Contrasten in Spanje
ZWEDEN in de branding
EX-KROONPRINS
5
hoogspanning
vraagt „Huize Doorn teVug
Wij spelen Bridge
Elegante vrouwen uitgemergelde honden
en bedelende kinderen
deWATER- MHWmu!ZS,
r'
Stormloop op de winkels ondernomen
Binnen tvvaalt
Wij luisteren morgen
N naar
Verzoek
met schouderophalen
ontvangen
uur leeggekocht
Prettig vooruitzicht
Feuilleton
maanden
(V an onze correspondente Belinda Da vies)
L
Spanje is een land, dat nog altijd in staat is de verbeelding te prik
kelen: de grote rol, die het In het verleden heeft gespeeld, het vurige
temperament van zijn bewoners; de vruchtbare vlakten van de Ebro-
delta; de met sneeuw bedekte bergen van de Siërra Nevada; de stie
rengevechten; zjjn gespierde, vaak hoekige mannen; zjjn elegante
vrouwen.
Thans staat Spanje in het brandpunt van de politieke belangstelling
der wereld. De Verenigde Naties besloten kort geleden haar ambassa
deurs uit het tegenwoordige Spanje terug te roepen. Het regiem van
Franco vindt geen sympathie bij de regeringen van verscheidene vol
keren van de wereld.
Op dit ogenblik, waarop Spanje in het brandpunt staat van de pu
blieke belangstelling, ls het ogenblik rjjp, enige Indrukken te geven van
een tocht, die de bekende journaliste Belinda Davies maakte door dit
om haar eigen woorden te gebruiken weergaloos mooie land.
[WEQ. IS DE VERTE6EN\WOOe_
l&GEQ. ÖER. KtRfllS-EXPLOI-
TAKTEN CM u TE SPRÉKEN
Douane en Sherry
Mjjn man en ik vertelt zjj
zjjn juist teruggekeerd van een be
zoek aan Spanje en wel een be
zoek, dat hoofdzakelijk het Zuide
lijk gedeelte gold van dit uitge
strekte land.
Ik heb altijd een verlangen ge
had Spanje te bezoeken. Vele lan
den heb ik bezocht, maar Spanje
was tot dusver onbekend voor mij
gebleven en er was iets In mij, dat
mij naar dit land toetrok, reeds
van mijn jeugd af.
Nu Spanje op aller lippen was,
schiep ik de gelegenheid dit jeugd-
verlangen te stillen. Als kind leefde
Spanje voor mij in de atmosfeer, die
ik in mijn verbeelding weefde rond
een figuur als Philips de Tweede, de
Spaanse Armada, de rijkdommen uit
Indië en de andere Spaanse kolo
niën. Ook was ik zeer gegrepen door
de verhalen van Washington Irving
over het legendarische Alhambra,
welks historie zo verweven was met
de ascetischen en toch ook weer
grimmigen Philips. Ik dacht aan de
overheersing door de Moren en ik zag
figuren voor mijn geestesoog oprijzen
als Ferdinand en Isabella van Casti-
lië.
Toen ik ouder werd, vereenzelvigde
ik Spanje met de meesterwerken van
Gerco, Goya en Velasquez. Als volwas
sen vrouw stond ik voor het Spanje
van de burgeroorlog en van generaal
Franco. Al deze indrukken van zo
verschillende aard wentelden nu door
elkaar en verwarden mij.
Eén zekerheid was mij gebleven:
ik zou een mooi land zien en deze
zekerheid is mg, nu ik het gezien
heb, niet ontnomen, want ik vond een
ternauwernood in woorden weer te
geven mooi land; het schoonste land,
dat ik ooit heb gezien. En het zal
moeilijk vallen mij er van te over
tuigen, dat er op aarde iets aantrek-
kelykers bestaat dan Spanje.
Het is goed om Spanje te bezoe
ken, zonder toegerust te zijn met uit
gebreide wetenschap over land en
volk. Men moet er onbevangen heen
gaan en zonder vooroordelen.
De luchthaven van Madrid is gelijk
aan iedere andere grote Europese
luchthaven. De behandeling der rei
zigers is minder zakelijk en doeltref
fend dan elders misschien, want het
Spaanse tempo en het Spaanse tem
perament is wel zeer verschillend
van het Amerikaanse. Meer dan an
derhalf uur was er mee gemoeid om
de passagiers van onze vliegmachine
de douane te laten passeren.
Toch viel mij het verblijf op het
vliegveld lang niet tegen; ik voelde
mij er behagelijk. Met welbehagen
liet ik mijn ogen dwalen over de uit
gestrektheid, over de volmaakte
strakheid van de vlakte van Castilië
en het wachten werd mij veraange
naamd doordat men mij in de gele
genheid stelde te nippen aan de heer
lijkste sherry, die men zich geperst
kan denken uit vruchten, die zijn rijp
gestoofd door de meest koesterende
zon van het continent.
Vrijheid in soorten.
Ik begon natuurlijk met een wan
deling door Madrid.Madrid is ook
des nachts een levende stad.
Het is of de Spanjaard de slaap
tart; althans hem niet slaapt op de
uren, waarop de in nevel en kilte ge
hulde Noorderling zulks pleegt te
doen. Ik was niet de enige wande
laar in de straten van Madrid. De
stad was vol leven. Wel vond ik het
een vreemd schouwspel, toen ik op
iedere straathoek twee politiemannen
gearmd hun dienst zag uitoefenen.
Men zei mij, dat Madrid de blijmoe
digste hoofdstad in Europa is en ik
geloof, dat er waarheid schuilt in
deze bewering.
Toch was de pret, toen ik er was,
wat gedempt, maar men zei mij, dat
dit verband hield met het seizoen. Ik
zag honderden aantrekkelijke meis
jes, goed gekleed in alleraardigste
jurken en wat mij vooral opviel
met prachtige schoentjes. Ook werd
ik getroffen door de aanblik van
honderden prachtig door de zon ge
bruinde kinderen.
Wanneer dit Spanje uitbeeldde,
moest Spanje wel een gelukkig land
zijn. Deze stralende gezondheid
trof mij dieper, omdat Ik nog de
Deelden met mij meedroeg van die
vele zielige, ondervoede kinderen
(Be ik met hun zorgelijke gezicht
jes in Midden-Europa had ontmoet.
De prijzen van de levensmiddelen
in de winkels en in de café's waren
echter ontzettend hoog. Hoe dit
alles door lieden met een smalle
beurs kon worden gekocht, bleef
mjj een raadsel.
Er was één zaak waar ik nieuws
gierig naar was: hoe stond het met
de vrijheid van de Spanjaarden? Men
had mg gezegd, dat er onder dit re
giem vrijheid van spreken was. Ik
^verwonderde mij over deze bewering,
wijl men mij buiten Spanje steeds had
voorgehouden, dat het tegendeel het
geval was. Ik beproefde dus een ver
gelijking te trekken tussen de vrij
heid voor het houden van openbare
bijeenkomsten en het houden van
redevoeringen in het publiek, zoals
die in Engeland en Amerika bestaan
en de mogelijkheden daaromtrent in
Spanje. Ik merkte spoedig, dat ik
deze vergelijking niet moest trekken.
Het gold hier meer de vrijheid van
individueel spreken, de vrijmoedigheid
om zich jegens anderen te uiten, de
mogelijkheid om een Spanjaard aan 't
praten te krijgen, hetzij in zijn stam
café, hetzij in zijn huis; en dan moet
ik bekennen, dat de Spanjaarden
althans degenen, die ik sprak
niet beschroomd zijn hun mening te
geven.
Schichtige causeurs.
Zeker, in een café dwaalden, tij
dens zo'n gesprek van vertrouwelijke
aard, hun ogen wel eens naar de deur
en werden vreemdelingen met arg
waan gadegeslagen. Het komt ook
voor, dat de ene Spanjaard den ander
de raad geeft, een zekere voorzichtig
heid niet te veronachtzamen. Zelfs
probeerde iemand wél eens de mond
te snoeren van dengene, die onge
dwongen met ons praatte en het was
dan noodzakelijk hem er van te over-
INMIDÖELS
OP WET
GEMEENTEHUI'
TE ZAANDAM
DAT ZOU
E£M RAMP VOOQ.
OriS bete/enen!
tuigen, dat wij gespreksgenoten
vrienden waren.
Bij deze gesprekken verbaasde ik
mij er vaak over, hoevele mensen,
niet alleen in Madrid, maar ook
daarbuiten, meningen uitspraken, die
lijnrecht ingingen tegen de opvattin
gen van het regiem. En deze afwij
kende meningen treft men aan onder
bevolkingsgroepen, waar men ze al
lerminst zou verwachten. Ik zou
daarvan gaarne voorbeelden aan
halen, wanneer ik niet een zekere
schroom koesterde, mensen in ver
legenheid te brengen. Wanneer ik
hierover echter openhartig zou mogen
spreken, dan zou blijken hoe vrij
Spanje in werkelijkheid wel is
Ik verzadigde mij in Madrid aan 't
verlangen de Greco's, de Goya's en
Velasquez' te bewonderen. En ik
aarzel niet te zeggen, dat alleen reeds
het zien van deze meesterwerken der
schilderkunst de moeite van een reis
naar Madrid volkomen loont.
Ik vond er ook de sporen van de
burgeroorlog en in Toledo de herin
nering aan Philips den Tweede. De
weg van (Madrid naar Toledo ver
toonde allerwegen de ontzettende lid
tekens van de oorlog.
Op het hoofdplein van deze laat
ste stad zag ik ook nog een andere
kant van Spanje, die mij terneer
drukte. Mensen, die aan de grens
van de honger leefden, uitgemer
gelde honden en bedelende kinde
ren. De tegenstelling tussen de
pronk en het bljjde gezicht van het
vrolijke Madrid en deze armoede en
nooddruft greep mij diep aan.
Een grimmige herinnering aan
de historie van het gemartelde
Spanje is de rjj kettingen, die ge
klonken zijn aan de muur van de
kathedraal. De kettingen, waarmee
de Moren, tijdens hun overheersing,
hun krijgsgevangenen ketenden.
(Wordt vervolgd)
De laatste foto's van
Koningin Frederika
en Koning Paul II
van Griekenland
"f Vf 58
0
Hilversum I. 7, 8, 13, 18, 20, 23
Nieuws. 8.45 AVBO. Gramofoonpla-
ten 9.15 Morgenwijding 9.30 Ar
beidsvitaminen 10.35 Opera-frag
menten 11— Vergeet U het niet"
21.35 Twee Londense suites 1.45 In
old Vienna 3.— Voor zieken en ge
zonden 5.— AVBO Kaleidoscoop
6.15 Sportpraatje 7.05 Badio-strip
7.15 Radio-Volksmuziekschool 8.15
Het Omroeporkest 9.25 Op de grens
van het genie 10.20 Uit Palla s brie
venbus.
Hilversum H. 7, 8, 13, 19, 20, 22
Nieuws. 8,15 KRO Pluk de dag
9.50 Potpoourri 10.NCRV Leger
des Heils-kwartiertj e 10,15 Morgen
dienst 11.— KRO „De Zonnebloem" -
12.03 Cello-concert 1.45 „Van de
hak op de tak" 2.40 NCRV. Voor
de Vrouw. 4.— Bijbellezing 4.45
Rotterdams Strijkkwartet 5.50 Rijk
over zee 6.Celestra-ensemble
7.30 Zang door Jo Vincent 8.05 Sa
menkomst in de Westerkerk te Am
sterdam voor Jordaanbewoners 9.15
Met band en plaat voor U paraat.
10.30 „St. Georges Chapel Choir"
11.Nieuwe Nederlandse muziek.
De ex-kroonprins van Duitsland,
Friedrich Wilhelm, heeft via 'n advo
caat te Amersfoort bij het Nederl. Be
heersinstituut een verzoek ingediend
om een z.g. „non-ennemy-verklaring"
met het doel op die wijze het beslag
opgeheven te krijgen van de bezittin
gen in ons land, welke den ex-kroon
prins door zijn vader, den ex-keizer
zijn nagelaten, zo meldt de Maasbode.
Na de bevrijding is bij K.B. onmid
dellijk beslag op alle Duitse waarden
en goederen in ons land gelegd. Alleen
op grond van een der artikelen van
dit besluit het z.g. besluit vijande
lijke vermogens welk artikel de
non-ennemy-verklaring inhoudt, is het
mogelijk weer in het bezit van zijn
vermogen en goederen te worden ge
steld.
Onder het vermogen van den ex-
kroonprins, dat nu onder beheer is
gesteld, bevindt zich ook „Huize
Doorn", waarin zich een zeer grote
waarde aan kostbaarheden bevindt, Ie
van den ex-
laatste verblijfplaats
keizer van Duitsland.
In het verzoek nu, dat de ex-kroon
prins heeft gedaan, beroept hij zich
op het asylrecht, dat indertijd aan
zijn vader werd verleend, die dan ook
onder dit asylrecht zijn bezittingen
naar Nederland zou hebben overge
bracht. Er wordt voorts op gewezen,
dat de ex-keizer tegen het nationaal-
socialisme gekant zou zijn geweest en
daarom ook niet in Duitsland begra
ven wenste te worden.
Intussen is, naar het blad ter ore
komt, dit verzoek van den ex-kroon
prins nogal schouderophalend ontvan
gen. Er is nu eenmaal bij K.B. beslag
gelegd op alle vijandelijke vermogens
als compensatie van alle hier door de
Duitsers veroorzaakte oorlogsschade.
En 't is begrijpelijk, dat een non-en-
nemy-verklaring, welke dit beslag zou
kunnen opheffen, niet gegeven wordt
dan na grondig onderzoek. Dit onder
zoek nu is momenteel in Duitsland
onmogelijk en daardoor blijft het be
slag op alle vijandelijke vermogens
van Duitsers, die tijdens de bezetting
in Duitsland leefden, voorlopig ge
handhaafd. Van een beslissing kan
dan ook nog geen sprake zijn.
(Van een U.P.-correspondent).
Zweden, het land van melk en ho
ning, dat in de afgelopen twaalf
maanden door honderden buitenlan
ders is bezocht die hier kwamen ko
pen, wat zij elders in Europa niet
konden krijgen, is in hevige mate
opgeschrikt door het plotselinge re
geringsdecreet, dat alle invoer in het
land stopzette.
Ondanks het feit, dat de regering
het volk herhaaldelijk had gewaar
schuwd, dat de economische toestand
alleen gestabiliseerd kon worden als
d eischen voor hogere lonen wer
den opgegeven en als drastische be
zuinigingen werden ingevoerd, hoopte
de grote massa van het Zweedse volk
dat het inflatiespook de grenzen van
Zweden voorbij zou gaan.
Toen dan ook de regering aankondig
de, dat de economische reserves van
het land vrijwel waren uitgeput, dat de
invoer werd stopgezet en dat verschil
lende artikelen gerantsoeneerd zouden
worden, geraakte dat volk in een staat
grenzende aan paniek. Vooral de rant
soenering van koffie, thee en cacao
heeft enorme opschudding verwekt. De
Zweden zijn grote koffiedrinkers en in
de oorlog ondervonden de autoriteiten,
dat het volk het desnqods met wat min
der boter, brood of vlees kon doen.
maar niet met minder koffie.
De regeringsaankondiging werd on
middellijk gevolgd door een wilde
„run" op de winkels. Het lijkt alsof
alle Zweden hun spaarcentjes hebben
opgeofferd om zoveel mogelijk te
hamsteren. Binnen twaalf uur waren
de kruidenierswinkels leeggekocht.
De winkels, die nylonkousen in voor
raad hadden, waren nog eerder leeg:
na acht uur hadden de Stockholmse
damqs alle verkrijgbare nylons opge
kocht. Geïmporteerde wijnen en li
keuren waren zelfs nog sneller uit
verkocht. Dat duurde nog geen vijf
uur. Zwarte prijzen werden in een
ommezien voor koffie berekend: 30
kronen per kg. tegen 5 kronen nor
maal. De prijzen van tweedehands
auto's stegen binen 24 uur met 100
Nie'. alleen het volk reageerde met
verschrikte verbazing. Ook industriëlen
en zakenlieden 'waren ten zeerste ver
rast. Het gevolg is, dat de regering een
ongekende storm van critiek kreeg te
doorstaan. De oppositiepartijen ontvin
gen plotseling steun van kanten, die
gewoonlijk de sociaal-democraten steu
nen. De liberale pers heeft de aanval
op de regering geopend met de be
schuldiging, dat zij Zweden in een eco
nomische crisis heeft gedreven tenge
volge van haar koppige pogingen om
het land de geleide economie op te
dringen.
Een schril ontwaken.
De minister van voedselvoorziening
heeft verklaard, dat Zweden's import in
1946 3370 millioen kronen bedroeg te
gen een uitvoer van slechts 2528 mil
lioen. Bovendien ontving Zweden niet
eens de hoog nodige artikelen, maar
een stroom van luxe waren. De goud
reserve van de Staatsbank vermindert
voortdurend, terwijl vele exporteurs en
reders er de voorkeur aan geven hun
geld in het buitenland te houden.
Zo zijn de bewoners van het land
van melk en honing uit hun dromen
van overvloed schril ontwaakt....
Toen dezer dagen in het Engel
se parlement vragen werden ge
steld over de 1000 Engelse huizen
die naar Nederland zullen worden
geëxporteerd op dringend verzoek
van Nederlandse zijde, wist het
socialistische lid Hoy te vertellen,
dat toch geen gemeente in Enge
land deze huizen zou willen heb
ben, daar de reparatiekosten voor
Engeland te hoog zouden zijn! De
Engelse minister van Handel, sir
Stafford Cripps, volstond met mede
te delen, „dat de huizen niet tot
het type behoren, dat voor 't En
gelse woningprogramma wordt
uitgekozen".
Eerst het spel uit onze vorige rubriek.
De kaartverdeling was:
S: 8—6—3
H: 10—5
R: a—h—v—4—2
KI: 9—5—4
S: h-v-b-10-5 S: 9-7-2
H: v-8-7-2 H: b-9-4-3
R: b R: 10-9-3
KI: h-6-2 KI: b-10-8
S: aas, 4
H: aas, heer, 6
R: 8—7—6—5
KI: aas, vrouw, 73
De 3 sans is gemaakt als gij 5 ruiten-
slagen kunt maken. Maar een goed
speler ziet, dat wanneer de ruiten niet
2-2 verdeeld zitten, Zuid zijn ruiten in
Noord blokkeert doordat hij 8785
heeft. Zuid moet dus van die blokke
rende ruiten zien af te komen. Zuid
speelde in de derde slag een ruiten
naar het aas en speelde de heer na,
waarop hij merkte dat West maar één
ruiten had. Hij hield toen met ruiten op
en speelde uit Noord sch. 8. Oost nam
met sch. 9, maar Zuid gooide in eigen
hand een ruiten weg. West liet Oost
aan slag om deze gelegenheid te geven
met klaver te komen wat deze dan ook
deed. Maar Zuid aarzelde niet, nam di
rect klaver aas en ging met zijn laatste
ruiten naar vrouw-42 in Noord en
maakte zijn 3 sans. Een andere manier
om bij sterk tegenspel de 3 sans te ma
ken is er niet. (Zuid maakte natuur
lijk na de ruiten ook nog aas-heer van
harten).
Volgende week een ander spel ter
ove denking.
Het gaat om de punten.
Het gebeurt dikwijls dat een paar
zich een mooi vierschoppen spel bv.
ziet afgenomen door de tegenpartij die
bv. 5 klaver of 5 ruiten biedt of 5 har
ten, met de bijna zekere wetenschap,
dat het spel één of meer slagen down
zal gaan. Soms wordt dit zelfs „unfair"
genoemd. Maar dat is het beslist niet.
Het spel gaat ten slotte om de punten,
en als men op deze manier 500 punten
verliest inplaats van 620 is daar niets
geen onbillijks in. 't Vloeit voort uit
de spelregels en is dus absoluut geoor
loofd.
Z. N. bieden 4 schoppen niet kwets
baar. O. W. zijn ook niet kwetsbaar en
nemen af met 5 klaver. Zij worden ge
doubleerd en gaan 3 down. Dat kost
500 punten. Z. N. hadden de 4 sch.
juist gemaakt en dan 420 p. verdiend.
Nu heeft O. W. dus nadeel van het af
nemen en zo zijn er talrijke gevallen.
Heus maakt U niet ongerust, al dat af
nemen is lang niet altijd een voordeel.
Want het komt ook dikwijls voor, dat
men een spel afneemt en down gaat,
terwijl het overboden spel zelf ook
down zou zijn gegaan.
34.
door Tjeerd Adema
„De chef', fluisterde ze waarschu
wend.
Hans van Linschoten zag een dikken
man van omstreeks veertig jaar in ja-
quet met streepbroek met afgemeten
tred naar het buffet schrijden.
„Juffrouw Van Riethoven," zei hij,
„er is rechts een tafel gereserveerd
voor twaalf personen. Over een kwar
tiertje moet er een dozijn koffie zijn
met slagroom en vier en twintig moc-
capunten Is er nog voorraad?"
Juffrouw Van Riethoven liet haar
blikken over de mocca-punten glijden
als een Franse generaal over de Ma
rokkanen van een erecompagnie. Toen
schoof ze een raampje achter het buf
fet omhoog, stak er haar hoofd door
en riep: „Een slagroom, twee mocca!"
Ze keerde zich om en er verscheen
aan de andere zijde een groot rood
hoofd met een witte koksmuts.
„Je mot", zei het hoofd, „tegen de
chef zegge, dat ie ken verrekke
Op hetzelfde moment kreeg de eige
naar van dat hoofd den chef zelf in 't
vizier en corrigeerde haastig het slot
van zijn overpeinzing.
„Dat ie d'r op ken rekene."
Het raampje sloeg dicht. De chef
trok een gezicht of hij een haar in de
soep had gevonden en schreed majes
tueus naar het ijsbuffet, waar twee
dienstertjes het offensief tegen een
koksjongen waren begonnen.
„Een engert." zei juffrouw van Riet
hoven, met haar hoofdje in de rich
ting van den verdwijnenden major
domus wijzend.
Hans van Linschoten knikte, begrij
pend. Onverdeeld geluk was nergens
te vinden. Juffrouw van Riethoven had
gekregen wat zij zich als hoogste ge
schenk van het leven gedroomd had,
maar ook in haar bestaantje verdween
de zon nog ieder ogenblik achter voor
bijdrijvende grauwe wolken.
Hij zocht naar zijn portemonnaie,
maar de buffetjufrouw gaf hem e°n
wenk.
„Wacht nog effe," zei ze met een
snelle blik naar den chef. „Ik moet je
nog wat zeggen."
Ze hielp een dienstertje aan een blad
vol kopjes koffie en stapeltjes inge
pakte suikerklontjes en overtuigde zich
toen, dat de chef zich, ter inspectie,
naar een andere afdeling had begeven.
,,'k Zal 's aan den kok vrage," zei ze,
„of ie je niet ken gebruike. Hij heeft
altijd hulp van Janus Pleizier, maar
die heb verlejen Dinsdag een vat bier
op zijn tene gekrege en nou leit ie in
't ziekenhuis. Wacht maar effe."
Ze trok wederom het luikje omhoog,
liet er ditmaal haar hoofd helemaal
door verdwijnen en voerde een lang
gesprek met een onzichtbaren partner.
Het gesprek wilde in het begin niet
erg vlotten, gezien het nog zichtbare
deel van juffrouw Van Riethoven, dat
zo nu en dan min of meer stamvoeten-
de bewegingen maakte, maar tenslotte
scheen men tot een voorlopig accoord
te zijn gekomen.
De buffetjuffrouw trok haar blond
gelokt kopje terug en gaf haar protégé
een bemoedigend cnipoogje.
Op hetzelfde ogenblik verscheen het
witbemutste hoofd andermaal voor het
raampje en een paar nieuwsgierige
ogen gleden ove! de dichtbij zittende
bezoekers.
„Waar zit ie?"
„Hier", zei juffrouw Van Riethoven,
terwijl ze wat op zij ging om den kok
het onbelemmerde uitzicht op den sol
licitant te kunnen geven.
Hans van Linschoten ging onwille
keurig rechtop zitten en de kok taxeer
de hem of hy een schapenbout was.
„Laat ie maar achterom komme" zei
hij.
De buffetjuffrouw beloonde den keu-
kenvorst met een vriendelijk glimlach-
je en vertelde haar beschermeling, dat
't. 0|jp zo te zeggen, alles kits was. Hij
moest maar naar beneden gaan en dan
most ie maar naar meneer Samson vra
gen Als er moeilijkheden waren, kon
ie wel effer terugkommen.
Hans van Linschoten bedankte haar
uit den grond van zijn hart voor haar
belangstelling in zijn particuliere aan
gelegenheden en juffrouw Van Rietho
ven straalde van voldoening. „Als ie
no bezwaren maakt", zei ze, „dan
waarschuw je me maar effe."
Hans knikte, gaf het dienstertje, dat
op zijn wenk kwam afrekenen, een ex
tra grote fooi en verdween na een blik
van vriendschappelijke verstandhou
ding met de juffrouw van het taartjes-
buffet, als betalende klant aan de voor
zijde van de lunchroom om er als toe
komstige employé aan de achterzijde
weer binnen te komen.
Hij liet zich met de lift naar beneden
brengen en vond achter de eerste étage
een wenteltrap, die, volgens het op-
schrift: „Alleen voor gebruik van het
I personeel" bestemd was.
Een juffrouw van de retirade, die
juist retireerde omdat zy afgelost was
en die haar schortje losstrikte, verwees
hem, op zijn vraag naar de bykeuken,
naar een matglazen deur en Hans van
Linschoten klopte beleefd aan en deed
toen niemand antwoordde de deur
open om via een magazijntje vol con
servenblik jes, in een soort spoelkamer-
tje te belanden, waar een dikke jongen
met een bril op bezig was messen te
slijpen.
„Kom je van den poelier?" vroeg het
jongmens.
„Neen" zei Hans, „ik kom van juf
frouw van Riethoven om den heer
Samson te spreken".
„De chef is in de bijkeuken", zei de
longen, „loop maar even door".
De DUkeuken bleek juist groot ge
noeg om den chefkok Samson die
eigenlyk Simson had moeten heten
te. kunnen omvatten.
Hij stond daar m zijn volle waardig
heid één meter zes en negentig lang,
of beter gezegd, hoog en met de muts
op bijna twee meter vijftien.
Hg was zo dik, dat je om heen
kon wandelen en als hg niet in de by-
keuken stond. Zgn gezicht had iets
van een reusachtige tomaat, waarin een
paar kinderlijk blauwe ogen zwommen
en hy stond den sollicitant af te wach
ten met de linkerhand in de zy, ter
wijl hy in zgn rechterknuist, als sym
bool van zijn waardigheid, een grote
houten pollepel geklemd hield.
(Wordt vervolgd.)