Oostenrijk na 369 weken
nat.-socialisme
VISSENGRILLEN
H„CHANTAGE'T|
En Medan wordt bestookt door de
pemoeda's
DAMRUBRIEK
De verkeerde Hoed
BATAVIA ZEI: „STAMCT HET VUREN!"
PUZZLE-RUBRIEK
WIJ VROUWEN
Cadeautjes geven
LIFTENDE DAJAKS
AAN DE TOEKOMST
DENKEN
Vorstverletregelin^
Serviesgoed voor gehuwden
FEUILLETON
(Van onzen Indisch en correspondent)
„De vlaggen uit, want de wapens rusten ln Indonesië", aldus las Ik in één
der grote linkse Nederlandse dagbladen, dat met de luchtmail hier in Indië op
tafel fladderde. H'ö hadden op dat ogenblik wel iets anders te doen dan de
vlaggen uit te steken, en neemt U het ons niet kwalijk, wanneer wij lichtelijk
meesmuilden om het geciteerde Amsterdamse optimisme, dat opnieuw pijnlijk-
duidelijk bewees hoe weinig men in Nederland van de werkelijke toestanden in
dese gewesten begrijpt.
Het ogenblik, dat deze krant geschikt
achtte om de vlaggen uit te steken was
voor twintigduizend Batakse en Atjelise
pemoeda's het sein om een grootscheepse
aanval op de hoofdstad van Sumatra,
Medan, te ondernemen Terwijl de Ara-
iterdamse redacteur zijn feestartikel
schreef kropen vrouwen en kinderen in
Medan onder bedden en ln badkamers
om zich te verschuilen tegen mortier-
bommen, tienduizenden kogels en hand
granaten, vielen hier doden en gewon
den, en werd een bewakingsbataljon,
kersvers met de „Kota Agoeng" uit net
Moederland gearriveerd, met mitrall-
leur-vuur van terroristen en dum-dum-
kogels van ln klapperbomen verborgen
sluipschutters ontvangen De jongens
hadden het zich enigszins anders voorge
steldLaat lk er aanstonds ter geruststel-
lng bijvoegen dat onder de brave Zeeu
wen en Brabanders van SRI, wie hier,
toen zij onder commando van Overste
Groot in N-Sumatra arriveerden, zulk n
1 ijzondere ontvangst te beurt viel, geen
slachtoffers zijn gevallen
Maar zelfs voor degeen, die al een
beetje aan de Mexicaanse toestanden ln
dit land gewend was geraakt, waren deze
vapenstllstands-feesten ln Medan „niet
leuk" Natuurlijk trachtte men van Indo
nesische zijde aanstonds de schuld op de
Nederlanders te werpen, die geprovo
ceerd zouden hebben De Inheemse bur
gemeester van Medan, de heer Joesoef,
begaf zich spoorslags naar den Britsen
commandant om zich te beklagen Deze
stelde voor om direct de situatie in
ogenschouw te gaan nemen De heer Joe
soef vroeg uitsel tot de volgende dag
Neen, antwoordde de commandant, als er
op dit Ofcjnbllk geprovoceerd wordt, *o-
als U zegt, moeten we direct gaan kij
ken en de heer Joesoef was zo goed niet
of hij moest mee, ln de Jeep van den
Brit De heren hadden nauwelijks een
eindje gereden in een gebied, waar ln
geen velden of wegen Nederlanders te
bekennen zijn, of de Jeep met den republl-
kelnsen burgemeester en den Engelsen
commandant werd van alle kanten door
de pemoeda's beschoten, waarop de Brit
den heer Joesoef aUeen maar eens aan
keek, het stuur omgooide en flegmatiek
oen voor eigen vuur (luikenden republi
kein vroeg; „Now, well, what do you
want?" (Wat wenst U eigenlijk?)
Batavia
Niet gehoorzaam aan
Op al dit gerucht vloog „minister"
Ganl uit Batavia haar Medan De heer
Ganl ls de enige republikein met enige
Invloed op Sumatra en hij slaagde er dan
ook na enkele dagen in de pemoeda's
aan het verstand te brengen, dat het vu
ren moest worden gestaakt omdat er
onderhandelingen gaande waren die een
rustige en vreedzame sfeer behoeven, en
omdat de Indonesische delegatie te Ba
tavia haar handtekening onder een wa-
penstllstands-overeenkomst heeft gezet
Daarna begonnen ln Medan besprekingen
tussen Britse, Nederlandse en Indonesi
sche vertegenwoordigers, om tot locale
overeenstemming te komen wat betreft
de overname der Britse bezetting door
Nederlandse troepen en het scheppen
van een sfeer van onderling vertrouwen
en rust totdat te Batavia een definitieve
poUtleke overeenstemming bereikt zal
zijn. Deze plaatselijke conferenties hebben
echter nog steeds niet tot resultaat ge
leid, omdat de Indonesische „leider" en
„generaals" zich niet wensen te houden
aan de te Batavia met de republikeinse
voormannen getroffen regelingen betref
fende de wapenstilstand en de status
quo Zij eisen controle over het grootste
deel van de stad Medan, dat nu door de
gealliëerden bezet is en dezer dagen door
Nederlandse troepen moet worden over
genomen; en als zij dat niet krijgen ga
randeren zij niet dat het vuren inder
daad zal worden gestaakt, ondanks de
orders van hun hoogste chefs op Java
Op welke wijze en hoezeer de wijze
mannen van belde zijden het te Ba
tavia ook eens zullen worden, het ls
duidelijk dat ook daarna nog vele
krachten nodig zullen zijn om het
land van het toenemende bendewe
zen der onverantwoordelijke elemen
ten te zuiveren alvorens met de we
deropbouw een aanvang kan worden
gemaakt
Oplossing puzzle 8:
Welke zin?
De bedoelde zin was: Het Sint-Nieo-
laasfeest blijft een attractie voor jong en
oud. De te vormen woorden waren:
Leiden, tractor, Nederland, Cats, Tollens,
Offers, Jacob en Aljechin.
Het aantal goede ingezonden oplossin
gen was weer buitengewoon groet. Na
loting onder de goede oplossers is de
wekelijkse prijs 5.ten deel geval
len aan Zr Jac. Schouten, Hendrik
Burgerstraat 7, Beverwijk. Gefelici
teerd! De prijs zal worden toegezonden.
En nu volgt de nieuwe opgave met
weer een prijs van 5.te verloten
onder de goede oplossers. Op verzoek
van verschillende abonné's buiten de
stad kan men de oplossing inzenden tot
en met Woensdag. Voor Donderdag moet
zij in het bezit zijn van de Redactie van
Uw Courant.
PUZZLE 9.
De deling der achten en negens.
In de volgende opgaande deling be
vatten de deler en het quotiënt samen
juist de cijfers van 0 tot en met 9, ter
wijl verder alle achten en negens, die
in de som voorkomen zijn aangegeven.
xx9x)xx8xxx8xxx(xxxxx8
xxxxx
xxx8
xx9x
xxxxx
xxxx8
xx99x
x89xx
xxxxx
xxxxx
Hoe ziet deze deling er geheel in cijfers
uit?
DE DIRECTEUR VAN ONS BLAD OP DE MORGEN NA ST. NICOLAASAVOND.
j-[EBT U er wel eens aan gedacht,
wat cadeautjes-geven eigenlijk
is?
We willen iemand, die ons sym
pathiek is, blij maken.
Nu de feestdagen vcor de deur
staan, zien we de winkels volstro
men met kooplustige mensen en
vrijwel iedereen sjouwt met pakjes.
Cadeautjes-geven we doen het
allemaal graag. En cadeautjes krij
gen nog liever. Maar hoe vaak ge
beurt het niet, dat we het cadeautje
teleurgesteld in de kast leggen, en
het alleen maar voor ons fatsoen als
„goedgekozen" prijzen?
In ons hart hadden we veel liever
iets anders gehad
Voor cadeautjes kopen is meer
nodig dan geld. Het vereist tact, in
tuïtie en smaak. Niet in de eerste
plaats moeten we vragen: vind IK
dit leuk? Maar: is dit in overeen
stemming met de persoon voor wie
het bestemd is?
Een meisje, dat van kunst houdt,
geef je geen felbeschilderde broche,
of opzichtige ketting. Een bejaar
de verpleegster stuur je geen vuur
rode anjers.
En laten we vooral voorzichtig
zijn met de keuze van een boek.
Wanneer we niet weten, wat
iemand graag leest, kunnen we be
ter vragen, of de betrokkene eens
met ons mee wil gaan.
Het kopen van geschenken voor
een heer is altijd een ware nacht
merrie. En tien tegen één, dat het,
nu de rokertjes schaars zijn, op das
sen, dassen en nog eens dassen uit
draait. Och, doe er eens moeite voor,
de mensen waarvan U houdt wat
beter te leren kennen.
Zou die jongeman nu echt niet hui
chelen, als hij U hartelijk bedankt
voor de manchetknopen? Hij had
veel liever dat moderne aquarelletje
voor z'n studeerkamer gehad
Waarlijk feest kunnen we vieren,
wanneer we voor al onze vrienden
de spijker op de kop hadden gesla
gen. Weet U, dat juist het geven van
cadeautjes reclame is voor onze
eigen persoonlijkheid? Wil het een
cadeautje van geestelijke waarde
zyn, laat het dan geheel in de stijl
zijn van hem of haar die het krijgt.
U zult U verwonderen over de
voldoening, die U er van hebt!
„ZIJ".
WEENEN, Nov. (Unicos Press) In alle straten hangen plakkaten: „Weeners, houdt
Uw stad zo helder als vroeger". Deze leus schijnt echter nog niet zeer ter harte te
worden genomen Aan bijna alle huizen staat nog in reuzegrote, witte letters te
lezen: LSR of LSK (Luftschutzraum, Luftschutzkeller) en hier en daar zelfs
nog het Nazi parool„Overwinning tegen elke prijs", ook de puinhopen behoren
nog tot het stadsbeeld. En als men de ruï nes, de vele étalages zonder ruiten of
de vernielde reclame- en uithangborden ziet, dan krijgt men het gevoel: deze stad
heeft geen aangezicht
Ergens in West-Borneo snort een Jeep
over de weg, hotsend en botsend. De Ja
panner verzorgde de wegen niet. In de
Jeep drie mannen in militair uniform, één
dokter, één dominé, één chauffeur Voorop
de Rode Kruisvlag, achter de lege trai
Ier, Op weg naar huis! Naar huis, an
ders was de trailer niet leeg. Langs de
weg staan ergens in een rij wat Daj aks.
mannen en vrouwen, schamel gekleed,
hun gevlochten manden op de rug, da
draagbanden ervan langs het voorhoofd
Enkelen groeten met een rechtstandig op
gestoken hand langs het hoofd en met
een brede grijns, vol-hartelijk De Eu
ropeaan ls den Da jak welkom. Een paar
mannen roepen wat en zwaaien met hun
.handen Wij stoppen. Zij vragen 'n lift
Het daarvoor geëigende gebaar van de
opgestoken duim, die in de heenrichting
bewogen wordt, kennen ze niet. Maleisen
kennen ze nauwelijks, maar toch verstaan
we elkaar Ze mogen meerijden Luid
lachend en pratend, klimmen ze in de
trailer. Mij schiet de versregel in de ge
dachten: ,,'k heb m'n wagen volgela
denIk draai me om, terwijl we
wegiljden. Achter me zit een Da jak met
een wonderlijke, oude vieze gevlochten
hoed op, als de hoed van Pater Pan, met
'n kop. zo uit Shakespeare weggehaald
Een stuk of wat sigaretten worden over
gereikt en lustig dampt het hele stel,
man en vrouw, terwijl de Jeep voortsnelt
en de trailer dansend hotst. De chauffeur
spaart hen niet, want ze genieten ken
nelijk van de snelheid en het hotsen. Na
verloop van tijd een kreet uit de trailer
Einde van de lift. We stoppen gehoor
zaam. Nou dames, wel thuis!". Zij ver
staan ons Hollands niet, wij hun Daj aks
niet en toch begrijpen we elkaar opper
best. Zij lachen en wuiven, blij. dat ze
zo een moeizame dagreis hebben kunnen
uitsparen Wij lachen en salueren, blij,
dat we ze konden helpen.
Een heel eind verder passeren we een
Maleier. Over en weer een groet met de
hand, maar als we voorbij zijn, klinkt
een kreet. „Hij wil liften!" roep tk der.
chauffeur toe. De wagen stopt. „Wat is
er?" „Goeie reis!" is het antwoord „Van
't zelfde, maar wil je niet meerijden*
Nee dank U!" Nu ja, ieder zijn meug..
*„Nou, goeie reis dan" en we rijden ver
4er.
De Kërntnerstrasse, eens de mooiste
winkelstraat van Weenen, lijkt 's avonds
met haar spaarzame verlichting en net
weinige verkeer eerder op een dorps
straat en men krijgt een onbehaaglijk
gevoel bijna, als men er laat op de avond
doorheen moet.
De beschrijving van het uiterlijk aan
zien van Weenen zou niet voltallig zijn
zonder vermelding der overvolle trams
naast de atadstrein het enige vervoer
middel. Dat men hierin niet wordt plat
gedrukt, is een wonder En een tweede
wonder is, dat er geen ongevallen gebeu-
ren> daar de conducteur, terwijl de pas
sagiers nog Instappen, al het signaal tot
vertrek geeft. Wie geen geoefend gym
nast is, mag de tram nakijken en op de
volgende wachten, of hij springt op het
allerlaatste moment nog op de treeplank,
hetgeen weliswaar verboden is, doch
waaraan niemand zich stoort (een maar
al te bekend verschijnsel....)
Zoals eens b(j ons....
Ieder uur van de dag ziet men mensen
met rugzakken. Het hamsteren is zeer in
trek Iedereen brengt eens per week een
bezoek aan het platteland om groente,
fruit en andere begeerlijke producten te
halen. Een dergelijke tocht is meestal erg
vermoeiend: heel vroeg gaat men al op
stap en keert laat in de avond pas terug.
Maar het is lonend, want op het platte
land ls het niet zo erg als in de stad
De zwarte markt tiert nog welig, al
zijn de prijzen ook langzamerhand terug
gelopen. De werkende stand echter kan in
de zwarte handel niets kopen Als men
bedenkt, dat een arbeider of een bedien
de ongeveer 200 Schilling per maand
verdient en een pakje cigaretten zwart 50
Schilling kost, ls het niet moeilijk te be
grijpen, uit welke kringen de cllëntéle
van de zwarte markt afkomstig is Zelfs
één der meest gevraagde artikelen, zoals
saccharlne, vindt moeilijk een koper, hoe
wel 100 tabletten „slechts" 20 Schilling
(vroeger 40 Schilling) kosten; de massa
heeft echter geen geld om te kopen.
In de café's, waarvan de meeste
*s avonds om 8 uur sluiten enkele zijn
tot 10 uur geopend wordt een drank
geserveerd, dat soms koffie, soms bier
wordt genoemd; soms ls er ook thee, die
naar alles.... behalve naar thee smaakt.
Voor alle zekerheid kan men het beste
sodawater nemen met een rood of bruin
kleurtje erin De prijzen voor deze vloei
stoffen zijn echter te betalen. Die niet
in een gaarkeuken eet de meesten
staan in een dergelijke keuken ingeschre
ven kan bij de genoemde dranken twee
„belegde" boterhammen kopen; het be
legsel bestaat uit aardappelbrij, 'n schijfje
tomaat en een blaadje salade.
De Nazi's zijn weg!
Niet alleen ln Weenen, maar ook in ge
heel Oostenrijk.... is er geen enkele
Nazi meer! Niemand wil weten, er een
te zijn geweest, hoewel er 450.000 partij
leden waren, dus op iedere 14 inwoners
een fascist. Zelfs een Diogenes zou mét
zijn lantaarn moeite hebben, een nazi
op te sporen. Ware de treurige erfenis
van het nationaal-socialisme niet overal
merkbaar, dan zou men absoluut tegen
spreken, dat er ooit Oostenrijkse nazi's
waren geweest. Gelukkig zijn de over
levenden uit de concentratiekampen er
nog, die dergelijke grapjes niet ver
staan; zij dragen een rode driehoek
met het getal 369 als kenteken 369
weken nationaal-socialisme over Oos
tenrijk.
Fantasie brengt afleiding.
Moge het in Weenen aan levensmiddelen
en woningen ontbreken dé beide car-
dinale punten ln Oostenrijk aan lec
tuur is er werkelijk geen gebrek Ieder
der vier gealliëerde bezetters geeft een
eigen courant uit. Hoewel de couranten
onder elkaar een overeenkomst hebben
aangegaan, om een oplage van 100.000 niet
te boven te komen, houdt geen enkel
blad zich hieraan De honger naar lec
tuur is nu eenmaal heel groot en de cou
ranten houden hiermede rekening, zelfs
als zij het papier zwart moeten kopen.
Ook weekbladen zijn er in overvloed,
waarvan enkele zelfs een behoorlijk
niveau hebben bereikt. De productie van
boeken echter staat nog in de kinder
schoenen
Bioscopen en theaters zijn doorlopend
uitverkocht. Na zeven jaar van gedwon
gen rust en zwijgen staan, naast de klas
sieken, ook stukken op het repertoire der
theaters van anti-fascistische auteurs. De
Staatsopera en het Burgtheater geven
hun voorstellingen in andere gebouwen.
Alleen al het herstel van het Staats-
operagebouw zal drie jaar duren.
Weenen is nu een stad zonder aanzien.
Het is lang niet meer de Stad der Dro
men En hoe zal het in de toekomst zijn?
was steeds de plicht der ouders.
Dubbeltje voor dubbeltje, gulden
voor gulden werd hiertoe opzij
gelegd en op vaste tijden naar de
spaarbank gebracht - hetzij voor
de kinderen, hetzij voor extra
uitgaven, voor moeilijke tijden of
voor den ouden dag. Het viel
niet altijd mee en toch moest het
er vanaf. Ook thans rust op elkeen
de plicht van sparen - vooral
voor de üjden, dat er het noodige
moet worden aangeschaft. Het is
nu ook weer mogelijk om te
sparen zonder op de kwaliteit of
op den prijs van de voeding te
bezuinigen, want één firma wijst
U den weg: En betere waar -
En 10 procent. Dusvoor f 10.-
cassabons een gulden gespaard.
(Ingezonden Mededelingen.)
Blijkens een mededeling van het mi
nisterie van sociale zaken aan de ge
meentebesturen zal de voor 1945-46 gel
dende vorstverletregeling ook van kracht
zijn voor de komende wintermaanden
Aan arbeiders, in dienst van bedrijven
of ondernemingen, zal bij stagnatie door
onwerkbaar weer wegens vorst, sneeuw
of de gevolgen daarvar. en bij loonder
ving een uitkering kunnen worden ver
strekt krachtens de bepalingen van de
overbruggings-regeling.
(Slot)
HET was verschrikkelijk brutaal.
Maar Kees dacht niet verder dan aan
het visje, dat nu misschien zijn hon
derdduizendste rondje zwom, en aan
de reuze mop, wanneer tante Gijsje
met miereneieren en lieve woordjes op
de chocoladevis zou afstevenen.
.Daarom aarzelde hij niet, maar liet
Loekie naar een jampotje vol leiding
water verhuizen en de chocoladevi6
naar de groengetinte inhoud van de
viskom.
Het beestje keek met niet-begrijpen-
de zilverpapieren ogen naar die nieuwe
omgeving, welke zo geheel anders was
dan de heerlijke geurende etalagekast
van de chocoladewinkel.
Maar Kees trok reeds de voordeur
achter zich dicht, en stapte naar de
stille singelgracht, waar niet anders te
horen was, dan 't „Hollandse nieuwe"
van een haringboer.
Hier en daar pinkelde al een lan
taarn. Achter een haag van verdorde
rozenstruiken liet Kees de vis te wa
ter. „Daar ga je, Loekie, en geniet er
maar van". In z'n verbeelding zag Kees
al het begroetingsfeest van de familie
Goudvis ergens in de Stille Zuidzee.
Maar er gebeurde iets geheel anders.
Loekie toonde geen lust, om zijn fami
lieleden op te zoeken. Onwennig spar
telde hij rond. En begon toen rondjes
te zwemmen; kleine afgemeten rond
jes, juist zoals hij dat in de viskom had
geleerd....
Het hielp Kees niets, of hij al in het
water sloeg, en dreigde met de kat,
Loekie liet merken, dat hij rondjes
zwemmen het fijnste werk ter wereld
vond.
En omdat dat net zo goed in tantes
viskom gebeuren kon, staakte Kees zijn
bevrijdingspogingen en bracht met
boos gezicht het grillige visje weer
thuis.
Daar wachtte tante reeds op hem.
Iets, dat Kees erg verbaasde, en waar
om hij gauw gauw de jampot in da
keuken zette, Het oude mensje begon
dadelijk te klagen, „O, Kees nu moet
je toch eens naar Loekie kijken. Hij
beweegt niet meer., en aandachtig
tuurde ze in het kommetje. „Maar,
Kees IS het Loekie wel?" en ze schoof
haar bril op het puntje van haar neus.
Toen legde Kees geheimzinnig een
vinger op zijn lippen. „St. tante, Loe
kie is betoverd. Wilt U één minuutje
in de andere kamer gaan? Dan is hij
zo weer de oude. „Ja, maar jij maakt
er een grapje van protesteerde tante
verontwaardigd. Toch slofte zfi op haar
zwarte pantoffels de kamer uit.
Och nee, ze heeft nooit begrepen,
hoe het kwam, dat er bij haar terug
keer een springlevend Loekie tegen
het ronde glas tikte, al vroeg ze tel
kens weer aan Kees, wat hij toch had
uitgevoerd.
Natuurlijk heeft Kees zijn mond ge
houden. Het was een geheim tussen
Loekie en hem.
Maar voortaan is Kees onver
schillig voor het l°t van goudvissen.
Ze willen immers niet anders?
Sten.
Het CDK deelt ons mede, dat
thans ook zij, die tussen 1 Sept. 1944
en 18 Febr. '46 zijn gehuwd en zich
sindsdien zelfstandig hebben geves
tigd, een aanvrage om serviesgoed
kunnen indienen, voorzover zij dit
nog niet hebben ontvangen.
23 doctoren, die beschuldigd worden
van het nemen van proeven met mensen
ui» concentratiekampen, hebben zich voor
het Tribunaal te Neu enberg onschuldig
verklaard De president van het Hof
deelde mede, dat het eigenlijke proces op
9 December zal beginnen.
door J. S FLETCHTO
37)
.Tegen de tijd dat lk het volgend
jaar terugkom", zei Collingwood, „kun
je Je banen al zowat in orde hebben
Maar dan moet Je nu al gauw begin
nen En als lk me dan in Barford ves
tig, zal lk zo nu en dan eens komen
spelen, als ik mag"
,Als Je mag", viel Harold ln „Goeie
grut, we zullen maar wat blij zijn als
je eens komen wilt Wat zeg Jij, Nesta?"
„WIJ zullen altijd blij zijn, mijnheer
Collingwood te zien", zei Nesta
Toen Colingwood vertok, klonk hem
dit gezegde nog als muziek in de oren
Het scheen hem toe, dat het meisje
werkelijk meende, wat zij zei, en voor
een ogenblik speet het hem, dat hij
naar Indië ging HIJ zou zich ln Barford
hebben kunnen vestigen, en dan....
Maar hij lacht® zichzelf uit om zijn
luchtkastelen
„En toch", mijmerde hij, terwijl de
auto de stad naderde, „en toch geloof »k,
dat ik hier terug zal komen Ik heb er
zo'n voorgevoel van"
Op zijn weg naar het station liep hij
nog even aan bij Eldrick en Pascoe, om
een paar papieren ln ontvangst te ne
men. die in de tussentijd voor hem wa
ren klaar gemaakt Het was toen al laat
ln de middag, en het kantoorpersoneel
was al vertrokken, behalve Pratt Pratt
had speciaal op hem gewacht
,En nu gaat u terug naar Londen?"
vroeg de klerk, terwijl hij hem de
lange, gele enveloppe gaf „Wanneer zul
len we het genoegen hebben u weer hier
te zien?"
Er was iets in de flemerige toon van
den klerk dat Collingwood tegen stond
Het scheen m toe, dat de man naar
nieuwtjes aan het vissen was Hij kon het
niet goed verklaren, maar van de begin
ne af had hij een eigenaardig soort an
tipathie tegen Pratt gehad, en hij was
niet van plan enige inlichtingen te ver
schaffen
„Dat weet ik nog niet", zei hij koel
„Ik ga de volgende week naar tndië"
Daarna nam hij vormelijk afscheid van
den bediende en vertrok Pratt, sloot het
kantoor en volgde kiim langzaam, de
trap af Buiten gekomen keek hij lang
de verdwijnende gestalte van den jongen
advocaat na en mompelde: „Naar Indië?
En voor hoe lang?"
In elk geval, het was goed nieuws,
want Pratt was in Collingwood al een
mogelijk mededinger gaan zien
HOOFDSTUK X
HET BRUGGETJE,
Vrijdagavond laat kwam Collingwood ln
Londen aan en de gehele volgende dag
besteedde hij aan het maken van de
laatste toebereidselen voor de reis, die de
eerstkomende Donderdag zou aan
vangen Hij verwachtte veel van de reis
zelf en van het verblijf ln Indië Ten
eerste ging hij ln het gezelschap van een
buitengewoon knap en geleerd man. ten
tweede zouden zij hun tocht in Egypte en
Italië onderbreken Hij zou dus heel wat
van dé wereld zien, en de gelegenheid
hebben om van nabij met Indië en het
Indische leven kennis te maken Het was
een kans. die iedere jonge man met
beide handen zou aangrijpen Toch wist
hij. dat, als hij helemaal zou kunnen
doen wat hij wilde hij het liefste nog n
poosje in Barford had willen blijven om
Nesta Mallathorpe nog beter te leren
kennen Nu al scheen het voorjaar hem
heel ver verwijderd toe, dan pas zou hij
terug komen en weer naar het Noorden
kunnen gaar»
Maar het was Collingwood beschoren
veel eerder na*ar het Noorden te reizen
dan hij had kunnen dromen
(Wordt vervolgd)
Oplossing probleem 8.
Stand: Zwart 8 sch. op; 9, 10, 15, 17,
18, 23, 27. 30.
Wit 8 sch. op: 16, 20, 36, 38. 39, 41. 43,
50.
Wit speelt: 1 36—31 (27 X 47), 2 16—11
(27 X 40), 3 11X4 (15 X 24), 4 4 X7H
Wit moest juist op 7 slaan, omdat nu
een eindstand verkregen wordt, die altijd
voor wit gewonnen is. Men ga dit zelf
ter oefening nog even na!
Nu nog even een eenvoudig
standje voor beginners: Zw. 8
sch. op: 10, 12, 13, 14, 19, 20,
24, 29.
Wit 8 sch. op: 25, 27, 30, 31, 32,
35, 39, 43. Wit speelt 39—34,
35X44, 44—40, 43—39, 32—28,
27X9 en 25X5!
Ter oplossing:
PROBLEEM 9
van A. DE GRAAG.
Zw. 9 sch op: 8, 10, 13, 17, 22,
23, 25, 27, 31.
Wit 10 sch. op: 26, 30, 33, 34,
35, 37, 38, 39, 40, 47.
Wit speelt en wint.