ALASKA
PROOENT
1
TERRA INCOGNITA
springplank voor de aioombom
De betekenis van het „research"-werk
JstgezoHdm
TTUUikt
Een drama in
twee bedrijven
]/AN NABIJ
|N yERRE
Er zijn reeds 27 vliegvelden
Duizenden kinderen werd het
leven gered
PRACTIJKEXAMENS1948
GLOBE ALKMAAR
Huwelijksgeschenk van
Nederland
Dole UW baard vliegt eraf!
Achterdeurtje tussen twee
werelden
Toen Rusland precies tachtig jaar
geleden Alaska voor 7.200.000 dol
lar aan Amerika vrekocht, dacht
men er waarschijnlijk in het Krem-
lin niet aan, dat men nog eens meer
geld zou moeten besteden om na te
gaan. wat Amerika in dit gebied
verstopt. En toch is het zo. In Alas
ka worden namelijk de atoombom
men opgeslagen en er wordt ma
teriaal gereed gehouden, waarmee
de Amerikaanse legerleiding een
tweede Pearl Habour hoopt te voor
komen.
HONDERD VIERKANTE
METER VOOR
EEN CENT.
Dat de Amerikanen er destijds een
voordelig koopje aan hadden, behoeft
geen betoog. Immers, al spoedig nadat
de 1.5 millioen vierkante kilometers
(te vergelijken met de oppervlakte van
West-Europa) van eigenaar hadden
verwisseld, werd er.... goud gevon
den; goud op een gebied, waarvan de
100 vierkante meters slechts één cent
hadden gekost.
Maar in de laatste tijd heeft Alaska
een geheel nieuw uiterlijk gekregen. De
jacht naar het waardevolle metaal is
voorbij. De 60.000 mensen die er voor
de oorlog woonden en practisch doen
en laten konden wat zij zelf wilden,
vormen nu haast een minderheid. In
grote getale kwamen namelijk dq man
schappen van het Amerikaanse leger.
Binnen een jaar tijds worden nieuwe
dorpen gebouwd, wegen aangelegd en,
wat het belangrijkste is, ondergrondse
opslagplaatsen gegraven. Alles werd in
't werk gesteld, om van dit grote Ame
rikaanse schiereiland een voorraad
schuur en, zo nodig, een militaire
springplank te maken.
Van Alaska naar Siberië zijn het
namelijk slechts enkele kilometers.
En al is het dan nog een lange weg
naar de bewoonde wereld, toch moet
men deze twee tegenover elkaar lig
rende uithoeken als achterdeurtjes
der twee werelddelen beschouwen.
Vooral nu gebleken is, dat men een
heel leger per vliegtuig kan vervoe
ren, wint dit achterdeurtje aan bete
kenis. Ook zullen vanuit Alaska de
Amerikaanse vliegtuigen, die zonder
te landen en met een atoombom aan
boord 7.500 km. kunnen vliegen, eer.
der onopgemerkt boven Russisch ge
bied komen. En 7.500 km. is juist de
afstand Alaska-Moskou-Stockholm.
Welke waarde Amerika aan deze
springplank hecht kan men trouwens
ook afleiden uit de grote bedrijvigheid,
waarmede nu al 27 vliegvelden zijn ge
bouwd. Het grootste meet niet minder
dan 40 vierkante km. en heeft startba
nen ter lengte van vijf kilometer.
OOK 'S NACHTS EEN BRIL OP
De soldaten, die hier zijn gestatio
neerd, vinden het nu niet bepaald pret
tig in het hoge noorden werkzaam te
zijn. Negen maanden van het jaar is 't
er winter. En wanneer gedurende de
drie zomermaanden de zon dag en nacht
schijnt, moeten zij steeds een bril dra
gen. In deze korte periode wordt dan
ook dag en nacht gewerkt.
De soldaten hebben echter nog meer
klachten. Verlof b.v. wordt zelden toe
gestaan. De aflossing laat soms lang
wachten, aangezien iedereen, die naar
Alaska komt, van communistische smet
ten vrij moet zijn, terwijl ook spionna-
ge moet worden tegengegaan. De leger
leiding laat derhalve liever de vrouwen
en de familie der soldaten naar Alaska
over komën, dan steeds maar weer
nieuwe troepen naar dit gebied te zen
den.
Men kijkt in Amerika niet op een
dollar om de soldaten tevreden te stel
ten. Reeds heeft men uitgerekend, dat
slechts voor uniform en de overige
s ukken die bij de uitrusting behoren
per soldaat 1200 dollar wordt uitgege
ven. Ook op andere wijze tracht men
het leven van de soldaten zo aange
naam mogelijk te maken.
Hollywood-sterren komen en gaan,
bioscoop-treinen staan er ter beschik
king en de kleine houten huisjes wor
den indien mogelijk van alle ge
makken voorzien. Maar toch zijn er
veel vrouwen, die na een kortstondig
verblijf wederom naar hun oude woon
plaats terugkeren.
WEDLOOP DER DESKUN
DIGEN
Een van de ongerieven is de koude.
Amerikaanse deskundigen hebben tot
hun grote schrik geconstateerd, dat zij
op dit punt minder ver gevorderd zijn
dan de Russen. Bij tien graden onder
nul voldoet ook de meest gecompliceer
de uniform niet meer. Reeds by deze
temperatuur kan niemand in welke
Amerikaanse uniform ook het langer
dan 48 uur zonder beweging in de bui
tenlucht uithouden.
Maar de wetenschap staat niet stil.
En de Amerikanen spannen alle krach
ten in om de Russische collega's die
zich reeds sinds de redding van de
expeditie van Nobile, een'kwart eeuw
geleden, met de onderzoekingen van de
Arktis bezig houden zo niet voor
te komen, dan toch gelijke pas met hen
te houden. Zij hebben nu al kunnen
vaststellen, dat z.g. motor-sleeën, ver
schillende vuurwapens en zelfs radar
installaties bij lage temperaturen niet
te gebruiken zijn. En men heeft ook
vastgesteld, dat de Russen in de Arktis
tenminste over 100 meteorologische
SF.Ölf
(Van onze speciale verslaggever).
GRAAN VOOR EUROPA.
De inwoners van Elbum in Illinois hebben graan ingezameld om Europa
te helpen. Op één dag werd ruim 36 H.L. ingezameld.
stations beschikken, terwik Amerika en
Canada samen er slechts 39 hebben.
Zo heeft dan vlak bij cte Noord
pool een wedloop der deskundigen
op militair-wetenschappelijk terrein
plaats. Maar laat ons hopen, dat
deze strijd uitsluitend tot het we
tenschappelijk gebied beperkt blijft
en niet tot vernietiging, maar tot
ontwikkeling van een landstreek,
die op verschillende kaarten nog
met een vraagteken is aangegeven,
zal bijdragen.
Batakandjampang, 10 Oct. '47.
Geachte Redactie,
Sinds enkele weken is de gemoeds
rust van onze jongens in de Oost
zwaar uit haar evenwicht gebracht.
De oorzaak hiervan is de post. Eigen
lijk moest ik post met een hoofd
letter schrijven, omdat de post voor
ons haast even belangrijk is, als eten
en drinken. Wat is namelijk 't geval?
Met ingang van 1 Nov. zijn alle
militairen in Indië verplicht voor hun
correspondentie zgn. postbladen te
>.n gebruiken. Daar is niets op te
gen. Doch er zullen slechts 20 post
bladen per man in de maand worden
uitgereikt.
Dit is werkelijk een bezuiniging, die
het moreel schokt.
Wij moeten reeds port betalen op
brieven, waarin wij een foto verzen
den. Dit vinden wjj natuurlijk niet
leuk, maar we hebben het moeten
aanvaarden, doordat het veldpostkan
toor elke brief retourneerde, waarin
een foto was ingesloten. De nieuwe
bepaling van 20 brieven (van klein
formaat) in de maand, is de klap op
de vuurpijl. Met een kleine rekensom
zal ik U de situatie duidelijk trachten
te maken. Per maand schrijf ik mo
menteel: pl.m. 10 brieven naar huis,
pl.m. 20 brieven naar mijn meisje en
pl.m. 20 aan familie, vrienden en ken
nissen. Tezamen schrijf ik dus pl.m.
50 brieven per maand en kameraden
van mij schrijven er zelfs over de 60.
U moet weten, dat wij op een buiten
post zitten en dat niet één van ons,
sinds het begin van de polttionele ac
tie met verlof is geweest. U begrijpt,
dat de post uit het vaderland een
zeer teer punt is geworden.
Ik kan mg de noodzakeigkheid van
deze postbeperking niet voorstellen.
Waarom kan er niet een extra post
vliegtuig worden ingelast? Of zou dat
misschien de deviezenpositie voor de
aankoop van luxe auto's in gevaar
kunnen brengen? Wij hopen, dat er
in Nederland stemmen zullen opgaan
om dit onrecht tegenover ons uit de
weg te ruimen.
Om echter één ding niet te verge
ten, we hebben nog een „voorrecht".
We mogen nameigk 30 cent betalen
voor elke 10 gram, die we straks bui
ten de 20 postbladen schrgven. „Lang
leve onze soldg".
Bg voorbaat mgn dank en die van
ons peleton voor de plaatsing.
Hoogachtend,
Dpi. soldaat D. WURKUM,
250818199 III-8 R.I.,
Java (N.O.I.)
Mondelinge, Schrifteigke en
Schriftehjk-Mondelinge
Opleidingen
Ned., Eng., Duits, Boekhouden
VERDRONKENOORD 59—61
(Ingezonden mededeling)
Aan Engels Kroonprinselijk
Paar
Naar het ANP verneemt heeft
de Nederlandse regering besloten
aan Prinses Elisabeth van Enge
land en Philips Mountbatten ter
gelegenheid van hun aanstaand
huwelyk een geschenk aan te bie
den, dat bestaat uit een drinkser-
vies, speciaal vervaardigd door de
N.V. Ned. Glasfabriek Leerdam
en uitgevoerd in hoge kwaliteit
loodkristal.
FRANKRIJK BEVREESD VOOR
CHOLERA
Het Franse Departement van Gezond
heid heeft uitgebreide voorzorgsmaatrege.
len genomen tegen overbrenging van de
cholera uit Egypte. Er is bevel gegeven,
dat# alle uit Egypte komende schepen in
quarantaine moeten gaan totdat doeltref
fende maatregelen genomen zijn.
Toen tijdens de jaren der bezetting
het nog aanwezige voedsel niet meer
het voor jeugdige kinderen en babies
onontbeerlijke vitamine-C bevatte,
was het aan het bestaan der labora
toria voor Toegepast Natuurweten
schappelijk Onderzoek te danken, dat
het er toch kwam. Men stelde alles
in het werk om dit vitamine langs
kunstmatige weg te verkrijgen. De vi-
tamine-C-tabletten kwamen er en dat
betekende, dat het leven van duizen
den jonge kinderen, dat zonder vita
mine zeer fragiel zou worden, behou
den kon bigven.
Een en ander was weer zuiver te
danken aan het feit, dat men er zich
ook in ons land van bewust was ge
worden, dat men de wetenschappelijke
resultaten niet slechts als zodanig
moest beschouwen, doch ook moest
trachten de successen uit studeerver
trek en laboratorium dienstbaar te ma
ken aan de mensheid.
.Dit soort werkzaamheid: toegepast
natuurwetenschappelijk onderzoek,
vordt aangeduid met de betiteling
„research", waarmede op de beste wyze
het begrip wordt uitgedrukt.
Bovenstaande woorden werden Vrij
dagmiddag gesproken in' de slotrede
van prof. dr. H. R. Kruyt, voorzitter
van de Centrale Organisatie T.N.O.
voor het congres van de hoofdgroep
Industrie en de Stichting van de Land
bouw, dat met het onderwerp: „Het
„research-werk" gedurende twee dagen
in de stadsschouwburg te Utreeht werd
gehouden.
De rede van de professor klonk als
een klok en liet een even glashelder
als duidelijk geluid horen. Hij wees op
de noodzakelijkheid van research juist
voor ons land. Als een bedrijf, hoe
klein ook, zich niet op de hoogte houdt
van de resultaten der onderzoekin
gen, gaat het ten gronde. Ook kleine
bedrijven moeten zich althans met de
resultaten der research op de hoogte
houden. Is financieel eigen research-
werk niet mogelijk dan moet men het
aanpakken in samenwerking met an
dere gelijk gerichte bedrijven. Men
moet anders minstens een z.g. „con
tactman" in zijn zaak hebben, die in
staat is een vraag te formuleren en het
ontvangen antwoord begrijpen kan.
We moeten een offensieve research
instellen, zelf het initiatief nemen en
niet de resultaten uit het buitenland af
wachten. Wij moeten de moed hebben
brutaal te zijn. Wetenschappelijk zijn
wij niet inferieur aan het buitenland,
integendeel. Offensieve research kan
leiden tot het verkrijgen van basis
octrooien en dan heeft men op de in
ternationale .markten eerst wat te ver
tellen. Als men zelf iets aan te bieden
heeft, telt men als volwaardig mee.
Duidelijke voorbeelden,
Met enkele zeer sprekende voorbeel
den lichtte prof. Kruyt zijn toespraak
toe.
Op het visserijproefstation wist men
door onderzoekingen te bereiken, dat
groote tube 45 ct
Flinke tube 30ct., «eer
(Ingezonden mededeling).
I'. II i B I
CnDvrlght R.D.P
het want voor de haringvisserij door
koper zó werd verstrekt, dat het voor
taan inplaats van drie jaar vier jaar
mee zal kunnen. Hiermede wordt in
één keer een millioen gulden uitge
spaard.
Het eiland Walcheren zou zonder
„research" enkele maanden langer on
der water hebben gestaan. In het wa
terloopkundig instituut te Delft werd
een reusachtige maquette gebouwd. Het
„eiland" lag in het water. Om de drie
minuten was het „hoog" of „laag" wa
ter. Men bestudeerde de stromingen en
de toestand rondom de gaten in de
dijken. Zodoende vond men in Delft de
juiste wijze om de gaten te dichten.
Mede hierdoor bracht Walcheren in
1946 weer een oogst voort.
Tenslotte wees de spreker er op, dat
elk bedrijf, dat nu met volledig succes
werkzaam is, over tien jaar volkomen
ineengestort zou kunnen zijn als men
de kwestie der research naast zich
neerlegt.
Zes generaties lang werd een olie-
molenbedrijf met goed gevolg ge
dreven. Het ging goed van vader op
zoon, als men zich degelijk gedroeg. De
zevende eigenaar gaf zich over aan de
„drank" en de zaak ging ten gro«de.
Dat ging vroeger zo. Nu komt me» «r
niet meer met degelijkheid alleen.
Bij het sluiten van het congres werd
de suggestie geopperd, hierop aanslui
tend een congres te houden met het on
derwerp: Hoe bedrijven wij research?
In een aantal artikelen hopen wij op
enkele gedurende dit congres gehouden
lezingen nader in te gaan.
WOENSDAG 22 OCTOBER
7 I^ILVERSUM I, 301 m., geeft Nieuws om
ziet K-,6' 8 611 11 uur- VARA: 7,30 Mo
s bi) het ontbijt. 8.50 Voor de huis
VarT'. VPRO: 10,00 Morgenwijding.
A: 10,35 Deanna Durbin zingt. 10,43
D-rl grootmoe's mantel. 11,30 Non Stop
summa. 12,00 Stafmuziek. 2,0'
-maln Rolland". 2,15 Jeugdconcert
Jelle van Sipke Froukjes. 3,30
ken Hocciborst)es". 3,45 Voor de zie
j 4,15 Vragen staat vrij. 5,15 Joh,
c g- 5,34 Ramblers. VPRO: 7,30
Var115' 7,45 Lezen in de Bijbel.
RA: 8,15 Concertgebouworkest. 9,00
't'u- Vleugels van de tijd". 10,45 In de
lr> der poëzie. 11,15 Rustige lichte
avondklanken.
HILVERSUM II, 415 m., geeft Nieuws
'J 7, 8, 1, 7, 8 en 10,30 uur. NCRV.
Gewijde muziek. 8,15 Koraalvoor-
-1 elen van oude meesters. 8,30 Opge
dekte klanken. 9,00 Ochtendbezoek bij
('nge zieken. 9,35 Werken van Moza-t
en Reger. 10,30 Morgendienst. 11,00
■ano-recital. 11,30 Kamermuziek-pro-
gramma. 12,15 Sangh en Spel. 1,15
■andolinata. 1,45 Musette-klanken.
S Rotterdams Strijkkwartet. 3.4)
^Paanse en Zuid Amerikaanse klanken.
4.20 Zingende jeugd. 4.45 Voor jon
gens
en meisjes. 6,00 Pianc-duo. 7,45
ngelse les. 8,15 Parelende klanken
45 Concertgebouw orkest, 10 45
'dtondoverdenking. 11,00 Sweelinck
kwartet. 11>30 Rustige avondklanken.
door
F, DE SINCLAIR
„Ik weet niet, waar je het over
hebt" sprak ze, „maar je zult zeker
vel gelijk hebben".
„Zoals altijd!" scherste hij. „Inspec
teur, een sigaret?"
„Graag", zei Bunt.
Camels" zei De Vries. „Als u er maar
niks bijzonders aan proeft
„Hoezo?"
„Ze zyn gesmokkeld!"
Bunt lachte.
„Meneer De Vries, als u geen groter
zc.nde op uw geweten heeft...."
„Dan heb ik nog wel een kans, hé?
„Floep! Het hele geval maar even
uitstorten", sprak mevrouw De Vries.
Zo had de tas geopend en schudde de
inhoud daar nu van uit op de tafel.
O, hier is de hótel-rekening al van
Parijs.... die loopt... 's kijken.... ja tot
de eerste. Toen zyn we naar Brussel
gegaan tot gistermorgen...."
Bunt keek eens naar de- tasinhoud;
het was een echt rommeltje, rekenin
gen. verfrommelde papieren francs,
enkele nikkelen stukken, een blik
baar nog schone zakdoek, een hand
schoen, een sigarettenkoker, entrée-
biljetten van theaters of bioscopen,
wat knoopjes en touwtjes, een stop-
étuitje.
„Tja, maar nu de rekening van Ho
tel des Colonies", sprak ze zoekend,
„want daar gaat het juist om. Heb jy
die soms. Bert?"
„Nee hoor" antwoordde hg „die rom
mel bewaar jï allemaal".
„Deze handschoen" sprak Bunt ter-
vyl hij die opnam en bekeek. „Me
vrouw dat is alleen de linker. Waar is
ae rechter gebleven?"
„Die zal ook wel ergens zijn", ant
woordde ze, steeds zoekend in de
rommel, „ligt hij hier niet by?"
„Nee", antwoordde Bunt en dan een
pakje uit zyn zak halend. „Maar ik
e.eloof. dat ik hem heb. Kijkt u maar
6 3/4 Peau de Suède".
„Ja!" kreet ze. „Hoe komt u daar
aan?"
„Mevrouw De Vries" sprak Bunt.
die handschoen heb ik gisterenmor
gen gevonden in het bospad, vlak bij
de plaats, waar uw broer vermoord
werd".
VII
Op die woorden van Bunt voer een
<-;-hok zowel door het lichaam van De
Vries als door dat van zyn vrouw.
„Maar dat is een mystificatie!"
1 kreet De Vries.
„Dat kan nooit myn handschoen
zijn!" kreet zyn echtgenote.
„En hier...hier...hi, hi,„." riep de
Vries, die al even bezig was geweest
om zyn portefeuille na te snuffelen
Hier heb ik de rekening al van het
Kótel des Colonies. Je had toch gelijk,
Georgette... kijk... kyk... inspecte n\
en voor betaald afgestempeld op giste
ren! Op welk uur- is de moord be
gaan?"
„Half tien ongeveer. Staat het uur,
waarop u die rekening voldeeJ er op?"
„Nee".
„Maar het was ongeveer acht uur",
sprak mevrouw De Vries. „De trein
ging van de Midi om vijf vóór ne
gen. We kwamen hier aan het Cen
taal Station om half vier aan".
„Heeft u op reis -soms iemand ont
moet, die u kende?" vroeg Bunt.
Nee. niet dat ik weet", antwoordde
De Vries.
„Mevrouw De Vries, wanneer heeft
u deze handscnoenen v-,.cr l,et laatst
gedragen?"
„Gisteren in Brussel. Toen we het
hotel verlieten had ik ze aan. )k heb
ze daarna uitgetrokken toen mijn man
in het station kaartjes nam en ze
toen verwisseld tegen grijze zijden
reishandschoenen, want deze peau de
suède zijn me in de trein te warm"
..Ho es!" kreet De Vries. „Hi, hi, de
- reis... de trein... we hebben geluncht
in het restauratierijtuig... de kwitantie
van die lunch!'
„Die ligt daar" wel ergens tussen",
sprak mevrouw De Vries, die weer
ijverig tussen al de rommel speurde.
„O, hier... asjeblieft, inspecteur... de
rekening van de lunch in het restau
ratierijtuig!" en ze reikte Bunt een
papiertje toe van de bekende vodde-
rige soort met het gewone hierogly-
phen, waarin de hoofdkellner daarop
zijn notities pleegt te stellen.
Bunt bestudeerde het even en knik
te dan glimlachend.
„Erg leesbaar is het niet", sprak hij
„maar ik onderscheid toch twee zeer
belangryke dingen, de datum op gis
teren en het woord Déjeuner".
„Dus?" vroeg De Vries.
„Dus", „sprak Bunt, „schynt dit do
cumentje te bewijzen, dat u op het
ogenblik, dat de moord gepleegd werd,
in de D-trein zat".
„Schynt te bewyzen, nee bewyst!
riep De Vries.
„Mevrouw en meneer De Vries",
sprak Bunt, „ik wens u geluk met de
ze twee documenten, die ik met uw
goedvinden tot me zal nemen: de ho
telrekening uit Brussel en de kwitan
tic van het restauratierijtuig. Maar
daarmee is het raadsel van de verlo
ten handschoen nog niet opgelost.
Zegt u me nu eens mevrouw De Vries:
Is dit uw handschoen, ja of nee?"
(Wordt vervolgd)
Vóór de visite komt, scheer ik me
gauw nog even glad met Philips
„PHILlSHAVE". zegt Staalbaard. Al
leen de steker in het stopcontact en,
terwijl ik lekker in m'n luie stoel blijf
zitten, vliegt mijn baard er af.
Laat U door een demonstratie bij
Uw handelaar eens persoonlijk over
tuigen, hoe gemakkelijk droogscheren
is met
PHILIPS
STAALBAARD
N.V. PHILIPS' VERKOOP - MAATSCHAPPIJ
VOOR NEDERLAND-EINDHOVEN
(Ingezonden mededeling.)
Het Franse Ministerie van Buiten
landse Zaken had bekend gemaakt,
dat aan Nederland 355.890 kilogram
van het door de Nazi's gestolen goud
was toegewezen. Naderhand bleek de
toewijzing slechts 35.890 kilo te zijn.
Men kan ook alles niet op een goud
schaaltje wegen. Houdt U van
een borrel? Ja? Welnu, dan zult U
met leedwezen kennis nemen van het
feit, dat in een voorstad van Londen
een distilleerderij door brand werd
verwoest, waarbij 9000 liter alcohol
een prooi der vlammen werd. Het is
om bittere tranen te wenen! Nu
het toch over drank gaat: Een Engelse
whisky-fabriek zal streptomycine pro
duceren, dat bij de bestryding van
t.b.c., typhus en hersenvliesontsteking
gebruikt wordt. Wie weet, welke per
spectieven er nog zijn voor Schiedam.
Duizenden Hamburgers juichten
en lachten toen een luchtdoeltoren te
Wilhelmsburg de grootste in het
gebied van Hamburg niet bezweek
onder het geweld van de explosie van
ongeveer 12.000 kg springstoffen. De
enigen, die dus sprongen, waren de
Duitsers, zij het ook van misplaatste
vreugde. Een simpel berichtje
voor huismoeders, die wel eens kla
gen over het levensmiddelenrantsoen:
volgens een rapport van het Rode
Kruis heerst in bepaalde streken van
Roemenië algemene hongersnood, zo
dat de bewoners er zelfs toe komen
bladeren, boomschors en zelfs klei te
eten. En dat met de winter voor de
deur! De piloten van de Ameri
can Airlines, die sinds 30 September
in staking zijn, zoeken het hoger op;
ze gaan gamelijk weer vliegen.
De Leidse lichtfabrieken, die dezer
dagen zelf hun 40-jarig bestaan her
dachten, vierden niet minder 64 ju
bilea van leden van het personeel.
Tussen twee haakjes: leest U wel eens
van een jubilerende dienstbode?
Sijtje Boer van Marken is Zaterdag
per KLM voor één weekje naar En
geland vertrokken. Waarschijnlyk wil
zij haar geld daar besteden, waar zij
het in de loop der jaren vandaan
kreeg. De Staatsloterij is weer
met haar trekkingen begonnen. Half
Nederland waagt wederom een gok-
kie. Veel geluk en bij voorbaat de
honderdduizend. Tabé!
