een nacht aleert Verwey op Schiphol WIJ VROUWEN Bevroren Clivia DE DICHTER HERDACHT In een houten barak Sneeuw blokkeert de wegen Vijf maanden hoogspanning op het smokkelpad Boier en kruikjes Schiedammer n De tocht begint Smokkelende kommiezen De nacht is gevallen over 't Kempenland, waar 'n denkbeeldige lijn Hol land van België scheidt. Wij trekken de tennis schoenen aan, binden on ze broekspijpen dicht en slaan een donker bospad in, de grens tegemoet Wij publiceren hier het twede deel der reportage „Een nacht op het smok kelpad". Op 't kantje af I.OUIS DAVIDSj Landen wij op Prestwick en La Guardia „Records" in de dieverij JUizzCetu&ciek Autoverkeer onmoge'ijk vi ij wel OM HALF TWAALF maken wU ons gereed voor het vertrek Ook ik bind mbn broekspijpen met touwtjes vast Als non-combattant zal ik maar liever niets dragen, maar het gezelschap zou het wel op prijs stellen, wanneer ik to weinig mogelijk lawaai maak Die kunst is mij helemaal niet vreemd, want in de bezettingsjaren heb ik daar meer dan eens reden toe gehad Als wij buiten komen staat er een heldere kou, sterren schitteren helder en de grond is hard De helft van ons, waaronder de filmvamp, gaat vooruit, die hebben al bij Willem „geladen" Boter en kruikjes Schiedam mer Het een in dozen, het ander in zak ken met stroo ertussen Willem, Jan, twee Belgen en ik gaan eerst nog naar een ander adres, waar van Willem 1,nog Iets •taat", dat vannacht de grens over moet Wij halen het op een boerderij aan de andere kant van het dorp, waar wij een paar maal zacht aan de luiken kloppen en dan naar de staldeur lopen Na korte tijd woadt open gedaan en glippen wij naar binnen Daar brandt een vleermuis- lantaarn en bij het licht daarvan wordt vlug het spul over de meegebrachte zak ken verdeeld De boer van deze boerderij gaat ook mee en als hij de stallantaarn heeft uitgeblazen sluit hij de deuren en voegt zich buiten bij ons Op een rijtje gaan wij nu de hei ach ter zijn woning op en kiezen een weg, die op geen enkele kaart van KNAC of ANWB staat uitgestippeld Als ik naar de Grote Beer kijk, kan ik alleen maar vaststellen, dat wij ons voor lopig in Zuid-Westelijke richting be wegen, maar verder kan ik er geen peil op trekken Omdat ieder der mannen gemiddeld een veertig k vijftig kilo draagt, hebben zij geen zin om veel omwegen te maken; de weg ligt „as the cow flies" zoals de En gelsen dat noemen rechttoe, rechtaan Dwars over aardappel- en bietenland, dat overigens alleen bestaat in de voorstelling van de smokkelaars, die op een prik weten, wat er komende lente uit elk dezer akkers opschieten zal Het zijn allemaal boeren of boerenzonen Nu is de grond evenwel hard, kluitig en levenloos en de kleurloze bodem van een kleurloze we reld, die alleen nog maar wordt gemar keerd door de silhouten van bomen en prikkeldraadpaaltjes tegen de lichtere sterrenhemel My valt deze tocht niet zwaar, maar het ls my een raadsel, hoe de smok kelaars met rond vyftlg kilo op hun schouders de kleine hindernissen nemen, zonder onder hun vracht dubbel te vou wen In die goede oude bezettingstyd was het risico nog aanzieniyk groter, want toen patrouilleerde aan de Belgische zyde de Feldgendarmerie, die biy was, wan neer er weer eens een levend doel 'ter be- achikking was v De verhouding tussen kommiezen en smokkelaars is strict formeel zy ken nen elkaar precies, evenals elkanders strategie en topografische vlndlngryk- heid Tegen het einde van de oorlog, toen ook de Jonge kommiezen zich niet I yoen deze hevige vorstperiode aanving, had ik de clivia in de serre laten staan. 's Morgens zag ik de verwoesting. De bladen hingen voddig en slap naar omlaag; zwaar van het bevro ren vocht. Ik kreeg het gevoel of ik een moord begaan had. „Je kunt hem wel weggooien", rieden mijn huisgenoten. Toen kwam mijn oude grootmoeder van wie ik de plant gekregen had. Ik behoefde haar niets te vertellen; ze had het al gezien. Zonder een woord te spreken nam ze de schaar en knipte de zestien bladen weg. Vragend zag ik mijn grootmoeder aan. „Zet maar in een rustig hoekje", zei ze. „Als er geen leven meer in zit, merk je het wel..." Ik gehoorzaamde met een schou- dertrekken. De eerstvolgende dagen kreeg ik heel wat te horen over mijn wonder lijke plant. Wanneer er vrienden op bezoek kwamen, vroegen ze of hes een nieuwe kweek wij ze was. Ik ge neerde me. Maar sinds de vorige week is er iets veranderd. Bij het stof-afnemen zag ik het. Tussen de zielige stekels lachte een knoppentros. Juist zoals drie vo rige lentes; maar naar het scheen ditmaal veel voller en rijker. Even heb ik mijn ogen afgewend. Was zoiets mogelijk...? Ik dacht aan het vele leed, dat de laatste jaren over de wereld ging. En waarvan overal de sporen terug te vinden zijn. Gekneusde levens, ver minkte lichamen, bevroren harten. Maar boven dat alles uit rees een heerlijk visioen. Tussen de stobben, tussen de overblijfselen van de grote vriesnacht, die over de aarde was, ontbloeide een knoppentros. En de bloemen ontvouwden zich en kwamen tot rijping. Een stem zei: ,er zit nog leven in..." „ZIJ" ,j veilig meer voelden voor de Duitsers, doken z(j onde-* en verdienden hun kost met.... smokkelen! Nu liggen weer in een schapenvacht gewikkeld op klapbankjes in het grensland en luisteren naar het mogelijk naderen van smokkelaars De gapingen tussen hun opstellingen worden aangevuld door fietsende patrouilles, versterkt met marechaussée Alles met elkaar maken z(j het smokkelen tot een spannende bezigheid In deze streek zijn het van onze kant echter maar weinig beroepssmokkelaars Evenals mün vriend Willem zUn het voor het merendeel Jonge boeren en knechts, die het eenvoudig als bijverdienste doen Wij zijn nu in een begroeide streek aan gekomen, hetgeen een betere dekking biedt Onze voorloper die totnogtoe een tachtig k honderd meter voor ons uit ging komt nu dichterbij lopen; anders raken wij hem kwijt Het is een eeuwenoude voorzorgsmaatregel: mocht een onervaren kommies of een zenuwachtige politiehond zich een ogenblik vergeten, dan maakt de voorloper zich met veel misbaar uit de voeten en zijn de anderen gewaarschuwd NU GAAN wy tuisen struiken en lage sparren langs een klein fietspad Dwars door het terrein zou het hier teveel la waai maken Maar het heeft het nadeel, dat een fietspatroullle zonder licht plot seling „bovenop Je" kan zitten Een eind verder kruiat een straatweg ons pad Daar legt Willem my uit hebben de kommiezen nog een andere truc zy staan er met hun fietsen in de hand te wach ten, totdat zy ergens verderop smokke laars de weg horen oversteken Dan stap pen zy op en ln een korte spurt van een honderdvyftlg meter kunnen zy daar •soms sneller ter plaatse zyn, dan een ongewaarschuwde smokkelaar zich uit de voeten kan maken Daarom sluiten wy nu dicht aaneen, wanneer wy de weg nade ren, om dan (als by de oefeningen ln mi litaire dienst) snel ln één hjn de weg over te steken Maar als wy op het punt staan op de weg te stappen dringen myn metgezel len plotseling vlug en geluldloo» met hun bepakking de dennetjes terzyde van het fietspad binnen en als ik ze volg zie lk, dat zy daar doodstil naast hun bagage op de grond gehurkt zitten „D'r staan kommiezen op de weg", zegt Willem schier onhoorbaar ln myn oor Dan ls alles doorstil en in die stilte horen wy zachte voetstappen op de bevroren weg berm bonken en vernemen het sulzen van een free-wheelende torpedonaaf Te gen het grys van de weg zie lk nu vaag twee donkere gestalten aan onze kant van de weg lopen zy staan stil en lk zie de schemering van een aangezogen bran dende pyp Plotseling hoor ik hen op zachte, rustige toon spreken „Hier komen ze meestal uit", zegt de een, doelende op het heidepad dat wy zojuist hebben ver laten „Jammer, dat we de hond van avond niet mee konden krygen", zegt de ander, „dan hadden we kunnen merken, of ze hier al langs gekomen zyn" Ze staan wat te dralen, een steekt een clga- ret op Naar de lucht te oordelen ls dit een onomkoopbaar ambtenaar (Slot volgt.) Deze groote artist wist met zijn gezellige levensware liedjes vol humor een gevoelige snaar te tref fen. Hij bezong de zon, de liefde en nog vele andere dingen die het leven glans geven en den mensch verkwikking kunnen brengen. Dat hij daarbij ook een liedje wijdde aan het „bakkie leut" kan moeilijk verwondering .wekken."„LEUT" beteekent j letterlijk „plezier'^ en feitelijk is er geen treffender.be- stempeling te vinden voor Teen goede kop koffie. Vooral als de koffie zoo kostelijk en verkwik kend is als die van De Gruyter, de koffie- en theezaak. (Ingezonden mededeling) Verschillende scholen in Engeland hebben een leerlingen-parlement, dat een getrouwe nabootsing is van het Britse Lagerhuis. Men overweegt thans plannen ook op Duitse scholen in de Engelse bezettingszone dit systeem in te voeren, teneinde de jeugd in democratische geest op te voeden. 15 MEI 1865 8 MAART 1947 Het is vandaag tien jaar geleden dat de dichter Albert Verwey in zijn Noordwijk- :e duinwoning gestorven is. Enkele dagen later, terwijl de windvlagen natte sneeuw over de duinen joegen, stonden vrienden cn bewonderaars, kunstenaars en mannen van wetenschap, van heinde en ver toe gestroomd, tussen de Noordwijkse dor pelingen aan het graf om de laatste eer te bewijzen aan'den stillen, groten man, die nooit roem en eer had gezocht, maar zich een mensenleven lang, m alle een voud, aan de taak had gewijd, welke hij zich als jongeling hartstochtelijk had ge steld: dienaar te zijn van de poëzie, maar v£n een poëzie, opgevat in zijn diepste betekenis, als verbeelding van de levens- idée. Gesproken werd aan de groeve niet. Maar ieder, die daar stond, besefte diep welk een groot verlies ons land door dit sterven geleden had en dat één der beste cn grootste Nederlanders van ons was heengegaan. Een machtig man als dich ter, een wijs man als denker, een boven alle lof verheven goede man als mens. De dood is hem genadig geweest. Zon der de kwelling van een langdurig ziek bed, dat zijn arbeidzame geest tot on duldbare werkeloosheid zou hebben ge doemd, kwam zijn sterven bliksemsnel, en hij heeft de rampen, die de oorlog uitstor ten zou over het land, dat hij zo innig bef had, niet hoeven ondergaan. Ware Hit wel het geval geweest, hij had er getuige van moeten zijn dat de Duitse legers juist op zijn vijf en-zeventigste verjaardag zijn geboortestad binnenruk ten, en de dichter, die het nationaal- socialisme zo scherp gehekeld heeft in de verzen van „De Dichter en het Derde Rijk", zou zijn leven buiten alle twijfel geëindigd hebben in een concentratie kamp of voor het vuurpeloton. Want zeker zou hij strijdbaar zijn gebleven tot zijn laatste ademtocht. o Wij behoeven Verwey's onschatbare be tekenis voor de Nederlandse cultuur hioi niet opnieuw uiteen te zetten. Wij willen slechts de woorden in herinnering bren gen waarmede prof. Huizinga zijn voor- maligen collega in de aula van de Leidso Universiteit heeft herdacht: „In zijn wezen de belichaming, in zijn leven het voorbeeld van de beste eigenschappen van ons volk, heeft hij ook zijn scherpsten tegenstander zelfs de gelegenheid niet gegeven ooit aan de gaafheid van zijn persoon te twij felen." Tenslotte willen wij, bij dit herdenken na tien jaar, een zijner gedichten uit zijn laatste levensperiode aanhalen, een ge dicht waaruit zijn liefde voor de mensen in het algemeen, ook voor de eenvoudig- sten, overtuigend blijkt. Het heet „Ik gedenk hen", en werd in zijn voorlaatste bundel, „Het lachende Raadsel", die in 1935 verscheen, opgenomen. Hoeveel doden zyn er die byna (niets zijn Zij waren zo weinig in »t leven, (toch hadden ze als and'ren Ouders, een vrouw en kindren. (vrienden, verwanten, Spraken en deden, gebruikten (de zon en de aarde, En hun graf is niet kleiner dan dat (van hun naasten Ik gedenk hen somtijds als een blad (van een boom, als een van de vele: Hét hing ln het licht, en het dorde, (en het woei naar omlaag en Beroerde in 't voorbijgaan mijn voet (vóór de greppel het opving Maar ik gedenk hen. Flakkerde 't licht in hun ogen (maar bevend, praatten IJdele woorden hun monden, (verrichtten hun handen Zinloze daden, Nochtans scheid ik hen niet van mijzelf, (en niet van de grootsten. Ik heb hen gezien en beleefd, (heb hen opgenomen In 't beeld van mijn wereld, (en nu zij stierven Leven zij voort in de duizendvormige Stroom van gedachten die door (mij zich uitstort, Want ik gedenk hen. Waren ze zelfs niet mensen, (maar dieren, planten, Stenen of zand van 't strand, (ik bleef hen dragen, Meè met de sterren, dat stralende (web van onsterflijke doden. Allen gevangen in 't web van (mijn geest, die, levend, Alles wat la ln de ban van mijn (kloppende hart vangt Want lk gedenk hen. o Aldus de dichter. En wanneer deze grote mens aldus de allergewoonsten zijner medemensen wilde herdenken, zouden wij hem, die tot de allergrootsten behoort, dan niet herden ken met eerbied en ontzag? MAURITS UYLDERT, Hier zijn een paar „records" van Amerikaanse dieven: Te Washington stalen twee dieven het kunstbeen van een één-benige. In dit been was ruim 1600 dollar verborgen. In Newark kwamen twee mannen, die een voorbijganger hadden be roofd van zijn aktetas nog even te rug om zijn parapluie te stelen, want het was intussen gaan rege nen! In Richmond werd 'n rijke Ame rikaanse beroofd van haar gebit, daj u't goud en platina vervaar digd was. BERGEN. S Maart 1»47 Amice, Affelopen weekend heb Ik met mijn bemanning, als i s aliperew, wachtend ep de „Rotterdam" komende uit Zuld- Amerika, te Lissabon doorgebracht Biy, eindelijk weer eens de koudste winter sinds Jaren een paar dagen t« kannen ontvluchten en warmer regionen op te xoeken Warmer waa bet daar beslist, doch het humoristisch stierengevecht hoe kan een stieren gevecht ln vredesnaam humoriitiseh r(jn waar onze Schoorlse stewar dess, Juffrouw Klopper, beslist heen wilde, ging wegens stromende regen niet door, zodat we reedt vroeg ln de middag een schuilplaatsje moesten zoeken ln een typisch Portugees kroegje achter een kopje koffie of een glas Constantlno Maandag tegen middernacht vingen we de PH—TAR op het vliegveld Portella op. doch konden helaas, wegens dikke mist ln Holland, niet direct door Enfin om vyf uur 'a nachts vlogen we. al was het dan in sneeuw en ys, boven de Pyreneeën cn brachten zo de machine met enige uren vertraging terug ln het van de kou bib berende Schiphol, met passagiert die nog geen vler-en-twintig uren geleden tussen de keerkringen verkeerden Een mooie en snelle verbinding En Je bent toch een beetje trots als, niet slechts uit pure be leefdheid, een passagier een Braziliaan bestemd voor Londen aan de douane balie vertelt hoe mooi de reis waz, hoe goed de verzorging door den steward en stewardess en hoe goed de KLM er ln het Zuidwesten ln komt! En nu. Amice, zit lk heerlijk achter een ouderwetse kachel, die nog snort ge lukkig, na een autotocht met sneeuw- hindernissen wat ls Bergen toch moei- ïyk te bereiken jou te schryven 'k Ben oude-vroege-reserve geweest Dit zegt je natuurUjk niets 't Is een pracht baan! 't Is nameiyk zo dat prac- tlsch dag en nacht een complete beman ning op Schiphol aanwezig is om alle eventualiteiten op te vangen Ieder op zyn beurt 1, de pisang Je weet 's morgens niet waar je 's avonds zit Mogeiyk moet Je een Indië-machine te hulp, die ergens storing heeft of er is plotseling een extra vlucht naar Praag, Eindhoven of Lissa bon, maar meestentyds breng Je Je tyd door met Je collega's, die beter af zyn, die net thuiz komen of weg gaan; en moet Je verhalen aanhoren van Amerikanen nu in onze dienst die de sterkste avonturen beleefden, en daarby drink Je tot vervelens het beken de KLM-kopJe koffie met een koekje Vandaag geen machine te hulp naar Cairo, geen extra vlucht ln Europa Ge lukkig eigeniyk Ben biy eens thuis te zyn en waren de wegen niet zo slecht dan had ik Je gebeld vanavond een» by me te komen Vandaag ben lk een» „droog gaan zwem men", „link tralr.en" noemen wy het 13. 16. 19. 22. Puzzle 23. Welke plaatsen en welke zin? De 24 bedoelde plaatsen waren: 1. Harlingen, 2. Emmen, 3. Tilburg, 4. Leipzig, 5. Enkhuizen. 6. Vlissingen, 7. Essen 8. Nagasaki, 9. Irkoetsk, 10. Smilde, 11. Eindhoven, 12. Elburg, Nijmegen, 14. Verona, 15. Rotterdam Ede, 17. Enschede, 18. Maastricht, Dordrecht, 20, Eist, 21. Rangoon, Edam, 23. Ilpendam, 24. Sydney, De eerste letters geven van boven paar beneden te lezen: Het leven is een vreemde reis. Een puzzle, die nog al een* wat moei lijkheden opleverde, maar toch tal van goede oplossingen bracht. Na loting viel de wekelijkse prijs van f 5.ditmaal ten deel aan den Heer G. Emmens, Prof. Zeemanstraat 23, Den Helder. Gefeliciteerd! Deze prijs zal worden toegezonden. En nu volgt onze nieuwe opgave. PUZZLE 24. Een lettergreep-puzzle. Hieronder vindt men in alphabetische volgorde 44 lettergrepen, waarvan 10 woorden gevormd moeten worden en wel 2 van drie lettergrepen, 4 van vier, van vijl en 2 van 3 lettergrepen. Lettergrepen. aan baan be ce con con da de den fe go in kom kor las let lis me mer na na na 0 pa ra ren rl ri sa so sten ster sto strij te te tie tie tin* to to um van wed. Welke woorden jijn bedoeld? Oplossingen tot en met Woensdag 12 Maart (uiterlijk) aan de Redactie van Uw Courant, (briefkaart). MANNEKE-PIS DOCTOR „HONORI8 CAl'SA" De Academische Orde van Sint Michael tal, ter gelegenheid van haar lustrum feest op Zaterdag l Maart het „Man neke Pis" te Brussel begiftigen met de ere-toga. Lollig werk Je kunt zeer veel oefenen m heel korte tijd Wil je met slecht weer in Prestwick in Schotland, op La Guardia bij New-York of op Schiphol binnen komen. alles kan hier 't Is bijna niet ie geloven, maar waar! Je gaat een van de barakken, rechts bij de ingang, op Schiphol binnen Het num mer weet ik niet, maar, gaat op het ge luid van een zeer sterke ventilator af Je komt binnen en zie», tot Je verbazing wellicht, enige meestal ln KLM- kleuren geschilderde miniatuur vllegtuigjei op een voetstuk staan Vleugels, roeren, alles zit er aan Allen voorzien van één zitplaats Je spreekt met Martin Henny, een oud RAF Instructeur en vlieger, en Je zegt binnen te willen komen te Prest wick Oké, zal hy antwoorden, een ogen blik Hy wandelt naar de by een van de vliegtuigjes behorende tafel, tilt de gla zen plaat, die over de gehele tafel ligt, op en schuift er de kaart van Prestwick plus omgeving onder en plaatst daar een vreemdsoortig wagentje op drie wielen, Iets groter dan een strijkbout, door ons vanwege zyn vorm krab genoemd, op Waar dit wagentje, op mysterieuze elec- trlsche wyze voortgedreven, rijdt, blijft een dun rood ïyntje achter Als je nu het vliegtuigje bekijkt zul je een klein cock- pitje zien, heel gezellig, met alles er in, een stuurwiel, slle mogeiyke Instrumen ten, gashandels en radio-telefonle Kortom net echt En je weet, dat, wanneer je in een Dakota, Skymaster of wat ook (Rider het vliegen aan het stuurwiel trekt, Je om hoog gaat Dat la ln deze linktrainer ook het geval, alleen gaat de hoogtemeter hoger aanwyzen en biyft het vliegtuigje uiteraard op de grond Al» Je er eenmaal in zit doe Je net of je normaal blind vliegt, uitkyken kun je niet want de cock pit wordt door een kap boven Je hoofd afgesloten Vlieg ik nu Noord op myn kompas, dan beweegt op de tafel van den Instructeur het wagentje, de krab, zich ook naar het Noorden op de kaart, draal lk naar het Oosten, dan volgt de krab al voortrol lende op de kaart ook en laat daarop een rood spoor achter, zodat later nagegaan kan worden, hoe gevlogen ls Als Je er nu ingaat en rustig op een paar duizend voet gaat vliegen, zal de in structeur Je via de telefoon zeggen: Uw positie is 30 myi West van Prestwick, gaat Uw gang Nu ben Je vergeten dat Je slechts In een linktralner zit. Je roept Prestwick geïmiteerd door den Instructeur op en deze zegt dat Je mag landen Je voert de hele procedure, al vliegende, uit en als ie een kwartier later uitstapt, heeft je llnk- tralnmeester naast de rode iyn, die de krab tekende, al zyn commentaar geschre ven Zoveel te laag hier, te snel tydens het dalen, te hoog over dit baken en naast de koers daar Maar het ls een mooie oefening geweest en er ls weer wat geleerd Ondertussen zit Viruly in een andere trainer en probeert te New York te lan den, terwyi Postma net keurig de krab boven de landingsbaan 23 van Schiphol brengt Hoe dit alles werkt? Hou my dit ten goede 'k Weet alleen dat het blaast en lawaai maakt Maar dat het perfect werkt Is een feit en dat we met deze wyze van trainen de individuële geoefendheid van den vlieger en de veiligheid van ons luchtverkeer opvoeren ls een feit Naast dit „droog zwemmen" wordt er ln de lucht boven Schiphol zeer en zeer veel geoefend met Dakota's, Skymasters en Constellations Oefeningen voor „begin ners" en „gevorderden" Geoefend als nooit en nimmer te voren met het doel om onze KLM de haar toekomende plaats ln het wereldluchtverkeer te geven En dat we slagen, met onzen baas, dr Plesman aan het (tuur, hiervan zyn we overtuigd Tot later, TON Naar de Koninklijke Nederlandse Au tomobiel Club ons meldt, ls de weg Amsterdam—Alkmaar nog voor het ver keer gestremd. Tevens zijn de wegen ln het noordeiyk deel van Noord-Hol land, waaronder dus ook de toegangs wegen naar de Afsluitdijk, onberijd baar. Weliswaar ls de Afsluitdijk door het Waterstaatspersoneel ln berijdbaren staat gebracht, maar ook aan de Friese zijde maakt de toestand der toegangs wegen bet vrijwel onmogelijk ook daar de dyk te bereiken. In Friesland 1» trouwen» de toestand het ongunstigst aangezien daar geen trams en bussen rUden en alleen de route Leeuwarden—Zwolle slechts met uiterste voorzichtigheid berijdbaar ls. In de an. dere noordeiyke provincies zyn de hoofd, wegen glad, doch het verkeer vindt, zy het ook met vertraging, doorgang. In het midden des lands, zijn de wegen over het algemeen met voorzichtigheid berijd- brar. Alleen de z.g. Zuiderzeestraatweg Amersfoort—Zwolle ls zeer slecht en het verkeer is er dan ook zeer gering. Daar entegen ls de weg AmsterdamAmers foort goed berijdbaar, evenals de weg Arnhem—Nymegen. In de zuidelijke pro vincies bevinden de hoofdwegen zich in oehooriyken staat, met uitzondering van Limburg, waar kans op gladde wegen niet ls uitgesloten. door T. X. ADEMA. Hy had een papieren gulden en twee kwartjes uit de toonbanklade gehaald en maakte met zijn hoofd een uitnoodigend gebaar naar de tusschen- deur. „Ga nou maar naar de keuken", zei hij, „en hou jo Jatten thula as je wat ziet, dat je zou keone gebrulke. Ai Je morgen nle terugkomt zal lk jo wete te vinden. En dan zul je merke, dat haas Govers poote aan zijn lijf heb." Hans van Llnachoten deed de tusschendeur open en (tapte ln een klein kamertje waarachter zich een keukentje bevond, waarin een vrouw met een houten gezicht meelbeslag in een koeke- pan stond te gieten. „Wat mot Je?" vroeg ze allesbehalve vrien- deHH. „Ik ben de nieuwe Ober", legde Hans uit. „De baas zei, dat ik eens moest kijken of u misschien nog wat stamppot met een stukjeeh... een stuk worst voor me had. Ik moest er maar om vragen." De keukenprinses, een vrouw van omstreeks vijftig jaar, trok haar bovenlip op en ontblootte een eenzamen gelen tand, die als een door den tijd aangevreten gedenkteeken ln het massagraf van haar mond stond. „Je benne van deuse maand al de vijfde", zei ze, „en stamppot ls d'r nle meer, maar Je kenne een pannekoekie krtjge, as je d'r zin ln heb." „Graag", zei Hans, terwijl hij begeerig de baklucht opsnoof. Het meel in de pan siste en toen de koek aan den eenen kant bruin was, greep de vrouw de pan bij den steel, wipte het baksel de lucht ln, waar het als een acrobaat een salto mortale maakte en ving het weer op om het ook aan den anderen kant te laten roosteren. „Het ruikt heerlijk", zei Hans oprecht De vrouw schonk hem een vermoeid glim lachje. „Ik zal Je'n dikke maken", zei ze goedig, „en je mot maar groote happe neme want as de baas binnen komt la 't afgeloope." „Is het.ehlk bedoel, ls u de vrouw van den baas?" vroeg Hans. „Nee", zei de vrouw. „HIJ ls weduwnaar, lk ben zooveel as de huishouwster, za'k maar zegge." Hans van Llnachoten keek eens om zich heen. Veel huis te houden was er hier niet, want be halve een gascomfoor op drie pooten en wat potten en pannen waa er van huisraad of keuken gereedschap weinig te bespeuren. Hij kreeg zfln pannekoek op een gebarsten bordje en de hulshoudster demonstreerde haar ingenomenheid met den nieuwen buffetbediende door hem heimelijk wat suiker over het baksel te strooien. „Bik 't nou op", sri se, „voor dat da baas komt en brand je kakement niet, want 't is nog een tikkie warm." „Wil je d'r nog eentje?" vroeg ze gul. Hij accepteerde met graagte een tweede bak sel en liet het laatste hapje daarvan in zijn mond verdwijnen toen de baas zich ln de deur naar de gelagkamer vertoonde en hem met een hoofd beweging te kennen gaf, dat het diner als ge ëindigd kon worden beschouwd en de gast drin gend verzocht werd te vertrekken. „Denk er om", zei hij, „morgen om vier uur en Je zorgt d'r voor, dat Je op tijd bent." Hans van Lluschoten knikte en schoof het cafétje uit onder de gramofoondeclamatie v. d. Ki-Ka-Kolonel. Voorop gaat onze Kolonel. KIKaKolonel Daarachter komt het heele stel Van onzen Kolonel Hij haastte zich naar het Vondelpark ln de hoop zijn vriend Dirk nog op het bankje te zullen vinden. (Wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 3