Geen vrede door toegeven
de wensen van Rusland
aan
E
Oliver Twisi
Opbouw van enorme macht noodzakelijk
De modelijn in het voorjaar
Ckefarine,4
Van Vrouw tot Vrouw
Moskou zal beperking van de nationale
souvereiniteit moeten aanvaarden
Onbetwist de beste tandpasta
LIED VAN DE WEEK
Laatste kans?
Sombere stemming in Indonesië
Weinig vertrouwen in Republiek
Amsterdam centrum van betere confectiekleding
Uitmuniende verfilming van
Charles Dickens' roman
Rolprent kon dialoog
practisch missen
(Van onte diplomatieke medewerker)
pR. EVATT, VOORZITTER van de Al'emene Vergadering der Verenigde Na
ties. Trygve Lle, secretaris-generaal van genoemde organisatie, en dr. Bra-
mnglia. tijdelijk voorzitter van de Veiligheidsraad, zijn vasthoudende lieden.
Ondanks teleurstellingen, welke zij onlangs moesten ondervinden, stellen zij op
nieuw pogingen in het werk om een verzoening tussen hei Westen en de Sovjet-
Unie tot stand te brengen. Ongetwijfeld getuigen hun bemoeiingen van een zeer
lofwaardig streven, maar hebben zij ook kans van slagen? Een bestudering van
de huidige situatie vermag ons, wat dit betreft, geenszins optimistisch te stemmen.
Bramuglia
WAANNEER Evatt, Lie
uiting geven a="
en
aan hun verlangen
naar vrede, is dit naar het hart van al
le democratische volken gesproken.
Voor de West-Europeaan en de Ameri
kaan heeft de oorlog reeds lang alle
schittering van vervlogen tijden verlo
ren. Zelfs traditioneel mllitairistische
naties zoals b.v. Frankrijk, zijn in we
zen pacifistisch geworden. Helaas is
pacifisme alleen niet genoeg om de
vrede te handhaven. Het kan zelfs am
bitieuss lieden van het slag van een
Hitier en een Mussolini de weg naar
een carrière openen. Wanneer op het
Rode Plein in Moskou ter gelegenheid
van de verjaardag der revolutie een gi
gantische militaire parade wordt ge
houden, terwijl tegelijkertijd Franse
Jongens, opgestookt door communisten,
dienst weigeren dan brengen beide
gebeurtenissen in gelijke mate de vre
de in gevaar.
Evenmin als het pacifisme kan het
sluiten van vredesverdragen met Duits
land en Japan de vrede redden. Het
zijn werkelijk niet deze naties, welke
op het ogenblik het Westen dwingen
zich tegen zijn- wil te herbewapenen.
De kwestie der vredesverdragen is
reeds lang tot een ondergeschikt strUd-
object in de koude oorlog tussen het
Wesrten en de Sovjet-Unie gemaakt.
Vrede, werkelijke vrede is slechts mo
gelijk, Indien het Westen met Rusland
tot een accoc d komt
ANDER WELKE voorwaarden Ia een
dergelijk aceoord te bereiken? Er
zijn lieden, die menen, dat het enige
vereiste daartoe Is een lijn dwars door
Europa te trekken, ongeveer langs 1
IJzeren Gordijn en de Russen ten Oos
ten daarvan rustig hun gang te laten
gaan. Het klinkt verleidelijk, omdat t
zo eenvoudig is. Maar men behoeft zich
slechts de situatie op de morgen na de
dag, waarop 'n zodanige overeenkomst
gesloten is, In te denken, om te begrij
pen, dat ook dit het Westen geen lang
en gelukkig leven ln vrede schenken
zou.
Het zou geen enkele van onze huidige
angsten opheffen. Het zou ons blijven
blootstellen aan aanvallen door van
Rusland uit gelelde vijfde colonnes
aanvallen van de soort, welke op het
ogenblik Frankrijk naar de rand van
de afgrond drijven. Het zou de econo
mie van Duitsland en Oostenrijk op
onnatuurlijke wijze gespleten houden.
Het zou het Rode Leger aan de Elbe
en de Donau houden en het zou West-
Europa dwingen voortdurend op zijn
hoede te zijn tegen een plotselinge
overval. Het zou het Westen voor wat
zijn veiligheid betreft nog steeds af
hankelijk laten van de bescherming
van de atoombom in Amerikaanse han
den. En op zekere dag. wanneer ook
Rusland de atoombom bezit, zou het
West-Europa geheel overleveren aan
de genade van Moskou.
J^EEN, VREDE DOOR toe te geven
aan de Imperialistische verlangens
van Moskou, Is niet mogelijk. H|j kan
Dat het Indonesisch vraagstuk
Steeds nog niet is opgelost,
Is een zaak die de regering
Talloos vele zorgen kost.
Daarom zijn vijf Kamerleuen
Naar de Verre Oost gegaan,
Die 66k zullen trachten over
Deze kloof een brug te slaan.
Nu zijn 't nog vijf Kamerleden,
Moog'lijk zien we na een poos
Al de heren naar de Oost gaan.
Zijn wij Kamerledenloos. g
Maar terzake: 't wordt hoog
tijd dat
Sr een eind komt aan dit spel.
Want dat het zo niet kan blijven,
Dat begrijpt een ieder wel.
't Is nu reeds een drietal jaren
Dat men confereert en praat,
Maar tot heden zag men daarvan
Nog maar weinig resultaat.
Vele mensen adviseren:
'la er op, het wordt hoog tüd.
Jïgr een ander deel verwacht het
km een vreedzaam, wijs beleid,
kat ons dit voor ogen houden,
Dt het hier gaat om het recht
E men niet, van welke kant ook,
Vor het eigen voordeel vecht.
Incnesië en Holland
Maten eens begrijpen, dat
Zij elkander nodig hebben.
Da? bereiken zij eerst wat.
Moe daarom deze poging,
Ie laatste is misschien,
Met fods hulp volkomen slagen.
°Pdwij eens VRUCHTEN zien.
JABSON
slechts bereikt worden door Rusland te
bewegen, zijn huidige expansionistische
politiek te laten varen en een normaal
lid van de Internationale gemeenschap,
levend binnen de eigen grenzen, zoals
andere landen, te worden.
Bovendien zal Rusland bereid moe
ten zijn de beperkingen van de natio
nale souvereiniteit te aanvaarden, wel
ke het atoom-tijdperk van alle naties
vergt. In de practijk betekent dit drie
dingen: Rusland moet zijn legers ach
ter de eigen grenzen terugtrekken. Het
moet een einde maken aan de campag
ne tot het stoken van politieke onrust
en het plegen van economische sabo
tage, zoals nu door de vijfde colonnes
geschiedt. En tenslotte zal het, evenals
trouwens elk ander land, accoord moe
ten gaan met de instelling van een in
ternationaal lichaam, dat met uitslui
ting van elke andere Instantie het recht
heef de atoom-energie verder te ont
wikkelen en dat de beschikking moet
hebben over een controle-apparaat Om
toe te zien. dat zijn monopolie niet
wordt aangetast.
Tot dusver heeft Rusland op deze
even nodige als billijke vragen met
„neen" geantwoord. Wanneer het in
deze houding volhardt, moet de wereld
ongetwijfeld in de richting van een
nieuwe oorlog drijven en geen goede
wensen zullen deze drift kunnen rem
men. Indien de vrede gered moet wor
den, dient Rusland zijn politiek te her
zien. Kan het daartoe zonder geweld
gebracht worden? De enige hoop hoe
onprettig het ook moge klinken ia,
een enorme macht op te bouwen om
aan de gematigde Westerse vredes
voorwaarden kracht bjj te zetten. Ge
steld tegenover een overweldigende,
op ieder ogenblik beschikbare macht
zou Rusland misschien geneigd zijn
de voorwaarden van het Westen te
aanvaarden, zijn imperialistische am
bities op te geven en een tevreden
natie te worden, zonder zijn toevlucht
tot oorlog te nemen. Gesteld echter
tegenover aarzeling, verdeeldheid en
morele of physieke zwakte zal Rus
land zeker verder gaan op de een
maal ingeslagen weg. Totdat een strijd
op leven en dood, met onvoorwaarde
lijke overgave van de ene of de andere
partjj als de enig mogelijke uitkomst,
onvermijdelijk wordt.
Dit z|jn de alternatieven, waarvoor
wfl ons geplaatst zien en het is no
diger zich daarop te bezinnen, dan zich
al te lang bezig te houden met be
middelingsvoorstellen, die ongetwijfeld
goed bedoeld zijn, maar zeker niet
het product van realistisch denken
kunnen worden genoemd.
(Van onze correspondent te Medan)
^yANNEER MEN ONS VRAAGT
hoe is nn de stemming onder de
Nederlanders in Indonesië en men wil
een eerlijk antwoord, dan kan ik niets
anders en niets beters zeggen dan: er
heerst een liquidatie-stemming. Mis
schien ls die stemming maar van tijde
lijke aard, maar dat z|j bestaat, is bo
ven Iedere twijfel verheven. Men koe
stert overal het gevoel „dat het af
loopt" in Indonesië en daar bedoelt
men dan mee, dat het slecht afloopt
yjAT IS DE OORZAAK, wat de be
tekenis hiervan? Laat ik, om alle
misverstand te voorkomen, aanstonds
vaststellen dat dit gevoel van „aflo
pen" niet in verband staat met de da
tum van 1 Januari 1949, de dag waarop
do interim-regering moet worden inge
steld. Ook betekent deze liquidatie
stemming geenszins, dat men de positie
der Nederlanders ln de Archipel door
de vloed van het nationalisme nu op
eens als geheel verloren beschouwt.
De oorzaak ligt ergens anders en het is
typerend voor de ernst der motieven,
dat het hier geschetste onaangename
gevoel door zeer vele Indonesiërs in
de deelstaten eveneens gekoesterd
wordt. Ook bij de Indonesische intel
lectuelen in de deelstaten heerst be
zorgdheid, valt or. ust waar te nemen.
Dit alles is te wijten aan de positie
van Nederland ten opzichte van Djokja.
Er is vrijwel geen enkele Nederlan
der in Indonesië, die nog geloof hecht
aan enige geneigdheid bij de Repu
bliek om tot een eerlijke samenwer
king te komen. Men wil nog aanne
men, dat er in de Republiek construc
tieve krachten zijn, die deze samen
werking willen, omdat zij in het be
lang van de gehele gemeenschap zou
zijn, maar zij vormen de minderheid
en zij bezitten niet de macht hun wil
aan het volk en het leger van de Re
publiek op te leggen. Dit volk en dit
leger zijn gedurende een periode van
meer dan vijf jaar, door de Japanners
en toen door republikeinse fanatici, tot
haters van Nederland opgevoed.
WANNEER het er van mocht komen
dat deze Republiek met Nederland
een overeenkomst sluit (in welker
waarachtigheid hier bijna niemand ge
looft) en dus haar plaats inneemt inde
toekomstige interimregering, dan val
len de volgende dingen te verwachten:
Ten eerste zal de Republiek al het
mogelijke doen om de jonge deelsta
te^ van de Federatie onder haar in
vloed te brengen. Zij is daar in feite
reeds mee begonnen. Het zal niet lang
duren of verschillende deelstaten glij
den naar de republikeinse ideologie
af, want de propaganda van Djokja is
beter georganiseerd, suggestiever dan
die van de deelstaten, waar men meer
in de sfeer ener nuchtere werkelijkheid
leeft. En de deelstaten zijn nog jonge,
tere plantjes. Dit betekent dus een li
quidatie van de huidige Indonesische
autoriteiten in die deelstaten, voor zo
ver zij niet bijtijds eieren voor hun
geld kiezen en naar de Republiek over
gaan.
Het tweede gevolg zal zijn, dat alle
fjET IS MISSCHIEN geen alle
daagse kost^voor een vrouwen
hoekje, maar als we ditmaal eens
met een sprookje begonnenEr
was eens een heel aardig meisje
met beeldige krullen en blauwe
ogen, dat haar kost verdiende met
de hele dag achter een machine te
zitten en met tien vingers zo vlug
als z\j maar kon ratelende toetsen
neer te drukken. Het tra* niet
moeilijk maar toe! erg eentonig, en
het lieve meisje droomde achter
haar nijdige machine van heel an
dere dingen. Van een prins met
donkere ogen en een ontzaglijk
verliefd hart, die haar zou weg
halen uit die zaal vol driftig geratel
en haar zou voeren naar zijn rustig
palelsje, tcaar se helemaal haar
eigen baas zou zijn en lieve jurkjes
dragen en altijd de aangebeden
prinses blijven.
Op een goede dag kwam die prins
wezenlijk de hoek van de straat
om en alle leed was geleden. Na
een jaar of wat deed het meisje
haar machine op slot, trok een
witte jnrk aan en reed met haar
prins naar een groot gebouw, waar
hun beider namen ln één boekje
werden gezet. Toen bracht de
prins haar naar zijn kleine palels
en rel: Kijk eens, Het?e kind, hier
ben jij nu voortaan de kontngin.
Je krijgt een heel aardig bedrijf
en erg veelzijdig ook, en in de toe
komst kun je nog flinke uitbrei
ding verwachten. Niet was de ruim
te betreft, maar wat de afdelingen
aangaat. Om te beginnen ls daar
het schoonmaakbedrijf, nogal veel
eisend maar afwisselend. Stof af
nemen, ramen lappen, dweilen,
poeteen, vaten wassen je ziet
wel. Dan ls er het restaurant, waar
elke dag Iets anders op het menu
moet staan. Verder hebben we een
mode-atelier, waarbij ook een flin
ke reparatie-Inrichting behoort
voor het verstellen van kleding en
huishoud Hnnen. Af en toe krijg j«
ook Het ziekenzaaltje te verzorgen.
en vanzelfsprekend de E.H.B.O-
post. Ik praat nog niet van de af
deling boekhouding, Inkoop, waren
kennis en zuinig beheer. Vanzelf
sprekend ls ook de wasserij en
strijkinrichting voor jouw reke
ning en binnenkort is er kans op
een baby-afdeling, gevolgd door
een kleuterbewaarplaats
Het meisje schudde haar beel
dige krullen, lachte eens en ver
ruilde haar witte jurk voor iets
fleurigs en wasbaars. De volgende
morgen stond ze vroeg op en toen
de prins de deur uit was, begon ze
rol moed te draven. Van het
schoonmaakbedrijf naar het restau
rant en van het atelier naar de
wasinrichting. Daar tussen door
stopte ze een paar maat bi) de E.H.
B.O.-post, de Inkoopcentrale en de
afdeling boekhouding. Na een jaar
werd de baby-afdeling in gebruik
genomen, en toen draafde te nog
harder. Te begon er moe en wan
hopig uit te zien, van de beeldige
krullen waren alleen nog maar
pieken over en ln elke afdeling
hoopte het werk zteh op. Als
's avonds de prins thuis kwam, vond
hij een afgejakkerde, zure en slon
zige prinses ln een stoel hangen,
die te moe en te verdrietig was
om ergens ter wereld belangstel
ling voor te hebben. Zo leefden
zij lange jaren ongelukkig en on
tevreden.
VIN BELACHELIJK VERHAAL,
zegt u, en te gek om los te
lopen. Dat is heel goed mogelijk,
maar jammer genoeg ls het de
droevige werkelijkheid. Elke dag
staan er meisjes op achter haar
schrijfmachine, haar lessenaar, haar
toonbank. Tij etappen met de
jonkman van haar dromen in een
rijtuig, poesmooi in 't wit met een
grote ruiker, en zien zich na afloop
ran de trouwplechtigheid onvoor
bereid geplaatst aan het hoofd van
een Ingewtkkelf en verantwoorde
lijk bedrijf, dat zij heel alleen op
gang moeten houden. En nu doet
zich ln onze keurig geordende
maatschappij dit zotte verschijnsel
voor. In geen enkel beroep wordt
een vrouw toegelaten, die niet
theoretisch en practisch getoond
heeft, ln dat beroep Iets te kunnen
presteren. Geen enkel kantoor zet
achter de schrijfmachine een jonge
dame, die niet typen kan. Geen en
kele school laat een onderwijzeres
toe, die nog nooit voor een klas
heeft gestaan. Geen enkel atelier
accepteert een modiste, die nimmer
een draad ln een naald heeft ge
stoken. Maar voor het veelzljdlgste
en verantwoor(lelijkste beroep van
alle: dat van hulsvrouw geldt
plotseling die regel niet meer. Huls
vrouw kan iedereen worden, han
dig of onhandig, deskundig of vol
slagen onbedreven. Als we dat be
denken, ls het werkelijk nog te
verwonderen, dat er niet veel moer
brokken gemaakt of zenuwen ver
woest worden.
Maar wreken doet dat gebrek
aan behoorlijke opleiding zich bij
na altijd, vooral ln deze tijd, nu de
kans op een handige hulp voor de
meeste hulsvrouwen verkeken ls
waarschijnlijk voorgoed. Eén van
de gevolgen ls dat dergelijke totaal
ongeschoolde jonge hulsvrouwen
haar werk dikwijls gaan haten, en
die afkeer op haar beurt weer over
dragen aan haar dochters. Wat rul
len we er aan doenVerpMehte
cursussen Instellen met een ver
plicht diploma? Wij mogen ervoor
bewaard blijven. Het enige, wat
ons hier kan helpen, ls het verant
woordelijkheidsgevoel bij de ver
loofde meisjes én b(J haar moe
ders.
SA8KIA.
Nederlandse posities zo vlug mogelijk
worden geliquideerd. En het derde en
laatste resultaat sol zijn, dat er een
algemene chaos ontstaat en dat het in
Azië zo snel oprukkend communisme
de kans van zijn leven krijgt.
j"\IT IS EEN somber beeld, maar het
Dit is een somber beeld, maar het
valt hier temidden van da realiteit
der feiten en gebeurtenissen voor de
meeste mensen moeilijk het anders te
zien. En dit geldt zowel voor Neder
landers als voor talloze ontwikkelde
en eenvoudige Indonesiërs het zijn
er vele millioenen die op nieuwe
basis eerlijk in het federale gebied met
ons zijn gaan samenwerken. Thans ra
ken zij hun vertrouwen kwijt. De eni
ge hoop, waar men zich hier aan
vastklampt is, dat de Nederlandse re
gering in Den Haag in het hernieuwde
politieke contact met Djokja een zeer
krachtige houding zal aanneme dat
zij niet tot nieuwe concessies bereid
zal blijken te zijn en dat zij de feiten
en de consequenties, zoals wij die hier
alle kennen, klaar en duidelijk onder
de ogen zal zien.
Rillerig7 Verkouden? Naomi Mi
BEROEMDE GENEESMIDDELEN
IN ÉÉN TABLET
TEGEN PIJNEN EN GRIEP,20 TABLETTEN «75%
FRANKRIJK en
Ingeland heb-
ben een haute cou
ture tot ver over
de grenzen. Neder
land heeft een eon-
fectie-industrie, die
vooral de laatste
jaren meer en meer
Internationale be
kendheid heeft ver
worven. De stij
gende export is er
het bewjjs van.
Export.voor de
meeste vrouwen is
dit een woord met
een nare bijsmaak.
Zélf lopen zij middag na middag winkel
in en winkel uit, op zoek naar een be
hoorlijke wintermantel. Zij künnen
maar niet slagen. Bijna alle jassen zijn
met bont gegarneerd. Een streepje bont
en de jas is daardoor niet te betalen.
Goedkope mantels zijn nagenoeg niet te
vinden. Waar zijn ze, wanneer komen
ze? Op een persconferentie gaf men ons
op deze vragen antwoord en voegde er
meteen de belofte aan toe, dat binnen
afzienbare tijd volop mantels zonder
bont verkrijgbaar zouden zijn. De ko
mende weken zullen moeten bewijzen
£HARLES DICKENS Is de Engelse verteller by uitstek en al ls zi)n werk
ook honderd jaar oud, het is nog steeds ln trek, xo zelfs, dat een verfil
ming van enkele van zijn romans de Britse filmindustrie lang geen wind
eieren legde. Na „Grote verwachtingen" en „Nlcholas Nickleby" ls nu een
derde film ditmaal naar zijn roman ..Ollver Twist", uitgekomen, die naar
vorm en inhoud de eerste twee Dickens-verfilmlngen de loef afsteekt. En
„Great expeetations", van de regisseur Davld Lean, en „Nlchoias Nickleby",
geregisseerd door Alberto de Cavalcanti, waren de eerste nog meer dan de
laatste beide zeker films van een goed gehalte! Davld Lean regis»<«?rde
ook „Ollver Twist" en In deze film bracht h|J op voortreffelijke wijze de sfeer
van Dickens' werk tot leven.
TIN „OLIVER TWIST" zijn romantiek
en realisme verweven tot een voor
Dickens zeer typerende sfeer. Dickens
is een meester in het vertellen, vooral
wanneer hij sterk uiteenlopende ka
rakters tegenover elkaar kan plaatsen
en in milieubeschrijvingen kan uit
weiden. Hij was diep geraakt door de
sociale misstanden van zijn tijd en hij
wijdde vele bladzijden aan de om
standigheden, waaronder het proleta
riaat en vooral de jeugdige paupers
leefden. Veel van zijn verhalen situeerde
bij in de Londense sloppen, zoals hij ze
had leren kennen, waar de bevolking
deels omdat ze uit zichzelf niet anders
kan, deels door de nood gedwongen,
leeft van (of zich nog juist in leven
houdt door) de misdaad. Dit realisme
vindt bij Dickens een tegenhanger in
de romantiek. Oliver Twist bijvoor
beeld is een weesjongentje, dat, ln een
armenhuis geboren, door het lot steeds
in het hoekje gedreven wordt, waur
de slagen vallen en in de macht komt
van een stel hem uitbuitende dieven.
Het recht zegeviert natuurlijk ten
slotte, de misdaad straft zichzelf oi
wordt gestraft, en als een opgelucht
knaapje uit de macht van de dieven
bevrijd en aan een nieuw leven toe is.
komt ook prompt aan het licht, dat
dit slachtoffer van het noodlot van
goede kom-af is, nog een edele en wel
gestelde grootvader heeft en dies een
zonnige jeugd in het verschiet
Dit soort traan-van-droefheld-traan-
van-blijdschap-romantiek zou voor ons
niet meer te genieten zijn, als Dickens
het verhaal zelf op de voorgrond ge
plaatst had. Het ging er hem echter
meer om door middel van een ver
haaltje harde feiten aan het licht te
brengen, de verderfelijke sfeer te teke
nen van de sloppen en de armen-
werkhuizen en de huichelachtigheid
van de vromen, die liefdadigheid „be
drijven" („God is goed" staat in grote
letters op de kille wanden van een
armenhuis, waar de paupers zich on
der slavendrij verstoezicht afsloven
voor een onnozel beetje eten, terwijl
in de regentenkamer de heren be
stuurders zich te goed doen). Dickens
kent alleen maar uitersten: de figu
ren, die hij schept, zijn óf goed óf
slecht, overgangen en tussenvormen
zijn hem vreemd. Zijn betogen zijn zo
wel primitief en wat kinderlijk, maar
ze hebben ook het kinderlijk-eerlijke,
dat van geen schipperen weet.
JN DE FILM, die David Lean naar
„Oliver Twist" maakte, komt de
eigen sfeer van Dickens volledig tot
zijn recht. Allereerst al oecr het
camerawerk: elk filmbeeld treft door
ten uiterst verzorgde fotografie, waar
in gelijk de karakters, die Dickens in
zijn werk tegenover elkaar stelde)
het zwart en het wit scherp met
elkaar contrasteren. Aan de composi
tie van het beeldvlak werd alle zorg
besteed om een goed en dramatisch
werkend evenwicht te krijgen: (een
hoge dreigende gestalte van een op
passer ln het armenhuis vult practisch
het gehele filmdoek, wanneer de
kleine Oliver het waagt naar hem toe
te gaan om nog wat eten te vragen)
en de beeldovergangen verhogen door
een suggestieve taal de spanning van
Dickens' atmosfeer. Oliver'» vermetel»
vraag om meer voedsel wordt in de
film gevolgd door een serie close-ups
van de koppen der gestichtsbestuur
ders, die stuk voor stuk allen vol ver
bazing, verontwaardiging en woede in
staccato één vraag uitstoten: „..Wat?
„..Wat?") Merkwaardig ia het te con
stateren, hoe deze film het practisch
zonder tekst stellen kan. De dialoog is
tot een minimum beperkt en grote
delen van de film (zoals het minuten
lang durende begin, dat uiterst sug
gestief zjj het hier en daar met wat
te grove nadruk de sfeer van de
film inleidt) zijn zelfs volkomen
„stom". Het filmbeeld is voldoende om
het gehele verhaal duidelijk te ma
ken, maar bovendien weet het ook
dieper te gaan en door te dringen in
bet innerlijk van de personen. Zo
componeerde de regisseur een prach
tig stukje film met een aantal opna
men, waarin de dief Bill Sikesdie.
opgehitst door zijn spitsbroeder Fagin
zijn helpster Nancy vermoord heeft
langzaam tot zich zelf komt en zijn
daad in de juiste proporties gaat zien
J)E KARAKTERTYPERING had na
tuurlijk de aanwijzingen, die Dic
kens in zijn roman gaf., te volgen. De
misdadigers werden zo in de film
uiterst verdorven, de schijnvromen bar
huichelachtig en de. oprechten-van-
hart heel erg goed. Maai' toch en
dat is een verdienste van de regisseur
vooral blijven zij menselijk. Kobert
Newton als de dief Bill Sikes, Alec
Guinness als de misdaad-exploiterende
heler Fagin, Kay Walsh als Nancy en
Francis L. Sullivan als de lafhartlg-
wrede gestichtasbode Bumble geven
hier spel ten beste, dat van begrip ge
tuigt voor Dickens' sfeer en dezg
goed accentueert. Dat de film, door het
sterke accent op de figuur van de
Joodse heler Fagin tot antl-semi-
tiame zou zijn vervallen zoal»
merkwaardigerwijs) vele Ameri
kaanse critieken beweren kan men
in redelijkheid niet constateren: de
film telt nog talrijke even onsym
pathieke of ongure niet-Joodse perso
nages, waarop niet minder de nadruk
valt dan op deze Fagin. De titelrol
werd toevertrouwd aan een nieuwe
„ontdekking", de jeugdige John Ho-
ward Davies. Regisseur David Lean,
die in enkele scènes buitengewoon
knap blijk gaf ook grote massa's figu
ranten te kunnen bespelen, maakte
van hem een bijzonder geslaagd fi
guurtje. dat volkomen in de wereld
van Dickens thuis hoort, argeloos en
oprecht. En doordat alle pathos ver
meden werd, ontroerend gaaf.
Als Dickena-verfilming is „Oliver
Twist" zo wel bijzonder geslaagd.
Films met elkaar vergelijken is ge
vaarlijk, omdat het moeiÜjk is inder
daad vergelijkbare grootheden te vin
den; men kan hoogstens constateren,
c.at er films in een dergelijk genre
zijn, die een grotere geestelijke of al
gemeen-menselijke waarde in zich
dragen. Maar dat danken zij dan ook
voornamelijk aan het feit, dat de
ideeën, die zij op ons overdragen ont
sproten zijn aan de gedachtenwereld
van onze eigen tijd of althans daar
mee corresponderen. Verfilmingen van
een eeuw oude romans van Dickens,
wiens gedachtensfeer wij nu eenmaal
ontgroeid zijn, staat zo in het nadeel.
De waarde van een film als „Oliver
Twist" zal men dus niet door verge
lijking met andere producten, maar in
de film zelf moeten zoeken. En dan
blijkt, dat „Oliver Twist" een voortref
felijke romanverfilming is met een
zeer eigen, cinematografisch zuiver
karakter, die alleszins waard is gezien
en herinnerd te worden. K.M.J.
of dit weer één van die vage beloften
ia, waarmede de huisvrouw wordt afge
scheept
Toch is die ex
port niet alleen een
noodzakelijk
kwaad. Integen
deel, de moeten er
een nationale eer
in stellen.
Ter ere van de
Fahion week (een
psychologisch bete
re benaming voor
de Exportweek,
naar men ons zei)
was er een groots
opgezette mode
show in het statige
Amstel-hotel. Voor
een enorm aantal
officiële bezoekers
en buitenlandse In
kopers gaf de Ne
derlandse confec-
tiewereld een
staaltje van haar
kunnen. Het was
een voorjaars-show die gezien mocht
worden. Men kan natuurlijk geen ver-'
gelijkingen maken met haute couture,
maar.... er is toch wel degelijk ver
schil tussen confectie en confectie. We
kennen allemaal het verfoeilijke massa
product. De kledingstukken in stan
daardmodel, zonder coupe en zeer
slecht van kwaliteit. In het Amstelhotel
zagen we echter hoe eenvoud en ele-
gance ook in de confectie samen kun
nen gaan, hoe men de Parijse modelijnen
gevolgd had, maar alle* wat exentrlek
was, vermeed.
Wij willen alvast
verklappen dat de
rokken het komen
de voorjaar aan
merkelijk minder
wijd, ja zelfs heel
nauw zullen zijn.
De lengte blijft na
genoeg hetzelfde^
alleen de mantel
pakrokjes waren
iets korter. We za
gen snoezige ma
rineblauwe japon
netjes gegarneerd
met wit piqué.
Zeldzaam char
mant was het wol
len jurkje met een
groot ovaal decol
leté, waarin een
vest van wit In-
gels broderie. Deza
donkerblauw-wit-
combinatie flatteert élke vrouw. Heel
fijn was ook de getailleerde blauwa
mantel met dubbele kraag en dubbele
rü parelmoer-knopen. Het achterpand
had in het midden een enkele groep
plooien, die bü elke stap van de draag
ster even uitdeinde. Een beige wollen
mantelpak had lange revers en over
het jasje een smalle bies gerimpeld flu
weel in dezelfde tint. Hierdoor kreeg
men een alleraardigst bolero-effect
Voor de geklede japonnen was zwart
favoriet. Helemaal effen of met glinste
rende pailletten gegarneerd. Er waren
twee nieuwe lijnen in de rok verwerkt
De amphore-lijn: nauwe rok, op de heu
pen even gedrapeerd met van achteren
enkele klokken en de zeemeermin-lijn.
Op de tekening ziet U hoe de rok nauw
over de heupen sluit en even boven de
knie in klokken uitvalt.
Wanneer U dus in deze wintermaan
den tijd heeft om aan het voorjaars
toiletje te beginnen, kunt u met deze
nieuwe modellijnen alvast rekening
houden