_DE JEUGD-KOERIER
r
Dat muisje had een staartje
Prijsraadsel
Wie het laatst lacht, lacht het best
Hallo, Jongens en Meisjes!
Ons lachhoekje
Hei eerste massa-proces te Berlijn
Salomo's gevraagd
De staking bij de „Holland"
PODIUM'
Bommenwerpers op Schiphol
DAMRUBRIEK
DE ERNSTIGE ZIEKE
De Water-Demon
Afval
HET EERSTE MASSA-PROCES IN BERLIJN. In de Russische zóne is
van Sacksenhausen begonnen. Op bovenstaande afbeelding wordt één der
moorden in het kamp gepleegd heeft, door de Russen
De inwoners van Arcen hebben plezier! Plezier, om een behaalde over
winning op 't dorpje Velden, waarmee het één gemeente vormt. Het was
namelijk voorgekomen, dat bij de vorig jaar gehouden gemeenteraads
verkiezingen het dorp Velden voor het eerst sedert de gemeentelijke
lotsverbondenheid met 971 tegen 970 stemmen in de meerderheid bleef
en zodoende te beslissen had over de plaats waar het nieuwe gemeente
huis gebouwd zou worden. Arcen wa in last. In allerijl werden controles
toegepast en men kwam erachter, dat de stem die Velden de meerderheid
had gegeven te laat was gekomen, en na veel verwikkelingen werden
de verkiezingen ongeldig verklaard. En nu deze thans opnieuw gehou
den zijn, staat Arcen met 1010 stemmen boven Velden, dat er 996 be
haalde.
Arcen heeft deze overwinning niet
zonder moeite in de wacht weten te
slepen. Uit alle delen van het land
heeft men een jaar lang nieuwe inwo
ners pogen te trekken en alle namen,
die op de Arcense kiezerslijst voor
kwamen, maar welks dragers elders
in het land vertoefden, werden naar
het dorp teruggehaald, want men
moest en zou de Veldenaren verslaan.
Alles wat maar stemgerechtigd was
moest opkomen, zieken, lammen, blin
den, doven en iedereen die niet lopen
kon werd met uit Venlo gerequireevde
v/agens, taxi's en auto's afgehaald en
weer thuis gebracht. Tijd was geld en
zij, van wie verwacht werd, dat zij op
de plaats van inwoning zouden stem
men, werden tot grote spoed aange
maand, hun echter die men van sym
pathieën voor de andere gemeente ver
dacht werd aangeraden maar kalmpjes
aan te doen. En dank zrj al deze stre
vingen, heeft Arcen haar traditionele
meerderheid weten te handhaven. On
middellijk na het bekend worden van
de overwinning, trok de harmonie met
feestmarsen door het dorp en in de
café's heerste 'n uitgelaten stemming.
In Velden daarentegen werd de at
mosfeer gekenmerkt door verslagen
heid. De bewoners dromden in groep
jes bijeen om de ramp te bespreken
of men schoolde tezamen in de huizen
van vooraanstaande leiders van het
verzet tegen Arcen. Dreigementen
weerklonken. Als de Arcenaren het
zouden wagen zich in Velden te ver
tonen, zouden zij eruit gekogeld wor
den met rotte eieren en anderen
schreeuwden: „Weg met Arcen, an
nexatie bij Venlo".
Maar Arcen is er nog niet! De
meerderheid van stemmen is bereikt,
maar er zit een addertje onder het
gras en dat addertje is het kleine ge
huchtje Lomm, dat juist tussen Arcen
en Velden ligt. In de gemeenteraad
hebben Arcen en Velden thans n.1.
beiden vijf zetels en één zetel is ten
deel gevallen aan een inwoner van
Lomm, die een venijdig kereltje
blijkt te zjjn. Wanneer men nu zal
gaan stemmen, waar het nieuwe ge-
thans het proces tegen 16 tyrannen
kampleiders, August Roken, die 300
verhoord.
1
Sedert 25 Augustus wordt er gestaakt
aan de meelfabriek „Holland" te Am
sterdam. Op verzoek van de Stichting
van de Arbeid en de Raad van Vak-
centralen riep de directie gister de ar
beiders bijeen.
Het stakingscomité riep de arbeiders
in een andere zaal bijeen en adviseerde
niet op de voorstellen in te gaan daar
men de Raad van vakcentra len niet
vertrouwde.
Aan de diverse arbeiders die wel op
de door de directie uitgeschreven bij
eenkomst verschenen, werd o.a. mede
gedeeld, dat de minister van Landbouw
heeft medegedeeld, dat, wanneer de
productie niet spoedig hervat wordt, de
regering in het belang onzer voedsel
voorziening zal ingrijpen en van re
geringszijde maatregelen worden geno
men om de „Holland" weer in bedrijf te
stellen.
meentehuis moet verrijzen, is men af
hankelijk van deze Lommenaar, die
echter geniepige plannetjes koestert.
Inzake de raadhuiskwestie voelt
deze heer uit Lomm namelijk
even weinig voor Arcen als voor
Velden, maar des te meer voor
Lomm en daar doet zich een op
lossing voor, die zelfs Salomo in
ai zijn wijsheid nog tot ere ge
strekt zou hebben. En het ventje
uit Lomm denkt: „Wie het laatst
lacht, lacht het best" of: „Als
twee honden vechten om 'n
been
Voor Amsterdam geldt, dat de stad
iedere week in een bepaald „teken"
staat. De ene week zijn dat vlammende
aanplakbiljetten, waarop de gemeen
schap met nog vlammender letters kan
lezen, dat kampioenbokser X uit zal
kernen tegen kampioenbokser Y en dat
2 een nog veel fameuzer „pricefigh-
ter", tegen de winnaar uitkomt. Of het
is de mededeling, dat de kunstijsbaan
in de Apollohal weer voor het vulgus
profanum geopend is, voor schaatsen
rijders en voor lieden, die de schoon
heid willen puren uit jeugd, gratie en
een edel lijnenspel. Van de week staat
de hoofdstad echter in het teken van
twee films. Zo is daar een aantal affi
ches aangeplakt, waarop de argloze
voorbijganger een afbeelding aan
schouwt, die suggesties opwekt aan het
Noorderlicht. Hij vergist zich echter
en als hij z'n ogen beter de
kost geeft zal hij zien, dat dit
de manier is waarop de allerlaatste
film van het allergrootste formaat wordt
geannonceerd: „Het Lied van Berna-
dette". Men herinnert zich misschien
dat Franz Werf el, de beroemde auteur,
tijdens de bezetting naar Frankrijk ge
vlucht, de gelofte deed, dat hij 'n werk
zou schrijven, gebaseerd op het won
der van Lourdes (Werfel was onderge
doken in Lourdes). Hij hield woord en
hij schreef een prachtig boek, dat esn
wereldsucces werd en dezer dagen ook
in Nederlandse vertaling zal verschij-
nen.
Nu is dit een boek van waarlijk grote
allure en ook een boek, zoals mea ze
maar af en toe in handen krijgt. Vol
komen begrijpelijk dat de celluloid-
leveranciers van Hollywood, met name
de big bosses van 20th Century Fox, de
slimme hoofden bij elkaar staken en
de rechten voor een film, gebaseerd op
dit boek, aankochten. Voor de film, die
gisteren is beginnen te lopen in de
hoofdstedelijke theaters. De aankondi
gingen luiden ongeveer: waardig,
machtig en diep-menselijk! Een film
werk, zo ontroerend mooi, dat een,
ieder hierdoor zal worden gegrepen en
ademloos zal meeleven....! Bekroond
met 5 Academy Awards waaronder aie
voor de beste actrice van het jaar
VOOR JENNIFER JONES! En een
andere: ....Franz Werf els onsterfelijke
roman brengt U op het witte doek een
groots, aangrijpend drama het ver
haal van een eenvoudig meisje met een
onwankelbaar geloof....
Dit alles is in hoge mate verdacht,
als U het mij vraagt. Goede wijn, zegt
men, behoeft geen krans en de aller
beste dus zeer zeker niet. Waarom dan
deze bombastische kanonnade van ge
meenplaatsen? Waarom dit smakeloos
gedoe, dat de film als zij kwaliteiten
bezit (en dat is altijd nog mogelijk!)
geen goed, doch alleen maar kwaad
doet?
En hetzelfde geldt voor die andere
film, die „iedereen" moet zien, omdat
zij de beste van allemaal is (hetgeen
van iedere film gezegd wordt): „De
Woeste Hoogte", gemaakt naar de ge
lijknamige beroemde roman van die
zonderlinge Engelse domineesdochter
Charlotte Bronté. Dit alles is alleen
maar verdacht. Als een film werkelijk
goed is, waard is gezien te worden, dan
komt men toch. Bewijs? „Les enfants
du Paradis" die binnenkort z'n 40ste
week tegemoet gaat. En zonder propa
ganda.
De afgelopen week was een bijzon
dere in muzikaal opzicht. J.1. Zondag
middag bevonden zich in het Concert
gebouw twee grootheden van de eerste
rang: de pianist Arthur Rubinstein en
de dirigent Bruno Walter. Rubinstein
speelde het Pianoconcert in E van
Chopin en het werd een brillante ge
beurtenis, die een ongekend enthou
siasme bij de aanwezigen heeft weten
te wekken. Hetzelfde geldt voor
Mahlers 1ste Symphonie, in hetzelfde
programma uitgevoerd. Het was cén
dier concerten waarover nog weken
nagepraat wordt, in Amsterdam. Pre
cies als over het feestconcert, eveneens
in het Concertgebouw gegeven ter her
denking van Willem Andriessen's 60ste
verjaardag. Neerlands eerste pianist
vertolkte Beethovens 4e en 5e piano
concert en wederom bevestigde hij zijn
reputatie van groot kunstenaar en fa
belachtig pianist.
De belangrijkste toneelgebeurtenis is
op het ogenblik ongetwijfeld de opvoe
ring van Richard III door het Amster
dams Toneelgezelschap in de Stads
schouwburg. De critiek is eenparig van
oordeel, dat het ensemble zichzelf heeft
overtroffen met dit koningsdrama van
Shakespeare. Van Dalsum speelde de
titelrol, bijgestaan door Loudi Nyhoff,
Paul Huf, Louis van Gasteren en ver
scheidene andere prominenten. Het is
jammer, dat dergelijke manifestaties
van groot toneel beperkt moeten blij
ven tot die zalen, die daarvoor de
ruimte en accomodatie bieden. Van
avond wordt een reprise gegeven en
gelukkig diegenen, die in de gelegen
heid zijn getuige er van te mogen we
zen.
En dan is er van allerlei van kleiner
en de kleinste allure. De wereld moge
dan door de knieën zakken van zorgen
en bittere vooruitzichten, het amuse
ment viert op de hoogst mogelijke wijze
hoogtij en de variété's en cabaretzalen
puilen avond aan avond uit. Men gaat
zich alleen afvragen: hoe betaalt men
dat alles?
Die vraag werpt zich óók op als men
langs de podia der luxe damesgarde
robes wandelt. Bontjassen van, pak
weg, 3000.en daaromtrent zijn geen
zeldzaamheden en als men zo een enke
le maal getuige is van een of andere
première of ander officiële gebeurtenis
in Amsterdam en ook daar een praal
aanschouwt, die lichtelijk vóóroorlogs
aandoet, dan komt men tot geen andere
conclusie dan dat ook in deze jaren
van benardheid en teruggang nog
steeds de bokken van de schapen ge
scheiden zijn
ANTHONY VAN KAMPEN.
Zestien twee-motorige duikbommen
werpers streken gistermorgen ca. tien
uur neer op Schiphol. Deze machines
zijn in Zweden gebouwd in opdracht
van Abessinië.
's Morgens startten zij van Malmö
voor de aflevering te Addis Abeba.
Na enige uren op de Amsterdamse
luchthaven te hebben vertoefd, ver
volgde het eskader, dat wordt vooraf
gegaan door een Bristol-Airfreighter,
de vlucht.
Bemanningen van de Zweedse lucht
macht voeren deze vlucht uit onder lei
ding van captain Djernd von Rosen.
Deze ex-oorlogsvlieger en oud-KLM-
piloot zal enige tijd in Abessinië blij
ven ter instructie van het personeel, dat
deze bommenwerpers zal bemannen.
Oplossing probleem no. 4.
Stand: Zw. 9 sch. op: 2, 4, 7, 8, 9, 15,
20, 30, 37 en dam op 6.
Wit 9 sch. op: 18, 23, 28, 29, 32, 33, 39,
43, 44 en dam op 41.
Oplossing: 1. 23—19 (37 x 46), 2. 28—23
(46 x 28), 3. 33 x 22 (6 x 13), 4. 39—34
(13 x 29) en 5. 23 x lü Zeer mooi!
Een slagzetje.
Zw. 10 sch. op: 2, 4, 6, 7, 8, 9, 12, 14,
20, 21.
Wit 10 sch. op: 16, 22, 25, 27, 32, 33, 38,
41. 42, 43.
Wit aan zet speelde: 2218 (12 x 23),
32—28 (23 x 32 gedw.), 33—28 (32 x 23),
42—37 (21 x 32), 37 x 10 (4 x 15), en
25 x lü
Ter oplossing voor deze
week:
PROBLEEM 5
van P. Kleute Jr. te Wassenaar.
(Zie diagram).
Zw. 7 sch. op: 9, 19, 26, 29,
36, 39, 45.
Wit 7 sch. op: 20, 37, 38, 40,
47, 48, 49.
Laatste zet van zwart was
34—39. Wit speelt en wint.
Ook deze week ontving ik weer verscheidene briefjes van kinderen, die mij
alleen vroegen om in ons kringetje opgenomen te mogen worden en verder niets
schreven. Deze jongens en meisjes beantwoord ik hier niet afzonderlijk, maar
wei heet ik hen hartelijk welkom. Ik hoop, dat ze trouw mee zullen doen!
Verder moeten jullie voorlopig even wachten met het vragen om postzegels en
sigarenbandjes. Ik heb nu zoveel kinderen op mijn lijst staan, dat het geruimen
tijd zal duren voor ik allen de beloofde postzegels of sigarenbandjes toegestuurd
zal hebben. Iedere week verstuur ik een gedeelte en geleidelijk komen juljie
allen aan de beurt. Dus niet ongeduldig worden! Het is mij ook deze week
onmogelijk om alle briefjes te beantwoorden. Maar jullie weet het al: wie van.
daag zijn naam niet vindt, kan er op rekenen volgende week aan de beurt te
komen. En nu ga ik gauw beginnen.
Jan Bakker, ik wil graag postzegels hebben. Hannie Woestenburg, je moet
niet zo somber zijn. Volhouden, dan win je vast ook een een prijs. Piet Groot,
vond je de raadsels deze week moeilijker? Ik heb nu tenminste geen oplossing
van je ontvangen! Dieuwie van der Berg, fijn, dat je ook mee doet Jan
van Essen, niet zo ongeduldig, jó. Je komt aan de beurt voor postzegels. Groeten
aan Charles en Hilde. Klaas Wim Koster, dat komt uit: vorige week was je
brief te laat. Jammer, hè? Vond je het prijsraadsel van deze week moeilijker?
Ali Zilver, je beloofde me deze week een brief, maar ik heb niets ontvangen
Was het raadsel te moeilijk? Nellie Weeshoff, dank je wel voor de pcstzegels,
Marijke Bontekoning, ik heb je deze week gemist. Tineke de Rooy, natuur
lijk mag je mee doen. Kees en Bets Houter, als jij, Bets, nu Kees helpt, kun
nen jullie steeds de raadsels oplossen. Wel bedankt voor de postzegels, Bets. Zeg
Kees, nu je naam in de krant staat, ga je nu weer schrijven? Stynie Middel
koop, dank je wel voor het verhaaltje, Tinie Teijema, wel bedankt voor de
postzegels. Henk de Graaf, ik ben blij, dat je De Jeugd Koerier zo gezellig
vindt. Doe maar trouw mee! Gert Frens, dank je wel voor da postzegels. Die
zegels geef ik weer aan kinderen, die verzamelen, Gert. Je bent er vroeg bij met
je cadeautjes voor Sinterklaas! Tlny de Wit, wat een gezellige brief schreef
je me. Zeg, wat suf, die 4 voor de laatste Franse repetitie. Maar in ieder geval
sta je nog op bijna een 8. Binnenkort ben je aan de beurt voor postzegels
Dank je wel voor de sigarenbandjes. Geri Bakker, jou beantwoord ik onmid
dellijk achter je vriendinnetje. Dan zijn jullie ook hier samen. De „Spirit of
Louis'1 is het vliegtuig, waarmee de Amerikaan Lindbergh de eerste vlucht over
de Atlantische Oceaan van Amerika naar Parijs maakte. Klaartje Breebaart,
en of ik je briefjes krijg! Maar ik heb helaas te weinig ruimte om iedere week
alle briefjes te beantwoorden. En dan blijft de rest tot de volgende week lig
gen. Is je vriendinnetje al weer beter? Tini Wit, wie is je vriendin? Dank je
wel voor de sigarenbandjes. Piet van Leeuwen, keurig hoor voor de eerste
keer! Jap ie Peetoom, wel bedankt voor de postzegels. EUy de Boer, ik dank
je wel voor de postzegels en sigarenbandjes. Wanneer gaat je zusje meedoen?
Annie de Haan, je vraagt of ik wel eens in Hoorn geweest ben. En of! Ik
ben er zelfs geboren. Ali Ott, nee maar, wat stuurde jij me een voorraad
sigarenbandjes. Dank je wel hoor! Alle Butter, wel bedankt voor de post
zegels en het raadsel. Nee, je hebt gelijk, dat het niet moeilijk is. Dina van
Os, wat heb jij je postpapier mooi versierd. Bedankt voor de sigarenbandjes.
Wim Veenstra, 't was erg jammer, maar vorige week kwam je briefje te laat.
Maar nu was het op tijd hoor! Ik geloof vast, dat je een trouw neefje zult
worden. Dag naamgenoot! Cor Leibbrand, ik hoop, dat je geregeld mee zult
doen. Theo van Heukelom, bedankt hoor voor de postzegels. Ja, ze zijn
bestemd voor zieke kinderen. Tenminste de binnenlandse. De buitenlandse zijn
voor kinderen, die postzegels verzamelen. Trijnie Waterman, hoe vind je het
in Den Helder? Jammer, hè, dat de herfstvacantie weer voorbij is. Dank je wel
voor je versje. Marina Waterman, hoe gaat het nu met jullie opa? Bedankt
voor het versje, Marina. Nellie in 't Veld, geduld maar! Eens win je wel
een prijs. Blijf maar trouw mee doen. Otto Goënga, jij hebt maar een lieve
tante, die je zo trouw helpt met de raadsels. En ze waren goed, hoor Otto.
Hetty en Tia Veen, wat jammer, dat de oplossingen weg zijn Maar misschien
kan ik je helpen. Is de oplossing van het eerste raadsel misschien „duizend-
schoon"? Goed? Hanny Busting, fijn, dat je zo zuinig op De Jeugd Koerier
bent! Ali van Beek, nee je bent helemaal niet te oud, hoor! Doe maar gere
geld mee. Nel de Groot, je staat op de lijst voor postzegels. Maar je moet nog
even geduld hebben Anna Reinderman, ik wil graag postzegels van je heb
ben. Eefje van Dort, zorg maar, dat de krant niet weer wegraakt. Of is het
deze week weer gebeurd? George Sevenhuysen, uit je brief merk ik, dat jij
wel veel van dieren houdt. En wat een fijne tuin hebben jullie Heb je goed
met plukken geholpen? Leen de Kok, er komt binnenkort inderdaad een
'ekenwedstrijd Laat dan zien, wat je kunt. Leen! Nelly Klomp, dank je wel
vo°r de mooie tekening. Mijn achternaam Nelly, Ja, die blijft geheim. Dag!
■r'ia Rotgans, die tekeningen bij de oplossing waren heel aardig bedacht! Dank
•ie wel voor het versje, knap gemaakt hoor, Ria! Elly Rotgans, jij hebt ook
al van die leuke tekeningetjes gemaakt. Ook bedankt voor het versje. Mara
Voller, je oplossing was op tijd hoor, meisje. Annie Wiedenhoff, wel bedankt
voor de postzegels Geja Geus, dat vind ik erg knap dat je met je 9de jaar
in de 5de klas zit! Dank je wel voor de sigarenbandjes. Je staat op de lijst
voor postzegels. Wim en Martin Bas, welkom in ons kringetje! Anneke van
der Molen, niet meer zo vergeetachtig zijn! Henk Stempher, ja dat broertje
van je is nog wel wat te jong om mee te doen! Herman Berkhout, dark je
wel voor de postzegels.. Trude du Crocq, welkom in ons kringetje! Lena
Toen, heb Je het boek al ontvangen? Bedankt voor de raadsels.
OOM WIM.
Robbie kwam uit de stad en lo
geerde met vacantie buiten. Nog nooit
had hij een echte markt gezien. Hij
genoot dan ook, toen hij op Zater
dagmorgen daar tussen allerlei kra
men en tenten de buitenmensen zag
rondlopen met hun gekleurde halsdoe
ken en verschillende kappen. „Enig",
zo heel anders dan bij ons".
Naast kramen, opgestapeld met uit
gezocht fruit, weer andere met aller
lei dingen, die je in de stad nooit
zag. Leuke olielampen, houten melk-
krukjes, hele risten blankhouten
klompen en kanten stof voor mutsen.
Maar het leukst was toch de pluim-
veemarkt, die even verderop gehou
den werd. Gesnater, gekakel en ge
krijs, dat horen en zien je verging
Prachtige hanen met fel gekleurde
staarten, vette ganzen, hennen en
duiven, alle in manden en korven,
probeerden uit alle macht hun ver
loren vrijheid te herwinnen, vooral
als een toekomstige koper een luikje
of klep opende om de levende waar
te keuren.
Toen hij lang genoeg had rondgeke
ken en weer naar huis wilde gaan,
kreeg hij een boertje in het oog, die
zijn klepmandje op de grond had ge
zet en druk met een handelaar stond te
praten. Hij leek Robbie niet erg vrien
delijk en plotseling kwam de lust tot
plagen in hem op. Dat mandje op de
grond trok hem erg aan. Maar eerst
haalde hij een papieren zakje te voor
schijn, waarin hij een stel klisters ge
daan had. Je weet wel, van die ha
kerige dingen die zo gemakkelijk
overal aan blijven hangen. Heel stil
letjes gooide hij er een paar op de jas
van het boertje, dat niets merkte naar
het scheen. Toen sloop hij stil naar 't
mandje om de rest van de klevertjes
er in te stoppen. Voorzichtig lichtte
hij het klepje op en.... daar ging de
hele inhoud aan de haal. Springend en
fladderend zochten de vlugge diertjes
een goed heenkomen. Dat was me een
schrik voor Robbie.
Als een haas zette hij het op een
lopen. Maar dadelijk klonk achter
hem een zware stem: „Staan blijven".
Een vlugge kleppermars van zware
schoenzolen op de straatstenen en de
boer had hem al bij de kraag. Een
klinkende oorvijg deed zijn rechter
wang gloeien als vuur. „Waar zijn
mijn kuikens?" klonk de kwade bas
stem. Verschrikt en beteuterd stond
Robbie daar, zijn hand in afweer aan
zijn hoofd. Want het gezicht van de
boer, die breeduit voor hem stond, be
loofde niet veel goeds. De kuikentjes
....ja, waar waren die? „Weet je 't
niet? Nou, dan weet ik het wel. Geef
je adres maar, dan zul je ze uit de
spaarpot betalen".
En zo kon Rob zijn nog magere
spaarvarken slachten om de wegge
lopen kuikentjes te vergoeden.
De beroemde Engelse geneesheer
Lord Lister werd eens midden in de
nacht bij een rijke heer geroepen, die
meende ernstig ziek te zijn. De dokter
ging, onderzocht de zieke nauwkeurig
en keek heel ernstig.
„Moet ik sterven, dokter?" vroeg
de patiënt, die met angstige blikken
had toegekeken
„Roep de familie van mijnheer", zei
Lord Lister, „en waarschuw ook de
notaris".
„Is het zo ernstig, is er helemaal
geen hoop meer voor me?" stamelde
de verontruste heer.
Er viel niets te lezen op het gezicht
van de arts.
De inderhaast gehaalde familieleden
verschenen en ook de notaris trad het
vertrek binnen.
„Maar dokter," vroeg de laatste, „is
de toestand wezenlijk zo zorgwekkend,
dat we om deze tijd allen hier moes
ten komen?"
„Neen", antwoordde Lord Lister,
„maar ik wil niet de enige zijn, die
voor niets uit zijn bed wordt gehaald".
En hij verliet zonder verder nog iets
te zeggen het verblufte gezelschap.
(Ingez. door Annie Kloosterboer)
Deze week werden de prijzen ge
wonnen door:
Pietje Kiekebos, Heemskerker-
weg 155, Beverwijk.
Tineke Mol, Berkhout A 274.
Geri Wesselius, Boezemsingel 47,
Alkmaar.
Leen Rijkers, Emmastraat 38, Den
Helder,
die ieder een boek krijgen toege
stuurd.
Verder stuur ik nog als troostprijs
het boekje „De Water Demon"
toe aan:
Elly de Boer, Tweeboomlaan 3,
Hoorn.
De oplossing was:
I. Metselaar, 2. Kruidenier, 3.
Politieagent, 4. Behanger.
En hier is het nieuwe raadsel:
Het geheel is een spreekwoord en
bestaat uit 21 letters.
3, 9, 13, 17 is een bloem.
II, 3, 2, 2, 5 is langzaam.
20, 12, 6, 3 is een metaal.
8, 13, 10, 4, 16, 11 is een zeldzame
ster.
7, 16, 5, 4, 21 is een cijfer.
17, 18, 19, 13, 13, 1 is mooi.
8, 13, 15, 20, 14 is een dier.
De oplossingen moeten uiterlijk
Woensdag a.s. gezonden worden
naar de „Jeugd Koerier", p.a.
Bureau van deze krant. Duidelijk
op de adreszijde schrijven „Jeugd
Koerier".
Onder de meisjes en jongens, die
goede oplossingen inzenden, ver
loot ik weer boeken.
Hebben jullie bij je vriendjes of
vriendinnetjes het boekje „De Water-
Demon" al gezien? Jullie zult wel ge
hoord hebben, dat het een spannend
verhaal is, dat jullie ongetwijfeld in
één adem zult uitlezen. Nu hebben we
rog een kleine voorraad van de boek
jes over.
Vraag aan je ouders of je er een
mag kopen. De prijs is slechts 75 ct.
Zorg dat je er vlug bij bent, want de
voorraad is zeer beperkt. En wie het
eerst komt, het eerst maalt!
Koning Maximiliaan I van Beieren
ging eens op een ochtend over de bin
nenplaats van zijn paleis, toen hij 'n
man uit de zijvleugel zag komen, waar
de hofkeuken was. Het viel de ko
ning op dat de jaszakken van de man
wijd uitstonden. Toen deze zag, dat de
vorst hem oplettend aankeek, toon
de hij zich zo verlegen, dat de koning
vroeg waar hij vandaan kwam. „Uit
de hofkeuken, Uwe Majesteit", was 't
antwoord. „Ik krijg van tijd tot tijd
van de kok wat afval". Uit één van
zijn zakken stak een kloeke visstaart,
die hij angstig met zijn hand probeer
de te bedekken.
„Is die vis daar misschien ook af
val? Laat eens zien?" Het bleek een
flinke karper te zijn. „Schiet maar
op", sprak Maximiliaan, „en als je
weer eens afval haalt, moet je de vis
wat kleiner nemen of je zakken laten
vermaken".
En hartelijk lachend wandelde de
koning weg.