FRANKRIJK NAM REVANCHE 5 hoogspanning OP SERIE NEDERLAGEN Zeeburgia toch kampioen in 2 A Zwak Nederlands spel in iwede helft Bravourspel van Da Rui Promot ie wedst rij den begonnen Openingswedstrijden in het Stadion Duitse voedselvoorziening kostte 40 millioen pond Feuilleton maanden H«* Nederland* elftal heeft op Pink stermaandag in het Stadion van Colombe* een volkomen verdiende nederlaag geleden tegen het Franse nationale team, met cijfers, die aan duidelijkheid niets te wensen over laten. terwijl de rast met een 1—t voorsprong der gastheren was inge gaan. Zondagavond, toen het gezelschap par trein te Parijs aankwam, was mem in Nederlandse voetbalkringen nog seer optimistisch gestemd. De traditie van de laatste jaren wilde, dat wjj in Frankrijk altijd wonnen en dat wij de Fransen met de allergrootste moeite ook in Am sterdam de baas hieven. Wij waren zelfs het enige land. dat nog nooit een internationale wedstrijd op Franse bodem verloren had. De Fran sen, alhoewel vóór de match alles behalve zeker van het resultaat, heb ben zich van de traditie niets aange trokken en met de sprekende, of schoon voor ons te wrede cijfers van 40, niet alleen een eerste zege tegen Holland op eigen bodem behaalt, maar tevens een eind gemaakt aan ons trotse record om bi Frankrijk on-~ geslagen te zijn. Als wij eerst iets zeggen van de over winnende ploeg, dan moet men con stateren. dat het Franse voetbal sinds de invoering van het beroepsspel langzaam maar zeker van karakter is veranderd. Het heeft zich technisch en tactisch zeer gewijzigd. Het is metho- discher, logischer en degelijker van structuur. Men zou zeggen, dat dit even zovele punten van vooruitgang zijn. Echter heeft deze wijziging ook een schaduwzijde, want het Franse spel heeft iets verloren. Het is minder ver rassend dpn vroeger, minder onvoor zien. minder flitsend en minder im provisatorisch, het mist de grilligheid en onberekenbaarheid, die vroeger ook de sterkste tegenpartij in moeilijkhe den konden brengen. De ploeg speelde in W-formatie, zo als trouwens ook de onze, maar de Fransen deden het een tikje beter. Zij hadden in de brillante Da Rui, die ook thans weer uiterst fraai bravour spel liet zien, in de stopperspil Gre- goire, die Roozen als een schaduw volgde en in de middenvoor Alpsteg drie pijlers, waarop een degelijke ploeg werd gebouwd. Jedrejak en Rodriguez waren snelle en vooral ook stevige backs, die zonder uit te blin ken deden, wat van hen verwacht werd. In de middenlinie was Prouff de ervaren en geroutineerde construc teur van goed opgezette offensieven. En de rechtshalf Cuissard wist even eens uitstekende openingen te maken. De voorhoede stelde vóór rust nog al eens teleur. Op Alpsteg na, die Möh- ring handen vol werk gaf, hadden zij allen zwakke momenten en zowel de rechter- als de linkervleugel ver knoeide kansen door onzuiverheden en zelfs grove blunders. In de tweede helft echter klopte het bij de gehele Franse ploeg veel beter, terwijl bij de onzen het peil st3ag daalde. Er moet hier behalve and r» factoren ook een soort wisselwerking zich hebben doen gelden en het resultaat was dat er drie doelpunten ter wereld kwamen, waarin de mid denlinie een groot aandeel had welis waar, maar waarin de aanval toch voor de bekroning zorgde. Het was een ploeg, die redenen tot tevredenheid gaf, zonder dat zij tot de grote internationale klasse kan worden gerekend. Het zelfde kan niet van het Oran jeteam worden gezegd. Er waren eigenlijk slechts twee of drie spelers, die voortdurend satisfactie hebben ge schonken, t« weten doelman Kraak de spil Möhridg en de linkshalf de Vroet al hoewel laatstgenoemde in mindere mate. Kraak is vier maal gepasseerd tpaar het is aan geen twijfel onderhe vig, dat van die vier doelpunten er drie volkomen onhoudbaar waren Ze ontstonden uit zeer goed en snel op gebouwde aanvallen, die de Oranje verdediging uit haar verband reten en door zuivere harde schoten beslo ten werden. Möhring heeft een goede wedstrijd gespeeld en door vastberaden ingrij pen redding gebracht in talloze hache lijke situaties. Van de beide backs was van Bun ongetwijfeld de beste, wat alleen al blijkt uit het feit dat de Franse linkervleugel niet tot sco ren is kunnen komen. Van der Lin den had zeer zwakke momenten. De Vroet en Stroker hebben afwis selend goed en slecht spel laten zien vooral in de tweede helft. Wat de voorhoede betreft, deze schonk voldoening gedurende het grootste gedeelte van de >erste helft, alhoewel ook toen al het te ver door voeren van het samenspel en een te lang talmen met schieten noodlottig werd voor menige veelbelovende aan val. Maar men hield het spel vaak open. en per slot van rekening moet het ook aan de bravoure van Darui geweten worden, dat wij in die pe riode niet ten minste één doelpunt hebben gemaakt. Volgens Franse col lega's heeft Daruit zelfs twee zekere doelpunten kunnen voorkomen en zij meenden, dat ons elftal in de eerste helft ten minste een gelijke stand verdiend had. Als wij echter het spelbeeld na de rust eveneens in aanmerking nemen, dan moet geconstateerd, dat de voor hoede toen wel heel veel beneden de maat bleef. Wat er toen eigenlijk met onze ploeg gebeurd is vormt een pro bleem. waarvoor wij nog geen oplos sing hebben gevonden. Misschien is de warmte toen de be slissende factor geweest. Het was erg drukkend en onweersachtig. In elk geval speelden onze jongens toen of zij stopverf in hun hersens en lood in hun schoenen hadden. Het was toen een ploeg zonder ruggegraat en zonder ziel, terwijl de Fransen er steeds beter in kwamen. De wedstrijd. Er waren naar schatting een 40.000 toeschouwers aanwezig toen de ploegen zich voor de eretribune opstelden en een uitnemende mili taire kapel de beide volksliederen speelde. Daarna liet onze ambassa deur te Parijs, Jhr. Tjarda van Star- kenborch Stachouwer, de spelers aan zich voorstellen. De Fransen trappen af, maar bren gen het niet ver en na wat heen en weer getrap zien wij een Hollandse aanval, die wordt afgeslagen, waarop prompt een tweede stormloop volgt, ontijdig afgebroken door Roozen. Weer komen onze jongens terug en als Roozen, die naar rechts afzwenkt, goed voorzet, kopt Rijvers juist naast. Het spel is snel, ondanks het gladde veld. Een hard schot van grote afstand van Wilkes gaat naast. Oranje is echter niet alleen aan het woord, ook de Fransen doen zich gel den. Maar telkens duikt het blonde hoofd van Möhring op om hun com binaties te onderscheppen. Als er tien minuten gespeeld is en onze ploeg zeker niet de minste is geble ken, noteren we een pass van Dr&ger naar Bergman. Die zet goed voor, Roozen staat op zijn plaats en kopt prachtig in, maar Da Rui staat op zijn post. Enkele minuten later wordt de bal door de onzen uitstekend opge bracht. Wilkes en Roozen onderschei den zich, maar Wilkes wordt zwaar aangevallen, als hij eindelijk schiet, en weer stopt Da Rui. Dan krijgen wij, in een periode, dat wjj eigenlijk een tikje sterker zijn en beter spelen, de eerste te genslag. De tricolores zetten een snel offensief in, gebruik makend van het iets te ver opdringen van onze verdediging. De rechtshalf Cuissard, de enige amateur in het Franse elftal, plaatst de bal zuiver naar Alpsteg, die ongedekt staa.t, Deze heeft het leer dadelijk in zijn macht, loopt enkele passen door en lost daarna een vliegend schot, waartegen Kraak geen schijn van kans heeft (10). En dan gaat de strijd een minuut of twintig gelijk op. Gezien aanvallen van Holland over beide vleugels en gevaarlijk aandoende Franse door braken. Een maal kan Vaast van een misverstand van onze verdedigers pro fiteren en door alles heen lopen, maar Kraak werkt de bal corner. Even later moet Kraak weer ingrijpen, en dan verknoeien Vaast en Carré kort na elkaar twee Jansen door grove blun ders. In de 32é minuut sneldt Drager toe op een hoge voorzet van links, hij krijgt de bal voor open doel in een uiterst lastige positie en het schot gaat naast. Holland houdt nu het spel veel te kort, en onze voorhoede vindt in de buurt van het Franse doel steeds een kluwen verdedigers voor zich. De tweede helft. Als er weer is afgetrapt, krijgen wij een serie Hollandse aanvallen te zien. Rijvers is in volle actie en schiet naast als hij zwaar wordt gehinderd. Een minuut later weet hij zich vrij te spelen en dit maal richt hij zeer zui ver, maar Da Rui laat zich niet ver rassen en stompt de bal corner. Dan begint het peil aan onze kant langzaam maar gestadig tfe zakken. De Franse middenlinie stuwt nu telkens de voorhoede op. Als Baratte na een fout van Van der Linden de bal van Prouff krijgt, speelt hij zich handig vrij en scoort met Brio het tweede Franse doelpunt in de zeventiende mi nuut der tweede helft. Aan de Hollandse kant lukt het niet meer, het lijkt of de ploeg afgemat is en Baratte had bijna de score nog ver hoogd. toen de verdediging hem buiten spel waande en staan bleef: Kraak redt ten koste van een hoekschop. Het is uitstel van executie. In de 31e mi nuut gaat de bal zuiver van Prouff r.aar Vaast, van deze naar Dard. onze achterhoede aarzelt, Kraak aarzelt eveneens en voor men het weet is het gebeurd en ligt de bal voor de derde maal in onze touwen. In de 44e minuut, als wij al denken dat wij er met 30 af komen, onder neemt Baratte een rush en zorgt voor het vierde Franse doelpunt. Hondenrennen zijn in Engeland zeer in trek. Tijdens één weekend werden niet minder dan 21 wedstrijden gehouden en er werd om be langrijke bedragen gewed. Boven ziet men de windhonden van start gaan. De onderste foto geeft een overzicht van de tribune, waarop de toeschouwers in grote span ning toezien, hoe de honden achter de mechanische haas aan jagen, die zij toch nooit zullen inhalen. De grote verrassing in de voetbal competitie is voor afdeling I wel de onverwachte nederlaag van AFC, dat thuis in ZFC zijn meerdere moest er kennen. En niet minder groot was de overwinning, die Zeeburgia in Enk huizen behaalde op West Frisia. Men moet wat in zijn mars hebben, om de Enkhuizers in eigen huis te kloppen! Door deze twee resultaten is Zee burgia onverwacht kampioen gewor den en mag straks met KFC en de degradatiecandidaat van afdeling I (Emma?) vechten om een plaatsje in de eerste klasse. Waar de Kennemers thuis van RCH wonnen, is de strijd onderaan ook be slist en zullen de Alkmaarse Boys degradatiewedstrijden moeten spelen tegen Helder, Kinheim en IW. Hier doet zich een merkwaardige moei lijkheid voor. De KNVB toch heeft bt- paald, om direct met deze wedstrij den te beginnen. Nu hebben de Alkm. Boys de eerste keuze en ze zouden dus Zondag het liefst thuis willen spelen tegen een der andere concur renten. Maar Alcmaria speelt Zon dag ook thuis (tegen DEC) en twee van deze wedstrijden in Alkmaar is te veel. Misschien is het mogelijk, dat de Boys Zaterdagavond spelen? VOLEWIJCKERS BIJNA KAMPIOEN. De Volewijckers hadden nog heel wat moeite met DOS, doch wonnen tenslotte met 21, zodat ze nog één punt nodig hebben, om kampioen te kunnen zijn. En niemand gelooft, dat dit niet gelukken zal. Interessanter is echter de strijd om de degradatie te ontgaan in afdeling I. Emma, dat al gedoodverfd was als nummer elf, won de uitwedstrijd te gen ADO verrassend met 13 en hét gevolg is, dat plotseling nog drie clubs kans lopen mede onderaan te eindigen, nl. EDO, HDVS en 't Gooi Men zie slechts de stand: EDO 17 7 2 8 16 HDVS 19 6 4 9 16 't Gooi 19 6 4 9 16 Emma 19 6 3 10 15 Maar Emma zal toch wel het slacht offer worden, zoals in afdeling VII Excelsior gedoemd werd, om degrada tiewedstrijden te spelen. Oost en Zuid brachten geen nieuws, maar in het Noorden verloor Frisia won Velocitas en het gevolg is, dat Frisia nu onderaan staat. Zal dat zo blijven? Promotie naar de 2de klasse De promotiecompetitie voor een plaatsje in de tweede klasse is in vol le gang. Zondag speelden DEC en Holland tegen elkaar op het DWS- terrein en de zeer matige wedstrijd werd door de thuisclub gewdnnenmet 21. DEM nam de leiding, vergroot te de voorsprong tot 20 en vlak voor tijd scoorde Holland tegen. De wedstrijd was van zeer middelmatige gehalte. HBC en Alcmaria zodat de stand is: Schagen speelde zijn eerste degra datiewedstrijd gelijk tegen JOS en heeft dus de kans tot handhaving in eigen hand gehouden. De thuisclub had het ongeluk, dat de midvoor Schouten na de rust moest uitvallen. JOS Schagen DCG speelden gelijk, DEC Alcmaria HBC Holland 1 1 1 1 2—1 0—0 0—0 1—2 2 Wielrennen. Arie van Vliet en Jan Derksen heb ben elkaar in de openingswedstrijden op de Stadionbaan alweer ontmoet en Van Vliet bewees, dat hij de sterkste was. Zowel in de tijdrit met staande als met vliegende start maakte hij be tere tijden dan Derksen en in de sprint won hij de eerste en derde rit Bijster won bij de amateurs de sprint. De ritten achter grote motoren brach ten aan den Zwitser Diggelman de zege. Jan Pronk won de tweede rit, terwijl Bakker één maal tweede en drie keer derde werd. De eindstand was: 1. Dig gelman, 6 pt.; 2. Chantier (België), 7 pt.; 3. Bakker, 8 pt en 4. Pronk, 10 pt. In de ronde van Spanje wist v. d. Voort in de 11e etappe de tweede plaats te veroveren. In het totaalklas sement bezet hij thans de 13e plaats, terwijl Pauwels 26ste is. Middelkamp won de wegwedstrijd te Kieldrecht over 150 km in 4 uur 27 minuten vóór van Miets. Hockey: NEDERLAND-DENEMARKEN De samenstelling van het Nederland se Hockeyelftal dat Zaterdag 31 Mei te Amsterdam tegen Denemarken zal spelen is als volgt Doel: Haitink (H.H.Y.C.) achter: P. Nefkens (Venlo) en Drijver (Leiden). Midden: Derckx (Deventer), Loggere (Laren) en Langhout (Delftse Studen ten). Voor: Steinz (E.M.H.C.), Couvret (H.D.M.) Boerstra (H.H.Y.C.) Kruiza (H.H.Y.C.) en Esser (T.O.G.O.) hsgrV,. Naar Zaterdag j.1. werd bekend ge maakt kost de invoer van voedings middelen, zaden en kunstmest in de gecombineerde Brits-Amerikaanse bezettingszones van Duitsland over de periode van 1 Januari' tot 30 April j.1. de Britse en Amerikaanse belastingbetalers 40.750.000 pond sterling. De totale invoer van 1.500.000 ton vormt de volledige lading van 170 Victory-schepen of 100.000 spoorweg wagens. Naar ramig omvat de invoer van graan en 'meel in de beide zones in 1946 ongeveer 2.351.000 ton ter waar de van 70 millioen pond sterling of ongeveer iets meer dan 2 pond ster ling per rantsoenkaarthouder. door Tjeerd Adema Er moest maar eens een voorbeeld gesteld worden en hij beval de dames van de mantelafdeling zo spoedig de klanten haar een ogenblik vrij lieten, op zijn bureau te ontbieden, met de bedoeling de zondebokken of beter gezegd zondegeiten zonder pardon de Amsterdamse woestijn in te jagen. Juffrouw Mientje van de Kal- Verstraat-opmerking kreeg op staan de voet haar congé toen zij, na een duchtige schobbering, den directeur in een vlaag van woede een „uitge droogde bokkum" genoemd had en juffrouw Albertine, die na haar moest verschijnen en de rol van een dee moedige zondares speelde, werd ver oordeeld tot vijf gulden in de boete- Pot, benevens degradering tot de rang van hulpverkoopster in de afdeling werkmanskleding en waterlaarzen, waar men een ander publiek moest te woord staan en waar men dus °ok een andere taal kon spreken dan in de hogere regionen, waar de damesklanten zich de kostbare crea ties der mode-artisten lieten voor leggen Ten slotte werd de chef ter verant woording geroepen, die, tot zijn spijt, moest bevestigen, dat er in het bij zonder de mantelafdeling wel eens wat gesouffleerd werd, dat niet voor bet ■^bliek bestemd was, maar door de damescliënten, die wat scherp van gehoor waren, soms werd opgevangen en haar begrijpelijke verontwaardiging kon wekken. Hü kreeg een stevige uitbrander van den heer Protsinger, die als vertegen woordiger van 't Openbaar Ministerie de rechtszitting bijwoonde, waarna mr. Van Deventer last kreeg juffrouw Hoogvorst binnen te roepen, omdat zij naar de heer Protsinger beweer de hoe onschuldig zij zich dan ook voordeed de haard der besmet ting zou zijn en het voorbeeld gaf van een zekere nonchalance en brutaliteit,, welke het warenhuis langzaam maar zeker het aanzien van een derderangs volkszaak dreigde te geven. Irma Hoogvorst, die juist weer een schitterend staaltje van geduld en ver koopstalent had gegeven door aan de vrouw van een tuinarchitect een hoed in de vorm van een zeventiende eeuws galjoen te verkopen, verscheen onbe wust van enige zonde, in het privé- vertrek van de directie en vond daar een zodanig onthaal, dat zü in den beginne niet begreep wat er eigenlijk aan de hand was. Zij werd door den ambtenaar van het Openbaar Ministerie van niets dan sabotage beschuldigd en hij schreeuw de het zo luid, dat de klerken in het nevenvertrek staakten en hun oren spitsten om niets van het interessan te gesprek te verliezen. De heren Burgers, Gotschalk en Van der Does waren evenals trouwens hun chef, de heer Sanders tot de ontdekking gekomen, dat zij de schok, door het onverwachte vertrek van juffrouw Giesela veroorzaakt waar schijnlijk dank zij hun sterke gestel len zonder lichamelijke stoornissen ia korte tijd te boven waren gekomen, naar zij betreurden nog altijd het heengaan van een vrouwelijke colle ga als juffrouw Irma, die het zonne tje van het kantoor was geweest en na wier vertrek men daar eigenlijk altijd in een toestand van voortduren de depressie gewerkt had. Zij luisterden naar de aanklacht van het Openbaar Ministerie, het plei dooi van den jongen chef, die pro deo de verdediging van de beste en be kwaamste zijner verkoopsters op zich had genomen en naar de stem van den directeur die zo nu en dan een vraag stelde en wiens fors geluid de verwachting wekte, dat de uitspraak niet in het voordeel der beklaagde zou luiden. De heer Van der Does kwam daarbij op het lumineuze idee zij» vroegere collega Van Linschoten die wellicht als getuige a décharge zou kunnen op treden van de stand der besprekin gen op de hoogte te stellen en hij vond Hans in een geanimeerd gesprek met diens cliënte mejuffrouw Nervana, die de mogelijkheid besprak op het terras achter haar sprookjespaleis een soort neon-verlichting te laten aanbrengen, waardoor men op zomeravonden het daar bijeengekomen bonte gezelschap van artisten en geleerden in 'n feeëriek schijnsel zou kunnen zetten. Hans excuseerde zich, nam haastig afscheid en begaf zich naar 't directie kantoor. waar hij, na een vluchtig klopje op de deur, het vertrek binnen trad en tot de conclusie kwam. dat hij er geen ogenblik te vroeg was. Hij zag zijn meisje, dat met betraan de ogen naar hem opkeek. „Mag ik vragen," zei hij, „wat hier eigenlijk aan de hand is?" „Mag ik vragen", bouwde de heer Protsinger hem na, „wat u hier te ma ken heeft? Ik kan mij niet herinneren, dat wij u hebben laten roepen." „Ik ben hier op het kantoor van den directeur," zei Hans, „erv^ niet op het uwe en als de directeur wenst, dat ik het zal verlaten, zal hij mij dat zelf wel vertellen. Met uwe bevelen heb ik niets te maken." De heer Van Galen keek naar den jongeman, die met fonkelende ogen naast het zwartharige meisje stond en zijn arm beschermend op haar schou ders gelegd had. Hij was iemand, die gewend was altijd de sterkste partij gelijk te geven en hij bedacht, dat deze meneer Van Linschoten, zolang ir. Maanakker nog in het ziekenhuis ver bleef, een vrijwel onmisbare employé was, over wiens arbeid hij de laatste weken meermalen met waardering had horen spreken. Anderzijds stond daar de procuratie houder als de stuwende kracht van het personeel, 'n man, die door zijn voort varend optreden het kantoor tot een modelinrichting had gemaakt, waar de klerken hoewel vaak trillend van woede hun uiterste best deden om zo te werken, dat zij niet het slachtof fer van zijn woede-uitvallen zouden worden. „Ziet u eens, meneer," zei hij, zich tot Hans wendend, „ik kan mij be grijpen, dat u opkomt voor de rechten 'van uw verloofde, maar u mag niet vergeten, dat ikdat wijniet alleen het volste recht, maar ook de plicht hebben, het personeel, dat zich aan ergerlijke handelingen schuldig maakt, ter verantwoording te roepen. Ik geloof, dat wij daarbij uw hulp niet nodig hebben en ik verzoek u dus, dit vertrek zo spoedig mogelijk te verla ten en aan uw werk te gaan. Als wij u nodig hebben, zullen wij u wel laten roepen." „Kom Irma," zei Hans van Linscho ten, terwijl hij het meisje bij de arm nam. „Om de donder niet!" riep de heer Protsinger, rood van woede, „dat gaat hier zo maar niet. Ik heb haar eerst nog iets te zeggen en als ik zo dade lijk met haar klaar ben, heb ik u ook nog wat te vertellen. U kunt zich over een kwartiertje op mijn bureau ver voegen. En nou, ingerukt als je niet wilt, dat ik je door den portier op de mat laat zetten:" Irma Hoogvorst klemde zich angstig vast aan de arm van haar verloofde. „Hans, toe," zei ze dringend, „ga nu, heus Hans, ik beloof dat ik kalm zal zijn." „Ik zou wel eens willen weten," zei Hans, op den heer Protsinger toestap- pend „Hans!" riep Irma angstig, „Hans, denk toch aan onze toekomst, we kun nen toch niet riskeren, dat ik.... dat wij beiden „Er valt niet meer te riskeren," zei de heer Protsinger. „Ik ontsla u hier bij. juffrouw, van uwe verplichtingen. U kunt een week salaris aan de kassa in ontvangst nemen en ik verzoek u, dit gebouw zo spoedig nr^elijk te ver laten. Wat u betreft, jongeman, u schijnt vergeten te hebben, dat ik u als 't ware uit de goot heb opgeraapt en kans op een behoorlijke levensposi tie heb gegeven. Ik geef u voor de laatste keer gelegenheid dit vertrek zonder meer te verlaten. Als u niet binnen drie minuten vertrokken bent, zal ik om den portier bellen en u er uit laten zetten." „Is dat ook uw wil?" vroeg Hans, den directeur vast in de ogen kijkend. „Ja.... eh.kijkeris...zei de di recteur, van de een naar de ander blikkend, „met het ontslag van juf frouw Hoogvorst ga ik accoord. Er moet zo nu en dan eens een voorbeeld gesteld, worden en de verkoopsters moeten weten, dat, wie zich niet aan de instructies houdt, onvoorwaardelijk uit het bedrijf wordt verwijderd.' „Maar ik heb niets gedaan!" riep Irma snikkend. „Wat., waarvan word ik toch eigenlijk beschuldigd?" De directeur nam van haar woorden geen notitie. „Wat u betreft," zei hij, zich tot Hans wendend, „u kimt uw werkzaamheden voorlopig voortzetten. Wanneer komt meneer Maanakker te rug?" vroeg hij aan zijn secretaris. „Morgen, meneer," zei mr. Van De venter, „We hebben juist een schrijven van hem gekregen." „Aha, morgen," zei de directeur, blijkbaar gerustgesteld. „Kijk eens jon geman, dan zouden wij vanaf morgen waarschijnlijk van uw diensten geen gebruik meer behoeven te maken. Ik behoef u niet nader te verklaren wat ik daarmee zeggen wil, maar u heeft de laatste weken goed werk geleverd en daarmee wil ik rekening houden. Weer zo goed dit vertrek te verlaten en vervoeg u" hij keek op de grote electrische klok, die boven zijn schrijf tafel hing en precies op twaalf uur stond „vervoeg u om kwart over twaalf bij meneer Protsinger, die u nog het een en ander heeft te vertellen." (wordt vervolgd)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 3