Geen vrede door toegeven de wensen van Rusland aan E Oliver Twisi Opbouw van enorme macht noodzakelijk De modelijn in het voorjaar Ckefarine,4 Van Vrouw tot Vrouw Moskou zal beperking van de nationale souvereiniteit moeten aanvaarden Onbetwist de beste tandpasta LIED VAN DE WEEK Laatste kans? Sombere stemming in Indonesië Weinig vertrouwen in Republiek Amsterdam centrum van betere confectiekleding Uitmuniende verfilming van Charles Dickens' roman Rolprent kon dialoog practisch missen (Van onte diplomatieke medewerker) pR. EVATT, VOORZITTER van de Al'emene Vergadering der Verenigde Na ties. Trygve Lle, secretaris-generaal van genoemde organisatie, en dr. Bra- mnglia. tijdelijk voorzitter van de Veiligheidsraad, zijn vasthoudende lieden. Ondanks teleurstellingen, welke zij onlangs moesten ondervinden, stellen zij op nieuw pogingen in het werk om een verzoening tussen hei Westen en de Sovjet- Unie tot stand te brengen. Ongetwijfeld getuigen hun bemoeiingen van een zeer lofwaardig streven, maar hebben zij ook kans van slagen? Een bestudering van de huidige situatie vermag ons, wat dit betreft, geenszins optimistisch te stemmen. Bramuglia WAANNEER Evatt, Lie uiting geven a=" en aan hun verlangen naar vrede, is dit naar het hart van al le democratische volken gesproken. Voor de West-Europeaan en de Ameri kaan heeft de oorlog reeds lang alle schittering van vervlogen tijden verlo ren. Zelfs traditioneel mllitairistische naties zoals b.v. Frankrijk, zijn in we zen pacifistisch geworden. Helaas is pacifisme alleen niet genoeg om de vrede te handhaven. Het kan zelfs am bitieuss lieden van het slag van een Hitier en een Mussolini de weg naar een carrière openen. Wanneer op het Rode Plein in Moskou ter gelegenheid van de verjaardag der revolutie een gi gantische militaire parade wordt ge houden, terwijl tegelijkertijd Franse Jongens, opgestookt door communisten, dienst weigeren dan brengen beide gebeurtenissen in gelijke mate de vre de in gevaar. Evenmin als het pacifisme kan het sluiten van vredesverdragen met Duits land en Japan de vrede redden. Het zijn werkelijk niet deze naties, welke op het ogenblik het Westen dwingen zich tegen zijn- wil te herbewapenen. De kwestie der vredesverdragen is reeds lang tot een ondergeschikt strUd- object in de koude oorlog tussen het Wesrten en de Sovjet-Unie gemaakt. Vrede, werkelijke vrede is slechts mo gelijk, Indien het Westen met Rusland tot een accoc d komt ANDER WELKE voorwaarden Ia een dergelijk aceoord te bereiken? Er zijn lieden, die menen, dat het enige vereiste daartoe Is een lijn dwars door Europa te trekken, ongeveer langs 1 IJzeren Gordijn en de Russen ten Oos ten daarvan rustig hun gang te laten gaan. Het klinkt verleidelijk, omdat t zo eenvoudig is. Maar men behoeft zich slechts de situatie op de morgen na de dag, waarop 'n zodanige overeenkomst gesloten is, In te denken, om te begrij pen, dat ook dit het Westen geen lang en gelukkig leven ln vrede schenken zou. Het zou geen enkele van onze huidige angsten opheffen. Het zou ons blijven blootstellen aan aanvallen door van Rusland uit gelelde vijfde colonnes aanvallen van de soort, welke op het ogenblik Frankrijk naar de rand van de afgrond drijven. Het zou de econo mie van Duitsland en Oostenrijk op onnatuurlijke wijze gespleten houden. Het zou het Rode Leger aan de Elbe en de Donau houden en het zou West- Europa dwingen voortdurend op zijn hoede te zijn tegen een plotselinge overval. Het zou het Westen voor wat zijn veiligheid betreft nog steeds af hankelijk laten van de bescherming van de atoombom in Amerikaanse han den. En op zekere dag. wanneer ook Rusland de atoombom bezit, zou het West-Europa geheel overleveren aan de genade van Moskou. J^EEN, VREDE DOOR toe te geven aan de Imperialistische verlangens van Moskou, Is niet mogelijk. H|j kan Dat het Indonesisch vraagstuk Steeds nog niet is opgelost, Is een zaak die de regering Talloos vele zorgen kost. Daarom zijn vijf Kamerleuen Naar de Verre Oost gegaan, Die 66k zullen trachten over Deze kloof een brug te slaan. Nu zijn 't nog vijf Kamerleden, Moog'lijk zien we na een poos Al de heren naar de Oost gaan. Zijn wij Kamerledenloos. g Maar terzake: 't wordt hoog tijd dat Sr een eind komt aan dit spel. Want dat het zo niet kan blijven, Dat begrijpt een ieder wel. 't Is nu reeds een drietal jaren Dat men confereert en praat, Maar tot heden zag men daarvan Nog maar weinig resultaat. Vele mensen adviseren: 'la er op, het wordt hoog tüd. Jïgr een ander deel verwacht het km een vreedzaam, wijs beleid, kat ons dit voor ogen houden, Dt het hier gaat om het recht E men niet, van welke kant ook, Vor het eigen voordeel vecht. Incnesië en Holland Maten eens begrijpen, dat Zij elkander nodig hebben. Da? bereiken zij eerst wat. Moe daarom deze poging, Ie laatste is misschien, Met fods hulp volkomen slagen. °Pdwij eens VRUCHTEN zien. JABSON slechts bereikt worden door Rusland te bewegen, zijn huidige expansionistische politiek te laten varen en een normaal lid van de Internationale gemeenschap, levend binnen de eigen grenzen, zoals andere landen, te worden. Bovendien zal Rusland bereid moe ten zijn de beperkingen van de natio nale souvereiniteit te aanvaarden, wel ke het atoom-tijdperk van alle naties vergt. In de practijk betekent dit drie dingen: Rusland moet zijn legers ach ter de eigen grenzen terugtrekken. Het moet een einde maken aan de campag ne tot het stoken van politieke onrust en het plegen van economische sabo tage, zoals nu door de vijfde colonnes geschiedt. En tenslotte zal het, evenals trouwens elk ander land, accoord moe ten gaan met de instelling van een in ternationaal lichaam, dat met uitslui ting van elke andere Instantie het recht heef de atoom-energie verder te ont wikkelen en dat de beschikking moet hebben over een controle-apparaat Om toe te zien. dat zijn monopolie niet wordt aangetast. Tot dusver heeft Rusland op deze even nodige als billijke vragen met „neen" geantwoord. Wanneer het in deze houding volhardt, moet de wereld ongetwijfeld in de richting van een nieuwe oorlog drijven en geen goede wensen zullen deze drift kunnen rem men. Indien de vrede gered moet wor den, dient Rusland zijn politiek te her zien. Kan het daartoe zonder geweld gebracht worden? De enige hoop hoe onprettig het ook moge klinken ia, een enorme macht op te bouwen om aan de gematigde Westerse vredes voorwaarden kracht bjj te zetten. Ge steld tegenover een overweldigende, op ieder ogenblik beschikbare macht zou Rusland misschien geneigd zijn de voorwaarden van het Westen te aanvaarden, zijn imperialistische am bities op te geven en een tevreden natie te worden, zonder zijn toevlucht tot oorlog te nemen. Gesteld echter tegenover aarzeling, verdeeldheid en morele of physieke zwakte zal Rus land zeker verder gaan op de een maal ingeslagen weg. Totdat een strijd op leven en dood, met onvoorwaarde lijke overgave van de ene of de andere partjj als de enig mogelijke uitkomst, onvermijdelijk wordt. Dit z|jn de alternatieven, waarvoor wfl ons geplaatst zien en het is no diger zich daarop te bezinnen, dan zich al te lang bezig te houden met be middelingsvoorstellen, die ongetwijfeld goed bedoeld zijn, maar zeker niet het product van realistisch denken kunnen worden genoemd. (Van onze correspondent te Medan) ^yANNEER MEN ONS VRAAGT hoe is nn de stemming onder de Nederlanders in Indonesië en men wil een eerlijk antwoord, dan kan ik niets anders en niets beters zeggen dan: er heerst een liquidatie-stemming. Mis schien ls die stemming maar van tijde lijke aard, maar dat z|j bestaat, is bo ven Iedere twijfel verheven. Men koe stert overal het gevoel „dat het af loopt" in Indonesië en daar bedoelt men dan mee, dat het slecht afloopt yjAT IS DE OORZAAK, wat de be tekenis hiervan? Laat ik, om alle misverstand te voorkomen, aanstonds vaststellen dat dit gevoel van „aflo pen" niet in verband staat met de da tum van 1 Januari 1949, de dag waarop do interim-regering moet worden inge steld. Ook betekent deze liquidatie stemming geenszins, dat men de positie der Nederlanders ln de Archipel door de vloed van het nationalisme nu op eens als geheel verloren beschouwt. De oorzaak ligt ergens anders en het is typerend voor de ernst der motieven, dat het hier geschetste onaangename gevoel door zeer vele Indonesiërs in de deelstaten eveneens gekoesterd wordt. Ook bij de Indonesische intel lectuelen in de deelstaten heerst be zorgdheid, valt or. ust waar te nemen. Dit alles is te wijten aan de positie van Nederland ten opzichte van Djokja. Er is vrijwel geen enkele Nederlan der in Indonesië, die nog geloof hecht aan enige geneigdheid bij de Repu bliek om tot een eerlijke samenwer king te komen. Men wil nog aanne men, dat er in de Republiek construc tieve krachten zijn, die deze samen werking willen, omdat zij in het be lang van de gehele gemeenschap zou zijn, maar zij vormen de minderheid en zij bezitten niet de macht hun wil aan het volk en het leger van de Re publiek op te leggen. Dit volk en dit leger zijn gedurende een periode van meer dan vijf jaar, door de Japanners en toen door republikeinse fanatici, tot haters van Nederland opgevoed. WANNEER het er van mocht komen dat deze Republiek met Nederland een overeenkomst sluit (in welker waarachtigheid hier bijna niemand ge looft) en dus haar plaats inneemt inde toekomstige interimregering, dan val len de volgende dingen te verwachten: Ten eerste zal de Republiek al het mogelijke doen om de jonge deelsta te^ van de Federatie onder haar in vloed te brengen. Zij is daar in feite reeds mee begonnen. Het zal niet lang duren of verschillende deelstaten glij den naar de republikeinse ideologie af, want de propaganda van Djokja is beter georganiseerd, suggestiever dan die van de deelstaten, waar men meer in de sfeer ener nuchtere werkelijkheid leeft. En de deelstaten zijn nog jonge, tere plantjes. Dit betekent dus een li quidatie van de huidige Indonesische autoriteiten in die deelstaten, voor zo ver zij niet bijtijds eieren voor hun geld kiezen en naar de Republiek over gaan. Het tweede gevolg zal zijn, dat alle fjET IS MISSCHIEN geen alle daagse kost^voor een vrouwen hoekje, maar als we ditmaal eens met een sprookje begonnenEr was eens een heel aardig meisje met beeldige krullen en blauwe ogen, dat haar kost verdiende met de hele dag achter een machine te zitten en met tien vingers zo vlug als z\j maar kon ratelende toetsen neer te drukken. Het tra* niet moeilijk maar toe! erg eentonig, en het lieve meisje droomde achter haar nijdige machine van heel an dere dingen. Van een prins met donkere ogen en een ontzaglijk verliefd hart, die haar zou weg halen uit die zaal vol driftig geratel en haar zou voeren naar zijn rustig palelsje, tcaar se helemaal haar eigen baas zou zijn en lieve jurkjes dragen en altijd de aangebeden prinses blijven. Op een goede dag kwam die prins wezenlijk de hoek van de straat om en alle leed was geleden. Na een jaar of wat deed het meisje haar machine op slot, trok een witte jnrk aan en reed met haar prins naar een groot gebouw, waar hun beider namen ln één boekje werden gezet. Toen bracht de prins haar naar zijn kleine palels en rel: Kijk eens, Het?e kind, hier ben jij nu voortaan de kontngin. Je krijgt een heel aardig bedrijf en erg veelzijdig ook, en in de toe komst kun je nog flinke uitbrei ding verwachten. Niet was de ruim te betreft, maar wat de afdelingen aangaat. Om te beginnen ls daar het schoonmaakbedrijf, nogal veel eisend maar afwisselend. Stof af nemen, ramen lappen, dweilen, poeteen, vaten wassen je ziet wel. Dan ls er het restaurant, waar elke dag Iets anders op het menu moet staan. Verder hebben we een mode-atelier, waarbij ook een flin ke reparatie-Inrichting behoort voor het verstellen van kleding en huishoud Hnnen. Af en toe krijg j« ook Het ziekenzaaltje te verzorgen. en vanzelfsprekend de E.H.B.O- post. Ik praat nog niet van de af deling boekhouding, Inkoop, waren kennis en zuinig beheer. Vanzelf sprekend ls ook de wasserij en strijkinrichting voor jouw reke ning en binnenkort is er kans op een baby-afdeling, gevolgd door een kleuterbewaarplaats Het meisje schudde haar beel dige krullen, lachte eens en ver ruilde haar witte jurk voor iets fleurigs en wasbaars. De volgende morgen stond ze vroeg op en toen de prins de deur uit was, begon ze rol moed te draven. Van het schoonmaakbedrijf naar het restau rant en van het atelier naar de wasinrichting. Daar tussen door stopte ze een paar maat bi) de E.H. B.O.-post, de Inkoopcentrale en de afdeling boekhouding. Na een jaar werd de baby-afdeling in gebruik genomen, en toen draafde te nog harder. Te begon er moe en wan hopig uit te zien, van de beeldige krullen waren alleen nog maar pieken over en ln elke afdeling hoopte het werk zteh op. Als 's avonds de prins thuis kwam, vond hij een afgejakkerde, zure en slon zige prinses ln een stoel hangen, die te moe en te verdrietig was om ergens ter wereld belangstel ling voor te hebben. Zo leefden zij lange jaren ongelukkig en on tevreden. VIN BELACHELIJK VERHAAL, zegt u, en te gek om los te lopen. Dat is heel goed mogelijk, maar jammer genoeg ls het de droevige werkelijkheid. Elke dag staan er meisjes op achter haar schrijfmachine, haar lessenaar, haar toonbank. Tij etappen met de jonkman van haar dromen in een rijtuig, poesmooi in 't wit met een grote ruiker, en zien zich na afloop ran de trouwplechtigheid onvoor bereid geplaatst aan het hoofd van een Ingewtkkelf en verantwoorde lijk bedrijf, dat zij heel alleen op gang moeten houden. En nu doet zich ln onze keurig geordende maatschappij dit zotte verschijnsel voor. In geen enkel beroep wordt een vrouw toegelaten, die niet theoretisch en practisch getoond heeft, ln dat beroep Iets te kunnen presteren. Geen enkel kantoor zet achter de schrijfmachine een jonge dame, die niet typen kan. Geen en kele school laat een onderwijzeres toe, die nog nooit voor een klas heeft gestaan. Geen enkel atelier accepteert een modiste, die nimmer een draad ln een naald heeft ge stoken. Maar voor het veelzljdlgste en verantwoor(lelijkste beroep van alle: dat van hulsvrouw geldt plotseling die regel niet meer. Huls vrouw kan iedereen worden, han dig of onhandig, deskundig of vol slagen onbedreven. Als we dat be denken, ls het werkelijk nog te verwonderen, dat er niet veel moer brokken gemaakt of zenuwen ver woest worden. Maar wreken doet dat gebrek aan behoorlijke opleiding zich bij na altijd, vooral ln deze tijd, nu de kans op een handige hulp voor de meeste hulsvrouwen verkeken ls waarschijnlijk voorgoed. Eén van de gevolgen ls dat dergelijke totaal ongeschoolde jonge hulsvrouwen haar werk dikwijls gaan haten, en die afkeer op haar beurt weer over dragen aan haar dochters. Wat rul len we er aan doenVerpMehte cursussen Instellen met een ver plicht diploma? Wij mogen ervoor bewaard blijven. Het enige, wat ons hier kan helpen, ls het verant woordelijkheidsgevoel bij de ver loofde meisjes én b(J haar moe ders. SA8KIA. Nederlandse posities zo vlug mogelijk worden geliquideerd. En het derde en laatste resultaat sol zijn, dat er een algemene chaos ontstaat en dat het in Azië zo snel oprukkend communisme de kans van zijn leven krijgt. j"\IT IS EEN somber beeld, maar het Dit is een somber beeld, maar het valt hier temidden van da realiteit der feiten en gebeurtenissen voor de meeste mensen moeilijk het anders te zien. En dit geldt zowel voor Neder landers als voor talloze ontwikkelde en eenvoudige Indonesiërs het zijn er vele millioenen die op nieuwe basis eerlijk in het federale gebied met ons zijn gaan samenwerken. Thans ra ken zij hun vertrouwen kwijt. De eni ge hoop, waar men zich hier aan vastklampt is, dat de Nederlandse re gering in Den Haag in het hernieuwde politieke contact met Djokja een zeer krachtige houding zal aanneme dat zij niet tot nieuwe concessies bereid zal blijken te zijn en dat zij de feiten en de consequenties, zoals wij die hier alle kennen, klaar en duidelijk onder de ogen zal zien. Rillerig7 Verkouden? Naomi Mi BEROEMDE GENEESMIDDELEN IN ÉÉN TABLET TEGEN PIJNEN EN GRIEP,20 TABLETTEN «75% FRANKRIJK en Ingeland heb- ben een haute cou ture tot ver over de grenzen. Neder land heeft een eon- fectie-industrie, die vooral de laatste jaren meer en meer Internationale be kendheid heeft ver worven. De stij gende export is er het bewjjs van. Export.voor de meeste vrouwen is dit een woord met een nare bijsmaak. Zélf lopen zij middag na middag winkel in en winkel uit, op zoek naar een be hoorlijke wintermantel. Zij künnen maar niet slagen. Bijna alle jassen zijn met bont gegarneerd. Een streepje bont en de jas is daardoor niet te betalen. Goedkope mantels zijn nagenoeg niet te vinden. Waar zijn ze, wanneer komen ze? Op een persconferentie gaf men ons op deze vragen antwoord en voegde er meteen de belofte aan toe, dat binnen afzienbare tijd volop mantels zonder bont verkrijgbaar zouden zijn. De ko mende weken zullen moeten bewijzen £HARLES DICKENS Is de Engelse verteller by uitstek en al ls zi)n werk ook honderd jaar oud, het is nog steeds ln trek, xo zelfs, dat een verfil ming van enkele van zijn romans de Britse filmindustrie lang geen wind eieren legde. Na „Grote verwachtingen" en „Nlcholas Nickleby" ls nu een derde film ditmaal naar zijn roman ..Ollver Twist", uitgekomen, die naar vorm en inhoud de eerste twee Dickens-verfilmlngen de loef afsteekt. En „Great expeetations", van de regisseur Davld Lean, en „Nlchoias Nickleby", geregisseerd door Alberto de Cavalcanti, waren de eerste nog meer dan de laatste beide zeker films van een goed gehalte! Davld Lean regis»<«?rde ook „Ollver Twist" en In deze film bracht h|J op voortreffelijke wijze de sfeer van Dickens' werk tot leven. TIN „OLIVER TWIST" zijn romantiek en realisme verweven tot een voor Dickens zeer typerende sfeer. Dickens is een meester in het vertellen, vooral wanneer hij sterk uiteenlopende ka rakters tegenover elkaar kan plaatsen en in milieubeschrijvingen kan uit weiden. Hij was diep geraakt door de sociale misstanden van zijn tijd en hij wijdde vele bladzijden aan de om standigheden, waaronder het proleta riaat en vooral de jeugdige paupers leefden. Veel van zijn verhalen situeerde bij in de Londense sloppen, zoals hij ze had leren kennen, waar de bevolking deels omdat ze uit zichzelf niet anders kan, deels door de nood gedwongen, leeft van (of zich nog juist in leven houdt door) de misdaad. Dit realisme vindt bij Dickens een tegenhanger in de romantiek. Oliver Twist bijvoor beeld is een weesjongentje, dat, ln een armenhuis geboren, door het lot steeds in het hoekje gedreven wordt, waur de slagen vallen en in de macht komt van een stel hem uitbuitende dieven. Het recht zegeviert natuurlijk ten slotte, de misdaad straft zichzelf oi wordt gestraft, en als een opgelucht knaapje uit de macht van de dieven bevrijd en aan een nieuw leven toe is. komt ook prompt aan het licht, dat dit slachtoffer van het noodlot van goede kom-af is, nog een edele en wel gestelde grootvader heeft en dies een zonnige jeugd in het verschiet Dit soort traan-van-droefheld-traan- van-blijdschap-romantiek zou voor ons niet meer te genieten zijn, als Dickens het verhaal zelf op de voorgrond ge plaatst had. Het ging er hem echter meer om door middel van een ver haaltje harde feiten aan het licht te brengen, de verderfelijke sfeer te teke nen van de sloppen en de armen- werkhuizen en de huichelachtigheid van de vromen, die liefdadigheid „be drijven" („God is goed" staat in grote letters op de kille wanden van een armenhuis, waar de paupers zich on der slavendrij verstoezicht afsloven voor een onnozel beetje eten, terwijl in de regentenkamer de heren be stuurders zich te goed doen). Dickens kent alleen maar uitersten: de figu ren, die hij schept, zijn óf goed óf slecht, overgangen en tussenvormen zijn hem vreemd. Zijn betogen zijn zo wel primitief en wat kinderlijk, maar ze hebben ook het kinderlijk-eerlijke, dat van geen schipperen weet. JN DE FILM, die David Lean naar „Oliver Twist" maakte, komt de eigen sfeer van Dickens volledig tot zijn recht. Allereerst al oecr het camerawerk: elk filmbeeld treft door ten uiterst verzorgde fotografie, waar in gelijk de karakters, die Dickens in zijn werk tegenover elkaar stelde) het zwart en het wit scherp met elkaar contrasteren. Aan de composi tie van het beeldvlak werd alle zorg besteed om een goed en dramatisch werkend evenwicht te krijgen: (een hoge dreigende gestalte van een op passer ln het armenhuis vult practisch het gehele filmdoek, wanneer de kleine Oliver het waagt naar hem toe te gaan om nog wat eten te vragen) en de beeldovergangen verhogen door een suggestieve taal de spanning van Dickens' atmosfeer. Oliver'» vermetel» vraag om meer voedsel wordt in de film gevolgd door een serie close-ups van de koppen der gestichtsbestuur ders, die stuk voor stuk allen vol ver bazing, verontwaardiging en woede in staccato één vraag uitstoten: „..Wat? „..Wat?") Merkwaardig ia het te con stateren, hoe deze film het practisch zonder tekst stellen kan. De dialoog is tot een minimum beperkt en grote delen van de film (zoals het minuten lang durende begin, dat uiterst sug gestief zjj het hier en daar met wat te grove nadruk de sfeer van de film inleidt) zijn zelfs volkomen „stom". Het filmbeeld is voldoende om het gehele verhaal duidelijk te ma ken, maar bovendien weet het ook dieper te gaan en door te dringen in bet innerlijk van de personen. Zo componeerde de regisseur een prach tig stukje film met een aantal opna men, waarin de dief Bill Sikesdie. opgehitst door zijn spitsbroeder Fagin zijn helpster Nancy vermoord heeft langzaam tot zich zelf komt en zijn daad in de juiste proporties gaat zien J)E KARAKTERTYPERING had na tuurlijk de aanwijzingen, die Dic kens in zijn roman gaf., te volgen. De misdadigers werden zo in de film uiterst verdorven, de schijnvromen bar huichelachtig en de. oprechten-van- hart heel erg goed. Maai' toch en dat is een verdienste van de regisseur vooral blijven zij menselijk. Kobert Newton als de dief Bill Sikes, Alec Guinness als de misdaad-exploiterende heler Fagin, Kay Walsh als Nancy en Francis L. Sullivan als de lafhartlg- wrede gestichtasbode Bumble geven hier spel ten beste, dat van begrip ge tuigt voor Dickens' sfeer en dezg goed accentueert. Dat de film, door het sterke accent op de figuur van de Joodse heler Fagin tot antl-semi- tiame zou zijn vervallen zoal» merkwaardigerwijs) vele Ameri kaanse critieken beweren kan men in redelijkheid niet constateren: de film telt nog talrijke even onsym pathieke of ongure niet-Joodse perso nages, waarop niet minder de nadruk valt dan op deze Fagin. De titelrol werd toevertrouwd aan een nieuwe „ontdekking", de jeugdige John Ho- ward Davies. Regisseur David Lean, die in enkele scènes buitengewoon knap blijk gaf ook grote massa's figu ranten te kunnen bespelen, maakte van hem een bijzonder geslaagd fi guurtje. dat volkomen in de wereld van Dickens thuis hoort, argeloos en oprecht. En doordat alle pathos ver meden werd, ontroerend gaaf. Als Dickena-verfilming is „Oliver Twist" zo wel bijzonder geslaagd. Films met elkaar vergelijken is ge vaarlijk, omdat het moeiÜjk is inder daad vergelijkbare grootheden te vin den; men kan hoogstens constateren, c.at er films in een dergelijk genre zijn, die een grotere geestelijke of al gemeen-menselijke waarde in zich dragen. Maar dat danken zij dan ook voornamelijk aan het feit, dat de ideeën, die zij op ons overdragen ont sproten zijn aan de gedachtenwereld van onze eigen tijd of althans daar mee corresponderen. Verfilmingen van een eeuw oude romans van Dickens, wiens gedachtensfeer wij nu eenmaal ontgroeid zijn, staat zo in het nadeel. De waarde van een film als „Oliver Twist" zal men dus niet door verge lijking met andere producten, maar in de film zelf moeten zoeken. En dan blijkt, dat „Oliver Twist" een voortref felijke romanverfilming is met een zeer eigen, cinematografisch zuiver karakter, die alleszins waard is gezien en herinnerd te worden. K.M.J. of dit weer één van die vage beloften ia, waarmede de huisvrouw wordt afge scheept Toch is die ex port niet alleen een noodzakelijk kwaad. Integen deel, de moeten er een nationale eer in stellen. Ter ere van de Fahion week (een psychologisch bete re benaming voor de Exportweek, naar men ons zei) was er een groots opgezette mode show in het statige Amstel-hotel. Voor een enorm aantal officiële bezoekers en buitenlandse In kopers gaf de Ne derlandse confec- tiewereld een staaltje van haar kunnen. Het was een voorjaars-show die gezien mocht worden. Men kan natuurlijk geen ver-' gelijkingen maken met haute couture, maar.... er is toch wel degelijk ver schil tussen confectie en confectie. We kennen allemaal het verfoeilijke massa product. De kledingstukken in stan daardmodel, zonder coupe en zeer slecht van kwaliteit. In het Amstelhotel zagen we echter hoe eenvoud en ele- gance ook in de confectie samen kun nen gaan, hoe men de Parijse modelijnen gevolgd had, maar alle* wat exentrlek was, vermeed. Wij willen alvast verklappen dat de rokken het komen de voorjaar aan merkelijk minder wijd, ja zelfs heel nauw zullen zijn. De lengte blijft na genoeg hetzelfde^ alleen de mantel pakrokjes waren iets korter. We za gen snoezige ma rineblauwe japon netjes gegarneerd met wit piqué. Zeldzaam char mant was het wol len jurkje met een groot ovaal decol leté, waarin een vest van wit In- gels broderie. Deza donkerblauw-wit- combinatie flatteert élke vrouw. Heel fijn was ook de getailleerde blauwa mantel met dubbele kraag en dubbele rü parelmoer-knopen. Het achterpand had in het midden een enkele groep plooien, die bü elke stap van de draag ster even uitdeinde. Een beige wollen mantelpak had lange revers en over het jasje een smalle bies gerimpeld flu weel in dezelfde tint. Hierdoor kreeg men een alleraardigst bolero-effect Voor de geklede japonnen was zwart favoriet. Helemaal effen of met glinste rende pailletten gegarneerd. Er waren twee nieuwe lijnen in de rok verwerkt De amphore-lijn: nauwe rok, op de heu pen even gedrapeerd met van achteren enkele klokken en de zeemeermin-lijn. Op de tekening ziet U hoe de rok nauw over de heupen sluit en even boven de knie in klokken uitvalt. Wanneer U dus in deze wintermaan den tijd heeft om aan het voorjaars toiletje te beginnen, kunt u met deze nieuwe modellijnen alvast rekening houden

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1948 | | pagina 5