Dictator werd scheepstimmerman MONICA Bloedig geweld op Sicilië Wij spelen Bridge DE PAMPLS-PIRAAT door J. D. VAN EXTER Vrouw redde hond Ir. JOHAN R Zijn wieg stond in Hoorn Door een olifant verpletterd Wij luisteren morgen naar „Uit de bergen zullen de schoten knallen'' Czaar Peter de Grote Hoera, we gaan vooruit FEUILLETON Verloofd. Nylonkousen De eerste vliegende Nederlander Veertig Jaar geleden, In 1907, vier jaren nadat de Gebr. Wright in Amerika met een primitieve combinatie van latten, staaldra den en spandoeken hadden bewe zen, dat het, alle tegengestelde beweringen ten spijt, toch werke lijk mogelijk was te vliegen met een apparaat zwaarder dan de lucht, toen de demonstraties van de Wright's nog werden be schouwd als een aardig maar ge vaarlijk spelletje, toen de luite nant ter zee A. E. Rambaldo er met veel moeite in slaagde bin nen onze grenzen de belangstel ling voor de vliegerij wakker te schudden, toen leefde te Berlijn nóg een Nederlander die onweer staanbaar door het vliegen werd aangetrokken en met ver voor uitziende blik het vliegtuig een grootse, ja fantastische toekomst voorspelde. Die Nederlander was de jonge ingenieur John Rosendaal, die op 1 Juli 1877 te Hoorn het eerste levenslicht aanschouwde. Rosendaal studeerde aan de Tech nische Hogescholen te Stuttgart en Darmstadt, was op diverse grote locomotieffabrieken in Engeland, België en Duitsland werkzaam maakte zich in 1904 zelfstandig, werd Berlijns vertegenwoordiger van een Amerikaans consortium en rustte niet voor hij in die hoedanigheid in contact was gekomen met de Gebr. Wright van wier toestel hij een gron dige studie had gemaakt. Dat contact groeide uit tot goede vriendschap en zo gebeurde het, dat op 7 Oct. 1908 Rosendaal als eerste vliegende Nederlander bij Le Mans met Wilbur Wright de lucht in ging. In 1909 organiseerde hij op het Tempelhofer Feld te Berlijn 'n vlieg' week bi) welke de Anglo-Franse vlie ger Hubert Latlas met zijn Antoinet te eendekker sensationele demonstra ties gaf en kort daarna maakte Lat ham, wederom door de zorgen van Rosendaal, een vlucht van Tempelhof naar Johannisthal, de eerste over landvlucht in Duitschland. PROPAGANDIST VOOR DE LUCHTVAART Daarmede was in dat land het ijs gebroken. En wanneer Rosendaal na die gebeurtenissen wederom lezingen hield en artikelen schreef over de verstrekkende gevolgen welke het vliegen zou hebben, zowel wat het verkeer als wat de landsverdediging betrof, bleek het aantal dergenen die dat alles met een glimlach of schou derophalen hoorden of lazen en Ro sendaal een fantast noemden, al klei' ner en kleiner te worden. Rosendaal heeft de luchtvaart van haar geboorte af meegemaakt en tot op de dag van heden heeft hij door al die jaren heen als manager, tech nisch adviseur, animator en geest driftig en overtuigend propagandist daadwerkelijk aan haar ontwikkeling meegewerkt. In 1913 was het aan Rozendaal's initiatief te danken, dat Alfred Friedrich als eerste Duitser met een Duits toestel (Erich Taube) de voor die tijd enorme rondvlucht Berlijn ParijsLondenAntwerpen Ber lijn maakte. In 't zelfde jaar werd hjj bij Kon. Be sluit als deskundige en technisch ad viseur toegevoegd aan een militaire XXX. In onze laatste rubriek gaven wij het volgende spel ter bestudering. De kaartverdeling was als volgt: S. a, 9 H. h, 5, 4, 2 R. 10, 6, 5, 4, 3, 2 KI. 4 S. 4, 2 S. 10, 8, 5 H. b, 10, 8 H. v. 9, 7, 6 R. h, b, 9, 7 R. v, 8 KI. h, v, 10, 2 KI. 8, 6, 5, 3 S. h, v, b, 7, 6, 3 H. a, 3 R. a KI. a, b, 9, 7 Zuid moest op dit spel groot slam schoppen spelen. West kwam uit met klaver heer. Om aan zijn contract te voldoen moet Zuid als volgt spelen: le slag kl. heer-4-3-aas. 2e slag ruiten aas-7-2-8. 3e slag kl. boer-vrouw-sch. 9 kl. 5 4e slag ruiten 3-vrouw-sch. 3-ruiten 9. 5e slag. kl. 9-10-sch. aas-kl. 6. 6e slag. ruiten 4-harten 6-sch. 6 rui ten boer. 7e slag. sch. heer-2-harten 2 sch. 5. 8e slag. sch vrouw-sch. 4-ruiten 5- sch. 8. ®e sIus' sch- boer-kl. 2-ruiten 6-sch. 10 En wanneer Zuid iu in de 10e slag de laatste troef 7 speelt, komen beide te- genspelers in dwangpositie. Als West een harten wegdoet gaat de ruiten 10 m N. weg. Zou West ruiten heer weg doen. dan behoudt Noord h-5 van har ten en ruiten 10 en de laatste 3 slagen zijn voor N-Z. West doet dus een harten weg. Dan in N ruiten 10. Oost moet dan ook een barten wegdoen om klaver 7 in Zuid niet vrij te maken. Men bestudere aandachtig deze mooie dubbele dwangpositie. In onze volgende rubriek een ander spel. commissie welke tot taak had vlieg tuigfabrieken te bezoeken en toestel len voor het Nederlandse leger aan te kopen. Tijdens de daarop volgende oorlog hield Rozendaal in Den Haag een lezing welke o.a. werd bijge woond door H.M. de Koningin Moe der, Z.K.H. Prins Hendrik, de Minis ter van Oorlog, benevens vele offi cieren en de burgemeester van 's-Gravenhage. VOORUITZIENDE BLIK Vermelding verdient het feit, dat Rosendaal op die lezing met nadruk zijn voorspelling herhaalde, dat er 'n geregelde vliegdienst op Ned. Indië zou komen en dat zich binnen afzien bare trjd het wonder zou voltrekken, dat men binnen 4 dagen naar Indië zou kunnen reizen. Met kracht en klem pleitte hij voor het reeds tijdens de oorlog treffen van die maatrege len welke voor het in het leven roe pen van die vliegdienst nodig waren. Het zou niet doenlijk zijn een op somming te geven van de vele voor drachten welke Rosendaal over de luchtvaart hield en de artikelen wel ke hij erover schreef in dagbladen en tijdschriften. In 1937 werd Rosendaal welver diend benoemd tot ridder in de orde van Oranje Nassau. Van nabij zag hij in Berlijn de op komst van het Hitler-regiem en wie hem kent zal weten hoe ontsteld hij Een merkwaardig ongeval met do delijke afloop heeft zich te Ant werpen voorgedaan. Toen men in de haven bezig was dieren af te laden uit de Belgische Congo, welke bestemd zijn voor Belgische en Europese dierentuinen, werd een der olifanten plotseling ze nuwachtig. Hij stormde op een der bewakers toe, wierp deze op de grond en verpletterde hem. bij zijn geregelde bezoeken aan Den Haag was over de zorgeloosheid hier te lande ten opzichte van de snel na derende en niet meer te keren oorlog. Reeds tijder* de vorige wereldoor log beticht van spionnage ten gunste van de Entente en onder steeds ster ker druk gerakende van de Hitier- groep die zijn medewerking vroeg en tenslotte zelfs eiste, achtte Ro sendaal het bij het uitbreken van de nieuwe wereldbrand wenselijk om, met achterlating van velen die hem lief waren en van veel waaraan hij was gehecht, zijn geliefd Berlijn te verlaten en zich in Den Haag te ves tigen. STILL GOIN'G STRONG En nu werd hij op 1 Juli 70 jaar! Wie denkt, dat hij op deze leeftijd wel veel van zijn activiteit zal hebben verloren, vergist zich, nóg is hij pu blicist, nóg houdt hij lezingen, Nog maar enkele maanden misschien ge leden hield hij in „Ponoma" voor het Kon. Instituut van Ingenieurs en voor de Kon. Nederl. Vereniging voor Luchtvaart een lezing over de ideeën van prof.Kurt Wiesinger uit Ztlrich betreffende speciale spoorlijnen op welke met ultra licht gebouwd mate riaal gereden zal kunnen worden met een snelheid van circa 500 KM. per uur. Alweer iets fantastisch'. Maar let op het komt! G. B. B. BOSCH VAN DRAKESTEIN HILVERSUM I (301 m.) geeft nieuws om 7, 8, 1, 7, 8 en 1030 uur. KRO: 7.15 Ochtendgymnastiek. 8.15 Pluk de dag. NCRV: 10 uur Leger des Heils. 10.15 Morgendienst KRO: 11 De Zonnebloem. 1150 Familiebe richten. 12.30 Lunchconcert 130 Welk boek? 1.45 Vrouwenvaria. NCRV: 2 Cellorecital. 2.30 Reünie van Philips-commando. 4 Bijbellezing 4.45 Omroeporkest. 5.45 Concert Zwitserse musici. 6.15 Nieuwe opna men. 6.30 Ned. Strijdkr. 7.15 Mij Kleine melodietjes. 7.45 Regerings voorlichtingsdienst. 8.05 Van dit van dat, van alles wat. 8.15 Sans Souci. 8.55 Die Delftse Sanghers. 930 De vaart der volkeren. 9.50 Gram. pla ten. 11 Nieuwe Nederl. muziek. 1130 Rustige avondklanken HILVERSUM II (415 m.) geeft nieuws om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. AVRO: 7.15 Ochtendgymnastiek. 8.15 Och- tendrhythhme. 8.45 Orkestsuite. 9.15 Morgenwijding. 9.35 Arbeidsvita minen. 1030 Van vrouw tot vrouv/. 10.-50 Kleutertje luister. 11 Een plaatje en een praatje. 12 Lyra Trio. 12.35 Gerard van Krevelen. 2 De viouw binnen en buiten haar huis. 3 Voor zieken en gezonden. 4 U kunt het gelovgn of niet! 5 AVRO-kalei- doscoop. 5,20 De vacantie komt in 't zicht. 5.50 Rijk overzee. 6.15 Sky- masters. 6.45 Sportpraatje. 7 Ber- nard Person. 7.30 Volksmuziekschool 8.05 Bij de jubilerende Snip en Snap. 9.30 Ensemble „De speeldoos" 10.20 Het Vaudeville orkest 11.15 Dutch Swing College. (Van een U.P.-correspondent.) „Sicilië is en blijft Sicilië" met de Maffia, de landbezitters en de separatisten. Wij hebben politiek en armoe en bandieten. Maar het communisme is iets nieuws. Het is niet Siciliaans en de Sicilianen houden niet van nieuwigheden. De communisten zeggen, dat zij de verkiezingen hebben gewonnen, maar zij zullen merken, wie ge wonnen heeft, want „uit de bergen zullen de schoten knallen". Dat is de mening van een oude Siciliaan- se krantenverkoopster in Palermo, geuit in haar wonderlijk Siciliaans dialect, een mengelmoes van La tijn, Spaans, Italiaans, Grieks en Arabisch. „Die geweren uit de bergen" hebben reeds enkele malen gesproken. Op 1 Mei doodden zij 11 betogende arbei ders en enkele dagen geleden knalden de schoten opnieuw, ditmaal niet uit de bergen, maar uit snelrijdende auto's. De meeste Italianen geloven, dat hun geliefde en haast legendarische Maffia leider Salvatore Giuliano de man is die de--»,oor log" van de ban dieten tegen de communisten leidt, een strijd, die nieuwe onrust brengt op het van nature zo onrustige eiland en die reeds meer dan 30 mensenlevens Czaar Peter de Grote van Rus land, de man die de kiem van de grootheid van Rusland heeft ge legd, die Rusland de blik naar het Westen heeft doen wenden, die Czaar heeft als een gewone scheepswerker gezwoegd op de scheepswerven van Zaandam. Drie en een halve eeuw na zijn dood herdenken en hervieren wij deze ongewone bezigheid van iemand, die Koning was in zijn land. In onze tijd heeft het niets vreemds meer, dat iemand die aan de draai bank gestaan heeft, of iemand, die met kranten heeft gevent, een gezien en geëerd man wordt. Maar wij zou den het wel dubbel vreemd vinden als iemand, die in eer en aanzien bij het volk hoog staat aangeschreven, zijn jacket uittrekt of zijn „hoge zije" aan de kapstok hangt en weer de ge wone hamer hanteert of de schoffel of de zeis. Zo iets was alleen mogelijk heel vroeger in de bloeitijd van de Romeinse Republiek, toen men de legeraanvoerders en de hoogste be- stuurs-ambtenaren van de ploeg weg riep, terwijl zij rustig na het beëindi gen van hun ambtsbezigheden terug gingen naar de ploeg om de vóór ver der te trekken, die nog maar half af was en die zij zo hadden moeten laten liggen. Maar ook Czaar Peter de Grote zag in de handenarbeid niets minderwaar digs. Hij was de aangebedene van het Russische volk, welks lot hij geheel alleen in handen had. Met volle be wondering kon hij echter staan kijken naar de fraaie schepen, die uit het Westen hun cultuurgoederen kwamen ruilen tegen de natuur-rijkdommen van zijn land. Zijn hand kon glijden langs de gebogen rompen, die het wa ter trotseerden. En hij genoot als hij de wapperende zeilen zag, die door de wind het schip voortjoegen. Hij ver langde ernaar zo'n schip zelf te kun nen maken. Het denkbeeld betoverde hem te kunnen zeggen „dat schip, dat daar vaart, is het werk van mijn han den", of tenminste, „aan de bouw van dat schip heb ik meegewerkt" en mis schien zelfs ëens „dat schip heb ik ontworpen". En hij begon zijn einde loze onderhandelingen met het meer- hoofdig bestuur van de Republiek der Nederlanden. Hij, de dictator, de al machtige in zijn land, zal dikwijls woedend geweest zijn op de langzame voortgang, die de besprekingen had den over de uitwisseling van Russi sche ongeschoolde arbeiders tegen Westerse kooplieden. Want hij mocht zich de beschaafde omgangsmanieren hebben eigengemaakt, die hij nodig had om met het Westen in contact te komen, zijn gehele inborst was nog zoals hij die van zijn Vader geërfd had: barbaars. Eindelijk mocht hij schaven en scheepswanden klinken. Niet bekend als de grote Czaar, over wie iedereen sprak, maar als een van de gewone ambachtslieden. En hij mocht teke ningen voor nieuwe schepen zien groeien en hij mocht het papier van de tekeningen langzaam vorm zien aannemen in het hout. Het genoegen, dat hij daarin vond, zal maar moeilijk begrepen kunnen worden tenzij men zelf zich de vreug de herinnert, die verbonden is aan het verwerkelijken van een ontwerp. Die vreugde bracht Czaar Peter er toe, zijn Czaren-kroon tijdelijk te ver wisselen .voor het werkmans-voor- schoot. Daardoor heeft hij aan zijn volk. buiten vele andere dingen, een nieuw ambacht gegeven, een nieuwe bron ook van vreugde en verdienste: het scheepmaken. V. B. „De V. S. beschikken thans over voorraden atoombommen van een nieuw en verbeterd type, voldoen de volgens gewoonlijk conserva tieve kringen om iedere grote stad ter aarde te vernietigen", aldus schrijft dr. Robert Hutchins. Het type atoombom, dat men op Hirosjima en Nagasaki heeft neergeworpen, is volgens dr. Hut chins al weer uit de tijd. Copyright R D P. BE VECSASTE SOLDATEN KUNNEN WE1NI& DOEN DAAB. DE QPOK HEN VEIJJïLINDTDE JLHEF" HEEFT z£)N BUIT EN IS NIET VAN PPH ZICH DIE TE LATEH ONT NEMEN! MET ENKELE SPIJONOEH VE^DWJHT H'J ACHTEg/T LABORATORIUM. IS NAAR HET ENGELS VAN BERTA RUCK DOORi J. JOR1SSEN 16 Het spijt mij heel erg, meneer Wa ters, maar ik wist er niets anders op. Zjj waren oude vrienden van mijn va der, zij zouden het vreemd gevonden hebben, dat ik zo alleen met u uit lunchen was". .Natuurlijk, natuurlijk", antwoordde mijn chef geruststellend. „Ik begreep het best". Begreep hij de situatie? Niet geheel, denk ik. Arme Syd- ney! Nooit te voren was ik er zo dicht bij geweest, om verliefd op hem te worden. De Baas was echter nog aan het woord. „Eigenlijk spijt het mij niet, dat de ze gelegenheid zich heeft voorgedaan. IVij zullen het evenwel nu wel spoedig dig publiek moeten maken". „Ja", stemde ik toe en ik voelde, dat het hart mij weer in de schoenen zonk. Wij waren intussen bij Piccadilly Circus gekomen, en voor ik wist, wat hij ging doen, was meneer Waters overgestoken naar de bloemenmeisjes, wier manden vol kleurige bloemen zo vrolijk afsteken tegen de stenen ach tergrond van de fontein. In een ogenblik was hij terug naet een bosje grote, rode, heerlijk rieken de anjelieren. „O, maar dat had u niet moeten doen", begon ik. Toen besefte ik, dat dit er ook bij hoorde en dat zeker nooit eerder iemand onder zo weinig romantische omstandigheden bloemen had gekregen van een jonge man, en dat ik beter deed, het cadeau van Still Waters met enig vertoon aan te ne men. Ik stak de mooie, rode anjers op mijn manteltje. Terwijl wij naar de City terug reden in een taxi, nam de Baas het woord. „Juffrouw Trant, ik heb u nog iets mee te delen", begon hij. Ten eerste, als ik het zo zeggen mag, vind ik dat u u goed weet te kleden". Kort en krachtig: niemand zou zijn woorden als een compliment be schouwd hebben. „Ik mag uw manier van kleden voor het kantoor. Altijd is u netjes en ladylike. Geen oorbellen, geen hals kettingen en ingewikkelde japonnen, zoals sommigen die hebben. Alles, zo als ik het graag voor een kantoor zie. Als ik u eohter meer mee uit neem. zult u, denk ik, een paar speciale middag- en avondjaponnen moeten hebben en een avondmantel enz. Ik weet niet, hoe al die dingen precies heten, maar u weet ongetwijfeld, wat u daarvoor nodig hebt. Het hoort na tuurlijk bij onze overeenkomst, dat begrijpt u wel. De vrouw van een kennis van mij heeft zo'n eerste klas zaak. Ik zal hem het adres vragen. Dan kunt u er heen gaan". „U kunt dan alles aanschaffen, wat u nodig hebt en mij de rekening zen den". „Neen, dat niet, als je blieft", viel ik hem haastig in de rede. Mijn chef keek mij aan. Iets van zijn onverstoor bare kalmte was verdwenen en zijn gelaat drukte verwondering uit. „Wat bedoelt u?" vroeg hij. „Als u het goed vindt, zou ik dat liever niet doen", zei ik, met opgehe ven hoofd, maar ik voelde, dat ik zo rood werd als de anjers, die ik tussen mijn mantel had gestoken. Mijn stem beefde ook enigszins, want dit was de eerste maal, dat ik mijn eigen gevoelens uitsprak tegenover hem. „Ik weet wel, dat het lijkt, alsof ik een mug wil uitzuigen, waar ik toch bereid ben, zoveel kamelen door te slikken. Ik zal natuurlijk voor de ja ponnen en de rest zorgen, maar u moet mij toestaan, die van mijn toe lage mijn salaris te betalen". Hij keek mij aan, alsof hij niet wist wat hjj doen moest. „Dat lijkt mij niet eerlijk tegenover u. Het betekent, dat u uw eigen geld uitgeeft voor dingen, die, ja, naar ik meende, tot de onkosten van onze overeenkomst behoorden". Ik voelde mij ver van op mijn ge mak. „Ziet u zelf niet in, dat ik u onmo gelijk kan toestaan, mijn japonnen te betalen mij japonnen te geven?" „Maar begrijpt u niet dat ik u vanzelf andere dingen zal moeten ge ven en dat u mij dat zult moeten toe staan?" „Andere dingen? Wat bedoelt u?" „Wel, cadeautjes. Wat weet ik zelf niet precies. U zult waarschijnlijk eens met mij langs de winkels moeten gaan en het mij vertellen. U weet zelf het beste, wat een meisje graag zou laten zien aan haar kennissen als cadeau tjes, gedachtenisjes, snuisterijen enz., die zij van de man gekregen heeft, waar zij ogenschijnlijk mee geënga geerd is. Het hoort nu eenmaal bij de ze geschiedenis". (wordt vervolgd) heeft gekost. De Sicilianen geloven in de Maffia, omdat zij nooit iets anders gezien hebben. Van de 12e eeuw af opereert deze organisatie als een soort Robin Hood-bende om de rijken te bestelen ten behoeve van de armen Er. sedert Giuliano's naam voorkwam onder de ondertekenaars van het anti communistische manifest, dat op het toneel van de zeven bomaanslagen en mitrailleuraan vallen op communisti sche hoofdkwartieren werd gevonden, doodverft de gemiddelde Siciliaan Giuliano als de aanstichter van deze aanvallen. De communisten zelf, de Bolitie en de regering in Rome achten een deelname van de Maffia-leider aan de terreur niet onmogelijk, maar zij zijn veeleer van mening, dat Giu liano zich laat betalen door reaction- naire elementen en door rijke grond bezitters, terwijl de gewone Siciliaanse bevolking denkt dat de bandietenlei der „voor eigen rekening" werkt. Zo als onze oude krantenverkoopster in Palermo denkt. De verhalen, die over Giuliano de ronde doen zijn legio. Een van de meest recente en meest hardnek kige was afkomstig van 'n Ameri kaanse journalist, Michael Stern, die ergens in een olijventuin ten Z. van Palermo de bandietenlei der beweert ontmoet te hebben. De man maakte een foto van Giuliano gezeten naast een bord, waarop te lezen staat: „Weg met de communis ten, leve Giuliano". UITGEBREIDE SPEURTOCHT. Of de Amerikaan werkelijk met de Maffia-chef zelf gesproken heeft of slechts met iemand die zich voor hem uitgaf, is niet na te gaan. De Siciliaanse politie heeft een uitgebreide speurtocht naar de bandiet georganiseerd, maar met geen resultaat,want niemand had Giuliano gezien". En een ieder, met wien de duizenden politiemannen, ca rabinieri en soldaten, die aan de speur tocht deelnemen, spraken, herinnerde zich een voorval, waarbij een vermoor de Siciliaan tegen een boom was ge vonden met een briefje op zijn borst gespeld: „Dat is 't lot van hem die in lichtingen geeft over Giuliano". Intussen lijkt de situatie op het eiland zeer onrustig te blijven. De aan gevallen communisten, die immers niet geloven in een werkelijk onafhankelij ke actie van de Maffia, maar die hun politieke tegenstanders er achter ver moeden, zullen zich niet gemakkelijk bü de intimidaties neerleggen, al is de reactie van de linkse partijen vrij ge matigd geweest De schuld werd geheel geworpen op de „reactionnaire agrari sche groepen" en van de regering werd gevraagd de schuldigen te straffen, doch geen anti-democratische tegen maatregelen te nemen, zolang er van de andere kant geen systematische bur geroorlog zal worden ontketend. „Wij zijn niet bang voor reactionnaire moor denaars", zegt het communistische ma nifest Maar de gemiddelde Siciliaan denkt: het zijn niet de reactionnaire landeige naren, die hier achter zitten, maar het is onze Giuliano zelf, de „vrije" Sicili aan, die zich keert tegen het on-Sicili- aanse communisme. In Maart van dit jaar heeft mevrouw G. H. H. L. BoumanOffereins te Zutphen, met gevaar voor haar eigen leven, een hond gered, die op een ijs schots in de vaart achter haar tuin in doodsgevaar verkeerde. Gekleed sprong zij te water, en zonder zich te bekom meren aan de verwondingen die zij op liep aan de ijsschotsen, nam zij het dier mee naar haar woning en verzorgde hem als een kind. Gelukkig bracht zij het er zelf ook goed af. Deze moedige daad heeft de Ne. derlandse vereniging tot bescherming van dieren beloond met de medaille, die haar Maandagmiddag is overhan digd. Er heerst onder de dames verschil van mening over de duurzaamheid van de zo zeer geroemde Nylonkou sen. Er zyn er, die beweren, dat ze jaren lang mee kunnen, anderen heb ben in dit opzicht slechte ervaringen. Het spreekt vanzelf, dat de Nylon kousen niet lang mee kunnen als ze niet op de juiste wijze behandeld worden. Het is zeer gewenst de kousen, vóór men ze gaat dragen, een etmaal in koud water te leggen. Ook mag men nooit nalaten, de kousen 's avonds in koud water te wassen. Nu en dan moet men zelfs de kousen een goede beurt geven, maar dan in koud zeep sop.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 3