S H.M. de Koningin sprak op Oudejaarsavond Het nieuwe jaar zet goed in Het leven is dragelijker geworden DE NOORDHOLLANDSCHE COURANT (JVITL DAGBLAD VOOR DEN HELDERKOEGRAS, TEXEL, WIERINGEN EN ANNA PAULOWNA „Laat ons elkander in het nieuwe jaar een kans geven" N.-Holland na elf uur zonder straatverlichting Coldaten op weg naar de Oost Een mooie toekomst ligt voor ons! Rede van Min.-Pres. Beel Engelse kolenmijnen genationaliseerd PORTSPETTERS 25 textielpunten geldig In Februari nog drie kolen- bonnen Wie gaat mee naar Engeland varen? Tegen Duitse bewapening Eervol ontslag verleend aan Dr. Hirschfeld Geen extra vlees meer Ernstige militaire situatie te Medan Wat Sjahrir ervan denkt Weerbericht TJ_;AnthonY yan Kp mper\ w~ /j.- 'jr - Het ontwaken BUREAU: Koningstraat 78-80 Den Helder Tel et oen 2845 Olro «49041 Dit.: J. Bljlsma DONDERDAG t JANUARI 1947. Voortzetting van de 7/ 78ste JAARGANG No/ M»l. HELDERSCHE COURANT TARIEVEN'. Advertenttee: M cent per millimeter. Familieberichten lt cent per m.m. Kleine ad vertenties Jutter tj es") tot IS woorden 75 cent, elk woord meer I cent Abonnementen: per Swartaa f S.—per post t 8.80 Ht ofdredacteur: M. H. E. Uyldert, Rayonredacteuren C. A. Dekkers en W. Kok. Vanuit het Paleis te Amsterdam sprak H M de Koningin op Oudejaars avond de volgende radiorede uit: „Landgenoten, Het is niet mijn bedoeling, vanavond ning op te maken van de gebeurtenis Nu gij voor de laatste maal in 1946 of misschien ver hier vandaan in ik op deze wijze bij U binnentredend gemoed tot gemoed. Allereerst dan mijn hartelijke wensen brengen waarvoor gij nu of later ken zich uit van de vervulling van de vens tot de goederen van de hoogste voor Uw huiselijk geluk en een hechte saamhorigheid als volk, voor levens vooral voor beschaving van geest en De West.1 Onze rijksgenoten in het Westelijk halfrond wens ik toe de spoedige ver vulling, eerst van het binnen de huidi ge grondwet bereikbare en daarna van wat pas na grondwetswijziging kan wor den tot stand gebracht, opdat die zelf standigheid Uw deel worde, waarnaar velen Uwer zo vurig verlangen en wel ke voor allen een gelukkige toekomst moge openen. Indonesië. Mijn gedachten gaan uit naar Indone sië, waar velon nog zo zwaar worden beproefd. Moge het nieuwe jaar de nieuwe rechtsorde naderbij brengen waarvoor van verschillende zijden alle krachten worden ingespannen en welke allen ten goede moge komen, ieder zijn rechtmatig aandeel brengende in de geestelijke en stoffelijke welvaart. Thans wend ik mij tot allen in het moederland. Wij leven in de overgangsjaren na de vrede. Vanzelfsprekend is ons denken en handelen gericht op een zo spoedig mo gelijk ontkomen aan de ellende, waar in de oorlogsjaren ons hebben gedom peld, op een voor de toekomst veilig stellen van onszelf en de onzen. Een blik terug- Hoe prijzenswaard de inspanning is, waarmede wij dit trachten te verwe zenlijken, zij brengt grote gevaren met zich. Velen vergeten te spoedig, wat zij doormaakten, zijn zo vervuld van eigen belang, en leven zo in zich zeiven ge keerd, dat oog, oor noch hart meer openstaat voor het leed van anderen, voor de grote nood stoffelijk maar vooral geestelijk, waarin soms de naas te buren verkeren. Vraagt gij U ooit weieens af, waar het meisje is geble ven, dat iedere veertien dagen trouw onopvallend en ongekend, de bonkaar ten thuis bracht voor Uw zoon, die oi> dergedoken was? Wat is er van den jongeman geworden, die met verach ting van gevaar voor eigen leven U, ongezien, geregeld de illegale bladen thuisbezorgde, uit welker inhoud gij weer nieuwe moed putte en hoop op de uiteindelijke bevrijding? Zijt gij niet él te spoedig vergeten de schanddaden uit de concentratiekampen die de ede'sten en besten uit ons volk ondergingen en die gruwelijker waren dan wat de ge schiedenis ooit heeft gekend? Geeft gij U er rekenschap van dat de verbittering van vele iongeren voortkomt uit miskenning en achter stelling, welke een gevolg zijn van 't niet willen of kunnen begrijpen van hun moeilijkheden en gerechtvaardigde verlangens? Schijnt het soms niet of velen de ogen sluiten voor het leed ^an de oorlogsweduwe en haar jonge kin deren, die dag in dag uit herinnerd wordt aan het gemis van man en vader, voor de nood van hun vrienden uit In- dië, of van hen, die in dit land zelf moesten evacueren en enkel het vege lijf nog konden redden? Hebt gij verleerd U in te denken en Oudej aarsrede te houden, om de reke- sen van het afgelopen jaar. om de huiselijke haard zijt geschaard eenzaamheid naar mij luistert wil een enkel woord tot U spreken van voor het nieuwe jaar. Moge het U veel dankbaar kunt zijn. Mijn wensen strek- meest eenvoudige behoeften des le- geestelijke waarde. Het zijn wensen familieband, voor een groeiende blijheid en arbeidsvreugd, wénsen moed. te verplaatsen in het leed en het gemis van al deze broeders en zusters? En ook gij, oud-illegale werkers, her innert gij U voldoende Uw goede voor nemen in tijden van grote nood, toen gij Uw kameraden beloofde, dat, mocht hun iets overkomen voor hun vrouwen en kinderen gezorgd en goed gezorgd zou worden, niet alleen materieel maar vooral ook geestelijk? Met waardering gedenk ik in dit ver band de arbeid der Stichting 1940— 1945. Vrienden echter, noch een orga nisatie als de Stichting, kunnen het ge voel van verlatenheid, van in een hoek staan, wegnemen. Dat kunnen wij si echts als volk in zijn geheel door te zamen de verantwoordelijkheid ervoor op ons te nemën. Laten wfl ons onze ereschuld be wust blijven. Ik doe allereerst een dringend beroep op hen, die verant woordelijkheid dragen en op posten staan, waar geholpen kan worden Mij tot alle landgenoten wendend, vraag ik voor verdriet en gemis, voor geestelijke en stoffelijke nood de deu ren van hart en huis en eigen kring open te zetten. Tracht hen, die in en door de oorlog geleden hebben, in de diepste zin des woord te begrijpen en mede te voelen wat er In hen leeft. Laat hen beseffen, dat zij een vaste plaats, een vriendenplaats hebben in het midden van onze volksgemeen schap. Thans wend ik mij tot de oudstrij ders in het binnenlands verzet. Laat U niet ontmoedigen en wanhoopt r.iet, wanneer gij het doel waarvoor gij hebt gestreden nog veraf ziet. Het komt er thans op aan, dat datgene, waarvoor gij in 't verzet pal hebt gestaan, in en door het geheele Nederlandse volk wordt verwezenlijkt en het is daarom noodzakelijk dat gij ook nu nog, ieder op zijn plaats, de idealen, gekoesterd in Uw strijd, blijtt uitdragen. Grote Idealen worden niet in één jaar bereikt. Laat U niet tot daden verleiden en prikkelen, die Uzelf slechts schade kunnen brengen en die een geest ade men waartegen juist Uw gevallen mak kers gestreden hebben, toen zij hun leven gaven voor recht en wet. Slechts zo blijft gij trouw aan de geest van het verzet. Tot de eenzamen En ten slotte wend ik mij tot U die na de oorlog vereenzaamd in het leven zijt achtergebleven en door de traag heid des harten, ook van wie U om ringen, vaak zo radeloos gestemd, wan hoop in U voelt opstijgen. Uit vele brieven die ik in de loop van dit jaar heb ontvangen weet ik hoe moeilijk Uw leven is door'verdriet en liefdeloosheid. Gij zijt echter niet ver laten. Goddank kloppen er in ons volk nog liefhebbende harten voor U. In deze tijden van onrust en onzekerheid, die zowel in als buiten ons vaderland hun invloed doen gevoelen, gaat wat U drukt ook aan mij niet voorbij. Ook ik heb mijn sombere ogenblik ken, wanneer ik zoveel liefdeloosheid, leed en verwarring om mij heen zie. Maar neen, wü komen van het Kerst feest en nemen daarvan mede geloof, hoop en liefde, maar de liefde het meest. Die liefde, die nimmer wan hoopt en steeds klaar staat om vertrou wen te schenken. Laat ons elkander in het nieuwe jaar een kans geven en vertrouwen schenken en ook in dit op zicht het voorbeeld volgen, dat Christus ons geeft. Voorwaar, dan zal veel mogelijk zijn, wat thans onmogelijk schijnt". Het Provinciaal Electriciteitsbedrijf van Noord»Holland heeft zich door de moeilijke kolenpositie, genoodzaakt ge» zien, ten aanzien van de straatverlich» ting bezuinigende maatregelen te ne» men. Zo lang de toestand niet veran» dert, zal de avondverlichting een half uur na zonsondergang worden ontsto» ken en om elf uur 's avonds worden gedoofd. Amsterdam en Haarlem val» len buiten deze regeling, daar zij niet door de P.E.N. van stroom worden voorzien. „Oranje" vertrok 24 Dee. '4« van IJmuiden; „Sloterdijk" vertrok 28 Dee. '48 van Rotterdam. Beider doel. Ba tavia EEN ZORGZAME VADER! Een methode om desillusies te voorkomen.... De politie van Charleville (O.- Frankrijk) heeft op Nieuwjaars morgen de 33-jarige Charlotte Thiembault uit een opsluiting bevrijd, die 6Y, jaar heeft geduurd. Haar vader hield haar gevangen op een zolderkamertje, waarvan het éne kleine venster door een ijzeren luik volkomen was afge sloten. Op de vraag, waarom hij zijn dochter zo behandeld had, antwoordde de vader: „Ik wilde haar voor de teleurstellingen en desillusies des levens sparen". Ter gelegenheid van de jaarwisseling heeft de minister-president, dr L J M Beel, een radiorede gehouden. Hij zeide daarin o a.: Wederom is er éen jaar toegevoegd aan de geschiedenis van Nederland en van de wereld Eén jaar van grote betkenis voor beiden Het eerste jaar, dat wij van het begin tot het einde konden besteden aan de li quidatie van de afschuwelijke oorlogstijd, die achter ons ligt en aan de opbouw van een nieuwe samenleving. In de loop van 1946 hebben de tekenen van herstel zich bevestigd, versterkt en vermeerderd. Wij zijn in 1946 vooruit ge gaan. Onze rantsoenen en onze winkels, ons schoeisel en onze kleding, onze in dustrie, onze landbouw, ons verkeer, onze uitvoer en de inzet van onze arbeids kracht, getuigen ervan, zij het dan ook dat veel te wensen is overgebleven Wel- 'iswaar moeten wij ons op het ogenblik ten behoeve van het behoud onzer oude en van de winning van nieuwe afzet gebieden nog veel ontzeggen. Oeze ont zegging is echter winst, omdat zij gericht Is op het openhouden van de arbeids en levensmogelijkheid van ons volk in de toekomst. Wie het geheel van ons econo misch bestel op dit ogenblik vergelijkt met dat van één jaar geleden, kan zich met aan de conclusie onttrekken, dat ver betering is ingetreden. De mens leeft echer niet van brood, van economisch welzijn alleen. Ten allen tijde en alom ter wereld wegen de di"gen des geestes zwaarder dan stoffelijke rijkdom. Ook wij hebben dat ondervonden. Wij hebben tijden gekend waarin wij rijker waren dan nu, doch minder gelukkig, om dat wij ons niet zeker in ons bestaan en ons in geestelijk opzicht beknot wisten. Ook op deze beide punten heeft het jaar 1946 vooruitgang gebracht Luisteraars, een nieuw jaar ligt voer ons. Laten wij ons niet verhelen, dat de moeilijkheden in 1947 niet geringer zullen zijn dan in het voorbijgegane jaar De arbeid zal ons echter gemakkelijker vallen, omdat het leven dragelijker is ge worden. Wij moeten nu de blik hoger richten, wij moeten het oog weer openen voor de dingen des geestes Wij moeten ernst gaan maken met de bestrijding van de geestelijke nood, waarin ons volk ver keert Met name de idealen van de jon geren moeten aan bod komen de idealen die verder reiken dan de mate riële welvaart. Meer nog zullen wij de hulp der ker ken, der maatschappelijke organisaties, met name der jeugdorganisaties, behoe ven, om, met inzet van alle krachten, ons volk tn 1947 op een hoger geestelijk cn zedelijk levensniveau te brengen. Dat is tot een Inniger waardering van het huis gezin als de grondslag en de kern van iedere gezonde samenleving, ook van de onze, tot een groter besef van eenheid en tot een sterker streven naar een goed staatsbestel. Nederland bezinne zich in 1947 op deze dingen Nederland bezinne zich ook op zijn plaats tussen de volken. Wat we in het afgelopen jaar tot stand brachten in onze betrekikng tot Belg.ë houdt goede beloften in voor de toe komst Wij zullen voortgaan bij te dragen tot verbetering der internationale betrekkin gen die ik constateer het met innige vreugde zich in het jaar 1946 hebben ontwikkeld in een richting, die zekere optimistische verwachtingen voop de toe- lomst van het grote goed van de we reldvrede wettigt Wanneer wij willen. De officiële overdracht van de Engelse kolenmijnen aan de Staat heeft gister te Londen plaats gehad. Emmanuel Shin- well, minister van Brandstoffen en Ener gie, heeft daarbij aan Lord Hyndley, voor zitter van de Nationale Steenkolenraad. den nieuwen eigenaar, een gebonden af druk overhandigd van de Nationalisatie- wet voor de Steenkolenindustrie De plechtigheid werd door minister-president Attlee, den minister van Buitenlandse Za ken Bevin en vele andere bekende per- 'soonlijkheden bijgewoond. Bevin maakte bij het verlaten van de zaal tegen iemand de opmerking, dat het een groot verschil zou maken voor de diplomatieke positie van Engeland en voor zijn eigen „moeilijkheden", indiert de En gelse export maar weer op gang kon wor den gebracht. Tevoren had Shinwell ver klaard, dat het herstel van de export een van de belangrijke doelstellingen van de Steenkolenraad moet zijn. Te Foxhol (Groningen) geraakte een autobus in hei Winschoterdiep, tengevolge waarvan drie vrouwen om het leven kwamen. Het voertuig op de plaats des onheils. Hooghuis P. De uitslagen van de tweede dag van het schaaktournooi te Hastings (voormid dag) luiden premier section: Tartakower wint van Abrahams; major section afde ling b: H Gerritse (Nederland) wint van r M roster (Engeland);, major section afdeling c: A D White (Engeland) remise met M J Jacobsen (Nederland). Bij de gisteren in het Feyenoord Sta dion te Rotterdam gespeelde wedstrijd van de Zwaluwen tegen het Rotterdams elftal behaalde de Zwaluwenploeg een 82 overwinning. In een matige wedstrijd heeft het Amsterdamse elftal gistermiddag in het Olympisch Stadion een verdiende 8—2 overwinning behaald op een Zwaiuwen- e'ftal. 30.000 toeschouwers zijn in meer dere opzichten teleurgesteld De rust ging in met 1—2 ligt een mooie toekomst voor ons open Het nieuwe jaar 1947 in. Een gulden Jaar moge dit worden voor ons land, voor ons Vorstenhuis, voor ons Volk. Een jaar, waarin wij dichter bü onze Idealen ko men, dat is tenslotte dichter b(J Hem, die alle ware idealen Zijn leven ingiet en d>p het jaar 1947 tot een zegenrijk nieuwjaar voor u allen moge maken. Door het Centraal Distributiekantoor is bekend gemaakt, dat met ingang van 1 Januari 25 textielpunten geldig zijn ver klaard voor het eerste kwartaal van 1947 Hiervan moeten echter 5 punten als „ex tra" worden beschouwd, want het ligt in de bedoeling ieder kwartaal 20 punten aan te wijzen Thans zijn geldig de num mers 131 t/m. 140, die elk een waarde hebben van één punt, en de letters D, E en F, die een waarde vertegenwoordigen van ieder 5 punten. De drastische verlaging van onze gas. en electriciteitsrantsoenen en de vermln- dAing van de kolentoewijzingen aan be paalde industrieën hebben velen zich be zorgd doen afvragen of aan de brandstof- fenvoorziening van particulieren niet eveneens getornd zal worden. Van bevoegde zijde verneemt „Het Pa rooi" echter, dat er geen reden tot pessi misme bestaat. Wél hebben de stakingen in Amerika en de vorstperiode onze ko lenpositie zorgelijker gemaakt, maar des ondanks zal het mogelijk zijn de bonneu voor de drie eenheden brandstof, die wi) Groot Brittannië en België zijn in on derhandeling getreden over de afschaffing van visa bij het reizen van en naar beide landen. Uit goede bron1 wordt vernomén, dat na het afsluiten van de onderhande lingen met België Groot-Brittannië een soortgelijke overeenkomst wil treffen met Nederland en Luxemburg. Zwitserland en de Scandinavische lan den zijn eerst later aan de beurt. De geallieerde Bestuursraad voor Duits land heeft een verordening uitgevaardigd, volgens welke fabricatie, invoer, uitvoer, transport en opslag van oorlogsmateria len in Duitsland wordt verboden, ter voor koming van herbewapening van het land, aldus meldt de Britsche nieuwsdienst in Duitsland. De verordening was op 20 December '46 door de leden van de Raad ondertekend Bij Koninklijk Besluit is met ingang van 1 Januari 1947 aan den heer H M Hirschfeld op zijn verzoek eervol ontslag verleend als secretaris-generaal van het voormalige departement van Landbouw en Visserij, onder dankbetuiging voor de niet betwiste zeer grote en belangrijke diensten, in genoemde functie gedurende vijf zeer moeilijke bezettiingsjaren aan het Nederlandse volk bewezen, en is mei ingang van dezelfde datum benoemd tot secretaris-generaal van het departement van Landbouw, Visserij en Voedselvoor ziening in vasten dienst mr J Th Bonner. man, tot dien datum ambtenaar in üjde- lijken dienst bij genoemd departement, belast met de waarneming van de functie van secretaris-generaal. nog te goed hebben, te honoreren. Ver moedelijk zullen de bonnen ln de loop van de maand Februari kunnen wordzn aangewezen, onvoorziene omstandigheden voorbehouden Met Ingang van 6 Januari 1947 zal, zoals reeds ls aangekondigd, de extra verstrek king van 100 gram vlees boven he trant- soen van 40o gram per persoon per veer tien dagen voorlopig worden stopgezet. BATAVIA De Nederlandse militaire woordvoerder meldde dezer dagen een ernstige ontwikkeling in de militaire si tuatie te Medan. De republikeinse dele gatie van de commissie heeft vóór uitvoe ring van de bestandsvoorwaarden het Nederlandse hoofdkwartier ie Medan er van ln kennis gesteld, dat zij alle be staande overeenkomsten, die met betrek king tot de démarcatielijn op 7 December waren gesloten, opzegde op grond van da beslissing van de gemengde bestandscom missie te Batavia dat „nieuwe defensie maatregelen niet geoorloofd waren." De militaire woordvoerder voegde aan zijn mededeling toe, dat de overeenkomst betreffende de démarcatielijn met vol ledige instemming van de republikeinse delegatie gesloten was. Dr J J van de Velde, politiek adviseur van de Ned.-Indisehe regering op 9uma- tra, verklaarde ln aansluiting hierop, dat aan Nederlandse zijde alles was gedaan om de overeenkomst, welke door Rjarl- foedln en Oerip ondertekend was, na te leven, doch dat de republikeinse mili taire leiders haar voortdurend saboteer den. Thans is met een telefonische me dedeling van kolonel Sitompoel van Sian- tar, die eveneens mede-ondertekenaar ie geweest, de overeenkomst geschonden zonder enige redelijke grond. In verband met deze ontwikkeling heeft men de bevolking van Medan geadviseerd in huis te blijven. In een interview met een correspondent van het ANP heeft Sjahrir als zijn mening te kennen gegeven, dat het accoord van t.inggadjatl, bij de behandeling in de tweede helft van Januari, wel zou wor den aanvaard. Naar zijn schatting zouden de grote partijen tezamen ongeveer 200 stemmen ten gunste van het accoord uitbrengen, terwijl een aanzienlijk aantal stemmen vóór van de kleinere partijen wordt ver wacht Zo zou dat een meerderheid vóór Linggadjati vormen. Weersverwachting, geldig tot hedenavond: Toenemende wind. Meest zwaar bewolkt met later op de dag plaatselijk enige regen of sneeuw. In het zuid-westen van het land temperatuur om het vriespunt, in het noord-oosten van het land lichte vorst tot temperauur om het vriespunt. Matige, aan de kust tijdelijk krachtige, wind tussen zuid-oost en zuid-west. Alle recV»U*i 12) In hun droom beleefden de vijf man» nen op het vlot opnieuw de verschrik» kingen van de uren, die zij in het wa« ter dreven. Nóg eens moesten zij de wanhoop ondergaan van het zich ver» loren»weten in de mateloosheid van de Atlantic, nóg eens hoorden zij de stemmen der mannen die nog eenmaal om hulp riepen, om daarna te zwijgen. Daarna overgolfde hen de brede, mach» tige deining van de oceaan. En nóg eens moesten zij door de poort der angst, die als een machtige barricade opgericht staat tussen het le» ven en de dood. Zij sliepen. Uren en urenlang. En eigenlijk was het niet eens slaap. Het was een coma, een staat van bewusteloosheid, waarin vijf verzwalk» te en tot de dood toe'vermoeide licha» men gekomen waren. Een dag ging over het vlot heen. De zon stond hoog aan de tropenhemel en zengde neer op de doorweekte mannen. Op de vodden die hen omhulden en op hun door het zo lang in het zeewater liggen, weekgeworden huid. Die zon schroeide en brandde, doch zij voelden het niet. En zoals zij de hitte niet voelden, zomin zagen zij de driehoeks» vinnen der haaien, die rond het vlot zwierven. Een enkele maal, in al die uren, weerklonk van verre het zwak hulpgeroep van een verlaten zwemmer. Een der laatsten van de „Zaandam". Maar niemand hoorde het geroep. Al» leen een zeevogel, die verwonderd neerzag op het vlot met die vijf roer» loze mannen. En zo werd het opnieuw avond. Kees van der Slot opende zijn ogen en hij wist waar hij was. Hij zag om zich heen en vond de anderen. Vier mannen. Een enkel gezicht kwam hem bekend voor; dat had hij wel eens eer» der gezien op de „Zaandam". Hij wilde opstaan doch voelde een hevige pijn in zijn lichaam. Het was alsof nedere vezel van dat lichaam ver» stijfd was, opgedroogd, verteerd. Hij kon het wel uitschreeuwen van de pijn. Hij begreep dat dit de oververmoeid» heid van de spieren moest zijn, bene» vens de gevolgen van de intense hitte van de tropenzon, die al die uren op hen neergebrand had. Hij merkte dat hij weinig honger had. Wel dorst. Hij zou niet lang wachten met het onderzoek naar alles wat op het vlot aanwezig was. Maar ze zou» den het zuinig aan moeten doen, want het was best mogelijk dat ze verschei' dene dagen zouden ronddrijven, aleer ze, door eeïi schip, een vliegtuig of wat dan ook, ontdekt zouden worden. En het kon nog wel langer dan een paar dagen duren ook. Wel een week! De anderen ontwaakten. Kreunend werden ze wakker, zagen verdwaasd rond zioh, konden zich in het begin niet herinneren wat zich afgespeeld had. En ook zij voelden de felle pijn in hun lichamen. Ze zaten rechtop en keken elkaar aan. Vijf mannen. Ze wisten eikaars na» men niet. Ze kenden elkander niet, hoogstens waren enkelen van hen el» kaar tegengekomen op de „Zaandam" zonder een woord te wisselen. Ze wis» ten niets, volstrekt niets, van elkaar en hier zaten ze nu vereend op een vlot 2Y, bij 2y, meter, in het midden van de South Atlantic. Een gril van het noodlot had hen vereend. Dat zelf» de noodlot had niet gewi]^ dat ze ten» onder gingen. Niet door de haaien, niet door het water, niet door uitputting. Het had hen beschermd en hen hier samen thuisgebracht. Thuiseen wonderlijk woord voor dit kleine stuk» ie hout, waarop ze nauwelijks konden liggen zonder elkaar aan te raken. Hun benen lagen over elkaar en ze deden elkander pijn, omdat hun huid overge. voelig was geworden. Zij zagen elkan» der onvriendelijk #aan want de pijn bleef doorvlijmen als werd met een gloeiend mes in hun vlees gesneden. De avond viel snel over de zee en vond vijf versufte mensen, die door een gril van het lot in het leven terug» gestoten waren, hoewel zij alle vijf eigenlijk allang met datzelfde leven af» gerekend hadden. Ineens stonden zij hu voor de nieuwe en grootse taak: dat leven te behouden en de mogelijkheid te scheppen óm te leven. Elk van hen had er zijn eigen gedach» ten over. Geen geleerde en hoogge» stemde gedachten, want het waren maar gewone zeelui, vier van de vijf. Gewone gedachten in de hoofden van gewone mannen, die niets anders de» den dan de zee bevaren en te helpen aan de vrijmaking van de wereld. Dat laatste was hun niet ten volle duide» lijk. Ze zaten op het vlot. Onder het vlot vloeide de deining, erboven welfde de avondhemel. Sterren begonnen te schij» nen. Kees van der Slot dacht aan Rot. terdam en hij had wel eens willen weten hoeveel mijl hij er vandaan was. Hij kreeg ineens verschrikkelijk trek in een cigaret en hij moest denken aan bier. Want hij had nu hevige dorst. Hij voelde aan zijn roodverbrande been en merkte dat de huid als een trommel, vlies zo strak gespannen was. De anderen zaten met grote, staren» de ogen voor zich uit te turen. Ze za» gen niets. Ze waren bezig met zich zelf in het reine te komen en een ver» klaring te zoeken voor het grote won» der in hun leven: dat ze gered waren uit de groen»grijze zee, dat ze zich be« vonden op een vlot, met z'n vijven bij elkaar. Daarna zou de redding komen. En déarna zouden ze opnieuw bezit kunnen nemen van het leven, hun le» ven, gesleten grotendeels op zee, deels aan de wal. Ze zouden het er eens goed van ne» men, als ze binnenkort aan wal waren. Ze zouden passagieren en al het vette der aarde genieten. Dat hadden ze, bjj Jove, wel verdiend. De nachtwind suisde mild over hen heen, en dreef de slaap uit hun ogen. (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 1