Paarden temmen in Canada
MONICA
r
MICHELIN
HOE MEN IN NEDERLAND
VERZETSHELDEN EERT
DE PAMPUS-PIRAAT door J. D. VAN EXTER
Verloofd.
JkizzHecu&ciek
Het bedwingen van vierhonderd
kilo woest verzet
De „Calgary Stampede
De woekerwinst op sinaas
appelen
De mooiste
en goedkoopste film
Dank van het vaderland
Rijke bedelaar
V.
J
r ~W~
i
FEUILLETON
Wij luisteren naar
Ieder jaar in de maand Juli wor
den te Calgary, provincie Alberta
in. Canada, grote Cowboy-spelen
gehouden.
Stampede".
In de U.S.A
spelen plaats
„Rodeo".
genaamd „Calgary
vinden
onder
soortgelijke
de naam
Het gewone „handwerk" van de cow
boy, zijn omgang met koeien en stie
ren, die, in vergelijking met ons nogal
rustig en traag rundvee, zeer wild
zijn, vergt kracht en vlugheid en
alleen harde kerels kunnen dat werk
doen.
Het in grote kudden levend vee,
verkeert in natuurstaat, en daarom is
't nodig, dat het wordt gebrandmerkt,
opdat de rechtmatige eigenaar zijn
bezit kan herkennen. Aangezien het
vee zich daartoe niet komt aanmel
den, moet het worden gezocht, opge
dreven, met de lasso gestrikt en ge
bonden worden om de noodzakelijke
behandeling te ondergaan en bij dit
werk heeft de cowboy te tonen wat
bij waard is.
Tot en met het vangen met de lasso
geschiedt alles te paard. De bij dat
Werk gebruikte paarden krijgen een
speciale training en de besten er van
kunnen bijna zelfstandig het vee drij
ven of de vlucht afsnijden, zoals wij
dat kennen van een herdershond.
Als de cowboy de lasso heeft ge
worpen en de lus het vee heeft gevan
gen, houdt de cowpony z'n vaart in en
Eet zich schrap. De lasso spant zich
en het gestrikte vee valt, terwijl dan
de pony de, aan de zadelknop beves
tigde, lasso uit zichzelf strak houdt,
zonder dat de ruiter zich daarom ver
der heeft te bekommeren. Hij kan af
stijgen en het vee verder binden.
Er wordt zóveel van de paarden ge
vergd, dat de ruiter zo nu en dan
een andere rossinant moet bestijgen
om het andere paard weer wat rustte
kunnen geven. Niet dat de dieren voor
een klein geruchtje vervaard zouden
zijn. Verre van dat. Uit verschillende
kruisingen is de cowpony ontstaan,
snel, sterk en taai, in het wild opge
groeid tot het ogenblik waarop men
gebruik van zijn diensten wenst te
maken. Dan komt de africhting door
een dresseur, die we gerust paarden-
tc nmer kunnen noemen.
Die exemplaren welke bijna, of he
lemaal niet, te bedwingen zijn, vormen
dan het materiaal waarop de bloem
van de paardentemmers hun krachten
tijdens de „Stampede" kan beproeven
en reeds maanden te voren is Calgary
bezig dit nationaal evenement voor te
bereiden.
Als de spelen beginnen zijn er dui
zenden toeschouwers rond de arena.
Een cowboy te paard stuift naar bin
nen, in één hand een lijn die aan een
halster zit, de andere hand in de
lucht, zijn benen zwaaien heen en
weer langs het paard en een hevig
gevecht tussen berijder en rijder be
gint, met allerlei listen en lagen van
beide zijden. Hoog op springt het
pa;\d om op stijve benen weer neer
te stoten en direct daarop slaat het
achteruit en duikt dan schuin naar
voren. De ruiter schokt, je ziet hem
de stoot opvangen en snel zwaait hij
z'n lichaam naar achteren om in het
zadel te blijven. Het paard draait om
z'n as, steigert keer op keer, de neus
gaten wijd open gesperd en met rol
lende ogen. Stotend, soms kreunend
gaat de adem, de spieren spannen bul
tend in de razend snelle, krampach
tige sprongen. Vier honderd kilo
woest verzet raast als 'n orkaan, met
slechts één doel: „die man van mijn
rug!"
De stalert body van de weergaloze
ruiter vangt de bliksemsnelle bewe
gingen op, ten koste van grote in
spanning. De storm onder hem eist
alle aandacht,^ en dan moet hij ook
nog aan de voorschriften denken.
Hoe verleidelijk is het niet om steun
te zoeken aan de hoge zadelknop,
Volgens verklaringen in de Suri
naamse pers maakt men zich in Suri
name ongerust over het feit, dat Suri
naamse sinaasappelen in Nederland
voor tachtig cent per stuk verkocht
worden, hetgeen een winst oplevert
van zeventig gulden per krat.
Deze situatie zou in Nederland een
ongunstige reactie veroorzaken.
Het „Surinaamse Nieuwsblad" ver
klaarde, dat er een actie gevoerd werd
om de producten uit Suriname van de
markt af te krijgen. Volgens het blad
moet de distributie van sinaasappe
len niet worden afgeschaft. „De West"
was van mening, dat sabotage in het
spel was en schreef „er bestaat groot
gevaar. Er moet iets gedaan worden".
„Het Nieuws" noemde de importeurs
„profiteurs, die woekerwinst maken
ten nadele van de producten".
XVA
maar dat is „pulling leather" en verbo
den.
Ook zou hij heel wat vaster zitten,
indien hij de lange sporen tussen de
singel kon steken, maar.... ge wordt
er voor gediskwalificeerd.
Buitendien wordt je niet graag uit
gelachen of gehoond door een deskun
dig publiek, waar tussen zich je vrien
den, misschien wel je meisje bevin
den. Trouwens de jury en „time-kee-
pers", allen te paard, kennen de trucs,
en zien met argus-ogen toe.
Het bokkende paard werkt z'n hele
repertoire af, en gaat zo schots en
scheef, steigerend en duikend te keer,
dat het acht benen schijnt te hebben
inplaats van vier.
Het publiek, dat z'n favoriet gaarne
een goede beurt ziet maken gilt, moe
digt aan en brengt hem ovaties als
het hem gelukt zich in het zadel te
handhaven.
Dikwijls echter gelukt het niet, en
wordt er een zandruiter gemaakt, die
soms snel door een „piek up man",
een bereden helper, moet worden be
schermd, indien het woeste paard hem
buitendien nog aan wil vallen.
Als de „time-keeper" het sein daar
toe geeft, is het tijd te eindigen, en
snelt een „pick-up-man" toe, om het
paard op te' vangen. De ruiter moet
dan afstijgen en er voor zorgen, dat
hij op z'n voeten terecht komt, want
het is lang niet gemakkelijk een, als
geradbraakt, lichaam in evenwicht te
houden, en moeilijk om dan eens
vriendelijk tegen het publiek te
lachen, als het z'n bijval betuigt.
De paarden hebben hun eigen strijd
wijze, een „highroller" b.v. springt,
onder het bokken door, zo nu en dan
hoog op, terwijl een ander tijdens de
sprong het lichaam zo spant, dat de
huid er van strak komt te zitten, en
zo zijn er talrijke gewoonten, bij ieder
paard weer anders. En de rijder kan
zich niet voor bereiden op een be
paald paard.
Want de „Stampede" wordt hem
door loting een paard aangewezen,
en nooit krijgt hij tweemaal het zelf
de paard. Hij moet dus van alle
markten thuis zijn.
De „Stampede", medewerkers. pu
bliek en entourage, alles wijst op de
rechtstreekse afstamming van de koe
ne pioniers, die vele hinderpalen moe
ten overwinnen, om in verafgelegen
streken een bestaan te vinden en een
nieuwe wereld te bouwen.
Een stoer volkt heeft stoere spelen.
J. W. v. d. K.
(Nadruk verboden).
Sommigen onzer hebben zonder geld
uit te geven voor een spoorkaartje,
voor een pension zoveel per persoon
per dag, zonder pas of „permit", zon
der kamperen of liften een interes
sante vacantie genoten. Zij zijn een
voudig de straat opgegaan. Voor wie
ogen heeft om te zien en oren om te
horen, valt daar altijd wel wat te be
leven. Ja, wie met opmerkingsgave
gezegend is, heeft aan een hoekje bij
het venster genoeg. Ik herinner mij
een vrouw in een klein dorp, die aan
haar stoel was gekluisterd, en die toch
Dat men tijdens de bezetting zijn leven niet wagen ging om er dank
voor te oogsten, spreekt vanzelf. Men deed het belangeloos, voor het vader
land.
Toch is het beschamend het artikel te lezen, dat in „De Zwerver", or-
aan der L.O. L.K.P.-Stichting, gewijd is aan de nagedachtenis van Dirk
Albert Stienstra, die op 9 Juni te Bussum overleed. Wij laten hier enkele
grepen uit dit herdenkings-artikel volgen en onthouden ons van, volmaakt
overbodig, commentaar.
Aan de Strandweg in Zandvoort
zat de laatste tijd een bejaarde
bedelaar. Menig badgast met een
medelijdend hart ging hem niet
voorbij, zónder hem een kleinig
heid te geven. De politie nam één
dezer dagen de oude man mee
naar het bureau en bij fouillering
bleek, dat hij tweeduizend gulden
op zak had, hetgeen volgens zijn
verklaring de opbrengst van zijn
bedelarij in Zandvoort was.
Je man, een 75-jarige Amster
dammer, is naar zijn woonplaats
teruggebracht.
Willy Stienstra. Teleurgesteld man,
zoals zovelen onder ons.
In de jaren 1942 en 1943 Chef van de
Nederlandse Inlichtingendienst in het
Zuiden. Verschafte het Geallieerde Op
perbevel o.a. de gevraagde gegevens
over strategische punten, sterkte enz.
van de vijand in de omgeving van Arn
hem en Nijmegen. Voorbereidingen
voor de grote slag.
Doordat 'n bericht onderschept werd,
dat per koerier via Lissabon naar En
geland zou worden verzonden, werd
Willy door de Gestapo gearresteerd en,
na op de bekende manier en zonder re
sultaat te zijn „verhoord" opgesloten
in een concentratiekamp.
Voor een uitgebreid verslag van zijn
werkzaamheden als leider van zeven
spionnagediensten zou waarschijnlijk 'n
halve jaargang van „De Zwerver" nog
niet voldoende zijn.
Maar dat iemand, die onderscheidin
gen heeft van de Nederlandse en Bel
gische regeringen en van de veldheren
Eisenhower en Montgomery, het een en
ander gepresteerd moet hebben is dui
delijk. Veldmaarschalk Montgomery
vond het zelfs belangrijk genoeg Willy
persoonlijk te schrijven, alsook hem
een eigenhandig ingevulde en onder
tekende onderscheiding te zenden. Van
de laatste onderscheiding zijn er slechts
acht of tien aan Nederlanders uitge
reikt.
Al zijn invloedrijke kennissen ten
spijt kon Willy geen passende werk
kring vinden. Vr;'ly was niet iemand
die graag om hulp vroeg maar ten ein
de raad wendde hij zich tot enkele van
zijn hoog- en nu weer veiliggeplaatste
kennissen.
Van sommigen ontving hij zelfs geen
antwoord. Voor een ander was hij te
oud. Hij was ook al vijf en veertig!
In België schijnen verzetshelden meer
te worden gewaardeerd dan hier. Zelfs
een buitenlander als Willy werd geacht
de rang van kapitein te bekleden in het
Belgische leger en het daaraan verbon
den salaris kreeg hij uitbetaald over de
tijd, dat hij voor België werkte.
Willy heeft door zijn gevangenschap
een lelijke knauw gehad. Ook voor zijn
zenuwen is de spanning te hoog ge
weest. Tijdens inzinkingen zei hij wel
eens: „Ze hebben me toch kapot ge
kregen". De nachten waren voor hem
vaak een hel.
Deze man van uitersten meende ten
slotte, geen andere uitweg meer ziende,
het leven in eigen hand te mogen ne
men.
Dit is de tragiek van het leven van
Dirk Albert Stienstra, overleden op
9 Juli 1947 te Bussum.
Dat zijn einde ons een waarschuwing
zij, opdat wij p -n gedesillussioneerde
verzetsmakkers drijven naar een einde
als het zijne.
meer avonturen dan menig wereldrei
ziger beleefde. Nog zie ik haar glim
lachende mond. of haar spottende blik,
of baar gespannen trekken, en ik hoor
haar óf meelijdende óf opgewekte
stem commentaar leveren bij wat haar
belangstellende geest door het ven
sterglas waarnam.
Hoe vaak ontmoet men op straat een
gelaat, waarbij men denkt: „Als het
publiek dit eens op de film vóór zich
kreeg, zou het opgetogen zijn". Maar
t-r straat lopen de meesten zulk een
karakteristieke kop onverschillig voor
bij-Er vallen op straat tafereeltjes voor,
die op het witte doek de toeschou
wers tranen met tuiten zouden doen
lachen, en er worden gesprekken ge
voerd, die de geestigste scenarioschrij
ver zó in zijn tekst zou kunnen over
nemen. Maar de omstanders vervolgen
hun weg zonder dat de tragiek of de
humor van het geval tot hen door
dringt.
Merkwaardig is, dat het publiek,
voor zoverre het wél oog en oor heeft
voor wat het op straat bijwoont, pleegt
te spreken van „een schilderachtig ta
fereeltje", of bij een interessante fi
guur uitroept: „die schijnt zó van de
film te zijn weggelopen!" Waarom
zegt men van een mooi landschap
evenzo: „net een schilderij?"
Dit komt, omdat de kunstenaar het
geen hij als interessant of karakteris
tiek opmerkt, zo centraal weergeeft,
dat de aandacht er op valt. Die figuur
of dat tafereel licht hij als 't ware uit
het geheel: hij dekt de omgeving af,
zodat alle oplettendheid zich vestigt
op wat hij wil tonen. Tussen het
straatgewoel gaat zulk een opvallend
brokstuk je verloren; de straat geeft
zulk een bont en wisselend beeld van
leven te zien, dat men in de veelheid
het bijzondere veronachtzaamt.
Wie langs de straat flaneert, met
de lust tot kijken en luisteren gewa
pend, doet, alsof hij in de bioscoop
zit, en alsof hem het schouwspel op
het witte doek wordt gepresenteerd.
Hij kan deze doorlopende voorstelling
afbreken, wanneer hij dit verkiest; hij
behoeft geen entrée te betalen en toch
geniet hij van de mooiste film, die ooit
is vervaardigd. H.G.CANNEGIETER.
Annie Potuyt, een meisje van 15 maanden, heeft al 5 weken kinkhoest.
De dokter schreef haar zuivere hoge lucht voor. De vader schreef aan
de vlieger Evans of hij met de kleine de lucht in kon, maar deze kon
het niet. De heer Hugenholz verklaarde zich bereid de vlucht (onge
veer een uur op een hoogte van 2500 m.) te doen maken. Hier ziet men
de vader en Annie vlak voor het grote gebeuren.
Convrieht R.D„P
IS
NAAR HET ENGELS
VAN BERTA RUCK
DOORi J. JORISSEN
71.
„Zeg geen woord meer tegen me",
herhaalde ik nog eens op even be
daarde toon. „Geen enkel woord".
Ik greep mijn zonnehoed en bond
de linten zo stijf dicht onder mijn
kin, dat ik bijna stikte. Toen keerde
ik mij om en zei:
„Ik verbied je, mij te volgen", en
liet hem daar staan bij de houten
vrouw.
Ik liep bedaard door, totdat hij mij
niet meer zien kon, en toen rende ik
verder het steile pad op, dat naar de
huisjes voerde. Op de stoep van het
grootste huisje zat Theo het zand uit
haar schoenen te gooien op het stenen
tuinpad
„Zeg, weet je, dat Cariad zich zo
verveelde bij jullie, dat hij naar huis
is gekomen?" zei ze. „En waar heb je
de geliefde Billy gelaten? Is hij
„Laat me even door", zei ik en ging
het huis binnen.
De keukendeur stond open. Juf-
fvouw Roberts was bezig de tafel te
dekken voor het middagmaal en be
gon: „Is u nog klaar gekomen met
het schilderen?" Maar ik gaf haar
geen antwoord. Ik rende de trap op
naar mijn slaapkamer. Ik zag voor
het eerst, dat er geen knip op mijn
deur was. Ik deed dus alleen de klink
er op en ging op mijn bed zitten bo
ven op de lappendeken.
Hoe lang ik zo zat, weet ik niet
Eindelijk hoorde ik een lichte tred
cp de trap, en werd er aan mijn deur
getikt.
„Kom, als je blieft, niet binnen",
riep ik.
„Nancy", het was Blanche het
eten is klaar".
„Ik heb geen zin in eten. Ik kom
niet beneden".
„O, wat scheelt er aan?" klonk het
bezorgd. „Je bent toch niet ziek?"
„Neen, ik ben niet ziek".
„Heb je hoofdpijn?"
„Neen ook geen hoofdpijn. Laat me.
als je blieft, met rust. Ik wil niemand
zien
Ik hoorde haar weer zacht naar be
neden gaan. Daarop ging de keuken
deur open, en hoorde ik een gemom
pel van stemmen.
Zijn stem.
Toen kwam mijn boosheid weer bo
ven. Ik ging recht overeind zitten en
klemde een punt van de lappendeken
in elke hand.
Hoe had hij het gedurfd! Hoe had
hij het durven doen!
Om zo misbruik te maken van de
omstandigheden! Dit was niet bedon
gen, toen ik er instemde, om in naam
met hem geëngageerd te zijn!
Dit was niet onvermijdelijk, zoals 't
die avond wel geweest was misschien.
Wat behoefde hij het verschil van
toen en nu aan te wijzen! Toen dacht
ik, dat ik al heel boos op hem was.
maar nu was ik honderdmaal bozer.
O, hoe kon hij het doen!
Hij heeft het contract verbroken.
Kij wist, dat we afgesproken hadden,
dat zo iets er buiten bleef. Ik zou
zelfs nooit gedroomd hebben, dat er
sprake van had kunnen zijn!
Ên nog wel op mijn mond!
Ik ben hem niets meer verplicht na
dit. Ik spreek geen woord meer tegen
hem. Ik wil niets meer met hem te
doen hebben. Hij mag. als hij daar
lust in heeft, nog verloofd heten, maar
uit de verte. Mijn naam anders
niets. Ik blijf niet langer bij zijn fa
milie logeren. Laat hij maar een ex
cuus bedenken. Laat hij maar een uit
legging geven van het gebeurde. Ik
zal hem er niet bij helpen!
Als zijn leven er mee gemoeid was.
zou ik nog geen vinger uitsteken, om
hem te helpen!
Ik ga meteen weg.
Hoe kon hij het doen? Moest het
flirten betekenen, of was hij knorrig
geworden en dacht hij mij er mee te
hinderen? Het kan me ook eigenlijk
niet schelen, hoe hij er toe kwam.
Maar hoe durfde hij? Ik had hem
nooit in enig opzicht ook maar de
minste aanleiding er toe gegeven.
Hij zou, geloof ik, best in staat zijn
te zeggen, dat ik hem aangemoedigd
had!
Het is in één woord afschuwelijk!
Nu, ik ga weg....
Ik geloof, dat hij geen gevoel hoe
genaamd heeft!
Morgen vertrek ik!
HOOFDSTUK XXIII
Nu, in elk geval heeft het geen zin,
om hier op mijn kamer er over te zit
ten mokken op zo n schitterende dag.
Ik ben niet van plan mijn laatste
dag te missen, om hem plezier te
doen.
Als ik morgen alles ga verlaten, zee
en zonneschijn en bergen, moet ik er
vandaag nog zoveel mogelijk van zien
te profiteren.
Daarenboven vrees ik, dat ik straks
toch wel naar beneden zal moeten
komen.
Vanmiddag worden die mensen, wie
ze dan ook zijn mogen, hier verwacht
Ik zal niet kunnen wegblijven! Wat
hem betreft, zou ik met alle plezier
boven blijven, totdat ik klaar ben met
pakken, en het tijd is voor het lokaal
tje naar Holyhead, en daar kan ik de
trein naar Eustonstation pakken. Te
genover zijn moeder kan ik echter niet
zo handelen. Zij is aldoor zo goed
voor mij geweest! Hoe zij aan zo'n
zoon komt, begrijp ik niet. Hij moet
op zijn vader lijken. De meisjes zijn
heel geschikt. (Wordt vervolgd}
e autoband
gefabriceerd
bevrijde
Nederland
Zondag 7 September
HILVERSUM I (301 m) geeft nieuws
om 8, 1, 7.30 en 10.30 uur. NCRV:
8.15 Gewijde muziek. 8.30 Morgenwij
ding. KRO: 9.45 Romance. 9.55
Piano. 10.30 Hoogmis. 12.03 Ballet
muziek. 12.15 In 't Boeckhuys. 1.15
Welk boek? 1.40 Apologie. 2.Orgel.
2.35 André Kostelanetz en zijn orkest.
3.45 Viool en orkest. 4.20 Tropenkolder.
4.30 Maria-congres. NCRV: 5.0Ö
Kerkdienst. 7.00 The Kentucky Min-
strels. 7.15 Kent ge uw bijbel? KRO:
8.15 Concert. In de pauze „Een nieuw
leven", hoorspel. 10.50 Radio Philh. or
kest.
HILVERSUM II (415 m) geeft nieuws
om 8, 1, 6, 8, 11 uur. VARA: 8.30
Voor de tuin. 8.45 Barcarolle. 9.30 Men
vraagt... en wij draaien. 10.00 Geeste
lijk leven. 10.15 Viool en piano. 10.45
In de tuin der poëzie. 11.30 Britse
filmmuziek. AVRO: Gershwin-pro-
gramma. 12.30 De Zondagclub. 12.40
„Ons Koor". 1.15 Vaudeville-strijk
orkest. 2.05 Boekenhalfuur. 3.15 Film
praatje. 3.30 Pierre Palla; 3.50 Thé
Dansant. 4.30 Sportflitsen. VARA:
5.00 Muziek uit Leeuwarden. 5.20
Rotte's gemengd koor. 5.40 Apollo.
VPRO: 7.00 Kerkdienst, AVRO: 8.15
Waltztime. 8.45 Bandjir! 9.10 Orkest
Vader Bela. 9.45 Hersengymnastiek.
Maandag 8 September
HILVERSUM I (301 m) geeft nieuws
om 7, 8, 1, 7, 8, 10.30 uur. NCRV:
7.30 Praeludium. 8.15 Koorzang. 9.15
Voor jonge zieken. 9.30 Morgenconcert.
10.30 Morgendienst. 11.15 Van oude en
nieuwe schrijvers. 11.35 Tenor en piano.
12.00 Een vrolijk om en om-programma
12.30 Populaire succesnummers. 1.15
Mandolinata. 2.00 De varianten. 2.15
Voor jonge moeders. 3.00 Piano-kwin
tet. 3.30 Omroepkoor. 4. Bijbellezing.
4.45 Scala-sextet. 5.30 Piano-duo. 7.15
Onder de NCRV-leeslamp. 7.45 350-
jarig bestaan van de polder Zijpe. 8.15
Frans programma. 8.45 Schoonhoven.
HILVERSUM II (415 m) geeft nieuws
om 7, 8, 1, 6, 8, 11 uur. VARA: 7.30
Muziek bij het ontbijt. 8.18 Lichte
morgenklanken. 9.00 Kamermuziekpro
gramma. VPRO: 10.00 Morgenwij
ding. VARA: 10.20 De Regenboog.
11.00 Franse piano-muziek. 11.30 De
clown en zijn andere ik. 12.00 Staf-
muziek. 1.55 Voor de vrouw. 2.10 Ma
dame 'Butterfly. 3.00 Plattelandsvrou
wencongres. 4.15 De dieren en het
monster. 5.00 De school is uit. 6.40 Om-
roep-orkest. 7.00 Sas van Gent 400 jaar.
7.15 Alt en piano. 7.40 Piano-duo. 8.15
Radio Philh. Orkest. 9.15 G. C. Caba
ret. 10.15 Beroemde koren. 10.40 Vrou
wenleven buiten de stad. 11.40 Artie
Shaw en zijn orkest.
Puzzle 49. Een Lettergreep-puzzle.
(Opl.)
De 17 bedoelde woorden waren:
1. Filozel. 2. Onvrijwillig. 3. Odeon.
4 Benevens. 5. Antarstisch. 6. Aniline.
7. Bolwerk. 8. Bovenkarspel. 9. Adju
dant. 10. Klaterabeel. 11. Gekunsteld.
12. Gelukzoeker. 13. Trapezium. 14.
Athenaeum. 15. Ammonniet. 16. Bestek.
17. Andantino.
De tweede en de vijfde verticale rij
van de onder elkaar geplaatste woor
den gaven te lezen: In den nood leert
men zijn vrienden kennen.
Na loting is uit de vele soms zeer
keurig verzorgde oplossingen de prijs
ditmaal ten deel gevallen aan de heer
A. W. A. van Andel, Hugo de Groot
straat 19. Den Helder.
Gefeliciteerd. Deze prijs zal worden
toegezonden.
En thans onze nieuwe opgave.
Puzzle 50. Een Lastige fiuzzle.
Omdat dit puzzle 50 is een lang niet
gemakkelijke opgave. U begint met te
tekenen het bekende vierkant, dat door
4 horizontale en 4 verticale lijnen in 25
gelijke vierkantjes wordt verdeeld. Als
w-e die 25 vakjes van links boven be
ginnen te nummeren:
1—2—3—4—5
678910 enz.
dan moeten van de getallen van I tot
en met 25 in de vakjes 1234—5
6—8—10—13 de negen oneven ondeel
bare getallen komen te staan. De ove-
rige getallen plaatst men in de over
gebleven vakjes. Maar na invulling
moet de som van de vijf getallen op elke
horizontale, elke verticale en de twee
diagonale rijen steeds 65 zijn. Hoe ziet
het ingevulde vierkant er uit? (De
negen ondeelbare oneven gejallen uit
de reeks 1—25 zijn 1—3—5—7n_is_
17—19—23).
Onder de inzenders van een goede
oplossing wordt weer een prijs van
5.verloot.
Oplossingen (per briefkaart) tot en
met Donderdag 11 September aan de
Redactie van Uw blad.