DE JEUGD-KOER
Pi ZWARfS SCHADUW
D
SCHUDT UW
LEVER WAKKER
Joost kon niet achteruit
rijden
VAN NELLE
LUISTEREN
NAAR....
(T
door Jan Dirk van Exter
FEUILLETON
Durf ie L
even
SÏ&T&mi
En vooruit kon hij het ook niet
Onze mededelingen
De vorige prijsvraag
EN NU ^TW7
EEN KOPJE mr
Smakelijk likken
Vulkanische uitbarsting
en aardbeving
Benen als een Barometer
en steeds maar rauw weer op til
PRIJSRAADSEL
Hallo, Jongens en Meisjes!
.J
«i# HilversumI, 301 m
IJ Nieuwsber. om 7, 8,
X, 7, 8 en 10.30 uur.
KRO. 7.30 Morgen
gebed. 7.45 Gr.pl.
8.15 „Pluk de dag"
9.Voor de vrouw
9.05 Ochtendconcert. NCRV. 10.— Ge
wijde muziek. 10.15 Morgendienst. 10.45
Orgel. KRO. 11.„De Zonnebloem".
11.45 Gr.pl.- 12.— Angelus. 12.30 Weer-
overzicht. 12.33 Het orkest onder lei
ding van Klaas van Beeck. 12.55 Zon
newijzer. 1.25 Vervolg dansorkest. 1.45
Hors d'oeuvre. NCRV. 2.— De varian
ten. 2.30 Orgel. 2.40 Voor de vrouw. 3.
Ré Koster, sopraan. 3.30. Ned. Strijk
kwartetten. 4.Bijbellezing. 4.45 „La
damnation de Faust". 5.Radio Jeugd
journaal. 5.30 Praagse koren. 5.50 Piano
recital. 6.15 Land. en Tuinbouw. 6.30
Ned. "Strijdkrachten. 7.15 NCRV-kwar-
tet. 7.30 Het Actueel geluid. 7.45 Reg.
Voorlichtingsdienst. 8.15 La voce
d' Italia. 9.30 Familie-competitie. 10.
Met Band en Plaat. 10.15 De vaart des
volken. 10.45 Avondoverdenking.
Hilversum II, 415 m." Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur. AVRO. 7.15
Gr.pl. 7.30 Ochtendrhythme. 7.50 Dag
opening. 8.15 Gr.pl. 8.43 Vioolconcert.
9 15 Mor,"' "'ijding. 9.30 Waterstanden.
9.35 „Arb- dsvitaminen". 10.30 Van
vrouw tot vrouw. 10.35 Richard Cruxs
zingt. 10.50 Kleiitertje luister. 11.
Franz Schubert concert (gr.pl.) 12.
Orgelconcert. 12.30 Weerpraatje. 12.33
,In 't spionnetje". 12.38 Piano. 1.15 De
kwintetspelers. 2.De vrouw binnen
en buiten haar huis. 2.20 Gr.pl. 3.
Voor zieken en gezonden. 4.„Van vier
tot vijf". 5.AVRO. Kaleidoscoop. 5.20
Welk dier. 5.30 Radio dansorkest. 5.50
„Wij slaan op de tong-tong. 6.15 Sport-
praatje. 6.30 „Les Gars de Paris". 7.
Het klokje van zeven. 7.05 Heer Bom
mel. 7.15 Negrospirituals". Gr.pl. 7.30
Radio Volksmuziekschool. 8.05 Echo
van de dag. 8.15 Radio Philh. orkest.
9.„De twee brillanten". 3.45 ,,L' invi-
tation a la danse!" 10.15 Liverpool-Du-
fclin-Glasgow. 10.45 „Spreekt Uw eigen
taal". 11.15 Om het wereldkampioen-
achap schaken.
Coovrnhl K.D.f,
Onder het spreken wordt de meis
jesstem luider en luider en de Chef
en de Lange hebben helemaal geen
moeite om h"en te verstaan.
„En nu nog wat Piet! Als jij niet
zcrgt, dat je die kamers van die ouwe
huichelaar loskrijgt, dan is het tus
sen ons uit, versta je dat?"
„Toe Lóttie schreeuw niet zo!"
Maar Lottie luistert al niet moei
en verdwijnt langs het pad. De on
gelukkige Piet volgt haar.
„Zo, dat was dat". De Lange kijkt
zijn Chef grinnekend aan. „We kun
nen nu veilig naar huis toe gaan".
„Ja, naar huis", zegt de Chef. pein
zend. „Dat kunnen wij doenzij
niet! Wacht nog eens even met die
schop", vervólgt hij, als de Lange deze
over zijn schouder gooit. „Ik
ehik krijg een ideetje. Als dat
waar is, dat die ouwe heer hen wei
gert die ruimte af te staan, dan eh,
nou ja, wij kunnen ze misschien hel
pen".
Een straal van hoop verlicht de
Lange's gelaat. „U bedoelt, als het
een huichelaar is, dan grijpen wij in?
Maar dat meisje heeft gelijk. Die
kerel is een huichelaar. Hij is he
lemaal geen invalide. Ik weet het
van zijn dienstmeisje, die tref ik wel
eensmet boodschappen doen in
het dorp".
„Ben jé daar zeker van?" sist de
Chef. v
„Nou ja, boodschappen doen, is het
v oord niet, maar"Nee, man,
dat bedoel ik niet, speelt die Grijp-
stuiver comedie ja of nee?"
„Oh, bedoelt U dat. Ja, die kerel
speelt de rol van zijn leven".
„Genoeg!" valt de Chef hem in de
leden. „Langede Chef begroef
zojuist zijn verleden, maargraaf
het nog even-^p, en vlug. Ik moet
even nadenken".
En terwijl de Chef nadenkt, graaft de
Larlge als een dolle en in minder dan
geen tijd staan de koffers weer aan
de oppervlakte.
Door:
en n zult 's morgens weer
kiplekker uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal in
uw ingewanden doen stronken, anders ver
teert uw voedsel niet, het bederft U raakt
verstopt, wordt humeurig en loom. Neem de
plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES
om die liter gat op te wekken en uw spijs
vertering en stoelgang op natuurlijke wijze
te regelen.
HILLFGONDA VAN REENEN
Haar verdwenen en vruchteloze be
langstelling voor Ward Downing deed
haar thans wensen hem te verachten,
belachelijk te maken, een bescher
mend air tegenover hem aan te
nemen, hoewel zij er zich niet van
bewust was. Zij dacht slechts toen zij
naast John Riverside naar het ten-
tconstellingsvertrek ging: „Hoe heb ik
mij ooit voor hem kunnen interesse
ren.... terwijl dit van zoveel meer
waarde is terwijl hij zoveel meer
een echte man is! Dat zoeken in ate
liers naar sensatie deugt voor niets".
Toen stonden zij in het vertrek,
waar het tenslotte toch niet zo vol
bleek te zijn, alc het geroezemoes had
doen vermoeden. Zij zocht opgewon
den naar haar eigen portret, doch gaf
zich de grootste moeite het niet te la
ten blijken.
En een vrouwenstem, zacht: „Ja, dat
is Downings nieuwste vlam.... Kijk
eens, wat onschuldig! „Geluk". Anders
niets voor Downing. Dat zijn natuur
lijk de Perzische katjes van Alphonse.
Ik heb dat grijs-blauwe voor mijzelf
uitgezocht".
„Huichelaarster", verdraaid goed ge
daan".
Dit was oude lord Cheltenham,- die
riets van kunst verstond, *maar die
door het coloriet van het schilderij
getroffen werd.
„Ja, en doordrenkt met Downings
spot.
Lilians stem met bijna een jaloerse
klank, omdat bijna niemand aandacht
voor haar portret had: „Ongelooflijk
aantrekkelijk dat meisje, hè?
John keerde zich om en verliet het
vertrek. Wat had dat te betekenen?
Zij volgde haastig zijn voorbeeld en
liep met hem mee alsof zij het erover
eens waren genoeg gezien 'te hebben.
Maar hij moest werkelijk niet ZO'
bruusk doen! Toen keek zij naar hem
op Ouder, grimmiger; ogen met een
felle schittering, met iets van de ver
woede wanhoop van een speler, die al
les gewaagd en verloren had en thans
niets bezat! „John?" Maar hij hoorde
haar niet en hij voelde de druk van
haar hand op zijn arm niet. „John!"
De schoolbel luidde en na enkele
ogenblikken werden de deuren van de
lokalen wijd opengeworpen en een
stroom van jongens en meisjes drong
de gang door naar de buitendeur.
Fijn, joh, vanmiddag weer ijsvrij",
juichte Henk Bakker en van plezier gaf
hij zijn vriend Joost een vriendschap
pelijke por in fcijn ribben.
„Zeg Joost, ik heb jou gisteren niet
op de ijsbaan gezien. Ben je er niet ge
weest?"
Joost kreeg een kleur.
„Natuurlijk wel", zei hij haastig,
„maar ik ben wat later gegaan omdat
ik een paar boodschappen moest doen".
Gelukkig merkte Henk de verlegen
heid van Joost niet op en hij vertelde
geestdriftig over zijn gekrabbel op het
ijs. Henk was een jaar tevoren uit In-
dië gekomen en 'van schaatsenrijden
bracht hij nog niet veel terecht.
„Ik kan, er nog geen steek van, maar
ik hoop dat ik het net zo goed zal le
ren als jij het doet", zei hij verlangend.
Joost mompelde iets onverstaanbaars en
nam bij een straathoek vlug afscheid
onder voorwendsel dat hij nog even
naar zijn grootouders moest. Hé, die
vervelende Henk, dacht hij onder het
naar huis lopen. Vanmiddag werd hij
natuurlijk op de ijsbaan verwacht en
daar zouden Henk en Jan en wie
weet nog-hoeveel jongens uit de
klas zijn. Had hij nu maar niet zo op
geschept over zijn prestatie's. Henk
moest eens weten dat hij heel niet rij
den kon. Wat zouden de jongens hem
uitlachen
Nét toen Joost 's middags van tafel
opstond klonk de bel door het huis en
even later stapte Henk de huiskamer
binnen, gevolgd door moeder.
„Ha die Joost", zei Henk opgewekt,
„ik kom je maar halen om naar de ijs
baan te gaan".
Joost had wel door de .grond willen
zinken. Hoe moest hij zich hier uit
redden?
„Dat is prettig, Henk", zei moeder
en tegen Joost: „pak maar vlug je
schaatsen en trek je trui aan".
Er was geen ontkomen meer aan'en
tien minuten later wandelden de
jongens in de richting van de ijsbaan.
Joost was stil en hij liep steeds lang
zamer. Henk vertelde druk over het ijs
en de koektent.
„Zeg- Joost. Jan en Martien zijn er
ook! Wil jij ze leren om achteruit te
rijden?" vroeg hij plotseling.
Joost kreeg het steeds benanwder.
maar probeerde zich nog groot te hou
den.
„Ja, ikik zal wel eens kijken"
stotterde hij.
Ze stonden bij de ingang van de ijs
baan en Henk haalde zijn toegangskaart
te voorschijn. Toen werd het Joost te
machtig en hij trok Henk aan zijn,
mouw.
„Ik moet je wat vertellen, loop nog
even mee terug".
Vervolgens kwam de bekentenis en
daarna was het eventjes stil.
„Nu vind je mij natuurlijk een mis
punt en een opschepper, hé", zei Joost,
terwijl hij met gebogen hoofd voort
liep, maar hoe verbaasd keek hij op
toen Henk hartelijk in de lach schoot.
„Och joh, ik dacht wel, dat jij het
ook niet kon, want je moeder heeft me
dat verteld. Eerlijk gezegd ben ik er
wat blij om. Nu heb ik tenminste
iemand die met mij meekrabbelt. We
zoeken een goede sloot en niemand van
onze klas zal ons daar zien oefenen".
En zoals Henk het voorstelde is het
ook gebeurd. Op een buitenslootje
krabbelden de jongens rond en leer
den het rijden met vallen en opstaan.
na een
de grote
Ze hadden veel pleizier en
week reden ze al samen op
ijsbaan.
Wanneer een van de klasgenoten aan
Joost om een kunststukje vroeg, ver
zon Henk een uitvluchtje voor zijn
vriend en dan reden ze samen lachend
weg. IET.
Voor een elf-jarig meisje, dat al
een jaar in een sanatorium wordt
verpleegd, worden foto's of plaatjes
van onze prinsesjes gevraagd. Wie
kan dit meisje een groot plezier
doen? Brieven aan Nellie Nijveld,
Baanstraat 4, Beverwijk.
Kinderen, die postzegels willen rul
len, kunnen schrijven naar George
Stam, Ruyterstraat 4, Den Helder.
(Niet via Tante Iet.)
Welk meisje in Beverwijk wil cor
responderen met Geesje Boon, Hoe-
verkade 8, Alkmaar? Zij is elf jaar
oud.
Voor een Alkmaars meisje, 14 jaar
oud en leerlinge van de Huishoud
school, wordt een correspondentie
vriendinnetje in - Noord^Holland ge
zocht.
J. Moes, Ruyterstraat 7, Den Hel
der, wil postzegels runen.
Het ruilen van. postzegels kan niet
via Tante Iet gebeuren.
151. Terwijl ze in gestrekte draf
r.aar het dierendorp rennen, vraagt
Pajn aan Pim:
„Welke bende moeten we gevangen
nemen?" „Ach, jij snapt ook nooit
wat", antwoordt Pim. „Ik bedoel Ger-
rit Kraai natuurlijk, maar ik zei ben
de, omdat het zo ook altijd in de boe
ken staat. Het klinkt beter". „Oh",
zegt Pam. Hij snapt het niet erg goed
maar durft niet verder té vragen. Ah,
daar zijn ze al bij het dorp gekomen.
152. „Waar is de burgemeester",
roept Pim. „En de veldwachter? We
moeten dadelijk de veldwachter spre
ken", roepen ze alle drie. „Nou, nou
een beetje kalmer kan ook wel",
bromt een dikke ezel mijnheer. „Zul
ke kleine hondjes en dan al zoveel
praats! De burgemeester en de veld
wachter zijn er niet. Die zijn vanmor
gen al vertrokken in verband met 'n
belangrijke zaak. Er worden namelijk
drie kleine honden vermist". „Oh, dat
i» vreselijk", zegt Pim.
Zij liepen langzaam terug naar de ga
lerij, Lilian met haar greyhound-gang
minzaam links en rechts groetend,
maar met een angstig, onrustig gevoel
in haar hart.
„John, er ligt een prachtige tuin
achter het huis. Laten wij naar bene-
neóen gaan en er een plaatsje zoeken.
Dat doet men hier altijd. Je hebt een
hekel aan dergelijke recepties, hè,
John?"
Maar terwijl zij dit zei, hem vleide,
gebeurde er beneden iets; spanning
rees op naar de galerij en. langs de
trap, die zij, met nog een paar ande-
ïen, wilden afdalen.
Ward Downing maakte zijn- entrée.
Bleek, somber, door Alphonse tot in
de puntjes verzorgd, kwam hij lang
zaam de trap op. Hij zag er uit alsof
de opinie van niemand ter wereld
zelfs niet van de hertogin hem in
teresseerde; hetgeen ook zo was. Hij
zag er, zoals gewoonlijk, arrogant uit,
nét die schaduw van een spotlach
om zijn welgevormde mond. En hij
had twee vingertoppen luchtig onder
de elleboog van een meisje, dat naast
hem de trap besteeg, een meisje met
een .weelde vap kastanjebruin haar,
een bleek gezicht, een van nature ro-
Deze week moest ik weer een keus
doen uit de grote stapel aardige en
vaak met tekeningen versierde ge
dichtjes. O. wat was het moeilijk om
daar vijf gedichtjes uit te zoeken.
Hier komen ze dan:
He.t vriest, het vriest nu alle dagen,
Wij kunnen ons op het ijs wel wagen.
De schaatsen onder de voeten gedaan
En nu maar rijden op de gladde baan.
Links, rechts en maar zwieren
Achter elkaar of met z'n vieren.
Zo rijden wij tot 's middags laat,
Tot iedereen naar het huis toe gaat.
Ingezonden door Nico Schekker-
man, Schellinkhout 125 (10 jaar).
Ans en Truus zijn twee vriendinnen,
Samen gaan zij naar de baan.
Schaatsenrijden is een kunst hoor,
Die zij beiden wel verstaan.
Op het baantje aangekomen.
Bom! Daar zit al onze An.
Truus laat echter lachend horen,
,Goed zo, jóh, daar leer je van!"
Ingezonden door Hetty Veen,
Spoórgracht 32, Den Helder.
(11 jaar)
WINTERVOORRAAD
't Is weer herfst en in de bossen,
Loopt een ieder af en aan,
Want nu moeten alle dieren
Voor de winter zorgen gaan.
Gladde eikels, beukenootjes,
Alles wordt bijeen vergaard.
Op een veilig, donker plekje,
Wordt de voorraad goed bewaard.
Ingezonden door Nellie Klooster,
Uitenboschstraat 100, Alkmaar'.
(11 jaar)
KLIKSPAAN
„En hij zei dit, en zij deed dat
En dat heeft hij gedaan".
O, wacht eens zeg, daar heb je tièm,
Daar komt de klikspaan aan!
Van ieder ander weet hij wat,
Maar weetje, 't is zo raar,
Hij klikt nu nooit iets van zichzelf.
Zeg, vind je dat niet naar?
Ingezonden door Nellie Nijveld,
Baanstraat 4, Beverwijk.
O, Jeugd-Koerier, o, Jeugd-Koerier,
Wat zijt ge weer paraat!
Gij vraagt van ons nu een gedicht,
Maar ik weet niet of dat gaat.
Ik lees zo graag de Schagerkrant,
Maar of dit mij af zal gaan?
Komaan, de pen maar In de hand,
Misschien kom ik dan toch nog in de
[courant.
Ingezonden door Rensje Raven.
Oudkarspel 138, Gem. Langedijk.
De boeken zullen worden toegezon
den.
Er werd mij door kinderen gevraagd
of ik de gedichtjes weer terug wil.
zenden. Dat gaat onmogelijk, want als
ik zeshonderd gedichtjes terug moet
zenden heb ik geen tijd meer om te
slapen en word ik arm van alle post
zegels, die ik nodig zal hebben.
de mond, die haar, voor die avond,
toch had doen accentueren, een meis
je dat zioh geen donkere schaduwen
onder de ogen behoefde te tekenen,
omdat zij. die reeds van zichzelf had.
En zij droeg een toilet in de kleuren
van een pauwenstaart. En als een
pauw zou zij paraderen; want zij had
het origineel meegebracht om 't naast
de copie te tonen, zoals hij de herto
gin beloofd had.
Dolly trok aller aandacht.
„John?" zei Lilian nogmaals, drin
gender, maar hij hoorde het niet. Hij
stond boven aan de trap en staarde
naar beneden. Kracht stroomde door
hem heen; hij voelde zich vervuld
van een schrijnende en ondragelijke
kracht. En de deftige mensen en het
historische huis, alles viel weg als vi
sioenen in een droom, -zodat alleen
Dolly werkelijkheid was, langzaam de
trap opkomend; Dolly en de schilder.
(Wordt vervolgd)
„De klant is weer koning", meent Ir-
ving Stone, vice-president van de Ame
rikaanse maatschappij voor uitgevers
van briefpapier. Öp een onlangs ge
houden vergadering van het dagelijks
bestuur verklaarde hij:
„Mijne heren, de wittebroodsweken
zijn afgelopen, de klant, moet weer
méér hebben dan waarvoor hij be
taalt" en als eerste nieuwe snufje stel
de hij voor de gum langs de enveloppe,
die dagelijks door millioenen geproefd
wordt, van betere smaken te voorzien.
Onderzoekingen hadden uitgewezen,
dat de Amerikanen jaarlijks 46 duizend
mijl enveloppegum belikken, vooropge
zet,' dat iedere envelop een lik krijgt.
Verder kwam vast te staan, dat nage
noeg 95 percent van de mensen wer
kelijk langs de enveloppe likt, ter
wijl slechts 5 percent van een sponsje
of enig ander middel gebruik maakt.
Maar nu de vraag welke smaak aan
de gum te geven. Rhum werd afge
keurd, omdat er kerkgenootschappen
zijn die tegen het gebruik van alcoholi
ca zijn. Verder werd chocolade voor
gesteld, cherry, limonade, doch geen
hiervan kon de goedkeuring van de
heren wegdragen. Tenslotte werd met
het eens over pepermunt.
Uit de 2300 m, hoge Bromo in Oost-
Java daalde een warme asregen neer
op de ondernemingen in de omgeving,
na de aardschokken van gisteren, die.
naar wordt aangenomen, hun epicen
trum hebben nabij Boeroe eri Ceram
in de Zuid-Molukken. Deze aardschok
ken waren zelfs te Los Angeles voel
baar. Reuter meldt uit Batavia, dat
er tot nu toe nog geen slachtoffers
zijn gemeld van deze aardbeving, wel
ke, naar men meent, dubbel zo hevig
was als die, welke onlangs in de Phi-
lippijnen woedde en daar 21 ongeval
len met dodelijke afloop tengevolge
had. De as der eruptie bracht schade
toe aan ondernemings-aanplanten op
Java. De beving deed gebouwen in
Los Angeles, 9000 mijlen van het cen
trum verwijderd, trillen en ruiten
klepperen, doch voorzover tot nu toe
werd gerapporteerd, werd er geen
schade aangericht.
AUTO VAN GöRING WORDT
VERKOCHT
Het Britse ministerie van Oorlog
heeft een advertentie geplaatst, waar
in de geblindeerde auto die aan Göring
heeft toebehoord, te koop wordt aan-
gebjden. De wagen weegt vijf ton en
is geheel kogelvrij. De maximumsnel
heid is 160 km. per uur. Het enige na
deel is 't grote benzineverbruik. Men
vraagt zich af, of er liefhebbers voor
de auto zullen zijn.
PLAN-MAKSHALL DEZE MAAND
GOEDGEKEURD
Volgens welingelichte Amerikaans®
kringen te Londen zal het plan-Mar
shall nog deze maand door beide hui
zen van het Amerikaanse Congres
worden goedgekeurd.
Rheumatische pijnen in armen en
benen, neen in alle ledematen nu
hier, dan daar zijn in ons vochtig
wispelturig klimaat voor velen onfeil
bare voorboden van verandering van
weer. Wapen U tegen die slopende
pijnen. Neem Kruschen Sal.ts.
De aansporende werking van Kruschen
op Uw bloedzuiverende organen drijft
de pijnverwekkende schadelijke zuren
op de vlucht en neemt zo de oorzaak
weg van die steeds weerkerende plaag,
die Uw hele gestel ondermijnt. Tob
niet langer door, vraag vandaag Kru
schen bij Uw Apotheker of Drogist en
reem van morgen af regelmatig de
kleine dagelijkse dosis in Uw eerste
kopje thee.
In het onderstaande briefje, dat
Elli Risman aan haar vriendinnetje
Rica schrijft, zitten negen bloemen
namen verborgen.
In iedere zin schuilt één bloemen
naam, dus ook in het op- en onder
schrift.
Hier volgt het briefje:
Beste Rica,
Zondag hen Ik met mijn Vader
naar Oostwoud gewandeld. Onder
weg zongen wij alle liedjes, die we
maar kenden.
Toen wij moe werden rustten wij
uit in het gras en waren spoedig
met een oude visser in gezellig ge
sprek. Hij woonde dichtbij in een
kleine stulp.
Ik haalde toen uit de zak van Va
ders jas mijn heerlijke koek, die
moeder ons had meegegeven.
Om vijf uur gingen wij pas terug
naar huis.
Hoor ik spoedig weer eens wat
van je. Riek?
Hartelijke groenten van
ELLI RISMAN.
De oplossingen verwacht ik vóór
Zondag 7 Maart op het bureau van
dit blad. Zorg er voor, dat je niet te
laat bent.
Jullie hebben de vorige week zeker echt van het ijs genoten. Ik kon het
merken aan de brieven. Er waren er deze week ook niet zoveel als de vorige
keer. Ik begin vandaag de beantwoording met Toean Blanda, bij de mede.
delingen heb ik ook jouw naam geplaatst voor het ruilen van postzegels.
Lize en Ineke Vos, gelukkig dat jullie allebei van het ijs konden genieten.
Mag ik nog eens wat» over de zanguitvoering horen? 'Het belooft erg mooi te
worden Paulina Looy, het is prettig dat je van het boek geniet Nel van
Egmond, ik vind Je gedichtje erg mooi De sigarenbandjes zal ik je sturen
Ne] Gladiolenstraat 26. Wie woont er op dat adres? Er stond geen naam bij
de brief. Ja, ik heb ook wel eens op een motor gezeten en het ging heerlijk
Annie Verhage, ik had ,1e de vorige week willen schrijven, maar ik ben een
poosje ziek geweest. Je hoort nog wel wat van mij, Annle! Dlni Dros, gefeli
citeerd met je eerste prijs. Je kunt zeker best schaatsenrijden, Dora Drijver,
ook jij hebt dus een eerste prijs gewonnen? Ik ben trots op mijn Texelse nicht
jes, Jopie Stam, Je hebt dus wel genoten van de uitvoering. Woon je zo ver
van het dorp af, Jopie? Atie List, Je schreef deze keer geen briefje, maar
toch wil lk je graag even een complimentje geven voor je aardig verslerda
gedichtje Irma Walboom, van welke prijsvraag houd jij nu het meest? Har
telijk dank voor de postzegels. Corrie 1'Istelle, ja hoor, je mag gerust raad
sels Insturen The First, schrijf je mij eens hoe dat' vriendinnetje heet?
Ik wil het erg graag weten, want Ik begrijp er niets van Alida Lodder, hoor
ik nog eens wat meer van je? Hetty van Veen, Ik heb Je mooie bloemen-
tekeningetjes bewonderd Wim Veenstra, nee hoor, Ik lacht je zeker niet uit.
want het ls een heel werk om een gedichtje te maken. Je moet niet denken,
dat ik er zelf knapper in ben. Willy de Jong, dat is een aardig raadseltje Ik
kende het nog niet Klazientje Oud, de verjaardagen zijn bij jullie leuk ver
deeld Je briefje kwam nog net op tijd en ik dank je voor de sigarenbandjes
en sluitzegels. Annelies Bok, gelukkig dat jij ook weer beter bent. Was Je
niet achter geraakt op school? Gerda Paans, ondanks die haar aan je pen
ben Je maar best aan 't dichten geweest Hoe is dat afgelopen met je vrien
dinnetje? Loet Koopman en Rietje Schoonen, jullie zijn van harte welkom
in de Jeugd Koerierl Adrie Poldervaart, je hebt prachtig getekend bij je
gedicht Het ls een mooi werkstukje geworden Karei Sptlkerman je behoeft
heus niet te schrijven om een gedichtje in te mogen sturen, maai» als je ook
graag een briefje schrijft, mag je dat natuurlijk -doen Mara Möller, ik ben
een paar keer In Den Dolder geweest. Er zijn daar prachtige bossen Snoek,
het is best hoor Ik zal Je schuilnaam gebruiken. Zet je er ook steeds je eigen
naam bij? Gerie v. d. Oord, je hebt aardig getekend bij je gedicht Is dat
een tekening van je huis? Martha Zoetendorp, het is wel leuk om Zoetje
genoemd te worden, maar ik noem je het allerliefste Martha. Dat vind ik
zo'n mooie naam Siem Nieuwbuurt, het spijt mij, dat Je oplossing te laat
kwam. Gelukkig maar dat Jij nu weer beter bent Bokkum, wat een vis krijg
ik in de Jeugd Koerier! Daarnet heb, ik al Snoek gegeten. Je bent van harte
welkom bij ons. Ben je een gerookte- of een bakbokkum? Betsie Koorn
ook jij bent welkom bij ons. Ik geloof niet. dat het meisje mee doet, want ik
ken haar naam niet. Hartelijk dank voor de prachtige tekening, waar ik erg
blij mee bén Ria Heertjes, houd je ook van opstellen maken, of vind je da'
niet prettig?
En nu maar weer tot de volgende week. Dag allemaal!
TANTE IET.
