HERFST IN LONDEN
Lift Lief en Leed
puzzle-rubriek
Brief uit Engeland
Het lied in ons huis
Hoe bewaren we onze
levensmiddelen
Het gevaar op de weg
Geen goed geweten
FEUILLETON
Wie zal winnen
Rauter naar Rotterdam
overgebracht
DAMRUBRIEK
(Van onzen specialen
correspondent.)
Ja, de herfst is vandaag definitief
gekomen. Gisteren neg stralend
weer en een ongehoord hoge tempe
ratuur, vandaag een dikke, licht
bruine mist, verkeersopstoppingen,
zes bus-ongelukken en grote ver
traging van treinen en vliegtuigen.
Het departement van Brands toflen-
voorziening vraagt ons voortdurend
om toch vooral zuinig te zijn met
kolen, gas en electriciteit, en aat de
centrales overbelast z'jn merken
vooral de hulsvrouwen af en toe met
schrik, wanneer opeens in een hele
wijk de electrische stroom wordt af
gesneden, zodat het eten pertinent
weigert gaar te worden. Waar de
kastanje-poffers al die kolen van
daan halen om hun grote, gietljr.eren
komfoor mee aan de gang te houden
is een raadsel, maar jaloers zijn we
niet, want het is toch wel weer goed
die warm-rode vuurgloed in het
glimmende asfalt weerspiegeld te
eien, de doordringende geur van ge
roosterde kastanjes overal in de stad
tegen te komen, en te weten dat
ook de herst zijn compensaties heeft.
Eén daarvan is het nieuwe film
en theaterseizoen, dat vorige week
is ingezet met het bezoek van de
koninklijke familie aan de première
van de nieuwste Engelse film "A
matter of life and death" in het
Empire Theatre op Leicester Square.
Dat was een hele gebeurtenis, want
hunne majesteiten waren nog nooit
eerder officiëel in een bioscoop ver
schenen. Hier in Engeland heet zo'n
koninklijke première een „royal
command performance", want vol
gens oud gebruik wordt de koning
niet uitgenodigd, maar geeft hij
„gracielijk bevel" zo'n voorstelling
„O, lied, o, lied, gij kunt de smart,
wanneer zij komt, verjagen...." Dit
regeltje herinner lk mij uit één van
.Gezelle's kleengedichtjes.
Een zingende moeder. In gedachten
zie lk haar voor de piano zitten om
haar kleuters de eerate kinderwijsjes
te leren. Of ik hoor haar tijdens haar
werk altijd weer nieuwe fantasietjes
neuriën.
Het lied speelt een eigen rol ln he*
gezin. Hoe vaak gebeurt het niet, dat
we ons plotseling ,,een liedje van
thuis" herinneren, en dan visioenen
zien van onbezorgde kinderjaren?
Jammer genoeg, er zijn nu niet
veel zingende moeders meer. „Het is
zo flauw, om bij de plano te staan
balken", zei een kleine jongen. M--
In zijn ogen las je de honger naar
een familiekring juist als bij dat
vriendje, dat „zulke kinderachtige
liedjes zong".
Vele huizen zijn hotels geworden,
waar Je eet en slaapt en verder wei
nig met elkaar te maken hebt.... Om
dat er geen binding is.
Misschien klinkt het vreemd, maar
ln het lied, ln de muziek, vinden men
senharten elkaar.
Lijkt het dwaas, om in een gezin
Het grote kinderen te zingen?
Maar als die kinderen dan eens een
•foep vrienden uitnodigen, en bij gi-
taarklanken hun liederen hoog doen
opklinken? Of een van hen geeft een
stuk goede pianomuziek..., oenkt U,
dat het geluk dan niet Uw kamer bin
nenstroomt? Onze vooroudere wisten
wel, wat ze deden, als ze hun „mu-
ziek-avondjes" hielden. Daar vonden
ze nieuwe kracht om de prozaïsche
sleur van de dagelijkse drukte te weer
staan.
En waar het leven van onze voor
ouders oneindig minder gecompliceerd
was dan het onze, hebben we een
dergelijke geestesverfrissing zéker zo
hard nodig als zij.
Nederland moet weer leren, het lied
lief te hebben; maar niet alleen een
schlager als „Loufse, zit niet op je na
gel» te bijten...."
Vreselijk ouderwets? Goed, dan
ouderwets Maar spreekt men niet van
de „goede" oude tijd? - En hoeveel kin
deren kunnen thans nog het „Oost,
West, thuis best" onderstrepen?
Moeders I Het gezin is Uw „ko
ninkrijk". Maakt er iets moois van.
Mede door het lied Kleine én grote
kinderen, ze zullen U zeer dankbaar
zijn. „ZIJ".
VIS Is rauw zeer kort te bewaren,
gebakken iets langer.
Dek ook vis af en plaats het niet
bij gerechten, die de geur kunnen
overnemen.
Onaangenaam riekend vlees of vis is
niet meer voor consumptie geschikt.
BROOD mag niet luchtdicht worden
bewaard. Een trommel met gaatjes is
het meest geschikt als bergplaats
Roggebrood legt men open weg. daar
het anders gaat schimmelen. Verwerk
oud brood in gerechten, geef het ge
weekt aan dieren, maar gooit het niet
weg.
MELK moet na het kopen direct ge
kookt en snel afgekoeld worden en op
een droge plaats beschermd tegen vlie
gen, worden neergezet.
Plaats geen sterk geurende levens
middelen in de buurt. Flessen met ge
pasteuriseerde melk zet men op een
koele plaats weg.
KAAS legt men onder een kaasstolp
of in een afgedekte schaal, maar men
moet een kleine opening houden voor
luchtcirculatie. Eventueel beschimmel
de kaas kan men afschrappen of af
borstelen met lauw water Te droog
bewaarde kaas gaat „zweten". De
smaak lijdt er onder, doch de kaas is
niet schadelijk.
te houden. Al sinds jaar en dag
wordt er ten bate van de noodlij
dende variété-art ïsten begin Nov.
een „command performance" gehou
den, waaraan de allerbeste zangers,
acrobaten, goochelaars enz. uit het
hele land meedoen, en die, natuur
lijk in de eerste plaats door de aan
wezigheid van de vorstelijke gasten,
tot de hoogtepunten van het seizoen
wordt gerekend.
Maar de filmvoorstelling trok dit
jaar toch verreweg de meeste be
langstelling, zeker niet in het minst,
omdat een tiental Amerikaanse
filmgrootheden speciaal voor deze
gelegenheid (op de Queen Elisa-
beth") was overgekomen.
Leicester Square en de omliggen
de straten waren zó vol, dat niet al
leen de koninklijke auto 7 minuten
werd opgehouden, en de wagens
van verschillende filmsterren scha
de opliepen, maar ook vele tiental
len mensen in het gedrang te kwaad
kregen en flauw vielen, wat zelfs bij
de enorme drukte van V-day in
Juni nauwelijks voorkwam.
Ook vandaag is het drukker dan
gewoonlijk in de stad, voornamelijk
in de volksbuurten, waar tegen het
vallen van de avond (hoe vroeg al!)
overal het geknetter begon van
voetzoekers en zevenklappers, dat
wij in Nederland zo goed van Oude
jaarsavond kennen. We vieren hier
namelijk de 5e November, de dag
waarop 341 jaar geleden een verra
derlijke aanslag op het Engelse
Parlement tijdig werd ontdekt en
voorkomen. Dat was het zogenaam
de „gun powder plot", het buskruit
komplot, een staatsgreep van een
groep ontevreden (wat onderdrukte)
katholieken, die koning Jacobus de
Eerste van zijn pas verworven troon
wilden werpen, en zelf de macht
overnemen. Daartoe huurden zij een
kelder onder de vergaderzaal, waar
op die gedenkwaardige 5e Novem
ber het volledige Parlement door
den koning zou worden geopend,
stopten die vol met vaatjes buskruit,
en gaven een zekeren Guy Fawkes,
een soldaat en avonturier, opdracht
daar tijdens het openings-ceremoni-
eel een verdieping hoger de lont in
te gooien. Op het laatste nippertje
lekten de plannen echter uit; Faw
kes werd in de kelder gevangen ge
nomen, en zijn kameraden ergens
buiten de stad eveneens. Een pro
ces volgde en in Januari van het
volgend jaar werden de samen
zweerders in het openbaar, in de
schaduw van de oude St. Pauls (de
voorgangster van de huidige koepel
kerk) op gruwelijke wijze ter dood
gebracht. En om het behoud van
koning en Parlement te vieren, trekt
men iedere vijfde November nog in
optocht naar een grote brandstapel,
om daar den snoden verrader, Guy
Fawkes, in de vorm van een levens
grote pop, plechtig te verbranden,
onder het zingen van traditionele
liedjes en het afsteken van vuur
werk.
MEDISCHE HULP AAN DE INDONESISCHE BEVOLKING IN BATAVIA.
Bijgestaan door 110 Nederlandse, Chinese en Indonesische leerling-verpleegsters
verzorgen zeven artsen de pas geboren babies ln het Rode Kruls-ziekenhuis te
Batavia. Een kijkje op de slaapzaal der jeugdige wereldburgers. Anefo P
Milliarden guldens aan Japans bank
papier werden ln Indonesië na 1 No
vember waardeloos verklaard. Voor
dien bestond er gelegenheid, om dit
betaalmiddel in te leveren b(j de Repu
blikeinse Bank, om daar voor later
nieuwe republikeinse rupiah's terug te
krijgen. Velen gaven er echter de voor
keur aan, om er op de zwarte markt
Nica-guldens voor te kopen. Chinese
geldkopers in Batavia oefenen hun
bloeiend bedrijf uit. ANP P.
Er is al het een en ander gezegd en ge
schreven over het zg. „liften" Het meest
wel over liftende meisjes, en dan was de
crltiek niet altijd even gunstig. Ik ben
ook een „liftend" meisje geweest, 'k
Durf het ronduit te bekennen en schaam
me niet, want 't kwaad dat er soms mis
schien ln zit, schuilt niet ln 't feit zelf,
maar ln de persoon die 't doet.
Waarom lk het deed? Wel louter om de
sleur van een dagelijkse treinreis van
tweemaal anderhalf uur te ontgaan. Wel
iswaar heeft ook 't liften z'n zwarte zij
de. De zwartste zijde ls wel het staan
langs de weg, waarbij je voelt achter je
rug uitgelachen te worden -door- toeval
lige voorbijgangers en achter gordijntjes
glurende oude Juffrouwen, wanneer voor
de zoveelste maal een auto je passeert,
met een huichelachtig vriendelijk terug-
wulvenden chauffeur achter 't stuur, 't
Is misschien kinderachtig, want wie
kaatst moet de bal verwachten, maar
menigmaal heb lk een opkomende Im
puls om m'n tong uit te steken niet kun
nen weerstaan. In dit opzicht blijken
vaak chauffeurs van vrachtauto's beter
opgevoed te zijn dan menig heer in een
mooie luxe-wagen. Zouden dan toch niet
„de kleren de man maken"?
Dit is dan ook de voornaamste reden
dat lk 't liefst vrachtauto's aanhield.
Werkelijk, amusanter en gezelliger reis
genoten dan vrachtauto-chauffeurs zal
men niet licht treffen, 'k Weet niet of
Iemand het met mij eens zal zijn, maar ik
prefereer het oorverdovend lawaai dat
veroorzaakt wordt door een Fordmotor
anno 1930 in combinatie met het gezellig
lachende gezicht van den besteller, ver
re boven de geruisloos voortglijdende Lin
coln Zephlr waarvan de eigenaar maar
eens zo welwillend is geweest dat meis
je mee te nemen.
Zo ben lk menigmaal de weg Alkmaar-
Amsterdam gegaan. Mij heugt nog een
gezellig ritje, toen tussen chauffeur en
besteller nog een plaatsje voor mij was
Ingeruimd, en waarbij toen, sigaretten
rokend en snoepend, voor wat hoort wat,
vaderlandse liederen driestemmig ten
beste werden gegeven. Ook werden mij
een enkele maal vertrouwelijke confi
denties gedaan, waarbij lk geprobeerd
heb naar m'n beste weten met raad te
steunen. Dit lijkt vreemd Maar bijna ie
dereen weet wel hoe een verlichting het
vaak is, de dingen die je na aan het hart
liggen, te vertellen, en dan 't liefst aan
een vreemde, die men nooit zal weerzien.
Ook zal ik nooit die keer vergeten dat
lk, achter op een zware motor gezeten,
vriendelijk aan den man vóór mij vroeg
hoe groot de snelheid was, die wij op dat
moment hadden.
„Zeventig, Juffrouw!"
„Nou, nou, da's heel wat", zei lk prij
zend, keek angstig naar het onder mij
wegschietende wegdek en deed de domste
vraag van mijn leven. „Kan de motor nog
harder?"
Dit werd dadelijk gedemonstreerd en
terwijl lk mij met trillende armen en be
nen aan de duo vastklemde en mijn ha
ren van m'n hoofd af leken te waaien,
vlogen wij met ongeveer 100 km de
hoofdstad binnen.
Het was na die rit, dat ik fatalistische
levensopvattingen gekregen heb
Amusanter, althans voor mij, was de
keer dat, toen lk mij Juist op' een wit
paaltje naast de weg had laten neerzak
ken met de bedoeling een kwartiertje
heerlijk van de zomerse zon te genieten,
mij door een trots uitziend heertje op een
motor werd aangeboden: „Meerijden,
juf?"
Ik kon niet weigeren, steeg achter op 't
812 doden, 4578 ernstig gewonden in
9 maanden.
Volgens de statistiek van het Cen
traal Bureau voor de Statistiek be
droeg het totaal aantal slachtoffers
tengevolge van verkeersongevallen
in de eerste negen maanden van dit
jaar 812 doden en 4578 ernstig ge
wonden, tegen resp. 524 en 3325 in de
overeenkomstige periode van 1938.
vehikel en vernam ondertussen, dat dit
de „proefrit" was.
Terwijl ik mijzelf op de wankele duo
had gehesen, was de motor afgeslagen en
geen der verwoede pogingen van het
heertje, om hem met een krachtig been-
trappen weer tot leven te roepen, mocht
baten Na ongeveer een kwartier zei hij
moedeloos; ,,'k Zou het maar eens bij een
ander proberen, Juf."
En Ik kon werkelijk niet anders dan
met leedvermaak lachen, toen lk spoedig
daarna ln een auto kon stijgen en hem
vriendelijk gedag wuifde
Alle ervaringen, die lk heb opgedaan re
vertellen, zou teveel plaatsruimte vergen.
Het was een heel Interessante tijd Maar
toch ben lk blij, dat ik nu niet meer heen
en weer hoef te reizen.
ELS.
Uit China wordt gemeld, dat
Tsjang-Kai-SJek op aanbeveling van de
nationale regering besloten heeft or
der te geven tot staking van de vij
andelijkheden.
(Een
1E staken de
L L
raar verhaal)
hoofden bijeen.
Ver-
keersles! Natuurlijk was het niet zo
saai .als rekenen, maar geen van allen
vertrouwde, dat er Iets èèn zou zijn. „Je
moet 41 die borden uit je hoofd leren"
mopperde Tlnle „Voorrangsweg par
keren verboden.... en de hele mikmak er
bij"Heb JIJ bulten ook zo'n krant
gekregen?" deed Rinus gewichtig. „Staat
een massa ln". Op de achterste bank ver
hief Thijs zich „Weet je wat het alleen
ls? De polltle-agenten hebben het niet
druk genoeg. DéSrom houden ze zo'n
verkeersweek. Het ls het zoiets als - eh -
reclame".... Miep Davelaar sprong ver
ontwaardigd op „Je bent niet goed wijs,
Jij", bitste ze. „M'n vader ls zélf agent,
en hij zegt dat het alleen ls, omdat er
zoveel ongelukken gebeuren". „Nou Ja",
suste Thijs „Meisjes zijn nou eenmaal
heilige boontjes, die ailes geloven"....
Toen kwam meneer de klas binnen.
„Voor we aan onze eerste les beginnen,
zal lk Jullie vertellen wat mij de vorige
week overkwam", begon hij, en hij in
stalleerde zich gezellig op de lessenaar
van een leegstaande bank. „Kennen
Jullie mijn flets?" Er klonk hevig ge
proest Wie zou die oude „hoestbui" van
meneer Koster nu niet kennen? 's Mor
gens kon Je meneer al van verre horen
aankomen! Zelf lachte hij mee. Ja,
goeie banden heb lk nog niet, zei htj en
er zit ook geen licht op mijn fiets. Het
was al laat in de avond, en lk kwam te
rug van een leerling, die lk bijlessen
geef 'k Was lang niet gerust op mijn
donker karretje, en daarom zocht lk maar
heel stille straatjes op. Plotseling hoorde
lk, dat er iets achter me aan kwam.
Fietswielen hobbelden over een ophaal
bruggetje, maar ik zag niets. Ik trapte
stevig door en meende Juist dat mijn
achtervolger verdwenen was, toen lk een
zaklantaarn op mij gericht zag en een
barse stem „afstappen" gebood. Een
f agent. „Is die fiets van U?" vroeg hij.
„Zeker" zei ik. „Waarom brandt Uw licht
dan niet?" Ik zei, dat lk bijna nooit ln
donker reed, en dat lk anti-plof banden
had, en nog veel meer „Ik denk, dat U
Boeken kan men ln Amsterdam overal
kopen. In de winkels van de boekhande
laren op het Rokln, ln Leidse- en Kalver-
straat, op het Damrak. Men kan ze ook
kopen aan de kiosken, in uitdragerijen,
aan karretjes op de markt en binnenkort
krijgen we de boeken weer gratis-voor-
niets cadeau op Slmon de Wit- of Albert
Hein-artikelen.
Boeken kan men hier in Amsterdam op
tal van plaatsen kopen en dat is een goed
ding, want ik ben altijd nog van oordeel
dat men de culturele standing van een
bepaalde plaats voor een behoorlijke por
tie kan afmeten aan de hand van het aan
tal boekhandels dat er ls gevestigd.
Het Mekka van den waarachtlgen boe-
kenminnaar (hetgeen een geheel ander
iemand is dan alleen maar een boeken
lezer!) was hier altijd de Oudemanhuis-
Poort. Daar, bij het groene lover van de
burgwallen, en letterlijk ln de schaduw
van de hoofdstedelijke Alma Mater, be
vond zich de eeg-der-boeken en de boe
kenwurm ln Vaals, ln Anna Paulowna of
Oudehaske ist precies dat hij déir moest
zijn voor een zeker boek als nóch de er
kende boekhandel nóch het erkende anti
quariaat hem helpen konden en het op
gaven om een bepaald boek te leveren. De
Oudemanhuis Poort wist dan altijd nog
raad en negen van de tien keren werd het
verlangde boek geleverd. Dat was vóór
de oorlog!
In de oorlog is er lelijk de klad ln deze
boekengalerij gekomen. Dat kwam omdat
onze Kultur-dragende vrienden ln nazi-
Duitsland van mening waren dat Joden
niets met Kultur te maken mochten heb
ben. Ze probeerden dus bij hun talrijke
kulturdaden *k de jodenmannetjes ln de
Poort de doodssteek te geven en ze zijn
daarvrij behoorlijk in geslaagd.
Dezer dagen liep lk door de Poort. Het
bleek maar een schamel restant van de
vroegere boekenlulster, maar ondanks deze
devaluatie kon lk het toch niet over m'n
hart krijgen zo maar door te lopen. Ik
had er vroeger tè vaak en tè lang ge
staan, te veel zakcenten verwisseld met
boeken, te lang gekletst met de grijze en
grauwe mannetjes die hun leven sleten
achter en tussen de oude boeken. Nee,
er Is duchtig de klad ln gekomen en het
was een vrij pijnlijke ontmoeting. Wel
aanschouwt men hier op leerzame wijze
hoe ontstellend nauw de Onsterfelijkheid
en de Vergankelijk ïeld aan elkander gren
zen. Onsterfelijk zijn en blijven boeken als
„De Woudloper" van Ferrey en Mlchael
Strogoff, „De koerier van den Czaar",
want lk zag een jongetje grasduinen op
een zeker karretje en zich twee vuurrode
wangen en oren lezen aan die twee boe
ken, zó lang tot de verkoper opmerkte dat
hij geen openbare leeszaal exploiteerde.
Onsterfelijk, een gevaarlijk woord, te vaak
gebruikt voor sterfelijke 'zaken en dingen.
Maar Mlchael Strogoff en de koe, die Réml
aan Moeder Barbarln ln „Alleen op de
Wereld" cadeau geeft, en Oltmans' Perrol
met de rode Klauw", gezwegen van San-
cho Panza en schipper Bontekoe geef ik
een goede kans.
Nee, het zijn voornamelijk sterfelijken,
die men hier naast en boven elkaar ziet
liggen en het is hoogst pijnlijk te moeten
vaststellen dat velen dezer categorie bij
hun leven reeds overleden blijken te
zijn. Het is te delicaat hier namen te noe
men.
Overigens doet men, ook nu nog, in de
ze boeken-catacombe, prettige genoeglijke
en verrassende ontmoetingen. Men kan nog
zo gebeten zijn op de edel-germanen, de
Duitse romantiek en derzelver litteraire
vertegenwoordigers blijven voor mij iets
zeer verleidelijks behouden. Marlitt en
Courts Mahler schijnen een verbijsterend
taai leven te hébben en van hen kan ge
zegd worden dat men ze dood moet slèèn
willen ze doodgóén.
De groten liggen naast de kleinen. Deel
n der Merijntje-cyclus van de Jong (A M)
ligt naast een romannetje van Eduard
Veterman. Beiden zijn, kort geleden nog,
weggerukt uit het leven dat ze beiden zo
innig lief hadden. Ze rusten in de don
kere aarde van dit land en hun boeken
liggen hier in de duisternis van de Oude
manhuis Poort.
Wonderlijke stapelplaatsen van littera
tuur en chund. Een boek met verouderde
stellingen over mechanica ligt bovenop
Goethe's ..Werters Leiden" en Dubbel
Boekhouden van Kreukniet blijkt te pas
sen bij het formaat van „De dode hand van
den Graaf de Monte Christo". Overigens
zijn er, in *lla soorten, kwaliteiten en
uitvoeringen boeken op ieder gebied. Van
sterrenkunde tot kraamverzorging, van
Voor den Vuist Weg Spreken tot Kun je
nog zingen, zing dan mee. Oorlogsboeken,
vredesboeken, kookboeken, en boeken
waarin staat wat iedere jongeman behoort
te weten.
Er zijn ook gedichtenboeken van Ho
meros tot Clinge Doorenbos en van Shel-
ley tot ,,100 Leuke Versjes en Pikante
Moppen".
Hoe dan ook, zelfs nu kan men een avon
tuur met het boek beleven, in de Oude
manhuis Poort. Want men komt er altijd
vrienden uit z'n jeugd tegen, vrienden die
je reeds jaar en dag dood en begraven
achtte en die nu opeens voor je staan.
Ik ontmoette er ook een paar, die laat
ste maal. Ik schaam me niet hun namen
te noemen. Het waren Sintbad, de zee-
nan, Old Shatterhand en Baron von Münch
hausen.
Met z'n drieën stonden ze in het voor
portaal der Onsterfelijken en ik verwed
er ieder bedrag met U om, dat ze er zul
len blijven ook, nog eeuwen na vandaag.
In ieder geval zó lang als de mensheid
nog bezit haar liefste vriendin die ze op
aarde cadeau kreeg en wier naam is:
Fantasie.
ANTHONY VAN KAMPEN.
die fiets gestolen hebt. meneer", meende
de agent. Ik schrok. „Hoe komt U er
btj?" Toen zagen we elkaar aan en ik
herkende den vader van Miep Davelaar.
Gelukkig zag hij ook, wie hij voor had
en we begonnen beiden te lachen. „U doet
onvoorzichtig zo, meneer", zei hij. „Er
kunnen ongelukken van komen. Ik zou
het laatste eind maar gaan lopen". En
jongens, nu zien Jullie, dat ook een on
derwijzer ongehoorzaam kan zijn. Want
ik ging tóch fietsen Het regende, 't was
laat, lk was moe, én er wachtten thuis
nog stépels schriften.
Ik nam het risico en stapte op. Het was
nog een kwartier rijden en de weg was
zeer eenzaam Alleen hier en daar een
boerenhuis; 't zou gek zijn, als de politie
hierIk zwenkte de hoek om bij 'n
oud cafétje, en...» werd verblind door de
koplampen van een luxe auto en toen..
„Aanrijding!", concludeerde Thijs bijde
hand. „Nee". Meester lachte. „De auto
stond stil Maar er achter vandaan spron
gen twee agenten met een revolver ln de
hand. „Halt" brulden ze. Jongens, lk ge
loof, dat lk van mijn fiets af v i e „Ik..-
ik., ik.." begon ik te hakkelen.' Toen
greep de agent mij vast en fluisterde
„doorrijden.... 't is niet om U te doen"..
Ik zag nog Juist hoe twee mannen, die lk
in donker niet had zien aankomen, ge
grepen werden, en in de auto geduwd.
Kletsnat kwam ik thuis, want lk was z6
bang geworden, dat ik het hele eind ge
lopen heb. De volgende dag las ik in de
krant, dat de caféhouder en zijn maat,
twee beruchte zwarte handelaren, na eei\
suikerdiefstal gevat waren.Ik begreep.
Maar jongens, de schrik! En dat kwam
nu alleen, doordat ik geen goed geweten
had. Je begrijpt dat ik de volgende dag
dadelijk naar een rijwielzaak ben gegaan
om het vehikel te laten opknappen.
Morgen mag ik hem terug halen"....
Toen begon de verkeersles. En het was
vreemd, maar de hele klas vond het reu*»
achtig! STEN.
In onze krant van Woensdag zul.
len we de winnaars van de laatste
prijsvraag bekend maken. Je kunt
het stukje vinden naast Piepneus en
Bibbersnoet.
OPLOSSING PUZZLE 8.
De bedoelde plaatsnamen waren: 1 Ha
renkarspel; 2 Elburg; 3 Loosduinen4
Lonneker; 5 Ermelo; 6 Vinkeveen; 7 Oot-
marsum; 8 Ellecom; 9 Tegelen; 10 Stavo
ren; li Laren; 12 Uithuizen; 13 Ierseke;
f l Sappemeer.
In deze volgorde vormen de' eerste let
ters de naam Hellevoetsluis. Natuurlijk
kunnen 2, 5 en 8, of 3 en 4, of 10 en 14
omgewisseld worden. Dat doet aan een
goede oplossing niets af.
Zeer velen hebben deze puzzle met ge
noegen opgelost
Na loting onder de goede oplossers ls
de wekelijkse prijs van f 5 gewonnen
door den heer J van Riessen Draaf singel
25 te Hoorn. De prijs zal worden toege
zonden.
En dan volgt nu onze nieuwe puzzla
met weer een prijs van vijf gulden.
PUZZLE 7. VAN LETTERS TOT
CIJFERS
Hieronder vindt ge in letters eerst de
optelling van twee getallen van TIEN
cijfers en daarna ln letters de aftrekking
van diezelfde twee getallen. Dezelfde
letter stelt steeds hetzelfde cijfer voor.
Optelling:
RMPHSCKEAM
CRKEPHSNRM
KERSMNNRRP
Aftrekking:
RMPHSCKEAM
CRKEPHSNRM
NSKARPESHA
Gevraagd wordt deze sommen geheel ln
te zenden. Oplossingen vóór Woensdag
aan de redactie van uw courant.
Generaal Rauter is enige dagen ge
leden naar het huis van bewaring te
Rotterdam overgebracht. Dit betekent
evenwel niet. dat zijn zaak ook te
Rotterdam zal worden berecht. De
overbrenging is slechts een voorzorg»
maatregel in verband met de zelf-
moordneigingen, die vele leiders uit
de tijd van het nazi-regiem aan de dag
leggen. Men acht het gemakkelijker
in 't huis van bewaring te Rotterdam
contróle te oefenen, dan in de cellen
barakken, waar Rauter tot nu toe op
geborgen was.
27)
door J. S FLETCHER.
„Pratt", zei hij „Pratt, spreek er
niet. ever Zeg er vooral niets over
tegen Pascoe Het is mijn schuld, lk
moet die vierhonderd pop bijpassen Ik
ben bang, dat dit het werk ls van
Parrawhite. Ik kan je nu wel zeggen.
Jat hij ai in moeilijkheden wa9 ge
weest vóór hij hier kwam. Ik wilde
hem nog eens een kans geven Jaren
geieden had ik hem gekend Ik dacht,
dat hij nu wel op de goede weg zou
blijven, maar ik vrees dat hij weer
voor de bekoring is gezwicht Misschien
heeft hij gezien dat ik dat geld liet
slingeren Was hij gisteravond nog in
mijn kamer?" Pratt wees op een stuk,
dat op Eldricks lessenaar lag.
„Hij is dit voor u komen brengen,
om door te zien", zei hij „Hij was
hieralleen..,, een paar minuten
donk ik"
Al deze leugens kwamen vlot «n
zonder aarzelen over Pratt's lippen
Elcrick slikte ze, een voor een Hij
knikte
„Mijn schuld", zei hij „Helemaal
mijn schuld Luister eens. Je moet het
stil houden. En weet je soms, waar
Parrawhite woonde?"
„Ik niet", antwoordde Pratt „Mis
schien een van de anderen".
Neen, alles kwam schitterend uit.
Parrawihte's ongunstig verleden, El-
drick's slordigheid en verlangen om de
zaak in de doofpot te stoppen.
Van nu af zou het zijn alsof Parra
white nooit bestaan had. Dat het lijk
ontdekt zou worden, daar was Pratt
niet in het minst bevreesd voor. Er
was al sprake van dat de gezondheids
dienst de poelen stilstaand water zou
opruimen door ze te dempen. Zelfs
als het lijk gevonden werd, wat dan?
Dan was de uitleg nog eenvoudig. De
dief was op zijn beurt weer beroofd,
waarschijnlijk door de lieden waarmee
hij gedronken had Die hadden hem
vermoord en het lijk geplunderd op
de koop toe, op hem zou geen ver
denking vallen. Hij had niets te vre
zen Niets.
Voor de vorm liep hij even aan bij
de vrouw, waar Parrawhite zijn ka
mers had gehad. Sinds de vorige
ochtend had zij niets van hem verno
men. De vrouw in het armelijke huis
je, zei, dat Parrawhite zoals altijd was
weggegaan, hij had verder niets van
zich laten horen. Pratt wilde zoveel
te weten komen als hij kon, en vroeg
of hij veel meubelen had. en veel kof
fers had achtergelaten. Zoals hij ver
wachtte, was het een armzalig boeltje,
maar één pak kleren en verder niet
veel.
„Is er iets aan de hand?" vroeg de
kostjuffrouw. „Komt u van waar hij
zijn werk had?"
„Juist", zei Pratt. „Hij is vanmorgen
niet komen opdagen, wij denken dat
hij met de Noorderzon vertrokken is.
Heeft hij nog schuld bij u?"
„Neen, niet veel", was haar ant
woord „Met een gulden of zes is het
betaald".
Pratt gaf haar een tientje, niet uit
consideratie voor Parrawhite's goeden
naam, maar om te voorkomen, dat zij
naar het kantoor zou gaan
„Nou, ik denk, dat je hem niet meer
zien zal", zeide hij. „En ook, dat je
er geen spijt van zult hebben".
Daarmee ging hij weg, maar de
vrouw riep hem terug voordat hij een
half dozijn passen gedaan had.
„Wat moet ik met zijn spullen doen,
mijnheer?" vroeg zij.
(Wordt vervolgd.)
OPLOSSING PROBLEEM 6.
Stand. Zwart 10 sch op: 5, 7, 8, 9,
14, 18, 22. 26.
Wit 10 sch
40, 47, 48.
Wit speelt: 1 40—35 (26 x 37); 2 48—42
37 x 48); 3 15—10 (48 x 34); 4 10x19(13x13);
12, 13,
op: 15, 23, 25, 29, 30, 31, 39,
5 30 x 12 (18 x 29 gedw); 6 35—30 (12 x 21);
7 30—24 (29 x 20); 8 25 X 1#
Zet U nu nog even het volgende standje
op: Zwart 7 sch op: 8, 9. 17, 20, 22, 27 £8
en dam op 46. Wit 9 sch op; 31, 33, 37, 33,
39. 40, 41, 45, 47 Wit speelt 3934, waarop
zwart slaat 21 x 30. Nu zet wit 3832.!!
Zwart kan nu slaan 27 x 36 of 27 x 38
Op het eerste volgt 4742 en op
het tweede ook. Steeds komt schijf
27 weer op 27 terug. Als vierde zet
volgt dan 40—34 (zw. 46 x 40) en tot
slot 45 x 32!!
Ter oplossing
PROBLEEM 7
van J. A. Oosterling.
(Zie diagram)
Zwart 11 sch. op: 3, 8. 10, 11, 12,
13. 14, 17, 18. 19, 20.
Wit 11 sch. op: 26, 27, 28, 29. 33,
35, 37. 39, 40. 44, 48.
Wit speelt en wint.