Jan Pronk kampioen achter motoren Robic wint Tour de France Twee Nederlandse titels op de A.A.A.-kampioenschappen Wij lopen de Vierdaagse mee Laatste etappe een daverend slot Twee Noordhollandse kampioenen Zwitsalettenë Van Vliet en Schulte laten zich niet verrassen Arie Vooren en Jan Pronk, slerk en volhardend Voetbaluitslagen Slijkhuis stelt weer teleur NIJMEGE.N I Nel van Vliet verbetert haar eigen wereldrecord Want wij zijn een voor allen Op verrassende, maar overigens volkomen normale wUze is de Alcmariaan Jan Pronk voor de tweede maal in zijn leven kampioen van Nederland achter grote motoren geworden en de Heilooër kan zeggen, dat deze nieuwe titel geheel verdiend is. HU was deze Zondagmiddag de sterkte uit het veld van tien stayers, of anders gezegd: de combinatie Pronk—Wiersma was de beste. Want gangmaker Wiersma kent het vak, weet, wanneer hU een aanval moet inzetten, weet ook, wanneer 1>U tempo-rUden moet, en bovendien: hy kent zUn renner, Jan Pronk, die over een harde body beschikt, een groot uithoudings vermogen heeft en bovendien een uitstekende spurt kan weggeven. Alle hulde dus aan deze combinatie! Maar direct daarop moet Materna genoemd worden. Deze stayer draalde rustig zUn rondjes en al was hU de mindere van Pronk, de tweede man in het veld was hU zeer zeker. Honderd vijf en dertig ronden lang had hy de kop gehad, toen hy van gangmaker moest verwisselen. Practlsch was hy toen geslagen, nog voordat Pronk de aanval op hem had kunnen inzetten!.,.. De Heilooërs had de 9de plaats ge loot en sloot met Klink de ry van tien stayeyrs, toen het startschot klonk Het empo werd direct hoog opgevoerd door Molema, die de eerste plaats ge loot had en al heel gauw was het dui delijk, dat de uiteindelijke strijd zou gaan tussen Molema, v. d. Voort, Bak ker en Pronk, die zich In deze volg orde spoedig op de vier eerste plaat sen genesteld hadden. Het tempo verhoogt nimmer, dank zij Wiersma, die de concurrent vgn Pronk steeds voor zich had en dus al tijd de situatie kon overzien. Wiers ma joeg Bakker voortdurend op, zon der hem echter aan te vallen, maar 't gevolg was, dat ook v. d. Voort en Mo lenaar steeds sneller reden. Zo kwam de 135ste ronde. Op dat moment moest Molenaar een nieuwe gangmaker hebben en zag Bakker zijn kans. Hij viel v. d. Voort aan, snel en hevig en de koprijder moest de Zaan- kanter laten passeren. Doch op het zelfde moment kwam het beslissende moment. Pronk, de situatie overziende, deed onmiddeliyk een aanval en in één rush ging het over v. d. Voort en Bakker heen zonder dat er werke- ïyk tegenstand werd geboden. Daar voor was het voortdurende jagen van Pronk de beide andere te mach tig geweest! Ook Molenaar kwam weer op gang, nadat hij even was afgezakt. Tot twee keer toe trachtte hij Pronk weer van de leidende plaats af te werken, maar beide keren wes Pronk hem resoluut terug om tenslotte met ruim 200 m. voorsprong te winnen. v. d. Voort, schoon uitgereden, zak te in deze laatste 40 ronden steeds meer af en eindigde op de 5e plaats. De uitslag was: le kampioen van Nederland: Jan Pronk. 2 C. Bakker; 3 Molenaar; 4e de Beer; 8. v. d. Voort. Schulte de sterkste achtervolger. Schulte werd weer kampioen der achtervolgers. In zijn demi-finale te gen Evers had hij het al gemakkelijk, want Evers, wetende, dat hij tegen Schulte geen kans had, reserveerde zijn krachten voor de strijd om de derde plaats. Ook Peters had weinig moeite met Lakeman, zodat de ver wachte eindstrijd SchultePeters kon komen. In deze finale was de racer van den Bosch weer in topvorm en Peters kreeg geen kans, om het tempo bii te houden. Evers leek in de strijd om de derde plaats al gauw, want hij kreeg direct een achterstand, die tot 30 m. groeide. Toen verhoogde hij het tem po, liep geleidelijk de achterstand in en bij ht ingaan van de laatste ronde was hij gelijk. Een felle eindspurt bracht hem de overwinning met 3 4 4 meter verschil! De uitslag was: le Kampioen van Nederland: Schulte; 2. Peters; 3. Evers, 4 Lakeman. van Vliet sprintkampioen. Jan Derksen was weer niet opge wassen tegen Arie van Vliet. In de eerste rit, waarbij van Vliet de kop moest nemen, nam Derksen die over, liet zich bij de 200 m. lijn verrassen en de felle demarrage van Van Vliet was zo gaaf. dat Derksen's eindsourt net niet snel genoeg was; van Vliet won met een halve wiellengte. De tweede rit verliep anders. Derk- sn had de kop kwam geleidelijk op toeren, doch bleef hoog in de baan rijden. Op de 200 m. lijn demarreerde van Vliet, naar beneden duikende en juist op hetzelfde moment dook ook Derksen in volle vaart omlaag. Een botsing was bijna niet te vermijden, doch Derksen remde af en was met een geslogen. Bijster won in twee ritten van Hij- zelendoorn, waarvan de eerste rit zeer spannend was en werd dus amateur kampioen. Tegen van Vliet had hij echter geen kans, zodat de Woerdenaar voor de zoveelste keer algemeen sprintkampioen van Nederland werd. ARIE VAN VLIET Grootmeester der sprint De wielerkampi oenschappen in Amsterdam heb ben dan tenslotte twee titels voor rasechte Noord hollanders opge- geleverd. De Be- verwijker Arie Vooren wist de vorige week de 50 K.M. indivi dueel op zijn ARIE VOOREN naam te bren gen, de Heilooër Jan Pronk zorgde voor de tweede maal, dat hy kampioen werd op de 100 K.M. achter grote motoren. Ons dunkt, dat Noord-Holland te vreden kan zijn. Het is wel merkwaardig, dat deze twee juist zware nummers wonnen. Want 50 K.M. individueel, het is geen kleinigheid. Het is toen verleden week een opwindende rit geweest met wis selende kansen, een rit, waarin tal van kansrijders zaten. Daar was de sterke Schulte, de terrierachtige Pellenaars, de gladde van Vliet en daar waren er meer, die elk voor zich de kampioens trui opeisten. En toen Schulte uitge schakeld was en partij trok voor Pel lenaars, toen zag het er voor de Be- verwijker lelijk uit, want hy miste zo'n hulp, die voor hem het tempo aangaf en die hem gelegenheid gaf, om in de eindspurt binnendoor te gaan Daarom was Pellenaars in die laatste kilometer de favoriet. Maar Arie Voo ren, gedwongen buiten om te gaan, had meer lucht dan Pellenaars, sprong naast hem en klopte de Zuiderling op royale wijze. Helaas onder protest van Pellenaars, die meende, dat de Beverwijker bui ten zijn boekje was gegaan. De uitslag van dit protest is ons nog niet bekend, JAN PRONK maar zeker is wel, dat Arie Vooren fris aan de finish kwam, terwijl Pel- lenaar schoon was leeg gereden. Zodat o.i. de beste man won. Jan Pronk is een bescheiden ren ner, die echter van alle markten thuis is. Hij kan in een sprint nummer mee doen, hij is een gevaarlijk outsi der op de lange afstand, hij kan koppel wedstrij den rijden als de beste en hij kan stayeren. Een paar jaar geleden begon hij er mee en met povere routine op dat ge bied won hij toen onverwacht het gro te nummer achter motoren, het meest spectaculaire nummer in de wieler sport. Toen zakte hij wat af, zonder echter geheel uitgeschakeld te worden. Maar hij ging rustig verder, trainde serieus en bereidde zich geheel voor op dit nummer, waarin hij een kans had. En nu heeft hij het dan voor de 2e keer klaar gespeeld om nationaal kampioen te worden. Uit een veld van tien man! Er wordt nog al eens beweerd, dat onze stayerswereld arm is aan goede krachten. Wie de tijden ziet, zou dat niet zo zeggen. Maar misschien „ver kopen" de renners van thans hun nummer niet zo goed. Het flitsende is er niet meer, althans niet, zoals dat vroeger was. Maar in plaats daarvan is het gemiddelde tempo hoger gewor den. Voor het publiek minder specta culair, voor de renners minstens zo zwaar. Hoe dan ook, het moeilijke nummer, De Tour de France is geëindigd en heeft een uitzonderiyk eindresul taat gehad. Steeds toch was de dra ger van de gele trui in de laatste étappes oppermachtig en er kon jaar In Jaar uit gebeuren wat wil de, de leider na de bergen won de Tour. Dat betekende dus, dat de stryd ln de Pryreneeën werd uitgevochten en dat al de volgende étappes slechts betekenden om de cirkelgang te be ëindigen. Dit jaar was het anders. Er werd ln het „vlakke" land na de Pyre neeën een tydrit Ingelast, die tot verrassende resultaten leed, dat Vletto de gele trui verloor. Hij had in deze rit geen steun van zijn knechten, doch moest alles alleen doen en dat bleek boven zyn krach ten te gaan. Weg dus de kans van Vietto! En de Italiaan kwam aan bod, ver overde de eerste plaats en behield die tot en met de voorlaatste étappe! Dit was wel merkwaardig, want juist die voorlaatste étappe was een kans voor de Fransen, om de Italiaan te ver dringen. Om onbegrijpelijke redenen deden ze dat niet, zodat de papieren der Italiaan Zondagmorgen zeer hoog stonden. Reeds hadden ze de bergenrpys gewonnen, waren vrijwel zeker van de landenprijs en lag ook de eerste prijs individueel voor het grijpen. Het zou anders gaan. In de aller laatste uren van de Tour zou uitein delijk de beslissing vallen. Niet lang na de ravitaillering te Rouen, welke stad precies op de helft van de étappe was gelegen slaagde Roblc r in te demarreren en wel met een dergeiyk tempo, dat geen van de andre favorieten zyn wiel kon houden. Spoedig had hij 200, 300 en 400 meter en 35 km. verder bleek zyn voor sprong op het peleton, waarin de an dere leden van de Bretonse ploeg zo veel mogeiyk het tempo hadden afge remd, reeds 7 minuten te bedragen, hy was toen echter niet meer alleen, maar in gezelschap van Teissuri, die met 'n klein groepje, onder wie enkele Lu xemburgers en Belgen, vrij spoedig na het vertrek uit Caen er tussen uit was gegaan, doch zich daarna had laten afzakken om Robic en wat meer waarschynlyk is, zyn ploeggenoot Fackleitner, die Robic had weten te achterhalen, te assisteren, en zo trok dit drietal door Parys; de voorsprong op het peleton werd steeds groter, waardoor er geen twyfel meer kon bestaan over het uiteindelyke resul taat. Onze landgenoot Janssen, de enige van het zestal, die de Tour heeft uit gereden, had ln deze laatste étappe weer pech. Daardoor kwam hy niet met het peleton te Parys aan. Niette min wist hy zyn plaats in de algemene rangschikking te houden. Ik weet nu, aldus Janssen, toen wy hem aan het eindpunt naar zyn eind oordeel vroegen, dat de Tour de Fran ce werkelyk een wegwedstryd is, we! een groot verschil met die vele kleine wedstrydjes, die wy in eigen land ge wend zyn te ryden. Nog Zondagavond vertrok Janssen naar Brussel, want de volgende dag moet hy in Ostende ryden en talryke andere wedstryden volgen daarna nog. De einduitslag is: 1. Robic (Fr.), 148 uur 11 min. 25 sc. 2. Fachleitner (Fr.), 148 uur 15 min 23 sec. 3. Brambilla (H.), 148 uur 21 min. 32 sec. 4. Ronconi (It.), 148 uur 22 min. 25 sec. 5. Vietto (Fr.), 148 uur 26 min. 47 sec. 6. Impanis (B.-, 148 uur 29 min. 39 sec. 7. Camillini (It.), 148 uur 35 min. 33 sec. 32. Jansen (Ned.), 152 uur 8 min. 36 sec. Landenklassement 1. Italië in 446 uur 1 min. 25 sec. 2. Frankryk in 447 uur 25 min. 52 sec. 7. „Nederland" in 453 uur 2 min. 10 sec. BW—Blauw Wit 0—3 KFC—Emma 4—1 (Zeeburgla promoveert naar de eerste klasse). TSC—RKTW 1—0 (TSC promoveert). Emmen—Hoogezand 2—1 TEGEN PIJNEN r~\ SNEUE ZEKERE WERKINGC—4» Z WITSALFABRIEKEN APELDOORN 100 K-M. achter grote motoren, werd door een Noordhollander gewnnen en ook hy zal ons land vertegenwoordi gen op de wereldkampioenschappen in Parijs. Twee sterke en volhardende Noord hollanders! Twee nationale kampioe nen. Ziedaar de oogst voor ons gewest! Telkenjare neemt een groep Ne derlandse athleten deel aan de En gelse Internationale kampioenschap pen en jaar ln jaar uit werden door onze landgenoten verschillende ti tels verovert. Ook na de oorlog werd ons land op deze Engelse kampioenschappen vertegenwoordigd en verleden jaar nog werden vyf kampioenschappen veroverd. En dit jaar? Onze athletiek staat nog lang niet op het peil, dat ze vóór de oorlog be reikt had en speciaal de sprinters zyn nog niet in staat, zich afdoende te kunnen meten met het buitenland. De verwachtingen mochten dus niet te hoog worden aangeslagen. Echter, het resultaat was zelfs by die betrekkelyk geringe verwachtingen teleurstellend, want slechts twee titels werden ver overd. Brasser prolongeerde het kam pioenschap discuswerpen en Lataster won verrassend de drie myi. De grootste teleurstelling was het falen van zowel De Ruyter op de 800 yards en vooral van Siykhuis op de myi. zy werden beide zo beslissend geslagen, dat er geen enkele veront- Opnieuw heeft de Robbenzemster Nel van Vliet uit Hilversum haar eigen wereldrecord op de 200 meter schoolslag verbeterd. Tijdens de Zon dagavond in het zwembad aan de Ka pelstraat te Hilversum georganiseerde nationale zwemwedstrijden bracht zy dit record op 2 min. 49,2 sec, waarme de zij haar oude tijd van 2 min. 51,9 sec. met 2,7 sec. verbeterde. Deze recordverbetering is geheel on verwacht gekomen, omdat de poging niet wereldkundig was gemaakt. Er was echter voor een vodoende antal tijdwaarnemers gezorgd, zodat het re cord officieel erkend zal kunnen wor den. Nevenstaand versje, indertijd ge schreven door Clinge Doorenbos en als marslied geaccepteerd door de N.B. v.L.O., geeft in deze weinige regels precies weer, hoe de Vierdaagse be schouwd en gelopen moet worden. Vol levenslust en moed! En als één grote familie, waarvan elk lid bereid is, een ander te helpen. Ik weet niet, lezer, of U ooit een Vierdaagse hebt meegemaakt. Mis schien niet. Maar vermoedelyk hebt ge dan wel eens en andere afstands mars gelopen, byvoorbeeld in uw diensttijd als soldaat of in uw ver eniging als wandelaar, of zo toeval lig, omdat ge werd overgehaald om ook eens mee te doen. En dan is het merkwaardig, hoe de soldaat kan kerde op die marsen en hoe de burger wandelaar enthousiast werd. En hoe de toevallige wandelaar in korte ty-i warm gemaakt werd voor de marsen. Maar goed, ge weet wat lopen is en ook, wat een mars maken is. En dan is er iets dat werkelyk mooier is? Is er iets, dat gezonder en sportiever is? Immers, het gaat niet om toD-oresta- ties, niet om te winnen, om de eerste, nee, de allereerste te zyn, maar het gaat er om, een bepaalde afstand af Wij lopen de Vierdaagse mee, Vol levenslus! en moed; Als goede lopers blijven wy Altijd op „goede voet". Want wij zijn één voor illea En allen zyn wy één! Zo willen wij door Nederland En door liet leven heen! te leggen in een tempo, dat nooit het karakter van een gejaag moet heb ben. Het gaat er om, om zekere pres tatie te verrichten, die leder gezond en getraind mens kan verrichten. Het gaat er om, zo te lopen, dat men oog houdt voor de natuur en de ge zondheid met volle teugen inademt. Dat kan natuurlyk vry gemakkelijk bij een afstandsmars van een twintig tot dertig kilometer. Deze afstand kan elk gezond en normaal gebouwd mens gemakkeiyk afleggen. Dat kan ook by een Vierdaagse, mits men goed getraind is, goed voor de dag komt, fris naar lichaam en geest. De Vierdaagse! Er gaat een magi sche kracht uit van dit woord. Wie de Vierdaagse gelopen heeft, voelt zich toch wel iets beter dan een ander mens. Want hy heeft wat gepres teerd! En zoals de Elfstedenbedwin- ger trots is op zyn Elfstedenkruisje, zo is en terecht de Vierdagen loper trots op zyn kruisje, dat hij na afloop als beloning krygt. De wandelsport heeft zyn eigenaar dige bekoring, speciaal dan als men !n clubverband loopt. De wandelaar zingt! Dat staat nu eenmaal vast. En de goede wandelaar zin et voed en goede marsliederen. Hy zingt uit voiie borst, als hy daar loopt midden in de bossen, of langs wuivende graanak kers. Hy zingt, als hy door een dorp trekt en hy zingt, als hy de stad weer binnen komt. Hy zingt, omdat hy vro lyk is in zyn hart en omdat de wan delsport zyn geest levendig houdt en vrolyk maakt. Hy zingt vlotte, leutige wijsjes en het „Overal, waar de meis jes zyn" staat eigeniyk niet in zyn programma. Hy zingt zyn opgewekte marsliederen en vergeet door die zang de vermoeidheid. Hy zingt, als ny merkt, dat er in zijn groep een paar lopers zyn, die een inzinking naby zijn. En door zyn opgewekte zang trekt hy de zwakke broeders weer mee. Hij zingt, al stroomt de regen en hy zingt, al brandt de zon. Want hy is vrolyk. Omdat hy wandelaar is. En ik kom nog eens terug by Clinge Doorenbos, die het hierboven afge drukte lied aldus begon: Natuur gaf ons een motor mee Van 't allerbeste merk: Gaf ons een hart, een longenpaar, Gezond, gaaf, goed en sterk; En een paar flinke benen, Een groot geluk op aard. Wie die niet leert gebruiken Is niet zo'n motor waard! De Vierdaagse! Nog niet zo lang geleden hadden we de Avondvierdaag se. Ook hier in Noord-Holland. En tal van wandelverenigingen deden aan deze Avondvierdaagse mee. Als ge die wandelaars toen gezien hebt, hebt ge een klein idee gekregen van de echte Vierdaagse. Een heel klein idee echter. Want de sfeer van de Vier daagse was er niet. Kon er ook niet zyn. Want het feest in en om Nyme- gen is nu eenmaal een apart feest. Dat begint met de traditionele vlaggen- parade op de Wedren, midden ln de stad. De stad, die al die dagen ge tooid is met vlaggen van alle moge ïyke landen, de stad, die al die dagen een feesteiyk aanzien heeft, de stad, die al die dagen duizenden vreemde lingen herbergt uit alle delen van ons land en uit vele landen rondom dat kleine Nederland. En na die vlaggen- parade, die altyd indrukwekkend is, volgt een concert, deze keer gegeven le dag, 22 Juli: Nymegen-Bemmel- Huissen-Elden-Elst- Valburg-An- delest-Nymegen. 2e dag, 23 Juli: Nijmegen-Beu- ningen-Druten-Wijchen-Nymegen 3e dag, 24 Juli: Nymegen-Over- asselt-Heumen-Cuyck-Groesbeek- Nymegen. 4e dag, 25 Juli: Nijmegen-Neder- asselt-Cuyck-Mook-Malden-Ny- megen. door de stafmuziek van het Amster damse Politiekorps en dat besloten wordt met een grote Taptoe. Ook al zo iets aparts, dat alleen Nymegen kent. En dan is het wel-te-rusten. Want de volgende dag begint de vroiyke in zet, de biymoedige inspanning, de eigeniyke Vierdaagse. Dan worden de kilometers verslonden, 30, 40, 50 of 55 KM. per dag, al naar gelang inge schreven is. Dan gaat het door de Be tuwe, waar elk dorp zich opgemaakt heeft, om de wandelaars te begroeten, of naar Noord-Limburg, of in Noorde- ïyke richting. Nu eens langs de ryke boomgaarden dan weer langs golven de graanvelden, dan door bossen en over heuvelachtig terrein. En altyd weer is het einddoel Nymegen. En waar men komt, staat iedereen klaar om de deelnemers aan te moedigen, hen zo nodig te helpen. En die morele steun hebben zo velen nodig op de tweede dag, die altyd de zwaarste is. Dan wordt het wel eens even door- byten, hoe goed getraind men ook is. En dan die laatste dag en die laat ste kilometers. Dan verschynen er overal bloemen en kransen voor de gelukkigen. Dan juicht gans Nymegen en omstreken, dan davert de zang langs de straten en asfaltwegen, dan is het één en al glorie. Dan is het lopen niet zwaar meer, dan gaat men als het ware op vleugels. Dan klinken de heldere tonen der hoornblazers nog eens zo helder; dan roffelt de tam boer nog eens zo krachtig, dan trillen de stenen op de cadans van de wan delaars. Dan is het feest in de ziel van de wandelaar. En dan volgt weldra de beloning, het kruisje, waar ieder zo terecht trots op is. Getrainde soldaten, gebruinde meis jes, verstokte veteranen, hoopvolle nieuwelingen en gy allen, die van jaar de Vierdaagse loopt: loopt de Vierdaagse, zoals die gelopen moet worden, yol levenslust en moed. Een goede start, een prettige finish zy U allen toegewenst. schuldiging voor hun falen is aan te voeren. De Ruyter was in de laatste bocht, toen de Engelsman White een aanval op de leider deed, reeds gesla gen en hy had zelfs geen adem meer om een eindspurt in te zetten. White won in 1 minuut 53.8 sec. en de tyd van De Ruyter was 1.53.9. De derde, de Brit Parlette, noteerde 1.54. Siykhuis begon met groot zelfver trouwen, maar toen zyn enige concur rent de Hongaar Garay diens land genoot Hires had verstek laten gaan om de steeplechase te kunnen winnen zijn aanval op de halve myl in alle ernst inzette, leek dat zelfvertrouwen in weifelen en in wantrouwen aan het uiteindeiyk resultaat over te gaan. Deze reactie had een fataal resultaat: Garay spurtte in de laatste bocht zyn rivaal voorby, waarby bleek, dat Siyk- huis al zyn reservekracht had opge bruikt. Garay won gemakkeiyk in een prachtige eindspurt in 4 min. 10.6 sec. (nieuw A.A.A.-record). Slijkhuis no teerde als tweede 4.12.2, de Brit Nan- keville was een slechte derde. Even tevoren had zich de grote ver rassing, de besliste zege van de hier onbekende Lataster voorgedaan. Hoe wel dit resultaat byzonder aangenaam voor zowel de nieuwe A.A.A.-kampioen als voor diens aanhangers zijn zal, moet hier dadelijk aan toegevoegd worden, dat er zich geen enkele lo per van klasse onder de 21 deelnemers bevond, waardoor Lataster een prach tige kans geboden werd om een by zonder aardige overwinning te beha len. Het opmerkelijkste was wel diens geweldige spurt bij het begin van de laatste ronde, waardoor hij een der- gelyke voorsprong op nummer twee de Brit Olney behaalde, dat zo wel hij als nummer drie de Brit Lucas de achterstand met geen mo gelijkheid konden inhalen, dat was 'n prachtig berekende en met jeugdige overmoed gelopen drie mijl van onze reserve op deze afstand. De Ruyter tweede op de hal ve myl. In de finale halve myl werd De Ruyter tweede achter de Engelsman White. Het verschil bedroeg slechts 1 yard. White legde de afstand af in 1 min. 53.8 sec. De tyd van De Ruyter was 1 min. 53.9 sec. De Bruyn, kampioen kogelstoten 1946, verloor zijn titel aan de Ier Guiney, die een afstand bereikte van 14.49 M. De Bruyn werd tweede met 13.50 M. De volmaakte gentleman. Een toe schouwer by de autowedstryden, welke te Epsom werden gehouden, bedacht een even eenvoudig als afdoend middel ter bescherming van zyn gezellin tegen de regen, n.1. een omgekeerde stoel.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1947 | | pagina 3