DOBBER en KLIEKJE
Dansfeest in een Ambonse
negorij
D
Met de,Wereldomroep"op speurtocht
in Den Helder
KANKER
IN ZUID-AFRIKA
Op stap met de Radjah van Soya
VAN NIA BIJ
EN yERRE
Op bezoek bij Janus Kuiper en de Kustwacht
Last van zenuwen?
Wij luisteren naar
van Boenzel en Jonker Flonker
De Jannen van 't eskader
genieten met stralen...
Toen de programma-leiding van de Wereldomroep, die dagelijks op de ultra
korte golf programma s uitzendt voor Oost- en West-Indië, voor Zuid-Afrika
en voor zeevarenden, het plan opvatte om een uitzending te wijden aan Den
Helder, stelde men zich voor, dat in een programma'tje van een half uur heel
Den Helder wel kon worden afgedaan. En mocht er nog tijd overblijven, och,
dan lag Texel vlakbij, vanwaar de vulling voor de resterende minuten ge
makkelijk kon worden verkregen. Mej. Netty Polak, de dochter van de direc
teur van ons Casino, is thans in dienst bij de Wereldomroep, en zij had haar
collega s al voorspeld: „Den Helder, daar kom je in geen dag uitgekeken!"
Ze heeft gelijk gehad. Het zijn in
middels al twee volle dagen gewor
den, en nog is het programma niet af
gewerkt. Verleden week zijn mej. Po
lak en de heer De Hoog eens pools
hoogte komen nemen, waarbij zij ook
op ons bureau kwamen verzeild. Want
wat moest er allemaal in dat half-
uurs-programmatje worden verwerkt?
Even kijken hier, even kijken daar.
Eens vragen bij de Kustwacht, en een
ogenblikje op visite bij Janus Kuiper.
Een praatje met Piet Bot en een kort
onderhoud met de directie der Rijks
werf. Zo ging de eerste dag voorbij,
en toen hadden de afgezanten van
P.C.J. wel begrepen dat van Den Hel
der méér gemaakt kon worden dan
een vluchtig reportagetje van een
half uur.
De Rijkswerf? Een interessant pro
gramma apart. De Kustwachtdienst?
Idem. Het Reddingwezen? Net zo. De
oude redders, met Janus Kuiper aan
het hoofd? Niet minder. De Rijks HBS,
die binnenkort haar gouden jubileum
viert? Ook een aantrekkelijk onder
werp. Toen mej. Polak en de heer De
Hoog verleden week Maandagavond
terugreden naar Hilversum, hadden zij
de overtuiging, stellig nog twee volle
dagen te moeten uittrekken om de
meest voor de hand liggende onder
werpen te kunnen uitwerken.
FIT EN MONTER
Gisteren zijn ze met dat uitwerken
begonnen. De blauwe reportagewagen
reed om tien uur de stad binnen en
legde allereerst 't anker in casu twee
lange rubberen electriciteitskabels
Uit ten huize van de Koning der Blau
we Zeeridders, Janus Kuiper. Deze
was op het bezoek voorbereid, en zat
fitter en monterder dan wij hem de
laatste maanden ooit hadden gezien
op zijn oude plekje voor het raam in
de Van Speijkstraat. „U vraagt maar,
ik zal wel vertellen", stelde Janus zijn
bezoekers gerust. „Ik heb dat wel meer
bij de hand gehad!" Kwiek antwoord
de de grijze zeeridder, af en toe vin
nig aan zijn sigaar zuigend, op de vra
gen die de reporter Herman Felder-
hof hem stelde. Of de blauwe zeerid
ders goed konden zwemmen? „Welnee
mijnheer, 't Was toch zeker veel beter
van niet. Als je dan overboord viel,
■zou 't helemaal een marteldood we
zen!"
Janus Kuiper groef diep in zijn her
innering, en dat kostte hem heus niet
veel moeite. Zonder te stotteren ver
telde hij het relaas van de „Renown".
de „Wilhelm", de redding bij Callants-
oog waarbij ze acht man verspeelden,
en nog veel dingen uit zijn veelbewo
gen leven meer. Er moest een eind
aan dit interessante gesprek komen,
want in zo'n geval is een half uur be
slist niet veel!
De reporters zetten hun speurtocht
voort. In de Rijks HBS werden enkele
opnamen gemaakt. Tijdens de les, en
ook bij het uitgaan van de school. Een
paar leerlingen vertelden enthousiast
over het schoolreisje naar Rotterdam,
dat ze pas hadden gemaakt, en ande
ren deden een boekje open over die
nachtmerrie nu gelukkig voorbij
die eindexamens heet. De heren dr.
Doen en Smit tenslotte verklapten nog
iets over het gouden jubileum, dat bin
nenkort zal worden gevierd, en waar
toe al druk voorbereidingen worden
getroffen.
CONTACT MET HET LICHTSCHIP
De hele middag was gereserveerd
voor de Kustwacht, en wat daarmee
samenhangt. De heer De Jong, bereid
willig als altijd, leidde zijn gasten
waarheen ze wezen wilden. Op de
vuurtoren? Best, als U maar weet dat
U zo'n vijfhonderd treetjes op en af
moet. Dan maar eerst naar de uitkijk
post? O.K., dan treffen we misschien
net het weerbericht van het lichtschip
Texel.
Het kwam zo uit ook. Nauwelijks
Verschenen is de brochure „De nieuw
ste ontdekkingen op het gebied van
kanker, door G. E. de Winter, voorm.
hoofdred. „Noordholl. Pers". (De bro
chure behandelt de ontdekking van
Dr. Samuels te Amsterdam).
In elke boekhandel verkr. a 0.90;
waar niet, aan te vragen bij Uitg. DE
STEENUIL te Hoorn.
(Ingezonden Mededeling)
waren de twee kabels de 35 meter ho
ge uitkijktoren opgesjouwd, en was de
verbinding tussen de microfoon en de
.snijtafel" in de wagen tot stand
gebracht, of, daar meldde het lichtschip
zich al. Het praatje dat de heer Fel-
derhof maakte met de heer De Jong
en Lichtwachter Smit moest even on
derbroken worden. De opzichter wil
de juist vertellen, hoe het ging wan
neer alles dik zat van mist, toen het
lichtschip in de aether kwam. „Hallo
Kijkduin, hallo Kijkduin, hier licht
schip Texel, met het weerbericht!" En
toen volgde een reeks mysterieuze
cijfers, alleen voor ingewijden van
waarde. Dit hoorden we uit de luid
spreker: Index-cijfer 30, 01854, 24524,
03014, x0307, 15.5. In dat rijtje cijfers
stond de hele toestand van het weer,
zoals dat zich aan de bemanning van
het lichtschip voordeed, af te lezen.
De heer Smit liet het voor de duide
lijkheid nog even herhalen, waarna
het onderbroken babbeltje over de
veelzijdige taak van de Rijkskustwacht
kon worden voortgezet.
Natuurlijk moest er ook nog even
een plaatje worden gedraaid in het
holle lichaam van de vuurtoren die op
zichzelf al genoeg stof gaf voor een
uitgebreide reportage. De heer Fel-
derhof kon niet nalaten, even de grap
pige geluidseffecten in de smalle ron
de binnentoren op te nemen. Hol en
grillig kronkelde zich de echo langs
de gladde grijze wand. Nog was alle
energie niet verbruikt. Maar daar lok
te een ijzeren trap, waarvan het einde
zich ergens achter de zwarte metalen
zoldering verloor! Aan dat einde bleek
zich een kostelijke koepel te verschui
len, zestig meter boven het groen en
het blauw en het rood van de kleine
wereld daar beneden.
Daar lag Den Helder, een handvol
huisjes, nietig en onbelangrijk. En
daar lag het hele uitgestrekte ge
bied, dat van dag tot dag door de
Kustwachtposten wordt bespied: on
ze Noordzee, met de zeegaten en de
Razende Bol. Het is goed, dat ook
door de radio eens aan het vredes
werk van deze belangrijke Kust
wachtdienst aandacht wordt geschon
ken!
Mijnhardt's Zenuwtabletten
helpen U er overheen.
PROGRAMMA VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM n, 415 m. Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur VARA: 8,15 Vara-
varia 6,20 Weekend-orkest 6,40 Gra
mofoonplaten 6,50 Leo Puld zingt
7,00 De betekenis van het Museum van
de Arbeid in onze samenleving 7,15 Het
nieuws uit Indië VPRO: 7,30 Voor de
Jeugd 7,10 Jeugdnteuws 7,45 „Lezen
ir. de Bijbel" VARA: 8.05 Dingen van
do dag 8,15 Stafmuziekcorps van de
Amsterdamse politie 8,50 Schoppen
vrouw 9,55 Malando én zijn Tango-
Rumba-orkest 10,25 Klein Vrouwenkoor
10,45 „Vaderland in da verte'' 11,15
Gramofoonplaten
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur NCRV: 6,00 Onze
Nederlandse koren en korpsen —6,80 Voor
de Strijdkrachten 7,15 Nederlands Ka
merkoor 7,30 Het actueel geluid 7,45
Gramofoonmuziek 7,56 Bach-koraal
8,05 Programma proloog 8,16 Concert
van het Holland festival 8,46 Nieuwe
aanwinsten van onze discotheek 9,80
De Nederlandse Baptisten Jeugd 10,80
Albert Sandlers orkest (gr pl) 10,46
Avondoverdenking 11,15 „Vrij en blij"
11,45 Gramofoonplaten
programma VOOR DONDERDAG
HILVERSUM n, 415 m. Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur AVRO: 8,15
Gramofoonmuziek 8,45 Engelse orkest
werken 9,15 Morgenwijding 9,35 Ar
beidsvitaminen 10,30 Van vrouw tot
vrouw 10,85 Gramofoonplaten 10,50
Kleutertje luister 11,00 Ochtendconcert
11,45 Een paar sprookjes van de Jon
ge auteur Van de Water 12,00 De pa
pavers 12,38 Gramofoonmuziek 1,15
Het Vaudeville orkest 2,00 Nederland
bouwt op 2,15 Solistenconcerj 3,00
Voctr zieken en gezonden 3,55 U kunt
het geloven of niet 4,00 Coloriet 5,00
Avro-kaleidoscoop 5,20 Welk dier deze
week? 5,30 Richard Tauber zingt opera
aria's (gr pl) 5,40 Reportage van de in
ternationale tenniswedstrijden 8,50
Jeugduitzending 6,15 Sportpraatje
6,30 De Radio-Volksmuziekschool 7,00
Voetverzorging tijdens de vierdaagse
7,10 Les Gars de Paris 7,40 Muziek
8,05 Echo van de dag 8,15 Omroep
orkest 9,15 „Techniek en noodlot"
9 50 Meesters der melodie 10,15 „Zoet
zuur" 11,15 „The Skymasters" 11,45
Gramofoonplaten
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur KRO: 8,15
Pluk de dag 9,00 Voor de vrouw 9,05
Gramofoonplaten 9,45 Schoolradio
NCRV: 10,00 Ouverture „De Hussieten"
10,15 Morgendienst 10,45 Flor Peters
speelt orgel KRO: 11,00 „De Zonne
bloem" 11,45 Gramofoonplaten 12,03
Het orkest van Klaas van Beeck 12,33
Orkest van Klaas van Beeck (vervolg)
1,20 Gerard Hengeveld (piano) 1,45
Hors d'Oeuvre NCRV: 2,00 Kamerorkest
2,40 Causerie voor de vrouw 3,00
Gemengd Omroep A-Capella koor 3,30
Louise Frank (piano) 4,00 Bijbelleing
4,45 Gramofoonplaten 4,50 Radio Jeugd
journaal 5,15 Nationale Schoolzangwed-
strijd— 615 Land- en tuinbouw 630
Voor de Strijdkrachten 7,15 Gramo
foonplaten 7,30 Het actueel geluid
7,45 De Regerings-Voorlichtingsdienst
antwoordt 8,05 Programma proloog
8,15 Plaatvaria 9,00 NCRV-koor 9,30
In de bloeiende tuinen van Hilversum
10,15 „De vaart der volken" 10,35
Nieuwe aanwinsten van de discotheek
10,45 Avondoverdenking 11,15 Avond
concert
Reikhalzend oir naer
DE VOLCENOt VERTONING, LA
TER NIET rt «VACHTEN - ACHTER HE TlD
lange Rij k Le.lN e N ,kk srrj da? waas^°lcLH0oeri
mm. M- Van W ET DORD.-WAT
bfchotpde. men etn-'
P EEN
r,o ,'le"T -V/AT HADDEN^-EhfeEN
pRET. 26 LIGPEN u»T VoLLft BoRST TE,
ZINSE.N.-ELK NiKKERTjE. WAS GEToo.d
"iet een 'z£lf gemaakte PAPIEREN
muts— Wat hadden te die dingen leuk
GEKLEURD- T WAS WERKELIJK EEN pRACHTlg
GEZICHT. ALCie VERSCHiLLgNOE KLEURen
en-,..o. maar, wat was dat nu*?—dïpect
■JDaaRaC-HTGC^ tiep GEN 2v/aD.T)£ GEN WA*
Gentje te trekken.— Op dat wagentje
zat EEN GROTE KANflARoE-lDiE SCHET
tebdezo hard op z'n bLaas-instrument.
®AT DE MENSEN LACHEND dg VINGERg
IN HUN OREN STODT&N WAT WAS DAT
muzikaal j*—de zwartmar
cheerden LUSTia op -DE MUZ.IEK en VON'
*ET PRACMriG •T5E¥>AKKED VA ti
p zeulde daarachter, met een
Geweldige tulband-— 3>ig zou na ap-
loop onder, De kindeken verdeeld
woRDfcN SVJ
17. Als een haas schoot Jonker
Flonker de trap af. Hij begreep maar
al te goed wat het was, dat daar gil
lend en schreeuwend achter hem aan
kwam. Dat was het echte spook van
de ruïne, de geest van de oude Me
vrouw Rilman, die gekomen was om
hem tot verantwoording te roepen.
Hij had z'n nachthemd niet zo gauw
kunnen opnemen, maar de angst in
hem deed wonderen. Met vijf treden
tegelijk vloog hij de trappen af. Maar
toen hij bijna beneden was en dacht,
dat hij de deur uit zou kunnen schie
ten, kwam met een vervaarlijke sprong
het spook van de bovenverdieping
vlak voor hem op de grond terecht en
sneed hem de pas af. Een ogenblik
bleef ze daar staan, gillend en dan
send van een heidens plezier
Met een ruk draaide de Jonker zich
om en holde de trap weer op. Maar 't
was of z'n voeten met noga aan de
treden vast zaten en steeds dichter
achter hem aan, joelend en zingend
kwam het spook, dat hem het huis
doorjoeg, trap op trap af, kamer in ka
mer uit. Boenzel, gierend van de op
winding, vloog in brede kringen om
hem heen. Het werd een afschuwelijk
kabaal in het huis.
Toen Jonker Flonker voor de derde
maal de zoldertrap oprende, struikelde
hij over z'n nachthemd en vloog met een
wijde boog door een open raam de
buitenlucht in.
„Nou is het met me afgelopen", dacht
Jonker Flonker.
■jpiJDENS een der officiële bezoe
ken aan boord van Hr. Ms.
„Van Galen?' en „Tjerk Hlddesz"
bevond zich onder de gasten S. J.
Rehatta, Radjah van Soya, en deze
was zo welwillend me uit te nodi
gen voor een typisch landelijk Am-
bonnees volksfeest, dat in de nego
rij Fasso, op een goede 14 kilo-
meter van de stad Ambon liggend,
de laatste avond van hef verblijf
van het eskader gegeven zou wor
den. Het lag tevens ln de bedoeling
dat een beperkt aantal opvarenden
van beide jagers aanwezig was.
r\E WEG van Ambon naar Passo is
moeilijk te vergelijken met een
Nederlandse hoofdverkeersweg. Deze
weg was in hoge mate krom en
scheef. Als men de ene haarspeld
bocht uit was, vloog de nieuwe De
Soto-auto de volgende al weer in. Het
was lichtelijk sensationeel en achter
af bezien ben ik de Radjah van Soya
dankbaar dat hij mij zóveel van zijn
land en volk te vertellen had, dat ik
de ergste haarspelden niet gezien
heb
Dat feest werd gehouden in de
woning van de Regent, de heer Si-
mauw, die al dagen van te voren aan
het organiseren was geslagen met een
legertje gedienstigen om de dorpsge
noten en de jongens van de vloot
waardig te ontvangen. Er was een
groot orkest, dat nu eens strijkorkest
was, dan weer typisch-Indische mu
ziek speelde. En bij ieder nummer
werd gezongen, met een vaart en een
plezier, die men in Holland bij de
beste jazzband vergeefs zoekt.
Er werd gedanst. Precies op tijd
arriveerde de groep meisjes. In
feestsarong en -kabaja. Met ernstige
gezichten, alsof het geen feestavond
maar een treurspel betrof. Maar deze
ernst duurde verrassend kort en nau
welijks had de band „Johnny get
your gun" ingezet (op Indische toon
zetting overigens) of deze schuch
tere schoonheden kwamende
aanwezige heren ten dans vragen.
Daarna was het ijs definitief gebro
ken.
Het werd een zeer bijzondere avona
en in het bijzonder de jongens van
het eskader hebben met volle teugen
genoten met de jongedames, die dan
schuchter en zeer ingetogen plegen te
doen, maar kennelijk van een prettig
avondje houden, precies als hun leef
tijdgenoten in Holland. Enwaar
om zou het anders zijn?
Tussen de bedrijven door werden
enkele volksdansen opgevoerd, en zo
kon het gebeuren dat daar, midden
op het eiland Ambon, een soort qua
drille werd gedanst. Erfenis van de
Compagnie, een paar eeuwen oud.
En de leider van deze dans, die niet
dansmeester maar Kommandeur heet,
bleek de Franse terminologie uitste
kend meester te zijn. Zij het dat hij
„en avant quatre" uitbrulde als „Alla
ving kater", hetgeen trouwens op het
zelfde neerkomt.
Er waren ook enkele Chinese meis
jes en dat betekende, dat er ook een
Chinese dans opgevoerd moest wor
den. Dit bleek echter te veel te zijn
voor een deel der jannen, die ln min
der dan geen tijd de ernstig schuife
lende, vingerdraaiende en heupwie
gende meisjes bijsprongen en even
eens aan het heupwiegen, vinger-
draaien en hoofdschudden sloegen.
Het werd een vrij grotesk geval en
honderden mannen, vrouwen en kinde
ren, die rondom het huis van de
Regent samendromden, brulden van
het lachen. En toen lachten de Chi
nese en Ambonnese schonen maar
mee, enkelen als de bekende boer
met kiespijn
Passo vierde feestEn omdat
het maar zelden feest viert, en de jan
nen van de Marine er voor de eerste
maal weer waren, werden de bloe
metjes danig bulten gezet. Er Is daar
best gefeest, onder 't atap-dak van
het huis, zo zelfs dat ik enkele malen
vreesde dat de fundamenten der wo
ning niet op zoveel laaiende vreugde
zouden zijn ingesteld.
Het was warmik geef het toe.
Het bier was niet ijsgekoeld, het Is
waar. En de meisjes dansen hier op
blote voetenhetgeen soms pré
cair is als je zelf matrozen,.kistjes"
aan hebt. Dat alles mag dan waar
zijn, het kwik in de stemmingsther
mometer steeg met het kwartier en
de verbroedering en verzustering, of
hoe zal ik het noemen, was tegen het
middernachtelijk uur volkomen.
Er Is enorm genoten en de nonna's
straalden! Maar behalve nonna's (de
meisjes) waren er ook nogal wat
nonja's (de moeders) die er, al nét
als Hollandse moeders, niets van be
grepen, dat het contact zo snel en zo
spontaan plaatsvondMaar wat
wil je, als de Indische, band liedjes
speelt ln de geest van „O Moeder
die man kust meJa, kind, zo
zijn de mannen nu eenmaal!" enzo
voorts.
De Radjah van Soya bracht me, zo
rond het uur van middernacht, via
de haarspelden weer terug naar Am
bon. Het was droog en dus konden
de ramen van de De Soto openstaan.
Uit de baai kwam koelte aanwaaien
en we waren er allen aan toe, aan
wit frisse lucht. En de Dadjah heeft
me alles nog eens een keer haarfijn
uitgelegd,-wat dit betekende en wat
dót. Hij vond het feest zeer geslaagd
en betreurde het, dat we zo vroeg
weg moesten. Deze feesten duren al
tijd tot daglicht, en het wordt naar
mate het later wordt steeds vrolijker.
Ambon sliep, toen we binnenreden.
Op de douane na, bij de steiger. En
daar lag de motorsloep van Hr. Ms.
„Van Galen", met z'n rood en groen
licht. En terwijl de sloep wegvoer,
zich oplost© in het donker over het
water, bleef de Radjah van Soya, met
de hem begeleidende vrienden, als
maar vaarwel wuiven en de beste
wensen wensend voor de toekomst.
En „tot ziens in Holland"!
Maar dat zal wel nè, de j.eeuw der
deviezen'' worden, vrees ik
ANTHONY VAN KAMPEN.
Prins Bernhard zal namens H.M.
de Koningin op Donderdag 15 Juli te
Amsterdam in het paleis op de Dam
een aantal onderscheidingen uitreiken
voor uitstekende daden, verricht tij
dens de oorlog, terwijl ook enkele rid
ders der Militaire Willemsorde zullen
worden beëdigd.
Maandag arriveerde per Skymaster
uit New-York de oud-gouverneur van
Suriname, mr. J. C. Brons, die tijdens
zijn verblijf hier besprekingen zal
voeren met de regering, voordat hij
zijn nieuwe functie, Nederlands gezant
in Cuba te Havanna, zal aanvaarden.
De anti-revolutionnaire Tweede
Kamerfractie heeft als haar voorzitter
aangewezen de heer J. Schouten; de
fractie der CHU de heer H. W. Tilanus.
In de omgeving van Tasikmalaja
heeft de politie tientallen terroristen
kunnen arresteren. In de kampong Soe-
kawarni werden alleen al 7 terroristen
aangehouden.
Prof. dr. ir. S. J. Wellensiek, voor
zitter van het Nederlandse Genoot
schap voor landbouwwetenschap, open
de Maandagmiddag te Wageningen de
dertiende Nederlandse landbouwweek.
Het door de K.A.B. aangekochte
landgoed „Sonnehaert" te Austerlitz
met 12 ha bos- en heidegronden, dat als
rust- en herstellingsoord voor rustbe-
hoevende moeders is ingericht en dat
plaats biedt aan 47 personen, is Maan
dagmiddag door de Verbondsvoorzitter
Van de K.A.B, de heer A. C. de Bruijn,
officieel geopend.
Gottwald, de Tsjechoslowaakse
premier, heeft in een rede de nadruk
gelegd op de noodzakelijkheid van een.
„waarlijk democratisch- en volks-
Duitsland". Deze en andere uitlatingen
worden uitgelegd als een eerste toena
dering tussen Tsjechoslo waken en
Duitsers.
Maandagmiddag arriveerden per
K.L.M.-toestel uit New-York de heren
dr. M. F. da Costa Gomez, vertegen
woordiger van Curagao en W. R. Plantz,
ondervoorzitter van de Staten van
Curapao. Beide heren zullen deel uit
maken van de redactie-commissie, die
de nieuwe samenstelling van de Grond
wet zal behandelen.
In Malakka wordt een - verbeten
strijd gevoerd tegen de communistische
geweldplegers. Zelfs in de buitenwijken
van de federale hoofdstad kwamen
schermutselingen voor. Er werden 15
terroristen gearresteerd, die uniformen
droegen met petten, voorzien van drie
sterren.
oooc*
TJEEDD ADEMA
1042 „on tipt Nieuwsblad" had een verslag met een drie-
De ochtendeditie van „HctNieuwsmaaitv^r^ gebeur.
kojoms kop gepublic gedetailleerd overzicht van de avondbijeen-
hSr'p de Prinsengracht, dat het wel leek ol een reporter
SSr?g'1ert.««" «-e mee., markant, gedee.te. met vat* letter,
gedrukt waren. een eoede dag. Ze waren in een ogenblik hun
krSteTC' e°nP,hLtt.„ zich telken, weer naar de „cpedltlel.k.l.n om
wenkende handen naar hen pgmannen en vrouwen, die met
uitgevouwen couranten en de gezien ten owiamen
ware nieuwshonger alle bijzonderheden m zich opnamen.
Commissaris Vonkenberg, die met de heer Cornelissen, de reporter en
inspecteur Beekman op het terras van Americain zat, keek belangstellend
om zich heen.
„Heeft U mijn verslag ook gelezen, commissaris?" vroeg de reporter.
„Natuurlijk," zei de commissaris. „Je mag vanavond wel eens een extra
borrel presenteren, mijnheer de persdinges. Ik geloof, dat je er weer dik aan
verdiend hebt."
„Wel neen, commissaris," zei de reporter glimlachend, „dat hoort toch
bij mijn werk. Wat ik er van krijg is alleen de voldoening, dat ik iets goeds
gepresteerd heb. Weet U wel, dat ik vanmorgen om vijf uur pas naar bed
ben gegaan?"
„En wq dan?" zei de commissaris, „dat zal niet veel vroeger geweest
zijn, Cornelissen."
De hoofdinspecteur knikte. „Tot drie uur hebben we verhoren afgenomen,"
zei hij. „Ik ben blij, dat we dat zaakje achter de rug hebben."
„Het was toch niet aardig van U, dat U mij over de dader tot het laatste
ogenblik in twijfel heeft gelaten," zei de reporter verwijtend.
De hoofdinspecteur glimlachte.
„Dat moest lk wel," zei hij! „Deze man was zó scherpzinnig en zó ge
vaarlijk, dat lk mij niet verantwoord achtte als ik van onze laatste ont
dekking ook maar iets buiten de ambtelijke kringen vertelde. De kleinste
onvoorzichtigheid kon de zaak doen mislukken. Ik heb nog aan de heer Feen-
stra gevraagd of ik U in vertrouwen mocht nemen, maar hij wilde geen
enkel risico lopen."
„Maar," zei de reporter, „we waren toch allemaal in de veronderstelling,
dat de dokter op die ongeluksavond de plaats van die knecht had ingeno
men. Wanneer heeft U dan ontdekt, dat die invalide
„Op de avond, dat ik daar ln huls was," zei de hoofdinspecteur. „Ik heb
toen de knecht in zijn bed gezien. Hij lijkt enigszins op de dokter, maar er is
toch zo'n verschil in die gezichten, dat ik er aan twijfelde of een zo
geraffineerde misdadiger als de dokter daarvan zou durven profiteren."
„Maar hoe kwam U er dan achter, dat hij de rol van die invalide speelde?"
„Door een toevallige omstandigheid," zei de hoofdinspecteur. „Je weet,
hoe hard het regende op de avond, dat de dokter die brief ging posten.
Doordat niemand van hen verwachtte, dat ik direct daarna in hun huis
zou staan, hadden ze geen tijd om de zaak voldoende te camoufleren. De
knecht lag in bed, zijn kleren hingen over een stoel en er was verder niets
bijzonder, dat mij ls opgevallen."
„Envroeg de reporter in spanning.
„Wel," zei de hoofdinspecteur, „toen ik in de kamer van die invalide door
drong, had hij nauwelijks tijd gehad zijn grijze pruik op te zetten en in dat
wagentje te kruipen. De plaid hing nog los en zijn rechter voet was juist
even zichtbaar. Ik zag, dat hij geen pantoffels droeg, maar bruine molières,
die nog nat van de regen waren. Toen wist ik wie er naar de bus was
geweest."
„En toen vroeg U zich natuurlijk af waar de echte Lagerman was," zei
de journalist enthousiast.
„Vanzelfsprekend," zei de hoofdinspecteur. „Dat hebben wij dadelijk be
sproken en Beekman herinnerde zich toen het verhaal van die mevrouw
uit Arnhem, die hem verteld had, dat die dokter daar de hele nacht in zijn
tuintje gewerkt had. Wij vreesden, dat hij de invalide toen al vermoord had
en hem in dat tuintje had begraven, nadat hij zich, om de buren te mis
leiden, eerst als Lagerman ln die auto heeft laten dragen. We hebben ons
dadelijk met Arnhem ln verbinding gesteld en het telegram kwam juist op
tijd, toen wij in het huis van meneer De Wit waren. Je mag het nu wel
lezen," (Slot volgt),
