ENKELE GROTEN DER AARDE
IN HET JAAR DAT HEENGING*
DE
Werkelijkheidszin
en Vertrouwen
Wu
A/s de zand'oper
wordt omgekeerd
REDDING BRENGEN
Geen onvermengde
voldoening
Wat dan?
LUISTEREN
NAAR....
FEUILLETON
Durf te Leven
Wereld op 'n keerpunt
KUNNEN
O mensengeslacht", schreef Dan te, „hoeveel stormen en verliezen, hoevele
schipbreuken moet gij doorstaan, zolang gij, een veelhoofdig monster ge
worden, nog haskt naar verschillende doeleinden". Er zijn ruim zes eeu
wen vergaan, sinds de burgers van Ravenna van deze woorden konden kennis
nemen. En gedurende deze zes eeuwen werden zij volkomen bewaarheid.
Want nu, op de laatste dag van het jaar 1947, is de wereld nog verdeeld en de
mensheid nog niet eensgezind. Het heeft er zelfs de schijn van, dat wederom
stormen en veriiezen en schipbreuken de volkeren gaan teisteren. Is het niet
ean moedeloos te worden?
Maar in hetzelfde boek „Over de monarchie" lees ik: „Waar ooit een twist kan
ontstaan, daar moet deze kunnen worden beslecht. Anders zou er een onvol
maaktheid zijn, welke niet kon worden opgelost, en dit is onmogelijk, daar God
en de natuur in het ncdige niet tekort schieten".
Men zou erover kunnen twisten, of Dante de juiste leidsman is in het inferno
van deze dagen. Zijn gedachten geven echter nog immer blijk van een realisti
sche kijk op de werkelijkheid en bovenal van vertrouwen. En deze beide
factoren zijn na zes jaar oorlog met de wapenen en twee jaar in woord en
geschrift noodzakelijker dan ooit Want het past ons, te bedenken, hoeveel strijd
de wereld trswlotte nog zal verdragen.
besluiten genomen, zo wat betreft de
verdeling van Palestina en de instel
ling van een „Kleine Assemblée." Er
werden sinds half September te Lake
Success en Flushing Meadows een
kleine vijftig voltallige zittingen en
meer dan vierhonderd commissiever
gaderingen gehouden. En het totaal
der aangenomen voorstellen is zelfs
niet ver van de honderd.
De grote tegenstelling, welke reeds
bij de geboorte van de Verenigde
Volkeren reden ,tot bezorgdheid gaf
bleef evenwel bestaan. Zelfs in de
zeer kleine kring der Grdte Vier
kwam het niet tot 'n compromis, laat
staan tot volledige overeenstemming.
Dus ziet het er naar uit, dat de ge
droomde éne wereld voorlopig een il
lusie zal blijven, en dat wij, Europe
anen, de meeste last zullen hebben
van de brokken.
j-jezc terugblik op het voorbije
jaar kan er niet een zijn van
onvermengde voldoening. Zeker,
er werden besluiten genomen en
daden verricht, welke reden ga
ven tot blijdschap. Maar de ten-
denz van 1947 was toch die van de
twijfel, van het wantrouwen voor
al. En waar t wantrouwen nooit
de basis kan zijn voor herstel en
Opbouw, ligt t voor de hand, dat
wij de achter ons liggende drie
honderd vijf en zestig dagen
slechts even zovele wankele stei
gerpalen kunnen noemen op een
drassige bodem.
De steigerpalen werden geslagen,
■aker, en er zijn timmerlieden en met-
gelaars aan het werk. Het keiharde
fundament echter, wanneer zal dat
Worden gelegd? Waarom wij dan ook
eigenlijk met recht kunnen zeggen
dat wij in een omgekeerde wereld le
ven. Toen het jaar nog maar enkele
dagen oud was, kreeg de bouwer van
aRockefeller Center", Wallace Harri-
gon, opdracht, plannen te ontwerpen
Voor de U.N.O.-gebouwen aan de East
tliver. Over het voortbestaan van de
1 tJ.N.O. zelf heeft menigeen sindsdien
het hart vaak vastgehouden.
Wat niet wil zeggen, dat de U.NO.
plets bereikte. De tweede Algemene
vergadering heeft zelfs belangrijke
DE SCHEIDING
rtoor dit, ons werelddeel, loopt thans
immers een bredere scheidings
lijn dan ooit. Duitsland staat voor
een volledige splitsing. Zij, die voor
en achter de oude demarcatielijn wo
nen, krijgen steeds sterker het gevoel,
op de rand van een afgrond te leven,
of liever op de rand van een kolken
de krater. Hier en daar spatte er zelfs
al een druppel lava naar buiten.
Frankrijk en Italië hebben in
het afgelopen jaar een zware dobber
gehad, om het hoofd koel te houden.
Daar was men immers getuige van
een klein maar hevig offensief tegen
de dam, die de hoogste nood in West-
Europa moet keren, 't plan-Marshall.
Ook Engeland kwam er niet
zonder kleerscheuren van af, ondanks
I de algemene vreugde om het geluk van
De speciale ambassadrice van Ar
gentinië bezocht Europa, welk be
zoek veel opzien baarde. In Spanje*
vond zij een groots onthaal, in
Zwitserland werd zij bekogeld met
tomaten. Het Argentijnse graan en
vlees waren oorzaak, dat zij ook in
Frankrijk en Engeland ontvangen
werd.
di
DE GACLLE.
In deze rij van groten uit het al
gelopen jaar mag generaal de
Gaulle niet ontbreken. De snel stij
gende aanhang van Frankrijk's
sterke man uit de bezettingstijd is
een gevolg van de ondermijnende
Stakingen en troebelen, die de
ifaflsep te vewtiteeu.
Laat men zich geen illusies over
het antwoord maken: alles of
niets. Er is geen middenweg. Of
we blijven gescheiden, elk binnen
zijn eigen nationaliteit, binnen die
magische cirkel van militaire ge
heimen, welke alleen dwazen in
„offensieve" of „defensieve" kun
nen verdelen, óf we dompelen
onze naties in één enige natie en
onze politiek in één enige poli
tiek. De atoombom heeft drie in
drukwekkende ruïnes gemaakt:
Hirojsima, Nagasaki en het Hand
vest van San Francisco. Niets
minder dan een nieuw geloof,
voor ons allen gemeenschappelijk,
kan ons redden van de verwoes
ting van de volgende oorlog.
Salvador de Madariaga
Philip en Elizabeth. De economische
toestand van Groot-Brittannië ver
slechterde bijna zienderogen. En de
afwikkeling der zaken in India,
maar vooral de Palestijnse
kwestie berokkenen Attlee en de zij
nen zware zorgen.
Er is evenwel één land in Europa,
dat de gemiddelde Nederlander uit
eigen aanschouwing of meer nog van
horen zeggen, een paradijs pleegt te
noemen, België. Dit zit 'm uiter
aard in de nylons en de vrije chocola.
En werkelijk, onze Zuiderburen zit
ten niet zo krap in de dollars als de
meeste andere Europese staten. De
koningskwestie bleef echter de gemoe
deren hevig bezighouden. En.vele
Belgen ook de Benelux. Al moet
gezegd, dat de voordelen van de Unie
geleidelijk aan niet alleen door de
drie partners, maar ook door vele an
dere landen worden erkend.
Ook in Oost-Europa is een streven
naar eenheid merkbaar, alhoewel daar
de intenties wel enigszins anders zijn,
dan in t Westen. De S o v j e t-U n i e
bouwt langzaam maar zeker aan een
hechte muur van satellieten. De laat-
sten sluiten, met name in de Balkan,
pacten en verdragen, waarvan men de
mogelijkheid tien jaar geleden cate
gorisch zou hebben ontkend. Maar er
gebeuren erger dingen in deze landen:
de vrije wereld zal schande blijven
spreken over het lot van Petkoff en
Maniu; de Poolse boerenleider Miko-
lajczyk zal buiten zijn land kunnen
blijven strijden voor de juiste opvat
ting der democratie.
DE HULP
J-Jet komende jaar zal ongetwijfeld be
slissend zijn voor de toekomst van
de Oude Wereld. In hoever de hulp
van Amerika een eventueel blij
vend herstel zal kunnen doen aanvan
gen en bespoedigen, valt nog met te
zeggen, ook al werden concrete cijfers
gepubliceerd en tonen de Staten zich
per slot van rekening niet afkerig van
het verlenen van bijstand. Dat Was
hington hierbij ook oog heeft voor zijn
eigen mogelijkheden en lasten ligt
voor de hand, maar is het de Ameri
kanen kwalijk te nemen? Amerika
heeft trouwens zorgen genoeg, en niet
alleen om zijn atoombom, die de Rus
sen nu ook zouden kunnen maken, of
om de paar filmsterren, die van on
vaderlandse activiteit of misschien
mentaliteit werden beschuldigd. Ame
rika ziet naar Rusland, zoals Rusland
Amerika in het oog houdt. Deze weder
zijdse observatie strekt zich uit over
de gehele wereld en heeft haar tref-
punten behalve natuurlijk in Europa,
vooral in het Midden- en Verre
Oosten. Het zijn niet alleen de olie-
belangen, welke de Grote Twee wan
trouwend tegenover elkaar doen staan.
De oorzaken van de scheiding liggen
dieper. Er zijn, zoals bekend, hoogst
belangrijke principiële verschillen.
Waarmee ik terugkom op mijn punt
van uitgang, zolang het wantrouwen
blijft bestaan, zullen de verschillen
groter worden. Hierover valt niet
meer, maar ook niet minder te zeggen
HET NIEUWE GELOOF.
Calvador de Madariaga, die wij elders
op deze pagina de belangrijkste
vraag van deze tijd liet.n beantwoor
den, vult dit antwoord in zijn ver
maard boek „Overwinnaar waakt!" als
volgt aan. Schrijvend over het nieuwe
geloof, dat de wereld zijns inziens zal
kunnen redden, verklaart hij: „Dit
nieuwe geloof eist; 1'. dat de Westerse
mogendheden hun liberalisme van im
perialisme en winzucht zuiveren; 2.
dat de Sovjet-Unie afziet van haar
neiging tot geweld en onderdrukking
ten aanzien van haar eigen en andere
volken en eerlijk zich in de gemeen
schap van liberale naties voegt; 3. dat
het Oosten en het Westen openlijk en
eerlijk de leer aannemen, dat de na
tionale politiek ondergeschikt is aan
de politiek van het gemenebest; 4. dat
onmiddellijk maatregelen worden ge
nomen om deze verandering voor ieder
duidelijk te maken. Alles, waar dit
aan ontbreekt", zo besluit hij, „is
slechts kinderpraat".
Voor wie dit alles te eenzijdig, of
zelfs te liberaal vindt, dit: uiteindelijk
komt het erop aan wat ieder mens
afzonderlijk van zijn leven maakt.
Want al was het Immanuel Kant, die
zei: dit is de eigenlijke taak van
de politiek, dat ieder met zijn toe
stand tevreden is", de kunst van het
tevreden zijn dient in eerste instantie
individueel beoefend. Moge dit der
halve de les zijn van het afgelopen
jaar en het voornemen voor 1948, dat
wij bij ons zelf te rade gaan, wat wij,
kleine, onbelangrijke mensen zelf kun
nen doen, en dat wij, wat wij moeten
doen. ook volbrengen!
1 JANUARI.
HILVERSUM I, 301
Meter, geeft nieuws
om 8, 1, 7 en 10.30
uur. K.R.O.; 8.30
Hoogmis; N.C.R.V.:
9.45 Thomaner-
koor; 10.00 Kerk
dienst; 11.45 Koorzang; K.R.O.: 12.15
Dansorkest; 1.20 Kareol-septet; N.C.
R.V.: 2Vrij en blij; 3.Weih-
nachts Oratorium; 5.Radio jeugd
journaal; 5.30 Orgel; 6.30 Regerings-
uitz.; 8.15 Kon. Zangver. Excelsior;
10.Met band en plaat; 11.Piano;
HILVERSUM H, 415 Meter, geeft
nieuws om 8, 1, 6, 8 en 11 uur. A.V.R.O.:
8.15 Nog vele jaren!; 8.45 B.B.C.-Sym-
phonie Orkest; 9.15 Morgenwijding; 9.-35
Nieuwjaarsvitaminen; 10.35 Orgel en
sopraan; 11.30 Woorden en muziek;
12.20 Orkest Nador Bela; 2 De Kwin
tetspelers; 2.40 Declamatie; 3.— Voor
z-eken en gewonden; 4.30 The dansant;
5.30 Gram.platen; 6.15 Sportpraatje; 6.30
Strijkorkest; 7.05 Pistaches; 3.05 Nieuw
jaarswensen; 8.15 Contact met Zwitser
land; 9.15 Thomasvaer en Pieternel;
10Radio Philharmonisch Orkest;
2 JANUARI.
HILVERSUM I, 301 Meter. N.C.R.V.;
Nieuwsberichten om 7, 8, 1, 7, 8, 11 uur.
7.30 Reveille; 7.45 Een woord van de
dag; 8.15 gem. koor; 8.30 klassieke
morgenklanken; 9.15 Ochtendbezoek bij
onze zieken; 9.30 Non-stop (gr.pl.); 10.30
Morgendienst; 11.— Cello en piano;
1130 orgel; 11.45 Petter Nobino's Mu-
sette-orkest; 12.15 Orkestwerken (gr.-
platen)12.30 weeroverzicht; 1.15 Me-
tropole-orkest; 1.45 Quintet (Brakens);
2.20 Van oude en nieuwe schrijvers; 2.40
orgelconcert; 3.25 Aurora-trio; 4.
Voordracht door Dinja Lapde Wolf;
4.20 ensemble Lachman; 4.45 viool en
piano: 5.20 Werken voor strijkorkest;
5.45 Uit een grote stad komt een
kleine melodie; 6.15 Voor de Prot. Chr.
recliasseringsver.; 6.30 Regeringsuitzen
ding; 7.Weeroverzicht; 7.15 Geeste
lijke liederen; 7.30 Het actueel geluid;
7.45 „Veilig Verkeer"; 8.15 N.C.R.V.-
koor; 8.45 Slot-accoord; 9.30 Kamer
orkest; 10 vragen aan voorbijgangers;
HILVERSUM n, 415 Meter. Nieuws
berichten om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur.
VAR.A8.18 Operaprogramma; 8.50
Voor de uisvrouw; 9.Lichte mor
genklanken; 9.30 Waterstanden; 9.35
Calvet-kwartet. V.P.R.O.; 10.— Mor
genwijding. V.A.R.A.: 10.20 Opera
orkest; 10.30 Voor de vrouw; 10.45 Lie
deren van Grieg; 11.„De droom van
Tanshoe". 11.20 Licht orkestconcert.
A.V.R.O.: 12.„Tangoland"; 12.30
Sportagenda; 12.35 Guus v. Opstal en
zijn Ball Rooin Orchestra; 1.15 Tino
Rossl en het orkest van Peter Yorke;
2.— Kookkunst; 2.30 Beethoven-progr.;
3-Ons volk en zijn dichters; 3.20 so
listenconcert. V.A.R.A.: 4.— Orgel; 4.30
„Tussen twaalf en zestien"; 5.— Selec
ties uit operettes; 5.20 Wij en de Mu
ziek; 6.15 De V.A.R.A. feliciteert; 6.35
de Ramblers; 7.— Denk om de bocht;
7.15 Regeringsuitzending; V.P.R.O.: 7.30
Cursus „Het geloof der oude kerk"; 7.50
„Tien voor acht"; 8.30 Cursus; V.A.R.A.:
9.— Men vraagt en wij draaien;
Vader Tijd keert op de laatste dag
van het jaar zijn zandloper om n laat
de keten op het rad één schakel ver
springen.
t Rad is rond, de keten is eindeloos.
Geslachten zijn opgekomen uit het
grijs verleden, zij hebben elkaar ge
volgd van vader op zoen. van moeder
op dochter en alleen de rrrstci.dighe-
den waaronder zij lever, hebben zich
gewijzigd.
Op de Oudepaareavond legt de ir.ens 1
een ogenblik zijn werk neer en telt de
klokkeslagen.
Een oud jaar !s verdwenen, "n nieuw
is aangebroken.
Wij. die ons korte loven met de jaar-
maat als eenheid meten, bedenken, dat
alweer een belangrijk tijdsdeel voor
ons voorbijging om nimmer terug te
keren.
Waarom komen en gaan de geslach
ten in eindeloze opeenvolging?
Wij weten het niet, maar wij Besef
fen, dat alleen ons voelen en denken
waarde heeft en boven stof en tiid zijn
verheven. Slechts onze geest, die niet
sterven kan, heeft blijvende waarde.
Er is een leven na dit leven en onze
geest kan niet vernietigd worden.
Wij hebben als zij, die ons lief wa
ren van ons weggenomen zijn, niet bet
gevoel, dat zij ons voor altijd hebben
verlaten. Hun geest omvangt ons en in
momenten van diepe ontroering ge
voelen wij hun tegenwoordigheid, hun
macht om onze gedachten en daden
ten goede leiden.
Als het vaststaat, dat onze gedachten
onvergankelijke waarde hebben, dan
hebben wij in ons leven elk ogenblik
nodig om onze geest te verrijken.
Wij weten niet welk lot ons bescho
ren is, maar wel, dat tallozen behoefte
aan onze hulp hebben, aan ons mede
lijden, onze troost en onze liefde.
Als wij die hebben gegeven voelen
wij ons gelukkiger en een inwendige
stem zegt ons, dat wij de weg zijn ge
gaan waarlangs wij tot het doel van
ons leven moeten komen.
„Praetereunt et imputantur" staat er
boven de zonnewijzers zij gaan voor
bij en worden toegerekend.
Uit de jaren, die gingen kan niets
ongedaan worden gemaakt. Willen wij
nog goed maken wat wij aan liefde te
kort zijn geschoten, dan moeten wij
ons haasten.
Ieder jaar worden wy op da Oude
jaarsavond gewaarschuwd, dat er al
weer een deeltje van ons leven is af
gesloten en wij weten niet of het ons
laatste zal zijn.
Laat van nu af dan elke daad. aUe
gedachte zó zijn, dat wij in ons de
•vreugde over ons werk voeler. Laten
wij de lichtjes van blijdschap «n
dankbaarheid ontsteken in ogen. dis
in wanhoop staren of door tranen veiv
duisterd zijn.
Op de Oudejaarsavond doordringen
de klokkeslagen ons van het besef, dat
de tijd om een zegen voor anderen te
kunnen zijn maar hegl kort is.
Laten wij hopen, dat zy ook dit jaar
niet tevergeefs zullen klinken, Tj. A.
Vele ministers achter het „yzeren
gordyn" achtten zich niet langer
veilig en zochten een wykplaats in
het Westen. Mikolajczyk, de Poolse
minister vluchtte naar Amerika,
welk land ook verschillende Roe
meense en Hongaarse ambtsdragers
opnam.
Een bijzonderheid in 1947 vormde het regentschap van Prinses Juliana, die
enkele weken' het gezag van haar Koninklijke Moeder overnam.
Op 1 December was H. M. weer geheel en kon zy de regering van het vader
land weer In handen nemen. In 1948 zal het Nederlandse volk de gelegen
heid geboden worden zyn Landsvrouwe te huldigen ter gelegenheid van
Haar 50-jarig regeringsjubileum.
PRINS PHILIP.
De sprookjesachtige huwelijks
plechtigheid te Londen plaatste
Philip Mountbatten over de gehele
wereld op de voorpagina's der
kranten. Zyn huwelijk met Enge-
land's Kroonprinses was voor het
Britse Imperium een van de meest
vreugdevolle dagen in 1947.
Door:
HILLEGONDA VAN REENEN
Hy gaf ook Newton een hand.
„Ik wens jullie veel geluk," zei hy
zacht „Als ik iets voor jullie kan
doen, dan met genoegen. Kom een
avond naar de pastorie, Newton. Dan
kunnen wy nog eens praten. Als
vrienden, bedoel ik."
„Ik praat liever met Dolly, Drake.
Maar bedankt voor je goede bedoe
lingen."
De geestelyke keek hem een ogen
blik strak aan, knikte en ging weg.
„Dat was een harde slag voor de
arme kerel!" lachte Newton.
Maar Dolly's gedachten waren by
de andere kamer, by gordynen, by de
afmetingen van de vloer.
Frank Newtona gedachten dwaal
den naar de wonderlykheden van het
leven. Een week lang was hy by haar
geweest had haar kamer met haar
gedeeld. Maar omdat zy nu zouden
trouwen, eiste het fatsoen, dat hy weg
ging. Hij had willen zeggen want
Drake had hem niet we'ulg wr-vellg
gej^gakt i „Als wy al jo gauw
trouwen, waarom zou ik dan weg
gaan, Dolly? Zou het niet veel gezel
liger zyn als ik bleef? Dan behoef
je je toch niet zo te haasten om de
kamers in orde te maken."
Maar terwyi zy naar hem keek, be
greep zy wat er in hem omging. „Nu
wy gaan trouwen, is het heel wat
anders. Nu je beter bent, is het heel
wat anders. Nu wy nu wij zoveel
van elkander houden," zei ze verle
gen, „en nu wy voor altyd by elkaar
willen biyven gaat het niet. Zo is
het en niet anders. Het kan nu een
maal niet. Begryp je?"
Tederheid rees in Frank Newton
op. „Natuurlyk begryp ik het, Dolly.
NatuurUjk begryp ik het."
„Als je wist hoe de mense- in deze
buurt
„Ik weet het."
„Ik heb my altyd voorgenomen, dat
het by my anders zou zyn. Ik wil
detrouwen heeft nüj altyd zo
mooi geleken. De vrouwen hier vinden
my vreseiyk trots. Zy vinden, dat ik
een te hoge dunk van my zelf heb.
zy
„Wees jy maar trots, Dolly. Ik ben
trots op jou."
„Als ik trouw, wil ik een echte dame
jn."
i „Je beat een d«ne;" En hy br&pb*
haar handen aan zyn lippen en fluis
terde: „Ik zou je voeten kunnen kus
sen."
„Mrs. Gladstone zou zeg&an: „Waar
om maak je je zo druk? Over een
paar weken is toch alles weer het
zelfde. Maar ik heb myn eigen
ideeënZij verviel in ernstig ge
peins.
Hy begreep haar ideeën. Hoewel hy
veel meer voor de ideeën van mrs.
Gladstone voelde, zweeg hy, ootmoe
dig. En zyn verstand zei tot zijn ver
moeid lichaam: „Je moet weg gaan.
Wees een behooriyke kerel."
Eensklaps riep zy uit, opschrikkend
uit haar gepeins; „Er staat geen bed
in die kamer, liefste. Er staat hele
maal niets!"
„Ik ga wel op de grond liggen!"
„Oh!"
„Heeft Dolly dan nog nooit op de
grond gelegen?"
Zy lachten, zy kusten elkaar, zy
voelden zich opgewonden; zy kenden
de extase van jeugd en hartstocht.
Hy was alleen in de lege kamer
tegenover die van Dolly. Maar niet op
de naakte grond; zy hadden er haar
beide stoelen heen gebracht, en daar
lag hy op.
Zij had hem haar extra deken ge-
gyvsPi een grijs ding, een leiyk ding.
dat zy voor zo goed als niets op een
verkoping bemachtigd had. De maan
scheen door het onbedekte raam en
speelde op zijn gezicht. Hy voelde
zich vreemd vermoeid en talloze ge
dachten doorkruisten zyn brein. Ging
hy werkelyk met dit mooie fabrieks
meisje trouwen? Zou hy werkelyk
knecht by een groentenman worden?
Zou hy werkelyk met zyn handen in
zyn onderhoud voorzien? Was dit al-
*es werkelykheid? Maar zoals hy zich
altyd op de omstandigheden had la
ten dryven, deed hy het thans ook.
Zijn gedachten verwarden zich. Hy
viel ln slaap.
De volgende dag.
zy waren bezig met de Inrichting.
Zy wist er alles van. „Op afbetaling.
Er is een grote zaak in de Whitcha-
pel Road. En ln drie weken kunnen
wy de meubelen overbrengen Dit
wordt de mooie kamer. Dit wordt
onze huiskamer."
En haar kamer zou hun slaapkamer
worden.
Was het niet vreemd? Vreemd en
absurd? Mannen, met wie hy in
Chrlstchurch geweest was hoe zou
den zy staren en lachenen ver
wonderd zyn en maken dat zy weg
kwamenals zy hem thans kon
den zien.
(Wordt Vei «u.gd.j
GANDHI 1
zag voor zijn vaderland de vrijheid
gloren, maar niet de vrede. De
schoonste dag van zijn leven werd
voor de Mahatma tevens zijn diep
ste teleurstelling. Deze vredelie
vende strijder voor de onafhanke
lijkheid van India zal voortgaan
zijn volk te wijzen op de onderlinge
vrede, die dit land slee' ts kan op
heffen uit de poel van bloed en
armoede.
ANDREI GROMYXO.
In de vergaderingen van de Ver
enigde Naties deed de Russische
afgevaardigde Gromyko veel van
zich spreken. Zijn felle uitvallen
tegen Am-srikp e" En*" a's-
mede de a's
liggen nog vers in het
