ETHIOPIË
Hr. Ms. „Tjerk Hiddesz" oefent
in de Floreszee
Stroom van Franse smokkelaars
De BUNZING een wrede rover
LAND OP DE
DREMPEL
„Aanzetten tot 21 mijl....!"
MET 20 000 P.K. VOORBIJ
DE PIEK VAN LOMBOK
Het Nederlandse goud
in Zwitserland
Druk zwart verkeer aan Belgische grens
„Duitsers en Canadezen"
wederom tegen elkaar
De strijd om het bestaan in de natuur
Soldatenmoeder
veroordeeld
Streven naar verlossing uit isolement
Waar zijn onze schepen?
TIR. MS. TORPEDOJAGER -„TJERK
HIDDESZ", onder commando van
de Luitenant ter Zee der eerste klasse
W. A. Montanus, werkt zich door de
Floreszee, nu eens .met een snelheid
van 13 mijl, dan weer met een tot 20
en 21 mijl opgevoerde vaart. Aan de
kim staan de grijze, je zou haast zeg
gen doorzichtige, schaduwen van de
vulkanen en eiland-massieven, maar
geen enkele maal wordt er koers ge
zet op land. Er is een einde gekomen
aan het vlagvertoon en de dagen, die
nog voor Soerabaja resten, worden
gebruikt voor intensief oefenen. Ik
geloof, dat Hr. Ms. „Tjerk Hiddesz"
een goed schip is. Waarom ik dat
denk, zou ik niet precie3 kunnen zeg
gen. Het is een kwestie vsn sfeer,
van „klimaat". Een schip is nu een
maal een levend wezen, dat scherp
reageert op de bemanning, 'die het
bevaart.
Urenlang wordt er verband-geva
ren en de tweede middag na het ver
trek gaan van beide jagers de sleep-
schjjven in zee. Hr. Ms. „Van Galen"
beschiet de schijf van Hr. Ms. „Tjerk
Hiddesz'' en omgekeerd. Van de brug
af volg ik de resultaten en zie, dat de
granaten op enkele meters afstand
van dat dansende schijfje terecht ko
men. Het schijfje, dat wordt voortge
trokken door de andere jager en dat
moet een verduiveld lastig doel zijn
voor de stuksbemanning. Maar lastig
of niet, er wordt uitstekend gescho
ten en het schijnt met de artillerie
£an boord wel in orde te zijn.
Tegen de avond passeren we hoge
rotsen. De zon hangt laag op de kim
en het is alsof er een doorschijnend
terra cotta kleed voor die rotsen
hangt. Ik herinner mij jaren geleden
eens Indische schilderijen gezien te
hebben, die overtogen waren met dat
zelfde terra cotta. Het leek me over
dreven en onwerkelijk. Nu zie ik, dat
ik me vergist heb. Dit wè.s de kleur.
Tegen de nacht verdwijnt Hr. Ms.
„Van Galen". Morgen is het de taak
van de „Tjerk Hiddesz" hem op te
sporen, ergens in de Westelijke Flo
reszee, ergens bij de kleine Soenda-
eilanden. De radar zal het weer druk
krijgen.
HE andere morgen liggen we recht
voor een groot eiland, en drie
hoge bergen rijen zich achter elkaar
Het is Lombok en de middelste berg,
de hoogste (3765 meter) is de Piek
van. Lombok. Op mijlen afstand kun
je zien,' dat de top van de krater over
dekt is met lava: Het glanst rossig
in het felle licht van de nieuwe dag.
Aan stuurboord is nog het laatste
contour zichtbaar van Tambora, een
andere vulkaan, bijna 3000 meter
hoog. Een halve eeuw geleden was
hij actief en richtte eveneens enorme
verwoestingen aan. Nu is hij eeh lief
lijk stukje gestolde nevel aan de
horizon. Ik volg lang de Piek van
Lombok. Daar, op haast 4000 -meter
hoogte, zal de kou over de £op sui
zen. Het zal er behoorlijk vriezen. Je
zult er dik gekleed moeten zijn. Met
een behoorlijk stel ondergoedEn
hiermaar ik mag niet klagen.
Hr. Ms. „Tjerk Hiddesz" ploegt zich
met 21 mijl door het blauwe wa
ter, en er staat een frisse bries, die
het aan dek best uit te houden
maakt. Als het schip 'nu stil lag, zou
den we gebraden worden
MEE, ik mag niet klagen. Dat zou
den alleen de mannen mogen in de
machinekamer van de jager. Ik was
er ook, maar na 10 minuten verzon
ik een boodschap in de kajuit. De an
deren moesten blijven. Nog 314 uur.
Ik geloof, dat de body's van deze kor
poraal-machinist, van die stoker en
ook dat van de officier MSD, die
daar met hun drieën bezig waren de
snelheid op te voeren tot 21 mijl, toch
wel van gewapend beton moeten zijn!
en zéker, in de tropen, waar ze moe
ten werken in temperaturen, waarvan
iemand in Holland, die niet vaart,
zich geen voorstelling kan maken.
In het ketelruim was de tempera
tuur beter, zij het dat alle 8 bran
ders aanstonden. 20.000 Paarden
krachten worden hier ingespannen
om Hr. Ms. „Tjerk Hiddesz" zijn
vaart te geven. Soms is daar even de
helle flikkering van wit vuur, en
slaat de gloed je in het gezicht. Je
deinst terug van die gloed. Maar niet
de mannen van het ketelruim van
Hr. Ms. „Tjerk Hiddesz'*. En het ge
beurt ook niet met de sergeant-ma
chinist, noch met de stokers en de
miliciën, die ik er bezig zie.
CR wordt in deze dagen hard ge
werkt, duchtig aangepakt op de
jager. Oefenenoefenenoefe
nenOpdat heel dit schip met zijn
bemanning paraat is ingesteld op alle
mogelijkheden en verrassingen, die
eens, wat de Voorzieningheid verhoe
de, denkbaar zouden kunnen zijn.
De schepen van de Koninklijk Ma
rine bevinden zich goeddeels in de In
disch wateren. Ze patrouilleren er,
ze wijden zich aan het hoognodige
vlagvertoon enze oefenen. Dag
aan dag, nacht' aan nacht. Dit alles
heeft niets van doen met rustig va
ren over kalme, Indische zeeën. Maar
alles met het in de kortst mogelijke
tijd in staat van paraatheid brengen
van de vloot en de mannen, die de
vloot bevaren. Nederland is een zee
varende mogendheid. Dat schept de
harde plicht de rechten daarvan ten
allen tijde te kunnen verdedigen.
En dat te kunnen, waar en wan
neerdaartoe oefent in deze da
gen, in de Floreszee wijde omgeving,
het kleine eskader, bestaande uit Hr.
Ms. „Van Galen" en Hr. Ms. „Tjerk
Hiddesz".
En daartoe oefenen alle andere
schepen, waar ook varend in de on
metelijke ruimten van deze grandioze
archipel, die Indië heet.
ANTHONY VAN KAMPEN
Naar aanleiding van het communi
qué van de Zwitserse regering inzake
haar weigering tot het voeren van
besprekingen met de Nederlandse
regering over naar Zwitserland ver
voerd Nederlands goud, deelt men ons
van regeringszijde het volgende mede:
Op 25 Mei 1946 werd te Washing-
tin een overeenkomst gesloten tus
sen d« Amerikaanse, Britse en Fran
se regeringen enerzijds en de Zwit
serse regering anderzijds. Deze over
eenkomst bevat een bepaling, waar
bij de Zwitserse regering zich ver
bindt een bedrag van Zw. frs 250 mil-
lioen in goud beschikbaar te stellen,
waartegenover de regeringen der drie
grote mogendheden, die ?ich in deze
bevoegd achtten, afstand doen van
alle geallieerde aanspraken op de
Zwitserse regering of de Zwitserse
Nationale Bank met betrekking tot
door Zwitserland gedurende de oor
log van Duitsland verkregen goud.
Aangezien de Nederlandse regering
over aanwijzingen beschikt, dat al
leen reeds voor een waarde van meer
dan Zw. frs 500 millioen aan uit Ne
derland afkomstig goud door de Duit
se Rijksbank naar Zwitserland werd
vervoerd, heeft zij zich tot de rege
ringen van Frankrijk, Groot-Brittan-
nië en de Verenigde Staten gewend
en hen op deze omstandigheid gewe
zen. In overleg met de Amerikaanse,
Britse en Franse regeringen werd
daarop tot de Zwitserse regering een
uitnodiging gericht om deze aange
legenheid gezamenlijk op 19 Juli a.s.
in Den Haag te bespreken. Deze uit
nodiging is thans door de Zwitserse
regering afgewezen.
Door de Nederlandse regering
wordt nu overwogen, welke verdere
stappen in deze aangelegenheid die
nen te worden genomen.
De staking der Franse toloeambten, welke nog steeds voortduurt,
heeft aan de Frans-Belgische grens tot grote verwarring aanleiding
gegeven. Het was alsof de Franse smokkelaars het begin der staking
hadden afgewacht, want zodra deze een feit was, trokken zij in drom
men de Frans-Belgische grens over. Met de rust van de winkeliers
en andere ingezetenen op Belgisch gebied was het toen gedaan. Een
leger van Franse smokkelaars deed een ware inval in het niemands
land langs de grens om zich te bevoorraden en de Belgische douaniers
konden hier niet veel tegen uitrichten. Alles wat de smokkelaars maar
konden bijeengaren, werd op vrachtauto's geladen, die dan later weer
naar Frankrijk terugreden. Op vele plaatsen kon de Belgische Rijks
wacht ingrijpen om een eind te maken aan de massale aankopen van
levensmiddelen en verbruiksartikelen. De Belgische politie is even
wel niet talrijk genoeg om een strenge controle uit te oefenen. Vooral
door het veld trekken de ï'ranse smokkelaars, hierin ijverig bijgestaan
door de Belgische grensbewoners, haar luilekkerland België, om met
sigaretten en chocolade naar het berooide Frankrijk terug te keren.
De Franse franc daalde 'tot 100 Franse francs voor 12,50 Belgische
francs. Enige dagen geleden moest men voor 100 Franse francs nog
ongeveer 15 Belgische francs betalen. Inmiddels is de Rijkswacht aan
de grens versterkt. Zij schijnt opdracht gekregen te hebben drastisch
tegen de smokkelaars op te treden. In de omgeving van de grens liggen
overal ledige benzineblikken langs de wegen verspreid, klaarblijkelijk
afkomstig van Franse automobilisten, die van de gelegenheid gebruik
hebben gemaakt in België te tanken.
In Huissen houdt men van schijn
gevechten. Dat bewezen reeds sedert
Jaren zijn militante gilden. Biele
mannen gingen elkander op de
schuttersfeesten joelende te lijf en
juist wanneer de toeschouwer begon
te vrezen dat het menens werd, zag
hjj hoe de kemphanen er in de beste
harmonie „eentje op gingen pakken"
Waaróm zou fluissen dan niet Mars,
•aan wie het tijdens de rampspoedige
jaren van de oorlog een zo zware
tol heeft moeten betalen, brutaal-
w-eg nodigen op z(jn zeshonderjarig
feest? Om nog eens over te doen.
maar dan voor een groot publiek,
wat hij in het voorjaar van 1945
heeft geënscenseerd tussen Canadezen
en Duitsers. Alle nog in Nederland
aanwezige onderdelen van 't garde
regiment Prinses Irene hebben
Huissen onthaald op een grootse re
prise van de slag om de karbrug, die
de Linge overspant.
Daarbij stonden duizenden toeschou
wers op de weg. commentaar leverend,
kersen etend, luisterend naar de me
talen stem van de luidspreker die
verklaringen gaf. Er is ontzettend veel
lawaai geproduceerd. De jongens heb
ben een schijngevecht uitgevoerd, dat
de realiteit af en toe beklemmend
dicht scheen te benaderen. En dat al
les, terwijl er geen bloemkoolplant
geknakt is geworden en misschien al
leen een geschrokken coloradokever
van zijn aardappelstruikje is gevallen.
Vier Spitfires van de luchtstrijd
krachten waren van Deelen opgeste
gen om de Duitse tegenstand te elimi
neren.
Als roofvogels stortten zij zich oo
hun prooi en juist op het goede ogen
blik drukte een duim iri 't geheim op
het contact, dat een verborgen spring
lading tot ontploffing bracht. Het re
gende stenen- en zand-imaginaire bom
men.
Tijdens hun opmars hebben de „Ca
nadezen" meer risico moeten nemen
dan zij gewoon zijn. Het was nu een
maal show en waren niet honderden^
meisjesogen op de helden van het
Maple Leaf gericht? Niemand laat
zich uit het veld schieten noch bom
barderen. „Als ik", zo vertelde ons 'n
opgewonden vurende „Duitser", dis
kerels in werkelijkheid op deze ma
niet voor de loop kreeg daar kwam
d'r niet één door".
Nu echter waren de Germanen ten
ondergang gedoemd. Zo wil het de
historie, zo wilde het ook de staf, en
wel volgens een plan, dat men in de
koolvelden „regie", op het slagveld
„strategie" heet. Dus sprongen de aan
vallers op een gegeven ogenblik in de
Linge,'die koud was en niet ondiep en
waadden'naar de overzijde om er de
vijand zoveel kruitdamp in de neus te
pompen, dat hij traag de handen op
stak of al vechtend werd uitgescha
keld.
Onderwijl sloegen anderen snel een
hulpbrug voor de troepen, die volg
den. Ziekendragers ijlden met hun ba
ren over het strijdtoneel en iedereen
schudde de opgestoven Huissense klei
van zijn kleren. De jongens hebben 'n
oefening gehad van een realiteit, wel
ke zij slechts zelden meemaken tijdens
hun eerste opleiding, En Huissen had
vrolijkheid, kruitdamp en lawaai.
De luchtbrug naar Berlijn verslindt grote sommen gelds. De Engelsen
maken zich daarover echter geen zorgen, daar ze volgens hun zeggen deze
kosten van de door de Russen te ontvangen Duitse herstelbetalingen zullen
aftrekken. Hier onderhoudt de Britse generaal Robertson (tweede van links)
zich op het vliegveld Gatow met enkele R.A.F.-officieren.
9
QOK IN DE NATUUR wordt de strijd
voor het dagelijks brood gestreden.
Vooral de vogels en de zoogdieren voe
ren iedere dag weer hun offensieven
tegen de honger. Er zijn dieren, die
op een vredelievende wijze aan hun
kostje komen, maar moeder natuur
kent ook haar rovers, dat zijn de die
ren, die door een of andere instinctieve
drang overgaan tot het bemachtigen
van 't eten, dat zij voor de instand
houding van hun lichaam nodig heb
ben.
En het behoeven niet altijd leeuwen
of tijgers te zijn, die het viees en bloed
van hun streekbewoners verzwelgen,
nee dat kunnen ook heel kleine en
ogenschijnlijk onnozele, zelfs onschul
dige diertjes zijn. Denkt u b.v. eens
aan onze insectenetende zangvogeltjes,
die in voorjaar en zomer onze tuinen
heerlijk opvrolijken met hun sympho-
nieën. Of aan de egel, die muizeneter!
,Een egel is een nuttig dier, want hij
eet muizen", hoor ik u reeds zeggen.
Goed, wij mensen houden niet van
muizen en daarom vinden wij de egel
en de gewone huiskat dieren, die ver
dienen om te leven. Arme muizen, zij
weten het immers ook niet beter of ze
möeten van de voorraden der mensen
knagen.
Als we nu eens getuige waren van
het schouwspel, waarop een rat een
jong poesje doodbeet, dan zouden we
het uitschreeuwen van: „O die gemene
rat".en in feite is dit toch hetzelfde!
De bunzing is een kippenrover bij
uitnemendheid en daarom mogen de
pluimveehouders hem niet. Het dier
staat nu eenmaal op de zwarte lijst,
omdat hij van ons mensen de hoenders
doodt, en u weet, dat zodra als een
of ander dier aan de bezittingen van
ons komt, er niet veel nodig, is om
Het bijzonder gerechtshof te 's-Gra-
venhage deed vanmorgen uitspraak in
de zaak tegen de soldatenmoeder
mevr. M. A. Hiddinkde Haan, die er
van verdacht werd gedurende de be
zetting een politie-instantie te Amers
foort te hebben ingelicht, dat de hoofd
verpleger C. H. van het rijkshospitaal
te Den Haag anti-Duits was, waarop
H in 1944 gearresteerd werd en enige
tijd in het kamp te Vught werd opge
sloten.
Voorts zou zij ook omtrent enige an
dere personen inlichtingen aangaande
hun anti-nationaal socialisme hebben
verstrekt.
De procureur-fiscaal bij het Bij
zonder Gerechtshof requireerde een ge
vangenisstraf van 11 maanden, dit is
de tijd die verdachte reeds in bewa
ring heeft doorgebracht, voorts ont
zetting uit de beide kiesrechten voor 't
leven en ontzetting uit het recht „om
bij de gewapende macht te dienen".
Het Hof veroordeelde mevr. Hiddink
hedenmorgen conform de eis, en ont
zegde haar het recht om in cassatie te
gaan.
t"
Kanaal van Korinthe, dat dc Aegeïsche Zee met de Golf van
K^lnthe verbindt werd in de oorlog door de Duitsers onbruikbaar gemaakt.
Het^kanaal is^thans weer hersteld en bevaarbaar voor schepen tot 10.000 torn
Een vaartiig met de Griekse minister-president'Tsaldar.s aan boord, vaart
als eerste schip weer tussen de steile rotswanden door.
De buitenlandse reiziger in het rijk
van Negus Haile Selassie, die vol ver
rassing en niet te verzadigen nieuws
gierigheid even buiten Addis Abeba
de hoge bergen is ingereden en van
daar neerkijkt op die verzameling van
houtlemen hutten en witgepleisterde
huizen en gebouwen, omkranst met 't
donker-groen der eucalyptusbossen, of
die bewonderend rondziet over de
vruchtbare hoogvlakte, soms meer
dan 3000 meter boven de zeespiegel,
zou kunnen uitroepen: „En dit is nu
Abessinië!" Maar de geestdriftige be
wonderaar van dat (gedeeltelijk) Be
toverend-schone Oost-Arikaanse land
tussen de evenaar en de kreeftskeer
kring zal er op bedacht moeten zijn,
dat geen toevallig passerende onder
daan van de Negus hem hoort. Want
jong of oud, hij zal de vreemdeling
met een licht-boosaardige blik aanzien,
hem verder geen oog meer gunnen en
zijn weg vervolgen, of hem met een
ongeduldig, maar waardig accent in
zijn stem, waar de trots door heen
klinkt, toevoegen: „U bent in Ethio
pië".
ABESSINIë, FOEI-LELIJK
WOORD.
„Abessinië" klinkt de Enthiopiër in
de oren als de Brabander in Oetel-
donk of waar ook bezuiden de grote
rivieren het spottende „kikkerland"
of het trotse „Holland". Men kan het
nationale of provinciale eigenwaan
noemen, maar voor de Ethiopiër be
tekent Abessinië nu eenmaal „alle
gaartje". En hij is van die naam niet
gediend. De Fransen, zo hoffelijk als
zij overigens spreekwoordelijk zijn,
hadden het ongeluk op de plaats van
de Ethiopiërs tijdens de Parijse vre
desconferentie in 1946 het bordje
„Abessinië" te hangen. De vertegen
woordigers van H^ile Selassie dachten
er niet aan eerder plaats te nemen
dan nadat het lelijke en verfoeilijke
woord gewijzigd was. Maar wellicht
speelde hun tevens een zekere ran
cune parten; de Ethiopiërs zijn
Frankrijks beste vrienden niet. Toen
zij tijdens hun vrijheidsoorlog voor hun
militairen gebruik wilden maken van
de enige spoorlijn in heel dat uitge
strekte land, dat bijna 25 maal zo
groot is als Nederland, weigerden de
Fransen zjj exploiteren die lijn van
Addis Abeba naar Djibouti in Frans-
Somaliland die faciliteit te verle
nen. En zij weten ook, dat Parijs on
gaarne zou zien, dat Ethiopië's eisen
op Eritrea aan de Rode Zee ingewil
ligd zouden worden. Djibouti, thans
nagenoeg de enige doorvoerhaven van
het keizerrijk, zou ongetwijfeld aan
belangrijkheid inboeten.
Sinds de Italianen Ethiopië onder
de voet liepen, is het land, dat men
„ver weg" waande en waarbij men
maar „min of meer" geïnteresseerd
was, dichter bij gekomen in de ver
beelding van de West-Europeanen en
de gehele wereld. Toen vooral en na
dien dacht men aan dat zwarte rijk,
in de oudheid het land der Aithiopes
(„met de verbrande gezichten"), dat
de rijke joodse koning Salomon het
goud leverde, dat Egypte 'had over
heerst en dat in de 5e eeuw geker
stend werd. Oud van oorsprong, bleef
het oud in zijn ontwikkeling. Men
vindt het thans als een rijk uit onze
Middeleeuwen, een feodale staat, maar
met een „verlichte monarch"; dertien
provinciën met drie a vier onder
provinciën, bestuurd door vrij onaf
hankelijke gouverneurs; waar nog
geldt ,,'s lands wijs, 's lands eer" met
slechts een elementaire wetgeving.
GEEN AMBTENAAR BUR
GERLIJKE STAND.
Daarom treft men er geen eigen
lijke „burgerlijke stand" aan. Het aan
tal van 10 millioen inwoners ver
moedelijk te hoog, als men de volks
gezondheid van Ethiopië kent is
een ruwe schatting. En, al zijn de be
woners voor het grootste deel aan
hangers van de Koptische Ritus
zij beweren het oudste christelijke
volk ter wereld te zijn en de Ark des
Verbonds 'ift Aksum te bezitten er
worden slechts weinig „kerkelijke"
huwelijken gesloten. Men trouwt er,
zo men die uitdrukking zou willen
bezigen, „in geweten". De man, die
een vrouw heeft gekozen, is moreel
verplicht haar bij zich op te nemen
en te onderhouden. Maar, ondanks de
primitieve wetgeving, is de vrouw
geenszins een slavin.
De buitenlander staat overigens
meestal voor raadselen. Als hij in het
binnenland langs de geblakerde wegen
zo'n eigenaardige stoet voorbij ziet
trekken van twee keuvelende mannen
op een muilezel in de voorhoede, dan
een met huiden beladen troep ezels,
het exportmiddel der Ethiopiërs bij uit
stek, en achter de ongeduldig slaande
staart van het laatste dier wat vrouwen,
sjouwend met een 20 liter waterkruik
op het hoofdr is hij geneigd aan alles
behalve emancipatie der vrouw te den
ken; maar even later kan hij een glim
lachende vrouw, gekleed als de eersten
in een eenvoudige katoenen jurk en
met een shama gedrapeerd over de
schouder, nonchalant langs het lichaam
afhangend, op een Arabisch dwerg-
paardje voorbij zien komen. Men kan
dan moeilijk aan die rijdende vrouw,
schuilend tegen de hitte onder een cb-
quet klein zonnescherm, denken als aan
een slavin.
Ethiopië, en daarmede is het het beste
getypeerd, is een land, dat op de drem
pel staat der moderne beschaving, dat
zich los wil rukken uit het isolement
der eeuwen-oude autarkie; dat de be
langstelling van buiten zijn grenzen, na
1935 opgewekt, voelt, maar dat nog
steeds beducht is voor een slachtoffer
worden van het politieke spel der gro
ten. En in die schroom liggen er voor
de kleinere landen, vooral ook voor
Nederland, grote mogelijkheden. Zo kan
het geen verwondering wekken, dat het
Afrika-instituut enige tijd geleden een
Eoodwill-missie naar Ethiopië zond terr-
einde contacten op te nemen (zij wa
ren er vrijwel niet) op elk gebied, zo
wel van handel en nijverheid als land
bouw en cultuur.
het een kruisje achter z'n naam op de
lange lijst te geven. „A la bonheur"
denkt de bunzing, „als men mij dan
niet goed kan zetten in de bewoonde
wereld, dan zal ik mij er zo af en toe
maar in wagen om iets te stelen en
voor 't overige deel van mijn leven
houd ik mij op in de stille natuur."
Na dit besluit heeft de bunzing zich
toen teruggetrokken in het struikge
was der duinen. Ook daar maakt hij
jacht op allerlei klein wild.
Het was op een zonnige voorjaars
middag. Af en toe beroerde een geu
rig briesje de uitbottende takken van
heesters en struiken. Heel in de verte
klonk de zich telkens weer herhalen
de roep van een scholekster, die over
het duinlandschap zich in de richting
van de zee spoedde. Verder was alles
in het verlaten duinenland doodstil en
tussen de rukjes zoele wind door hin
gen de takken roerloos, 'n Heerlijkheid
op deze aarde, zo'n stil en werkelijk
rustig duinparadijs. Hoe zeldzaam te
vreden en opgelucht voelde ik me,
hier te mogen zwerven met alleen de
ontwakende lente ver rondom en niets
anders om aan te denken, dan de verre
wijde natuur, die mij van alle zijden
tegenlachte.
Opeens verbrak een klein gilletje,
dat opsteeg vanuit het struikgewas,
waar door heen m'n schreden 'voerden,
de stilte. Heel even schrok ik, maar dat
was spoedig voorbij, toen ik een don
ker kastanjebruin diertje *>p de rug
van een jong konijntje, dat zich
wringend door de takken en de dode
helm heenworstelde, zag dat met zijn
scherpe tanden in de nek van het weer
loze knaagdier vasthield. Nog een klein
stukje sleepte het konijntje zich voort.
Toen kraakten de takkén en boog de
helm niet meer.
Ik liep naar de plek waar de bun
zing, want deze was de boosdoener,
zich nog steeds op de rug van z'n
slachtoffer vastklemde. Zodra de ko
nijnenmoordenaar mij gewaar werd,
hief dete zijn nijdige kop naar mij op
en keek me met zijn zwarte glinste
rende kraalogen even doordringend
aan. Het warme bloed ^roop vantussen
zijn tanden en de damp sloeg van zijn
snuit af de frisse lucht in.
Heel even bleef hij mij zp aankij
ken, maar zodra ik nog een ^tap in
zijn richting deed. draalde hij niet
lang en zonder ook nog maar even
naar zijn buit om te kijken verdween
hij met een paar lichte en geruisloze
sprongetjes in het struikgewas.1 Hij
was verdwenen!
En daar op wat dode helm temidden
van wat jolig opschietende lentegroen
lag het arme konijntje. Ik nam het
even in m'n handen, z'n hartje voelde
ik nog vaag en zwakjes kloppen, ech
ter heel onregelmatig. Een stroompje
warm bloed vloeide vanuit de kapot-
gebeten halsslagader langs de oren op
de grond. Twee bruine glazige gebro
ken ogen staarden mij aan. Ik legde
het diertje, dat nog maar ternauwer
nood voor zes weken het levenslicht
aanschouwd had weer neer op de plek,
waar de brute bunzing het achterge
laten had.
Ik ging verder en was minder opge
wekt, ik had op deze plek met die
paar lage struiken en wat gewrongen
kreupelhout, geleerd dat de strijd om
het bestaan bij de dieren in de vrije
natuur ook hard, ja wreed en verbeten
zijn kan!
BOB BROERSMA Jr.
Alamak, Rotterdam-Norfolk, passeer
de 14 Juli Ouesant. Amsteldijk, Rot
terdam-Norfolk, 14 Juli 134 mijl Oost
Kaap Henry. Corilla (T), 12 Juli van
Poeloe Samboe naar Balilc. Amster
dam-Kaapstad, passeerde 14 Juli Da
kar. Indrapoera, Batavia- Rotterdam,
14 Juli te Suez. Johan van Oldenbar-
nevelt, 14 Juli van Semarang naar
Soerabaja. Kamerlingh Onnes, 23
Juli van Balik «Papan te Tarakan ver
wacht. Klipfontein, Mombassa-Am-
sterdam. 14 Juli te Antwerpen. Ker-
tosono, Batavia-Rotterdam, 14 Juli van
Singapore. Kota Agoeng, New York
Makassar, 10 Juli te Palembang.
Kota Inten, 16 Juli van Rotterdam te
Quebeck verwacht. Lissekerk, Per
zische Golf-Rotterdam, 14 Juli te Aden
Maaskerk, 14 Juli van Tacoradi te
Accre. Macuba (T), AbadanSinga
pore. 14 Juli dwars van Colombo, v
Marken. Rotterdam-Batavia, passeerde
14 Juli 14 uur Finisterre. Manoeran,
Amsterdam-Batavia, passeerde 14 Ju
li Kaap Guardafui. Maetsuycker, 14
Juli van Singapore naar Batavia.
Meliskerk, 14 Juli van Lobita naar
Mocamedes. Nigerstroom, Dakar
Amsterdam, passeerde 14 Juli Las Pal-
mas. Ondina (T), Abadan-Havre,
passeerde 14 Juli Aden. Ootmarsum,
Baltimore-Rotterdam, passeerde 14 Ju
li Wight. Sibajak, 15 Juli 5.40 uur
van Batavia te Rotterdam. Utrecht,
13 Juli van New Orleans naar Kaap
stad. Weltevreden, Batavia-Rotter
dam. passeerde 14 Juli Kaap Guardafui
Zeeman, 15 Juli van Soerabaja naar
Batavia.
Westerdam, vertr. 15-7 n.m. van Ant
werpen naar Rotterdam, alwaar 16-7
vm verwacht. Aardijk, 14-7 van New
Orleans naar R'dam. Bali, 15-7 van
New Orleans te Galveston. Delftdijk
14-7 van Antwerpen te Londen, ver
moedelijk 24-7 te R'dam verwacht.
Garoet, 15-7 van Probolingo te Pana-
roekan. Kaimana, R'damBatavia,
pass. 12-7 Point de Galle. Kedoe, Ba
taviaR'dam. pass. 15-7 Gibraltar.
Nieuw Amsterdam. R'damNew York,
15-7 7 uur vm. te Southampton.