MONICA
Gromyko de donderaar
„Tour de France"
„Meneer Jansen"
vertelt fabeltjes
1
VAN f^AQIJ
EN \/ERRE
DE PAMPIS-PIRAAT
De meest geduchte man in de
Veiligheidsraad
Zij was er vroeg bij
Wij luisteren naar
Onderzeese bergbeklimmers
Wij spelen Bridge
FEUILLETON
Verloofd
de ^root-te kermis van de wereld
Een klap die meer waard is
dan een daalder
WAX STA IK HIER ElSEHL'JK
TE SUFFEN?
AIS IK EiAT KOODO AAN DE.
AUTO .WEET VAST TE HAKEN
HEB IK ZE V.
OHTE LAAT
T KOORD IS AL TE
KOOT TT
HO BE6PUP IK ALLES
HET DAT KOÖRD WEDO DE Dl RAAT
VANUIT DE HELICOPTER. EENVOUOI6
NEERGELATEN EN WEED 0P6EHAALD.
EN DAT ALLES ONZICHTBAAR GE
MAAKT MET EEN ROOKBOM. a
LOVIJE
Er is nu niets te verliezen, maar al
les te winnen. Voor onze baanrenners
dan, wel te verstaan. Want hoezeer
zij ons ook teleur hebben gesteld, de
v.egcoureurs hebben ons (volkomen
onverwacht) een prettige verrassing
bezorgd.
Eindelijk heeft een Nederlander
kans gezien de wegtitel naar Neder
land te brengep. En wat te zeggen van
dc keurige prestatié onzer amateurs
op de weg? Ook daar een eerste vi
ool. Ook daar een opwekkend geliud.
Want het bewijst, wat wij eigenlijk
reeds lang wisten: dat de Nederland
se wegrenner uit het goede hout is
gesneden. Nu weet het buitenland 't
ook. En het is daarom dat wij ons in
sianning afvragen, wat de Neder
landse vertegenwoordigers het toeko
mende jaar op de Cauberg zullen pres
teren. Veel zal daarbij afhangen van
hun conditie. Want nog steeds zijn
wij er ons van bewust dat de Neder
landse wegrenner in doorsnee bij zijn
buitenlandse collega's ten achter staat.
Zij zijn niet hard genoeg. De vele (zo
genaamde wegwedstrijden op de snel
le circuits rond huizenblokken, zwem
baden en voetbalwedstrijden, verschil
len in wezen nauwelijks van ee*
baanwedstrijd. Zij maken de renners
te „week". Bovendien zijn de afstan
den te kort. Wie een ernstige kans wil
maken om de regenboogtrui in Ne
derland te houden, zal zich daarop
terdege moeten bezinnen ener zijn
training naar inrichten!
Bij Montpelliér in Zuid-Farnkrijk zijn
twee treinen op elkaar gereden; vier
personen werden gedood, 23 werden
gewond. Aan de intergeallieerde
sportkampioenschappen in het Olym
pisch stadion te Berlijn zal ook een
Nederlandse ploeg deelnemen.
Door de grote droogte is het peil
van de Donau dusdanig gezakt dat
scheepvaart bijna niet meer mogelijk
is. Een jongeman uit Wierden.
reed, toen hij van een bruiloft huis
waarts keerde, tegen een boom en brak
zijn nek De Amerikaanse tennis
kampioen Kramer zal n„ beëindiging
der Davis-cup-wedstrijden professional
worden In Oosterbeek zal eind
Augustus een congres van Chinese stu
denten worden gehouden Een 30-
jarige neef van Hermann Göring,
Heinrich, is uit een interneringskamp
in Tsjecho-Slowakije ontsnapt De
laatste cijfers over de ontploffingsramp
te Cadiz zijn: 200 doden, 500 zwaar- en
1000 lichtgewonden Bij een grote
brand in het veilinggebouw te 's-Gra-
venzande gingen tien ton tomaten ver
loren De vloot van de K.L.M. be
staat momenteel uit 82 vliegtuigen
Sinds begin 1947 zijn 400 Duitse
meisjes naar Engeland vertrokken om
met een Engelsman te trouwen, 300
anderen wachten nog op een vergun
ning In een vlaag van zwaarmoe
digheid is een 39-jarige vrouw in Am
sterdam van het balcon van de vierde
étage gesprongen, zij werd op slag ge
dood In verband met de heersen
de kinderlamming zijn in de Belg.
provincie Luik bijeenkomsten verboden
voor personen beneden de 18 jaar
Aan het Scheveningse strand werden
door de politie zeven personen die
dreigden te verdrinken gered De
recordbezoeken houden aan. Schiphol
telde 345.000 bezoekers, het Rijks
museum verwacht de 100.000ste.
flnnvrtaht R.n.P
de wist ik niet, wat de Baas wel moest
denken van zijn aanwezigheid en van
zijn kleding op dat ogenblik.
Sydney's laatste idee scheen geweest
te zijn om zich te kleden als een Fran
se vissersjongen met een blouse en wij
de broek, echter een luxe uitgave er
van. Zijn geribt fluwelen broek was
natuurlijk van het duurste fluweel, dat
er bestand, en door de grootste kleer-
T'-er van Savile Row gemaakt.
Ik dscM dadelijk aan wat ik de Baas
~ens had horen zeggen' ..Als iemand
zich anders kleedt dan ieder ander, is
er iets niet in orde Negen van de tien
keren is het ook afschuwelijk om te
zien".
H'i moest wel niet weten, wat hij
zag! Ik was al een beetje gewend ge
raakt aan Sydney's ei"-naardi»e be-
Trinpep' maar toch deed het mij goed.
foen mün oven even rustten op het
Tüze oak van meneer Waters, na die
-•--tnning van S-'dney.
Hoe kon hij zich zo kleden! .En hoe
'-on hij zn nos-ren als hij daar nu
deed?
Zo» een ander die een hlauwtjp ge-
lonen heeft, en onverwacht komt te
staan tegenover •'-t mrisie en de man.
voor wie zii hem •««•«ft laten gaan. zich
niet ter> minste als een man «e'tragen
hebben? Zou '--"er ander, al was het
noe zo ne-eueon-em niet gedaan h«h-
hen al-of er n'-ts o-*H«urd was? ik
*-an np»nO meer het-oifHe over Svdney
npriat hij mij dit heeft aange
daan.
In de zittingzaal van de Veilig
heidsraad, verzamelplaats van stu
denten. diplomaten, experts in van
alles en nog wat en huismoeders,
die niets beters te doen hebben,
hakt een man er met bewonderens
waardige ijver op los. De stukken
vliegen er af.
Die man is niet, al beweren en
kele boze tongen dat hardnekkig,
Gromyko, maar een doodgewone
tnetselaar. die van de brandweer
fier Verenigde Naties opdracht
kreeg te zorgen voor een nieuwe
nooduitgang. Maar toch heeft de
Russische gedelegeerde, in zijn
landstaal „de donderaar" en in
Amerika tegenwoordig „Gromyko
exit", iets met dit verhaal te ma
ken. Hij, de glorie der obstructie,
de meest geduchte man in de Vei
ligheidsraad om zijn veto's ('t re
cord van in 14 maanden staat op
zijn naamen geducht ook om zijn
weglopen, zou aldus „Time"
de oorzaak van deze nooduitgang
zijn, omdat hij klaagde, dat er zo
weinig deuren waren.
DE MAN ZONDER GEZICHT
Wie is deze man, die zo dankbaar is
voor het recht van veto, dat velen zich
nu afvragen of dit veto eigenlijk wel
gewenst is?
Hij werd in 1909 geboren in een nest
ln de buurt van Gomel, waar negentig
procent der bevolking Gromyko heet,
studeerde economie en haalde in 1939
zijn doctors-titel.
1943. 't Hoogtepunt van de oorlog. De
Sovjet-Unie zat niet alleen te springen
om voedsel en oorlogstuig, maar vooral
ook om de man, die in Washington we
gen wist te vinden om hieraan te ko
men. Moskou weifelde. Weifelde tussen
de ex-mensjewieken als Maisky en
Troyanovsky en de meer Westers ge-
oriënteerden als Litwinof met hun goe
de relaties.
Achter Molotofs brilleglazen begon
nen zijn oogjes te glinsteren. Hu had
de nieuwe man ontdekt. Andrej Andre-
vitch Gromyko, een 34-jarige doctor in
de economie, een uitstekende leerling
uit de moderne school der Sovjet-poli
tiek', een man die zich niet te buiten
zou gaan aan een liaison met het kapi
talisme en van wie evenmin gevaar
dreigde voor een orthodox-communis-
me. Een overtuigde en rotsvaste bolsje
wist in een Westerse wereld! Molotof
kon dit immers doen, omdat Amerika
zijn steun toch zou geven. Had het zelf
niet te veel belang bij de weerstand
van de Rode legers voor Moskou?
Dus stapte in 1943 Gromyko 't Witte
Huis in Washington binnen en over
handigde zijn geloofsbrieven aan
Franklin Delano Roosevelt. Hij werd
„Amerikaan", wandelde op de Fifth
Avenue, zat op de laatste rij in het
Trans-Lux Theatre en een der bekend
ste Amerikaanse humoristen, Fred
Allen, pleegde mopjes over hem. Maar
dat was ook alles, wat men van hem
wist en hij bleef in een zekere zin een
man zonder gezicht.
'T WERKELIJKE GEZICHT
Vóór Gromyko zich aan de diploma
tie waagde was iemand uit dat vak
een verfijnd soort, erg verbeeldingrijk
artist, een wezen dat even vlug een
nota op poten aan een onwillige re
gering in elkaar draaide als een com
pliment wist te vinden voor de slank
heid van een dikke dame. En in deze
kringen beweegt Gromyko zich met de
charme van een misantropische robot.
Op een diner vroeg Mrs. Roger Lap
ham, de vrouw van de burgemeester
van San Franciaco, wat hij van de
Amerikaanse vrouwen dacht. Gromyko
antwoordde, dat ze weinig indruk op
hem hadden gemaakt. Pas toen de
dame op het punt stond hem de rug
toe te draaien, verontschuldigde hij
zich met de woorden ,,'t Is maar een
grapje, mevrouw".
FANTASIELOOS.
Even fantasieloos als in het gewo
ne leven, is hij ook in zijn werk. Hij
is bot en zonder het recht (misschien
zelfs de wilonafhankelijk te zijn.
Elke beslissing die hij neemt, komt
uit Moskou. Om hem te klasslficeren
is het niet voldoende zich te reali
seren, dat hü een nieuw soort staats
man is, maar moet men hem zien als
het prototype van een nieuw soort
mens.
In „Darkness at noon" beschrijft Ar-
thur Koestier deze generatie die op
groeide onder de vlag van de revolutie
en die geen traditie heeft en geen her
inneringen aan de oude wereld bezit.
Een generatie van moderne Neander
thalers, zonder humor, zonder frivoli
teit en zelfs zonder melancholie. Zo is
ook Gromyko. Hard als het Oeral-
gebergte, een kind van de revolutie,
die de revolutie wil doorvoeren. Een
moderne, negatieve Neanderthaler.
Drie jaar lang leefde hij, de Russi
sche ambassadeur, te Washington, in
de schaduw, maar stilzitten deed hij
niet. In de politieke sfeer van 't Witte
Huis verzamelde hij „gewicht" en
allure voor de grote dag, zijn dag.
Voorjaar 1946. De UNO droeg, zowel
voor de gedelegeerden, als voor de
wereld nog het waas van idealisme. In
de raad der Verenigde Naties werd ge
discussieerd over de Iraanse (olie
kwestie. Een nors man stond plotseling
op, trok zijn m- -ieve schouders recht
en verliet zwijgend, donker, bijna drei
gend zelfs, de zittingzaal. De auto van
de Sovjet-ambassade reed voor en
Gromyko verdween een wolk van
benzine en geheimzinnigheid.
En sindsdien gaat bijna steeds Gro-
myko's hand omhoog als alle andere
handen blijven rusten. Veto, veto,
steeds vette koppen in de couranten.
De wereld zucht, maar in Moskou
twinkelen achter een brilletje een paar
glinsterende oogjes, omdat ze in 1943
zo goed zag t.
In het hospitaal van Cincinnati
in Amerika heeft een baby, een
van een tweeling, sensatie ver
wekt door een uur vóór de
geboorte te gaan huilen.
De tweelingen, die Mary en
Lynor gedoopt werden, zijn flink
«i gezond. De vader, die zelf
verloskundige is, gaf als verkla
ring van de vroegtijdige tekenen
van leven de infiltratie van twee.
lingen.
Te Callantsoog werden Zondag nationale motorterrelnwedstrUden georga
niseerd. De afdaling van de hoge wal. 125 cc-nieuwelingen. 87 A. Moeües,
Alkmaar, op DKVV, 2e prijswinnaar; 518 J. Lengers, Baarn, op DKW; 14 G.
Kuiper, Schagerbrug op DKW, le prijswinnaar (hier nog ln derde positie
liggende). Daarachter ziet U nog juist A. Ruiter uit Alkmaar.
HILVERSUM I, 301 m. geeft Nieuws
om 7, 8, 1, 7, 8 en 10,30 uur. NCRV:
7.30 Orgelspel 8.15 Kerkkoorzang.
8.30 Opgewekte morgenklanken. 9.00
Voor jonge zieken. 9,30 Piano-duo.
10.30 Morgendienst. 11.00 Violon-
cello en piano. 12.32 Oude wereld
lijke a Capt^a-muziek. 1.15 Man-
dolinata. 2.00 De Amigo's. 2.50
Gezellige middagklanken. 3.35 Pia
no-duo. 4.20 Meisjeszangklasse.
4.45 Voor onze jongens *en meisjes.
5.35 Musette-orkest. 5.55 Orgel en
piano. 7.15 Land- en tuinbouw.
8.05 Dit en dat, van alles wat. 8.15
Engelse Kamermuziek. 9.00 Zang
en piano-soli. 9.50 Symphonie-or-
kesten. 10.00 Nederlands Kamerkoor
10.45 Avondoverdenking. 11,00
Populaire avondklanken.
HILVERSUM II, 415 m. geeft Nieuws
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur.-VARA:
7.30 Muziek bij het ontbijt. 8.18
Lichte morgenklanken. 8.50 Voor de
huisvrouw. 9.00 Operette-program
ma. VPRO: 10.00 Morgenwijding.
VARA: 10.35 Alt en piano. 12.00
Miller-Sextet. 12.38 Vaudeville-or
kest. 2,00 Voor de vrouw. - 2.15
Kamermuziek. 3.00 Voor de kinde
ren. 3.15 Roodborstjes. 3.45 Zie
kenbezoek. 4.45 Vacantie-tijd -
komkommertijd. 6,20 Stafmuziek.
VPRO: 7.30 Cursus. 7.45 Lezen in de
Bijbel. VARA: 8.15 Franse Ope-
rette-muziek. 9.10 De kostwinner.
Dit jaar wordt voor de eerste keer
's werelds grootste bergketen, welke
zich uitstrekt van IJsland tot aan de
Zuidpool, systematisch onderzocht. Het
bestaan hiervan was bekend, doch tot
op heden heeft men alleen de hoogste
toppen kunnen waarnemen, aangezien
de keten volkomen onder water ligt,
terwijl slechts enkele punten zoals de
Azoren en Ascunsion boven water uit
steken.
De expeditie, bestaande uit een klei
ne kring van Amerikaanse geleerden,
gebruikt bij gevolg een stalen kaag,
de Atlantis, als basis voor haar opera
ties. De expeditie wordt gesteund
door het Amerikaanse aardrijkskundi
ge genootschap, de Columbia univer
siteit in New York City en het ocea-
nographische Instituut in Massachü-
setts.
De verschillende diepten van het te
onderzoeken gedeelte worden gemeten
door middel van geluidstrillingtii. Een
beeld van de doorsnede van de rotsen
v/elke de keten vormen en van de la
gen hiervan wordt verkregen door
middel van bodemproeven met stalen
buizen van drie meter welke met zwa
re loden gewichten naar beneden
worden gelaten.
XXXVIII.
Wjj gaven in onze vorige rubriek
het volgende spel ter bestudering:
De kaartverdeling was:
Sch. 8, 7, 6, 5
H. 8, 2
R. h, 2
KI. a, h, v. 7, 6
Sch. h, 10, 9, Sch. boer
4, 3, 2, H. b, 9, 4, 3
H. 10, 6, 5 R. 9, 8, 7, 6
R- v, b, 10 KI. b, 10, 9, 8
KI. 2
Sch. a, v
H. a, h, v, 7
R. a, 5, 4, 3
KI. 5, 4, 3
Zuid moet op dit spel 6 -ins-atout
spelen. West komt uit met ruiten
vrouw.
Zuid neemt de eerste slag in Noord
met ruiten heer en speelt daarna
Klaver aas. Vervolgens met harten 2
naar Zuid, die achtereenvolgens aas,
heer, vrouw van harten maakt. In de
6e slag speelt Zuid dan nog ruiten aas.
Waarna West aan slag wordt gebracht
met een kleine ruiten uit Zuid. West
moet dan schoppen naspelen. Zuid
maakt aas-vrouw van schoppen, waar
van de tweede slag Oost in dwang
positie brengt. Gooit deze een klaver
weg, dan zijn alle klavers van Noord
goed. Gooit hij een harten of een rui
ten weg, dan speelt Zuid de laatste
kaart van één dier kleuren en Oost
komt opnieuw in dwang. Men ga dit
nauwkeurig na.
Er wordt dikwijls beweerd, dat ei
bij het bridgespel zoveel geluk voor
komt. En inderdaad een speler kan
wel eens bij 't afspelen van zijn spel
een onverwacht voordeel hebben. Me.ar
dikwijls zijn er spelers, die een spel
werkelijk met goed overleg en op de
meeste kans biedende wijze spelen l«
dan is het niet erg loyaal direct maar
te zeggen: Wat een geluksvogel. Een
goede bridgespeelster of -speler weet
ook het goede spel van haar of zijn
tegenstander te waarderen, ook al
heeft dit voor haar of hem een slecht
resultaat ten gevolge. De beste spe
lers weten, ind'"n zij dit werkelijk zijn.
ook het goede van anderen op de
juiste wijze te schatten.
IS
NAAR HET NGtLo
VAN tJEKTA RUCK.
uUORi J JUKISSEN
Ik wilde Cicely verrassen en li^p
dus kalm door naar onze zitkamer aan
de voorzijde van het huis.
Maar het was Cicely die mij ver-
rastte.
Zij had al een bezoeker.
Dikke sigarettenrook vervulde de
hele kamer, en tegenover Cicely, in de
gemakkelijkste stoel, die we hadden,
lag Sydney Vandeleur. Aan zijn gewo
ne kleding wist ik dadelijk, dat hij de
bezoeker moest zijn.
Ik weet werkelijk niet, wie van ons
vieren het minst in zijn schik was.
Terwijl ik meneer Waters aan Cicely
voorstelde, zei ik vrolijk tot beide man
nen: ,,Ik geloof, dat jullie e'kaar al
eens eerder ontmoet hebben", en deed
al miin best. om de oauze. die daarna
volgde, te verkorten door een gesprek
je te beginnen.
Hot was het ergste voor mii. denk
ik. Ik was zo ontsteld ten eerste, om
dat ik Sydney daar vond en ten twee-
zwegen had! Maar, opgevrolijkt door
zijn schone gastvrouw ik moet wer
kelijk bekennen, dat Cicely mooier
dan ooit was begon Sydney een
beetje te bekomen, poseerde niet lan
ger als iemand met 'n gebroken hart
en begon te praten.
Misschien was het mijn verdiende
loon. omdat ik hem dat vrij onaardige
briefje geschreven had, even voordat
ik naar Sevenoaks vertrok, maar
was het nodig, dat hij voor wie ik nooit
anders dan Monica geweest was, mij
juffrouw Trant noemde? Hij stelde mijn
geduld wel op de proef, en nog te meer
toen hij in zijn bruine ogen een pathe
tische blik te voorschijn riep en ze van
mij op meneer Waters richtte.
Deze had zich goed in bedwang, en
ik kon dus niet te weten komen, wat
hij dacht van die fluwelen van Diick-
verschijning. Daarop keek Sydney Ci
cely aan met een uitdrukking op zijn
gelaat, die zeggen moest: „Ja. jij weet
wat ik lijd!"
En Cicely! Ik kon precies zien, wat
zij dacht:
..Ja. ik zie het alles! De gevoelige
ziel van de kunstenaar (Zo denkt
ze over Sydney) „w->rdt vaneen ge-
retten bij het zien van deze doodge
wone jongeman (ik weet, dat zij
miin vriend, meneer Waters zo bij zich
zelf noemt), „aan wie zij de voor
keur heeft gegeven boven hem. Ja. de
liefde is blind!" (Daar heeft zij mil
mee op het oog). „De mensen schij
nen nooit de rechte man te herkennen
vóór het te laat is!"
(Je hebt het "lid mis. kleine, dom
me eend!) dacht ik.
Daarop dronken we thee. maar ik
ver "eet die middag nooit.
„JÜ gebruikt suiker en melk, niet
waar, Tots?" klonk het met klagende
ii.
En nu willen we de hardfietserij
nog nader onder de loupe nemen.
We zitten in het na-seizoen. De
grote ronden, de kampioenschap
pen, zijn ac' de rug. Er resten
nog een massa „Ronden", Criteri
um", „Revanches", heenwedstrijden
etc. Doch de balans is reeds op
gemaakt. De rest is uitverkoop, op
een enkele uitzondering na.
Die balans is voor ons renners
corps hoogst merkwaardig. Bijster
werd geen amateur-wereldkam
pioen. Hij zal nu ons profs-corps
gaan versterken. Versterken? Dat
is te veel gezegd. Zijn rol in de
beroepssporl zal (althans voorlo
pig) wel -eer bescheiden blijven.
Hij was een ie amateur. Maar
hij is geen Van Vliet. En ook geen
Derksen. Jammer is dat. Want we
hebben een Van Vliet hard nodig.
Een Van Vliet die tien jaar jonger
is dan de huidige Nederlandse
kampioen. Zoals we ook een tien
jaar jongere Middelkamp zouden
willen begroeten.
Bij al onze vreugde over Theofielekes
succes (dubbel en dwars verdiend,
doch welhaast een „sluitstuk" van een
sportieve carrière, die voor ons natio
nale aanzien een onschatbare verdien
ste heeft gehadmoet het mij toch van
het hart, dat ons wegrennerscorps hard
op weg is de uitstekende reputatie,
welke voor de oorlog werd opgebouwd,
langzamerhand te niet te doen. Bij al
het respect dat de Tour-prestatie van
de kleine Limburger (Jansen, maar dan
de échtemogen we toch vooral niet
uit het oog verliezen, dat de Neder
landse representatie maar heel pover
tjes is geweest
Toer de Frans".zou meneer Jan
sen, mijn buurman, zeggen, „man, de
grootste kermis van de wereld!"
Wij glimlachen slechts en halen er
onze schouders over op. Maar op die
Tour komen we nog eens terug. Een
volgende maal. Voor vandaag willen
wij ons bepalen bij de kampioenschap
pen. Het is immers altijd zo geweest,
dat Nederland op de baan een eerste
viool speelde. Op de weg waren we
echter niet in tel. En nu? Terwijl wij
in het benijdenswaardige bezit zijn van
twee topklassers in de sprint voor pro
fessionals en de poursuite, de zuivere
snelheidswedstrijd, altijd ons sterkste
wapen is geweest, waarbij wij (ook nu
nog) op uitblinkers kunnen bogen,
hebben de baanwedstrijden ons geen
enkele regenboogtrui opgeleverd. Het
is een klap. Een harde klep. Doch een
klap, die, wanneer hij het effect heeft
wij er van verwachten magen, méér
waard dan een daalder. Het effect
namelijk, dat hij onze baanrenners
hardhandig wakker schudt en hen met
meer zelfvertrouwen en (vooral ook)
meer ernst het volgende jaar aan de
start doet komen. In Amsterdam. Op
het —-trouwde Stadioncement.
stem, als om te zeggen: „Je bent zo
droevig veranderd in elk opzicht, dat
ik niet weet, of je smaak ook soms
niet veranderd is!"
„Gebruikt meneer Waters suiker?"
(die vraag ook al aan mjj?)
„Dank u", zei de Baas, „alleen melk".
Cicely's blik zei stilzwijgend: „Ver
schil van smaak! Een ongelukkig 1«
welijk!"
Waarom had ik toch maar niet lie
ver gezegd, dat ik naar Rumpelmayer,
of Lyons, of Lockhart, of waar dan
ook naar toe wilde? Alles beter dan
dit! En als Sydney nu nog maar ge-
Niemand anders praatte.
Meneer Waters keek, alsof niemand
hem zou kunnen bewegen, zijn mond
open te doen. Ik voelde me niet praat
lustig. Cicely genoot al genoeg, en
Sydney praatte maar door.
Hij begon met: „Bent u geweest naar
hebt u nog niet gezien, dat en
zo noemde hij alle moderne schilderij
en in de verschillende musea op.
Daarop was het weer: Hebt u dat-
nog niet gezien? Ik ben er al driemaal
heen geweest. U moet haar nu
richtte hij zich tot meneer Waters, „er
bepaald mee naar toe nemen. De vol
gende week (wordt vervplgdj
Krommenie heeft een nieuwe burgemeester in de persoon vr* 4«
Provily, die Zaterdag zijn intrede deed
