Duitse moordenaar met fantasie HET HUIS IN-DE RIJ M0NIC21 Prov. Staten van Noord-Holland in zomerzitting bij een INEKE EN DE KABOUTER DE PAMPUS-PIRAAT door J, D. VAN EXTER Verloofd. Bedreef ial van lugubere daden Ir. W. Mensert gaat heen Waar eens „de leider'' woonde Voor de jeugd FEUILLETON is Wij luisieren mor?.en naar Ben 36-jarige Duitser zit than* in het Arnhemse Huis van Bewa ring in afwachting van het lot, dat hem nog te wachten staat, want in de gevangenisboekhouding staat hij nu te boek als een ongewenst vreemdeling, voor wie ook de Britse miltaire missie in bezet Duitsland en de criminele voor lichtingsdienst in Den Haag be langstelling hebben. De man. die zich Jean Mathieu van Rengen noemde, heeft thans een straf van zes maanden als rijwieldief achter de rug. De Arnhemse vreemdelingenpoltie kreeg echter belangstelling voor hem. Eerst gaf hij zich uit voor Heinrich Horsten, schrijver van beroep. Hij zou in het Seminarium van Steyl in Lim burg voor priester hebben gestudeerd en daar de Nederlandse taal geleerd, Als schrijversnaam noemde hij Her- bert Alexander, en vlotweg noemde hij een stuk of vijftien titels van boeken vol proza en poëzie op. welke door hem zouden zijn geschreven. Inderdaad: de schrijver Herbert Alexander bestond en de inhoud van diens werkstukken klopte met de ver strekte gegevens. In het Seminarium bleek Heinrich Horsten aanvankelijk een onbekende, maar toen, de man opnieuw gedetailleerd beschreef wi? zijn leermeesters daar waren geweest, hun namen en leeftijden noemde en sprak over de gewoonten der inrich ting, besloot de politie de gevangene naar Steyl te brengen. Daar herkende men hem als oud-leerling, maar de administratie gaf weer een andere naam aan, n.1. „Lambert Kneip". Aan verhalen geen gebrek. „Inderdaad, dat ben ik", was het korte commentaar van de Duitser. Hij was in Kaldenkirchen geboren en veel in Holland geweest. Er volgde een omstandig verhaal van de teleur stelling. welke hij ondergaan had, toen hij in oorlogstijd van het Oost front thuis komend zijn vrouw in Recklinghausen met een minnaar had aangetroffen. Hij had korte metten gemaakt en vrouw en minnaar dood geschoten. De Arnhemse politie vond in Recklinghausen geen bevestiging van Kneips verhaal, want de vrouw en de twee kinderen waren beiden in leven. Dat de vrouw en ook Kneip's zuster niet erg gecharmeerd waren op zijn terugkeer, was een veeg teken in da richting dat Kneip heel wat op Zijn kerfstok had. Op deze nieuwe leugen betrapt, had Kneip intussen voor de politie een nieuwe geschiedenis in petto. Er kwam nu een verhaal over een meisje, dat dreigde misbruik te maken van de wetenschap dat Kneip dienst wilde nemen in het Franse vreemdelingen legioen en toen zij de Gestapo erin had gemengd, had hij „het meiske en de politieman, die het onderzoek leid de. het levenslicht uitgeblazen. Er waren moeilijkheden geweest met de politie en toen was 'n concentratie kamp zijn lot geweest. Daar had hij een Brabants predikant geholpen en toen de oorlog ten einde was, had hij zich bij dien dominé vervoegd om steun. De betrokken predikant kende in derdaad Kneip. Die had in de kamptijd op krukken rondgescharreld en inderdaad zijn medegevangenen veel geholpen. Kneip stelde zich daar voor echter schadeloos, door den do- miné voor f 150 op de lichten. In Hol land heeft K. een Amsterdamse we duwe armer gemaakt en zich meer malen aan fietsendiefstal schuldig ge maakt. Langzaam maar zeker kwam de Arnhemse recherche achter de waarheid, mede door het feit, dat K. zich eens had laten ontsnappen, dat hij in Aken in de gevangenis had ge zeten. ONWAARDIGE SCHOONDOCHTER. Winifred Wagner, de schoondochter van de Duitse componist, is te Bay- reuth tot 15 maanden arbeid „in het openbaar belang" veroordeeld. Twee derde van haar vermogen wordt geconfisqueerd voor schadeloos stelling. WITTE SCHOENEN Witte schoenen zullen aljjd ver kleuren als U water gebruikt. Pro beer eens het krijt in melk op te lossen, dan tast het krijt de kleur niet aan. Roofmoordenaar van formaat. In Aken wist men te vertellen, dal Kneip in vier Duitse plaatsen gezocnt wordt wegens roofmoord hij heeft een bejaarde vrouw met een hamer de hersenen ingeslagen en beroofd wegens een andere moord, en wegens enige diefstallen, dat is allemaal na de oorlog gebeurd. Kneip gaf zich uit als ambtenaar van het bureau huisvesting en daar men in Duitsland nu eenmaal ook een beetje sukkelt met het wo ningprobleem had hij veel werk te doen. Hij stal als een raaf en bij tegen stand sloeg of stak hij er op los. Zijn enige hoop is, dat de Nederlandse justitie hem eerst ter rekening en verantwoording zal roepen voor zijn hier te lande gepleegde misdrijven, dat verlengt zijn leven, want in Duitsland zal hij de doodstraf moeilijk kunnen ontlopen. In het openluchttheater te Diever in Drente, temidden van de geurende dennen, heeft de eerste van een reeks opvoeringen van Shakespeare's „Mid- zomernachtsdroom" plaats gevonden. Deze uitvoeringen worden door ama teurs, inwoners van het dorp, verzorgd. Een der scènes. Goedkeuring waterschaps keuren. Op de zomerzitting van de Provin ciale Staten v&n Noord-Holland te Haarlem gehouden, werd opgave ver strekt van de goedgekeurde water schapskeuren van de polder Eijerland op Texel, de polder Geestmerambacht, de polder Lagehoek onder Hoogwoud en Opmeer, de banne Oudendijk, het Hoogheemraadschap der Strijkmolens van de Schagerkogge en de banne Warmenhuizen. Eervol ontslag Ir. Mensert. Aan Ir. W. Mensert, directeur van het Provinciaal Waterleidingbedrijf van Noord-Holland, zal op zijn ver zoek met ingang van 1 September 1947 op meest eervolle wijze ontslag worden verleend, onder dankbetuiging voor de meer dan 27 jaren aan de Provincie bewezen diensten. Rekening 1944. De rekening wegens de provinciale inkomsten en uitgaven van de pro vincie over het dienstjaar 1944 werd vastgesteld met een nadelig saldo van 1.475.935.06, gesplitst in een nadelig slot van de gewone dienst ten bedrage van 165.778.87, hetwelk op de begroting 1947 wordt geregeld, dat van de buitengewone dienst 1310.156.19 wordt naar de dienst 1945 overgebracht. Annexatie v*u polders. Goedgekeurd werd het ontwerpbe sluit om per 1 Januari 1948 de Lage- landspolder, Nederlands polder en de Oosterlandspolder op te heffen en deze samen te voegen met de Ooster polder onder Winkel en Nieuwe Nie- dorp. Aan de Vereniging van Algemene Scheepvaartbelangen te Amsterdam zal voor de tg'd van 4 jaar de jaar lijkse bijdrage worden gegeven van 13.500 voor de vaste kosten der vereniging, zolang deze, tot genoegen van Gedeputeerde Staten, de nodige middelen aanwendt om het Noordzee kanaal in de winter bevaarbaar te houden en de bijdrage van ten hoog ste 7500.'s jaars gelijk aan een derde gedeelte der exploitatiekosten gedurende de winter, zoals deze kos ten ieder jaar bij een door Gedepu teerde Staten goed te keuren reke ning worden vastgesteld. Voor een nieuwe ijsbreker. Ten behoeve van de bouw van een nieuwe ijsbreker zal voor de tijd van 20 jaar een derde gedeelte van de rente en aflossing worden gegaran deerd, als blijkt, dat de gemeente Amsterdam en het Rijk over het jaar tenminste gelijke bedragen uitkeren. Aankoop duinterrein. Besloten werd van de N.B. Bouw Exploitatie Maatschappij Bergen aan Zee, resp. de heer J. van Reenen aan te kopen een duinterrein groot onge veer 810 H.A. gelegen in de ge meente Bergen, voor de prijs van 450.000.Het aan te kopen terrein heeft betekenis zowel voor de water voorziening als voor recreatie, terwijl bovendien een belangrijk stuk na tuurschoon op deze wijze behouden blijft. Subsidie kerkgebouw. Ten behoeve van de restauratie van het kerkgebouw der Nederduits Her vormde gemeente te De Rijp zal een subsidie worden toegekend van 779.uitmakende 20% van het be drag, dat nodig is om de restauratie volgens de plannen te vlotooien, on der voorwaarde, dat de gemeente De Rijp 5% en het Rijk 70% voor haar rekening neemt en het restant door de Nederduits Hervormde Gemeente te De Rijp bijeengebracht zal worden. Bijdrage restauratie perceel te Hoorn. Aan de Vereniging „Hendrick de Keijser" te Amsterdam zal voor de restauratie van het haar in eigendom toebehorende perceel Munnickenveld 2 te Hoorn, een bijdrage worden toege kend van 20% tot een maximum van 1125, onder voorwaarde, dat het Rijk en de gemeente Hoorn respect. 50 en 30% der kosten beschikbaar stellen. Subsidie koorkerk te Bergen. Onder bijna gelijke voorwaarden als voor het kerkgebouw te De Rijp, met dit verschil, dat hier de percenten voor Rijk en gemeente gezamenlijk 40% zullen bedragen en de rest door het kerkgenootschap zelf wordt ge dragen, wordt voor de restauratie van koorkerk in Bergen een subsidie verleend van 15% tot een maximum van 264. In het „Nieuw Utrechts Dagblad" vinden wij het volgende interessante relaas over het huis, waar eens de „lei der" der NSB, Musaert, woonde. De student in de medicijnen. Brand, woont: Pr. Bernhardlaan 4, in Utrecht. In „oorlogstijd" woonde in hetzelfde huis Ir. A. A. Mussert, die door een lijfwacht beschermd moest worden. Het is geen indrukwekkend kasteel, maar een huis in de rij, waar profes soren en doctoren wonen: klein voor tuintje, kamer en suite, keuken en hal beneden, slaapkamers boven, achter 'n wat royaler lapje grond. De heer Brand vond het wel grappig, toen hem de kans werd geboden met zijn Engelse vrouw en zijn kleine hummel bezit te nemen van Musserts huis. Hij zelf was direct na de Meidagen naar Engeland ontsnapt en de gehele oorlog door heeft hij gevlogen. Van de 53 man, met wie hij uit Vlissingen overstak, zijn er nog drie in leven. Al le anderen zijn bij het vervullen van hun moeilijke taak gevallen. Na de bevrijding hebben eerst de Canadezen hun intrek in het huis ge nomen; daarna hebben de Jagers er een tijd gebivakkeerd; zo nu en dan logeerden er Engelsen. Onder hen wa ren er, die wel eens aan het snuffelen gingen en zo gebeurde het captain Gilbert, dat hij drukte op de veer van 'n geheim laatje in Musserts bureau, en ineens hele stapels vlees- en andere bonnen vond, maar ook de acte waarbij aan Mussert toestemming werd ver leend met zijn tante te trouwen. Cap tain Gilbert heeft de verleiding niet Heel lang geleden, in de tijd dat de kabouters nog wel eens voor een zieke of vermoeide moeder 's nachts het werk kwamen doen, woonde er in een huisje aan de rand van een bos, een aardig meisje. Ze woonde er niet alleen, hoor! Wie dat denkt, heeft het helemaal mis. Want behalve Vader en Moeder en Ineke zo heette ze woonden er nog drie broertjes en drie zusjes van haar in het lage huisje. Je begrijpt, dat er altijd een hele drukte heerste. Maar op een morgen was er toch zo iets vreemds gebeurd. Ineke was weg! Gisteravond was ze nog, net als altijd, op haar gewone plaatsje naast Tonnie gaan liggen, en nu was ze nergens te vinden. Dat gaf me een opschudding in het kleine huisje! Vre selijk gewoon! Vader en de jongens gingen direct het bos in om haar te zoeken; moeder en de meisjes keken overal in huis, tot zelfs onder de bed den toe om te zien of ze zich daar soms verstopt had, maar niks hoor! Geen Ineke! O, o, wat nu? vroegen ze zich af en keken elkaar radeloos aan. Elk plekje in huis was doorzocht en nog was ze niet gevonden. Als vader en de broers haar nu maar ergens ontdekten. Hoelang waren ze nu al weg? Tien minuten, een kwartier? Met de hand boven de ogen stond moeder, naar buiten turend, hun komst af te wachten. En toen juist op het moment dat het oudste zusje voor de zoveelste keer onder tafel keek of ze daar soms zat, ging langzaam de achter-deur open en voor hen stond„Ineke", juichte Moe der en „Ineke" riepen ook de zusjes big. „Waar kom je vandaan? We heb ben zo in angst gezeten". Terwijl een van de meisjes het bos inholde om Vader en de broers te roepen, vertelde Ineke opgewonden, dat ze vanmorgen, toen het nog maar nauwelijks licht was, een „heuse ka bouter" had gezien met een rode puntmuts op. Hij was voorbij het raam van de slaapkamer gekomen en had haar olijk toegelachen. „En toen ben ik m'n bed uitgegaan en hem nagelopen het bos in", zei Ineke. „Kijk maar, 'k heb m'n pyama nog aan. Maar ik heb hem niet meer gezien. Hij was al weg". „Hè, wat jammer", riepen de zus jes teleurgesteld. Even later deed Ineke Vader en de broers hetzelfde verhaal. De jongens geloofden haar niet, de dommerds. Maar Vader zei: „Waarom zouden andere mensen wel eens kabouters tegen komen en onze Ineke niet? Maar één ding moet je Moeder en mg toch beloven", ver volgde hg ernstig, „dat je nooit meer het huis uitloopt zonder ons te waar schuwen. Zul je daaraan denken." Ineke beloofde het direct. En dat ze woord hield, spreekt van zelf. kunnen weerstaan en de acte als sou- vernir mee naar huis genomen. Het wonderlijkste van alles was. dat het gehele huis van binnen knalrood en zwart geschilderd was. Deuren, ko zijnen, de ombouw van de centrale ver warming, alles in de kleuren van de beweging. Voor het overige had de i heer Brand de indruk gekregen, dat de dingen voor een koopje hadden moeten gebeuren. Waarschijnlijk waren alle nodige ,/erkzaamheden door welwil lende kameraden en kameraadskes uit gevoerd. Het vloerzeil in de huiskamer was op vele plaatsen gerepareerd; waar een plek versleten was, was met kop- spijkertjes een nieuw stukje wegge sneden onder het vloerkleed inge zet. De muren waren overal met vloe- ba behandeld. De enige luxe was de geluiddichte werkkamer op de boven verdieping; een luxe, waarvan de te genwoordige bewoner nog dagelijks profiteert. ARCHIEF ONDER DE VLOER MATTEN Voor de heer Brand het huis betrok, waren er heel wat voetstappen over de matten gegaan, maar toen hij begon op te ruimen, ontdekte hij toch nog van allerlei. Onder de matten waren foto's verborgen van grootscheepse festijnen en diners. Tijdens de oorlog kregen de kranten op een dag het uit drukkelijke bevel, dat er voortaan geen foto's en berichten meer mochten wor den gepubliceerd over diners en fees telijke bijeenkomsten van de NSB, want dat zou pijnlijk zijn voor het Ne derlandse volk. Dat wilde natuurlijk helemaal niet zeggen, dat die feesten niet meer gehouden werden, zelfs niet, dat er geen foto's van werden gemaakt. Wat de heer Brand vond, bewijst het tegendeel. Men ziet er de kopstukken van de beweging met hun Duitse vriendjes achter enorme bokalen, op de tafels staan rijen flessen en het ziet er naar uit, dat de drank diende ter ver hoging van het genot van niet direct simpele spijzen. Maar weerzinwekkender dan deze foto's achtte de huidige bewoner toch nog andere, die hij onder de matten vond: hele reeksen foto's van baby's door fiere Germaanse moeders aan de leider gestuurd, baby's die heel vaak naar die leider vernoemd werden. Eén kameraadske stuurde een foto met de mededeling, dat haar raszuivere spruit de namen droeg van Anton, Adolf, Be- nito. Copyright R.D P. Ti£W!)L 2'J MEME.H, CAT ZU HtM IN EEN HOEK 6EDQÉVEN HEBBEN, BUiKT B'J HET OPTEKEN VèN DE SPOK. &AT ÜE CE NAS" KE1&E AANVALLER SPOOgpOOS IS VBjCWENEH NAAR HET ENGELS VAN BERTA RUCK DOOR: J.JORISSEN 17) Het kwam er wat kort en ongedul dig uit. „Het zou vreemd lijken, zoals u het eens uitdrukte, als ik u geen cadeaux gaf". „Cadeaux", zei ik, werkelijk ver ontwaardigd, omdat nij zo onnozel was, „zijn heel wat anders". Die zou ik ten eerste niet behoeven te hou den. Die gaan weer naar u terug op het eind van het jaar, zodra dat pa pier van u, dat ik ondertekend heb, verscheurd is. Maar meisjes nemen nooit kleren aan als cadeau". „Ik zie niet in waarom niet", zei hij koppig, „en het is ook zo niet, v/ant een nichtje van mij", (stel je voor, dat hij een nichtje heeft) ..dat verleden winter bij ons logeerde, had een prachtig bont en een mof van een luipaard, die door haar aanstaande geschoten was". „Ja, dat was bont, bont maakt een verschil", legde ik uit. „Een heleboel dingen schijnen an ders te zijn dan ik mij voorgesteld had", zei hij bijna knorrig. Ik had veel lust om te zeggen: „Ja, U verbeeldde u, dat u, omdat u op kantooruren even onfeilbaar bent als een schrijfmachine, buiten het kan toor ook geen fouten zoudt kunnen maken". Sydney Vandeleur die niet in zaken is, zou nooit de faux pas gemaakt hebben, die deze man gemaakt had. Het was zo ontzettend dom van hem, het niet in te zien. Hij scheen het punt nu nog te willen betwisten ook. „Veren dan", zei hij een beetje sa tiriek. „Zou een meisje niet een paar werkelijk mooie, kostbare struisve- ïen, of wat u ze noemen moogt, mo gen aannemen, als de man, die ze haar zond, in de gelegenheid was. ze rechtstreeks uit Zuid-Afrika te la ten komen?" „O ja", zei ik en voelde daarbij, of ik aan 't beantwoorden was van een vragenrubriek over Etiquette. „Veren mogen ook gegeven worden evengoed als bont". „Al zouden ze nog zo kostbaar zijn, bijvoorbeeld vijfmaal zo duur als de rest van de garderobe van de jonge dame?" „Het heeft niets met de prijs te ma ken", zei ik geduldig. „Een meisje mag gerust een bontstel van twintig pond aannemen, maar een japon al kostte die maar vier pond, mag men haar niet geven". „Ik moet eerlijk bekennen, dat ik het verschil niet zie", zei meneer Wa ters wel wat afgetrokken. „Maar ieder meisje ziet het wel". „Het is mogelijk, maar wat ik zeg gen wou, is, dat ik altijd dacht, dat Franse meisjes veel stijver waren in dat opzicht dan Engelse. Toch ken ik een Frans meisje (Lieve tijd, hij kent een meisje!) „haar vader is een kennis van mij, in zaken, bedoel ik" O, dat verklaart het „en noch baar vader, noch de jongedame sche nen iets bijzonders er aan te vinden, toen ik na een weddenschap, ter ge legenheid van een vliegdemonstratie haar een grote doos met handschoe nen kocht". „O, handschoenen! Iedereen kan handschoenen aan iemand geven", zei ik weer. Handschoenen zijn niet het zelfde als kleren". „Neen, maar tegenwoordig zie je anders wel kleren, die heel veel van handschoenen hebben!" Kon het onze baas zijn, die dat half luid tegen zichzelf zei? Neen, ik moet het zelf gedacht heb ben en ik meende, dat ik het hem hoorde zeggen. Onze taxi, die gedurende het groot ste gedeelte van ons gesprek stil had moeten staan bij een druk kruispunt, kreeg eindelijk wepr vergunning van de verkeersagent, om door te rijden. Wij hadden geen verder oponthoud en praatten evenmin, totdat wij ein delijk de indrukwekkende ingang van de kantoren van de N. O. bereikt hadden. Ik merkte op, dat de Baas zijn wenkbrauwen even optrok, toen hij zag, hoe weinig hij maar te betalen had aan de man. Ik ben er zeker van, dat bijna nooit iemand een rit, tienmaal zo Icing als de onze zo lang gevallen is, als ons kleine ritje mij geduurd had. Ik hoop alleen maar, dat het hem even einde loos mag toegeschenen hebben! Juist toen ik mij omkeerde, ver restte mijn chef mij door kortaf, maar heel beleefd te zeggen: „Juffrouw Trant, u moet net doen, zoals u wilt wat betreft de zaak die wij besproken hebben. Het was mijn bedoeling niet uw gevoelens te kwetsen. Het zou mij spijten, als ik het gedaan had. Dat begrijpt u wel, nietwaar?" „O. natuurlijk", zei ik, weer zo ge dwee mogelijk. Toen klemde ik mijn tanden op el kaar. voor ik naar boven naar de kleedkamer van typisten ging en mij voorbereidde, om mijn drie vriendin nen, juffrouw Robinson, juffrouw Holt en jufffrouw Smith onder de ogen te komen. (Wordt vervolgd). HILVERSUM I. 301 m. Nieuwsberichten cm 7, 8, 1, 8 en 10,30 uur. NCRV: 7,43 Woord van de dag 8,15 Kerkorgelcon cert I uur Muzikale grabbelton 10,— Vioolrecital 10,30 Morgendienst 11,— Amatio-trio 12,Stafmuziek Am sterdamse politie 1,15 Ned Kamerkoor 1,45 The Masqueraders 2,— Piano duo 2,20 Oude en nieuwe schrijvers 2,40 Fagotkwartet 3,Bij een kopje thee 3,50 declamatie 4,20 Rotterdams Strijkkwartet 5,Harprecital 5,20 Orgelconcert 6,Mandolinata 6,30 Ned, Strijdkrachten 7,15 Babel en bij bel 7,45 Loon- en prijspolitiek 8,15 Kurhaus 9,10 Streptomycine 9,30 Platenconcert 9,50 NCRV :-vocaal kwar tet 11,— Lyrisch stücke 11,15 Straysz. HILVERSUM II, 415 m. Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. VARA: 8,15 Op naar het licht 8,50 Voor de huis vrouw 9,— Platen 9,50 Sonate Mar cello 10,20 De regenboog 10,45 Plano 11,15 Voor de vrouw 11,30 Orgel 4,30 Tussen twaalf en zestien 5,— Ac cordeon-orkest 6,15 De Vara felici teert 6,30 Dar.sorkest 7,— Praat XJ rustig verder. 7,15 Appèl ex-politieke gevangenen 8,Men vraagt 9,30 Bui tenlands weekoverzicht 9,45 Amateurs 10,15 Swing 11,15 Symphonisch con cert. AVRO: 12,— Rossinl-concert 12,35 Ra dio dansconcert 1,15 Renova Septet 1,45 Zang 2,Kookkunst 2,20 Ka merorkest 3,10 Poëzie 3,30 Piano. VPRO: 10,Morgenwijding 7,30 We reldtragiek en christelijk geloof 7,50 V P-nieuws 8,05 Kwartet 8,30 Tot het hart van ons volk (Prof Schemerhorn) 10,Avondwijding. Bg de te Kopenhagen gehouden wielerwedstrijden om de Grand Prix voor amateurs wist onze landgenoot, Cor Bijster, beslag te leggen op de trofee. Hij won in een harde strijd van de Deen Axel Schandorff en de Engelsman Keglnald Harris.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 3