De achtergrond van de U.N.O.-debatten
Tante Sabine
Hoe ridder Del Pancho
kapoen misliep
Sovjet-Rusland in beklaagdenbank
iysic°
Hallo, Jongens en Meisjes
De Jeugdkoerier
grijpt in
Franco-Spanje op
de wip
Het Radioprogramma
Boomraadsel
1
2
3
4
5
6
7
8
9
Oplossing Prijsraadsel
Prijsraadsel
Een kompas als de klok
Orde moet er zijn
nE STEMMING IN HET Palais dn
Chaillot ia er niet op vooruitgegaan.
Na drie weken praten is men nog pre
cies even ver. Waren er in het begin
van de zitting nog optimisten, die
wellicht tegen beter weten in hoop
ten, dat deze derde assemblee de gro
te tegenspelers: Amerika en Rusland
dichter bi) elkaar zou brengen, thans
durft men niet meer hardop beweren,
dat zulks alsnog mogelijk is. De alge
mene overtuiging onder de gedelegeer
den is, dat de debatten tot nu toe de ri
valen verder van elkaar hebben ver
wijderd, dat niet alleen Berlijn, doch
ook de atoomenergie en de ontwape
ningsplannen steeds meer prestigekwes
ties zijn geworden, waardoor de kans
op zelfs gedeeltelijke accoorden is ver
minderd.
Reeds in onze voorbeschouwing
schreven we, dat algemeen een krach
tige houding van Amerika werd ver
wacht, doch wel niemand zal vier we
ken geleden hebben vermoed, dat de
Westersen de rode dictatuur zo gena
deloos in de beklaagdenbank zouden
plaatsen. In feite is dat toch maar ge
beurd. Toen na de opmerkelijk ver
zoenende rede van Marshall de Russen
bij monde van Wishinsky met zwaar
geschut, insinuaties en beledigingen
begonnen te werken, toen vrijwel ge
lijkertijd het onbevredigende Moskovi-
tische antwoord kwam op de nota van
Washington, Londen en Parijs „nam
het recht zijn beloop". Niet Berlijn
werd voor de Veiligheidsraad gebracht
doch de rode expansiezucht.
Tegen veler verwachtingen in trok
ken de Russen zich niet terug. Welis
waar poogde Wishinsky een houding
aan te nemen, alsof hij de debatten ne
geerde, doch hij is schijnbaar te slecht
acteur om daarin te zijn geslaagd. En
van dat ogenblik af kreeg de wereld
over de hoofden der eerbiedwaardige
delegaties te horen, dat Rusland de vre
de bedreigt. De rode dictatuur zat in
de beklaagdenbank. Als we ons thans,
nu de eerste ronde, zowel in de Vei
ligheidsraad als in de Politieke com
missie, is gespeeld, een indruk mogen
veroorloven, dan is het deze, dat de
Verdediging van de Russische diploma
tie bij monde van Wishinsky,zwak was.
Tegen de nauw en juist omschreven
beschuldigingen, citaten en feiten, ter
tafel gebracht door Bevin, Spaak en
vooral ook Austin, kon Wishinsky wei
nig uitrichten. Grotendeels was zijn
pleidooi een vrij goedkoop woordenspel,
wat nijdige uitvallen, waarin hij zich
te ver liet gaan.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I 301 m Nieuwsberichten
ore t 8 en 11 uur AVRO: 6,15 Sport-
praatje 6,30 Voor de Strijdkrachten
7,00 De ring van Rico 7,10 Avro-avond-
school voor iedereen 7,45 De Regerings
voorlichtingsdienst antwoordt 8,05 Echo
van de dag 8,15 Alexander Uninsky
speelt piano 8,45 Vertellingen in woord
en muziek 9,45 „De liefde gaat langs
zonderlinge wegen" 10,20 Victor Silves-
ter en zijn orkest 10,45 Pijlers van
Neêrlands welvaart 11,15 Reünie van
uw zangfavorieten
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur KRO: 6,15 CMB-
kwartier 6,30 Gramofoonplaten 6,50
Problemen voor pientere piekeraars
7,15 Leger des Heils-kwartier 7,30 Het
actueel geluld 7,45 Nederlandse orga
nisten 8,05 Programma-proloog 8,15
Uit het zonnige Zuiden 9,30 Familie-
competitie 10,00 Liederen 10,15 De
vaart der Volken 10,35 Gramofoonplaten
11,15 Frans avondconcert
VOOR VRIJDAG
HILVERSUM I. 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur VARA: 8,18
Opera-programma AVRO: 12,00 Luch
tige melodieën— 1,20 Les gars de Paris
2,20 Kamer-orkest VARA: 4,30 Tussen
twaalf en zestien 5,00 Filmland 6,15
De Vara feliciteert 6,30 Voor de Strijd
krachten 7,00 Denk om de bocht
7,15 Accordeola VPRO: 7,30 Nederland
en zijn gewesten 7,50 Tien voor acht
8,05 Muziek 8,30 „Midden ln de we
reld" VARA: 9,00 Men vraagten wij
draaien 9,30 Kermis der ijdelheid
10,00 Buitenlands overzicht 10,15 Todd
Duncan zingt VPRO: 10,40 „Vandaag"
10,45 Avondwijding VARA: 11,15 Gra
mofoonplaten
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur NCRV: 8,15
En nu aan het werk 1,15 Orgelcon
cert 3,05 Strijkorkest van Boyd Neel
5,15 Dixon Gustard en Sidney Torch (gr-
pl) 6,05 Zes solo-suites 6,30 Het Evan
gelie in esperanto 6,45 Geestelijke lie
deren 7,15 Appèl voor de ex-politieke
gevangenen 7,30 Het actueel geluid
7,45 CNV-kwartier 8,05 Programma-pro
loog 8,15 Omroep-orkest 9,00 Repor
tage 9,20 Twee walsen 9,30 Piano
recital 10,00 Arabië, land van Islam
10,20 Gramofoonplaten 10,30 „Diverti-
mentl" 10,45 Avondoverdenking 11,15
Avondklanken 11,45 Mannenkoor
VUE STAAN IN DEZE mening niet
alleen. Ook een groot deel der ge
delegeerden is ervan overtuigd,
Wishinsky aanvankelijk te zwaar te
hebben gewogen. Hij ziet merendeels
geen kans een juist omlijnde beschul
diging met feiten o.a. cijfers te weer
leggen. Als doorgewinterd diplomaat
had hij o.a. kunnen weten, dat de
Westerse gedelegeerden zijn cijfers be
treffende de Russische verdedigings
begroting, die, omdat zij thans 17.5
pet. van het totaal bedraagt tegen
52 pct. in 1942, moesten dienen om aan
te tonen hoe vredelievend Moskou wel
is, in twijfel zouden trekken. Deze
twijfel moet zelfs voor Wishinsky van
zijn spreekgestoelte af te zien zijn ge
weest. Hij bereikte met zijn cijfers het
tegendeel en toen hij, steeds woeden
der wordend, opnieuw met goedkope
beschuldigingen begon, had hij afge
daan. Er waren gedelegeerden, die ik
aan hun microfoonschakelaar zag
draaien om in te schakelen op „ver
zorging van de zender" en die een ge
makkelijke houding aannamen in de
hoop, dat dan het uiltje komen zou.
Voor het wereldforum wordt Rusland
te Parijs aan de kaak gesteld. Dat is
een verdienste van deze derde assem
blee. Een tweede verdienste is, dat
partijen thans duidelijk hun posities
hebben ingenomen, waarbij het Wes
ten, zowel juridisch, volkenrechtelijk
als moreel ongetwijfeld het sterkste
staat.
Een opmerkelijk verschijnsel is trou
wens, dat ondanks het vuurwerk in
Veiligheidsraad en Politieke commis
sie de angst voor een spoedige oorlog
aan het afnemen is. Men kan dit in
de marmeren gangen van Chaillot dui
delijk voelen. Dat wil niet zeggen, dat
de stemming beter is geworden. Er
ligt een zekere matheid over de gede
legeerden, zoiets van: „Waartoe al dat
gepraat. Het komt steeds op hetzelfde
neer. We zitten in een cirkel, die al
leen maar door Moskou verbroken
kan worden.
Doch talrijk is ook het aantal des
kundige beoordelaars, dat uit het feit.
dat Wishinsky zich blijft verdedigen
en af en toe zelfs met voorstellen komt,
concludeert, dat er alsnog hoop is op
gedeeltelijk vergelijk. Zolang er leven
is, is er hoop. En leven is er nog een
beetje, al zijn er dan ook injecties
nodig. Vandaar het vuurwerk.
Wat gebeurt er met Spanje?
BELANG is intussen
Chaillot gebeurt,
want thans worden er in Parijs tussen
de staatslieden van het Westen contac-
yAN MEER
hetgeen buiten
Raketten nemen ioto's
De marine van de Verenigde Staten
heeft foto's vrijgegeven die door auto
matische camera's zijn genomen,wel
ke in raketten waren geïnstalleerd. De
raketten verhieven zich tot 112 dui
zend meter boven de aarde. De foto's
laten, naar men gelooft, het grootste
gedeelte van de aarde zien dat ooit in
een keer is opgenomen, n.1. ongeveer
800.000 vierkante kilometer van het
westelijke deel der V. S. en van Noord-
Mexico.
Alhoewel de foto's waren genomen
terwijl de raketten met een snelheid
van 4.800 kilometer per uur door het
luchtruim schoten, is het mogelijk de
curve van de aarde, bergen, rivieren,
wegen, spoorwegen vliegvelden en ste
den te onderscheiden. De camera's na
men meer dan 200 foto's.
ten gelegd, die van beslissende bete
kenis zullen zijn voor de naaste toe
komst. Een der UNO-problemen, dat
vooralsnog buiten Unosia behandeld
wordt, is de kwestie of Europa al of
niet zal samenwerkenmet Franco-
Spanje. Ondanks de Amerikaanse de
menti is men er hier algemeen van
overtuigd. Ook is het zeker, dat de
Spaanse kwestie reeds uitvoerig tus
sen de ministers van Buitenlandse Za
ken der West-Europese Unie behan
deld is en we durven nog verder gaan
en beweren, dat zelfs in de verdedi-
gingsraad van genoemde Unie Spanje
de laatste weken onderwerp van ge
sprek is geweest. Zo wordt hier be
weerd, dat Montgomery het opper
bevel slechts aanvaard heeft nadat hij
een bevestigend antwoord had ont
vangen op de vraag of er eventueel
samenwerking met Spanje mogelijk
zou zün. De jongste rede van Franco
in Sevilla gehouden, waarin hij o.m.
verklaarde, dat alle Spanjaarden,
vrouwen en kinderen inbegrepen, zul
len vechten tegen de Russen, als deze
een aan Spanje grenzend land zullen
aanvallen en dat, ondanks „ideologi
sche verschillen", wordt hier uitgelegd
als het plaveien van de weg der Sa
menwerking en als antwoord op voe
lingen van Washington en.... Londen.
Nogmaals, wat buiten Chaillot ge
beurt is belangrijker. De naaste toe
komst zal dat bewijzen.
1.
2.
3.
5.
6.
7.
8.
bergen of
ka-
Het prijsraadsel bleek voor velen
inderdaad een heel moeilijk geval te
zijn. Verscheidene kinderen vonden
dat Ank maar eerlijk aan Nel Kramer
moest vertellen dat zij niet met haar
om mocht gaan.
Dat was natuurlijk wel een gemak
kelijke oplossing, maar de beste op
lossing vond ik dat toch niet. De
harde waarheid zeggen is vaak ge
makkelijker dan een oplossing zoeken
om iemand niet te kwetsen. Jullie,
jongelui van 12 tot 16 jaar, kunnen
dat wel begrijpen. Laat ik toch nog
even een voorbeeld geven:
Een vriendinnetje komt naar je toe
om een nieuwe jurk te laten zien, die
haar Moeder voor haar heeft gemaakt.
Het meisje heeft er al wekenlang
over gesproken en nu is de jurk dan
eindelijk af. Zij is er geweldig trots
op en vraagt hoe je de nieuwe aan
winst vindt. Je denkt: Is dat nu die
mooie jurk? Hij heeft een foeilelijke
kleur die haar helemaal niet staat en
daarbij is hij nog geweldig stijf ook.
Ik ben blij dat ik hem niet aan be
hoef te trekken.
Dat kun je natuurlijk ook allemaal
tegen zo'n meisje zeggen. Je zegt dan
precies hoe je er over denkt en dan
ben je dus eerlijk voor je mening uit
gekomen. Maar denk je eens in hoe
je dat vriendinnetje zult kwetsen en
al haar vreugde bederven....
Je kunt ook zeggen: „Wat fijn dat
de jurk klaar is. Jouw Moeder kan
goed naaien, zeg! 't Is erg handig dat
hij zo vèr open kan van voren. Nu
kun je er uitkruipen zonder je haar
in de war te maken, enz.
Het beste antwoord op het prijs
raadsel was van Corrie Baartscheer,
Bilitonstraat 25. Den Helder. Zij liet
Ank antwoorden:
„Ja, maar later mocht ik van mijn
Moeder met Lettie naar de korfbal-
wedstrfyd. Moeder doet nu zelf de
boodschappen en als ik thuis kom,
moet ik mijn huiswerk maken.
Ook waren er goede antwoorden
van:
Helm Jansen, Leeuwenbeckstraat 23,
Alkmaar.
Lia Room, Laagzijde B 31. Schagen.
Henk Nokkert, Lambertschaag B. 35
(Post Abbekerk).
Dieuwie van Leeuwen, Burgem. Lo-
vinkstraat 99, Breezand N.-H.
Gefeliciteerd allemaal! De boeken
worden toegezonden.
Een medeklinker.
Een laagte tussen
heuvels.
Huis of gebouw waar men
mers kan huren en logeren.
Eigenaardige manier van zingen
bij de Alpenbewoners.
De naam van een maand.
Een andere naam voor grootvader
Een klinker.
Een medeklinker.
9. Woning van een vos of een konijn.
Wanneer alle hokjes goed zijn inge
vuld, lees je in de stam van de boom,
van de top naar de voet, de naam van
een balspel. Hoe heet dat spel?
Vóór Zondag, 31 October worden de
oplossingen aan het bureau van dit
blad verwacht. Een vijftal boeken zal
weer worden verloot onder de inzen
ders van goede oplossingen.
Voor de kinderen van 6 tot 12 jaar.
Deze week wordt het prijsraadsel,
dat de vorige week is opgegeven nog
even herhaald.
1. Is een lastdier (vier letters).
Een klein insecten-etend dier, dat
stekels op de rug draagt en zich
bij gevaar als een bal ineen rolt
(vier letters).
Een trekvogel die zijn eieren in
de nesten van andere vogels legt.
Je hoort hem vaak in 't bos. Hij
roept zijn eigen naam.
Een bekend huisdier (vier letters)
Een zeer groot dier, met een lange
slurf en grote slagtanden.
Een witte vogel met zwarte vleu
gels, lange rode poten en een
rode snavel. Hij staat vaak op èèn
poot.
Schadelijk knaagdiertje dat tot
de familie der muizen behoort
(drie 'letters).
8. Een vogel die prachtig zingen
kan. 's Avonds heb je hem mis
schien wel eens gehoord in een
park of in 't bos (tien letters).
Als alle dierennamen goed zijn inge
vuld, vormen de eerste letters, van bo
ven naar beneden gelezen, de naam van
een rank en vlug knaagdiertje dat in
de bossen leeft. Hij heeft een roodbrui
ne kleur en een prachtige pluimstaart.
De oplossingen en ook de brieven
voor het correspondentie-hoekje wor
den vóór Zondag, 24 October aan het
bureau van dit blad verwacht. Onder
de goede inzenders worden weer boe
ken verloot.
Voor jongens en meisjes van 12 tot
16 jaar.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
Is men buiten zonder horloge, maat
heeft men wel een kompas bij zich,
dan kan men, mits de zon flink schijnt,
altijd zelf bepalen hoe laat het is. Te
ken daartoe op een stukje papier een
wijzerplaat met de uren van 1 tot en
met 12. Leg het papier plat neer, zo
dat de denkbeeldige lijn tussen twaalf
uur en zes uur op de getekende wij
zerplaat in de richting van de mag
neetnaald van het kompas valt.
Keer hu je rug naar de Zon en
breng de richtingslijn van je schaduw
op het papier over. Neem nu eens aan,
dat die lijn half twee aanwijst, dat is
dus 1 uur. Deze tijd behoef je slechts
met 2 te vermenigvuldigen om de juis
te tijd te vinden. Het is dan om en na
bij drie uur.
Ridder Del Pan-
cho was een van r
de weinige jeugd- f
vrienden van Karei
V, een vriendschap,
wone wijze tot
die op een onge-
stand was geko-
komen.
In zün jeugd
was Karei niet al
tijd een gemakke
lijk heer. Hij kon j
verbazend eigen-
wys zün en dan
viel er niet met
hem te praten.
Eens, toen hij op
een riddersteekspel
het edel ros „On
vervaard" van rid
der Del Pancho
had zien uitko
men in de strijd, was hü
over dit prachtige paard,
wilde berijden.
Del Pancho, die voor het eerst de
jonge vorst ontmoette, ontried Karei
het fiere doch onberekenbare ros te
bestijgen, daar het voor vreemden
gevaarlijk was. Deze goede raad werd
echter in de wind geslagen; Karei
wierp zich in het zadel en als de wind
stoven paard en ruiter weg. Een ieder
kon wel zien dat, hoewel de jonge ko
ning zich moedig gedroeg, het slechts
een kwestie van tüd was, eer de vor-
stelijke berijder zandruiter zou zün ge
worden. Men hield het hart vast.
Daar kwam „Onvervaard" weer aan
stormen. Krampachtig klemde zijn
berüder zich vast. Als een dolle sloeg
het paard met beide achterbenen in de
lucht. Doch plotseling sprong ridder
Del Pancho naar voren, een forse greep
in de teugels, enkele kalmerende woor
den en het ros stapte bedaard naast zijn
meester voort.
Karei, reeds vol bewondering voor
Del Pancho's rijkunst en moed in het
tournooi ten toon gespreid, gevoelde
daarnaast thans nog een gevoel van
dankbaarheid voor zijn redder. Nooit
in latere jaren zou hij dit vergeten.
Omgekeerd leerde Del Pancho ook het
goede kennen in het karakter van Ka-
rel V en dit bracht hem ertoe met al
les wat hem ten dienste stond voor hem
op te komen. Het gebeurde nog al eens
in de woelige tijden van toen, dat Ka-
rel zijn hulp inriep. Buiten de vele
oorlogen die gevoerd werden, werd het
volk vaak opgeschrikt en geplaagd door
roverbenden, die hele streken onveilig
maakten en dorpen en gehuchten uit
plunderden.
Ridder Del Pancho was een der eer
sten die met zijn manschappen aan
Karel's oproep gehoor gaf. Na weken
van onafgebroken strüd tegen soms
overmachtige benden waren ze er ein
delijk in geslaagd het gevaar te be
dwingen. Op weg naar Karel's hoofd,
kwartier om rapport uit te brengen,
was Del Pancho bij een kleine herberg
afgestegen en hij liet zich een heerlijk
maal, voorzetten. Het vers gebraden
kapoen en de flinke kruik wijn stonden
al op tafel en deden hem watertanden
want de ridder was niet alleen bekend
Wy gaan deze week beginnen met de brief van Rie Schoonen. Jij schudt
de gedichtjes maar uit je mouw, Rietje. Ze zijn weer erg mooi deze week. Hoe
iang doe je er over om ze te maken? Hartelijk dank, hoor! Alie Kiewiet, wat
jammer, dat ik je verjaardag niet heb geweten. Was het een prettige dag? Ja,
ik ben ook wel eens in „Klein Artis" geweest. Komt de meisjesclub nu niet
meer bij elkaar? „Duizendschoontje" wat fün dat je drie keer per dag even
tjes mag opstaan. Bevalt het je wel? Ik hoop, dat je een aardig vriendinnetje
krügt aan je nieuwe buurmeisje. Zeg, Duizendschoontje, spaar je sigarenband
jes? Ik geloof, dat ik het al eens meer heb gevraagd, maar ik weet nog niet of
je er belangstelling voor hebt. „Lollypop", eigenlijk mag ik het niet verklap
pen, maar je vermoeden is juist hoor. Nu weet je het wel, hè! Betsie Zwaan,
aan buitenlandse postzegels kan ik je niet helpen, want wij sparen alleen nog
maar gebruikte Hollandse zegels voor zieken. Als ik een paar buitenlandse
zegels heb, stuur ik ze altijd naar zieke kinderen. Dag Betsie! „Blauwoog",
leuk dat ik je verjaardag weet. Ik zal de datum onthouden, hoor! Hoe bevalt
het je op de Mode-vakschool? „Edelweisz", heb je het boek ontvangen? Ik
hoop. dat het naar je zin is. Was het leuk op de kermis? Tinie Bijvoet, 't is
geweldig zoals jij mij weer in de sigarenbandjes hebt gezet. Hartelyk dank,
hoor? Jan van der Kooij, ik hoop, dat ik je aan een correspondentie-vriend
zal kunnen helpen. In ieder geval zal ik er mijn best voor doen, Jan. Neen,
natuurlijk kost dat niets, zeg! Iedereen mag een correspondentie-adres vragen.
Bedankt voor de mooie postzegels, Jan „Hababeriba", 't was prettig om weer
eens iets van jé te horen. Ja, ik houd ook veel van hoorspelen. Luister je 's Zon
dagsavonds ook altijd naar „Paul Vlaanderen"? Bedankt voor de sigaren
bandjes „Elfje Zonnestraal", wat heb je deze week weer een prachtige
tekening gemaakt! Ken je „Elfje Goudhaar" ook? Je hebt het prijsraadsel erg
leuk geïllustreerd, hoor! Je bent het waard om les in tekenen te krijgen. Har
telijk dank voor alles. „Elfje Goudhaar", ja, als je een boek wint, dat je
al kent. mag je het ruilen, hoor! De inzendingen van Corrie en Karei heb ik
ook ontvangen. Gezellig dat zij ook mee gaan doen. Je hebt grappig getekend
bü je briefje. Bedgnkt, hoor! Henk Nokkert, je hebt een uitstekend ant
woord gevonden. Ik ben blij met de sigarenbandjes. Bedankt, Henk. De brief
van Corrie komt de volgende week aan de beurt. Neen, ik weet ook niet wat
ik met het zilverpapier moet doen. Tot dusverre stelde niemand er nog belang
in, Henk. Hilly Jeurink, de tekening is erg leuk, zeg! En niet minder blij
ben ik mèt de postzegels. Lees maar eens wat ik aan Henk Nokkert heb ge
schreven over het zilverpapier. Hartelijk dank voor alles, meisje! Een raad
sel met verborgen namen komt er ook nog wel eens. Als je het leuk vind, ben
je er nooit te oud voor. Annie Rolle, je briefje met het verhaal heb ik ont
vangen. Ik zal je per brief antwoorden, Annie.
Dit was weer de laatste brief. De correspondentie voor de volgende keer ver
wacht ik graag vóór 31 October a.s.
Allen hartelijk gegroet door
TANTE IET.
als een onverschrokken
maar ook als een tafelgenoot, tegen»?
drie anderen met moeite opkonden
Daar trof een jammerend klagen plot
seling zijn oor. Wrevelig wendde bil
zich om en zag een haveloze gestalte l»
de deuropening. Strompelend kwam d»
broodmagere man op hem af. Zijn ver
haal was droevig genoeg. De laatst v«r!
slagen roverbende had de ongelukkig!
die te paard huiswaarts keerde en nieti
vermoedde, tótaal uitgeschud, ben
kreupel geslagen en beroofd van zijn
paard en verdere bezittingen. Ten einde
raad kwam de stakker Del Pancho'j
hulp inroepen.
„Waarmee kan ik je op 't ogenblik
helpen?" vroeg de ridder, „geld heb ik
niet meer by me". De uitgehongerde
blikken van de man bleven als beto-
verd aan het malse kapoen hangen. „Ik
2ie het al", riep de edelman uit, „ga
zitten en doe je tegoed. Het is aan 'jou
beter besteed dan aan mij".
Met het kapoen verdween in een
ogenblik de inhoud van de kruik in het
keelgat van de hongerige man. En rid
der Del Pancho snoerde zijn gordel
wat vaster om. Hij steeg te paard en in
het kwartier van koning Karei geko
men deed hij hem het gehele verhaal
Ook het kapoen, dat zo onverwacht aan
zijn neus was voorbijgegaan, werd niet
vergeten. „In die gelagkamer van de
kleine herberg heb ik zwaarder strijd
moeten voeren om afstand te doen van
een dode kapoen dan in mijn veldtocht
tegen de roverbenden om deze te ver
slaan", zo besloot onze moedige dikke
ridder zün rapport.
Toen in Parijs de bloedige opstand
van de Commune was uitgebroken, le
verden haar aanhangers dagelijks ge
vechten tegen de regeringstroepen on
der maarschalk Mac Mahon, die de
hoofdstad steeds nauwer deed inslui
ten. Op een avond verdrong zich een
talrijke menigte in een nauwe straat
om de laatste berichten te vernemen
over de strijd, die bij een der forten
was ontbrand. Manschappen van de
nationale garde moesten de opdringen
de volksmassa tegenhouden. „Zonder
verlof van de burgemeester mag nie
mand passeren", klonk het, toen een
man zich naar voren drong. „Maar dat
ben ik zelf", klonk het antwoord en
inderdaad bleek men te doen te heb
ben met de bekende burgemeester
Ranc. „Dat kan wel zijn", luidde het
bescheid, „doch zonder schriftelijke
vergunning van de burgemeester laten
wij niemand door". Ranc haalde een
notitieboekje te voorschijn, scheurde er
een blaadje uit en schreef: „Ik geef
mijzelf verlof, te worden doorgelaten".
Na vertoon van dit bewijs werd hem
terstond vrije doorgang verleend.
ROMAN
IVAN MARIA SAWERSKY1
Daarmee liet juffrouw Sabine haar
neef staan, overtuigd, dat haar woor
den doel hadden getroffen.
In deze dagen van spanning en van
min of meer geprikkelde stemmingen
deed zich nog iets büzonders voor.
Het plaatselük bioscooptheater kon
digde de vertoning van de Afrikafilm
aan. Natuurlijk hadden Reuder en
Schuch ook tot dusver reeds in het cen
trum der publieke belangstelling ge
staan. Dweperige bakvissen, oudere
dames en van avonturen dromende
jongelieden hadden reeds herhaaldelijk
om de gebruikelijke autogrammen ge
bedeld. In het plaatselijk nieuwsblad
was een artikel over hen verschenen,
maar tot dusver had zich dat alles bin
nen beperkte grenzen bewogen.
De voorreclame van het bioscoop
theater maakte evenwel een eind aan
deze beleefde terughoudendheid en de
beide vrienden kwamen weer eens in
het brandpunt der publieke belangstel
ling te staan. Mensen van de pers lieten
zich aandienen om hen te fotograferen
en te interviewen. De redactie van de
krant vroeg om een artikel over de film
en de directie van het Kurhaus verzocht
Reuder een lezing te willen houden
over zün belevenissen in het donkere
werelddeel. Hij kon dit bezwaarlijk van
de hand wijzen, maar hij gevoelde er
niet de minste lust toe.
„De mensen kunnen je ook geen
ogenblik met rust laten", luchtte hij zün
ontstemming tegenover Kareltje. „Ik
ben toch met vacantie hier. Doe me een
genoegen en houd jij die lezing, Karei!"
Maar deze dacht daar niet aan.
„Waarom ik? Jij bent de beroemdste
van ons tweeën. Bovendien heb je een
veel betere figuur om op het podium te
staan. Praat jij maar tegen de mensen!"
En zo bleef Reuder niet veel anders
over dan toe te geven.
Innerlijk woedend begon hij opnieuw
zijn voordracht uit te werken, omdat
Karei het oude manuscript had zoek ge
maakt. Mabu legde met stille trots het
rokcostuum van zijn meester klaar en
daarop begaf Reuder zich zo goed moge
lijk zijn lot dragend, naar het Kurhaus,
waarvan de grote zaal tot de laatste
plaats bezet was.
Hij begon te spreken, maar ditmaal
was hij niet geheel bij zün onderwerp.
Want rechts van het toneel in de loge
zat niet alleen tante Sabine, maar ook
Kareltje, dicht naast Beate Mengelberg.
In haar schoot lag een bouquet bloemen,
die Kareltje haar had aangeboden en
bovendien fluisterde hij haar telkens
iets in het oor, wat hem de draad van
zijn betoog bijna deed verliezen.
Eindelijk echter kon hü zün lezing
beëindigen, zij het dan met het gevoel,
dat hij nog nooit zo slecht gesproken
had. Desondanks waren de toehoorders
enthousiast en nauwelijks had hij zich
in de kleedkamer teruggetrokken, of
een zwerm jonge meisjes liet zich aan
dienen om de beroemde natuurvorser
tot het plaatsen van zijn handtekening
in albums en op foto's te bewegen.
Ook Beate bevond zich onder hen en
ze voelde zich op dit ogenblik wel heel
onbetekenend. Een zo beroemd man als
Felix Reuder, die door iedereen werd
vereerd, zou voor haar immers nooit
enige liefde kunnen gevoelen. Ze ging
bescheiden op een stoel buiten de kring
der geestdriftige jonge meisjes zitten,
waar Felix haar tenslotte ontdekte. Hij
baande zich een weg naar haar toe.
„Jij stelt zeker geen prijs op een auto
gram van me, Beate", zei hij, enigszins
verwijtend.
„Ik.... ach, ik heb helaas geen foto
bij me", stotterde het meisje verlegen.
„Maar ik heb er wel een!" riep Irene,
die zich eveneens onder het gezelschap
bevond. „Wil je hier je handtekening
op zetten, Felix?"
Reuder deed het, omdat hij bezwaar
lijk kon weigeren.
Nu kwam ook Kareltje opdagen om
Beate, tante Sabine en mevroirw Larsen
en haar dochter op te halen en haar
naar het restaurant te brengen.
„We moeten ons eerst nog maar wat
schadeloos gaan stellen", meende hij te
moeten adviseren. ..Zulke lezingen zijn
toch maar criant vervelend, vinden jul
lie ook niet?"
„Nee, dat ben ik niet met je eens",
lachte Irene. „Ik heb me uitstekend
geamuseerd. Doctor Reuder heeft heel
mooi gesproken,"
Reuder deelde deze mening zelf niet
en hy zag daarin een gunstige gelegen
heid om zich aan het gezelschap te ont
trekken. Vergezeld door Mabu, keerde
hij naar het hotel terug, ontevreden
met zichzelf en woedend op zyn beste
vriend Karei.
De volgende dag werd voor een uit-
veikochte zaal de eerste voorstelling
van de Afrika-film gegeven. Wederom
werden de beide vrienden gehuldigd. De
directeur van het Kotel had een kleine
feestmaaltijd voor zijn beroemde gasten
gearrangeerd, waaraan tenslotte het
geheel hotel deel nam.
Reuders stemming liet nog steeds veel
te wensen over, maar Kareltje straalde
over zijn gehele gezicht. Hij liet zich
maar al te graag een beetje fêteren en
het deed hem dubbel goed, dat Irene nu
eens niet zuinig was met haar compli
menten.
Juffrouw Larsen had „de man met de
afstaande oren" nu nogmaals op het
witte doek gezien en wel in allerlei
moeilyke situaties, die inderdaad indruk
op haar hadden gemaakt. Daarom waren
haar woorden ook eerlijk gemeend, wat
Kareltje niet ontging.
ONZE MEDEDELINGEN.
Mej. H. W. Mulder, hartelyk dank voor
de mooie sigarenbandjes, die u toezond.
Lia Room, Langzijde B. 31, Schagen,
wil graag corresponderen met een
meisje van 12 of 13 jaar. Lia zit in de
eerste klas van de U.L.O.-school. Zy
is Padvindster; houdt veel van kam
peren. zingen en pianospelen.
Hetty Muller, Derde Kade 41. Gou
da, zoekt een R. K. correspondentie-
vriendinnetje. Hetty is 12 jaar oud en
zit in de 7de klas van de
school. Vroeger heeft zü in Den Hel
der gewoond.
Jan van der Kooy, Zuidstraat y
Den Helder, houdt veel van voetb®.J
len en lezen. Hij is 13 jaar oud en
graag corresponderen met een jong
van dezelfde leeftijd.
Vóór Zondag 24 October, verwacn
Tante Iet de brieven voor het cor
respondentie-hoekje van de kinderen
van 6 tot 12 jaar.
„Ze wordt toch nog m'n vrou
fluisterde hij tante Sabine toe.
„Volhouden maar; ik zal een sc
gebedje voor je doen, Kare.1,
Sabine Reuder even zacht ten antw0 r
„Maar vergeet niet, dat je v'r°
alleen maar een vrouw wilde he
die kon koken. Ik vrees, dat daaraan
Irene wel een en ander ontbree,lnig
geliefde caramelpudding zal ze je s
niet kunnen voorzetten." ej
.O, daarvoor haal ik Emma dan
bij u weg", zei Kareltje overm0^"»,
„En nu zal ik my nog een beetje m
Beate Mengelberg gaan bezig ho
Dat zal Irene goed doen en Feyxe_en
delijk eens een beetje op gang hre
Zc'n vervelende minnaar ais die v
van my heb ik in m'n leven nog
gezien!" -e
Sabina Reuder lachte. „N°u' OP00j
doortastendheid behoef jü )e nJbeS«
niet bepaald te laten voorstaan,
jongen", spotte ze. „Je hebt by
weliswaar een beetje terrein guv
maar voor een serieus aanzoek s
je toch de moed te ontbreken,
waar?"
(Wordt
vervolg