.OZWAOTKOP 5 hoogspanning Aan de oevers van de Ganges De dichter Hooft herdacht De heffing-ineens Maarschalken moeten plaats maken Land van de schrilste tegenstellingen Weduwen van zes tot tien jaar Slag zal hard aankomen T.B.C.-bestrijding en postzegels Verzorgt het kinderhaar Wij luisteren morgen naar. J Strijd achter de schermen over de opvolging van Stalin Feuilleton maanden -TrtttZ Nederland is niet het enige land, dat moeite heeft met zijn Indische rijk. Groot-Brittannië is er niet beter aan toe. Het heeft al sedert vele jaren te kampen met de grootste zorgen ten aanzien van Brits-Indië, een gebied zo groot als Europa, met een bevolking van 400 millioen inwoners. Brits-Indië is een rijk, waarvan wij ons nauwelijks een voorstelling kun nen vormen. Het is een land vol van de schrijnendste en schrilste tegen stellingen. Het is ontzaggelijk rijk aan bodemschatten, zo rijk, dat alle 400 millioen mensen en vele millioenen daarbuiten, een weelderig bestaan zouden kunnen hebben, als die rijk dommen in exploitatie werden ge bracht. Maar in werkelijkheid is de bevolking er voor 80% straatarm. In de steden treft men gegoede Indiërs aan, maar op 't platteland is het over al armoe troef. De mensen leven er van een beetje lijst en zout, moeten zich met primi tieve middelen in de landbouw een bestaan verschaffen. Ghandi heeft er naar gestreefd hun een iets beter be staan te bezorgen, door hen aan te moedigen zelf hun kleren te spinnen, zodat zij tenminste iets hadden om aan te trekken, want de in fabrieken vervaardigde kleding kunnen zij niet betalen. De Indische wijsheid is eeuwenoud en prachtig, maar 88% van de bevol king kan lezen noch schrijven. HAAT TUSSEN HINDOES EN MOHAMMEDANEN Het merendeel van de bevolking is Hindoe, ruim 250 millioen, en 80 millioen is Mohammedaan. Mohamme danen en Hindoes haten elkander vu rig en laten niets na om elkaar het leven zuur te maken. Over kleinighe den ontbranden, vooral in de steden, hevige vechtartijen. Een van die klei nigheden is b.v. de koe, die de Hin does als heilig beschouwen. De Mo hammedanen houden wel van een run derlapje en als nu eens in de nabij heid van Hindoe's, of van een Hin doetempel een koe wordt geslacht en de stukken daarvan langs een tempel of door een Hindoestraat worden ge dragen, ontbranden de Hindoe's in hef tige toorn, omdat hun heilige koe zo maar is vermoord en zal worden op gegeten. Niet zelden zijn daardoor bloedbaden ontstaan. En andersom, als een Hindoese bruilofsstoet de euvele moed heeft om zijn weg te kiezen langs een Mohammedaanse moskee, worden de Mohammedanen ziedend van verontwaardiging en slaan er op los. De Mohammedanen hebben vroeger in India geregeerd en nu zijn zij in de minderheid, terwijl de Hindoeleiders, als zij om onafhankelijkheid vragen, de bedoeling schijnen te hebben om het land te gaan regeren en zich van de Mohammedanen niets aan te trek ken. Deze zijn dus een beetje bang voor die onafhankelijkheid en willen maar liever een afzonderlijke Moham medaanse staat, waarin zijzelf de baas zijn en niet door de gehate Hindoes worden geregeerd. SOCIALE MISSTANDEN Binnen de Hindoe-gemeenschap is het overigens ook niet alles koek en ei. Daar heeft men het probleem van de paria's, de onaanraakbaren. Dat zijn mensen, die niet tot een der honder den kasten behoren, waarin de Hin doe-gemeenschap is verdeeld. Paria's zijn naar Hindoe-oordeel menselijke wezens, die alleen maar worden ge duld, die men allerlei vuil en ver achtelijk werk moet laten doen, maar die verder nergens goed voor zijn. Ghandi heeft b.v. een paria-meisje geadopteerd, maar niettemin blijven de kastegrenzen bestaan en iemand, die eenmaal als paria is geboren, blijft paria. Misschien heeft hij in een der vele latere levens kans een beetje hogerop te komen, maar in dit leven moet hij zwoegen en veracht worden. Deze mensen zijn er dus ontzettend aan toe. De Hindoes hebben ook nog de afschuwelijke gewoonte van kinder huwelijken. Heel jonge meisjes wor den uitgehuwelijkt aan jonge, maar ook aan oude mannen en de gevol gen daarvan zijn ontzettend. Wor den zij weduwe dan behoren zij ook tot een groep mensen, die veracht worden en afgezonderd van de rest der maatschappij in eenzaamheid hun leven moeten doorbrengen. Zo kan het gebeuren, dat kinderen van 6-10 jaar al weduwe zijn en een le ven van naargeestige afzondering en vaak kwelling tegemoet gaan. In dat grote Brits-Indische rijk be staan ook omstreeks 560 staten en staatjes, die door vorsten worden ge regeerd. Deze vorsten hebben een ver drag met Engeland gesloten, maar zijn in hun eigen rijk of rijkje de baas. Er zijn grote vorstendommen bij, met mil lioenen inwoners, maar ook heel klei ne, die maar enkele dorpen omvatten. maar we hessen t kistje, waaralle; om draait? ja,'n geluk clat .meneer -snel" het ■nog 8'j zich had. hu is ditmaal net 7 snel genoe6 geweest. r jammer,dat we niets uit die ra pieren WUS kun nen w0qden. alles in c'jfer-cooe. cat IS WERK voor de geheime dienst prts. vertel j'J me nu eerjt EENS avonturen onder t gejuich njan de kanolsten vertrekt de boeier op order van den inspecteur in de richtin6 van alkmaar op't eiland bluft een flinke bewaking achter.. Wij ontleenen aan „De Volkskrant": De door het amendement-Teu- lings aangebrachte verzachting in het tarief der vermogensheffing be tekent een mindere opbrengst van naar raming 400 mililoen gulden. Niettemin zal de heffing nog altijd een bedrag van ca. 1.6 milliard op brengen, terwyl de druk belang rijk zwaarder zal zijn dan in enig ander land van West-Europa. Voordat de vermogenbezitters hun offer op het altaar des vaderlands mo gen brengen, moet eerst de Eerste Ka mer nog haar goedkeuring aan het wetsontwerp hechten. Daarna zal de slag echter zeer hard aankomen, om dat aan particulieren één aanslag in V.A.B. en heffing-ineens zal worden opgelegd. De percentages. Over het belastbare bedrag, d.w.z. het bedrag na aftrek der vrij stellingen zullen thans de volgende percentages worden geheven: Wanneer wij 21 Mei de dag her denken waarop de dichter Hooft, drie honderd jaar geleden, ge storven is, gaat onze bewonde ring uit naar den schrijver der „Nederlandse Historiën", te boek jesteld met een kunst van proza welke nog altijd de be wondering afdwingt van het na geslacht; naar den schrijver van een toneel-literatuur welke stuk ken als de „Warenar", „Geraert van Velsen" en „Granida" om vat; maar vooral naar den dich ter van een lyrische poëzie, van minnedichten, die zowel van een vormvaste kunstzinnigheid als van een warm en hartstochtelijk gevoel getuigen. Pieter Corneisz. Hooft heeft zich met deze minnedichten geduren de eeuwen de bewondering ver zekerd van het nageslacht en zijn werk kan nog altijd tot voor beeld strekken voor een dichter lijke jeugd, die meent, dat de zo genaamde „ivoren toren" van het kunstenaarschap een gevange nis is waarbinnen het gemeen schapsgevoel of de ware mense lijke hartstocht niet tieren kan. Hooft fatsoeneerde zijn poëzie, hij ciseleerde als een goudsmid het goud van de taal, zonder dat de aandrift, welke hem tot schrijven drong, daardoor ver drongen werd; zonder dat iets van de elementaire kracht ver loren ging. Het tegendeel is waar. Hij begreep, onder invloed der Italiaanse renaissance, dat kunst iets meer is dan natuur, dat de kunst den kunstenaar een verplichting oplegt welke moet worden nagekomen op straffe van een bleek en bloedeloos re sultaat dat spoedig zijn greep op den lezer inboeten moet, en dat de artistieke schoonheid tege lijk door eenvoud van vorm én door zuiverheid van toon moet worden benaderd, doch nooit door vormeloosheid gediend kan zijn. Zinnelijkheid en schalkerij, hartstocht en scherts, droefenis en verlangen vonden bij hem uitdrukking in een verbeeldings vorm welke, als bij alle dichters uit de tijd der Renaissance, door de mythologie der Klassieken sterk beinvloed was. Een door het bos dartelend meisje her schept hij tot de nimf Galathea, en in de eerste en laatste strofe roept hij haar aldus aan: Vluchtige nimph waer heen soo snel? Galathea wacht u wel, Dat u vlechten Niet en hechten, Met haer opgesnoerde goudt Onder de tacken van dit hout. Alle mijn lust en boeverij Galathea dat sijt ghij Comt wat nader Want wat spader, Als de jonckheit neemt zijn keer Salt u soo wel niet passen meer. En wie bewondert niet nog he den ten dage een vondst als die van het „opgesnoerde goudt" der blonde vlechten! Maar hoe eenvoudig, als onmid dellijke uitstorting van liefdes smart, klinkt de klacht in dat onsterfelijke minnelied, dat aan vangt: Sal nemmermeer gebeuren Mij dan nae dese stondt De vrientschap van u oogen, De wellust van u mondt? En wie vergeet ooit versregels als deze: Klaere, wat heeft er uw hartje verlept Dat het verdriet in vroolijck- heidt schept, En altijd eeven beneepen verdort Gelijck een bloempje, dat dauwetje schort? Met deze kleine dichtfragmen ten willen wij de poëzie van den „doorluchte Drost van 't hoge Huis te Muiden", zoals Vondel hem noemde, in herinnering brengen. Wie weten wil wat een sonnet moet zijn, en hoe men strofen schrijft, hij kan nog al tijd bij den onsterfelijken Hooft in de leer gaan. Maurits Uyldert. Naar aanleiding van herhaaldelijk opduikende berichten, dat 1 millioen postzegels voldoende zou zfln om een T.B.C.-patiënt in de gelegenheid te stellen ter herkrijging van zijn ge zondheid uitgezonden te worden naar het buitenland, deelt de vakgroep postzegelhandel ons het volgende mede: om 1 millioen postzegels bij een te garen worden in de regel de eenvoudigste postzegels gebruikt en dat z.g. „onafgeweekt" d.w.z. dat de resten van kftart en enveloppe niet verwijderd zijn, Afgezien van het feit, dat zulk een kwantum door gaans moeilijk te verzamelen is, be vat 1 kilo ongeveer 5000 stuks. Dit z.g. „kilogoed" heeft een waarde van 2 gulden per kilo. Voor 1 millioen postzegels zijn ongeveer 2200 kilo nodig, die dus een waarde vertegen woordigen van 400 gulden. Voor dit houdt het rein, gezond en glanzend door regelmatige waasching met de volkomen veilige, zeep- en alkali vrije KitulerS-hampoott. bedrag kan een patiënt niet uitge zonden worden en zeker niet naar het buitenland. Natuurlijk doet ae kwaliteit hier veel aan toe. Al ver dient, aldus genoemde vakgroep, het verzamelen van postzegels ten be hoeve van de bestrijding van da T.B.C. waardering, patiënten en hun familieleden zullen er goed aan doen zich bij het inzamelen en hg de ver koop van postzegels door deskundi gen te laten voorlichten. WOENSDAG 21 MEI 1947. Hilversum I (301 m) geeft nieuws om 7 u., 8 u., 1 u., 6 u., 8 u. en 11 u. VARA; 8.15 Vrolijke ochtendklanken. 8.50 Voor de huisvrouw. VPRO: 10 u. Morgenwijding. VARA: 10.20 Voor de huisvrouw. 11 u. Populair progr. 11.45 Fam. Berichten. 12.25 Orgelspel. 1.15 Voor het platteland 1.20 Vaudevilleorkest. 2 u. Voor de vrouw. 3 u. Voor de jeugd. 3.30 u. Kinderkoor „De roodborstjes". 3.45 Ziekenbezoek. 4.45 „Het stond in de krant". 5.35 Accordeon-orkest. 6.15 Vara-varia. 6.30 Progr. strijd krachten. 7 u. Int. Pinkstersport- feest. 7.15 Jan Corduwener. VP RO: 7.30 „Ons leven en geloof". 7.45 Lezen in de bijbel. VARA: 8.15 Pa rade der verenigde volken. 9 u. „Pieter Cornelis Hooft". 10 u. Paul Godwin. 10.15 „The Ramblers" 11.15 Op vleugelen v. muziek. 11.25 Malando en tango-rumba orkest. Hilversum n (415 m) geeft nieuws Om 7 u., 8 u., 1 u., 7 u., 8 u. en 10.30 u. NCRV: 7.30 Harmonie-orkest. 7.45 Een woord v. d. dag. 8.15 Arie Pe ters, orgel. 8.30 Werken van oude meesters. 9 u. Voor jonge zieken. 9 50 Lichte orkestsuites: 10.30 Mor gendienst. 11.30 „Holanda-sectet". 12.15 NCRV-koor. 1.15 u. Nog altijd drankbestrijding? 2 u. Disco-variété 3.20 Musette-klanken. 4.20 Het jeugdkoor. 4.45 Voor jongens en meisjes. 6 u. Radio Philh. orkest. 6.45 Land- en tuinbouw. 8.05 De 17e eeuwse dichter P. C. Hooft. 9.05 NCRC: Vocaal kwartet. 10 u. Texel, het vogeleiland. 11. u. Populair avondconcert. Twee vooraanstaande figuren uit het Nederlandse kunstleven, de heren de Vries, voorzitter van het Nederlandse Toneelverbond en de schilder- hoteleigenaar, Schiller, in een geanimeerd gesprek bfl de opening van het Internationaal Cultureel Centrum, dat in het Vondelparkpaviljoen te Amsterdam officiëel geopend werd. tot 10.000 4 f 10.000—,, 30.000 6% 30.000—,, 60.000 8 60.000—,, 100.000 10 100.000—,, 200.000 12 200.000—,, 360.000 14 360.000—,, 520.000 16 520.000—,, 1.000.000 17'/. 1.000.000 en hoger 20 De Franse parachutiste, Michèle Bellu, gaf tijdens de vliegfeesten op Ypenburg enige demonstraties. Bü een van haar sprongen kwam zij in een sloot terecht. Onmiddellijk was hulp ter plaatse en omgeven door talrijke nieuwsgierigen wandelde Michèle, bemodderd en wel, naar het vliegveld terug. (Van de U. F.-correspondent R. H. Shackford, die aanwezig was bij de recente conferentie van Moskou). De verdwijning van de militai ren uit het openbare leven in de Sovjet Unie is een van de interes santste ontwikkelingen van na de oorlog. In tegenstelling tot de Ver. Staten, waar vele belangrijke re geringsposities door beroepsmilitai ren worden bezet, zijn in de Sov jet-Unie de militaire leiders geheel overschaduwd door de partijfunc- tionnarissen. Tijdens de jongste Rus sische verkiezingen waren geen leidende militairen candidaat ge steld. Zelfs bij het bezoek van Montgomery aan Moskou kregen de politieke figuren eervoller plaatsen dan de aanwezige maar schalken. In Amerika daarentegen is de voor malige stafchef minister van buiten landse zaken, beheert een generaal Japan, is een generaal ambassadeur te Moskou. Men meent zelfs dat geen militair op de nominatie staat om straks Stalin op te volgen. Want dat is een geliefdkoosd tijdverblijf van buitenlan ders in de Russische hoofdstad: te ra den wie den 67-jarigen generalissimus eens zal opvolgen, al zijn dan alle be richten over een slechte gezondheid van Stalin blijkbaar ongegrond. Het staat vrijwel vast, dat men voorzienin gen voor de opvolging heeft getroffen. De Russische politici hebben immers de gewoonte hun portiek te beramen als een militaire campagne. Deze buitenlandse gissers hebben slechts weinig houvast om hun ver onderstellingen op te baseren. Zij gaan veelal af op de mate v. publiciteit aan bepaalde personen gegeven tijdens de verkiezingen, op de grootte van hun krantenportretten tijdens de 1 Mei viering en op de ondertekening van belangrijke decreten. Drie namen ko men dan het meest naar voren; Molo- tov. Zhdanov (Stalins particulier se cretaris) en Beria, voormalig chef van de geheime politie en nog altijd een invloedrijke figuur in dat lichaam. Van deze drie heeft Zhdanov de meeste kans. Zelfs gelooft men dat twee min der bekende Russen betere kansen hebben dan Molotov of Beria. Het zijn George Malenkov, jong lid van het Politieke Bureau en Andrei An- dreyev, na de oorlog belast met de be langrijke functie, van leider van de agrarische wederopbouw. Maar na Stalin is Zhdanov ongetwij feld de invloedrijkste man in de Unie. Hij was het, die in het afgelopen jaar de officiële redevoering uitsprak op de verjaardag der November-revo- lutie, die eerste ondertekenaar was van een „in memoriam" voor Zamlyachka, een oud-lid van het Bolsjewistische Comité, hij kreeg verreweg de meeste publiciteit bij de verkiezingen, en hij ook tenslotte ondertekende het decreet tot zuivering van de collectieve boe renleiders. Zhdanovs achtergrond is bijzonder geschikt om hem tot opvolger van Sta lin te bestemmen. Hij werd in 1934 be noemd tot secretaris van de partij te Leningrad, na de moord op Kirov, waardoor de bekende „zuivering" werd ontketend. In de oorlog bestuurde hjj Leningrad tijdens het Duitse beleg. Hij is lid van het communistische partij-secretariaat en van het partij bureau, de belangrijkste organisatie na het Politieke Bureau. door Tjeerd Adema HOOFDSTUK XVIII Juffrouw Giesela gaat een hoedje kopen. Naarmate de tijd verstreek en de maanden waarin hij een proeve van bruikbaarheid en uithoudingsvermo gen had af te leggen bijna waren ge ëindigd, begon Hans van Linschoten zich steeds meer te interesseren voor wat er daarna met hem zou kunnen gebeuren. Hij wist van den mysterieusen oom Leopold niets anders dan de verha len, die hy als kind had gehoord en waarvan hij had onthouden, dat het een jongeman was geweest, die twaalf ambachten en dertien ongelukken had gehad, daarna naar Zuid-Afrika wilde en op een goede dag zijn verlangen naar avontuur had bevredigd door zich als scheepsjongen op een zeilschip tc laten monsteren, waarna hij ver dwenen was, tot verdriet van zijn ou ders, maar tot grote opluchting van diverse ooms en tantes, die hem altijd zo'n beetje als het béte noire van de familie beschouwd hadden. Niemand had daarna ooit meer iets van hem gezien of gehoord en er Garsthouwer gebleken was, dat hij loon naar werken had gekregen, tot dat door de openbaring in het kan toor van de heren Van der Dusse en Gamsthouwer gebleken was, dat hij beter gewerkt had dan men verwacht te, zodat ook de beloning enigszins anders was geweest dein zij die hem kenden of meenden te kennen voorspeld hadden. Hijzelf Hans was, wat de fa milie betreft, eigenlijk de laatste der Mohikanen en hij had dus alle reden belang te stellen in een oom, die niet alleen eer fabelachtig vermogen had verworven, maar ook blijk had gege- veven zich voor zijn jeugdigen neef tc interesseren. Tot dusver was zijn proeftijd ondanks enige huiveringwekkende epi soden gunstig verlopen, maar hij was nog niet aan het einde en hij voelde zich als een schaatsrijder. die in een wedstrijd weliswaar de voor ste is, maar rekening houdt met mo gelijke scheuren in het ijs, die hem vlak vóór de finish nog ten val kun nen brengen. Toen hij door den heer Samson als kokshulp was aangenomen en daar mede eigenlijk zijn officieële intre de -in het warenhuis had gedaan had hij aan het kantoor van de heren Van der Dusse en Garsthouwer een briefje gestuurd, waarin hij van dag en uur van zijn aanstelling had ken nis gegeven, daar hjj dit tijdstip als het begin van zijn proeftijd beschouw de. Reeds de volgende dag was er toen aan zijn tijdelijk adres in de Korte Utrechtsche Dwarsstraat een offi cieel schrijven gekomen, waarin de heren procureurs hem mededeelden, dat die met belangstelling van zijn schrijven hadden kennis genomen, maar dat een en ander hen reeds be kend was. Het had Hans een ogenblik de in druk gegeven, dat hij in de eerstvol gende vijf maanden voortdurend on der contröle zou staan en de eerste dagen had hij op straat herhaaldelijk omgekeken met de min of meer be nauwende gedachte, dat hij gescha duwd werd en in de vijf maanden, welke nu komen gingen, niets meer zou kunnen doen zonder dat het op gemerkt en gerapporteerd zou worden. Toen hij niemand kon ontdekken, die bijzonder belang in hem scheen te stellen, was die vrees weer ver dwenen, maar helemaal rustig had hy zich sindsdien niet gevoeld en hij be gon de laatste dagen sterker dan te voren naar het einde van zijn proef tijd te verlangen. De avonden waarop hij niet met Ir ma verstrooiing zocht, bracht hij ten huize van mevr. Hoogvorst door. Me vrouw hield zich zolang haar com mensaals haar althans met rust lie ten onledig met een handwerkje, Irma speelde piano of zij lazen de tijdschriften uit een leesportefeuille, bespraken een pas uitgekomen boek of hielden zich onledig met een par tijtje tafeltennis, waarbij Hans de grootste moeite had om het vlugge en goedgetrainde meisje te verslaan. Een der huisgenoten, een ernstig jongmens, die biologie studeerde, kwam vaak beneden om aan de ge sprekken deel te nemen en eenmaal toen de partner, die wekelijks met den gepensionneerden referendaris een partijtje schaak speelde, door ziekte verhinderd was en de teleurgestelde bullebak daarover duidelijk zijn on genoegen te kennen had gegeven, had Hans discreet aangeboden, de plaats van den weggebleven speler in te ne men. De renferendaris had hem van het hoofd tot de voeten opgenomen, als een mevrouw, die een daghitje huurt en een indruk wil krijgen van het mi lieu waaruit het is voortgekomen en was grommend naar zijn kamer ge gaan, maar hij had een half uurtje later gescheld en mevrouw Hoogvorst opgedragen dat jongmens hoe heet te hij ook weer? naar Jjoven te stu ren, omdat hij het wekelijkse partij tje, dat hjj tegen den oud-postdirec teur speelde, toch liever niet wilde missen. Hy had, bij de aanvang van het spel, de stukken opzettelijk verkeerd op het bord gezet, in de afwachting, dat zijn tegenspeler dat niet eens zou opmerken, maar Hans, die in het Delftse schaakgenootschap een der beste spelers was geweest, had de stukken zwijgend verwisseld en was een Siciliaanse partij begonnen waar in de oude brompot bij de zesde zet een levensgrote bok schoot, met het gevolg, dat hij zich weldra in een zeer precaire positie bevond en Hans ieder ogenblik een nijdige vuistslag op het bord verwachtte, waardoor de stuk ken links en rechts door de kamer zouden vliegen. (Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 3