Een toeg naar den Piemel
I)K PARELVISSCHERS van
van de Laan van Meerdervoort
GEZINSOMSTANDIGHEDEN
- IN DE SOVJET-UNIE
De tandarts
VOOR DEN ZONDAG
Oost-ündonesies letterkunde
kan in een boekenkast
Kwart millioen inwoners kan lezen
en schrijven. Vijf krantjes en
veertig bioscopen
Groot-Hrittannië tegen
de JResf oan Europa
I.
Bij het transport in de drukke havenplaats Aden, nabij de ingang der
Rode Zee, speelt de kameel een voorname rol. wegens sijn geschiktheid als
lastdier, dat tegen grote hitte bestand Is. Een gebruikelijk gezicht in de
straten van Aden, de handelaar met zijn kameelwagen. Fox P,
Wonderlijke dingen uit een wonderlijk land
Van onzen parlementairen redacteur.)
Op Dobo wordt Hawaiiaansch
gesproken Ik weet niet oi dit
feit u verbaast, verontrust da 1 wei
onverschillig Iaat. Waarschijnlijk
zal het laatste het geval zijn. Maar
misschien stelt u in een en ander
toch wel belang als ik erbij vertel,
dat op Dobo sinds meer dan men-
schenheugenis de Nederlandsche
vlag wappert
Heeft Nederland een gebiedsdeel in
den Hawai-archipel Neen, dat niet,
inaar toen er eertijds werkloosheid
Ontstond onder de parelvisschers van
bet romantische Amerikaansche eilan
denrijk in de Stille Zuidzee, dat zoo
Sterk tot onze verbeelding spreekt,is
een gedeelte der slachtoffers naar Ne-
derlandsch gebied getrokken om er zijn
geluk te beproeven. En met succes 1 Zij
moeten er overigens dit succes deelen
inet Australiërs en vertegenwoordigers
Van andere volkeren, tot voor kort
Ook Japanners.
Spraakverwarring.
Is het u nog niet duidelijk? Hebt u
pooit van de Nederlandsche parel-
Visscherij gehoord? Wel, Dobo is een
Van de meer dan tweeduizend eilanden
Van wat voor kort de Groote Oost
heette en sedert 24 Dec. j.L Negara
Indonesia Timoer, dat is de Staat Oost-
Indonesië. Dobo is maar een heel klein
Sn naar verhouding onbelangrijk on
derdeel van den gloednieuwe n staat,
lnaar het is een sterk typeerend onder
deel. Op Dobo toch. dat u en ik niet
kennen, heerscht een Babylonische
Spraakverwarring- onder den "schaduw
Van de Nederlandsche vlag. En toch
|s het er altijd rustig geweest. Iedereen
kon er zijn brood verdienen (dat geen
brood was) zonder dat de een den
ander doodsloeg. Trouwens, als dat wel
gebeurd was op Dobo zouden u en ik
er stellig van gehoord hebben. Van de
kwade dingen hoort men meer dan van
de goede, helaas.
Dobo dan is een van de meer dan
tweeduizend eilanden en eilandjes van
Ooet-Indonesië, waaryan het grootste,
Celebes, 4.300.000 inwoners telt, zijnde
de helft van het inwonertal van den
geheelen staat, en waarvan er zeker
een paar honderd onbewoond zijn.
Hoeveel Niemand weet het, zooals
zelfs niemand precies kan vertellen uit
hoeveel eilanden deze staat bestaat.
Ik wil het gaarne aan presifdent Soe-
kawati vragen, maar ik ben er tevoren
van overtuigd, dat ook hij het ant-
troord schuldig zal blijven. Zelfs hij
Eigenaardige ethnografie.
Oost-Indonesië is een verzamel
naam voor een gebied van een eth-
nografische constructie, dat wel het
tegendeel van een eenheid vertoont,
voor de Japansche bezetting was er
sinds eeuwen de eenheid van het
Nederlandsch gezag. In dezen tijd
zijn wij geneigd ons af te vragen
of dat gezag onderdrukking betee-
kende. Neen, zeggen zij, die dat
gezag gedragen hebben. Neen, is
blijkbaar ook de opvatting van pre
sident Soekawati, die tot dusver
geen poging in het werk heeft ge
steld om contact te krijgen met
zijn Javaanschen collega Soekarno,
maar wel een audiëntie bij H. M.
de Koningin heeft aangevraagd.
Neen, zegt ook de Unie van Oost-
Indoneslë, die in een resolutie heeft
verklaard niets te voelen voor de
Vereenigde Staten van Indonesië
met de Republiek als leidende fac
tor. Neen, is zelfs het oordeel van de
afdeeiing Ambon van de Partai
Indonesia Merdeka, die op 31 Aug.
ter gelegenheid van de receptie ten
Residentshuize een prachtig
bloemstuk liet bezorgen, versierd
pet een oranjelint, waarop in eer-
m
Engelsche douane
geloofde aan Sinterklaas
In Engeland zfjn Sinterklaas
en Zwarte Piet onbekend. Dit
leidde tot het volgende verma
kelijke Incident, waarvan de
„Meppeler Courant" verslag
deed:
De bij het vliegveld Langham
gelegerde Nederlandsche militai
ren organiseerden op 4 Decem
ber een Sint Nicolaasfeest,
waarop ook 150 Engelsche kin
deren werden uitgenoodigd. De
kinderen kregen het verhaal
van den Sint uit Spanje te hoo-
ren in het bijzijn van een ver
slaggever van de „Daily Mail".
Sinterklaas streek in een vlieg
tuig op het vliegveld neer en de
verslaggever maakte een prach
tig verslag voor «ijn blad.
Den volgenden dag werd het
vliegveld door de verontwaar
digde Engelsche douane opge
beld. Men wilde weten, waarom
het vliegtuig met dien meneer
uit Spanje geen tusschenlanding
had gedaan voor douane-con-
tröle, zooals voorgeschreven
is1
biedige termen de welgemeende ge-
lukwenschen „voor Hare Majesteit
onze vereerde Koningin" stonden
geschreven.
Meer zet dan land.
Dit zijn vreemdo dingen. Zoo zijn
er meer Vreemde dingen binnen dq
grenzen van dezen staat, die meer zee
dan land meet en waarin Noord «n
Zuid zoomin als Oost en West elkaar
kunnen verstaan, maar waar van de
Nederlanders altijd voldoende hebben
begrepen om er rust, orde en welvaart
te kunnen waarborgen. Nu willen de
Nederlanders er zich, als gezagsdragers
althans, terugtrekken. Maar president
Soekawati meent, dat zij dat toch niet
al te consequent moeten doorvoeren.
Vandaar, dat hij een volbloed Neder
lander, den bankie* Hamelink, tot
minister heeft benoemd- Maar ook zit
er in zijn eerste kabinet naast eenMa-
kassaar en nog een aantal onver valschte
landskinderen, een zoon van het He-
melsche Rijk.
Een Balinees, een Makassaai, een
Zeeuw en een Chiftees: wonderlijk
vjertal aan het hoofd van een wonder
lijken staat. Maar hoe het zij, mogen
zij slagen in hun zware taak!
Onder schitterende weersomstandig
heden Is te Nice voor het eerst sinds 1939
het Carnavalsfeest weer gevierd. Ten be
sluite zal op 17 Februari met medewer
king van de Britse marine een met bloe
men opgeluisterd spiegelgevecht op zee
plaats hebben.
Zoo*n weg wordt ons deze week in
twee Amsterdamsche theaters op het
witte doek getoond in de Zweedsche
film „Himlaspelet", die gelukkig ten
langen leste, na de bekende Nederland
sche censuurellende (zou er wel een
schoolmeesterachtiger volk dan het on
ze bestaan?), toch nog tot onze bio
scopen is doorgedrongen. „Spel van
een weg naar den hemel" luidt de ver
taalde titel. De feitelijke inhoud, met
détails, kan hjer buiten beschouwing
worden gelaten, evenals de artistieke
v<aarde. Opdeze plaats kan voor ons al
leen de religieuze waarde gelden, meer
ln het bijzonder: de christelijke.
Wanneer wij die dan op zichzelf
trachten te zienmoeilijk genoeg!
en haar bijvoorbeeld vergelijken met
de negerfilm „Grazige Weiden", die
vaak in een adem met ,Himlaspelet"
wordt genoemd, dan moet het ons toch,
ondanks alle bewondering voor ver
schillende filmische en ook meer inner
lijke kwaliteiten, van het hart dat
onze zwarte broeders blijkbaar een
fijner onderscheidingsvermogen en een
zuiverder christelijk besef hebben dan
in deze overigens zeer mooie Zweed
sche film tot uiting komt God de Va
der was ons hierin tezeer de „lieve
goede Sint", die tenslotte altijd wel
weer zorgt voor een happy ending.
Een God zonder eenige gestrengheid,
zonder diepe smart over de mensche-
lijke zonde, een God van Wien geen
oordeel uitgaat al is dat dan geen
veroordeeling en verwerping zoo
een God heeft voor ons met God zelf
toch niet veel te maken.
Een mensch gaat op zoek naar God
ten einde Hem rekenschap te vragen
van Zijn gerechtigheid op aarde. Een
zeer algemeen menschelijk gegeven
dus, immers we]ke geloovige heeft niet
met de Jobsvraag „Waarom laat Gij
dit alles toe?" te worstelen? Die
mensch raakt op zijn weg naar God in
allerlei aard scha voetangels en klem
men verward, valt van den uitspat-
tingsroes in den machtsroes en ten
slotte tracht hy zichzelf, na allen on
rechtmatig verworven rijkdom en aan
zien, zand in de oogen te strooien door
als „rijke weldoener" te poseeren. Maar
als God temidden van zijn eigengerech
tigd en farizeesch gestumper zijn ziel
komt opeischen, staat die ziel hulpe
loos en naakt voor haar Schepper en
alleen de stervenstroost die de Moeder
Gods eens door hem schromelijk
verlaten en vergeten hem reikt
schijnt een moment een zweem van
schuldbesef in hem wakker te roepen.
Maar het ontwaken op de hemelwei
in Gods tegenwoordigheid is wel zeer
gemakkelijk, zonder eenige schuldbe
lijdenis of berouw zijnerzijds maakt
God alles in orde Het eenige wat tot
hem doorgedrongen schijnt is de er
kenning: „Ik had geen recht om van
U gerechtigheid te eischen." Dus zoo
iets als: Wij hebben elkaar niets te
verwijten! Alle aanduiding van
een innétlijk overweldigd zyn door
Gods volkomen andersoortige en on
doorgrondelijke gerechtigheid ont
breekt. En Christus ontbreekt, in
tegenstelling met „Grazige Weiden",
waar Golgotha juist een allesbeheer-
schende rol vervult. Er wordt geen
enkele aanduiding gegeven van een
liefde die by voorbaat alle onrecht
reeds verzoend heeft. De „verlossing"
geschiedt zonder eenige goddelijke
noodzaak, als men dat zoo noemen
mag.
Daarom verlaten we, ondanks het
vele schoone, de bioscoop na deze film
ln het besef van de ondeugdeiykheld
van „een", van iederen weg naar den
hemel. Want wèl mogen wy weten dat
alle goeds dat ons wedervaart „sola
gratia" is, alleen uit genade, en niet
dank zy onze eigen verdiensten, maar
tegeiyk zyn wy er als christenen elk
van verzekerd dat die genade uitslui
tend kan worden aangenomen door
een „verbrijzeld", een berouwvol en
deemoedig en naar wedergeboorte
smachtend hert,
CLANDESTIENE STOKERIJ BIJ BRAND
ONTDEKT
De primusvergasser, die Donderdag
middag op de derde étage van een wo
ning aan de Beukenweg te Amsterdam
een felle uitslaande brand veroorzaakte,
blijkt bij nader onderzoek gebruikt te zijn
voor een clandestiene distilleerderij. De
politie nam een grote partij suiker en
tarwe en een melkbus met gistende vloei
stof in beslag.
DE TOEKOMST VAN ROTTERDAM
Eind Februari zal te Rotterdam een
zgn. verke rsdag worden gehouen, waar
alle vraagstukken met betrekking tot
de verbinding van deze stad met de zee
en vooral het achterland besproken zul
len worden. Het Rijnverkeer is de hart
ader van Rotterdamls bestaan. Van de
opleving hiervan hangt de economie van
deze stad af.
(Van onzen parlementairen redacteur.)
„Soember Ponerangan" is de naam
van het dagblad met de grootste op
lage ib Oost-Indonesië, n.1. 6000. Het
verschijnt te Makassar in het Maleisch
en wordt alleen in die stad en de naaste
omgeving gelezen. De omvang is gering
vier bladzijden van bet formaat onzer
radiobladen. Het wordt geheel met de
hand gezet en op een vlakpers gedrukt.
Van diezelfde pers aan het Hoogepad
in Oost-Indonesië's hoofdstad fladdert
voorts zesmaal per week het Neder
landsche blad „De Dag", waarvan de
oplage iets boven de 4000 ligt. Het
ziet er uiterlijk net eender uit.
Geen pers
Geen van beide bladen bevat illustra
ties en dat is evenmin het geval met
de „Bali- en Lombokbode die in
Denpassar wordt gedrukt. Misschien
(maar niemand kon mij daaromtrent
zekerheid verschaffen, verschijnen er
ook krantjes op Ambon en te Menado,
maar daar blijft bet dan ook bij. Over
de pers van Oost-Indonesië is men
gauw uitgepraat. En toch is het een
zeer belangrijk onderwerp. De omvang
van de pers is een middel om bet ont
wikkelingspeil der bevolking te peilen.
Een ontwikkeld volk kan zijn dag-,
week- en maandbladen niet ontberen.
De pers toch is een voortdurende Bron
der Verlichting, een Soember Pene-
rangan
Vrijwel geheel Oost-Indonesië ont
beert deze bron en ontbeert derhalve
ook de verlichting des geestes, die ervan
uitgaat. Wel is er een hunkering naar
eenige kennis, om van wetenschap nog
maar te zwijgen. Blijkens de jongste
gegevens (die van 1930!) bezochten
22.689 kinderen de volksscholen, 18.858
de vervolgscholen en 557 de standaard-
scholen. De Hollandsch-Chineesche scho
len telden 2518 leerlingen, de Holl.-
Inlandsche 1238 en de schakelscholen
642. Deze leerlingen hebben thans den
leeftijd der volwassenen bereikt. Der
halve moeten 250.000 Oost-Indonesiërs
in staat worden geacht te kunnen
lezen en schrijven. En toch is er geen
krantenwezen van eenige beteekenis.
Talen en afstanden.
Hoe komt dat Wel, in de eerste
plaats spreken en schrijven deze kwart-
millioen menschen tal van verschillende
calen. Dan wonen zij verspreid over
weeduizend eilanden, die ten deele
verder uit elkaar liggen dan Terschelling
m Sardinië. In zoo'n staat is een lan
delijk dagblad, dat gelezen wordt van
.Voord tot Zuid en van Oost tot West
cnvoudig onbestaanbaar, zelfs al zoa-
len al 8.5 millioen inwoners erom
ritten te schreeuwen. Behalve ver-
chillende talen hebben de onderschei-
leno volkeron ook verschillende letter-
chriften. Het Balineesch lijkt nog het
.neest op het Javaansch, maar in het
ehrift wijkt het er toch ook weer ver
an af. Het Makassaarsch en het Boe-
ineesch zijn verwant met het Maleisch,
laar zij hebben elk een eigen schrift.
>e talen van Halmaheira en omliggende
Handen lijken in niets op de andere
alen in dozen staat; alleen wijzen
immige woorden op eenige verwant-
hap met Philigpijnscho talen. Neder
landsch en Maleisch worden, verstaan
te Makassar, in de Minahassa en op
Ambon. Maar daar heeft de bevolking
dan ook een zekere mate van ontwik
keling bereikt. De Minehassa, geboorte
land van den heer N. Palar, lid van de
Tweede Kamer in Den Haag, heet niet
voor niets de Twaalfde Provincie van
N ederland.
Zending en missie.
Het ontwikkelingspeil der bevolking
houdt in zekeren zin verband met de
verspreiding van het Christendom, dat
hier in dit voor 50 procent nog heiden-
sche gebied voor de andere helft is
Oost-Indonesië Islamitisch gemak
kelijker proselieten wint dan in de meer
orthodox-Mohammedaansche streken
van Java en Sumatra. Zending en
Missie hebben voet aan den grond ge
kregen op Ambon en onder de Oelias-
sers, in ae Minehassa en op Zuid- en
Midden-Celebes, alsmede op Timor,
Flores en de Kai- en Aroe-eilanden. De
bijbel is, althans ten deele, gedrukt in
25 Oost-Indonesische talen, zulks op
initiatief van het Nederlandsche Bijbel-
Genootschap te Amsterdam.
Intellectueelen.
Het aantal intellectueelen, dat elders
hooger onderwijs heeft genoten, wordt
op 400 geschat. Het iB duidelijk, dat
in zulk een staat ternauwernood van
cultuur sprake kan zijn. Een primitieve
beperkte letterkunde bestaat op Bali,
het geboorteland van predident Soe
kawati, en bij de Makassaren. Ambon
heeft zijn dichterlijke soldatenverhalen.
De geheele litteratuur van Oost-
Indonesië kan gemakkelijk in een en
kele drieplanksboekenkast geborgen
worden. Op Bali heeft zich voorts
eenige bouwkunst ontwikkeld, en ook
de Toradja's maken aardige bouten
huizen. Muziek en danskunst staan op
Bali zeer hoog, Ambon kent fluit-
orkesten en brengt krontjongliedjes
voort. Op Timor worden merkwaardige
snaarinstrumenten bespeeld. Bali en
Makassar kennen tooneelgezelschappen,
al zijn die niet met de onze te verge
lijken. Maar Oost-Indonesië telt wel
een veertig bioscopen, die Amerikaan
sche smijv- en knokfilms vertoonen.
La culture est en marche I
Oost-Indonesië telt tientallen volkeren
en mengrassen en bijna evenvele talen
(Van onzen parlementairen
redacteur).
Wenscht ge den bybel te lezen bi
het Loladaasch, ln het Bolaang-Mon-
gondowsch of in het Napeesch? Wel,
dat kan. Maar als ge het persé ter
plaatse wilt doen, waar de u waar
schijnlijk tot nu toe geheel vreemde
talen worden gesproken, zult ge u
naar de Negara Indonesia Timoer
moeten begeven.
Het Loladaasch ls een van de vier
talen, waarin het Boek der Boeken op
het eiland Halmahura verkrijgbaar
is. De drie andere zyn het Galela-
reesch, het Tobeloreesch en het
Tabareesch. De beide andere zoo
even genoemde talen worden
op Celebes gesproken, waar het
eeuwenoude verhaal van de Schep
ping en dat van Christus geboorte
bovendien nog in twaalf andere ta
len zyn gedrukt- Ik vertel u dit
slechts om u een beeld te geven van
de verscheidenheid van den nieuwen
staat, die Oost-Indonesia zal heeten.
Zooveel talen, zooveel volken.
Zooveel talen, zooveel volken. Maar
hoeveel volken zyn er dan wel? Wel,
er wonen Ballers en Sazaks, Lom
bokkers en Timoreezen, Rottineezen
en Savoeneezen, Soebaneezen en Flo-
rineezen, Endelmeezen en Klsareezen,
Tanimbareezen en Kaieezen, Boogl-
neezen en Makassaren, Toradja's en
Cerammers, Ambonneezen en Mena-
doneezen, Ternatanen en Galeraree-
zen, Sangireezen en Tebeloreezen ln
Oost-Indië. En dan zyn er tal van
Alfoersche stammen en stammetjes
Later zijn er Portugeezen gekomen
maar die hébben zich na de komst
der Nederlanders weer teruggetrok
ken. Behalve de Nederlanders behoo-
ren ook de Ghineezen en de Arabieren
tot de Import volkeren, die zich een
biyvehde plaats in de Oost-Indone
sische gemeenschap hebben verzekerd.
En dan heeft de aanwezigheid van
Europeanen, Chineezen en vreemde
Oosterlingen er tot het ontstaan van
mongrassen geleid, zooals de Indo-
Europeanen, waarby het woord Indo
een veelzijdige beteekenis kan heb
ben. En nog ingewikkelder is het ge
worden, doordat deze mongrassen
onderling weer huwelijken hebben
aangegaan met de natuurlijke gevol
gen van dies. Bewonderaars van de
wetten van Mandel vinden er een
onuitputtelijk studieterrein.
Dr. R. G. E. Njio, tandarts aan de
Laan van Meerdervoort ln Den Haag,
vertelde my eens, dat er zoowel Ne
derlandsch als Chineesch en Ambo-
neesch bloed door zyn aderen vloeit.
Hij ls ln het hart van Oost-Indonesië
geboren en mag zich dan ook met
recht een Oost-Indonesisch burger
noemen. Nochtans ls de Bolaang-Mon-
godowsche taal hem even vreemd als
u en my. Geen wonder ook, zijn ge
boortegrond ligt even ver van de
cooospalmen, In de schaduw waarvan
deze taal wordt gesproken, als Oslo
van Den Haag. En met Haagsch,
hoe deftig ook, komt men tenslotte ln
Oslo niet ver.
9 millioen Inwoners.
Oost-Indonesië telt byna negen
millioen Inwoners, ongeveer evenveel
als Nederland derhalve. Daarvan zijn
er volgens de jongste globale gegevens
15.000 Europeanen en Indo-Euro
peanen, 68.000 Chineezen en 18.000
Arabieren en andere vteemde Ooster
lingen. Tot die anderen behooren
byv. de Hawaiiaansche parelvisschers
van Dobo en misschien enkele
Britsch-Indiërs, al moei men die ln
Practische huisvrouwen zijn
er
De gezinsomstandigheden in de Sow-
jet-Unie verschillen niet soo veel met
die in West-Europa, als men wel veron
derstelt De jeugd droomt van de ro
mantische liefde en houdt van het le
zen van liefdesgeschiedenissen. Het
ideaal, dat haar door de Staat en de
openbare meening wordfc voorgehouden,
ls: trouwen, goed leven en een gezin
stichten. Men vindt het mooi, als een
man en vrouw, die elkaar hebben ge
vonden hun verdere leven met elkaar
deelen, doch' ook wordt rekening ge
houden met 6e fragiliteit der men-
schelyke natuur, want als twee perso
nen het niet langer kunnen vinden,
veroordeelt de openbare meening hen
niet, omdat gaan scheiden. De
Staat nam eerst een neutrale houding
ln deze aan, maar bemoeit zich er nu
mee. Want sedert 1944 is het onmoge
lijk te scheiden zonder de rechtbank
er in te kennen en de kosten van een
echtscheiding zijn niet gering. Maar de
meest doelmatige weg om te veel echt
scheidingen tegen te gaan, schijnt mij
ln de bepaling te Uggen, dat iedereen,
die wil scheiden zijn voornemen hier
toe ln de plaatselijke pers moet ver
melden. In Moskou was slechts één
krant, die dergelijke aankondigingen
opnam tot een maximum van drie per
dag, zoodat er een lange wachtlijst was.
Maar Sowjet burgers hechten niet veel
aan de Burgerlijke Stand. Het staat
een paar vrij te beslissen of ze man en
vrouw zijn. Bij de eene gelegenheid
zal een meisje een man als haar echt
genoot voorstellen, terwijl zy spoedig
daarna ontkent te zyn getrouwd. En
niemand trekt zich dit aati.
Tussohen man en vrouw
Het leven tusschen man en vrouw
is er vrijer. Maar om recht te doen aan
typische levensgeschiedenissen, die de
ronde doen, moet men naar my
werd verteld beschikken over de
kwaliteiten van een Chekkov en een
Edgar Allan Poe tezamen. De beschou
wing over de verschillende varianten
in hef Russische temperament laat ik
over aan wijzere hoofden. Ik kan ér
niet over oordeelen of deze varianten
worden veroorzaakt door de onzeker
heid van een revolutionnaire periode
of door te groote sexueele vrijheid. Als
men het goede en het kwade door el
kaar neemt, heeft de Sowjetcode op
ethisch gebied zeer goed gewerkt voor
het menschelijk geluk. De Russen zyn
buitengewoon goede oudezs, het is ech
ter droevig zoovele kinderen aan te
treffen, die stiefouders hebben. Ieder
een geeft nu ook toe, dat in het ver
leden deze zaken te laks zyn behandeld.
De vrouwen
Hoe zyn de vrouwen ln Rusland? De
visie van Kay Oakman, een lid van
myn staf in Moskou, luidt:
Vrouwen in Rusland verrichten veel
zwaar werk, b.v. overtollige tramlijnen
opruimen, straten maken en de stra
ten sneeuwvrij houden. Ik moet toe
geven, dat de Russische vrouwen taaier
zyn dan de pnze, zy zyn kort en zeer
Hoe leeft de gewone Russl~,i
burger? Hoe is zijn huiselijk,
ven? Welke kleeren draagt
Hoeveel eten krijgt hy? Hoe »r?
zijn kinderen opgevoed? Hee^
hl) een gezinsleven? Weirv
kunnen hierop antwoord
Wij hebben allen over de
heimzinnigheden van Mosj[e~
gelezen, verhalen van
den" echter steeds van buiten m
bezien. Maar deze geschiedenis,
sen over de zoogenaamde dipi0"
matieke wereld zyn wel het go»
de beeld van Rusland. Het
wone Rusland van alledag
zijn eigen levenswijze, evenaü
Engeland.
Vandaag beginnen wy met «en
aantal artikelen van een corres.
pondent, die u een beeld zullen
geven van het werkelijke leven
in Rusland. Deze correspondent is
John Lawrence, Britsch pers_
attaché in .Moskou van 1942 tot
1945. Hy redigeerde de .„Brltlsh
Ally", het eerste dagblad. da
ooit 1° het Engelsch te Moskou
werd gedrukt. Hy maakte een
korte trip er heen. Hy leeJde
meer dan drie jaar temidden van
de Russen; er was geen speciale
iwooai teq m»q mo Bpueaudojd
voor te stellen dan het i«.
stevig, maar het schynt nuj- toe,
zy, hoewel ze veel zwaar werk doen,
niet in het minst ontheven rijn va.
hun huishoudelijke bezigheden. Ik
dat de positie van de vrouwen nu j,
oorlog voorbij ls, zal veranderen, ten
deele, omdat er meer mannen zull9
zyn om het zware werk te doen
ten deele, omdat de Russische autorijd,
ten beseffen, dat de vrouwan ln hetj,
zin noodig zijn. Dit wordt al bewe»
door de laatste maatregel om de of.
voeding van jongens en meisjes fe
scheiden.
Het is een feit, dat vrouwen ln km.
land hun huis niet gezellig kunnen
maken. Zeer weinigen kunnen goed ge-
noeg naaien om hun eigen kleeren ts
maken. Byna niemand kan breien. Toen
een Engelsch meisje eens ergens moes(
wachten en haar breiwerk te voor.
schijn haalde om den tijd te dooden,
was zy onmiddeliyk omringd door
groepjes Russinnen, die vol bewonde»
ring waren voor het werk. Zeer oude
vrouwen verstaan de kunst, maar dn
jongeren niet. Doch zy kunnen goal
met een tractor overweg. Er ls
andere kant aan deze zaak; de vroui
met meer dan gewone handigheid
staat ln Rusland op meer gelijke hoogte
met den man dan dit het geval is In
een land ln het Westen,
den Indlschen Archipel meer op Ja
va en Sumatra zoeken. Repatrieering
en evacuatie hebben het aantal Euro
peanen en Indo's tydeiyk sterk ver
minderd.
Het aantal autochtone Inwoners
van Oost-Indonesië wordt geschat op
8.485.000, maar dat valt dan uiteen
in tientallen volkeren, die soms niet
meer dan volksstammen zyn. Bali en
Lom/bak: 175 zielen per km2; het
dunst de Molukken 2 per km2. Daar-
tusschen in liggen Celebes met 22 en
Timor en Onderhoorigen met 26. Oost-
Indonesië als geheel heeft een be
volkingsdichtheid van 13 per km2.
Voor Nederland bedraagt dit cyfer
265.
Dit zyn sprekende cyfer*. De Oost-
Indonesiërs loopen elkaar voorlooplg
nog niet ln den weg. Zy hoeven zich
het hoofd niet te breken over ruil
verkaveling en Industrialisatie om
bevolkingsoverschotten op te vangen.
En om hun verkeersvraagstukken op
te lossen behoeven zij geen ondergrond-
sche spoorwegen aan te leggen. Zij
zouden met de bovengrondsche kun
nen beginnen, want die zyn er ook
nog niet. Maar misschien staan zij
het spoorwegtijdvak wel geheel ën Ti
over. Een nieuwe staat met nieuwe
vraagstukken biedt wellicht gelegen
heid tot nieuwe oplossingen.
Volgens generaal Morgan, voormalig
leider van de UNRRA ln Europa, zullen
250.000 verplaatste personen ln de Britse
zóne van Duitsland toestemming krijgen
naar Engeland te komen.
EENVOUDIG MAAR WARM-
Dat is deze met bont gevoerde
tel met recht. Alleen de kraag l®4* :e.
zien van de warme binnenbekleduv
Ook Russische voetballers van de partf
In de tweede helft van Februari
zal de commissie, die het elftal van
„de rest van Europa", welke ploeg,
zooals men weet op Zaterdag 10 Mei
te Glasgow tegen Groot-Brittcginië
speelt, zal kiezen, te Brussel byeen
komen. Aan alle bonden in Europa ls
een rondsohrijven gezonden om op
regelmatige tyden de namen van
spelers op te geven, die, volgens het
Inzicht van die bonden, eventuee'
voor een plaats in de „rest van
Europa" ln aanmerking zouden ko
men.
Men mag er rekening mee hou
den, dab als Sovjet-Rusland spe
lers opgeeft, ook ongetwijfeld
vertegenwoordigers van dat land
in de ploeg zullen worden opge-
Wat West-Europa aangaat, Neder
land stelt natuurlijk belang in he»
probleem, of een landgenoot waardij
wordt gekeurd in het elftal te wor
den gekozen. De eenige die hiervoor
in aanmerking komt is Wilkes. Me»
mag aannemen, dat begin April t elf
tal zal worden samengesteld. Overig*®'
is het vry'wel zeker, dat de bekende
Zwitsereche achterspeler Steffen, d-4
op het oogenblik voor een Engelse®
League-club als amateur uitkom
als ach terspeler of als midhalf
worden gekozen.
Van belang is verder nog, dat as®
de Europeesehe nationale bonden ver
zocht ls, by dp opgave van sf>elw*
te willen vermelden, welk sysi4®®
deze spelers gewend zijn, een fact0''
waarmee men ongetwijfeld reken ln 3
zal moeten houden.