Marinierskapel verovert stormenderhand Batavia
Boeren ontvangen hun di
CASINO ALS „THEATER PLEZIER"
EIGEN LAND EN
EIGEN STAD
Pinksierfliisen
Met de Nieuwediepers in de Wilhelmina
Cantine en wat ze te zeggen hebben
Prima Closetpapier
250 bl. zijdezacht 35 ct.
De heer Hendriks zegt zijn
eerste leerlingen vaarwel
RinnenWnrt betantMinsr
Bartje zoekt het geluk
Toon Hermans in:
„Zie ik je vanavond nog?"
Den Oever
Nederlandse Esperantofilms
in Amerika
Enorme geestdrift bij spelers
en publiek
pjET was druk, gisteravond voor de
Wilhelmina Cantine in Batavia,
druk van ontelbare auto's, die uit
letterlijke alle richtingen kwamen
aanrijden, druk van trucks, afgela»
den met Marva's en VHK-sters,
druk van officieren, onderofficieren
en jongens van de Koninklijke Ma
rine en het leger. Waaróm het zo
druk was, na een gloeiend hete dag,
die uren en urenlang Batavia nau
welijks bewoonbaar had gemaakt.
Omdat de Marinierskapcl voor de
tweede avond optrad.
Lezers, het is niet zo eenvoudig U de
gevoelens te bescrhijven die men on
dergaat als men zelf nauwelijks drie
maal acht en veertig uur geleden in
Indië is aangekomen en dan geplaatst
wordt in een grote, witstenen zaal, met
zoevende fans aan het hoge plafond,
met in hei-rood een enorme „W", de
„W" van Wilhelmina, boven het grote
podium, en als zich dan (en hiér gaat
het omop dat podium de Mari
nierskapel bevindt, gestoken in Indisch
tenue, de hemdsmouwen opgestroopt,
kant en klaar voor het tweede concert
in twee dagen.
VELE BEKENDE GEZICHTEN.
TK zat daar, een van de vele honder
den mannen en vrouwen en daar
zag ik ze: al die goede, bekende Hel-
derse gezichten. Eén voor één haalde
ik ze er uit.... daar zat Jo Dol, daar
Steinroth en Jongkees, daar Smit en
daar Schenkels en daar, half verborgen,
Snaphaan. Ik weet niet of Nieuwedie
pers groter chauvinisten zijn dan de
bewoners van andere plaatsen, maar
wél weet ik, en ik zal het volstrekt niet
onder stoelen en banken steken, dat ik
ontroerd werd, en machtig ontroerd
erbij (daar, nu weet u hettoen
dit alles zich voor mij ging afspelen.
Ik werd er een beetje stil van, en
ik was de enige niet.
Met laaiend enthousiasme, met een
enorme geestdrift, zijn de mannen van
Gijsbert Nieuwland in Indië begroet.
De eerste avond was het pleit reeds be
slecht, de -erste avond al is daar een
band gesmeed tussen Indië en de ka
pel, die onverbreekbaar zal blijken.
Wat zal ik U ervan vertellen ie-
zers? Van d:.! eerste nummer. net
symphonisch gedicht Finlandia van Si-
belius, dat op buitengewoon verzorgde
wijze werd uitgevoerd? Van de Lon-
don-suite van Coats of van het nummer
waarop de aandacht van dit groot pu
bliek in het bijzonder gericht was:
Gcishwins, Rhapsody in Blue"? Of van
de knappe weergave van Van Anrooys
„Piet Hein Rhapsodie"? Ieder nummer,
ioder stuk, werd een verrassing en er
waren ook grandiose verrassingen. Zoals
die Rhapsodie in Blue, zoals de madley
„AU the rhythm" en zoals de kleine
serie toegiften die Nieuwland en z'n
mannen werd afgedwongen.
Toen ik daar de Marinierskapel zag
spelen, nummer na nummer, en toen
ik de sfeer voelde in die grote zaal,
toen was het voo" mij of de oude „staf-
muziek" aan 't spelen was. In het oude
Casino aan de vroegere Kanaalwcg.
Ja.... dan mis je gezichten, maar er
zijn er altijd nog heel wat overgeble
ven, Ik noemde ze al hierboven en ik
hoop volledig te zijn geweest.
Er is geapplaudisseerd, en daar begon
het mee. Later deed men het anders:
toen werd er geschreeuwd, door al deze
mannen en vrouwen, om méér. Steeds
méér, want onverzadigbaar was de
geestdrift en of nu de khaki shirts van
de spelende mariniers steeds donkerder
gekleurd werde i van het transpireren,
onverbiddelijk dwong men extra num
mers af. En dan lachte Gijsbert Nieuw
land, of hij keek zo'n beetje veront
schuldigend wanhopig (hoe men hem
dat kon aandoen....) en opnieuw werd
er gespeeld.
Wij waren daar samen, muzikanten
en publiek, in die Wilhelmina Cantine
en ik zeg U, lezers: daar was een goed
stuk Nederland èn een goed stuk
Nieuwediep verenigd. Men keek elkaar
san en men was dankbaar, zoals men
dankbaar is voor iets heel moois dat
men gekregen heeft op een feestdag.
Een kostbaar cadeau: een cadeau, in ue
vorm van een concert.
Jan Geuzenbroek bracht de clarinet-
solo, de inzet van de Rhapsody in Blue,
op nét zulke technisch geraffineerde wij
ze, als we ons dit herinneren uit de
jaren dat hij in Nieuwediep een be
kende verschijning was. En van clari-
netten gesprokenik hoorde Jo Dol
spelen en ik wist het weer: de naam
Dol betekent ook nü nog: meesterschap
op vele instrumenten. En ik mag Wim
Bruul niet vergeten, die eens, jaren ge
leden, Casino in vervoering bracht met
de trompetsolo uit de Posthoorngalop
•n die nog niets, maar dan ook niets,
van zyn vaart en tempo verloren bleek
te hebber. Ondanks de temperatuur..
En wat voor Wim Bruul en Jo Dol en
Steinroth en Karei Kokelaar (want die
was er ook! geldt, dat geldt voor allen,
stuk voor stuk. Oók voor de niet-
Jutters!
In de pauze stonden wij allemaal bij
elkaar en ik heb ze de hand geschud.
We hebben elkaar eens aangekeken,
want we kenden elkaar nog niet in
Indische uitrusting. En er zijn handjes
geschud en iedere hand bleef véél lan-
gei in de andere rusten dan gewoon
lijk. Maar daarvoor waren we dan ook
Nieuwediepers onder elkaar en dat
moet U ons maar niet ten kwade dui
den.
Koe ze 'n gehad hebben op de Kota Ba-
rce, vroeg ik. Het bleek van matig.
Reizen per troepentransportschip is niet
eenvoudig en alle jongens waren blij
dat het er eindelijop zat. Het schip
had nogal wat oponthoud gehad, tegen
slag ook, maar de ontvangst in Bata-
vic had alles goedgemaakt. Die ont
vangst was. geweldig en hiervoor was
men oprecht dankbaar.
De jongens aan boord waren stapel
gek met de kapel. 60 maal is de Defi-
leermars uitgevoerd en de muziekma-
kende mariniers werd nauwelijks rust
vergund, om te schaften en te slapen.
De reis begon met boogie-woogie, maar
hoe langer die reis duurde/des te
serieuzer muziek werd er gevraagd....
DOOR DE ARCHIPEL.
Wat de plannen zijn? Overmorgen
gaan we door naar Soerabaia en daar
na staat een vol programma op Öost
Java op het lijstje. In totaal blijven de
jongens 6 weken in Indië, en in die 6
weken zal er heel wat uit het korps ge
haald worden.... want Bach en Duke
Ellington in d i t klimaat is iets anders
dan Bach en Duke Ellington in Casino,
op een koude November-avond of in
het voorjaarszonnetje in de muziektent
aan de Hoofdgracht
Alle jongens van Den Helder vroegen
me het laatste nieuws uit Holland en
Nieuwediep. Maar ik wist nauwelijks
iets meer dan zij. En ik moest beloven
de groeten over te brengen aan de
vaders en moeders en de vrouwen en
de kinderen. En of ik zeggen wilde dat
■alles bést gaat, dat er niemand ziek is
en dat ze alleen een beetje last hebben
van de hitte (die rot-kentering w i 1
maar niet ophouden....) en, maar
welke Indiëganger heeft dat niet, oen
beetje van de rode hond. Verder: alles
okey-dokey entot ziens.
Toen we daar zo stonden, schuin ach
ter het podium, de groep Jutters, kwa
men er anderen aanrennen. Dat waren
óók weer Nieuwediepers, die er óók bij
wilden zijn. En die me óók vroegen of
ze een groet naar huis konden door
seinen, via de krant, en dat ze het des
noods wel betalen wilden aan de direc
teur van de krant.
En zo ging dat maar door, heel Je
pauze. Het was veel te kort, alles bij
elkaar, en ik had nog wel honderd vra
gen af te vuren. En telkens kwam er
dan opnieuw nog een bekend gezicht
opduiken, achter die kring om me heen,
en was er weer een hand die lang en
warm (ja, vooral warm) gedrukt werd.
En Jo Dol, mijn oude vriend, stond
maar stilletjes voor zich uit te kijken
en ik geloof dat hij nogal erg ontroerd
was, door zo'n ontvangst en zóveel
gezichten van 53 gr. noorderbreedte.
En zo ging die avond, een onver
getelijke, een prachtige avond, voor
bij. Naast het podium leunden de Ja
vaanse jongens, bedienden, en nadat
ze van hun eerste schrik over zóveel
geestdrift wat bekomen waren, zaten
ze voor het verdere deel van de
avond met wijd open monden te
luisteren En in de schemer van
de zaal zag je soms alleen de witte
tanden. Zo ver waren die monden
geopend
BEKAF, MAAR GELUKKIG.
Na de pauze werden de shirts van de
muzikanten steeds donkerder en dat
van Gijsbert Nieuwland was, ronduit,
een kletsnatte vaatdoek, die om z'n
magere schouders zwierde. Er moest
tersluiks voor een enkele blazer, die
zware partijen weggaf, een glas water
worden aangedragen en ik geloof, nee,
ik weet zéker, dat die 50 jongens bek
en bek-af geweest zijn, om 10 uur.
Maar wat doet het er toe! Holland en
Indië ontmoetten elkgar die avond cn
behalve dat: Jutterland en Jutterland.
Na 41 die nummers, na de toegiften
en de toegiften op de toegiften, was er
nog één nummer: het Wilhelmus.
Staande gespeeld, staande meegezon
gen. U, daar in Holand, weet niet dat
dit lied hier heel anders klinkt dan in
de lage landenhet is aangrijpen
der-, het is vooral: zinvoller. Het heeft,
en zeker in deze dagen iets te zeggen,
er ligt een aanmoediging en een sterk-
makende belofte in: het is de hymne,
die ons duidelijk, klaar en schoon
zegt dat we bij' elkaar horen, en zeker
als Hollanders in dit land.
Indië is een vreemd land en ik ben
er te kort om te oordelen over veel
dingen. Maar er is een ander Indië dan
dit plein, met de Cantine, met de auto's
en de helle lichten. Ik weet dat er, niet
zo ver weg, een rimboe is. met een
donkere dreiging, met een deels be
kend, deels onbekend, gevaar, loerend
achter iedere boom, iedere varen van
deze jungle. Het is goed zich dat steeds
opnieuw te realiseren. Het is een
prachtig land, een ongelooflijk mooi
land, maar in dit land smeulen harts
tochten, die men niet ziet, maar die
elk ogenblik opnieuw blijken en duide
lijk aan de dag treden.
En daarom, juist daarom is het goed,
als alle Nederlanders zich een gesloten
eenheid weten. En daarom is het een
historisch moment geweest toen de
eerste klanken van de Nederlandse
Marinierskapel in Batavia opklonken.
Goede reis mannen, een maximum
aan succes en behouden thuiskomst in
pstria, over een paar maanden!
ANTHONY VAN KAMPEN.
(P.S.:_ Ik vergat nog één ding: alle
Nieuwediepers doen speciaal Bram
Lensen de groeten en ze laten hem
dringend vragen of straks, bij thuis
komst, nog steeds „de-koffie-klaar-
staat"
BOEKHANDEL EGNER,
DEN HELDER.
Er zjjn nog maar al te veel mensen, die van mening zijn dat iemand
altijd nog wel geschikt is om boer te worden, wanneer hij bewezen
heeft voor andere vakken ongeschikt te zijn. Niets is minder waar.
Een doelmatig grondgebruik verantwoord zowel ten opzichte van
de gebruiker als van de maatschappij met haar chronisch gebrek aan
cultuurgrond kan pas verkregen worden, wanneer de boer over een
behoorlijke dosis kennis en inzicht beschikt. Om hiertoe te geraken,
om reeds de jeugdige boer iets bij te brengen van het uitgebreide ter
rein der wetenschappelijke landbouwbedrijfsvoering, werd ook in Ju-
lianadorp een Lagere Landbouwschool opgericht, die onder haar uit
stekende leiding ongetwijfeld zal strekken tot heil van de jonge pol
der „Het Koegras" en de vele haar omringende landbouwdistricten.
Deze Julianadorper Landbouwschool
bereikte Vrijdagmiddag haar eerste
belangrijke mijlpaal. Onder aanwezig
heid van de leden der Commissie van
Toezicht, de gemeentesecretaris mr.
dr. E. van Bolhuis, vertegenwoordigers
van de Maatschappij Van Landbouw
en van de Vereniging van Oud-leer
lingen, heeft de Rijkslandbouwconsu-
lent, de heer Rinsema, directeur van
de Landbouwschool te Schagen, de
eerste diploma's sinds de oprichting
der school uitgereikt aan 24 van haar
leerlingen.
Openbare les.
Na een openingswoord door de voor
zitter der commissie van toe?ichtv wet
houder Van Loo, zette de heer J.
Henderikx, directeur van de Landbouw
school, in het kort de indeling van
deze middag uitéén. Eén der leerlin
gen, de heer Henk Keyzer, kreeg daar
op gelegenheid om een „openbare les"
te geven. Hij sprak over het onder
werp „Aanleg en onderhoud van de
kunstweide". Spr. ging hierbij in op
het belang van de wisselbouw als on
misbaar element in onze moderne be
drijfsvoering, een systeem waarin ook
grasgewas zal van de grondverbeteren-
nomen. Niet alleen krijgt men de sa
menstelling en de waarde van het ge
was meer in de hand, maar ook het
gasgewas zal van de grondverbeteren-
de werking ten volle kunnen profite
ren, Men moet het gras evenals het
graan als een cultuurgewas leren zien
en het als zodanig in het bouwplan
opnemen. Na deze causerie ontwikkel
de zich tussen de spreker en de ove
rige leerlingen een levendige discus
sie over de verschillende onderdelen
van kunstweide-aanleg en -onderhoud,
waarbij men elkaar van beide zijden
niet veel toegaf!
Als tweede spreker de derde
moest wegens tijdsgebrek uitvallen
trad op Jan Jongejan. Deze hield zich
by de materie waarin hij het meest
thuis is: de aardappel en selectieteelt.
De aardappel werd eerst in de 16e
eeuw in Europa gebracht, maar ver
overde toen spoedig een belangrüke
plaats op het menu der Europeanen.
Toen omstreeks het midden der 19e
eeuw de aardappeloogst volkomen mis
lukte, dreigde er zelfs een hongers
nood! Er moest wat de rassenteelt be
treft, nog veel worden gedaan. Het
zijn vooral prof. Quanjer, prof. Oort
wijn Botjes en ir. Roosendaal geweest,
die baanbrekend werk hebben gele
verd op het gebied der aardappelver
betering en ziektebestrijding. Nu is 't
de N.A.K.. die nimmer verflauwende
controle uitoefent op de teelt, de ver
zorging en de aard van het pootgoed.
Een belangrijke factor bij de verbouw
van aardappelen is naast een goede
grondverzorging de bemesting. Al
is de aardappel een echte kalivrager,
de andere meststoffen zoals fosfor
en stikstof mogen toch ook niet wor
den verwaarloosd. Aan het einde van
de voordracht ontspon zich tussen een
lid der Commissie van Toezicht, zelf
een zeer goed aardappelteler, en de
leerling een interessante gedachten-
wisseling. De causeur bleek daarbij
lang geen beginneling meer te zijn,
wat ook wel op te maken viel uit het
waarderend glimlachje van het com-
missieliè.
De uitreiking.
Hierna kreeg de heer Rinsema het
woord. Hij sprak er zyn grote voldoe
ning over uit, dat hy van het gemeen
tebestuur de uitnodiging had ontvan
gen om de diploma's uit te reiken. Het
was inderdaad een bijzondere uitrei
king, want het gold hier de eerste
leerlingen die de heer Henderikx van
zijn school spuide, daarmede een aan
tal theoretisch en practisch bekwame
boeren aan de maatschappij afleve
rend. Dit laatste is zeer belangryk,
want door een grotere kennis van de
boeren zal de zekerheid ook groter
worden, dat ieder stukje gond ten
volle wordt benut en dat niets van de
mogelykheden tot opvoering der be-
drijfsresultaten verloren zal gaan.
In de voorzaal was reeds het aen
en ander besproken, en de heer
Rinsema kon' dan ook mededelen,
dat allen die aanwezig waren, voor
een diploma in aanmerking kwa
men. Als eerste en tevens als
eerste van de klas ontving Jan
Jongejan zijn diploma en kreeg
daarbij als geschenk van de Holl.
Mij. v. Landbouw een prachtig
boekwerk aangeboden. Nummer 2
was Piet Byi, een uitstekend leer-
De allerprilste Pinksterflitsen. eei
zeer luidruchtige flits, was de Luilak
viering. Het merendeel van de Nieuwe
diep-bevolking lag nog hevig in con
centratie uit te rusten van de Vrijdagse
vermoeienissen en krachten te verzame
len voor de bezigheden op Zaterdag,
toen een rumoerige trilling door de stad
voer. Op verscheidene plaatsen werden
zelfs de hanen uit hun sluimering ge
wekt door de meest vreemdsoortige ge
luiden, voortgebracht door allerhande
metalen apparaten die over de Helderse
wegdekken werden gesleurd, onder het
geroep van „Luilaaaak", m alle toonaar
den en met vele modulaties.
Eén van de middelpunten van di
wreed concert, en in ieder geval het
eerste waarmede wij kennis maakten,
was de steeg onder onze redactionele
sponde. Deze openbare weg mocht het
klankbord zyn van ontzaglijke ketel
muziek, welke in staat was iemand uit
een toestand van super-slaap tot abso
lute wakkerheid op te wekken, al was
het nauwelijks vijf uur in de morgen.
We waren er gauw mee verzoend, want
de zon was ook al op, de vogeltjes kwin
keieerden en de hanen begonnen reeds
hun vrouwtjes attent te maken pp de
nieuwe, lange dag.
Wie op deze Luilak-morgen boos wei-
op het Jutterkroost, dat in letterlijke
zin en traditie levend hield, moest als
een nurks worden beschouwd, al had
den we medelijden met de zieken ei
zwakken die iedere slaap bitter nodig
hadden.
De Zaterdagmorgen was er verder één
als alle laatste morgens van iedere
week, maar de middag droeg al iets
Pinksterachtigs. Treinen en bussen wa
ren voller dan anders, en ook het win
kelend volksdeel was groter in getal
dan ooit. Een ieder scheen zijn uitrus
ting te willen aanvullen met hetgeen
ontbrak, teneinde op zijn Pinkster-best
voor de dag te kunnen komen. De he
ren der schepping konden op dit gebied
weinig opYallends presteren, al liep het
aantal nieuws bottines en molières wel
in de gaten, maar de zwakke sekse kon
zich laven aan de „new look", volgens
welke onder meer. de roklengte enige
kilometers (van alle dames gezamen
lijk) is toegenomen.
Het schone Pinksterweer van de bei
de Pinksterdagen bood ruimschoots de
gelegenheid om deze „nieuwe kijk" on
der de meest gunstige omstandigheden
te étaleren. Natuurlijk kon dat gebeuren
voor de specifiek Helderse décors, als
de haven, de dijk en het strand, waar de
drukte groot en de gezelligheid welda
dig was. Het allerdrukst, zelfs nog druk
ker dan in de Donkere Duinen, was het
te Huisduinen, waar met veel feestelijk
heid het badseizoen werd geopend. Het
aantal bad-nemers bleef aan het strand
vrij beperkt, want het water was nog
lichtelijk arctisch. Maar toch bewees de
drukte in onze badplaats, dat de zwem-
iiefhebbers op het vinketouw blijven.
Ditmaal bleef de gezelligheid nog ge
concentreerd om de verschillende ver
makelijkheden, die over een paar dagen
v/eer verdwenen zijn. De aandacht is
echter weer op de traditionele wijze op
Huisduinen gevestigd, een aandacht die
dkomende maanden ongetwijfeld
nog groter zal worden.
En dan spreken we last but not least
over de Olympische Dag. die enige dui
zenden stadgenoten in de contreien van
de Sportlaan heeft gehoifden. Over deze
eendrachtige manifestatie van vele
sporten, in do geest der Olympische ge
dachte. vindt de lezer elders in dit num
mer uitvoeriger mededelingen.
- 'g
De afdelingen van de Raad voor het
onderzoek der gemeentebegroting 1948
zijn met hun arbeid gereedgekomen, zo
dat de behandeling ervan in de gemeen
teraad binnenkort kan worden ver
wacht. Uiteraard heeft de begroting
aanleiding gegeven tot het maken 'van
opmerkingen en het stellen van vragen.
Het een en ander, alsmede de commen
taren van het college van B. en W., zijn
neergelegd in de algemene beschouwin
gen, waarop wij dezer dagen terugko
men.
dcor Anne de Vries 5.50 p. dl.
BOEKH. EGNER, Den Helder.
ling, goede boer en correcte mili
tair, die van de Vereniging van
oud-leerlingen een prachtige pla-
tertitlas van Nederland ten ge
schenke kreeg.
Namens de Commissie van Toezicht
sprak toen nog de heer Van Loo, die
hoopte dat de jongens het op school
geleerde in de practijk in toepassing
zullen brengen. „Ik ben ervan over
tuigd", aldus de wethouder, „dat het
contact tussen leerlingen en onder-
wyzer niet verbroken zal worden. Ze
ker zal de heer Henderikx altijd klaar
staan om zijn jongens met raad en daad
bij te staan, niet alleen in het belang
van zyn school en de leerlingen, maar
ook in het algemeen belang".
De heer Henderikx sloot daarop het
officiële gedeelte en nodigde na een
korte pauze, waarin enkele foto's wer
den genomen, alle aanwezigen uit aan
de broodmaaltyd, welke werd aange
boden doqr de afzwaaiende leerlingen.
Zo vond de middag door deze gemeen
schappelijke dis een genoeglijk einde.
HET ARABISCHE LEGIOEN .OEFENT.
Door de Engelsen opgeleide instructeurs tonen de legionairs hoe de artillerie
behandeld moet worden. Zoals men weet levert Engeland volgens een over
eenkomst met Transjordanië de wapens waarmede de Arabieren de Joden
in Palestina bestrijden.
Het was een allerplezierigst programma, dat Toon Hermans en de
zijnen Vrijdagavond in Casino ten tonele brachten. Het „Theater Ple
zier van Floris Meslier" droeg zün naam niet ten onrechte. Wat Toon
Hermans, Jan van Ees, Wiesje Bouwmeester en al de andere ras-
artisten uit dit cabaret ten overstaan van een uitverkochte zaal hebben
gepresteerd, verdient niets dan lof. Deze mensen hebben een goede
vierhonderdvljftig Nieuwediepers eens voor een paar uur de zorgen
van alledag doen vergeten en hen eens heerlqk laten lachen. Het is
onmogeiyk om een verslag van al hun bezigheden te geven. Omdat
het onmogelijk is alle nonsens en alle ernst, alle humor en alle ori
ginaliteit samen te persen in een kort courantenartikeltje.
Op de keper beschouwd was het alle
maal in het geheel niet gewichtig, in
bet geheel niet diepzinnig, in het geheel
niet bijzonder grappig, maar juist de
manier waarop ieder zijn aandeel lever
tje deed alle toeschouwers volledig en
met overgave genieten. Het was vooral
de figuur Toon Hermans die deze avond
domineerde. Hij weet zijn conferences
uit te spreken, alsof hij ze ter plaatse
componeert, alsof hij zelf nog geniet van
de leuke vondsten die hij te berde
brengt. Zo zonder enig air, zonder dat
iichtelijk hautaine dat "Wim Kan bij
voorbeeld wel eens vervelend doet zyn,
stond Toon op de planken. Iedereen had
plezier in deze vlotte jongen, zoals men
plezier heeft in iemand die thuis of pp
het werk aardig uit de hoek kan komen
en een zonnestraaltje doet schijnen in
het grauw van de dagelijkse sleur.
Wie Toon Hermans beluistert, vergeet
ras dat het maar cabaret is, dat Toon
slechts leuk is tegen betaling. Hij geeft
zich over aan Toon en laat zich meene
men door diens prettig humeur. Aan
het eind van de avond behoeft hij zich
niet eens te schamen, zo door die Toon
te zijn overwonnen, want Toon heeft
van zijn meesterschap geen misbruik
gemaakt. Hij is voortdurend „in de lijn
gebleven" en heeft alleen maar heel
eenvoudig wat plezier gemaakt. Hoe
moeilijk dat „eenvoudige plezier maken
is" blijkt wel daaruit, dat we sinds de
bevrijding slechts éénmaal eerder een
man op het Casino-podium zagen, die
Toon Hermans uit ..Zie ik je vanavond
nog" evenaarde, en dat was Toon Her
mans, verleden jaar.
Uit het programma memoreren we
nog even Toon's excursie naar de prai
rie en de bosjesmannen (met de bosbes-
jes), het bijzonder geslaagde optreden
van Scholten en Van 't Zelfde en de
ernstige schets „Fait accompli", een
groot toneelstuk in een notedop. Peter
Kellebach was de man, die de finishing
touch aanbracht door zijn perfecte pia
nospel, dat van proloog tot finale was
aangepast aan het programma. Wij ho
pen dit voortreffelijke clubje spoedig
nog eens weer te zien in Casino. „Zien
we jullie van 't jaar nog?" zouden we
tot besluit willen vragen....
LEVERING STEENSLAG.
Door de Rijkswaterstaat te 's-Graven-
hage werd aan de N.V. Steenbrekerij
Holland te Borgharen opgedragen de
leverantie van de benodigde steenslag
voor de verbetering van de Rijksweg
AmsterdamDen OeverLeeuwarden
voor een som van 47.915.50.
Vacant ie plannen
Op uitnodiging van de Amerikaanse
Esperanto Vereniging vertoefde mevr.
ir. J. Isbrücker gedurende enkele
maanden in Amerika om lezingen te
houden o.a. over „Nederland na de
Oorlog". Van het Ministerie voor de
Wederopbouw had zij de beschikking
gekregen over drie Nederlandse Es-
peranto-sprekende films, getiteld: „De
droogmaking van Walcheren", „Thuis
komst in Arnhem" en „Ontluisterd
Land". De films werden vertoond in
New Haven, Washington, Vineland,
Philadelphia en andere steden. Zij
trokken zeer de aandacht en vooral de
film „Ontluisterd Land" werd hoog
gewaardeerd. Mevr. Isbrücker zeide:
„Toen ik mijn verwondering uitdrukte
over de vele belangstelling, welke ik
ontmoette voor het Esperanto, kreeg
ik ten antwoord: „Dat moet U niet
verwonderen. Immers, de Amerikanen
haten het vreemde talen leren en nu
zien we de kans met het leren van
één eenvoudige taal alle andere over
te slaan". Meermalen bleek, dat men
in Amerika totaal geen begrip had
van de verwoestingen, die in ons land
zijn aangericht en men was zeer on
der de indruk van het geziene. Ook
sprak men met respect over de snelle
opbouw hier te lande. De belangstel
ling was zeer groot, waarvan ook de
dagbladen getuigden en een radio
interview te Washington.
Door tijdgebrek kon mevr. Isbrücker
geen gevolg geven aan een uitnodiging
uit Californië om daar de films even
eens te vertonen. Ook is reeds ver
zocht de films te Parijs en op IJs
land te vertonen, terwyl mevr. Is
brücker of haar man, met toestem
ming van de regering de films zullen
draaien in het internationaal Esperan-
to-congres, dat deze zomer te Malmö
(Zweden) zal worden gehouden. Mevr.
I. is overigens overtuigd, dat deze Es-
peranto-sprekende films hun weg door
de gehele wereld zullen vinden en op
deze wijze zullen bedragen tot meer
dere kennis omtrent ons land. C. J.
Het wordt nu de hoogste
vacantieplannen. Velen zijn
vermoedelijk reeds klaar,
zullen nog twijfelen.
De oorlog heeft althans
goede gevolg gehad, dat
eigen land meer zijn gaan
ren. Vroeger was het in dat
tijd voor
hiermede
anderen
dit ene
wij ons
waarde-
opzicht
treurig gesteld: volgens velen trof
men het overal op de wijde Wereld
beter dan in het eigen land. Maar de
oorlog kwam en het werd onmogelijk
de grenzen te overschrijden. Noodge
dwongen bereisde men na de bevrij
ding Nederland. Het was voor velen
een openbaring. De Friezen keken in
Limburg en Brabant de ogen uit en
omgekeerd leek voor de bewoners
beneden de Moerdijk' het Friese wa
terland een sprookje. Daarom is het
zo goed vooral de jeugd niet te vroeg
blasé te maken en de kinderen in de
eerste plaats het eigen land te leren
kennen.
Een voetreis is wel het ideaalste.
Men komt dan op plekjes, die zelden
betreden worden en men heeft toch
weinig last van het rumoerige stof
fige hoofdverkeer. Maar ook de rij-
wieltochten zijn niet te versmaden.
Dank zij de onvolprezen zorgen van
de A.N.W.B., kan mem de paddestoe
len volgend, de mooiste toeren maken
door het land. Wie een druk leven
leidt, zal verstandig doen in de va-
cantie rust te nemen. Hij moet voor
al geen kilometer-vreter zyn. Wat
let U eens heerlijk thuis te blijven en
allemaal dingen te doen, waarvoor in
het drukke leven van alle dag geen
tijd overbiyft? Neem voldoende rust,
maak lange nachten, zodat uw
lichaam en geest tijd krijgen zich ge
heel te ontspannen.
Ga lezen, musiceren, knutselen, al
naar Uw aanleg. Bezoek een tentoon
stelling, die uw belangstelling heeft
en bezichtig eens uw eigen stad. Het
is verbazingwekkend zoveel mensen
dikwijls een vreemdeling zijn in de
plaats van hun inwoning. Zij lopen
dagelyks dezelfde gang naar hun
bureau, kantoor, fabriek of school en
schynen niet te weten dat er nog an
dere straten, pleinen of parken be
staan. Het is best mogeiyk vacantie
te houden in de stad en na verloop
van ty'd totaal opgefrist en uitgerust
cle dagelijkse taak weer op te nemen.
Een bykomstig voordeel van deze
rustperiode is, dat men er hoege
naamd geen reis- en verblijfkosten
voor hoeft te betalen!
