Er vioeit weer bloed in Calcutta
Onderwijzers stichten een wereldbond
■s
Spil
Hier is de K.L.M.-baby!
„Deutschland ist für ewig kaput"
Hei probleem van Hindoes en
Mohammedanen
Kas in het donker
Een eiland verdween
Aldersbetvg J
„De schending van Lucretia"
„ATOOM-STAD"
Het „Cabaret Mussolini"
Agrarische jaarbeurs
Revue rond Matroos
v. d. Steng
Nieuw U.N.O.-hoofdkwartier
bijna voltooid
WAT DOET U MET UW
OUDE BLADEN?
Zendt ze naar onze jongens in
Indië
Dit jaar 60.000 ton copra
naar Nederland
(Van onzen Londensen
correspondent.)
QAGEN voor bevordering van een
doel of een idee, politiek, wel
dadig of anders, behoren bij het
hedendaags bestaan. De Moslims
van Brits-Indië, die in Londen wo
nen, hadden onlangs zo'n „dag". Het
doel was de Brits-Indische Moslims
tot daden aan te sporen en de Brit
ten te doen voelen, dat het nu me
nens werd. Er was een betoging in
de vorm van een mars van Black-
friars het district in het Westen
Van de City, langs de rivier naar
Downing Street, de beroemde straat
van een andere City, die van West
minster.
De voorsten in de rij van de beto
gers zagen er uit, als sahdwich-
mannen, omdat zij op rug en borst
borden droegen, waarop stond, dat
zij „Pakistan" moesten hebben, daar
de Moslims van Brits-Indië zonder
dat niet konden leven; of dat zij het
moesten hebben omdat er zonder
dat een vergelijk in Brits-Indië vol
strekt onmogelijk was. „Pakistan"
Jinnah conlra Nehru
was het doel; en als het niet goed
schiks kon worden verkregen dan
Zou het kwaadschiks („direct action"
heette het op de borden) worden ge.
zocht.
De Moslims van Londen wandel
den in de optocht met vriendelijke,
soms glimlachende, maar altijd vast.
beraden gezichten. De onverstoor
bare Londense politie-agent liep
mee, levend symbool van Britse
orde en ook van Britse verdraag
zaamheid. Want zijn aanwezigheid
vertelde, dat er vergunning was ge
vraagd voor de optocht en dat die
vergunning was verleend. Iedereen
mag demonstreren als het ordelijk,
vreedzaam en binnen de perken
blijft. Het verkeer heeft er veelal
last van; maar dat moet dan maar
want het beginsel van de vrije
meningsuiting, in welke vorm ook,
mag binnen de voorwaarden die
Voor een ordelijke samenleving
moeten worden gesteld, niet wor
den aangetast.
Aan de andere zijde
van het Imperium.
In een andere stad, die alsnog
deel uitmaakt van het Britse Rijk,
Calcutta, liep de „dag" heel anders
af. Enkele dagen na de dag, waar
op ik de Moslimse demonstranten
over de linkerkade van de Theems
had zien lopen, las ik in „The Times"
het verhaal van de onlusten, welke
in dat Calcutta hadden gewoed en
die waren voortgekomen uit het be.
sluit van de Bond der Moslims van
Brits-Indië, over te gaan tot een po
litiek van „direct action". Het ver
haal was een model van reportage.
Het gaf alleen de feiten; en ze wa
ren zo sprekend en zo beeldend, dat
de geest, die al die afschuwelijk
heid tot zich had genomen, zijn ont
reddering in misselijkheid mee
deelde aan het lichaam.
Dat is het verschil tussen het
demonstreren voor „Pakistan" in
Londen en een zelfde onderneming
in Calcutta, dat tot nu toe alleen
berucht was om het „black hole"
in zyn geschiedenis, en dat nu be
rucht zal worden om de bloedigste
en de wildste communale uitbar
sting, welke Brits-Indië ooit heeft
gekend.
Het heeft er veel gekend, zulke
onlusten, voortkomend uit de vijan
digheid en het wantrouwen tussen
de „communiteit" der Hindoe's (250
miliioen mensen) en die der Mos
lims (80 miliioen mensen). De Mos
lims zeggen, volgens de borden in
de optocht over The Embankment,
dat zij wel voor een bestuursverge-
lyk zijn te vinden, als zij zichzelf
kunnen regeren (Pakistan) en geen
gevaar lopen door de Hindoe-meer
derheid te worden onderdrukt.
De regering hier wordt verweten,
dat ze met haar Indische politiek
weer veel te eigenmachtig is opge
treden en van haar plannen nóch
aan het parlement, nóch aan het
volk voldoende mededeling heeft
gedaan. Wij kenden allemaal de
„huisbewaarder-regering", door de
Britten ingesteld, hangende de re
geling voor de overgave van het
Het geschiedde in een trein-coupé
in Roemenië gedurende de oorlog,
aldus Elsev. Weekblad. In de coupé
zaten: een Duitse officier, een dame
op jaren en 'n aardig meisje en een
Roemeen.
Dé trein gaat door 'n tunnel. Diepe
duisternis. De reizigers horen een
kus. Dan een harde klap. De tunnel
uit. Licht. Iedereen kijkt. De Duitse
officier heeft een blauw oog. De
dame denkt: „wat een aardig meisje.
Ze heeft hem er van langs gegeven".
Het meisje denkt: „Gek dat die
Duitser die dame wilde kussen en
mij niet". De Duitser: „een hao-
dige Roemeen hij geeft een kus
en ik krijg een klap op m'h oog".
De Roemeen: „ik ben 'n handige
jongen, ik geef een kus op de rug
van mijn eigen hand; ik sla een
Duitser een blauw oog en niemand
heeft het in de gaten".
bestuur aan de Indiërs. Voor de
meesten onverwacht hebben de
Britse regering en de onderkoning,
juist in een tijd, waarin het
spant tussen Hindoe's en Moslims
de macht overgedragen aan den Hin
doeleider Nehru, die een tussentijdse
regering heeft gevormd tot een be
hoorlijk gefundeerd inheems bestuur
zal zijn gevormd. Nehru is ©t hoofd
van de Hindoe Congrespartij; en
Jinnah, de leider der Moslims, heeft
deze gang van zaken zó uitgelegd,
dat Indië een congres-regering
krijgt. Daar wil hij en daar willen
zijn geloofsgenoten tot geen prijs aan
meewerken. Het is kenschetsend
voor de tussen de twee voornaamste
communiteiten heersende gevoelig
heden, dat er al gauw dit bloedblad
op is gevolgd. Haastige spoed (ook
in het verlenen van zelfstandigheid
aan volken, die haar nooit hebben
gekend) is zelden goed.
Het voor 10 jaar door Russische on
derzoekers voorspelde verdwijnen van
het Semenofsky-eiland in het noorden
van Siberië, is een feit geworden.
Het verdwijnen van dit uit grondijs,
zand en leem opgebouwde eiland is te
verklaren, doordat het klimaat in het
Noorden jaarlijks itts warmer wordt. In
1823 was het eiland 15 kilometer lang
en 900 meter breed, in 1936 nog slechts
2 kilometer lang en 600 meter breed.
Ook het in de nabijheid gelegen Was-
silewsky-eiland, dat in 1823 ontdekt
werd, was in 1936 niet meer terug te
vinden.
De eilandjes in de Lapten Zee zullen
eveneens verdwijnen in de loop der tij
den.
Uêr ban/
mei ka»,
t f*U d— 1, tttll
l«t ZrrtrtV*.
Di feboori«-»ct«.
mede ew foto vin KLM
Dihllóf en hur ftfokkife
■loeder en tutje |CU,
Hier is zij: de K. L. M.-baby! Zoals men zich zal herinneren,
kreeg de Zweedse journalist Toll Gunnar Dahllöf, redacteur van het
grote Zweedse tijdschrift Industria, die de openingsvlucht van de
K. L. M.-lijn naar Basel meemaakte, tijdens zijn verblijf in Zwit
serland een telegram, dat zijn vrouw hem had verrijkt met een
tweede dochter. Uit geestdrift voor onze luchtvaartmaatschappij be
sloot hij onmiddellijk haar de namen Karina Louisa Maria te geven.
Bij zijn terugkomst te Stockholm echter bemerkte hij, dat zijn
vrouw weliswaar een even groot enthousiasme voor de K. L. M. had,
maar dat zij het met de telegrafisch voorgestelde namen niet geheel
eens was. Om familieconflicten te voorkomen werd de jonge telg
dan ook Kajsa Lena Marianne gedoopt, waardoor zij toch de voor
letters K. L. M. behield.
Dat de K. L. M. haar petekind een goed hart toedraagt, behoeft
geen betoog en zij heeft Kajsa dan ook een mooie zilveren beker
gezonden.
De fatalistische kreet der Duitsers
f r zijn bepaalde omstandigheden,
die je treffen, wanneer je na
een lange afwezigheid weer in een
bekende stad komt. Soms valt het
op, dat door verbouwingen een
stadsdeel een andere aanblik heeft
gekregen. Tegenwoordig zijn het
meestal de verwoestingen, die het
vertrouwen verstoren en een stad
van je vervreemden. Maar wat
zich van een bepaalde plaats zel
den of nooit wijzigt, is de bevol
king; het kenmerkende karakter
van de bewoners is typerend voor
een stad. Komt men in Den Bosch,
dan ontmoet men daar den jovi-
alen, hartelijken Brabander. Den
Haag biedt weer een ander soort,
die aan houten hammen en lege
beurzen doet denken. Zo hadden
de steden in het „Bezirk Cleve"
ook hun eigen sfeer.
Hier vonden we vóór de oorlog
het merkwaardig prettige mengsel
van den luchthartigen Rijnlander en
den gedegen Hollander. De samen-
groei van deze twee karaktereigen
schappen maakte de bewoners tot
noeste werkers, die echter op hun
tijd lust en genoegen vonden in ge
zellige pleziertjes. Deze sfeer nu
misten wy toen we weer in Goch,
Calcar en Kleef kwamen. Eerst
schoven we de schuld op de hevige
verwoestingen die de stadjes tot
chaostische puinhopen hebben her
schapen, maar later beseften we,
dat het iets anders moest zijn en we
realiseerden ons met schrik, dat de
bevolking is veranderd. De arbeid
zame mensen in dit district zijn ge
worden tot arbeidschuwe, trage ele
menten. Zij zien geen toekomst en
voor dit ellendige heden t® werken
loont hen de moeite niet.
In het centrum van het stadje
Goch, daar, waar eens huizen en
winkels stonden, hebben bulldozers,
als geweldige strijkijzers de ruïnes
platgestreken en maakten daar een
groot verkeersplein, dat, in verband
met het toenmalige verkeer, zeer
belangrijk was. Nu is het een troos.
teloze vlakte, waar gr sis en onkruid
tussen de steenbrokken groeien en
waar, in een zonnige hoek een 20-tal
mannen zich in de zon koestert. Lang
zaam en lauw zaten ze daar te bab
belen: zelfs in hun gesprekken mis
ten zij felheid. Om de hoek van een
straat stoppen wy de auto. We
wandelen terug, om ons ongemerkt
onder het gezelschap te mengen
Dat lukt natuurlijk niet; in deze
stadjes kent iedereen elkander en
verder zijn we te netjes gekleed,
want ons oorlogspakje steekt hier
nog gunstig af. De meeste Duitse
mannen dragen uniformstukken.
Voor velen onder hen was het
uniform de eerste lange broek en
jaren lang liepen zij hoovaardig in
het veldgrauw, maar thans dragen
zij een armzalig samenraapsel van
kledingstukken.
Wanneer zij uitvinden, dat wij
buitenlanders ziin, schooien ze om
een sigaret. Glimlachend vertellen
wij hen, dat ons rantsoen niet toe
reikend is, om er van uit te delen.
(Eerlijk gezegd, voelen we er ook
niet voor deze voormalige leden
van de „Wehrmacht" met sigaretten
te verwennen). We kunnen ons
echter levendig voorstellen, dat zij
niet met hun rantsoen, uitkomen,
want zij krijgen 20 sigaretten in.,
de zes weken.
De zuivering.
De voornaamste grief blijkt we)
de zuivering te zijn. Opgewonden
vertellen zij ons, hoe vooraanstaan
de nazi'6 nu weer op dezelfde, of
zelfs betere posten zitten. „Een van
de leiders van de Hitlerjugend", zo
zegt een jonge knaap, „heeft ons er
toe gebracht bij de SS te gaan, ik
werd afgekeurd, maar de anderen
zitten nu in „Lager" en hy heeft
thans een belangrijke functie bij de
„Englische Militarregierufng"! Waar
hebben we soortgelijke anecdotes
meer gehoord? Een ander vertelt
ons van een kerel, die gedurende de
oorlog bekend was om zijn groot
scheepse smokkelpartijen uit de be
zette landen; nu zorgt hij voor de
distributie van dit gebied Ook
die melodie komt ons bekend voorl
„Maar waarom werken jullie
eigenlijk niet?" Verbaasd kijken
de Duitsers ons aan. Het duurt
even voordat we antwoord krij
gen, maar dan klinken van alle
kanten protesten; „Waar moeten
we werken? De fabrieken zijn of
verwoest, of leeggehaald. Waar
voor moeten we werken? We kun
nen toch niets kopen en voor dat
beetje eten hebben we nog wel
geld."
„Ja, merken wij schuchter op,
maar dat zal toch wel eens ver
anderen en daar moeten jullie aan
meewerken."
„Ach was, Deutsland ist für
ewig kaputt
En dat is de wanhopige, fatalis
tische kreet, die we overal te horen
krijgen. Dat gromt de boer, terwijl
hij zijn ploegijzers wet, waar stuk
ken zijn uitgeslagen door de talrijke
granaatsplinters in zijn landerijen;
dat mompelt de huisvrouw, wanneer
zy uren in de rij staat voor een
pond aaardappelen; dat huilt het
kind, als het hongerig op de vloer
te slapen wordt gelegd en dat snik-
lacht de meid, die zich voor een
blikje vlees aan een soldaat geeft:
In feite is deze demoraliserende
kreet de uiting van de fnuikende
geest, die thans door Duitsland
waart en die alle wederopbouw
remt.
Meegesleept door een bende fana.
tieke misleiders koesterde het Duit.
se volk wilde wereldoverheersende
dromen. Het zag zichzelf aan de top
van de wereld en beschouwde alle
andere volken als zijn nederige sla
ven. Nu is een abrupt einde aan
deze wellustige fantasieën gekomen
en zitten 60.000.000 mensen met een
morele „kater".
Vol zelfmedelijden leggen ze zich
„schwarmerisch" neer om te sterven
of te vegeteren op de rest van
de wereld: Het is een dreigend
massaal gevaar voor Europa, maar
in onze oren dreint nog honend de
zin: „Das danken wir unsrem
Führer!"
(Nijmeegs Dagblad.)
AMSTERDAM - De eerste leden-TOor-
•tellingen <3er Wagnereerenlglng sedert de
bevrijding, zijn bepaald op Woensdag 2
en Donderdag 2 October a.s. In de Stads
schouwburg te Amsterdam.
Bij die gelegenheid zal de première
plaats vinden van Benjamin Britten's
„The rape of Lucretia", op te voeren door
het gehele ensemble van de BIyndebourne
Opera.
Londen, 3 Sept. - De Amerikaanse
journalist Walter Winchell schrijft, dat
de Sowjet-Unie een reusachtige stad,
.Atoom-stad" genaamd, aan het bou
wen is, waar geleerden zich bezig hou
den met de kosmische bom, die de
atoombom als een „kleine voetzoeker"
Ic de schaduw zal stellen, aldus de
New-Yorkse correspondent van de Daily
Mail. Men zegt. dat de stad, met een
bevolking van 400.000 zielen gelegen is
r.abij het Hoogland van Pamir.
Vito Mussolini, de 30-jarige neef
van den ex-Duce, die tot 14 Jaar ge
vangenisstraf was veroordeeld we
gens fascistische activiteit, maar am
nestie heeft gekregen, is met zijn
echtgenote op weg naar .Jiet cabaret
Mussolini" aan de kust van het
eiland Ischla in de Golf van Napels,
waar Mussolini's kinderen Romano
en Anna Maria als accordeonist en
serveuse werkzaam zfjn. iRtr.)
De Agrarische Afdeling, verbom
den aan de van 10 tot en met 19
September a.s. te houden Najaars-
beurs, zal, aangezien het de eerste
maal is na de bevrijding, dat weder
een Agrarische Jaarbeurs kan wor
den gehouden, op Dinsdag 10 Sep
tember a.s. officiéél worden ge
opend door den heer Ir. C. Staf,
Directeur-Gerferaal van de Land
bouw.
De Afdeling O. 8. en O. (Ontwikkeling, Sport en Ontspanning) van de Ko
ninklijke Marine te Den Haag werkt op het ogenblik aan de uitvoering van
grote plannen. Deze plannen behelzen het op het toneel brengen van de
Marine Propaganda Operette-revue „En nu.... De Marine!"
De gedelegeerden van 30 landen die deelnemen aan een wereld-
onderwijs-conferentle te New York besloten met algemene sten men een
nlenwe wereld-organisatie van ond r wijzers te stichten teneinde meer
eenheid te brengen in het onderwijs beroep en om het onderwijspeil
overal op te voeren.
i.000.000 leden
Leiders van de Conferentie voor
spelden dat 1.000.000 onderwijzers
in de nieuwe organisatie vertegen
woordigd zouden zyn, waarvan de
naam zal zyn „Wereld Organisatie
van het Onderwijzend Beroep", ter.
wijl waarschijnlijk volgende zomer
een eerste bijeenkomst gehouden zal
worden
De nieuwe wereld-vereniging zal
formeel aanvangen te bestaan wan
neer 10 naties het Handvest hebben
goedgekeurd. Hoewel de plaats nog
niet is gekozen, spraken die gedele
geerden er zich over uit dat het
Hoofdkwartier van de voorbereiden
de commissie in Amerika zou zijn.
Het Handvest verklaart:
„Doel van deze organisatie zal
zijn om over de gehele wereld
samenwerking met het onderwijs
beroep tot stand te brengen, ten
einde:
1. het hoogste peil van volledig
en vry onderwijs toegankelijk te
maken voor iedereen zonder dis
criminatie;
2. de beroepsstatus van de on
derwijzers der wereld te verbete
ren en hun intellectuële, materi
ele, sociale en burgerlijke belan
gen en rechten te bevorderen;
3. de wereldvrede te bevorderen
door het opbouwen van goede wil,
.'•f
.-v
s, i
WÉSfe'..'v-'
-
t m
wËËÊmmm
Slijkhuis werd ijdens de Internationale
athletiekwedstrljden te Stockholm eerste
op de 1500 meter, waarbij hij tevens
een nieuw Nederlands record vestigde.
Slijkhuis geeft een Zweeds soldaat i'n
autogram.
De tekst voor deze
revue is geschre
ven door Nico van
der Lelie, een
matroos eerste
klasse, die voor
heen ln Indië
reeds vaker met de
productie en regie
van toneel-shows
■uccessen heeft ge
boekt. Aan de uit
voering werken
ongeveer 130 leden
/an de Koninklijke
Marine mede. De
muzikale leiding
berust bij den di
recteur van de Ma
rinierskapel, de
eerste luitenant
der mariniers Gijs-
bert Nieuwland, de
koorlelding is op
gedragen aan den
- rino
-u.r is aritr
i
4f. W Jfg
W'.-
sergeant-schrijver
J. Schulp, die in
Australië verschei
dene malen met
koren voor de
radio is opgetre
den, terwijl het
ballet- en show-
werk voor reke
ning komt van den
korporaal-schrijver
Dick Oranje, die
in Engeland gedu
rende langen tijd
aan ANSA-shows
heeft meegewerkt.
(De ENSA was so-
als men weet de
Engelse instelling,
die op grote schaal
het ontspannings
werk voor de
Strijdkrachten ver
zorgd'
Matroos v. d. Steng ten tonele.
Aan deze propaganda-revue ls door den ontwerper een operette-karakter
gegeven. Door het geheel is een zeer duidelijke draad geweven, die beli
chaamd is in de legendarische figuur van den matroos Van der Steng.
De première is gesteld op 22 November a.s. In het Gebouw voor Kunsten
en Wetenschappen ln Den Haag. Het ligt tn de bedoeling de revue parallel
aan de Marine-tentoonstelling door het land te laten trekken, zodat de
Marine-sfeer bij deze rondgang nog versterkt zal worden.
In de revue komen een aantal nieuwe liedjes voor De Marine-orkesten (de
Hawalan Revellers en de Marinierskapel) zullen deze binnenkort voor de
radio brengen, zodat zij bij de première reeds de nodige bekendheid hebben
verworven.
De financiële baten van de revue komen ten goede van het „Marine Sana
torium Fonds" en het „Karei Doorman Fonds", dat zoals men weet, de be
langen behartigt van de nabestaanden van gesneuveld Marinepersoneel,
De Veiligheidsraad van de UNO
kwam voor de eerste keer bijeen in
het nieuwe tijdelijke Hoofdkwartier
van de UNO by Lake Success op
Long Island in New York. De snel
heid waarmee de vroegere Sperry-
gyroecope-fabriek wordt verbouwd
tot het nieuwe hoofdbureau heeft
alle lof van de UNO-autoritel'en
Als het werk gereed zal zyn, zal
het ingewikkelde project om het se
cretariaat van de UNO, de Veilig
heidsraad, de Economische er So
ciale Raad en de Raad voor de
Trusteeschappen onder dak te bren-
Sen in 40 dagen voltooid zijn, ter
wijl zoiets onder normale omstan
digheden vier of vijf maanden zou
eisen.
De zaal voor Veiligheidsraad
heeft accomodatie voor 517 toe
schouwers. De conferentietafel
ls 16ya meter lang en uitgerust
met microphoons en luidspre
kers voor ierUren afgevaardig
de. De toeschouwers zullen het
verhandelde kunnen volgen door
middel van 15 luidsprekers die
ln het plafond zijn aangebracht.
De bouw van deze plafonds in
de zalen van de Economische en
Sociale Raad en van de Veilig
heidsraad kosten elk ongeveer
50.000.—.
Er is meer dan 1800 meter neon-
buis in de plafonds verwerkt om
een verlichtingseffect te krijgen dat
overeenkomt met het daglicht.
Verder is er een radio-contTÓle
kamer ingericht voor ieder van de
i'^dszalen en vier conferentiezeJen.
gebaseerd op samenwerking tus
sen de naties by onderwijszaken,
gebaseerd op positieve en juiste
voorlichting;
4. De daartoe geëigende orga
nen van de Verenigde volkeren
en andere internationale lichamen
te adviseren inzake onderwijs, en
beroepsaangelegenheden."
Studie van de wereldproblemen
door de onderwijsmensen aanbeve
lend, zeide de Conferentie, dat de
onderwijzers hun leerlingen de be
tekenis van wereldvrede en samen
werking moeten bijbrengen.
De Conferentie keurde een pro
gram van acht punten goed, dat als
leidraad voor alle onderwijzers zal
dienen.
Sinds 1 Januari Jl. heeft het Neder-
landae Rode Kruis grote hoeveelheden
dag-, week-, maandbladen en tijd
schriften per luchtpost naar Indië ver
zonden ter verspreiding onder de in
het verre Oosten verblijvende land
en rijksgenotan. Hoewel er gedurende
deze maanden ca. 12.000 kg recente
bladen verzonden werd, bleek dat on
voldoende te zijn. Juist ln verband met
de vele leden van de Koninklijke
Landmacht en de Marinie ln Indië.
Thans is het Rode Kruis erin geslaagd
een overeenkomst te treffen met de
Departementen van Oorlog en van Ma
rine, zodat wekelijks door de tijd-
sehriftendienst van het Rode Kruis
speciaal voor de Nederlandse Strijd
krachten ruim 400 kg recente bladen
per luchtpost verstuurd wordt, waan
door aan de grote vraag om nieuw»
uit Nederland enigszins voldaan wordt.
Te dien einde tracht het Rode Kruis
wekelijks ca. 50.000 exemplaren in te
zamelen en te versturen, voorwaar een
niet eenvoudige taak tn verband met
de alom heersende papierschaarste.
Helpt allen mede om deze taak uit
voerbaar te maken en wel door Uw
eigen dag-, week-, maandbladen en
tijdschriften direct na lezing onge-
frankeerd op te zenden aan: Rode
Kruis-Tljdschriftendlenst, Den Haag.
Weet U wel. dat er bU onze mannen
en, jongens, die zo ver van huls zijn,
juist ook behoefte is aan streekbladen,
waardoor zij nieuws krijgen uit de
plaats of het dorp waar zij met hun
gedachten zoo vaak vertoeven? Hoe
meer het Rode Kruis kan Inzamelen
des te uitgebreider worden de zen
dingen voor Indië.
Particuliere adresseringen ziln echter
niet mogelijk; alle zendingen gaaa ten
algemene nutte.
De uitvoer van copra uit Neder-
lands-Indië, die in 1939 530.000 ton
bedroeg, waarvan er 492.000 naar
Europa werden gezonden, was in
1940 als gevolg van de oorlog tot
255.000 ton gedaald. In de volgende
jaren daalde de epxort verder, tot
dat er tenslotte in het geheel geen
markt meer bestond.
Op bet ogenblik wordt de co
pra hoofdzakelijk naar Neder
land geëxporteerd. Er zjjn reeds
11000 ton uitgevoerd en er lig
gen nog 20 000 ton gereed voor
verscheping. Het ligt in de be
doeling de uitvoer naar Neder
land dit Jaar op te voeren tot
60.000 ton.
Uit een deel der copra wordt
olie bereid, te Makassar, Parepare,
Menado, Pontianak, Bandjermasin,
Samarinda, Batavia en op Baii wer.
ken de fabrieken reeds, terwijl men
verwacht, dat de fabr.eken te Se-
marang en Soerabaja weldra aan
het werk zullen gaan.
De aankoopprijzen van het copra.
fonds zjjn thans (per 100 kg.) voor
„sundried" 14,5 Ned. gulden, en
voor gemengd© copra 14 Ned. gld.
