Een toeg naar den Piemel I)K PARELVISSCHERS van van de Laan van Meerdervoort GEZINSOMSTANDIGHEDEN - IN DE SOVJET-UNIE De tandarts VOOR DEN ZONDAG Oost-ündonesies letterkunde kan in een boekenkast Kwart millioen inwoners kan lezen en schrijven. Vijf krantjes en veertig bioscopen Groot-Hrittannië tegen de JResf oan Europa I. Bij het transport in de drukke havenplaats Aden, nabij de ingang der Rode Zee, speelt de kameel een voorname rol. wegens sijn geschiktheid als lastdier, dat tegen grote hitte bestand Is. Een gebruikelijk gezicht in de straten van Aden, de handelaar met zijn kameelwagen. Fox P, Wonderlijke dingen uit een wonderlijk land Van onzen parlementairen redacteur.) Op Dobo wordt Hawaiiaansch gesproken Ik weet niet oi dit feit u verbaast, verontrust da 1 wei onverschillig Iaat. Waarschijnlijk zal het laatste het geval zijn. Maar misschien stelt u in een en ander toch wel belang als ik erbij vertel, dat op Dobo sinds meer dan men- schenheugenis de Nederlandsche vlag wappert Heeft Nederland een gebiedsdeel in den Hawai-archipel Neen, dat niet, inaar toen er eertijds werkloosheid Ontstond onder de parelvisschers van bet romantische Amerikaansche eilan denrijk in de Stille Zuidzee, dat zoo Sterk tot onze verbeelding spreekt,is een gedeelte der slachtoffers naar Ne- derlandsch gebied getrokken om er zijn geluk te beproeven. En met succes 1 Zij moeten er overigens dit succes deelen inet Australiërs en vertegenwoordigers Van andere volkeren, tot voor kort Ook Japanners. Spraakverwarring. Is het u nog niet duidelijk? Hebt u pooit van de Nederlandsche parel- Visscherij gehoord? Wel, Dobo is een Van de meer dan tweeduizend eilanden Van wat voor kort de Groote Oost heette en sedert 24 Dec. j.L Negara Indonesia Timoer, dat is de Staat Oost- Indonesië. Dobo is maar een heel klein Sn naar verhouding onbelangrijk on derdeel van den gloednieuwe n staat, lnaar het is een sterk typeerend onder deel. Op Dobo toch. dat u en ik niet kennen, heerscht een Babylonische Spraakverwarring- onder den "schaduw Van de Nederlandsche vlag. En toch |s het er altijd rustig geweest. Iedereen kon er zijn brood verdienen (dat geen brood was) zonder dat de een den ander doodsloeg. Trouwens, als dat wel gebeurd was op Dobo zouden u en ik er stellig van gehoord hebben. Van de kwade dingen hoort men meer dan van de goede, helaas. Dobo dan is een van de meer dan tweeduizend eilanden en eilandjes van Ooet-Indonesië, waaryan het grootste, Celebes, 4.300.000 inwoners telt, zijnde de helft van het inwonertal van den geheelen staat, en waarvan er zeker een paar honderd onbewoond zijn. Hoeveel Niemand weet het, zooals zelfs niemand precies kan vertellen uit hoeveel eilanden deze staat bestaat. Ik wil het gaarne aan presifdent Soe- kawati vragen, maar ik ben er tevoren van overtuigd, dat ook hij het ant- troord schuldig zal blijven. Zelfs hij Eigenaardige ethnografie. Oost-Indonesië is een verzamel naam voor een gebied van een eth- nografische constructie, dat wel het tegendeel van een eenheid vertoont, voor de Japansche bezetting was er sinds eeuwen de eenheid van het Nederlandsch gezag. In dezen tijd zijn wij geneigd ons af te vragen of dat gezag onderdrukking betee- kende. Neen, zeggen zij, die dat gezag gedragen hebben. Neen, is blijkbaar ook de opvatting van pre sident Soekawati, die tot dusver geen poging in het werk heeft ge steld om contact te krijgen met zijn Javaanschen collega Soekarno, maar wel een audiëntie bij H. M. de Koningin heeft aangevraagd. Neen, zegt ook de Unie van Oost- Indoneslë, die in een resolutie heeft verklaard niets te voelen voor de Vereenigde Staten van Indonesië met de Republiek als leidende fac tor. Neen, is zelfs het oordeel van de afdeeiing Ambon van de Partai Indonesia Merdeka, die op 31 Aug. ter gelegenheid van de receptie ten Residentshuize een prachtig bloemstuk liet bezorgen, versierd pet een oranjelint, waarop in eer- m Engelsche douane geloofde aan Sinterklaas In Engeland zfjn Sinterklaas en Zwarte Piet onbekend. Dit leidde tot het volgende verma kelijke Incident, waarvan de „Meppeler Courant" verslag deed: De bij het vliegveld Langham gelegerde Nederlandsche militai ren organiseerden op 4 Decem ber een Sint Nicolaasfeest, waarop ook 150 Engelsche kin deren werden uitgenoodigd. De kinderen kregen het verhaal van den Sint uit Spanje te hoo- ren in het bijzijn van een ver slaggever van de „Daily Mail". Sinterklaas streek in een vlieg tuig op het vliegveld neer en de verslaggever maakte een prach tig verslag voor «ijn blad. Den volgenden dag werd het vliegveld door de verontwaar digde Engelsche douane opge beld. Men wilde weten, waarom het vliegtuig met dien meneer uit Spanje geen tusschenlanding had gedaan voor douane-con- tröle, zooals voorgeschreven is1 biedige termen de welgemeende ge- lukwenschen „voor Hare Majesteit onze vereerde Koningin" stonden geschreven. Meer zet dan land. Dit zijn vreemdo dingen. Zoo zijn er meer Vreemde dingen binnen dq grenzen van dezen staat, die meer zee dan land meet en waarin Noord «n Zuid zoomin als Oost en West elkaar kunnen verstaan, maar waar van de Nederlanders altijd voldoende hebben begrepen om er rust, orde en welvaart te kunnen waarborgen. Nu willen de Nederlanders er zich, als gezagsdragers althans, terugtrekken. Maar president Soekawati meent, dat zij dat toch niet al te consequent moeten doorvoeren. Vandaar, dat hij een volbloed Neder lander, den bankie* Hamelink, tot minister heeft benoemd- Maar ook zit er in zijn eerste kabinet naast eenMa- kassaar en nog een aantal onver valschte landskinderen, een zoon van het He- melsche Rijk. Een Balinees, een Makassaai, een Zeeuw en een Chiftees: wonderlijk vjertal aan het hoofd van een wonder lijken staat. Maar hoe het zij, mogen zij slagen in hun zware taak! Onder schitterende weersomstandig heden Is te Nice voor het eerst sinds 1939 het Carnavalsfeest weer gevierd. Ten be sluite zal op 17 Februari met medewer king van de Britse marine een met bloe men opgeluisterd spiegelgevecht op zee plaats hebben. Zoo*n weg wordt ons deze week in twee Amsterdamsche theaters op het witte doek getoond in de Zweedsche film „Himlaspelet", die gelukkig ten langen leste, na de bekende Nederland sche censuurellende (zou er wel een schoolmeesterachtiger volk dan het on ze bestaan?), toch nog tot onze bio scopen is doorgedrongen. „Spel van een weg naar den hemel" luidt de ver taalde titel. De feitelijke inhoud, met détails, kan hjer buiten beschouwing worden gelaten, evenals de artistieke v<aarde. Opdeze plaats kan voor ons al leen de religieuze waarde gelden, meer ln het bijzonder: de christelijke. Wanneer wij die dan op zichzelf trachten te zienmoeilijk genoeg! en haar bijvoorbeeld vergelijken met de negerfilm „Grazige Weiden", die vaak in een adem met ,Himlaspelet" wordt genoemd, dan moet het ons toch, ondanks alle bewondering voor ver schillende filmische en ook meer inner lijke kwaliteiten, van het hart dat onze zwarte broeders blijkbaar een fijner onderscheidingsvermogen en een zuiverder christelijk besef hebben dan in deze overigens zeer mooie Zweed sche film tot uiting komt God de Va der was ons hierin tezeer de „lieve goede Sint", die tenslotte altijd wel weer zorgt voor een happy ending. Een God zonder eenige gestrengheid, zonder diepe smart over de mensche- lijke zonde, een God van Wien geen oordeel uitgaat al is dat dan geen veroordeeling en verwerping zoo een God heeft voor ons met God zelf toch niet veel te maken. Een mensch gaat op zoek naar God ten einde Hem rekenschap te vragen van Zijn gerechtigheid op aarde. Een zeer algemeen menschelijk gegeven dus, immers we]ke geloovige heeft niet met de Jobsvraag „Waarom laat Gij dit alles toe?" te worstelen? Die mensch raakt op zijn weg naar God in allerlei aard scha voetangels en klem men verward, valt van den uitspat- tingsroes in den machtsroes en ten slotte tracht hy zichzelf, na allen on rechtmatig verworven rijkdom en aan zien, zand in de oogen te strooien door als „rijke weldoener" te poseeren. Maar als God temidden van zijn eigengerech tigd en farizeesch gestumper zijn ziel komt opeischen, staat die ziel hulpe loos en naakt voor haar Schepper en alleen de stervenstroost die de Moeder Gods eens door hem schromelijk verlaten en vergeten hem reikt schijnt een moment een zweem van schuldbesef in hem wakker te roepen. Maar het ontwaken op de hemelwei in Gods tegenwoordigheid is wel zeer gemakkelijk, zonder eenige schuldbe lijdenis of berouw zijnerzijds maakt God alles in orde Het eenige wat tot hem doorgedrongen schijnt is de er kenning: „Ik had geen recht om van U gerechtigheid te eischen." Dus zoo iets als: Wij hebben elkaar niets te verwijten! Alle aanduiding van een innétlijk overweldigd zyn door Gods volkomen andersoortige en on doorgrondelijke gerechtigheid ont breekt. En Christus ontbreekt, in tegenstelling met „Grazige Weiden", waar Golgotha juist een allesbeheer- schende rol vervult. Er wordt geen enkele aanduiding gegeven van een liefde die by voorbaat alle onrecht reeds verzoend heeft. De „verlossing" geschiedt zonder eenige goddelijke noodzaak, als men dat zoo noemen mag. Daarom verlaten we, ondanks het vele schoone, de bioscoop na deze film ln het besef van de ondeugdeiykheld van „een", van iederen weg naar den hemel. Want wèl mogen wy weten dat alle goeds dat ons wedervaart „sola gratia" is, alleen uit genade, en niet dank zy onze eigen verdiensten, maar tegeiyk zyn wy er als christenen elk van verzekerd dat die genade uitslui tend kan worden aangenomen door een „verbrijzeld", een berouwvol en deemoedig en naar wedergeboorte smachtend hert, CLANDESTIENE STOKERIJ BIJ BRAND ONTDEKT De primusvergasser, die Donderdag middag op de derde étage van een wo ning aan de Beukenweg te Amsterdam een felle uitslaande brand veroorzaakte, blijkt bij nader onderzoek gebruikt te zijn voor een clandestiene distilleerderij. De politie nam een grote partij suiker en tarwe en een melkbus met gistende vloei stof in beslag. DE TOEKOMST VAN ROTTERDAM Eind Februari zal te Rotterdam een zgn. verke rsdag worden gehouen, waar alle vraagstukken met betrekking tot de verbinding van deze stad met de zee en vooral het achterland besproken zul len worden. Het Rijnverkeer is de hart ader van Rotterdamls bestaan. Van de opleving hiervan hangt de economie van deze stad af. (Van onzen parlementairen redacteur.) „Soember Ponerangan" is de naam van het dagblad met de grootste op lage ib Oost-Indonesië, n.1. 6000. Het verschijnt te Makassar in het Maleisch en wordt alleen in die stad en de naaste omgeving gelezen. De omvang is gering vier bladzijden van bet formaat onzer radiobladen. Het wordt geheel met de hand gezet en op een vlakpers gedrukt. Van diezelfde pers aan het Hoogepad in Oost-Indonesië's hoofdstad fladdert voorts zesmaal per week het Neder landsche blad „De Dag", waarvan de oplage iets boven de 4000 ligt. Het ziet er uiterlijk net eender uit. Geen pers Geen van beide bladen bevat illustra ties en dat is evenmin het geval met de „Bali- en Lombokbode die in Denpassar wordt gedrukt. Misschien (maar niemand kon mij daaromtrent zekerheid verschaffen, verschijnen er ook krantjes op Ambon en te Menado, maar daar blijft bet dan ook bij. Over de pers van Oost-Indonesië is men gauw uitgepraat. En toch is het een zeer belangrijk onderwerp. De omvang van de pers is een middel om bet ont wikkelingspeil der bevolking te peilen. Een ontwikkeld volk kan zijn dag-, week- en maandbladen niet ontberen. De pers toch is een voortdurende Bron der Verlichting, een Soember Pene- rangan Vrijwel geheel Oost-Indonesië ont beert deze bron en ontbeert derhalve ook de verlichting des geestes, die ervan uitgaat. Wel is er een hunkering naar eenige kennis, om van wetenschap nog maar te zwijgen. Blijkens de jongste gegevens (die van 1930!) bezochten 22.689 kinderen de volksscholen, 18.858 de vervolgscholen en 557 de standaard- scholen. De Hollandsch-Chineesche scho len telden 2518 leerlingen, de Holl.- Inlandsche 1238 en de schakelscholen 642. Deze leerlingen hebben thans den leeftijd der volwassenen bereikt. Der halve moeten 250.000 Oost-Indonesiërs in staat worden geacht te kunnen lezen en schrijven. En toch is er geen krantenwezen van eenige beteekenis. Talen en afstanden. Hoe komt dat Wel, in de eerste plaats spreken en schrijven deze kwart- millioen menschen tal van verschillende calen. Dan wonen zij verspreid over weeduizend eilanden, die ten deele verder uit elkaar liggen dan Terschelling m Sardinië. In zoo'n staat is een lan delijk dagblad, dat gelezen wordt van .Voord tot Zuid en van Oost tot West cnvoudig onbestaanbaar, zelfs al zoa- len al 8.5 millioen inwoners erom ritten te schreeuwen. Behalve ver- chillende talen hebben de onderschei- leno volkeron ook verschillende letter- chriften. Het Balineesch lijkt nog het .neest op het Javaansch, maar in het ehrift wijkt het er toch ook weer ver an af. Het Makassaarsch en het Boe- ineesch zijn verwant met het Maleisch, laar zij hebben elk een eigen schrift. >e talen van Halmaheira en omliggende Handen lijken in niets op de andere alen in dozen staat; alleen wijzen immige woorden op eenige verwant- hap met Philigpijnscho talen. Neder landsch en Maleisch worden, verstaan te Makassar, in de Minahassa en op Ambon. Maar daar heeft de bevolking dan ook een zekere mate van ontwik keling bereikt. De Minehassa, geboorte land van den heer N. Palar, lid van de Tweede Kamer in Den Haag, heet niet voor niets de Twaalfde Provincie van N ederland. Zending en missie. Het ontwikkelingspeil der bevolking houdt in zekeren zin verband met de verspreiding van het Christendom, dat hier in dit voor 50 procent nog heiden- sche gebied voor de andere helft is Oost-Indonesië Islamitisch gemak kelijker proselieten wint dan in de meer orthodox-Mohammedaansche streken van Java en Sumatra. Zending en Missie hebben voet aan den grond ge kregen op Ambon en onder de Oelias- sers, in ae Minehassa en op Zuid- en Midden-Celebes, alsmede op Timor, Flores en de Kai- en Aroe-eilanden. De bijbel is, althans ten deele, gedrukt in 25 Oost-Indonesische talen, zulks op initiatief van het Nederlandsche Bijbel- Genootschap te Amsterdam. Intellectueelen. Het aantal intellectueelen, dat elders hooger onderwijs heeft genoten, wordt op 400 geschat. Het iB duidelijk, dat in zulk een staat ternauwernood van cultuur sprake kan zijn. Een primitieve beperkte letterkunde bestaat op Bali, het geboorteland van predident Soe kawati, en bij de Makassaren. Ambon heeft zijn dichterlijke soldatenverhalen. De geheele litteratuur van Oost- Indonesië kan gemakkelijk in een en kele drieplanksboekenkast geborgen worden. Op Bali heeft zich voorts eenige bouwkunst ontwikkeld, en ook de Toradja's maken aardige bouten huizen. Muziek en danskunst staan op Bali zeer hoog, Ambon kent fluit- orkesten en brengt krontjongliedjes voort. Op Timor worden merkwaardige snaarinstrumenten bespeeld. Bali en Makassar kennen tooneelgezelschappen, al zijn die niet met de onze te verge lijken. Maar Oost-Indonesië telt wel een veertig bioscopen, die Amerikaan sche smijv- en knokfilms vertoonen. La culture est en marche I Oost-Indonesië telt tientallen volkeren en mengrassen en bijna evenvele talen (Van onzen parlementairen redacteur). Wenscht ge den bybel te lezen bi het Loladaasch, ln het Bolaang-Mon- gondowsch of in het Napeesch? Wel, dat kan. Maar als ge het persé ter plaatse wilt doen, waar de u waar schijnlijk tot nu toe geheel vreemde talen worden gesproken, zult ge u naar de Negara Indonesia Timoer moeten begeven. Het Loladaasch ls een van de vier talen, waarin het Boek der Boeken op het eiland Halmahura verkrijgbaar is. De drie andere zyn het Galela- reesch, het Tobeloreesch en het Tabareesch. De beide andere zoo even genoemde talen worden op Celebes gesproken, waar het eeuwenoude verhaal van de Schep ping en dat van Christus geboorte bovendien nog in twaalf andere ta len zyn gedrukt- Ik vertel u dit slechts om u een beeld te geven van de verscheidenheid van den nieuwen staat, die Oost-Indonesia zal heeten. Zooveel talen, zooveel volken. Zooveel talen, zooveel volken. Maar hoeveel volken zyn er dan wel? Wel, er wonen Ballers en Sazaks, Lom bokkers en Timoreezen, Rottineezen en Savoeneezen, Soebaneezen en Flo- rineezen, Endelmeezen en Klsareezen, Tanimbareezen en Kaieezen, Boogl- neezen en Makassaren, Toradja's en Cerammers, Ambonneezen en Mena- doneezen, Ternatanen en Galeraree- zen, Sangireezen en Tebeloreezen ln Oost-Indië. En dan zyn er tal van Alfoersche stammen en stammetjes Later zijn er Portugeezen gekomen maar die hébben zich na de komst der Nederlanders weer teruggetrok ken. Behalve de Nederlanders behoo- ren ook de Ghineezen en de Arabieren tot de Import volkeren, die zich een biyvehde plaats in de Oost-Indone sische gemeenschap hebben verzekerd. En dan heeft de aanwezigheid van Europeanen, Chineezen en vreemde Oosterlingen er tot het ontstaan van mongrassen geleid, zooals de Indo- Europeanen, waarby het woord Indo een veelzijdige beteekenis kan heb ben. En nog ingewikkelder is het ge worden, doordat deze mongrassen onderling weer huwelijken hebben aangegaan met de natuurlijke gevol gen van dies. Bewonderaars van de wetten van Mandel vinden er een onuitputtelijk studieterrein. Dr. R. G. E. Njio, tandarts aan de Laan van Meerdervoort ln Den Haag, vertelde my eens, dat er zoowel Ne derlandsch als Chineesch en Ambo- neesch bloed door zyn aderen vloeit. Hij ls ln het hart van Oost-Indonesië geboren en mag zich dan ook met recht een Oost-Indonesisch burger noemen. Nochtans ls de Bolaang-Mon- godowsche taal hem even vreemd als u en my. Geen wonder ook, zijn ge boortegrond ligt even ver van de cooospalmen, In de schaduw waarvan deze taal wordt gesproken, als Oslo van Den Haag. En met Haagsch, hoe deftig ook, komt men tenslotte ln Oslo niet ver. 9 millioen Inwoners. Oost-Indonesië telt byna negen millioen Inwoners, ongeveer evenveel als Nederland derhalve. Daarvan zijn er volgens de jongste globale gegevens 15.000 Europeanen en Indo-Euro peanen, 68.000 Chineezen en 18.000 Arabieren en andere vteemde Ooster lingen. Tot die anderen behooren byv. de Hawaiiaansche parelvisschers van Dobo en misschien enkele Britsch-Indiërs, al moei men die ln Practische huisvrouwen zijn er De gezinsomstandigheden in de Sow- jet-Unie verschillen niet soo veel met die in West-Europa, als men wel veron derstelt De jeugd droomt van de ro mantische liefde en houdt van het le zen van liefdesgeschiedenissen. Het ideaal, dat haar door de Staat en de openbare meening wordfc voorgehouden, ls: trouwen, goed leven en een gezin stichten. Men vindt het mooi, als een man en vrouw, die elkaar hebben ge vonden hun verdere leven met elkaar deelen, doch' ook wordt rekening ge houden met 6e fragiliteit der men- schelyke natuur, want als twee perso nen het niet langer kunnen vinden, veroordeelt de openbare meening hen niet, omdat gaan scheiden. De Staat nam eerst een neutrale houding ln deze aan, maar bemoeit zich er nu mee. Want sedert 1944 is het onmoge lijk te scheiden zonder de rechtbank er in te kennen en de kosten van een echtscheiding zijn niet gering. Maar de meest doelmatige weg om te veel echt scheidingen tegen te gaan, schijnt mij ln de bepaling te Uggen, dat iedereen, die wil scheiden zijn voornemen hier toe ln de plaatselijke pers moet ver melden. In Moskou was slechts één krant, die dergelijke aankondigingen opnam tot een maximum van drie per dag, zoodat er een lange wachtlijst was. Maar Sowjet burgers hechten niet veel aan de Burgerlijke Stand. Het staat een paar vrij te beslissen of ze man en vrouw zijn. Bij de eene gelegenheid zal een meisje een man als haar echt genoot voorstellen, terwijl zy spoedig daarna ontkent te zyn getrouwd. En niemand trekt zich dit aati. Tussohen man en vrouw Het leven tusschen man en vrouw is er vrijer. Maar om recht te doen aan typische levensgeschiedenissen, die de ronde doen, moet men naar my werd verteld beschikken over de kwaliteiten van een Chekkov en een Edgar Allan Poe tezamen. De beschou wing over de verschillende varianten in hef Russische temperament laat ik over aan wijzere hoofden. Ik kan ér niet over oordeelen of deze varianten worden veroorzaakt door de onzeker heid van een revolutionnaire periode of door te groote sexueele vrijheid. Als men het goede en het kwade door el kaar neemt, heeft de Sowjetcode op ethisch gebied zeer goed gewerkt voor het menschelijk geluk. De Russen zyn buitengewoon goede oudezs, het is ech ter droevig zoovele kinderen aan te treffen, die stiefouders hebben. Ieder een geeft nu ook toe, dat in het ver leden deze zaken te laks zyn behandeld. De vrouwen Hoe zyn de vrouwen ln Rusland? De visie van Kay Oakman, een lid van myn staf in Moskou, luidt: Vrouwen in Rusland verrichten veel zwaar werk, b.v. overtollige tramlijnen opruimen, straten maken en de stra ten sneeuwvrij houden. Ik moet toe geven, dat de Russische vrouwen taaier zyn dan de pnze, zy zyn kort en zeer Hoe leeft de gewone Russl~,i burger? Hoe is zijn huiselijk, ven? Welke kleeren draagt Hoeveel eten krijgt hy? Hoe »r? zijn kinderen opgevoed? Hee^ hl) een gezinsleven? Weirv kunnen hierop antwoord Wij hebben allen over de heimzinnigheden van Mosj[e~ gelezen, verhalen van den" echter steeds van buiten m bezien. Maar deze geschiedenis, sen over de zoogenaamde dipi0" matieke wereld zyn wel het go» de beeld van Rusland. Het wone Rusland van alledag zijn eigen levenswijze, evenaü Engeland. Vandaag beginnen wy met «en aantal artikelen van een corres. pondent, die u een beeld zullen geven van het werkelijke leven in Rusland. Deze correspondent is John Lawrence, Britsch pers_ attaché in .Moskou van 1942 tot 1945. Hy redigeerde de .„Brltlsh Ally", het eerste dagblad. da ooit 1° het Engelsch te Moskou werd gedrukt. Hy maakte een korte trip er heen. Hy leeJde meer dan drie jaar temidden van de Russen; er was geen speciale iwooai teq m»q mo Bpueaudojd voor te stellen dan het i«. stevig, maar het schynt nuj- toe, zy, hoewel ze veel zwaar werk doen, niet in het minst ontheven rijn va. hun huishoudelijke bezigheden. Ik dat de positie van de vrouwen nu j, oorlog voorbij ls, zal veranderen, ten deele, omdat er meer mannen zull9 zyn om het zware werk te doen ten deele, omdat de Russische autorijd, ten beseffen, dat de vrouwan ln hetj, zin noodig zijn. Dit wordt al bewe» door de laatste maatregel om de of. voeding van jongens en meisjes fe scheiden. Het is een feit, dat vrouwen ln km. land hun huis niet gezellig kunnen maken. Zeer weinigen kunnen goed ge- noeg naaien om hun eigen kleeren ts maken. Byna niemand kan breien. Toen een Engelsch meisje eens ergens moes( wachten en haar breiwerk te voor. schijn haalde om den tijd te dooden, was zy onmiddeliyk omringd door groepjes Russinnen, die vol bewonde» ring waren voor het werk. Zeer oude vrouwen verstaan de kunst, maar dn jongeren niet. Doch zy kunnen goal met een tractor overweg. Er ls andere kant aan deze zaak; de vroui met meer dan gewone handigheid staat ln Rusland op meer gelijke hoogte met den man dan dit het geval is In een land ln het Westen, den Indlschen Archipel meer op Ja va en Sumatra zoeken. Repatrieering en evacuatie hebben het aantal Euro peanen en Indo's tydeiyk sterk ver minderd. Het aantal autochtone Inwoners van Oost-Indonesië wordt geschat op 8.485.000, maar dat valt dan uiteen in tientallen volkeren, die soms niet meer dan volksstammen zyn. Bali en Lom/bak: 175 zielen per km2; het dunst de Molukken 2 per km2. Daar- tusschen in liggen Celebes met 22 en Timor en Onderhoorigen met 26. Oost- Indonesië als geheel heeft een be volkingsdichtheid van 13 per km2. Voor Nederland bedraagt dit cyfer 265. Dit zyn sprekende cyfer*. De Oost- Indonesiërs loopen elkaar voorlooplg nog niet ln den weg. Zy hoeven zich het hoofd niet te breken over ruil verkaveling en Industrialisatie om bevolkingsoverschotten op te vangen. En om hun verkeersvraagstukken op te lossen behoeven zij geen ondergrond- sche spoorwegen aan te leggen. Zij zouden met de bovengrondsche kun nen beginnen, want die zyn er ook nog niet. Maar misschien staan zij het spoorwegtijdvak wel geheel ën Ti over. Een nieuwe staat met nieuwe vraagstukken biedt wellicht gelegen heid tot nieuwe oplossingen. Volgens generaal Morgan, voormalig leider van de UNRRA ln Europa, zullen 250.000 verplaatste personen ln de Britse zóne van Duitsland toestemming krijgen naar Engeland te komen. EENVOUDIG MAAR WARM- Dat is deze met bont gevoerde tel met recht. Alleen de kraag l®4* :e. zien van de warme binnenbekleduv Ook Russische voetballers van de partf In de tweede helft van Februari zal de commissie, die het elftal van „de rest van Europa", welke ploeg, zooals men weet op Zaterdag 10 Mei te Glasgow tegen Groot-Brittcginië speelt, zal kiezen, te Brussel byeen komen. Aan alle bonden in Europa ls een rondsohrijven gezonden om op regelmatige tyden de namen van spelers op te geven, die, volgens het Inzicht van die bonden, eventuee' voor een plaats in de „rest van Europa" ln aanmerking zouden ko men. Men mag er rekening mee hou den, dab als Sovjet-Rusland spe lers opgeeft, ook ongetwijfeld vertegenwoordigers van dat land in de ploeg zullen worden opge- Wat West-Europa aangaat, Neder land stelt natuurlijk belang in he» probleem, of een landgenoot waardij wordt gekeurd in het elftal te wor den gekozen. De eenige die hiervoor in aanmerking komt is Wilkes. Me» mag aannemen, dat begin April t elf tal zal worden samengesteld. Overig*®' is het vry'wel zeker, dat de bekende Zwitsereche achterspeler Steffen, d-4 op het oogenblik voor een Engelse® League-club als amateur uitkom als ach terspeler of als midhalf worden gekozen. Van belang is verder nog, dat as® de Europeesehe nationale bonden ver zocht ls, by dp opgave van sf>elw* te willen vermelden, welk sysi4®® deze spelers gewend zijn, een fact0'' waarmee men ongetwijfeld reken ln 3 zal moeten houden.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 6