FRANKRIJK NAM REVANCHE
5
hoogspanning
OP SERIE NEDERLAGEN
Zeeburgia toch kampioen in 2 A
Zwak Nederlands spel in iwede helft
Bravourspel van
Da Rui
Promot ie wedst rij den
begonnen
Openingswedstrijden
in het Stadion
Duitse voedselvoorziening
kostte 40 millioen pond
Feuilleton
maanden
H«* Nederland* elftal heeft op Pink
stermaandag in het Stadion van
Colombe* een volkomen verdiende
nederlaag geleden tegen het Franse
nationale team, met cijfers, die aan
duidelijkheid niets te wensen over
laten. terwijl de rast met een 1—t
voorsprong der gastheren was inge
gaan.
Zondagavond, toen het gezelschap
par trein te Parijs aankwam, was
mem in Nederlandse voetbalkringen
nog seer optimistisch gestemd.
De traditie van de laatste jaren
wilde, dat wjj in Frankrijk altijd
wonnen en dat wij de Fransen met
de allergrootste moeite ook in Am
sterdam de baas hieven. Wij waren
zelfs het enige land. dat nog nooit
een internationale wedstrijd op
Franse bodem verloren had. De Fran
sen, alhoewel vóór de match alles
behalve zeker van het resultaat, heb
ben zich van de traditie niets aange
trokken en met de sprekende, of
schoon voor ons te wrede cijfers van
40, niet alleen een eerste zege tegen
Holland op eigen bodem behaalt,
maar tevens een eind gemaakt aan
ons trotse record om bi Frankrijk on-~
geslagen te zijn.
Als wij eerst iets zeggen van de over
winnende ploeg, dan moet men con
stateren. dat het Franse voetbal sinds
de invoering van het beroepsspel
langzaam maar zeker van karakter is
veranderd. Het heeft zich technisch en
tactisch zeer gewijzigd. Het is metho-
discher, logischer en degelijker van
structuur. Men zou zeggen, dat dit
even zovele punten van vooruitgang
zijn. Echter heeft deze wijziging ook
een schaduwzijde, want het Franse spel
heeft iets verloren. Het is minder ver
rassend dpn vroeger, minder onvoor
zien. minder flitsend en minder im
provisatorisch, het mist de grilligheid
en onberekenbaarheid, die vroeger ook
de sterkste tegenpartij in moeilijkhe
den konden brengen.
De ploeg speelde in W-formatie, zo
als trouwens ook de onze, maar de
Fransen deden het een tikje beter.
Zij hadden in de brillante Da Rui, die
ook thans weer uiterst fraai bravour
spel liet zien, in de stopperspil Gre-
goire, die Roozen als een schaduw
volgde en in de middenvoor Alpsteg
drie pijlers, waarop een degelijke
ploeg werd gebouwd. Jedrejak en
Rodriguez waren snelle en vooral ook
stevige backs, die zonder uit te blin
ken deden, wat van hen verwacht
werd. In de middenlinie was Prouff
de ervaren en geroutineerde construc
teur van goed opgezette offensieven.
En de rechtshalf Cuissard wist even
eens uitstekende openingen te maken.
De voorhoede stelde vóór rust nog al
eens teleur. Op Alpsteg na, die Möh-
ring handen vol werk gaf, hadden zij
allen zwakke momenten en zowel de
rechter- als de linkervleugel ver
knoeide kansen door onzuiverheden
en zelfs grove blunders.
In de tweede helft echter klopte het
bij de gehele Franse ploeg veel beter,
terwijl bij de onzen het peil st3ag
daalde. Er moet hier behalve and r»
factoren ook een soort wisselwerking
zich hebben doen gelden en het
resultaat was dat er drie doelpunten
ter wereld kwamen, waarin de mid
denlinie een groot aandeel had welis
waar, maar waarin de aanval toch
voor de bekroning zorgde.
Het was een ploeg, die redenen tot
tevredenheid gaf, zonder dat zij tot
de grote internationale klasse kan
worden gerekend.
Het zelfde kan niet van het Oran
jeteam worden gezegd. Er waren
eigenlijk slechts twee of drie spelers,
die voortdurend satisfactie hebben ge
schonken, t« weten doelman Kraak de
spil Möhridg en de linkshalf de Vroet
al hoewel laatstgenoemde in mindere
mate. Kraak is vier maal gepasseerd
tpaar het is aan geen twijfel onderhe
vig, dat van die vier doelpunten er
drie volkomen onhoudbaar waren Ze
ontstonden uit zeer goed en snel op
gebouwde aanvallen, die de Oranje
verdediging uit haar verband reten
en door zuivere harde schoten beslo
ten werden.
Möhring heeft een goede wedstrijd
gespeeld en door vastberaden ingrij
pen redding gebracht in talloze hache
lijke situaties. Van de beide backs
was van Bun ongetwijfeld de beste,
wat alleen al blijkt uit het feit dat
de Franse linkervleugel niet tot sco
ren is kunnen komen. Van der Lin
den had zeer zwakke momenten.
De Vroet en Stroker hebben afwis
selend goed en slecht spel laten zien
vooral in de tweede helft.
Wat de voorhoede betreft, deze
schonk voldoening gedurende het
grootste gedeelte van de >erste helft,
alhoewel ook toen al het te ver door
voeren van het samenspel en een te
lang talmen met schieten noodlottig
werd voor menige veelbelovende aan
val. Maar men hield het spel vaak
open. en per slot van rekening moet
het ook aan de bravoure van Darui
geweten worden, dat wij in die pe
riode niet ten minste één doelpunt
hebben gemaakt. Volgens Franse col
lega's heeft Daruit zelfs twee zekere
doelpunten kunnen voorkomen en zij
meenden, dat ons elftal in de eerste
helft ten minste een gelijke stand
verdiend had.
Als wij echter het spelbeeld na de
rust eveneens in aanmerking nemen,
dan moet geconstateerd, dat de voor
hoede toen wel heel veel beneden de
maat bleef. Wat er toen eigenlijk met
onze ploeg gebeurd is vormt een pro
bleem. waarvoor wij nog geen oplos
sing hebben gevonden.
Misschien is de warmte toen de be
slissende factor geweest. Het was erg
drukkend en onweersachtig. In elk
geval speelden onze jongens toen of
zij stopverf in hun hersens en lood
in hun schoenen hadden. Het was
toen een ploeg zonder ruggegraat en
zonder ziel, terwijl de Fransen er
steeds beter in kwamen.
De wedstrijd.
Er waren naar schatting een
40.000 toeschouwers aanwezig toen
de ploegen zich voor de eretribune
opstelden en een uitnemende mili
taire kapel de beide volksliederen
speelde. Daarna liet onze ambassa
deur te Parijs, Jhr. Tjarda van Star-
kenborch Stachouwer, de spelers aan
zich voorstellen.
De Fransen trappen af, maar bren
gen het niet ver en na wat heen en
weer getrap zien wij een Hollandse
aanval, die wordt afgeslagen, waarop
prompt een tweede stormloop volgt,
ontijdig afgebroken door Roozen.
Weer komen onze jongens terug en
als Roozen, die naar rechts afzwenkt,
goed voorzet, kopt Rijvers juist
naast. Het spel is snel, ondanks het
gladde veld. Een hard schot van
grote afstand van Wilkes gaat naast.
Oranje is echter niet alleen aan het
woord, ook de Fransen doen zich gel
den. Maar telkens duikt het blonde
hoofd van Möhring op om hun com
binaties te onderscheppen. Als er
tien minuten gespeeld is en onze
ploeg zeker niet de minste is geble
ken, noteren we een pass van Dr&ger
naar Bergman. Die zet goed voor,
Roozen staat op zijn plaats en kopt
prachtig in, maar Da Rui staat op zijn
post. Enkele minuten later wordt de
bal door de onzen uitstekend opge
bracht. Wilkes en Roozen onderschei
den zich, maar Wilkes wordt zwaar
aangevallen, als hij eindelijk schiet,
en weer stopt Da Rui.
Dan krijgen wij, in een periode,
dat wjj eigenlijk een tikje sterker
zijn en beter spelen, de eerste te
genslag. De tricolores zetten een
snel offensief in, gebruik makend
van het iets te ver opdringen van
onze verdediging. De rechtshalf
Cuissard, de enige amateur in het
Franse elftal, plaatst de bal zuiver
naar Alpsteg, die ongedekt staa.t,
Deze heeft het leer dadelijk in zijn
macht, loopt enkele passen door en
lost daarna een vliegend schot,
waartegen Kraak geen schijn van
kans heeft (10).
En dan gaat de strijd een minuut of
twintig gelijk op. Gezien aanvallen
van Holland over beide vleugels en
gevaarlijk aandoende Franse door
braken. Een maal kan Vaast van een
misverstand van onze verdedigers pro
fiteren en door alles heen lopen, maar
Kraak werkt de bal corner. Even later
moet Kraak weer ingrijpen, en dan
verknoeien Vaast en Carré kort na
elkaar twee Jansen door grove blun
ders. In de 32é minuut sneldt Drager
toe op een hoge voorzet van links, hij
krijgt de bal voor open doel in een
uiterst lastige positie en het schot
gaat naast. Holland houdt nu het spel
veel te kort, en onze voorhoede vindt
in de buurt van het Franse doel steeds
een kluwen verdedigers voor zich.
De tweede helft.
Als er weer is afgetrapt, krijgen wij
een serie Hollandse aanvallen te zien.
Rijvers is in volle actie en schiet
naast als hij zwaar wordt gehinderd.
Een minuut later weet hij zich vrij te
spelen en dit maal richt hij zeer zui
ver, maar Da Rui laat zich niet ver
rassen en stompt de bal corner.
Dan begint het peil aan onze kant
langzaam maar gestadig tfe zakken. De
Franse middenlinie stuwt nu telkens
de voorhoede op. Als Baratte na een
fout van Van der Linden de bal van
Prouff krijgt, speelt hij zich handig
vrij en scoort met Brio het tweede
Franse doelpunt in de zeventiende mi
nuut der tweede helft.
Aan de Hollandse kant lukt het niet
meer, het lijkt of de ploeg afgemat is
en Baratte had bijna de score nog ver
hoogd. toen de verdediging hem buiten
spel waande en staan bleef: Kraak
redt ten koste van een hoekschop. Het
is uitstel van executie. In de 31e mi
nuut gaat de bal zuiver van Prouff
r.aar Vaast, van deze naar Dard. onze
achterhoede aarzelt, Kraak aarzelt
eveneens en voor men het weet is het
gebeurd en ligt de bal voor de derde
maal in onze touwen.
In de 44e minuut, als wij al denken
dat wij er met 30 af komen, onder
neemt Baratte een rush en zorgt voor
het vierde Franse doelpunt.
Hondenrennen zijn in Engeland zeer in trek. Tijdens één weekend
werden niet minder dan 21 wedstrijden gehouden en er werd om be
langrijke bedragen gewed.
Boven ziet men de windhonden van start gaan. De onderste foto geeft
een overzicht van de tribune, waarop de toeschouwers in grote span
ning toezien, hoe de honden achter de mechanische haas aan jagen, die
zij toch nooit zullen inhalen.
De grote verrassing in de voetbal
competitie is voor afdeling I wel de
onverwachte nederlaag van AFC, dat
thuis in ZFC zijn meerdere moest er
kennen. En niet minder groot was de
overwinning, die Zeeburgia in Enk
huizen behaalde op West Frisia. Men
moet wat in zijn mars hebben, om de
Enkhuizers in eigen huis te kloppen!
Door deze twee resultaten is Zee
burgia onverwacht kampioen gewor
den en mag straks met KFC en de
degradatiecandidaat van afdeling I
(Emma?) vechten om een plaatsje in
de eerste klasse.
Waar de Kennemers thuis van RCH
wonnen, is de strijd onderaan ook be
slist en zullen de Alkmaarse Boys
degradatiewedstrijden moeten spelen
tegen Helder, Kinheim en IW. Hier
doet zich een merkwaardige moei
lijkheid voor. De KNVB toch heeft bt-
paald, om direct met deze wedstrij
den te beginnen. Nu hebben de Alkm.
Boys de eerste keuze en ze zouden
dus Zondag het liefst thuis willen
spelen tegen een der andere concur
renten. Maar Alcmaria speelt Zon
dag ook thuis (tegen DEC) en twee
van deze wedstrijden in Alkmaar is
te veel. Misschien is het mogelijk, dat
de Boys Zaterdagavond spelen?
VOLEWIJCKERS BIJNA
KAMPIOEN.
De Volewijckers hadden nog heel
wat moeite met DOS, doch wonnen
tenslotte met 21, zodat ze nog één
punt nodig hebben, om kampioen te
kunnen zijn. En niemand gelooft, dat
dit niet gelukken zal.
Interessanter is echter de strijd om
de degradatie te ontgaan in afdeling
I. Emma, dat al gedoodverfd was als
nummer elf, won de uitwedstrijd te
gen ADO verrassend met 13 en hét
gevolg is, dat plotseling nog drie
clubs kans lopen mede onderaan te
eindigen, nl. EDO, HDVS en 't Gooi
Men zie slechts de stand:
EDO 17 7 2 8 16
HDVS 19 6 4 9 16
't Gooi 19 6 4 9 16
Emma 19 6 3 10 15
Maar Emma zal toch wel het slacht
offer worden, zoals in afdeling VII
Excelsior gedoemd werd, om degrada
tiewedstrijden te spelen.
Oost en Zuid brachten geen nieuws,
maar in het Noorden verloor Frisia
won Velocitas en het gevolg is, dat
Frisia nu onderaan staat. Zal dat zo
blijven?
Promotie naar de 2de klasse
De promotiecompetitie voor een
plaatsje in de tweede klasse is in vol
le gang. Zondag speelden DEC en
Holland tegen elkaar op het DWS-
terrein en de zeer matige wedstrijd
werd door de thuisclub gewdnnenmet
21. DEM nam de leiding, vergroot
te de voorsprong tot 20 en vlak
voor tijd scoorde Holland tegen. De
wedstrijd was van zeer middelmatige
gehalte.
HBC en Alcmaria
zodat de stand is:
Schagen speelde zijn eerste degra
datiewedstrijd gelijk tegen JOS en
heeft dus de kans tot handhaving in
eigen hand gehouden. De thuisclub
had het ongeluk, dat de midvoor
Schouten na de rust moest uitvallen.
JOS
Schagen
DCG
speelden gelijk,
DEC
Alcmaria
HBC
Holland
1
1
1
1
2—1
0—0
0—0
1—2
2
Wielrennen.
Arie van Vliet en Jan Derksen heb
ben elkaar in de openingswedstrijden
op de Stadionbaan alweer ontmoet en
Van Vliet bewees, dat hij de sterkste
was. Zowel in de tijdrit met staande
als met vliegende start maakte hij be
tere tijden dan Derksen en in de sprint
won hij de eerste en derde rit
Bijster won bij de amateurs de sprint.
De ritten achter grote motoren brach
ten aan den Zwitser Diggelman de zege.
Jan Pronk won de tweede rit, terwijl
Bakker één maal tweede en drie keer
derde werd. De eindstand was: 1. Dig
gelman, 6 pt.; 2. Chantier (België), 7
pt.; 3. Bakker, 8 pt en 4. Pronk, 10 pt.
In de ronde van Spanje wist v. d.
Voort in de 11e etappe de tweede
plaats te veroveren. In het totaalklas
sement bezet hij thans de 13e plaats,
terwijl Pauwels 26ste is.
Middelkamp won de wegwedstrijd te
Kieldrecht over 150 km in 4 uur 27
minuten vóór van Miets.
Hockey:
NEDERLAND-DENEMARKEN
De samenstelling van het Nederland
se Hockeyelftal dat Zaterdag 31 Mei
te Amsterdam tegen Denemarken zal
spelen is als volgt
Doel: Haitink (H.H.Y.C.) achter: P.
Nefkens (Venlo) en Drijver (Leiden).
Midden: Derckx (Deventer), Loggere
(Laren) en Langhout (Delftse Studen
ten). Voor: Steinz (E.M.H.C.), Couvret
(H.D.M.) Boerstra (H.H.Y.C.) Kruiza
(H.H.Y.C.) en Esser (T.O.G.O.)
hsgrV,.
Naar Zaterdag j.1. werd bekend ge
maakt kost de invoer van voedings
middelen, zaden en kunstmest in de
gecombineerde Brits-Amerikaanse
bezettingszones van Duitsland over
de periode van 1 Januari' tot 30
April j.1. de Britse en Amerikaanse
belastingbetalers 40.750.000 pond
sterling.
De totale invoer van 1.500.000 ton
vormt de volledige lading van 170
Victory-schepen of 100.000 spoorweg
wagens.
Naar ramig omvat de invoer van
graan en 'meel in de beide zones in
1946 ongeveer 2.351.000 ton ter waar
de van 70 millioen pond sterling of
ongeveer iets meer dan 2 pond ster
ling per rantsoenkaarthouder.
door Tjeerd Adema
Er moest maar eens een voorbeeld
gesteld worden en hij beval de dames
van de mantelafdeling zo spoedig de
klanten haar een ogenblik vrij lieten,
op zijn bureau te ontbieden, met de
bedoeling de zondebokken of beter
gezegd zondegeiten zonder pardon
de Amsterdamse woestijn in te jagen.
Juffrouw Mientje van de Kal-
Verstraat-opmerking kreeg op staan
de voet haar congé toen zij, na een
duchtige schobbering, den directeur
in een vlaag van woede een „uitge
droogde bokkum" genoemd had en
juffrouw Albertine, die na haar moest
verschijnen en de rol van een dee
moedige zondares speelde, werd ver
oordeeld tot vijf gulden in de boete-
Pot, benevens degradering tot de rang
van hulpverkoopster in de afdeling
werkmanskleding en waterlaarzen,
waar men een ander publiek moest
te woord staan en waar men dus
°ok een andere taal kon spreken
dan in de hogere regionen, waar de
damesklanten zich de kostbare crea
ties der mode-artisten lieten voor
leggen
Ten slotte werd de chef ter verant
woording geroepen, die, tot zijn spijt,
moest bevestigen, dat er in het bij
zonder de mantelafdeling wel eens
wat gesouffleerd werd, dat niet voor
bet ■^bliek bestemd was, maar door
de damescliënten, die wat scherp van
gehoor waren, soms werd opgevangen
en haar begrijpelijke verontwaardiging
kon wekken.
Hü kreeg een stevige uitbrander van
den heer Protsinger, die als vertegen
woordiger van 't Openbaar Ministerie
de rechtszitting bijwoonde, waarna mr.
Van Deventer last kreeg juffrouw
Hoogvorst binnen te roepen, omdat
zij naar de heer Protsinger beweer
de hoe onschuldig zij zich dan
ook voordeed de haard der besmet
ting zou zijn en het voorbeeld gaf van
een zekere nonchalance en brutaliteit,,
welke het warenhuis langzaam maar
zeker het aanzien van een derderangs
volkszaak dreigde te geven.
Irma Hoogvorst, die juist weer een
schitterend staaltje van geduld en ver
koopstalent had gegeven door aan de
vrouw van een tuinarchitect een hoed
in de vorm van een zeventiende eeuws
galjoen te verkopen, verscheen onbe
wust van enige zonde, in het privé-
vertrek van de directie en vond daar
een zodanig onthaal, dat zü in den
beginne niet begreep wat er eigenlijk
aan de hand was.
Zij werd door den ambtenaar van
het Openbaar Ministerie van niets dan
sabotage beschuldigd en hij schreeuw
de het zo luid, dat de klerken in het
nevenvertrek staakten en hun oren
spitsten om niets van het interessan
te gesprek te verliezen.
De heren Burgers, Gotschalk en Van
der Does waren evenals trouwens
hun chef, de heer Sanders tot de
ontdekking gekomen, dat zij de schok,
door het onverwachte vertrek van
juffrouw Giesela veroorzaakt waar
schijnlijk dank zij hun sterke gestel
len zonder lichamelijke stoornissen
ia korte tijd te boven waren gekomen,
naar zij betreurden nog altijd het
heengaan van een vrouwelijke colle
ga als juffrouw Irma, die het zonne
tje van het kantoor was geweest en
na wier vertrek men daar eigenlijk
altijd in een toestand van voortduren
de depressie gewerkt had.
Zij luisterden naar de aanklacht
van het Openbaar Ministerie, het plei
dooi van den jongen chef, die pro deo
de verdediging van de beste en be
kwaamste zijner verkoopsters op zich
had genomen en naar de stem van
den directeur die zo nu en dan een
vraag stelde en wiens fors geluid de
verwachting wekte, dat de uitspraak
niet in het voordeel der beklaagde
zou luiden.
De heer Van der Does kwam daarbij
op het lumineuze idee zij» vroegere
collega Van Linschoten die wellicht
als getuige a décharge zou kunnen op
treden van de stand der besprekin
gen op de hoogte te stellen en hij vond
Hans in een geanimeerd gesprek met
diens cliënte mejuffrouw Nervana, die
de mogelijkheid besprak op het terras
achter haar sprookjespaleis een soort
neon-verlichting te laten aanbrengen,
waardoor men op zomeravonden het
daar bijeengekomen bonte gezelschap
van artisten en geleerden in 'n feeëriek
schijnsel zou kunnen zetten.
Hans excuseerde zich, nam haastig
afscheid en begaf zich naar 't directie
kantoor. waar hij, na een vluchtig
klopje op de deur, het vertrek binnen
trad en tot de conclusie kwam. dat hij
er geen ogenblik te vroeg was.
Hij zag zijn meisje, dat met betraan
de ogen naar hem opkeek. „Mag ik
vragen," zei hij, „wat hier eigenlijk
aan de hand is?"
„Mag ik vragen", bouwde de heer
Protsinger hem na, „wat u hier te ma
ken heeft? Ik kan mij niet herinneren,
dat wij u hebben laten roepen."
„Ik ben hier op het kantoor van den
directeur," zei Hans, „erv^ niet op het
uwe en als de directeur wenst, dat ik
het zal verlaten, zal hij mij dat zelf
wel vertellen. Met uwe bevelen heb ik
niets te maken."
De heer Van Galen keek naar den
jongeman, die met fonkelende ogen
naast het zwartharige meisje stond en
zijn arm beschermend op haar schou
ders gelegd had. Hij was iemand, die
gewend was altijd de sterkste partij
gelijk te geven en hij bedacht, dat deze
meneer Van Linschoten, zolang ir.
Maanakker nog in het ziekenhuis ver
bleef, een vrijwel onmisbare employé
was, over wiens arbeid hij de laatste
weken meermalen met waardering
had horen spreken.
Anderzijds stond daar de procuratie
houder als de stuwende kracht van het
personeel, 'n man, die door zijn voort
varend optreden het kantoor tot een
modelinrichting had gemaakt, waar de
klerken hoewel vaak trillend van
woede hun uiterste best deden om
zo te werken, dat zij niet het slachtof
fer van zijn woede-uitvallen zouden
worden.
„Ziet u eens, meneer," zei hij, zich
tot Hans wendend, „ik kan mij be
grijpen, dat u opkomt voor de rechten
'van uw verloofde, maar u mag niet
vergeten, dat ikdat wijniet
alleen het volste recht, maar ook de
plicht hebben, het personeel, dat zich
aan ergerlijke handelingen schuldig
maakt, ter verantwoording te roepen.
Ik geloof, dat wij daarbij uw hulp niet
nodig hebben en ik verzoek u dus, dit
vertrek zo spoedig mogelijk te verla
ten en aan uw werk te gaan. Als wij
u nodig hebben, zullen wij u wel laten
roepen."
„Kom Irma," zei Hans van Linscho
ten, terwijl hij het meisje bij de arm
nam.
„Om de donder niet!" riep de heer
Protsinger, rood van woede, „dat gaat
hier zo maar niet. Ik heb haar eerst
nog iets te zeggen en als ik zo dade
lijk met haar klaar ben, heb ik u ook
nog wat te vertellen. U kunt zich over
een kwartiertje op mijn bureau ver
voegen. En nou, ingerukt als je niet
wilt, dat ik je door den portier op de
mat laat zetten:"
Irma Hoogvorst klemde zich angstig
vast aan de arm van haar verloofde.
„Hans, toe," zei ze dringend, „ga nu,
heus Hans, ik beloof dat ik kalm zal
zijn."
„Ik zou wel eens willen weten," zei
Hans, op den heer Protsinger toestap-
pend
„Hans!" riep Irma angstig, „Hans,
denk toch aan onze toekomst, we kun
nen toch niet riskeren, dat ik.... dat
wij beiden
„Er valt niet meer te riskeren," zei
de heer Protsinger. „Ik ontsla u hier
bij. juffrouw, van uwe verplichtingen.
U kunt een week salaris aan de kassa
in ontvangst nemen en ik verzoek u,
dit gebouw zo spoedig nr^elijk te ver
laten. Wat u betreft, jongeman, u
schijnt vergeten te hebben, dat ik u
als 't ware uit de goot heb opgeraapt
en kans op een behoorlijke levensposi
tie heb gegeven. Ik geef u voor de
laatste keer gelegenheid dit vertrek
zonder meer te verlaten. Als u niet
binnen drie minuten vertrokken bent,
zal ik om den portier bellen en u er
uit laten zetten."
„Is dat ook uw wil?" vroeg Hans,
den directeur vast in de ogen kijkend.
„Ja.... eh.kijkeris...zei de di
recteur, van de een naar de ander
blikkend, „met het ontslag van juf
frouw Hoogvorst ga ik accoord. Er
moet zo nu en dan eens een voorbeeld
gesteld, worden en de verkoopsters
moeten weten, dat, wie zich niet aan
de instructies houdt, onvoorwaardelijk
uit het bedrijf wordt verwijderd.'
„Maar ik heb niets gedaan!" riep
Irma snikkend. „Wat., waarvan word
ik toch eigenlijk beschuldigd?"
De directeur nam van haar woorden
geen notitie. „Wat u betreft," zei hij,
zich tot Hans wendend, „u kimt uw
werkzaamheden voorlopig voortzetten.
Wanneer komt meneer Maanakker te
rug?" vroeg hij aan zijn secretaris.
„Morgen, meneer," zei mr. Van De
venter, „We hebben juist een schrijven
van hem gekregen."
„Aha, morgen," zei de directeur,
blijkbaar gerustgesteld. „Kijk eens jon
geman, dan zouden wij vanaf morgen
waarschijnlijk van uw diensten geen
gebruik meer behoeven te maken. Ik
behoef u niet nader te verklaren wat
ik daarmee zeggen wil, maar u heeft
de laatste weken goed werk geleverd
en daarmee wil ik rekening houden.
Weer zo goed dit vertrek te verlaten
en vervoeg u" hij keek op de grote
electrische klok, die boven zijn schrijf
tafel hing en precies op twaalf uur
stond „vervoeg u om kwart over
twaalf bij meneer Protsinger, die u nog
het een en ander heeft te vertellen."
(wordt vervolgd)