Duitse moordenaar met fantasie
HET HUIS IN-DE RIJ
M0NIC21
Prov. Staten van Noord-Holland in
zomerzitting
bij
een
INEKE EN DE KABOUTER
DE PAMPUS-PIRAAT door J, D. VAN EXTER
Verloofd.
Bedreef ial van lugubere daden
Ir. W. Mensert gaat heen
Waar eens „de leider'' woonde
Voor de jeugd
FEUILLETON
is
Wij luisieren mor?.en
naar
Ben 36-jarige Duitser zit than*
in het Arnhemse Huis van Bewa
ring in afwachting van het lot, dat
hem nog te wachten staat, want in
de gevangenisboekhouding staat
hij nu te boek als een ongewenst
vreemdeling, voor wie ook de
Britse miltaire missie in bezet
Duitsland en de criminele voor
lichtingsdienst in Den Haag be
langstelling hebben.
De man. die zich Jean Mathieu van
Rengen noemde, heeft thans een straf
van zes maanden als rijwieldief achter
de rug.
De Arnhemse vreemdelingenpoltie
kreeg echter belangstelling voor hem.
Eerst gaf hij zich uit voor Heinrich
Horsten, schrijver van beroep. Hij zou
in het Seminarium van Steyl in Lim
burg voor priester hebben gestudeerd
en daar de Nederlandse taal geleerd,
Als schrijversnaam noemde hij Her-
bert Alexander, en vlotweg noemde hij
een stuk of vijftien titels van boeken
vol proza en poëzie op. welke door
hem zouden zijn geschreven.
Inderdaad: de schrijver Herbert
Alexander bestond en de inhoud van
diens werkstukken klopte met de ver
strekte gegevens. In het Seminarium
bleek Heinrich Horsten aanvankelijk
een onbekende, maar toen, de man
opnieuw gedetailleerd beschreef wi?
zijn leermeesters daar waren geweest,
hun namen en leeftijden noemde en
sprak over de gewoonten der inrich
ting, besloot de politie de gevangene
naar Steyl te brengen. Daar herkende
men hem als oud-leerling, maar de
administratie gaf weer een andere
naam aan, n.1. „Lambert Kneip".
Aan verhalen geen gebrek.
„Inderdaad, dat ben ik", was het
korte commentaar van de Duitser. Hij
was in Kaldenkirchen geboren en
veel in Holland geweest. Er volgde
een omstandig verhaal van de teleur
stelling. welke hij ondergaan had,
toen hij in oorlogstijd van het Oost
front thuis komend zijn vrouw in
Recklinghausen met een minnaar had
aangetroffen. Hij had korte metten
gemaakt en vrouw en minnaar dood
geschoten. De Arnhemse politie vond
in Recklinghausen geen bevestiging
van Kneips verhaal, want de vrouw
en de twee kinderen waren beiden in
leven. Dat de vrouw en ook Kneip's
zuster niet erg gecharmeerd waren
op zijn terugkeer, was een veeg teken
in da richting dat Kneip heel wat op
Zijn kerfstok had.
Op deze nieuwe leugen betrapt, had
Kneip intussen voor de politie een
nieuwe geschiedenis in petto. Er
kwam nu een verhaal over een meisje,
dat dreigde misbruik te maken van
de wetenschap dat Kneip dienst wilde
nemen in het Franse vreemdelingen
legioen en toen zij de Gestapo erin
had gemengd, had hij „het meiske en
de politieman, die het onderzoek leid
de. het levenslicht uitgeblazen.
Er waren moeilijkheden geweest met
de politie en toen was 'n concentratie
kamp zijn lot geweest. Daar had hij een
Brabants predikant geholpen en toen
de oorlog ten einde was, had hij zich
bij dien dominé vervoegd om steun.
De betrokken predikant kende in
derdaad Kneip. Die had in de
kamptijd op krukken rondgescharreld
en inderdaad zijn medegevangenen
veel geholpen. Kneip stelde zich daar
voor echter schadeloos, door den do-
miné voor f 150 op de lichten. In Hol
land heeft K. een Amsterdamse we
duwe armer gemaakt en zich meer
malen aan fietsendiefstal schuldig ge
maakt. Langzaam maar zeker kwam
de Arnhemse recherche achter de
waarheid, mede door het feit, dat K.
zich eens had laten ontsnappen, dat
hij in Aken in de gevangenis had ge
zeten.
ONWAARDIGE
SCHOONDOCHTER.
Winifred Wagner, de schoondochter
van de Duitse componist, is te Bay-
reuth tot 15 maanden arbeid „in het
openbaar belang" veroordeeld.
Twee derde van haar vermogen
wordt geconfisqueerd voor schadeloos
stelling.
WITTE SCHOENEN
Witte schoenen zullen aljjd ver
kleuren als U water gebruikt. Pro
beer eens het krijt in melk op te
lossen, dan tast het krijt de kleur
niet aan.
Roofmoordenaar van formaat.
In Aken wist men te vertellen, dal
Kneip in vier Duitse plaatsen gezocnt
wordt wegens roofmoord hij heeft
een bejaarde vrouw met een hamer
de hersenen ingeslagen en beroofd
wegens een andere moord, en wegens
enige diefstallen, dat is allemaal na de
oorlog gebeurd. Kneip gaf zich uit als
ambtenaar van het bureau huisvesting
en daar men in Duitsland nu eenmaal
ook een beetje sukkelt met het wo
ningprobleem had hij veel werk te
doen. Hij stal als een raaf en bij tegen
stand sloeg of stak hij er op los. Zijn
enige hoop is, dat de Nederlandse
justitie hem eerst ter rekening en
verantwoording zal roepen voor zijn
hier te lande gepleegde misdrijven, dat
verlengt zijn leven, want in Duitsland
zal hij de doodstraf moeilijk kunnen
ontlopen.
In het openluchttheater te Diever in Drente, temidden van de geurende
dennen, heeft de eerste van een reeks opvoeringen van Shakespeare's „Mid-
zomernachtsdroom" plaats gevonden. Deze uitvoeringen worden door ama
teurs, inwoners van het dorp, verzorgd. Een der scènes.
Goedkeuring waterschaps
keuren.
Op de zomerzitting van de Provin
ciale Staten v&n Noord-Holland te
Haarlem gehouden, werd opgave ver
strekt van de goedgekeurde water
schapskeuren van de polder Eijerland
op Texel, de polder Geestmerambacht,
de polder Lagehoek onder Hoogwoud
en Opmeer, de banne Oudendijk, het
Hoogheemraadschap der Strijkmolens
van de Schagerkogge en de banne
Warmenhuizen.
Eervol ontslag Ir. Mensert.
Aan Ir. W. Mensert, directeur van
het Provinciaal Waterleidingbedrijf
van Noord-Holland, zal op zijn ver
zoek met ingang van 1 September
1947 op meest eervolle wijze ontslag
worden verleend, onder dankbetuiging
voor de meer dan 27 jaren aan de
Provincie bewezen diensten.
Rekening 1944.
De rekening wegens de provinciale
inkomsten en uitgaven van de pro
vincie over het dienstjaar 1944 werd
vastgesteld met een nadelig saldo
van 1.475.935.06, gesplitst in een
nadelig slot van de gewone dienst ten
bedrage van 165.778.87, hetwelk
op de begroting 1947 wordt geregeld,
dat van de buitengewone dienst
1310.156.19 wordt naar de dienst
1945 overgebracht.
Annexatie v*u polders.
Goedgekeurd werd het ontwerpbe
sluit om per 1 Januari 1948 de Lage-
landspolder, Nederlands polder en de
Oosterlandspolder op te heffen en
deze samen te voegen met de Ooster
polder onder Winkel en Nieuwe Nie-
dorp.
Aan de Vereniging van Algemene
Scheepvaartbelangen te Amsterdam
zal voor de tg'd van 4 jaar de jaar
lijkse bijdrage worden gegeven van
13.500 voor de vaste kosten der
vereniging, zolang deze, tot genoegen
van Gedeputeerde Staten, de nodige
middelen aanwendt om het Noordzee
kanaal in de winter bevaarbaar te
houden en de bijdrage van ten hoog
ste 7500.'s jaars gelijk aan een
derde gedeelte der exploitatiekosten
gedurende de winter, zoals deze kos
ten ieder jaar bij een door Gedepu
teerde Staten goed te keuren reke
ning worden vastgesteld.
Voor een nieuwe ijsbreker.
Ten behoeve van de bouw van een
nieuwe ijsbreker zal voor de tijd van
20 jaar een derde gedeelte van de
rente en aflossing worden gegaran
deerd, als blijkt, dat de gemeente
Amsterdam en het Rijk over het jaar
tenminste gelijke bedragen uitkeren.
Aankoop duinterrein.
Besloten werd van de N.B. Bouw
Exploitatie Maatschappij Bergen aan
Zee, resp. de heer J. van Reenen aan
te kopen een duinterrein groot onge
veer 810 H.A. gelegen in de ge
meente Bergen, voor de prijs van
450.000.Het aan te kopen terrein
heeft betekenis zowel voor de water
voorziening als voor recreatie, terwijl
bovendien een belangrijk stuk na
tuurschoon op deze wijze behouden
blijft.
Subsidie kerkgebouw.
Ten behoeve van de restauratie van
het kerkgebouw der Nederduits Her
vormde gemeente te De Rijp zal een
subsidie worden toegekend van
779.uitmakende 20% van het be
drag, dat nodig is om de restauratie
volgens de plannen te vlotooien, on
der voorwaarde, dat de gemeente De
Rijp 5% en het Rijk 70% voor haar
rekening neemt en het restant door
de Nederduits Hervormde Gemeente
te De Rijp bijeengebracht zal worden.
Bijdrage restauratie perceel
te Hoorn.
Aan de Vereniging „Hendrick de
Keijser" te Amsterdam zal voor de
restauratie van het haar in eigendom
toebehorende perceel Munnickenveld 2
te Hoorn, een bijdrage worden toege
kend van 20% tot een maximum van
1125, onder voorwaarde, dat het
Rijk en de gemeente Hoorn respect.
50 en 30% der kosten beschikbaar
stellen.
Subsidie koorkerk te Bergen.
Onder bijna gelijke voorwaarden als
voor het kerkgebouw te De Rijp, met
dit verschil, dat hier de percenten
voor Rijk en gemeente gezamenlijk
40% zullen bedragen en de rest door
het kerkgenootschap zelf wordt ge
dragen, wordt voor de restauratie
van koorkerk in Bergen een subsidie
verleend van 15% tot een maximum
van 264.
In het „Nieuw Utrechts Dagblad"
vinden wij het volgende interessante
relaas over het huis, waar eens de „lei
der" der NSB, Musaert, woonde.
De student in de medicijnen. Brand,
woont: Pr. Bernhardlaan 4, in Utrecht.
In „oorlogstijd" woonde in hetzelfde
huis Ir. A. A. Mussert, die door een
lijfwacht beschermd moest worden.
Het is geen indrukwekkend kasteel,
maar een huis in de rij, waar profes
soren en doctoren wonen: klein voor
tuintje, kamer en suite, keuken en hal
beneden, slaapkamers boven, achter 'n
wat royaler lapje grond. De heer Brand
vond het wel grappig, toen hem de
kans werd geboden met zijn Engelse
vrouw en zijn kleine hummel bezit te
nemen van Musserts huis.
Hij zelf was direct na de Meidagen
naar Engeland ontsnapt en de gehele
oorlog door heeft hij gevlogen. Van de
53 man, met wie hij uit Vlissingen
overstak, zijn er nog drie in leven. Al
le anderen zijn bij het vervullen van
hun moeilijke taak gevallen.
Na de bevrijding hebben eerst de
Canadezen hun intrek in het huis ge
nomen; daarna hebben de Jagers er
een tijd gebivakkeerd; zo nu en dan
logeerden er Engelsen. Onder hen wa
ren er, die wel eens aan het snuffelen
gingen en zo gebeurde het captain
Gilbert, dat hij drukte op de veer van
'n geheim laatje in Musserts bureau, en
ineens hele stapels vlees- en andere
bonnen vond, maar ook de acte waarbij
aan Mussert toestemming werd ver
leend met zijn tante te trouwen. Cap
tain Gilbert heeft de verleiding niet
Heel lang geleden, in de tijd dat de
kabouters nog wel eens voor een
zieke of vermoeide moeder 's nachts
het werk kwamen doen, woonde er in
een huisje aan de rand van een bos,
een aardig meisje. Ze woonde er niet
alleen, hoor! Wie dat denkt, heeft het
helemaal mis. Want behalve Vader
en Moeder en Ineke zo heette ze
woonden er nog drie broertjes en drie
zusjes van haar in het lage huisje.
Je begrijpt, dat er altijd een hele
drukte heerste.
Maar op een morgen was er toch
zo iets vreemds gebeurd. Ineke was
weg! Gisteravond was ze nog, net als
altijd, op haar gewone plaatsje naast
Tonnie gaan liggen, en nu was ze
nergens te vinden. Dat gaf me een
opschudding in het kleine huisje! Vre
selijk gewoon! Vader en de jongens
gingen direct het bos in om haar te
zoeken; moeder en de meisjes keken
overal in huis, tot zelfs onder de bed
den toe om te zien of ze zich daar
soms verstopt had, maar niks hoor!
Geen Ineke! O, o, wat nu? vroegen ze
zich af en keken elkaar radeloos aan.
Elk plekje in huis was doorzocht en
nog was ze niet gevonden. Als vader
en de broers haar nu maar ergens
ontdekten. Hoelang waren ze nu al
weg? Tien minuten, een kwartier?
Met de hand boven de ogen stond
moeder, naar buiten turend, hun
komst af te wachten. En toen
juist op het moment dat het oudste
zusje voor de zoveelste keer onder
tafel keek of ze daar soms zat, ging
langzaam de achter-deur open en voor
hen stond„Ineke", juichte Moe
der en „Ineke" riepen ook de zusjes
big. „Waar kom je vandaan? We heb
ben zo in angst gezeten".
Terwijl een van de meisjes het bos
inholde om Vader en de broers te
roepen, vertelde Ineke opgewonden,
dat ze vanmorgen, toen het nog maar
nauwelijks licht was, een „heuse ka
bouter" had gezien met een rode
puntmuts op. Hij was voorbij het
raam van de slaapkamer gekomen en
had haar olijk toegelachen. „En toen
ben ik m'n bed uitgegaan en hem
nagelopen het bos in", zei Ineke. „Kijk
maar, 'k heb m'n pyama nog aan.
Maar ik heb hem niet meer gezien.
Hij was al weg".
„Hè, wat jammer", riepen de zus
jes teleurgesteld. Even later deed
Ineke Vader en de broers hetzelfde
verhaal. De jongens geloofden haar
niet, de dommerds. Maar Vader zei:
„Waarom zouden andere mensen wel
eens kabouters tegen komen en onze
Ineke niet? Maar één ding moet je
Moeder en mg toch beloven", ver
volgde hg ernstig, „dat je nooit meer
het huis uitloopt zonder ons te waar
schuwen. Zul je daaraan denken."
Ineke beloofde het direct. En dat ze
woord hield, spreekt van zelf.
kunnen weerstaan en de acte als sou-
vernir mee naar huis genomen.
Het wonderlijkste van alles was. dat
het gehele huis van binnen knalrood
en zwart geschilderd was. Deuren, ko
zijnen, de ombouw van de centrale ver
warming, alles in de kleuren van de
beweging. Voor het overige had de
i heer Brand de indruk gekregen, dat de
dingen voor een koopje hadden moeten
gebeuren. Waarschijnlijk waren alle
nodige ,/erkzaamheden door welwil
lende kameraden en kameraadskes uit
gevoerd. Het vloerzeil in de huiskamer
was op vele plaatsen gerepareerd; waar
een plek versleten was, was met kop-
spijkertjes een nieuw stukje wegge
sneden onder het vloerkleed inge
zet. De muren waren overal met vloe-
ba behandeld. De enige luxe was de
geluiddichte werkkamer op de boven
verdieping; een luxe, waarvan de te
genwoordige bewoner nog dagelijks
profiteert.
ARCHIEF ONDER DE VLOER
MATTEN
Voor de heer Brand het huis betrok,
waren er heel wat voetstappen over
de matten gegaan, maar toen hij begon
op te ruimen, ontdekte hij toch nog
van allerlei. Onder de matten waren
foto's verborgen van grootscheepse
festijnen en diners. Tijdens de oorlog
kregen de kranten op een dag het uit
drukkelijke bevel, dat er voortaan geen
foto's en berichten meer mochten wor
den gepubliceerd over diners en fees
telijke bijeenkomsten van de NSB,
want dat zou pijnlijk zijn voor het Ne
derlandse volk. Dat wilde natuurlijk
helemaal niet zeggen, dat die feesten
niet meer gehouden werden, zelfs niet,
dat er geen foto's van werden gemaakt.
Wat de heer Brand vond, bewijst het
tegendeel. Men ziet er de kopstukken
van de beweging met hun Duitse
vriendjes achter enorme bokalen, op de
tafels staan rijen flessen en het ziet er
naar uit, dat de drank diende ter ver
hoging van het genot van niet direct
simpele spijzen.
Maar weerzinwekkender dan deze
foto's achtte de huidige bewoner toch
nog andere, die hij onder de matten
vond: hele reeksen foto's van baby's
door fiere Germaanse moeders aan de
leider gestuurd, baby's die heel vaak
naar die leider vernoemd werden. Eén
kameraadske stuurde een foto met de
mededeling, dat haar raszuivere spruit
de namen droeg van Anton, Adolf, Be-
nito.
Copyright R.D P.
Ti£W!)L 2'J MEME.H, CAT ZU HtM IN EEN
HOEK 6EDQÉVEN HEBBEN, BUiKT B'J HET
OPTEKEN VèN DE SPOK. &AT ÜE CE NAS"
KE1&E AANVALLER SPOOgpOOS IS VBjCWENEH
NAAR HET ENGELS
VAN BERTA RUCK
DOOR: J.JORISSEN
17)
Het kwam er wat kort en ongedul
dig uit. „Het zou vreemd lijken, zoals
u het eens uitdrukte, als ik u geen
cadeaux gaf".
„Cadeaux", zei ik, werkelijk ver
ontwaardigd, omdat nij zo onnozel
was, „zijn heel wat anders". Die zou
ik ten eerste niet behoeven te hou
den. Die gaan weer naar u terug op
het eind van het jaar, zodra dat pa
pier van u, dat ik ondertekend heb,
verscheurd is. Maar meisjes nemen
nooit kleren aan als cadeau".
„Ik zie niet in waarom niet", zei
hij koppig, „en het is ook zo niet,
v/ant een nichtje van mij", (stel je
voor, dat hij een nichtje heeft) ..dat
verleden winter bij ons logeerde, had
een prachtig bont en een mof van een
luipaard, die door haar aanstaande
geschoten was".
„Ja, dat was bont, bont maakt een
verschil", legde ik uit.
„Een heleboel dingen schijnen an
ders te zijn dan ik mij voorgesteld
had", zei hij bijna knorrig.
Ik had veel lust om te zeggen: „Ja,
U verbeeldde u, dat u, omdat u op
kantooruren even onfeilbaar bent als
een schrijfmachine, buiten het kan
toor ook geen fouten zoudt kunnen
maken".
Sydney Vandeleur die niet in zaken
is, zou nooit de faux pas gemaakt
hebben, die deze man gemaakt had.
Het was zo ontzettend dom van
hem, het niet in te zien. Hij scheen
het punt nu nog te willen betwisten
ook.
„Veren dan", zei hij een beetje sa
tiriek. „Zou een meisje niet een paar
werkelijk mooie, kostbare struisve-
ïen, of wat u ze noemen moogt, mo
gen aannemen, als de man, die ze
haar zond, in de gelegenheid was.
ze rechtstreeks uit Zuid-Afrika te la
ten komen?"
„O ja", zei ik en voelde daarbij,
of ik aan 't beantwoorden was van
een vragenrubriek over Etiquette.
„Veren mogen ook gegeven worden
evengoed als bont".
„Al zouden ze nog zo kostbaar zijn,
bijvoorbeeld vijfmaal zo duur als de
rest van de garderobe van de jonge
dame?"
„Het heeft niets met de prijs te ma
ken", zei ik geduldig. „Een meisje
mag gerust een bontstel van twintig
pond aannemen, maar een japon al
kostte die maar vier pond, mag men
haar niet geven".
„Ik moet eerlijk bekennen, dat ik
het verschil niet zie", zei meneer Wa
ters wel wat afgetrokken.
„Maar ieder meisje ziet het wel".
„Het is mogelijk, maar wat ik zeg
gen wou, is, dat ik altijd dacht, dat
Franse meisjes veel stijver waren in
dat opzicht dan Engelse. Toch ken ik
een Frans meisje (Lieve tijd, hij
kent een meisje!) „haar vader is een
kennis van mij, in zaken, bedoel ik"
O, dat verklaart het „en noch
baar vader, noch de jongedame sche
nen iets bijzonders er aan te vinden,
toen ik na een weddenschap, ter ge
legenheid van een vliegdemonstratie
haar een grote doos met handschoe
nen kocht".
„O, handschoenen! Iedereen kan
handschoenen aan iemand geven", zei
ik weer. Handschoenen zijn niet het
zelfde als kleren".
„Neen, maar tegenwoordig zie je
anders wel kleren, die heel veel van
handschoenen hebben!"
Kon het onze baas zijn, die dat half
luid tegen zichzelf zei?
Neen, ik moet het zelf gedacht heb
ben en ik meende, dat ik het hem
hoorde zeggen.
Onze taxi, die gedurende het groot
ste gedeelte van ons gesprek stil had
moeten staan bij een druk kruispunt,
kreeg eindelijk wepr vergunning van
de verkeersagent, om door te rijden.
Wij hadden geen verder oponthoud
en praatten evenmin, totdat wij ein
delijk de indrukwekkende ingang van
de kantoren van de N. O. bereikt
hadden.
Ik merkte op, dat de Baas zijn
wenkbrauwen even optrok, toen hij
zag, hoe weinig hij maar te betalen
had aan de man.
Ik ben er zeker van, dat bijna nooit
iemand een rit, tienmaal zo Icing als
de onze zo lang gevallen is, als ons
kleine ritje mij geduurd had. Ik hoop
alleen maar, dat het hem even einde
loos mag toegeschenen hebben!
Juist toen ik mij omkeerde, ver
restte mijn chef mij door kortaf, maar
heel beleefd te zeggen:
„Juffrouw Trant, u moet net doen,
zoals u wilt wat betreft de zaak
die wij besproken hebben. Het was
mijn bedoeling niet uw gevoelens te
kwetsen. Het zou mij spijten, als ik
het gedaan had. Dat begrijpt u wel,
nietwaar?"
„O. natuurlijk", zei ik, weer zo ge
dwee mogelijk.
Toen klemde ik mijn tanden op el
kaar. voor ik naar boven naar de
kleedkamer van typisten ging en mij
voorbereidde, om mijn drie vriendin
nen, juffrouw Robinson, juffrouw Holt
en jufffrouw Smith onder de ogen te
komen.
(Wordt vervolgd).
HILVERSUM I. 301 m. Nieuwsberichten
cm 7, 8, 1, 8 en 10,30 uur. NCRV: 7,43
Woord van de dag 8,15 Kerkorgelcon
cert I uur Muzikale grabbelton 10,—
Vioolrecital 10,30 Morgendienst 11,—
Amatio-trio 12,Stafmuziek Am
sterdamse politie 1,15 Ned Kamerkoor
1,45 The Masqueraders 2,— Piano
duo 2,20 Oude en nieuwe schrijvers
2,40 Fagotkwartet 3,Bij een kopje
thee 3,50 declamatie 4,20 Rotterdams
Strijkkwartet 5,Harprecital 5,20
Orgelconcert 6,Mandolinata 6,30
Ned, Strijdkrachten 7,15 Babel en bij
bel 7,45 Loon- en prijspolitiek 8,15
Kurhaus 9,10 Streptomycine 9,30
Platenconcert 9,50 NCRV :-vocaal kwar
tet 11,— Lyrisch stücke 11,15
Straysz.
HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. VARA: 8,15
Op naar het licht 8,50 Voor de huis
vrouw 9,— Platen 9,50 Sonate Mar
cello 10,20 De regenboog 10,45 Plano
11,15 Voor de vrouw 11,30 Orgel
4,30 Tussen twaalf en zestien 5,— Ac
cordeon-orkest 6,15 De Vara felici
teert 6,30 Dar.sorkest 7,— Praat XJ
rustig verder. 7,15 Appèl ex-politieke
gevangenen 8,Men vraagt 9,30 Bui
tenlands weekoverzicht 9,45 Amateurs
10,15 Swing 11,15 Symphonisch con
cert.
AVRO: 12,— Rossinl-concert 12,35 Ra
dio dansconcert 1,15 Renova Septet
1,45 Zang 2,Kookkunst 2,20 Ka
merorkest 3,10 Poëzie 3,30 Piano.
VPRO: 10,Morgenwijding 7,30 We
reldtragiek en christelijk geloof 7,50
V P-nieuws 8,05 Kwartet 8,30 Tot het
hart van ons volk (Prof Schemerhorn)
10,Avondwijding.
Bg de te Kopenhagen gehouden
wielerwedstrijden om de Grand
Prix voor amateurs wist onze
landgenoot, Cor Bijster, beslag te
leggen op de trofee. Hij won in een
harde strijd van de Deen Axel
Schandorff en de Engelsman
Keglnald Harris.