Contrasten in Spanje ZWEDEN in de branding EX-KROONPRINS 5 hoogspanning vraagt „Huize Doorn teVug Wij spelen Bridge Elegante vrouwen uitgemergelde honden en bedelende kinderen deWATER- MHWmu!ZS, r' Stormloop op de winkels ondernomen Binnen tvvaalt Wij luisteren morgen N naar Verzoek met schouderophalen ontvangen uur leeggekocht Prettig vooruitzicht Feuilleton maanden (V an onze correspondente Belinda Da vies) L Spanje is een land, dat nog altijd in staat is de verbeelding te prik kelen: de grote rol, die het In het verleden heeft gespeeld, het vurige temperament van zijn bewoners; de vruchtbare vlakten van de Ebro- delta; de met sneeuw bedekte bergen van de Siërra Nevada; de stie rengevechten; zjjn gespierde, vaak hoekige mannen; zjjn elegante vrouwen. Thans staat Spanje in het brandpunt van de politieke belangstelling der wereld. De Verenigde Naties besloten kort geleden haar ambassa deurs uit het tegenwoordige Spanje terug te roepen. Het regiem van Franco vindt geen sympathie bij de regeringen van verscheidene vol keren van de wereld. Op dit ogenblik, waarop Spanje in het brandpunt staat van de pu blieke belangstelling, ls het ogenblik rjjp, enige Indrukken te geven van een tocht, die de bekende journaliste Belinda Davies maakte door dit om haar eigen woorden te gebruiken weergaloos mooie land. [WEQ. IS DE VERTE6EN\WOOe_ l&GEQ. ÖER. KtRfllS-EXPLOI- TAKTEN CM u TE SPRÉKEN Douane en Sherry Mjjn man en ik vertelt zjj zjjn juist teruggekeerd van een be zoek aan Spanje en wel een be zoek, dat hoofdzakelijk het Zuide lijk gedeelte gold van dit uitge strekte land. Ik heb altijd een verlangen ge had Spanje te bezoeken. Vele lan den heb ik bezocht, maar Spanje was tot dusver onbekend voor mij gebleven en er was iets In mij, dat mij naar dit land toetrok, reeds van mijn jeugd af. Nu Spanje op aller lippen was, schiep ik de gelegenheid dit jeugd- verlangen te stillen. Als kind leefde Spanje voor mij in de atmosfeer, die ik in mijn verbeelding weefde rond een figuur als Philips de Tweede, de Spaanse Armada, de rijkdommen uit Indië en de andere Spaanse kolo niën. Ook was ik zeer gegrepen door de verhalen van Washington Irving over het legendarische Alhambra, welks historie zo verweven was met de ascetischen en toch ook weer grimmigen Philips. Ik dacht aan de overheersing door de Moren en ik zag figuren voor mijn geestesoog oprijzen als Ferdinand en Isabella van Casti- lië. Toen ik ouder werd, vereenzelvigde ik Spanje met de meesterwerken van Gerco, Goya en Velasquez. Als volwas sen vrouw stond ik voor het Spanje van de burgeroorlog en van generaal Franco. Al deze indrukken van zo verschillende aard wentelden nu door elkaar en verwarden mij. Eén zekerheid was mij gebleven: ik zou een mooi land zien en deze zekerheid is mg, nu ik het gezien heb, niet ontnomen, want ik vond een ternauwernood in woorden weer te geven mooi land; het schoonste land, dat ik ooit heb gezien. En het zal moeilijk vallen mij er van te over tuigen, dat er op aarde iets aantrek- kelykers bestaat dan Spanje. Het is goed om Spanje te bezoe ken, zonder toegerust te zijn met uit gebreide wetenschap over land en volk. Men moet er onbevangen heen gaan en zonder vooroordelen. De luchthaven van Madrid is gelijk aan iedere andere grote Europese luchthaven. De behandeling der rei zigers is minder zakelijk en doeltref fend dan elders misschien, want het Spaanse tempo en het Spaanse tem perament is wel zeer verschillend van het Amerikaanse. Meer dan an derhalf uur was er mee gemoeid om de passagiers van onze vliegmachine de douane te laten passeren. Toch viel mij het verblijf op het vliegveld lang niet tegen; ik voelde mij er behagelijk. Met welbehagen liet ik mijn ogen dwalen over de uit gestrektheid, over de volmaakte strakheid van de vlakte van Castilië en het wachten werd mij veraange naamd doordat men mij in de gele genheid stelde te nippen aan de heer lijkste sherry, die men zich geperst kan denken uit vruchten, die zijn rijp gestoofd door de meest koesterende zon van het continent. Vrijheid in soorten. Ik begon natuurlijk met een wan deling door Madrid.Madrid is ook des nachts een levende stad. Het is of de Spanjaard de slaap tart; althans hem niet slaapt op de uren, waarop de in nevel en kilte ge hulde Noorderling zulks pleegt te doen. Ik was niet de enige wande laar in de straten van Madrid. De stad was vol leven. Wel vond ik het een vreemd schouwspel, toen ik op iedere straathoek twee politiemannen gearmd hun dienst zag uitoefenen. Men zei mij, dat Madrid de blijmoe digste hoofdstad in Europa is en ik geloof, dat er waarheid schuilt in deze bewering. Toch was de pret, toen ik er was, wat gedempt, maar men zei mij, dat dit verband hield met het seizoen. Ik zag honderden aantrekkelijke meis jes, goed gekleed in alleraardigste jurken en wat mij vooral opviel met prachtige schoentjes. Ook werd ik getroffen door de aanblik van honderden prachtig door de zon ge bruinde kinderen. Wanneer dit Spanje uitbeeldde, moest Spanje wel een gelukkig land zijn. Deze stralende gezondheid trof mij dieper, omdat Ik nog de Deelden met mij meedroeg van die vele zielige, ondervoede kinderen (Be ik met hun zorgelijke gezicht jes in Midden-Europa had ontmoet. De prijzen van de levensmiddelen in de winkels en in de café's waren echter ontzettend hoog. Hoe dit alles door lieden met een smalle beurs kon worden gekocht, bleef mjj een raadsel. Er was één zaak waar ik nieuws gierig naar was: hoe stond het met de vrijheid van de Spanjaarden? Men had mg gezegd, dat er onder dit re giem vrijheid van spreken was. Ik ^verwonderde mij over deze bewering, wijl men mij buiten Spanje steeds had voorgehouden, dat het tegendeel het geval was. Ik beproefde dus een ver gelijking te trekken tussen de vrij heid voor het houden van openbare bijeenkomsten en het houden van redevoeringen in het publiek, zoals die in Engeland en Amerika bestaan en de mogelijkheden daaromtrent in Spanje. Ik merkte spoedig, dat ik deze vergelijking niet moest trekken. Het gold hier meer de vrijheid van individueel spreken, de vrijmoedigheid om zich jegens anderen te uiten, de mogelijkheid om een Spanjaard aan 't praten te krijgen, hetzij in zijn stam café, hetzij in zijn huis; en dan moet ik bekennen, dat de Spanjaarden althans degenen, die ik sprak niet beschroomd zijn hun mening te geven. Schichtige causeurs. Zeker, in een café dwaalden, tij dens zo'n gesprek van vertrouwelijke aard, hun ogen wel eens naar de deur en werden vreemdelingen met arg waan gadegeslagen. Het komt ook voor, dat de ene Spanjaard den ander de raad geeft, een zekere voorzichtig heid niet te veronachtzamen. Zelfs probeerde iemand wél eens de mond te snoeren van dengene, die onge dwongen met ons praatte en het was dan noodzakelijk hem er van te over- INMIDÖELS OP WET GEMEENTEHUI' TE ZAANDAM DAT ZOU E£M RAMP VOOQ. OriS bete/enen! tuigen, dat wij gespreksgenoten vrienden waren. Bij deze gesprekken verbaasde ik mij er vaak over, hoevele mensen, niet alleen in Madrid, maar ook daarbuiten, meningen uitspraken, die lijnrecht ingingen tegen de opvattin gen van het regiem. En deze afwij kende meningen treft men aan onder bevolkingsgroepen, waar men ze al lerminst zou verwachten. Ik zou daarvan gaarne voorbeelden aan halen, wanneer ik niet een zekere schroom koesterde, mensen in ver legenheid te brengen. Wanneer ik hierover echter openhartig zou mogen spreken, dan zou blijken hoe vrij Spanje in werkelijkheid wel is Ik verzadigde mij in Madrid aan 't verlangen de Greco's, de Goya's en Velasquez' te bewonderen. En ik aarzel niet te zeggen, dat alleen reeds het zien van deze meesterwerken der schilderkunst de moeite van een reis naar Madrid volkomen loont. Ik vond er ook de sporen van de burgeroorlog en in Toledo de herin nering aan Philips den Tweede. De weg van (Madrid naar Toledo ver toonde allerwegen de ontzettende lid tekens van de oorlog. Op het hoofdplein van deze laat ste stad zag ik ook nog een andere kant van Spanje, die mij terneer drukte. Mensen, die aan de grens van de honger leefden, uitgemer gelde honden en bedelende kinde ren. De tegenstelling tussen de pronk en het bljjde gezicht van het vrolijke Madrid en deze armoede en nooddruft greep mij diep aan. Een grimmige herinnering aan de historie van het gemartelde Spanje is de rjj kettingen, die ge klonken zijn aan de muur van de kathedraal. De kettingen, waarmee de Moren, tijdens hun overheersing, hun krijgsgevangenen ketenden. (Wordt vervolgd) De laatste foto's van Koningin Frederika en Koning Paul II van Griekenland "f Vf 58 0 Hilversum I. 7, 8, 13, 18, 20, 23 Nieuws. 8.45 AVBO. Gramofoonpla- ten 9.15 Morgenwijding 9.30 Ar beidsvitaminen 10.35 Opera-frag menten 11— Vergeet U het niet" 21.35 Twee Londense suites 1.45 In old Vienna 3.— Voor zieken en ge zonden 5.— AVBO Kaleidoscoop 6.15 Sportpraatje 7.05 Badio-strip 7.15 Radio-Volksmuziekschool 8.15 Het Omroeporkest 9.25 Op de grens van het genie 10.20 Uit Palla s brie venbus. Hilversum H. 7, 8, 13, 19, 20, 22 Nieuws. 8,15 KRO Pluk de dag 9.50 Potpoourri 10.NCRV Leger des Heils-kwartiertj e 10,15 Morgen dienst 11.— KRO „De Zonnebloem" - 12.03 Cello-concert 1.45 „Van de hak op de tak" 2.40 NCRV. Voor de Vrouw. 4.— Bijbellezing 4.45 Rotterdams Strijkkwartet 5.50 Rijk over zee 6.Celestra-ensemble 7.30 Zang door Jo Vincent 8.05 Sa menkomst in de Westerkerk te Am sterdam voor Jordaanbewoners 9.15 Met band en plaat voor U paraat. 10.30 „St. Georges Chapel Choir" 11.Nieuwe Nederlandse muziek. De ex-kroonprins van Duitsland, Friedrich Wilhelm, heeft via 'n advo caat te Amersfoort bij het Nederl. Be heersinstituut een verzoek ingediend om een z.g. „non-ennemy-verklaring" met het doel op die wijze het beslag opgeheven te krijgen van de bezittin gen in ons land, welke den ex-kroon prins door zijn vader, den ex-keizer zijn nagelaten, zo meldt de Maasbode. Na de bevrijding is bij K.B. onmid dellijk beslag op alle Duitse waarden en goederen in ons land gelegd. Alleen op grond van een der artikelen van dit besluit het z.g. besluit vijande lijke vermogens welk artikel de non-ennemy-verklaring inhoudt, is het mogelijk weer in het bezit van zijn vermogen en goederen te worden ge steld. Onder het vermogen van den ex- kroonprins, dat nu onder beheer is gesteld, bevindt zich ook „Huize Doorn", waarin zich een zeer grote waarde aan kostbaarheden bevindt, Ie van den ex- laatste verblijfplaats keizer van Duitsland. In het verzoek nu, dat de ex-kroon prins heeft gedaan, beroept hij zich op het asylrecht, dat indertijd aan zijn vader werd verleend, die dan ook onder dit asylrecht zijn bezittingen naar Nederland zou hebben overge bracht. Er wordt voorts op gewezen, dat de ex-keizer tegen het nationaal- socialisme gekant zou zijn geweest en daarom ook niet in Duitsland begra ven wenste te worden. Intussen is, naar het blad ter ore komt, dit verzoek van den ex-kroon prins nogal schouderophalend ontvan gen. Er is nu eenmaal bij K.B. beslag gelegd op alle vijandelijke vermogens als compensatie van alle hier door de Duitsers veroorzaakte oorlogsschade. En 't is begrijpelijk, dat een non-en- nemy-verklaring, welke dit beslag zou kunnen opheffen, niet gegeven wordt dan na grondig onderzoek. Dit onder zoek nu is momenteel in Duitsland onmogelijk en daardoor blijft het be slag op alle vijandelijke vermogens van Duitsers, die tijdens de bezetting in Duitsland leefden, voorlopig ge handhaafd. Van een beslissing kan dan ook nog geen sprake zijn. (Van een U.P.-correspondent). Zweden, het land van melk en ho ning, dat in de afgelopen twaalf maanden door honderden buitenlan ders is bezocht die hier kwamen ko pen, wat zij elders in Europa niet konden krijgen, is in hevige mate opgeschrikt door het plotselinge re geringsdecreet, dat alle invoer in het land stopzette. Ondanks het feit, dat de regering het volk herhaaldelijk had gewaar schuwd, dat de economische toestand alleen gestabiliseerd kon worden als d eischen voor hogere lonen wer den opgegeven en als drastische be zuinigingen werden ingevoerd, hoopte de grote massa van het Zweedse volk dat het inflatiespook de grenzen van Zweden voorbij zou gaan. Toen dan ook de regering aankondig de, dat de economische reserves van het land vrijwel waren uitgeput, dat de invoer werd stopgezet en dat verschil lende artikelen gerantsoeneerd zouden worden, geraakte dat volk in een staat grenzende aan paniek. Vooral de rant soenering van koffie, thee en cacao heeft enorme opschudding verwekt. De Zweden zijn grote koffiedrinkers en in de oorlog ondervonden de autoriteiten, dat het volk het desnqods met wat min der boter, brood of vlees kon doen. maar niet met minder koffie. De regeringsaankondiging werd on middellijk gevolgd door een wilde „run" op de winkels. Het lijkt alsof alle Zweden hun spaarcentjes hebben opgeofferd om zoveel mogelijk te hamsteren. Binnen twaalf uur waren de kruidenierswinkels leeggekocht. De winkels, die nylonkousen in voor raad hadden, waren nog eerder leeg: na acht uur hadden de Stockholmse damqs alle verkrijgbare nylons opge kocht. Geïmporteerde wijnen en li keuren waren zelfs nog sneller uit verkocht. Dat duurde nog geen vijf uur. Zwarte prijzen werden in een ommezien voor koffie berekend: 30 kronen per kg. tegen 5 kronen nor maal. De prijzen van tweedehands auto's stegen binen 24 uur met 100 Nie'. alleen het volk reageerde met verschrikte verbazing. Ook industriëlen en zakenlieden 'waren ten zeerste ver rast. Het gevolg is, dat de regering een ongekende storm van critiek kreeg te doorstaan. De oppositiepartijen ontvin gen plotseling steun van kanten, die gewoonlijk de sociaal-democraten steu nen. De liberale pers heeft de aanval op de regering geopend met de be schuldiging, dat zij Zweden in een eco nomische crisis heeft gedreven tenge volge van haar koppige pogingen om het land de geleide economie op te dringen. Een schril ontwaken. De minister van voedselvoorziening heeft verklaard, dat Zweden's import in 1946 3370 millioen kronen bedroeg te gen een uitvoer van slechts 2528 mil lioen. Bovendien ontving Zweden niet eens de hoog nodige artikelen, maar een stroom van luxe waren. De goud reserve van de Staatsbank vermindert voortdurend, terwijl vele exporteurs en reders er de voorkeur aan geven hun geld in het buitenland te houden. Zo zijn de bewoners van het land van melk en honing uit hun dromen van overvloed schril ontwaakt.... Toen dezer dagen in het Engel se parlement vragen werden ge steld over de 1000 Engelse huizen die naar Nederland zullen worden geëxporteerd op dringend verzoek van Nederlandse zijde, wist het socialistische lid Hoy te vertellen, dat toch geen gemeente in Enge land deze huizen zou willen heb ben, daar de reparatiekosten voor Engeland te hoog zouden zijn! De Engelse minister van Handel, sir Stafford Cripps, volstond met mede te delen, „dat de huizen niet tot het type behoren, dat voor 't En gelse woningprogramma wordt uitgekozen". Eerst het spel uit onze vorige rubriek. De kaartverdeling was: S: 8—6—3 H: 10—5 R: a—h—v—4—2 KI: 9—5—4 S: h-v-b-10-5 S: 9-7-2 H: v-8-7-2 H: b-9-4-3 R: b R: 10-9-3 KI: h-6-2 KI: b-10-8 S: aas, 4 H: aas, heer, 6 R: 8—7—6—5 KI: aas, vrouw, 73 De 3 sans is gemaakt als gij 5 ruiten- slagen kunt maken. Maar een goed speler ziet, dat wanneer de ruiten niet 2-2 verdeeld zitten, Zuid zijn ruiten in Noord blokkeert doordat hij 8785 heeft. Zuid moet dus van die blokke rende ruiten zien af te komen. Zuid speelde in de derde slag een ruiten naar het aas en speelde de heer na, waarop hij merkte dat West maar één ruiten had. Hij hield toen met ruiten op en speelde uit Noord sch. 8. Oost nam met sch. 9, maar Zuid gooide in eigen hand een ruiten weg. West liet Oost aan slag om deze gelegenheid te geven met klaver te komen wat deze dan ook deed. Maar Zuid aarzelde niet, nam di rect klaver aas en ging met zijn laatste ruiten naar vrouw-42 in Noord en maakte zijn 3 sans. Een andere manier om bij sterk tegenspel de 3 sans te ma ken is er niet. (Zuid maakte natuur lijk na de ruiten ook nog aas-heer van harten). Volgende week een ander spel ter ove denking. Het gaat om de punten. Het gebeurt dikwijls dat een paar zich een mooi vierschoppen spel bv. ziet afgenomen door de tegenpartij die bv. 5 klaver of 5 ruiten biedt of 5 har ten, met de bijna zekere wetenschap, dat het spel één of meer slagen down zal gaan. Soms wordt dit zelfs „unfair" genoemd. Maar dat is het beslist niet. Het spel gaat ten slotte om de punten, en als men op deze manier 500 punten verliest inplaats van 620 is daar niets geen onbillijks in. 't Vloeit voort uit de spelregels en is dus absoluut geoor loofd. Z. N. bieden 4 schoppen niet kwets baar. O. W. zijn ook niet kwetsbaar en nemen af met 5 klaver. Zij worden ge doubleerd en gaan 3 down. Dat kost 500 punten. Z. N. hadden de 4 sch. juist gemaakt en dan 420 p. verdiend. Nu heeft O. W. dus nadeel van het af nemen en zo zijn er talrijke gevallen. Heus maakt U niet ongerust, al dat af nemen is lang niet altijd een voordeel. Want het komt ook dikwijls voor, dat men een spel afneemt en down gaat, terwijl het overboden spel zelf ook down zou zijn gegaan. 34. door Tjeerd Adema „De chef', fluisterde ze waarschu wend. Hans van Linschoten zag een dikken man van omstreeks veertig jaar in ja- quet met streepbroek met afgemeten tred naar het buffet schrijden. „Juffrouw Van Riethoven," zei hij, „er is rechts een tafel gereserveerd voor twaalf personen. Over een kwar tiertje moet er een dozijn koffie zijn met slagroom en vier en twintig moc- capunten Is er nog voorraad?" Juffrouw Van Riethoven liet haar blikken over de mocca-punten glijden als een Franse generaal over de Ma rokkanen van een erecompagnie. Toen schoof ze een raampje achter het buf fet omhoog, stak er haar hoofd door en riep: „Een slagroom, twee mocca!" Ze keerde zich om en er verscheen aan de andere zijde een groot rood hoofd met een witte koksmuts. „Je mot", zei het hoofd, „tegen de chef zegge, dat ie ken verrekke Op hetzelfde moment kreeg de eige naar van dat hoofd den chef zelf in 't vizier en corrigeerde haastig het slot van zijn overpeinzing. „Dat ie d'r op ken rekene." Het raampje sloeg dicht. De chef trok een gezicht of hij een haar in de soep had gevonden en schreed majes tueus naar het ijsbuffet, waar twee dienstertjes het offensief tegen een koksjongen waren begonnen. „Een engert." zei juffrouw van Riet hoven, met haar hoofdje in de rich ting van den verdwijnenden major domus wijzend. Hans van Linschoten knikte, begrij pend. Onverdeeld geluk was nergens te vinden. Juffrouw van Riethoven had gekregen wat zij zich als hoogste ge schenk van het leven gedroomd had, maar ook in haar bestaantje verdween de zon nog ieder ogenblik achter voor bijdrijvende grauwe wolken. Hij zocht naar zijn portemonnaie, maar de buffetjufrouw gaf hem e°n wenk. „Wacht nog effe," zei ze met een snelle blik naar den chef. „Ik moet je nog wat zeggen." Ze hielp een dienstertje aan een blad vol kopjes koffie en stapeltjes inge pakte suikerklontjes en overtuigde zich toen, dat de chef zich, ter inspectie, naar een andere afdeling had begeven. ,,'k Zal 's aan den kok vrage," zei ze, „of ie je niet ken gebruike. Hij heeft altijd hulp van Janus Pleizier, maar die heb verlejen Dinsdag een vat bier op zijn tene gekrege en nou leit ie in 't ziekenhuis. Wacht maar effe." Ze trok wederom het luikje omhoog, liet er ditmaal haar hoofd helemaal door verdwijnen en voerde een lang gesprek met een onzichtbaren partner. Het gesprek wilde in het begin niet erg vlotten, gezien het nog zichtbare deel van juffrouw Van Riethoven, dat zo nu en dan min of meer stamvoeten- de bewegingen maakte, maar tenslotte scheen men tot een voorlopig accoord te zijn gekomen. De buffetjuffrouw trok haar blond gelokt kopje terug en gaf haar protégé een bemoedigend cnipoogje. Op hetzelfde ogenblik verscheen het witbemutste hoofd andermaal voor het raampje en een paar nieuwsgierige ogen gleden ove! de dichtbij zittende bezoekers. „Waar zit ie?" „Hier", zei juffrouw Van Riethoven, terwijl ze wat op zij ging om den kok het onbelemmerde uitzicht op den sol licitant te kunnen geven. Hans van Linschoten ging onwille keurig rechtop zitten en de kok taxeer de hem of hy een schapenbout was. „Laat ie maar achterom komme" zei hij. De buffetjuffrouw beloonde den keu- kenvorst met een vriendelijk glimlach- je en vertelde haar beschermeling, dat 't. 0|jp zo te zeggen, alles kits was. Hij moest maar naar beneden gaan en dan most ie maar naar meneer Samson vra gen Als er moeilijkheden waren, kon ie wel effer terugkommen. Hans van Linschoten bedankte haar uit den grond van zijn hart voor haar belangstelling in zijn particuliere aan gelegenheden en juffrouw Van Rietho ven straalde van voldoening. „Als ie no bezwaren maakt", zei ze, „dan waarschuw je me maar effe." Hans knikte, gaf het dienstertje, dat op zijn wenk kwam afrekenen, een ex tra grote fooi en verdween na een blik van vriendschappelijke verstandhou ding met de juffrouw van het taartjes- buffet, als betalende klant aan de voor zijde van de lunchroom om er als toe komstige employé aan de achterzijde weer binnen te komen. Hij liet zich met de lift naar beneden brengen en vond achter de eerste étage een wenteltrap, die, volgens het op- schrift: „Alleen voor gebruik van het I personeel" bestemd was. Een juffrouw van de retirade, die juist retireerde omdat zy afgelost was en die haar schortje losstrikte, verwees hem, op zijn vraag naar de bykeuken, naar een matglazen deur en Hans van Linschoten klopte beleefd aan en deed toen niemand antwoordde de deur open om via een magazijntje vol con servenblik jes, in een soort spoelkamer- tje te belanden, waar een dikke jongen met een bril op bezig was messen te slijpen. „Kom je van den poelier?" vroeg het jongmens. „Neen" zei Hans, „ik kom van juf frouw van Riethoven om den heer Samson te spreken". „De chef is in de bijkeuken", zei de longen, „loop maar even door". De DUkeuken bleek juist groot ge noeg om den chefkok Samson die eigenlyk Simson had moeten heten te. kunnen omvatten. Hij stond daar m zijn volle waardig heid één meter zes en negentig lang, of beter gezegd, hoog en met de muts op bijna twee meter vijftien. Hg was zo dik, dat je om heen kon wandelen en als hg niet in de by- keuken stond. Zgn gezicht had iets van een reusachtige tomaat, waarin een paar kinderlijk blauwe ogen zwommen en hy stond den sollicitant af te wach ten met de linkerhand in de zy, ter wijl hy in zgn rechterknuist, als sym bool van zijn waardigheid, een grote houten pollepel geklemd hield. (Wordt vervolgd.)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 3