twijgen Ineenweven tot
een soms ondoordringbaar geheel.
Ik was nog maar enkele minuten in
het bos en stond te kijken naar een
troep woudduiven, die tegen een bruln-
bebladerde zandhelling zochten naar
boomvruchten, toen mijn aandacht plot
seling getrokken werd door iets dat zich
snel voortbewoog over de bruine bos-
bodem Een merel kon het niet zijn, daar
voor ging het te snel en zonder de korte
rustpozen, die we van onze fluiter ge
wend zijn. Ik bleef doodstil staan en nu
zag ik het al gauw beter. Het was geen
vogel maar een bruin dier, dat nog steeds
vlug en toch voorzichtig sluipend in mijn
richting over de bodem gleed. De uitste
kende schutkleur van het dier maakte
een Juiste waarneming nog steeds niet
mogelijk. Een eekhoorn, een wezel mis
schien? Tot het opeens onder de stok-
braamstengels uitschoot en tegen de stam
van een eik opklauterde. Geen twijfel
meer mogelijk: een eekhoorn! Misschien
niet zo 'n geweldige zeldzaamheid, maar
het geluk van een ontmoeting was me
in deze streek, ondanks pnijn nogal veel
vuldig bezoek, nog niet te beurt gevallen.
Zonder ook maar een moment te rusten,
klom hij razend snel tegen de kaars
rechte stam op tot waar op tien meter
hoogte de eerste zijtakken begonnen.
Daar rustte hij even uit onder het voort
brengen van fijne piepgeluiden, die afge
wisseld werden met genoeglijke smak-
smakgeluidjes. Dan vervolgde hij weer
zijn tocht tot in de hoogste takken van
de eik, steeds maar die koddige geluidjes
makend, die wel iets gelijken op het
fijne siet-siet van de talrijke koolmeesjes,
die hier overal rondvliegen of op boom
stompen naar mogelijk voedsel snorren.
Een soort nabootsing?
Voetje voor voetje liep ik in de rich
ting van de eik, waar pluimstaart nog
altijd zijn acrobatische toeren verrichtte.
De boom stond vrij alleen, zodat de eek
hoorn juist langs dezelfde stam weer
naar beneden moest komen. Maar hij
scheen aan een afdaling nog niet te
denken en liet mij maar wachten. Ik
kon hem op dat ogenblik goed zien. Het
lenige smalle lijfje, het kleine kopje met
de in verhoud'ng reuze grote oren, waar
aan het te danken is, dat hij het kleinste
geluidje kan opvangen en de lange
dichtbehaarde staart, die bijna de lengte
van het dier zelf nog overtreft en hem zo
goed te pas komt bij zijn gewaagde kllm-
merijen. Ik wachtte. „Hij komt wel, hij
komt nietmaar lopen gaf hier ook
niet, want dan zou hij helemaal niet
naar beneden komen. Eindelijk toch gaf
ik het op. Pluimstaart was overwinnaar.
Hij had meer geduld dan ik.
De reigerkolonie.
Hoog boven de wiegende boomtoppen
zweven scherp silhouetterend tegen de
bleke winterhemel eenzame zilvermeeu
wen of komt krassend een plukje
zwarte kraaien over. De nesten van de
reigers, die hier sinds Jaar en dag hun
kolonie hebben, zijn nu verlaten en ver
waarloosd Deze boomnesten zijn veel
kleiner dan de grote horsten, die de
reigers van het Zwanenwater bouwen op
de lage wilgen- en duindoornstruiken
rondom de plassen. Het hoge geboomte
bestaat hier voornamelijk uit eiken en
beuken. Opvallend is dat de reigers uit
sluitend de eiken als nestboom kozen,
maar als je wat beter oplet, zie Je sl
gauw dat de takken van de eik zich veel
beter eigenen voor de bouw van het nest
dan de wijdgespreide beukenkronen.
Wat planten betreft ls er op het ogen
blik niet veel te zien. Hier en daar een
plekje eikevarentjes, wat berkenzwam-
men op oude berkenstompen, die we
trouwens bijna het hele jaar door kun
nen vinden en dan natuurlijk de talloze
mossoorten, die ln grote kussens groeien
aan de voet der bomen en waarvan vele
nu bloeien (let op de gesteelde kapsel3).
Eigenijk waren we erop uitgetrokken
met de hoop grotere roofvogels te zien,
maar wat dat betreft was het geluk dit
maal niet met ons. Ook in het meer
open duinterrein, waar alleen scheef
gewaaide pijnen groeien, wier platte
groene kronen donker tegen de lichte
luchten doen denken aan een Oosterse
prent, ontdekten we niets van die aard.
Laat in de middag kwamen we weer
thuis, toch een paar aardige indrukken
rijker. Misschien ontdekken we op een
volgende tocht reeds deeerste lentebo
den.
Tante Pietertje schreef in de derde
week van December, dat onder de elzen
bij haar boerderij de sneeuwklokjes al
boven de grond kwamen. En nu zijn we
al weer enkele weken dichter bij de lente!
W KOK.
Ondergetekende wenst zijn ge
achte Cliëntèle, vrienden en
Familie een gelukkig Nieuwjaar.
G. RIDDER,
Schildersbedrijf,
Koningdwarsstraat 19.
De Wed. v. d. WEYDE
DORTMUNDT.
wenst Familie en Vrienden een
gelukkig Nieuwjaar.
Hilversum, Polluxstraat 9.
Alle Helderse Vrienden en Be
kenden een voorspoedig
1946 toegewenst.
Fam. V. de WIT,
Wleringerwaard.