D
Tante Sabi
ne
Op zoek naar mijn Contactman
CULTUUR IN EEN MAAGDELIJK LAND
Het nieuwste snufje van de politie
grijpt in
Diplomatieke strijd
om de atoombom
Ikwas geheim agent in oorlogstijd (VII)
Dwaaltochten door Brussel; plattegrond
in boekwinkel brengt uitkomst
£n dan in het huis van
een woedende oude
vrouw
Medische Brief
Zorg voor de slijmvliezen
bij het kleine kind
Voorstellingen in de Noord-Oost polder
Het Radioprogramma
ul STA IK DAN IN BRUSSEL,
N jnaar ik kan me met geen moge-
Hikheld de tramlijn herinneren, die lk
nemen om naar mijn contaet-
jl^es te rijden- Ik vraag een tram
conducteur naar een groot park nabij
straal waar lk heen wil, maar h|J
«eet het niet, In ratelend Brussels
JLns probeert hi) me Iets uit te leg-
maar als hij merkt, dat hi) zijn
energie verspilt, zegt hi): „Vraag het
jje politie-agent maar eens!"
Ik probeer zijn hoogst ongewenst
-«nbod af te slaan, maar hij ziet mijn
bezwaren als een bewijs van mijn ge
brekkige kennis der Franse taal,
-eemt me bij de arm en duwt me
naar de politieman. De agent is
vriendelijk, haalt een boekje uit zijn
zak bladert er ln en zegt dan: „Lijn
vijf en twintig, die naar links gaat"
Ik heb de neiging om een tram in
tegengestelde richting te pakken,
maar bedenk, dat hij het -waarschijn
lijk bij het goede eind heeft en volg
zijn aanwijzing op. Tot overmaat van
ramp vertelt de conducteur me, dat
hjj die plaats héél goed kent, maar
als hij me waarschuwt, dat ik moet uit
stappen sta ik in. een drukke hoofd
straat. En daar moet ik helemaal niet
zijn. Ik loop de ene straat in, de an
dere uit in de hoop eindelijk een be
kende naam te ontdekken, m#r te
vergeefs. Ik vraag het aan een post
bode, maar die heeft nooit van die
naam gehoord. Niemand weet het,
noch de melkboer, noch de glazen
wasser, noch de priester, die ik aan
houd.
Ik ben koud en hongerig en doodop.
Ik loop daar maar te slenteren zon
der te weten waar ik naar toe ga.
Ik sta stil voor een boekwinkel en
daar hangt een grote plattegrond van
de stad voor het raam, precies zo één
als we in Londen gebruikten. Dat is
de Voorzienigheid, die me te hulp
komt! Het vinden van de straat is nu
slechts kinderspel. Vol vertrouwen ga
ik mijns weegs en stap van de ene
tram op de andere alsof ik me over
niets ter wereld zorgen behoef te ma
ken.
Ik rijd één halte te ver mee en wan
del voorzichtig terug om me er van
te overtuigen, dat niemand mg volgt.
Ik ben voorzichtiger dan ooit in de
stille straat met de grote, ouderwetse
huizen. Dan trek ik op nummer 35
aan de bel en bid, dat er snel open
gedaan zal worden.
DEUR WORDT door een oude
vrouw op een kiertje geopend.
„M'sieur?"
„Monsieur Claessen est-il la?"
„Neen, m'sieur, mijn zoon komt pas
om één uur thuis."
Zou zij weten waarvoor ik hier ben?
Ik moet het er op wagen.
„Vous comprenez, madame. Mon
nom est Jean." Ik zeg mijn kenwoord
opzettelijk langzaam. „Je cherche le
vendeur du sucre".
Maar ze wordt kwaad, ze overstelpt
me met verontwaardigde uitroepen:
haar zoon hééft geen verbindingen met
dergelijk soort zaken.
„Kijk," zeg ik, met een gevoel van
uitputting, „ik kan U alles verklaren,
maar laat me in vredesnaam binnen."
„Ik ken U niet," snauwt ze. „U kunt
wel een inbreker zijn. U spreekt ook
geen Vlaams als een Belg!" Ik kan
nog net mijn voet tussen de deur
zetten. „Kom om één uur nog maar
eens terug, dan is mijn zoon er!" zegt
ze boos.
„Ik kan niet op straat wachten,"
pleit ik en duw plotseling de deur
open. Ik sta binnen en doe de deur
achter me dicht.
Vóór me hoor ik vluchtende voet
stappen.
De oude vrouw is woedend. Lang
zaam gaat ze de trap op. Ik volg
haar en kom in een kamer, Ogen
schijnlijk de huiskamer. Zij negeert
mijn verzoek om te mogen gaan zit
ten, dus neem ik uit eigen beweging
een stoel en val neer.
De oude vrouw kijkt naar mijn be
smeurde kieren en handen, mijn onge
schoren kin. Ze ziet, dat ik volkomen
uitgeput ben.
„Bent U ziek?" vraagt ze met nog
steeds vijandige stem. „Waar komt L
eigenlijk vandaan?"
„Ik kan U op het ogenblik niets
vertellen. Maar Uw zoon zal alles ver
klaren als hij thuis komt. Alles wat
ik U vraag ia hier té mogen blijven
tot hij thuis komt"
Ze kakelt maar door en schuifelt op
gewonden van de kamer naar de keu
ken en weer terug. Ik laat haar woor
den over me heen gaan als iemand,
die onder een stortbad staat. Ik steek
mijn laatste sigaret op en vraag, of
zij iets voor me te drinken heeft.
„Ik heb niets," zegt zij uitdagend.
„Heeft U geen glas water? Alstu
blieft!"
„Neen." Ze is niet te vermurwen.
Dan word ik plotseling opstandig
en enigszins onzinnig zeg ik: „Kijk
me eens goed aan! Kijk naar mijn ge
zicht! Zie lk er uit als een Duitser?
Heb ik werkelijk zo'n smoel? Zie ik
er uit als een inbreker, als een dief?
En als U zich over mijn accent ver
wondert, dan wil ik U wel zeggen,
dat het een Hollands accent is."
pE OUDE VROUW zegt niets meer.
Ze gaat naar de keuken en komt
terug met een kop koffie. Ik glimlach
dankbaar en ze begint een beetje bij
te draaien, maar blijft zeer op een
afstand.
„Mijn zoon kan ieder ogenblik ko
men. Hjj komt thuis voor de lunch. Hij
heeft me niet verteld, dat hij een vriend
verwachtte. Had hij het me maar ge
zegd. Maar htj vertelt me nooit iets
van zijn zaken."
Ze babbelt door, terwijl ik soezend
met een half oor luister en de grootste
moeite heb om niet in slaap te vallen.
Dan gaat ten langen leste de bel; drie
maal kort en éénmaal lang.
„Déér is Charles," zegt de vrouw
en ze haast zich naar de deur. Het
volgende ogenblik hoor ik het gestom
mel van voeten op de trap. Mijn lang
verbeide contactman komt binnen.
De politieke commissie van de V.N.
is gisterochtend begonnen met de be
spreking van 't Sovjet-compromis voor
stel over de controle op de atoom-ener
gie.
De Zweedse afgevaardigde Sandler
verwierp het oorspronkelijke Sovjet
controleplan als „onvoldoende uit een
oogpunt van veiligheid". Sandler kon
zich daarentegen wel verenigen met het
plan der westelijke mogendheden. Ma-
noeilsky (Oekraine) noemde 't op zijn
oeurt absurd om het internationale con
trole-orgaan het eigendomsrecht op de
productie van de atoom-energie te ge
ven.
Hij maakte de veronderstelling van
Paul Ramadier belachelijk, dat er eerlij
ke en onafhankelijke mensen zouden
kunnen worden gevonden om een ge
heel onpartijdig controle orgaan te vor
men. „Wij zouden ons liever de handen
laten afhakken", zo zeide hij, „dan te
stemmen voor een orgaan dat op zulk
eèn onwerkelijke basis is gebouwd" al
dus Manoeilsky.
De Amerikanen zo zeide Manoeilsky,
hadden indertijd gezegd: „De atoom
bom is 'n Amerikaans monopolie 'n
wapen dat de V.S. in internationale aan
gelegenheden de overhand geeft". Men
zou deze bewering met bewijzen moe
ten weerleggen en indien dit nódig
mocht zijn, „zullen wij deze bewijzen
geven die niet aangenaam zullen zijn
\oör hen, die dénken, dat zij de over
hand hebben".
\/EEL NARIGHEID bij volwassenen
kan worden voorkomen door betere
bekendheid van de moeder met geringe
afwijkingen bij het kleine kind. Geluk
kig is in ons land voor de zuigeling nu
overal gelegenheid tot regelmatige con-
tróle. Behalve de regeling der voeding
komt daar ook het volledige toezicht op
de hele ontwikkeling van het kindje tot
zijn recht. Iets minder gelegenheid oe-
staat er voor de kleuter en juist in de
kleuterleeftijd treden nogal eens ver
schijnselen op, welke slechts bij grote
oplettendheid worden waargenomen.
Daar is dan in de eerste plaats bet
loopoor. Na een lichte verkoudheid
klaagt het kind enkele dagen over pijn
ir. het oortje, soms zelfs klaagt het
helemaal niet. Dan ziet moeder plotse
ling wat vocht op het hoofdkussen: het
trommelvlies is doorgebroken en de
etterige of slijmige ontsteking er achter
heeft zich een weg naar buiten gebaand.
De oude methode met bruisdruppels
en phenololie wordt over het alge
meen nog steeds toegepast, hoewel de
moderne opvatting liever de oren droog
houdt, eventueel met poeder behandelt.
Hoe het zij, het loopoor vereist regel
matige en zorgvuldige medische con
trole en dient binnen drie weken gene
zer. te zijn. Anders bestaat er kans, dat
het chronisch wordt en dat het kind er
voor de rest van zijn leven last van zal
houden.
Ook een kleuter, die altijd een vuil
neusje heeft, moet eens bekeken wor
den. Een te grote derde amandel, een
scheef neustussenschot, poliepen of een
overgevoelig slijmvlies kunnen de oor
zaak zijn. Bij vroegtijdige behandeling
kwalen die te verhelpen zijn bij
verwaarlozing bronnen van chronische
ellende.
Als de kinderen snurken of met open
mond slapen, wordt er in de regel
gauw genoeg aandacht aan besteed. Het
is de grote vraag echter of men het
kind veel goed doet met het zogenaam
de „knippen" van de amandelen. Er
blijven dan gedeelten zitten, waarin
zich nogal eens een chronische ontste
king ontwikkelt. Beter is het, wanneer
dc amandelen te groot zijn, deze in hun
geheel te verwijderen door een iets
grotere ingreep, die dan echter ook
radicaal is.
Nu we het toch over de slijmvliezen
en hun ontsteking hebben, wil ik ook
even de aandacht vragen voor de af
scheiding van de kleine meisjes die
men nogal eens ziet de laatste tijd. Het
onderwerp is zo belangrijk, dat ik er
hier niet over wil zwijgen. Veelal op
onbekende wijze krijgt het kind het
zij door een washandje of een spons,
hetzij door verontreinigde handen van
een volwassene, die het kind wast, een
infectie waarvan men in 't begin wei
nig merkt. Als het kind gaat klagen
over jeuk en branderigheid. wordt
veelal volstaan met wat extra wassen
of een zalfje. De aandoening kan echter
leiden tot een zeer chronische, niet on
schuldige ontsteking, kan zelfs later
steriliteit ten gevolge hebben. Het is
daarom van belang de dokter onmiddel
lijk te raadplegen in een dergelijk ge
val.
Elk slijmvlies heeft zijn eigen bouw,
zi.in eigen slijmkliertjes en eigen func
tie Treedt er een stoornis op in de
functie, komt er een infectie op het
tere weefsel en beginnen de ziektekie
men hun verwoestend werk, dan zijn
al spoedig bouw en functie door de war
eu op de duur ontstaat blijvende be
schadiging. S. JOLES, arts.
QVER DE WEG van Urk naar Emmeloord rijdt een auto achter de deinende
lichtbundel van zijn koplampen aan. De weg is niet best; er zit hier een laag
veen, waardoor delen van de weg telkens verzakken. Langs de weg moeten de
rietvelden zijn, maar die zijn niet te zien. In de verte wat lichtjes, dst zal een
kamp zjjn. Tegen enen zal de auto in Zwolle zijn en dan zit het er voor de
artiesten in de wagen weer op.
Het gezelschap was niet zo erg tevreden over de avond in Urk; de rechte
stemming zat er niet in. Wat haperde? Dat kun je eigenlijk niet zeggen; het
publiek reageerde niet bijster op 't programma. Het zaaltje van de cantine tn
het arbeiderskamp op Urk was aardig vol. Terwijl het gezelschap de cabaret
groep van Jan de Klein nog bezig was lampen te plaatsen en toneelattributen
op te stellen, kwamen de eerste kijker, si. In het zaaltje geroezemoes van stem- aandacht besteed Mnj«rtwikke.
apparaten voor normaalfilms, zodat de
films, die men in de stad te zien krijgt
ook hier gedraaid kunnen worden.
Uiteraard geeft dat wel eens narigheid
met de Bioscoopbond. Gemiddeld ver
schijnt 90 van de kampbewoners op
de avonden. Pogingen om de arbeiders
zelfs Iets te laten doen zijn meestal niet
zo'n succes. Men is te verwend door de
programma's van beroepsmensen.
Ook ontwikkeling
Behalve aan ontspanning wordt ,de
ling. Er worden cursussen gegeven voor
opleiding middenstandsdiploma en En
gels. De meeste kampen hebben een
bibliotheek, waarvoor de boeken zorg-
men, op en achter het toneel gesleep met kisten, hameren en dan ln alle haast
kleden.
Het doek gaat op, een praatje en een liedje, het spel Is begonnen.
CEN POLDERJONGEN zit met open- beiders keren slechts eens in de twee vuldig uitgezocht werden. Verder wor-
hangende mond de tekst van 't liedje of drie weken naar huis en als de ont- {j®n s hm wuiem
spanningsavonden er niet waren zouden kwamen m de afgelopen tijd Willem
de arbeidera nooit een verzetje hebben.
van Iepei.daal en Jef Last lezingen hou-
Deze ontspanning wordt verzorgd door d®n in de polder. De kosten, die de
de „Culturele Commissie" van de "Cultur*le Commissie" maakt zijn niet
Noordoostpolder. De commissie is een ^Uater hoog: 11 cent per arbeider per
te verwerken, een ander maakt een ge
baar naar een meisje verder in de zaal.
een Urker visser, die blijkbaar ook ln
de polder werkt, zet zijn muts schuiner
en maakt vuur ln zijn pijp. Een lastig
publiek is dat. De artiesten zeggen, dat voortzetting van die, welke reeds
het 't overal doet als het 't hier doet. 1937 voor de arbeiders in de Wieringer- uet grote probieem voor de „Cultu-
Het programma ro.lt af, het slotnummer meer werd gesticht. De ervaring heeft rele Commissie" is het vervoer van de
en het zaaltje stroomt leeg. Jan de
Klein en zijn mensen breken de. boel
af en dan kruipen ze doodvermoeid in
in
dag.
gemaakt, dat het gebodene steeds beter mensen die de avonden verzorgen. Iede-
van kwaliteit werd en in de sfeer van
de arbeiders viel. Vooral dat laatste valt
re week is er in elk van de 22 kampen
iets te doen. Bussen rijden er 's avonds
de wagen; morgen gaat het weer zo ln niet mee. Als het programma niet be- laat niet meer de afstanden zyn groot
en slechts weinigen beschikken zelf
ont" over een wagen. Maar 't moet en daar-
spanningsavonden gegeven Toneel ca- om rlJ(Jen by naeht en ontlJ aut0.g over
een andere cantine in de polder
Avond aan avond
Zo is er avónd aan avond iets te doen
in de Noordoostpolder. De meeste ar-
valt, loopt het publiek weg.
Het vorige jaar werden 1068
baret, film, muziek. De „Culturele Com
missie" beschikt over eigen projectie-
de eenzame wegen in het wijde land.
Directeur plaatste valse
handtekeningen
Eis: 3 jaar gevangenisstraf.
De officier van justitie bij de Amst.
Arrondissementsrechtbank eiste gisteren
tegen „de feitelijke leider" van de Cen
trale Vermogens Opsporingsdienst een
gevangenisstraf van 3 jaar wegens vals
heid in geschrifte, waarbij hij de per
soonlijke beschikking kreeg over
f 159.000 aan z.g. tipgelden. De ver
dachte, die l'/« jaar geleden werd gear
resteerd, had 11 kwitanties voor tip
gelden van valse handtekeningen voor
zien. Wat er met de f 159 000 gebeurd
is, kon niet worden nagegaan, maar wel
is gebleken, dat de verdachte ln vijf
maanden tijds een bedrag van f 14.000
voor persoonlijke doeleinden heeft uit
gegeven, terwijl hij per jaar bij de C. V.
O. f 15.000 verdiende.
Vredesdemonstratie in Londen
Toen de Engelse minister van defen
sie, Alexander, gisteren te Londen
een rede hield voor vrijwillige dienst
neming bij de hulptroepen, werd een
vloed van anti-oorlogspamfletten over
de menigte uitgestrooid. Achter de mi
nister stelden zich twee personen op.
die borden droegen met het opschrift
„Geen oorlog om Yankee-dollars" en
„Vrede, geen oorlog". De politie hield
twintig personen aan.
Een Nederlandse verzetsfilm
De Nederlandse regisseur, scenario
schrijver en productieleider Max de
Haas heeft van de vroegere illegale or
ganisaties L.O. en L.K.P. opdracht ont
vangen een film te vervaardigen, waar
in een psychologisch aspect van het ver
zetswerk wordt belicht. De medespelen
den zijn voor het merendeel oud-ver
zetslieden. Met medewerking van de
gemeente Amsterdam is de voormalige
Zuiderkerk ingericht als studio.
Bruynzcal naar Z.Afrika
De Bruynzeel deurenfabriek N.V. te
Zaandam gaat thans ook in Zuid-Afrika
eer fabriek oprichten. Het ligt in de
bedoeling, om van dit nieuwe bedrijf,
evenals dit met de vestigingen ln Suri
name èn Borneo het geval is, een zelf
standige naamloze vennootschap te ma
ken.
Waarschijnlijk zal de fabriek, waar
ook keukens vervaardigd zullen wor
den, te Kaapstad gevestigd worden. Zij
zal voornamelijk in de binnenlandse
behoeften moeten vóórzien. Te Johau*
nèsburg bevindt zich reeds een ver
koopkantoor.
De vierjarige Janice Palmer te Southampton heeft een sprookje in eigen
tuin: haar vader bouwde voor haar een miniatuur dorp, bestaande uit 85
huizen, een bioscoop en een gemeentehuis, terwijl een kasteel in de maak
is. Janice, knielende, laat een vriendinnetje haar sprookjesdorp zien.
Amsterdam heeft een
radio-autodienst
Gistermiddag klokslag 12 uur is het
nieuwste snufje op het terrein van de
politie in Nederland ln werking getre
den. De radio-autodienst van de Am
sterdamse politie is namelijk in actie
gekomen.
Een drietal politie-auto's uitgerust
met een korte golfzender en -ontvan
ger surveilleert voortaan dag en nacht
door de hoofdstad en deze auto's staan
in voortdurend radiografisch contact
met het hoofdbureau. Zodra er ergens
in de stad iets gebeurd een onge
luk, een inbraak of iets anders dat
politiehulp noodzakelijk maakt kan
het publiek hetzij door het telefoon-
88888 een „Succes"
Gisteravond om 10 uur stond al vast,
dat de Amsterdammers zich terdege
bewust waren, dat 's middags de radio
dienst van de politie zijn werk was
begonnen. In de 10 uren dat deze wa
gens toen door de straten surveilleer
den, waren reeds 8 ruitjes van de po-
litiemelders onder baldadige handen
gesneuveld. Via de normale telefoon
werd de centrale meer dan 60 maal
voor niets lastig gevallen. Enkele Am
sterdammers meenden, dat zij via dit
niéuwe nummer taxis konden bellen.
Een inwoner uit Apeldoorn, die een
dagje over was. wilde eens even horen
of het al werkte.
nummer 88888 (vijfmaal acht) te
draaien, hetzij door gebruik te maken
van een van de vierhonderd politie-
melders (de achterkant van een brand
melder), contact krijgen met de cen
trale, die op haar beurt via de radio
de dichtstbijzijnde radio-auto naar ,de
plaats des onheils" dirigeert. Naar ons
vanmorgen proefondervindelijk bleek,
is in enkele minuten de politie-auto
ter plaatse. Het ingrijpen van de poli
tie is hierdoor aanzienlijk versneld.
De Amsterdamse politie beschikt
over zes van deze auto's splinter
nieuwe blauwe Fords waarvan er
Steeds drie in route zijn en drie in
reserve. De wagens zijn uitgerust met
Engelse apparatuur de gehele dienst
is gebaseerd op het voorbeeld van
Scotland Yard dat zodanig func
tioneert, dat een amsteur-kortegolf-
l zender „er niet tussen kan komen".
De wagens hebben voorts een sirene,
die het mogelijk maakt, evenals de
brandweer, indien noodzakelijk, met
gezwinde spoed dwars door het ver
keer en rode stoplichten heen te rij
den.
Subsidies aan letterkundigen
Sedert 1919 verleent het Rijk aan be
hoeftige letterkundigen subsidies, die
in de meeste gevallen bedoeld zijn als
jaargeld, soms ook als incidentele hulp
verlening. Deze jaargelden zijn, on
danks de wisselende economische om
standigheden, nooit gewijzigd, zodat de
ondersteuning thans nauwelijks meer
doeltreffend genoemd kan worden.
Het is daarom de bedoeling, zo blijkt
uit de Rijksbegroting voor Onderwijs.
Kunsten en Wetenschappen, voor het
jaar 1949 hierin verandering te bren
gen en de jaargelden aan te passen aan
dé gewijzigde tijdsomstandigheden. De
post is gebracht van 30.000.op
35.000—
REISBEPERKINGEN IN SOVJET-UNIE
Het Amerikaanse ministerie van bui
tenlandse zaken hééft medegedeeld, dat
de Sovjet-regering nieuwe beperkingen
heeft ingesteld op reizen van leden van
buitenlandse missies en consulaten in
de Sovjet-Unie. Volgens de nieuwe lijst
van gebieden waar niet gereisd mag
worden, mag dit slechts geschieden in
een gebied om Moskou met een radius
van 50 km.
DE
UNAC" ZET HET WERK
VOORT
Naar aanleiding van de steeds op
nieuw voorkomende geruchten als zou
de „Unac" het werk voor de noodlij
dende jeugd staken, deelt het Neder
lands Unac-comité ons mede, dat in ons
land de actie op zijn minst tot hét eind
van het jaar wordt voortgezet.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en U uur AVRO: 6,18 Tom
Erich (piano) 6,30 Voor de Strijdkrach
ten 7,00 Olleke Bolleke en Knipper-
bclleke 7,10 Ever green selectie 7 15
Piano 7,45 Niwln-klanken —7,«„Ru
briek van de Wederopbouw 8,05 Echo
van de dag 8,15 Bonte Dinsdagavond-
trein 9,35 „Als ik daar nog aan denk"
9,45 Zangsterren uit Italië 10,15 Bui
tenlands overzicht 10,3o Muziek 11,15
Mendelssohn-concert
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur KRO: 6,10 Sport-
ptaatje 6,20 Charles Trenet met orkest
6,30 „Dit is leven" 6,45 Gramofoon-
-platen 7,15 Gramofoonmuziek 7,35
Clavecimbel-concert 8,00 De gewone
man 8,12 Vijftig Jaar Nederlandse mu
ziek 9,30 Van Troubadour tot het mo
derne lied 10,15 Gramofoonmuziek
10,37 Actualiteiten 10,45 Avondgebed
11,18 Kamermuziek
VOOR WOENSDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
Om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur VARA: 8,18
Ray Ventura en zijn orkest 12,00 Frans
Wouters en zijn orkest l,2o Piano-duo
3,00 De vrouw in de mist 3,35 De
Regenboog 6,20 Gramofoonmuziek
ö,30 Voor de Strijdkrachten 7,00 De
geest der wetten 7,15 Silvestre-kwartet
VPRO: 7,30 Reportage van de promo
tie van de Rijks Universiteit te Gronin
gen van de heer Anton v d Horst
VARA: 8,05 Dingen van de dag 8,15
Opera-programma 8,40 The Ramblers
9,10 Maurice Chevalier maakt zijn entrée
in theater Champs Elysees 9,45 Obses
sie 10,25 Vrouwenkoor 10,45 In de
tuin der Poëzie 11,15 Densmuziek door
Victor Silvester
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 6 en 11 uur NCRV: 8,15
Morgenklanken 1,15 Metropole-orkest
3,00 Strijk-trio 6,00 Onze Nederlandse
koren en korpsen 6,30 Willen en kun
nen 7,15 Het nieuws uit Indië 7,30
Het ao'ueel geluid 7,45 Engelse les
0,05 Programma-proloog 8,15 Het
„Straszburger Domchor" 10,00 Viool
sonate 10,10 Het Bach-koraal 10,15
Orgelbespeling 10,45 Avondoverdenking
11,15 Hawaiïan-serenade 11,35 Voor
de nach* vélt
ROMAN
VAN MARIA SAWERSKY
63)
Beate kon échter geen woord over
haar lippen krijgen; de tranen spron
gen haar in de ogen.
>.N0u, nou, zei de oude dame nu wgt
Wrendelijker,,, zo was het niet be
doeld. Maar we moéten toch heus
eens verstandig met elkaar praten.
Beate. Ik weet, dat je tot voor kort
cen arm meisje was, dat door hard
berken de kost moest verdienen. Dank
zii de goedheid van je oom ben je nu
echter gefortuneerd. Dacht je je óver-
Jeden oom een genoegen te doen door
je zo smakeloos te kleden en je harte-
7-e familie van zijn geld te laten pro
fiteren? Ik geloof er niets van"
„Ach, juffrouw Reuder, ik geef im-
niere niets om mooie japonnen"
„Onzin, daar behoort elke jonge
vrouw belangstelling voor tè hebben.
Wanneer binnenkort mijn neef hier
komt, wil ik eer met jê inleggen,
Beate. En daarom moet je nu eens
doen, wat ik van je verlang. Ga je
daarmee accoofd?"
Beate waagde het eenvoudig niét
deze vraag ontkennend te beantwoor
den. Ze knikte onderdanig.
Juffrouw Reuder bestelde daarop
een auto, liet Beate instappen en reed
met haar weg. Allereerst bezochten zij
een der eerste modehuizen van dé
stad. waar Sabine met de chef-vêr-
koopster onderhandelde Deze bestu
deerde Beate'S figuur én voorkomen
en kwam daarbij tot het volgende re
sultaat: het meisje is ondervoed en
ziet er slecht uit. Haar gezicht is vrij
onregelmatig, maar ze heeft mooi haar
en prachtige donkere ogen. Daaruit
zou wel iets te maken zijn, wanneer
men daarvoor tijd, geld en smaak
aanwendde.
Tijd was er, geld eveneens en smaak
meende Sabine in voldoende mate bij
de dames op het atelier van het mode
huis aanwezig te kunnen achten.
Ze bestelde voor Beate een middag
en een avondjapon, alsmede een sport-
jurk. Voorts ttoee mantelcostuums,
lingerie, hoeden en alles wat verder
tot de garderobe van een gefortuneer
de jongedame kon worden gerekend.
Een paar confectlejurken, die Beate
pasten, moesten zo spoedig mogelijk
aan het hotel worden bezorgd. Daarna
werden nog met de nodige zorg schoe
nen, kousen en handtasjes uitgezocht,
tot het Beate tenslotte begon te
duizelen.
„Wat moet ik in 's hemelsnaam met
al die rommel?" vroeg ze hulpeloos.
„Dragen!!' besliste juffrouw Reuder,
kórtweg.
„Onmogelijk!" steunde Beate, in een
laatste wanhopige poging zich tè ver
zetten. „Ik ben immers in de rouw en
u hebt geen enkele zwarte japon voor
me uitgezocht."
Juffrouw Reuder legde haar hand op
Beate's schouder. „Lieve kind, ik heb
je oom beter gekend dan jij en ik
weet, dat hij aan dergelijke uiterlijke
dingen niet de minste waarde hechtte.
Ik weet ook, dat je in je hart om de
overledene treurt en dat is voldoende.
Neem me niet kwalijk, maar in die
zwarte jurken zag je er uit als een
vogelverschrikster. De kapitein zou
je zelf Ook veel liever wat fleurig ge
kleed hebben gezien".
Daarmee achtte Sabine het onder
werp afgehandeld. Ze sleepte Beate
mee naar een haarkunstenaar. Drie
verschillende kapsels werden gepro
beerd en verworpen; het vierde stond
haar voortreffelijk.
„De juffrouw heeft heèl mooi haar!"
prees de Figaro.
„Dat was ons bekend", meesmuilde
juffrouw Reuder, die zich daarop nog
dè nodige schoonheidsmiddelen liet
voorleggen. Persoonlijk tipte ze wat
rouge op Beate's al te bleke wangen
en deed er wat poeder overheen.
„Maar zó kan ik toch niet lopen?"
stamelde het slachtoffer.
„Natuurlijk kan je dat, kind. Zolang
je zelf nog niet voldoende kleur hebt,
moeten we een kunstmiddeltje te baat
nemen. Later kan je diè rommel weer
weggooien. Kijk nu maar eena ih de
spiegel!"
Beate deed. wat van haar verlangd
werd en ze herkende zichzelf nauwe
lijks. Ze droeg een nieuw mantelpak
met 'n luchtige,, zijden blouse, die haar
figuur veel voller maakte. Ze was keu
rig gekapt en had roze wangen.
„Nu, wat zeg je daarvan?" lachte
Sabine.
„Ik.... o.... ik zie er heel anders
Uit".
„Veel aardiger, bedoel je en als je
mijn raad opvolgt, maak ik nog eens
een schoonheid van Jè. Jê lieve nicht
zal uit haar springen van nijd!"
Na moest Beate toch laohèn. „Zegt
u maar eerlijk juffrouw Reuder, u
doet dat alles alleen maar voor mij om
de dames Larsen, die u niet jympa-
thiek zijn, te ergeren, nietwaar?"
plaagde ze.
„Ik doe dat, omdat ik je graag mag,
Beate. Hoe is het? Ben je moe of zul
len we nog een tochtje maken?"
Beate was niet moe. De vitaliteit
van de oude dame scheen ook haar te
hebben aangestoken. Ze namen een
taxi en lieten zich door de mooie la
nen van de badplaats rijden. De stra
lende zon, de heerlijke natuur én het
gezang van de vogels in de bomen
langs de weg deden een gevoel van
stil geluk in Beate's hart opwellen.
Toen zij in het hotel terugkeerden,
bleek het gekochte reeds geleverd te
zijn; alles stond op Beate's kamer.
„Verkleden voor de lunch!" com
mandeerde juffrouw Reuder.
„Maar ik zie er in dat mantelpak
heel netjes uit en ik kan toch eigen
lijk zo wel blijven
„Onzin, je moet nu weer een aardi
ge japon aantrekken, béste kind".
Beate bleef niet veel anders óver dan
van verdere tegenspraak af te zien en
nadat ze zich verkleed had, begaf z;
zich naar de aangrenzende kamer.
„Hopenlijk hebt u nu niets meer op
me aan te merken?" vroeg ze lachend.
„Toch wel, want je bezit geen enkel
sieraad, dat een zo mooie japon vol
komen tot zijn recht laat komen. Voor
vandaag zal ik je nog iets van mijzelf
lenen, maar morgen gaan we naar een
juwelier èn zoeken iéts voor Je uit".
„Maar dat zal tóch veel tè duur
worden?" (Wordt vervolgd)
