Oostenrijk na 369 weken nat.-socialisme VISSENGRILLEN H„CHANTAGE'T| En Medan wordt bestookt door de pemoeda's DAMRUBRIEK De verkeerde Hoed BATAVIA ZEI: „STAMCT HET VUREN!" PUZZLE-RUBRIEK WIJ VROUWEN Cadeautjes geven LIFTENDE DAJAKS AAN DE TOEKOMST DENKEN Vorstverletregelin^ Serviesgoed voor gehuwden FEUILLETON (Van onzen Indisch en correspondent) „De vlaggen uit, want de wapens rusten ln Indonesië", aldus las Ik in één der grote linkse Nederlandse dagbladen, dat met de luchtmail hier in Indië op tafel fladderde. H'ö hadden op dat ogenblik wel iets anders te doen dan de vlaggen uit te steken, en neemt U het ons niet kwalijk, wanneer wij lichtelijk meesmuilden om het geciteerde Amsterdamse optimisme, dat opnieuw pijnlijk- duidelijk bewees hoe weinig men in Nederland van de werkelijke toestanden in dese gewesten begrijpt. Het ogenblik, dat deze krant geschikt achtte om de vlaggen uit te steken was voor twintigduizend Batakse en Atjelise pemoeda's het sein om een grootscheepse aanval op de hoofdstad van Sumatra, Medan, te ondernemen Terwijl de Ara- iterdamse redacteur zijn feestartikel schreef kropen vrouwen en kinderen in Medan onder bedden en ln badkamers om zich te verschuilen tegen mortier- bommen, tienduizenden kogels en hand granaten, vielen hier doden en gewon den, en werd een bewakingsbataljon, kersvers met de „Kota Agoeng" uit net Moederland gearriveerd, met mitrall- leur-vuur van terroristen en dum-dum- kogels van ln klapperbomen verborgen sluipschutters ontvangen De jongens hadden het zich enigszins anders voorge steldLaat lk er aanstonds ter geruststel- lng bijvoegen dat onder de brave Zeeu wen en Brabanders van SRI, wie hier, toen zij onder commando van Overste Groot in N-Sumatra arriveerden, zulk n 1 ijzondere ontvangst te beurt viel, geen slachtoffers zijn gevallen Maar zelfs voor degeen, die al een beetje aan de Mexicaanse toestanden ln dit land gewend was geraakt, waren deze vapenstllstands-feesten ln Medan „niet leuk" Natuurlijk trachtte men van Indo nesische zijde aanstonds de schuld op de Nederlanders te werpen, die geprovo ceerd zouden hebben De Inheemse bur gemeester van Medan, de heer Joesoef, begaf zich spoorslags naar den Britsen commandant om zich te beklagen Deze stelde voor om direct de situatie in ogenschouw te gaan nemen De heer Joe soef vroeg uitsel tot de volgende dag Neen, antwoordde de commandant, als er op dit Ofcjnbllk geprovoceerd wordt, *o- als U zegt, moeten we direct gaan kij ken en de heer Joesoef was zo goed niet of hij moest mee, ln de Jeep van den Brit De heren hadden nauwelijks een eindje gereden in een gebied, waar ln geen velden of wegen Nederlanders te bekennen zijn, of de Jeep met den republl- kelnsen burgemeester en den Engelsen commandant werd van alle kanten door de pemoeda's beschoten, waarop de Brit den heer Joesoef aUeen maar eens aan keek, het stuur omgooide en flegmatiek oen voor eigen vuur (luikenden republi kein vroeg; „Now, well, what do you want?" (Wat wenst U eigenlijk?) Batavia Niet gehoorzaam aan Op al dit gerucht vloog „minister" Ganl uit Batavia haar Medan De heer Ganl ls de enige republikein met enige Invloed op Sumatra en hij slaagde er dan ook na enkele dagen in de pemoeda's aan het verstand te brengen, dat het vu ren moest worden gestaakt omdat er onderhandelingen gaande waren die een rustige en vreedzame sfeer behoeven, en omdat de Indonesische delegatie te Ba tavia haar handtekening onder een wa- penstllstands-overeenkomst heeft gezet Daarna begonnen ln Medan besprekingen tussen Britse, Nederlandse en Indonesi sche vertegenwoordigers, om tot locale overeenstemming te komen wat betreft de overname der Britse bezetting door Nederlandse troepen en het scheppen van een sfeer van onderling vertrouwen en rust totdat te Batavia een definitieve poUtleke overeenstemming bereikt zal zijn. Deze plaatselijke conferenties hebben echter nog steeds niet tot resultaat ge leid, omdat de Indonesische „leider" en „generaals" zich niet wensen te houden aan de te Batavia met de republikeinse voormannen getroffen regelingen betref fende de wapenstilstand en de status quo Zij eisen controle over het grootste deel van de stad Medan, dat nu door de gealliëerden bezet is en dezer dagen door Nederlandse troepen moet worden over genomen; en als zij dat niet krijgen ga randeren zij niet dat het vuren inder daad zal worden gestaakt, ondanks de orders van hun hoogste chefs op Java Op welke wijze en hoezeer de wijze mannen van belde zijden het te Ba tavia ook eens zullen worden, het ls duidelijk dat ook daarna nog vele krachten nodig zullen zijn om het land van het toenemende bendewe zen der onverantwoordelijke elemen ten te zuiveren alvorens met de we deropbouw een aanvang kan worden gemaakt Oplossing puzzle 8: Welke zin? De bedoelde zin was: Het Sint-Nieo- laasfeest blijft een attractie voor jong en oud. De te vormen woorden waren: Leiden, tractor, Nederland, Cats, Tollens, Offers, Jacob en Aljechin. Het aantal goede ingezonden oplossin gen was weer buitengewoon groet. Na loting onder de goede oplossers is de wekelijkse prijs 5.ten deel geval len aan Zr Jac. Schouten, Hendrik Burgerstraat 7, Beverwijk. Gefelici teerd! De prijs zal worden toegezonden. En nu volgt de nieuwe opgave met weer een prijs van 5.te verloten onder de goede oplossers. Op verzoek van verschillende abonné's buiten de stad kan men de oplossing inzenden tot en met Woensdag. Voor Donderdag moet zij in het bezit zijn van de Redactie van Uw Courant. PUZZLE 9. De deling der achten en negens. In de volgende opgaande deling be vatten de deler en het quotiënt samen juist de cijfers van 0 tot en met 9, ter wijl verder alle achten en negens, die in de som voorkomen zijn aangegeven. xx9x)xx8xxx8xxx(xxxxx8 xxxxx xxx8 xx9x xxxxx xxxx8 xx99x x89xx xxxxx xxxxx Hoe ziet deze deling er geheel in cijfers uit? DE DIRECTEUR VAN ONS BLAD OP DE MORGEN NA ST. NICOLAASAVOND. j-[EBT U er wel eens aan gedacht, wat cadeautjes-geven eigenlijk is? We willen iemand, die ons sym pathiek is, blij maken. Nu de feestdagen vcor de deur staan, zien we de winkels volstro men met kooplustige mensen en vrijwel iedereen sjouwt met pakjes. Cadeautjes-geven we doen het allemaal graag. En cadeautjes krij gen nog liever. Maar hoe vaak ge beurt het niet, dat we het cadeautje teleurgesteld in de kast leggen, en het alleen maar voor ons fatsoen als „goedgekozen" prijzen? In ons hart hadden we veel liever iets anders gehad Voor cadeautjes kopen is meer nodig dan geld. Het vereist tact, in tuïtie en smaak. Niet in de eerste plaats moeten we vragen: vind IK dit leuk? Maar: is dit in overeen stemming met de persoon voor wie het bestemd is? Een meisje, dat van kunst houdt, geef je geen felbeschilderde broche, of opzichtige ketting. Een bejaar de verpleegster stuur je geen vuur rode anjers. En laten we vooral voorzichtig zijn met de keuze van een boek. Wanneer we niet weten, wat iemand graag leest, kunnen we be ter vragen, of de betrokkene eens met ons mee wil gaan. Het kopen van geschenken voor een heer is altijd een ware nacht merrie. En tien tegen één, dat het, nu de rokertjes schaars zijn, op das sen, dassen en nog eens dassen uit draait. Och, doe er eens moeite voor, de mensen waarvan U houdt wat beter te leren kennen. Zou die jongeman nu echt niet hui chelen, als hij U hartelijk bedankt voor de manchetknopen? Hij had veel liever dat moderne aquarelletje voor z'n studeerkamer gehad Waarlijk feest kunnen we vieren, wanneer we voor al onze vrienden de spijker op de kop hadden gesla gen. Weet U, dat juist het geven van cadeautjes reclame is voor onze eigen persoonlijkheid? Wil het een cadeautje van geestelijke waarde zyn, laat het dan geheel in de stijl zijn van hem of haar die het krijgt. U zult U verwonderen over de voldoening, die U er van hebt! „ZIJ". WEENEN, Nov. (Unicos Press) In alle straten hangen plakkaten: „Weeners, houdt Uw stad zo helder als vroeger". Deze leus schijnt echter nog niet zeer ter harte te worden genomen Aan bijna alle huizen staat nog in reuzegrote, witte letters te lezen: LSR of LSK (Luftschutzraum, Luftschutzkeller) en hier en daar zelfs nog het Nazi parool„Overwinning tegen elke prijs", ook de puinhopen behoren nog tot het stadsbeeld. En als men de ruï nes, de vele étalages zonder ruiten of de vernielde reclame- en uithangborden ziet, dan krijgt men het gevoel: deze stad heeft geen aangezicht Ergens in West-Borneo snort een Jeep over de weg, hotsend en botsend. De Ja panner verzorgde de wegen niet. In de Jeep drie mannen in militair uniform, één dokter, één dominé, één chauffeur Voorop de Rode Kruisvlag, achter de lege trai Ier, Op weg naar huis! Naar huis, an ders was de trailer niet leeg. Langs de weg staan ergens in een rij wat Daj aks. mannen en vrouwen, schamel gekleed, hun gevlochten manden op de rug, da draagbanden ervan langs het voorhoofd Enkelen groeten met een rechtstandig op gestoken hand langs het hoofd en met een brede grijns, vol-hartelijk De Eu ropeaan ls den Da jak welkom. Een paar mannen roepen wat en zwaaien met hun .handen Wij stoppen. Zij vragen 'n lift Het daarvoor geëigende gebaar van de opgestoken duim, die in de heenrichting bewogen wordt, kennen ze niet. Maleisen kennen ze nauwelijks, maar toch verstaan we elkaar Ze mogen meerijden Luid lachend en pratend, klimmen ze in de trailer. Mij schiet de versregel in de ge dachten: ,,'k heb m'n wagen volgela denIk draai me om, terwijl we wegiljden. Achter me zit een Da jak met een wonderlijke, oude vieze gevlochten hoed op, als de hoed van Pater Pan, met 'n kop. zo uit Shakespeare weggehaald Een stuk of wat sigaretten worden over gereikt en lustig dampt het hele stel, man en vrouw, terwijl de Jeep voortsnelt en de trailer dansend hotst. De chauffeur spaart hen niet, want ze genieten ken nelijk van de snelheid en het hotsen. Na verloop van tijd een kreet uit de trailer Einde van de lift. We stoppen gehoor zaam. Nou dames, wel thuis!". Zij ver staan ons Hollands niet, wij hun Daj aks niet en toch begrijpen we elkaar opper best. Zij lachen en wuiven, blij. dat ze zo een moeizame dagreis hebben kunnen uitsparen Wij lachen en salueren, blij, dat we ze konden helpen. Een heel eind verder passeren we een Maleier. Over en weer een groet met de hand, maar als we voorbij zijn, klinkt een kreet. „Hij wil liften!" roep tk der. chauffeur toe. De wagen stopt. „Wat is er?" „Goeie reis!" is het antwoord „Van 't zelfde, maar wil je niet meerijden* Nee dank U!" Nu ja, ieder zijn meug.. *„Nou, goeie reis dan" en we rijden ver 4er. De Kërntnerstrasse, eens de mooiste winkelstraat van Weenen, lijkt 's avonds met haar spaarzame verlichting en net weinige verkeer eerder op een dorps straat en men krijgt een onbehaaglijk gevoel bijna, als men er laat op de avond doorheen moet. De beschrijving van het uiterlijk aan zien van Weenen zou niet voltallig zijn zonder vermelding der overvolle trams naast de atadstrein het enige vervoer middel. Dat men hierin niet wordt plat gedrukt, is een wonder En een tweede wonder is, dat er geen ongevallen gebeu- ren> daar de conducteur, terwijl de pas sagiers nog Instappen, al het signaal tot vertrek geeft. Wie geen geoefend gym nast is, mag de tram nakijken en op de volgende wachten, of hij springt op het allerlaatste moment nog op de treeplank, hetgeen weliswaar verboden is, doch waaraan niemand zich stoort (een maar al te bekend verschijnsel....) Zoals eens b(j ons.... Ieder uur van de dag ziet men mensen met rugzakken. Het hamsteren is zeer in trek Iedereen brengt eens per week een bezoek aan het platteland om groente, fruit en andere begeerlijke producten te halen. Een dergelijke tocht is meestal erg vermoeiend: heel vroeg gaat men al op stap en keert laat in de avond pas terug. Maar het is lonend, want op het platte land ls het niet zo erg als in de stad De zwarte markt tiert nog welig, al zijn de prijzen ook langzamerhand terug gelopen. De werkende stand echter kan in de zwarte handel niets kopen Als men bedenkt, dat een arbeider of een bedien de ongeveer 200 Schilling per maand verdient en een pakje cigaretten zwart 50 Schilling kost, ls het niet moeilijk te be grijpen, uit welke kringen de cllëntéle van de zwarte markt afkomstig is Zelfs één der meest gevraagde artikelen, zoals saccharlne, vindt moeilijk een koper, hoe wel 100 tabletten „slechts" 20 Schilling (vroeger 40 Schilling) kosten; de massa heeft echter geen geld om te kopen. In de café's, waarvan de meeste *s avonds om 8 uur sluiten enkele zijn tot 10 uur geopend wordt een drank geserveerd, dat soms koffie, soms bier wordt genoemd; soms ls er ook thee, die naar alles.... behalve naar thee smaakt. Voor alle zekerheid kan men het beste sodawater nemen met een rood of bruin kleurtje erin De prijzen voor deze vloei stoffen zijn echter te betalen. Die niet in een gaarkeuken eet de meesten staan in een dergelijke keuken ingeschre ven kan bij de genoemde dranken twee „belegde" boterhammen kopen; het be legsel bestaat uit aardappelbrij, 'n schijfje tomaat en een blaadje salade. De Nazi's zijn weg! Niet alleen ln Weenen, maar ook in ge heel Oostenrijk.... is er geen enkele Nazi meer! Niemand wil weten, er een te zijn geweest, hoewel er 450.000 partij leden waren, dus op iedere 14 inwoners een fascist. Zelfs een Diogenes zou mét zijn lantaarn moeite hebben, een nazi op te sporen. Ware de treurige erfenis van het nationaal-socialisme niet overal merkbaar, dan zou men absoluut tegen spreken, dat er ooit Oostenrijkse nazi's waren geweest. Gelukkig zijn de over levenden uit de concentratiekampen er nog, die dergelijke grapjes niet ver staan; zij dragen een rode driehoek met het getal 369 als kenteken 369 weken nationaal-socialisme over Oos tenrijk. Fantasie brengt afleiding. Moge het in Weenen aan levensmiddelen en woningen ontbreken dé beide car- dinale punten ln Oostenrijk aan lec tuur is er werkelijk geen gebrek Ieder der vier gealliëerde bezetters geeft een eigen courant uit. Hoewel de couranten onder elkaar een overeenkomst hebben aangegaan, om een oplage van 100.000 niet te boven te komen, houdt geen enkel blad zich hieraan De honger naar lec tuur is nu eenmaal heel groot en de cou ranten houden hiermede rekening, zelfs als zij het papier zwart moeten kopen. Ook weekbladen zijn er in overvloed, waarvan enkele zelfs een behoorlijk niveau hebben bereikt. De productie van boeken echter staat nog in de kinder schoenen Bioscopen en theaters zijn doorlopend uitverkocht. Na zeven jaar van gedwon gen rust en zwijgen staan, naast de klas sieken, ook stukken op het repertoire der theaters van anti-fascistische auteurs. De Staatsopera en het Burgtheater geven hun voorstellingen in andere gebouwen. Alleen al het herstel van het Staats- operagebouw zal drie jaar duren. Weenen is nu een stad zonder aanzien. Het is lang niet meer de Stad der Dro men En hoe zal het in de toekomst zijn? was steeds de plicht der ouders. Dubbeltje voor dubbeltje, gulden voor gulden werd hiertoe opzij gelegd en op vaste tijden naar de spaarbank gebracht - hetzij voor de kinderen, hetzij voor extra uitgaven, voor moeilijke tijden of voor den ouden dag. Het viel niet altijd mee en toch moest het er vanaf. Ook thans rust op elkeen de plicht van sparen - vooral voor de üjden, dat er het noodige moet worden aangeschaft. Het is nu ook weer mogelijk om te sparen zonder op de kwaliteit of op den prijs van de voeding te bezuinigen, want één firma wijst U den weg: En betere waar - En 10 procent. Dusvoor f 10.- cassabons een gulden gespaard. (Ingezonden Mededelingen.) Blijkens een mededeling van het mi nisterie van sociale zaken aan de ge meentebesturen zal de voor 1945-46 gel dende vorstverletregeling ook van kracht zijn voor de komende wintermaanden Aan arbeiders, in dienst van bedrijven of ondernemingen, zal bij stagnatie door onwerkbaar weer wegens vorst, sneeuw of de gevolgen daarvar. en bij loonder ving een uitkering kunnen worden ver strekt krachtens de bepalingen van de overbruggings-regeling. (Slot) HET was verschrikkelijk brutaal. Maar Kees dacht niet verder dan aan het visje, dat nu misschien zijn hon derdduizendste rondje zwom, en aan de reuze mop, wanneer tante Gijsje met miereneieren en lieve woordjes op de chocoladevis zou afstevenen. .Daarom aarzelde hij niet, maar liet Loekie naar een jampotje vol leiding water verhuizen en de chocoladevi6 naar de groengetinte inhoud van de viskom. Het beestje keek met niet-begrijpen- de zilverpapieren ogen naar die nieuwe omgeving, welke zo geheel anders was dan de heerlijke geurende etalagekast van de chocoladewinkel. Maar Kees trok reeds de voordeur achter zich dicht, en stapte naar de stille singelgracht, waar niet anders te horen was, dan 't „Hollandse nieuwe" van een haringboer. Hier en daar pinkelde al een lan taarn. Achter een haag van verdorde rozenstruiken liet Kees de vis te wa ter. „Daar ga je, Loekie, en geniet er maar van". In z'n verbeelding zag Kees al het begroetingsfeest van de familie Goudvis ergens in de Stille Zuidzee. Maar er gebeurde iets geheel anders. Loekie toonde geen lust, om zijn fami lieleden op te zoeken. Onwennig spar telde hij rond. En begon toen rondjes te zwemmen; kleine afgemeten rond jes, juist zoals hij dat in de viskom had geleerd.... Het hielp Kees niets, of hij al in het water sloeg, en dreigde met de kat, Loekie liet merken, dat hij rondjes zwemmen het fijnste werk ter wereld vond. En omdat dat net zo goed in tantes viskom gebeuren kon, staakte Kees zijn bevrijdingspogingen en bracht met boos gezicht het grillige visje weer thuis. Daar wachtte tante reeds op hem. Iets, dat Kees erg verbaasde, en waar om hij gauw gauw de jampot in da keuken zette, Het oude mensje begon dadelijk te klagen, „O, Kees nu moet je toch eens naar Loekie kijken. Hij beweegt niet meer., en aandachtig tuurde ze in het kommetje. „Maar, Kees IS het Loekie wel?" en ze schoof haar bril op het puntje van haar neus. Toen legde Kees geheimzinnig een vinger op zijn lippen. „St. tante, Loe kie is betoverd. Wilt U één minuutje in de andere kamer gaan? Dan is hij zo weer de oude. „Ja, maar jij maakt er een grapje van protesteerde tante verontwaardigd. Toch slofte zfi op haar zwarte pantoffels de kamer uit. Och nee, ze heeft nooit begrepen, hoe het kwam, dat er bij haar terug keer een springlevend Loekie tegen het ronde glas tikte, al vroeg ze tel kens weer aan Kees, wat hij toch had uitgevoerd. Natuurlijk heeft Kees zijn mond ge houden. Het was een geheim tussen Loekie en hem. Maar voortaan is Kees onver schillig voor het l°t van goudvissen. Ze willen immers niet anders? Sten. Het CDK deelt ons mede, dat thans ook zij, die tussen 1 Sept. 1944 en 18 Febr. '46 zijn gehuwd en zich sindsdien zelfstandig hebben geves tigd, een aanvrage om serviesgoed kunnen indienen, voorzover zij dit nog niet hebben ontvangen. 23 doctoren, die beschuldigd worden van het nemen van proeven met mensen ui» concentratiekampen, hebben zich voor het Tribunaal te Neu enberg onschuldig verklaard De president van het Hof deelde mede, dat het eigenlijke proces op 9 December zal beginnen. door J. S FLETCHTO 37) .Tegen de tijd dat lk het volgend jaar terugkom", zei Collingwood, „kun je Je banen al zowat in orde hebben Maar dan moet Je nu al gauw begin nen En als lk me dan in Barford ves tig, zal lk zo nu en dan eens komen spelen, als ik mag" ,Als Je mag", viel Harold ln „Goeie grut, we zullen maar wat blij zijn als je eens komen wilt Wat zeg Jij, Nesta?" „WIJ zullen altijd blij zijn, mijnheer Collingwood te zien", zei Nesta Toen Colingwood vertok, klonk hem dit gezegde nog als muziek in de oren Het scheen hem toe, dat het meisje werkelijk meende, wat zij zei, en voor een ogenblik speet het hem, dat hij naar Indië ging HIJ zou zich ln Barford hebben kunnen vestigen, en dan.... Maar hij lacht® zichzelf uit om zijn luchtkastelen „En toch", mijmerde hij, terwijl de auto de stad naderde, „en toch geloof »k, dat ik hier terug zal komen Ik heb er zo'n voorgevoel van" Op zijn weg naar het station liep hij nog even aan bij Eldrick en Pascoe, om een paar papieren ln ontvangst te ne men. die in de tussentijd voor hem wa ren klaar gemaakt Het was toen al laat ln de middag, en het kantoorpersoneel was al vertrokken, behalve Pratt Pratt had speciaal op hem gewacht ,En nu gaat u terug naar Londen?" vroeg de klerk, terwijl hij hem de lange, gele enveloppe gaf „Wanneer zul len we het genoegen hebben u weer hier te zien?" Er was iets in de flemerige toon van den klerk dat Collingwood tegen stond Het scheen m toe, dat de man naar nieuwtjes aan het vissen was Hij kon het niet goed verklaren, maar van de begin ne af had hij een eigenaardig soort an tipathie tegen Pratt gehad, en hij was niet van plan enige inlichtingen te ver schaffen „Dat weet ik nog niet", zei hij koel „Ik ga de volgende week naar tndië" Daarna nam hij vormelijk afscheid van den bediende en vertrok Pratt, sloot het kantoor en volgde kiim langzaam, de trap af Buiten gekomen keek hij lang de verdwijnende gestalte van den jongen advocaat na en mompelde: „Naar Indië? En voor hoe lang?" In elk geval, het was goed nieuws, want Pratt was in Collingwood al een mogelijk mededinger gaan zien HOOFDSTUK X HET BRUGGETJE, Vrijdagavond laat kwam Collingwood ln Londen aan en de gehele volgende dag besteedde hij aan het maken van de laatste toebereidselen voor de reis, die de eerstkomende Donderdag zou aan vangen Hij verwachtte veel van de reis zelf en van het verblijf ln Indië Ten eerste ging hij ln het gezelschap van een buitengewoon knap en geleerd man. ten tweede zouden zij hun tocht in Egypte en Italië onderbreken Hij zou dus heel wat van dé wereld zien, en de gelegenheid hebben om van nabij met Indië en het Indische leven kennis te maken Het was een kans. die iedere jonge man met beide handen zou aangrijpen Toch wist hij. dat, als hij helemaal zou kunnen doen wat hij wilde hij het liefste nog n poosje in Barford had willen blijven om Nesta Mallathorpe nog beter te leren kennen Nu al scheen het voorjaar hem heel ver verwijderd toe, dan pas zou hij terug komen en weer naar het Noorden kunnen gaar» Maar het was Collingwood beschoren veel eerder na*ar het Noorden te reizen dan hij had kunnen dromen (Wordt vervolgd) Oplossing probleem 8. Stand: Zwart 8 sch. op; 9, 10, 15, 17, 18, 23, 27. 30. Wit 8 sch. op: 16, 20, 36, 38. 39, 41. 43, 50. Wit speelt: 1 36—31 (27 X 47), 2 16—11 (27 X 40), 3 11X4 (15 X 24), 4 4 X7H Wit moest juist op 7 slaan, omdat nu een eindstand verkregen wordt, die altijd voor wit gewonnen is. Men ga dit zelf ter oefening nog even na! Nu nog even een eenvoudig standje voor beginners: Zw. 8 sch. op: 10, 12, 13, 14, 19, 20, 24, 29. Wit 8 sch. op: 25, 27, 30, 31, 32, 35, 39, 43. Wit speelt 39—34, 35X44, 44—40, 43—39, 32—28, 27X9 en 25X5! Ter oplossing: PROBLEEM 9 van A. DE GRAAG. Zw. 9 sch op: 8, 10, 13, 17, 22, 23, 25, 27, 31. Wit 10 sch. op: 26, 30, 33, 34, 35, 37, 38, 39, 40, 47. Wit speelt en wint.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1946 | | pagina 6