HERFST IN LONDEN Lift Lief en Leed puzzle-rubriek Brief uit Engeland Het lied in ons huis Hoe bewaren we onze levensmiddelen Het gevaar op de weg Geen goed geweten FEUILLETON Wie zal winnen Rauter naar Rotterdam overgebracht DAMRUBRIEK (Van onzen specialen correspondent.) Ja, de herfst is vandaag definitief gekomen. Gisteren neg stralend weer en een ongehoord hoge tempe ratuur, vandaag een dikke, licht bruine mist, verkeersopstoppingen, zes bus-ongelukken en grote ver traging van treinen en vliegtuigen. Het departement van Brands toflen- voorziening vraagt ons voortdurend om toch vooral zuinig te zijn met kolen, gas en electriciteit, en aat de centrales overbelast z'jn merken vooral de hulsvrouwen af en toe met schrik, wanneer opeens in een hele wijk de electrische stroom wordt af gesneden, zodat het eten pertinent weigert gaar te worden. Waar de kastanje-poffers al die kolen van daan halen om hun grote, gietljr.eren komfoor mee aan de gang te houden is een raadsel, maar jaloers zijn we niet, want het is toch wel weer goed die warm-rode vuurgloed in het glimmende asfalt weerspiegeld te eien, de doordringende geur van ge roosterde kastanjes overal in de stad tegen te komen, en te weten dat ook de herst zijn compensaties heeft. Eén daarvan is het nieuwe film en theaterseizoen, dat vorige week is ingezet met het bezoek van de koninklijke familie aan de première van de nieuwste Engelse film "A matter of life and death" in het Empire Theatre op Leicester Square. Dat was een hele gebeurtenis, want hunne majesteiten waren nog nooit eerder officiëel in een bioscoop ver schenen. Hier in Engeland heet zo'n koninklijke première een „royal command performance", want vol gens oud gebruik wordt de koning niet uitgenodigd, maar geeft hij „gracielijk bevel" zo'n voorstelling „O, lied, o, lied, gij kunt de smart, wanneer zij komt, verjagen...." Dit regeltje herinner lk mij uit één van .Gezelle's kleengedichtjes. Een zingende moeder. In gedachten zie lk haar voor de piano zitten om haar kleuters de eerate kinderwijsjes te leren. Of ik hoor haar tijdens haar werk altijd weer nieuwe fantasietjes neuriën. Het lied speelt een eigen rol ln he* gezin. Hoe vaak gebeurt het niet, dat we ons plotseling ,,een liedje van thuis" herinneren, en dan visioenen zien van onbezorgde kinderjaren? Jammer genoeg, er zijn nu niet veel zingende moeders meer. „Het is zo flauw, om bij de plano te staan balken", zei een kleine jongen. M-- In zijn ogen las je de honger naar een familiekring juist als bij dat vriendje, dat „zulke kinderachtige liedjes zong". Vele huizen zijn hotels geworden, waar Je eet en slaapt en verder wei nig met elkaar te maken hebt.... Om dat er geen binding is. Misschien klinkt het vreemd, maar ln het lied, ln de muziek, vinden men senharten elkaar. Lijkt het dwaas, om in een gezin Het grote kinderen te zingen? Maar als die kinderen dan eens een •foep vrienden uitnodigen, en bij gi- taarklanken hun liederen hoog doen opklinken? Of een van hen geeft een stuk goede pianomuziek..., oenkt U, dat het geluk dan niet Uw kamer bin nenstroomt? Onze vooroudere wisten wel, wat ze deden, als ze hun „mu- ziek-avondjes" hielden. Daar vonden ze nieuwe kracht om de prozaïsche sleur van de dagelijkse drukte te weer staan. En waar het leven van onze voor ouders oneindig minder gecompliceerd was dan het onze, hebben we een dergelijke geestesverfrissing zéker zo hard nodig als zij. Nederland moet weer leren, het lied lief te hebben; maar niet alleen een schlager als „Loufse, zit niet op je na gel» te bijten...." Vreselijk ouderwets? Goed, dan ouderwets Maar spreekt men niet van de „goede" oude tijd? - En hoeveel kin deren kunnen thans nog het „Oost, West, thuis best" onderstrepen? Moeders I Het gezin is Uw „ko ninkrijk". Maakt er iets moois van. Mede door het lied Kleine én grote kinderen, ze zullen U zeer dankbaar zijn. „ZIJ". VIS Is rauw zeer kort te bewaren, gebakken iets langer. Dek ook vis af en plaats het niet bij gerechten, die de geur kunnen overnemen. Onaangenaam riekend vlees of vis is niet meer voor consumptie geschikt. BROOD mag niet luchtdicht worden bewaard. Een trommel met gaatjes is het meest geschikt als bergplaats Roggebrood legt men open weg. daar het anders gaat schimmelen. Verwerk oud brood in gerechten, geef het ge weekt aan dieren, maar gooit het niet weg. MELK moet na het kopen direct ge kookt en snel afgekoeld worden en op een droge plaats beschermd tegen vlie gen, worden neergezet. Plaats geen sterk geurende levens middelen in de buurt. Flessen met ge pasteuriseerde melk zet men op een koele plaats weg. KAAS legt men onder een kaasstolp of in een afgedekte schaal, maar men moet een kleine opening houden voor luchtcirculatie. Eventueel beschimmel de kaas kan men afschrappen of af borstelen met lauw water Te droog bewaarde kaas gaat „zweten". De smaak lijdt er onder, doch de kaas is niet schadelijk. te houden. Al sinds jaar en dag wordt er ten bate van de noodlij dende variété-art ïsten begin Nov. een „command performance" gehou den, waaraan de allerbeste zangers, acrobaten, goochelaars enz. uit het hele land meedoen, en die, natuur lijk in de eerste plaats door de aan wezigheid van de vorstelijke gasten, tot de hoogtepunten van het seizoen wordt gerekend. Maar de filmvoorstelling trok dit jaar toch verreweg de meeste be langstelling, zeker niet in het minst, omdat een tiental Amerikaanse filmgrootheden speciaal voor deze gelegenheid (op de Queen Elisa- beth") was overgekomen. Leicester Square en de omliggen de straten waren zó vol, dat niet al leen de koninklijke auto 7 minuten werd opgehouden, en de wagens van verschillende filmsterren scha de opliepen, maar ook vele tiental len mensen in het gedrang te kwaad kregen en flauw vielen, wat zelfs bij de enorme drukte van V-day in Juni nauwelijks voorkwam. Ook vandaag is het drukker dan gewoonlijk in de stad, voornamelijk in de volksbuurten, waar tegen het vallen van de avond (hoe vroeg al!) overal het geknetter begon van voetzoekers en zevenklappers, dat wij in Nederland zo goed van Oude jaarsavond kennen. We vieren hier namelijk de 5e November, de dag waarop 341 jaar geleden een verra derlijke aanslag op het Engelse Parlement tijdig werd ontdekt en voorkomen. Dat was het zogenaam de „gun powder plot", het buskruit komplot, een staatsgreep van een groep ontevreden (wat onderdrukte) katholieken, die koning Jacobus de Eerste van zijn pas verworven troon wilden werpen, en zelf de macht overnemen. Daartoe huurden zij een kelder onder de vergaderzaal, waar op die gedenkwaardige 5e Novem ber het volledige Parlement door den koning zou worden geopend, stopten die vol met vaatjes buskruit, en gaven een zekeren Guy Fawkes, een soldaat en avonturier, opdracht daar tijdens het openings-ceremoni- eel een verdieping hoger de lont in te gooien. Op het laatste nippertje lekten de plannen echter uit; Faw kes werd in de kelder gevangen ge nomen, en zijn kameraden ergens buiten de stad eveneens. Een pro ces volgde en in Januari van het volgend jaar werden de samen zweerders in het openbaar, in de schaduw van de oude St. Pauls (de voorgangster van de huidige koepel kerk) op gruwelijke wijze ter dood gebracht. En om het behoud van koning en Parlement te vieren, trekt men iedere vijfde November nog in optocht naar een grote brandstapel, om daar den snoden verrader, Guy Fawkes, in de vorm van een levens grote pop, plechtig te verbranden, onder het zingen van traditionele liedjes en het afsteken van vuur werk. MEDISCHE HULP AAN DE INDONESISCHE BEVOLKING IN BATAVIA. Bijgestaan door 110 Nederlandse, Chinese en Indonesische leerling-verpleegsters verzorgen zeven artsen de pas geboren babies ln het Rode Kruls-ziekenhuis te Batavia. Een kijkje op de slaapzaal der jeugdige wereldburgers. Anefo P Milliarden guldens aan Japans bank papier werden ln Indonesië na 1 No vember waardeloos verklaard. Voor dien bestond er gelegenheid, om dit betaalmiddel in te leveren b(j de Repu blikeinse Bank, om daar voor later nieuwe republikeinse rupiah's terug te krijgen. Velen gaven er echter de voor keur aan, om er op de zwarte markt Nica-guldens voor te kopen. Chinese geldkopers in Batavia oefenen hun bloeiend bedrijf uit. ANP P. Er is al het een en ander gezegd en ge schreven over het zg. „liften" Het meest wel over liftende meisjes, en dan was de crltiek niet altijd even gunstig. Ik ben ook een „liftend" meisje geweest, 'k Durf het ronduit te bekennen en schaam me niet, want 't kwaad dat er soms mis schien ln zit, schuilt niet ln 't feit zelf, maar ln de persoon die 't doet. Waarom lk het deed? Wel louter om de sleur van een dagelijkse treinreis van tweemaal anderhalf uur te ontgaan. Wel iswaar heeft ook 't liften z'n zwarte zij de. De zwartste zijde ls wel het staan langs de weg, waarbij je voelt achter je rug uitgelachen te worden -door- toeval lige voorbijgangers en achter gordijntjes glurende oude Juffrouwen, wanneer voor de zoveelste maal een auto je passeert, met een huichelachtig vriendelijk terug- wulvenden chauffeur achter 't stuur, 't Is misschien kinderachtig, want wie kaatst moet de bal verwachten, maar menigmaal heb lk een opkomende Im puls om m'n tong uit te steken niet kun nen weerstaan. In dit opzicht blijken vaak chauffeurs van vrachtauto's beter opgevoed te zijn dan menig heer in een mooie luxe-wagen. Zouden dan toch niet „de kleren de man maken"? Dit is dan ook de voornaamste reden dat lk 't liefst vrachtauto's aanhield. Werkelijk, amusanter en gezelliger reis genoten dan vrachtauto-chauffeurs zal men niet licht treffen, 'k Weet niet of Iemand het met mij eens zal zijn, maar ik prefereer het oorverdovend lawaai dat veroorzaakt wordt door een Fordmotor anno 1930 in combinatie met het gezellig lachende gezicht van den besteller, ver re boven de geruisloos voortglijdende Lin coln Zephlr waarvan de eigenaar maar eens zo welwillend is geweest dat meis je mee te nemen. Zo ben lk menigmaal de weg Alkmaar- Amsterdam gegaan. Mij heugt nog een gezellig ritje, toen tussen chauffeur en besteller nog een plaatsje voor mij was Ingeruimd, en waarbij toen, sigaretten rokend en snoepend, voor wat hoort wat, vaderlandse liederen driestemmig ten beste werden gegeven. Ook werden mij een enkele maal vertrouwelijke confi denties gedaan, waarbij lk geprobeerd heb naar m'n beste weten met raad te steunen. Dit lijkt vreemd Maar bijna ie dereen weet wel hoe een verlichting het vaak is, de dingen die je na aan het hart liggen, te vertellen, en dan 't liefst aan een vreemde, die men nooit zal weerzien. Ook zal ik nooit die keer vergeten dat lk, achter op een zware motor gezeten, vriendelijk aan den man vóór mij vroeg hoe groot de snelheid was, die wij op dat moment hadden. „Zeventig, Juffrouw!" „Nou, nou, da's heel wat", zei lk prij zend, keek angstig naar het onder mij wegschietende wegdek en deed de domste vraag van mijn leven. „Kan de motor nog harder?" Dit werd dadelijk gedemonstreerd en terwijl lk mij met trillende armen en be nen aan de duo vastklemde en mijn ha ren van m'n hoofd af leken te waaien, vlogen wij met ongeveer 100 km de hoofdstad binnen. Het was na die rit, dat ik fatalistische levensopvattingen gekregen heb Amusanter, althans voor mij, was de keer dat, toen lk mij Juist op' een wit paaltje naast de weg had laten neerzak ken met de bedoeling een kwartiertje heerlijk van de zomerse zon te genieten, mij door een trots uitziend heertje op een motor werd aangeboden: „Meerijden, juf?" Ik kon niet weigeren, steeg achter op 't 812 doden, 4578 ernstig gewonden in 9 maanden. Volgens de statistiek van het Cen traal Bureau voor de Statistiek be droeg het totaal aantal slachtoffers tengevolge van verkeersongevallen in de eerste negen maanden van dit jaar 812 doden en 4578 ernstig ge wonden, tegen resp. 524 en 3325 in de overeenkomstige periode van 1938. vehikel en vernam ondertussen, dat dit de „proefrit" was. Terwijl ik mijzelf op de wankele duo had gehesen, was de motor afgeslagen en geen der verwoede pogingen van het heertje, om hem met een krachtig been- trappen weer tot leven te roepen, mocht baten Na ongeveer een kwartier zei hij moedeloos; ,,'k Zou het maar eens bij een ander proberen, Juf." En Ik kon werkelijk niet anders dan met leedvermaak lachen, toen lk spoedig daarna ln een auto kon stijgen en hem vriendelijk gedag wuifde Alle ervaringen, die lk heb opgedaan re vertellen, zou teveel plaatsruimte vergen. Het was een heel Interessante tijd Maar toch ben lk blij, dat ik nu niet meer heen en weer hoef te reizen. ELS. Uit China wordt gemeld, dat Tsjang-Kai-SJek op aanbeveling van de nationale regering besloten heeft or der te geven tot staking van de vij andelijkheden. (Een 1E staken de L L raar verhaal) hoofden bijeen. Ver- keersles! Natuurlijk was het niet zo saai .als rekenen, maar geen van allen vertrouwde, dat er Iets èèn zou zijn. „Je moet 41 die borden uit je hoofd leren" mopperde Tlnle „Voorrangsweg par keren verboden.... en de hele mikmak er bij"Heb JIJ bulten ook zo'n krant gekregen?" deed Rinus gewichtig. „Staat een massa ln". Op de achterste bank ver hief Thijs zich „Weet je wat het alleen ls? De polltle-agenten hebben het niet druk genoeg. DéSrom houden ze zo'n verkeersweek. Het ls het zoiets als - eh - reclame".... Miep Davelaar sprong ver ontwaardigd op „Je bent niet goed wijs, Jij", bitste ze. „M'n vader ls zélf agent, en hij zegt dat het alleen ls, omdat er zoveel ongelukken gebeuren". „Nou Ja", suste Thijs „Meisjes zijn nou eenmaal heilige boontjes, die ailes geloven".... Toen kwam meneer de klas binnen. „Voor we aan onze eerste les beginnen, zal lk Jullie vertellen wat mij de vorige week overkwam", begon hij, en hij in stalleerde zich gezellig op de lessenaar van een leegstaande bank. „Kennen Jullie mijn flets?" Er klonk hevig ge proest Wie zou die oude „hoestbui" van meneer Koster nu niet kennen? 's Mor gens kon Je meneer al van verre horen aankomen! Zelf lachte hij mee. Ja, goeie banden heb lk nog niet, zei htj en er zit ook geen licht op mijn fiets. Het was al laat in de avond, en lk kwam te rug van een leerling, die lk bijlessen geef 'k Was lang niet gerust op mijn donker karretje, en daarom zocht lk maar heel stille straatjes op. Plotseling hoorde lk, dat er iets achter me aan kwam. Fietswielen hobbelden over een ophaal bruggetje, maar ik zag niets. Ik trapte stevig door en meende Juist dat mijn achtervolger verdwenen was, toen lk een zaklantaarn op mij gericht zag en een barse stem „afstappen" gebood. Een f agent. „Is die fiets van U?" vroeg hij. „Zeker" zei ik. „Waarom brandt Uw licht dan niet?" Ik zei, dat lk bijna nooit ln donker reed, en dat lk anti-plof banden had, en nog veel meer „Ik denk, dat U Boeken kan men ln Amsterdam overal kopen. In de winkels van de boekhande laren op het Rokln, ln Leidse- en Kalver- straat, op het Damrak. Men kan ze ook kopen aan de kiosken, in uitdragerijen, aan karretjes op de markt en binnenkort krijgen we de boeken weer gratis-voor- niets cadeau op Slmon de Wit- of Albert Hein-artikelen. Boeken kan men hier in Amsterdam op tal van plaatsen kopen en dat is een goed ding, want ik ben altijd nog van oordeel dat men de culturele standing van een bepaalde plaats voor een behoorlijke por tie kan afmeten aan de hand van het aan tal boekhandels dat er ls gevestigd. Het Mekka van den waarachtlgen boe- kenminnaar (hetgeen een geheel ander iemand is dan alleen maar een boeken lezer!) was hier altijd de Oudemanhuis- Poort. Daar, bij het groene lover van de burgwallen, en letterlijk ln de schaduw van de hoofdstedelijke Alma Mater, be vond zich de eeg-der-boeken en de boe kenwurm ln Vaals, ln Anna Paulowna of Oudehaske ist precies dat hij déir moest zijn voor een zeker boek als nóch de er kende boekhandel nóch het erkende anti quariaat hem helpen konden en het op gaven om een bepaald boek te leveren. De Oudemanhuis Poort wist dan altijd nog raad en negen van de tien keren werd het verlangde boek geleverd. Dat was vóór de oorlog! In de oorlog is er lelijk de klad ln deze boekengalerij gekomen. Dat kwam omdat onze Kultur-dragende vrienden ln nazi- Duitsland van mening waren dat Joden niets met Kultur te maken mochten heb ben. Ze probeerden dus bij hun talrijke kulturdaden *k de jodenmannetjes ln de Poort de doodssteek te geven en ze zijn daarvrij behoorlijk in geslaagd. Dezer dagen liep lk door de Poort. Het bleek maar een schamel restant van de vroegere boekenlulster, maar ondanks deze devaluatie kon lk het toch niet over m'n hart krijgen zo maar door te lopen. Ik had er vroeger tè vaak en tè lang ge staan, te veel zakcenten verwisseld met boeken, te lang gekletst met de grijze en grauwe mannetjes die hun leven sleten achter en tussen de oude boeken. Nee, er Is duchtig de klad ln gekomen en het was een vrij pijnlijke ontmoeting. Wel aanschouwt men hier op leerzame wijze hoe ontstellend nauw de Onsterfelijkheid en de Vergankelijk ïeld aan elkander gren zen. Onsterfelijk zijn en blijven boeken als „De Woudloper" van Ferrey en Mlchael Strogoff, „De koerier van den Czaar", want lk zag een jongetje grasduinen op een zeker karretje en zich twee vuurrode wangen en oren lezen aan die twee boe ken, zó lang tot de verkoper opmerkte dat hij geen openbare leeszaal exploiteerde. Onsterfelijk, een gevaarlijk woord, te vaak gebruikt voor sterfelijke 'zaken en dingen. Maar Mlchael Strogoff en de koe, die Réml aan Moeder Barbarln ln „Alleen op de Wereld" cadeau geeft, en Oltmans' Perrol met de rode Klauw", gezwegen van San- cho Panza en schipper Bontekoe geef ik een goede kans. Nee, het zijn voornamelijk sterfelijken, die men hier naast en boven elkaar ziet liggen en het is hoogst pijnlijk te moeten vaststellen dat velen dezer categorie bij hun leven reeds overleden blijken te zijn. Het is te delicaat hier namen te noe men. Overigens doet men, ook nu nog, in de ze boeken-catacombe, prettige genoeglijke en verrassende ontmoetingen. Men kan nog zo gebeten zijn op de edel-germanen, de Duitse romantiek en derzelver litteraire vertegenwoordigers blijven voor mij iets zeer verleidelijks behouden. Marlitt en Courts Mahler schijnen een verbijsterend taai leven te hébben en van hen kan ge zegd worden dat men ze dood moet slèèn willen ze doodgóén. De groten liggen naast de kleinen. Deel n der Merijntje-cyclus van de Jong (A M) ligt naast een romannetje van Eduard Veterman. Beiden zijn, kort geleden nog, weggerukt uit het leven dat ze beiden zo innig lief hadden. Ze rusten in de don kere aarde van dit land en hun boeken liggen hier in de duisternis van de Oude manhuis Poort. Wonderlijke stapelplaatsen van littera tuur en chund. Een boek met verouderde stellingen over mechanica ligt bovenop Goethe's ..Werters Leiden" en Dubbel Boekhouden van Kreukniet blijkt te pas sen bij het formaat van „De dode hand van den Graaf de Monte Christo". Overigens zijn er, in *lla soorten, kwaliteiten en uitvoeringen boeken op ieder gebied. Van sterrenkunde tot kraamverzorging, van Voor den Vuist Weg Spreken tot Kun je nog zingen, zing dan mee. Oorlogsboeken, vredesboeken, kookboeken, en boeken waarin staat wat iedere jongeman behoort te weten. Er zijn ook gedichtenboeken van Ho meros tot Clinge Doorenbos en van Shel- ley tot ,,100 Leuke Versjes en Pikante Moppen". Hoe dan ook, zelfs nu kan men een avon tuur met het boek beleven, in de Oude manhuis Poort. Want men komt er altijd vrienden uit z'n jeugd tegen, vrienden die je reeds jaar en dag dood en begraven achtte en die nu opeens voor je staan. Ik ontmoette er ook een paar, die laat ste maal. Ik schaam me niet hun namen te noemen. Het waren Sintbad, de zee- nan, Old Shatterhand en Baron von Münch hausen. Met z'n drieën stonden ze in het voor portaal der Onsterfelijken en ik verwed er ieder bedrag met U om, dat ze er zul len blijven ook, nog eeuwen na vandaag. In ieder geval zó lang als de mensheid nog bezit haar liefste vriendin die ze op aarde cadeau kreeg en wier naam is: Fantasie. ANTHONY VAN KAMPEN. die fiets gestolen hebt. meneer", meende de agent. Ik schrok. „Hoe komt U er btj?" Toen zagen we elkaar aan en ik herkende den vader van Miep Davelaar. Gelukkig zag hij ook, wie hij voor had en we begonnen beiden te lachen. „U doet onvoorzichtig zo, meneer", zei hij. „Er kunnen ongelukken van komen. Ik zou het laatste eind maar gaan lopen". En jongens, nu zien Jullie, dat ook een on derwijzer ongehoorzaam kan zijn. Want ik ging tóch fietsen Het regende, 't was laat, lk was moe, én er wachtten thuis nog stépels schriften. Ik nam het risico en stapte op. Het was nog een kwartier rijden en de weg was zeer eenzaam Alleen hier en daar een boerenhuis; 't zou gek zijn, als de politie hierIk zwenkte de hoek om bij 'n oud cafétje, en...» werd verblind door de koplampen van een luxe auto en toen.. „Aanrijding!", concludeerde Thijs bijde hand. „Nee". Meester lachte. „De auto stond stil Maar er achter vandaan spron gen twee agenten met een revolver ln de hand. „Halt" brulden ze. Jongens, lk ge loof, dat lk van mijn fiets af v i e „Ik..- ik., ik.." begon ik te hakkelen.' Toen greep de agent mij vast en fluisterde „doorrijden.... 't is niet om U te doen".. Ik zag nog Juist hoe twee mannen, die lk in donker niet had zien aankomen, ge grepen werden, en in de auto geduwd. Kletsnat kwam ik thuis, want lk was z6 bang geworden, dat ik het hele eind ge lopen heb. De volgende dag las ik in de krant, dat de caféhouder en zijn maat, twee beruchte zwarte handelaren, na eei\ suikerdiefstal gevat waren.Ik begreep. Maar jongens, de schrik! En dat kwam nu alleen, doordat ik geen goed geweten had. Je begrijpt dat ik de volgende dag dadelijk naar een rijwielzaak ben gegaan om het vehikel te laten opknappen. Morgen mag ik hem terug halen".... Toen begon de verkeersles. En het was vreemd, maar de hele klas vond het reu*» achtig! STEN. In onze krant van Woensdag zul. len we de winnaars van de laatste prijsvraag bekend maken. Je kunt het stukje vinden naast Piepneus en Bibbersnoet. OPLOSSING PUZZLE 8. De bedoelde plaatsnamen waren: 1 Ha renkarspel; 2 Elburg; 3 Loosduinen4 Lonneker; 5 Ermelo; 6 Vinkeveen; 7 Oot- marsum; 8 Ellecom; 9 Tegelen; 10 Stavo ren; li Laren; 12 Uithuizen; 13 Ierseke; f l Sappemeer. In deze volgorde vormen de' eerste let ters de naam Hellevoetsluis. Natuurlijk kunnen 2, 5 en 8, of 3 en 4, of 10 en 14 omgewisseld worden. Dat doet aan een goede oplossing niets af. Zeer velen hebben deze puzzle met ge noegen opgelost Na loting onder de goede oplossers ls de wekelijkse prijs van f 5 gewonnen door den heer J van Riessen Draaf singel 25 te Hoorn. De prijs zal worden toege zonden. En dan volgt nu onze nieuwe puzzla met weer een prijs van vijf gulden. PUZZLE 7. VAN LETTERS TOT CIJFERS Hieronder vindt ge in letters eerst de optelling van twee getallen van TIEN cijfers en daarna ln letters de aftrekking van diezelfde twee getallen. Dezelfde letter stelt steeds hetzelfde cijfer voor. Optelling: RMPHSCKEAM CRKEPHSNRM KERSMNNRRP Aftrekking: RMPHSCKEAM CRKEPHSNRM NSKARPESHA Gevraagd wordt deze sommen geheel ln te zenden. Oplossingen vóór Woensdag aan de redactie van uw courant. Generaal Rauter is enige dagen ge leden naar het huis van bewaring te Rotterdam overgebracht. Dit betekent evenwel niet. dat zijn zaak ook te Rotterdam zal worden berecht. De overbrenging is slechts een voorzorg» maatregel in verband met de zelf- moordneigingen, die vele leiders uit de tijd van het nazi-regiem aan de dag leggen. Men acht het gemakkelijker in 't huis van bewaring te Rotterdam contróle te oefenen, dan in de cellen barakken, waar Rauter tot nu toe op geborgen was. 27) door J. S FLETCHER. „Pratt", zei hij „Pratt, spreek er niet. ever Zeg er vooral niets over tegen Pascoe Het is mijn schuld, lk moet die vierhonderd pop bijpassen Ik ben bang, dat dit het werk ls van Parrawhite. Ik kan je nu wel zeggen. Jat hij ai in moeilijkheden wa9 ge weest vóór hij hier kwam. Ik wilde hem nog eens een kans geven Jaren geieden had ik hem gekend Ik dacht, dat hij nu wel op de goede weg zou blijven, maar ik vrees dat hij weer voor de bekoring is gezwicht Misschien heeft hij gezien dat ik dat geld liet slingeren Was hij gisteravond nog in mijn kamer?" Pratt wees op een stuk, dat op Eldricks lessenaar lag. „Hij is dit voor u komen brengen, om door te zien", zei hij „Hij was hieralleen..,, een paar minuten donk ik" Al deze leugens kwamen vlot «n zonder aarzelen over Pratt's lippen Elcrick slikte ze, een voor een Hij knikte „Mijn schuld", zei hij „Helemaal mijn schuld Luister eens. Je moet het stil houden. En weet je soms, waar Parrawhite woonde?" „Ik niet", antwoordde Pratt „Mis schien een van de anderen". Neen, alles kwam schitterend uit. Parrawihte's ongunstig verleden, El- drick's slordigheid en verlangen om de zaak in de doofpot te stoppen. Van nu af zou het zijn alsof Parra white nooit bestaan had. Dat het lijk ontdekt zou worden, daar was Pratt niet in het minst bevreesd voor. Er was al sprake van dat de gezondheids dienst de poelen stilstaand water zou opruimen door ze te dempen. Zelfs als het lijk gevonden werd, wat dan? Dan was de uitleg nog eenvoudig. De dief was op zijn beurt weer beroofd, waarschijnlijk door de lieden waarmee hij gedronken had Die hadden hem vermoord en het lijk geplunderd op de koop toe, op hem zou geen ver denking vallen. Hij had niets te vre zen Niets. Voor de vorm liep hij even aan bij de vrouw, waar Parrawhite zijn ka mers had gehad. Sinds de vorige ochtend had zij niets van hem verno men. De vrouw in het armelijke huis je, zei, dat Parrawhite zoals altijd was weggegaan, hij had verder niets van zich laten horen. Pratt wilde zoveel te weten komen als hij kon, en vroeg of hij veel meubelen had. en veel kof fers had achtergelaten. Zoals hij ver wachtte, was het een armzalig boeltje, maar één pak kleren en verder niet veel. „Is er iets aan de hand?" vroeg de kostjuffrouw. „Komt u van waar hij zijn werk had?" „Juist", zei Pratt. „Hij is vanmorgen niet komen opdagen, wij denken dat hij met de Noorderzon vertrokken is. Heeft hij nog schuld bij u?" „Neen, niet veel", was haar ant woord „Met een gulden of zes is het betaald". Pratt gaf haar een tientje, niet uit consideratie voor Parrawhite's goeden naam, maar om te voorkomen, dat zij naar het kantoor zou gaan „Nou, ik denk, dat je hem niet meer zien zal", zeide hij. „En ook, dat je er geen spijt van zult hebben". Daarmee ging hij weg, maar de vrouw riep hem terug voordat hij een half dozijn passen gedaan had. „Wat moet ik met zijn spullen doen, mijnheer?" vroeg zij. (Wordt vervolgd.) OPLOSSING PROBLEEM 6. Stand. Zwart 10 sch op: 5, 7, 8, 9, 14, 18, 22. 26. Wit 10 sch 40, 47, 48. Wit speelt: 1 40—35 (26 x 37); 2 48—42 37 x 48); 3 15—10 (48 x 34); 4 10x19(13x13); 12, 13, op: 15, 23, 25, 29, 30, 31, 39, 5 30 x 12 (18 x 29 gedw); 6 35—30 (12 x 21); 7 30—24 (29 x 20); 8 25 X 1# Zet U nu nog even het volgende standje op: Zwart 7 sch op: 8, 9. 17, 20, 22, 27 £8 en dam op 46. Wit 9 sch op; 31, 33, 37, 33, 39. 40, 41, 45, 47 Wit speelt 3934, waarop zwart slaat 21 x 30. Nu zet wit 3832.!! Zwart kan nu slaan 27 x 36 of 27 x 38 Op het eerste volgt 4742 en op het tweede ook. Steeds komt schijf 27 weer op 27 terug. Als vierde zet volgt dan 40—34 (zw. 46 x 40) en tot slot 45 x 32!! Ter oplossing PROBLEEM 7 van J. A. Oosterling. (Zie diagram) Zwart 11 sch. op: 3, 8. 10, 11, 12, 13. 14, 17, 18. 19, 20. Wit 11 sch. op: 26, 27, 28, 29. 33, 35, 37. 39, 40. 44, 48. Wit speelt en wint.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1946 | | pagina 3