HET RUHRGEBIED IN SMEULT DE HAAT ■jé JEF LAST (4) M VVVVTs •vwiry *-tVVV HET NIEUWE BOEK Regeringsonderzoek naar waarde der experimenten-Mieremet 1 NOODLOT Onze Dam rubriek Ontsfemming jegens de grote mogendheden vordt afgereageerd op Nederland het Duitse pers blaast vuurtje aan op onderzoek in Duitsland m m ii W r-- III M Aardstralen, wichelroede, kankerbestrijding 14000 proeven met verrassende resultaten Daq in -IA AR J)E AUGUST THYSSENHÜTE WAS niet slee hts vóór de oorlof eén der grootste bednjven van Europa, met 14000 man personeel, zij was ook door hLr Ilg- fing tussen R«n, Main, Dortmund-Ems en Mlttelland-kanaal uniek funstlf telo«n. 4M kilomever eigen spoorwef verbonden kolenmijnen en hoofovens met er-minimum van transportkosten, terwijl de hoogovens zelf weer gas en electriciteit voor de exploitatie der mijnen en der talrijke nevenbedrjjven lever den. Als een geweldig organisme hingen al deze bedrijven samen en dankten ,an deze onderlinge afhankelijkheid hun lage productiekosten en enorme om- set. Want niet alleen het gewalste staal was van betekenis, maar evenseer het Thomasslakkenmeel voor de landbouw, de tg. Feinbleche voor de Duitse elec- trotechniek en de locomotievenwerkplaats voor het spoorwegverkeer Welke geweldige schade de démontage der August Thyssen Werke niet slechts voor Duitsland, maar vooral ook voor Nederland betekent, blijkt uit de volgende gegevens. Geen ander bedrijf was zozeer als Thyssen op vervoer te water naar de grote havens Antwerpen, Rotterdam en Amsterdam aangewezen. Een groot deel van dit transport geschiedde met Hollandse schepen, en de aanleg der Vlaardingse havenwerken kwam tot stand door kapitaaldeelname van de August Thyssenhütte. Van 1936 tot 1939 ging jaarlijks een transport van ge middeld 4,5 millioen ton van Au ros* Thyssen over de Nederlandse havens. voor dit werk niet geoutilleerd of voorbereid zijn, en die met ongeschool ds arbeiders werken, veroorzaken bij na dagelijks in het bedrijf levensge vaarlijke of dodelijke ongelukken. Massadiefstal van materiaal komt voortdurend voor. En dat is niet ver wonderlijk, wanneer men weet, dat de meerderheid van het personeel uit de plotseling werkloos geworden vroe gere zwarte handelaars en politieke delinquenten gerecruteerd is. Wij konden ons enigszins de veront waardiging der bona fide arbeiders in denken, toen ons het programma en overdadige menu getoond werd van een „Kameradschaftsabend", die door de ERP samen met de arbeiders der dé- montagefirma's werd gehouden, een do cument dat, tot in zijn woordkeus toe aan soortgelijke programma's voor fees ten van SS en Arbeidsfront herinnert. Hier hoeft men naar de misdadigers zelfs niet meer te zoeken. De bedrijfs leider onder het vroegere Duitse ar- r\E DEMONTAGE der Thyssenhütte 1 betekent dan ook het wegvallen van de grootste verbruiker van buitenland se ertsen in Duitsland en daarmede een verplaatsing van de binnenkomende stroom van over zee getransporteerde ertsen van de Rijn en de Nederlands- Belgische scheepvaartwegen «aar de Noordduitse havens en hun stromen. Het grootste deel der Hollandse Rijn aken zou hierdoor waardeloos wor den, terwijl voor het vervoer over de Duitse binnenkanalen nieuwe, kleinere schepen gebouwd zouden moeten wor den. De aan de grootst* binnenhaven van Duitsland gelegen August Thyssen hütte leverde vóór de oorlog een pro ductie van ongeveer 2.1 millioen ruw- staal per jaar om van de bijproducten sis Thomasslakkenmeel en teermaca- dam nog niet te spreken. Bij stopzet ting der demontage zouden 2000 arbei ders onmiddellijk tewerkgesteld kun nen worden en zou het bedrijf na on geveer een half jaar aanlooptijd weer ingeschakeld kunnen worden bij het Europese opbouwprogramma, met bij na normale productie. Daartegenover worden de kosten der démontage (door ong. 750 arbeiders! op 65 millioen rijks- mark, die van de wederopbouw in een ander land op 300 millioen rflksmark berekend. Hierbij zou de productie zes jaren op zijn minst stil liggen. Wanneer zulk een productieverlies voor het ijzer en staal-arme Europa inderdaad geen andere gronden zou hebben dan prestige-kwesties of angst voor concurrentie van Britse zijde, of zelfs de angst, dat bij een oorlog met Rusland de herstelde bedrijven in han den der Sovjets zouden kunnen vallen, hoe kan men dan hen, die dit op hun geweten hebben anders dan misdadi gers noemen? j^E LEUZEN, die de arbeiders op de morgen van mijn aankomst op de bedrijven geschilderd hadden, richtten zich echter, zoals wij zagen, niet in de eerste plaats tegen de geallieerden, maar tegen de Duitse ondernemers. Hoe zit het hier mee? In de eerste jaren na de capitulatie hebben ook de Engelsen weliswaar de bedrijven grotendeels Stilgelegd, maar weinig haast gemaakt met de eigen lijke démontage. De werkzaamheden beperkten zich tot opruimen en het vrij maken der kranen, loopbanen enz die voor de démontage moesten die nen. Sinds de sanering is daarin ver andering gekomen. Men vreest van Britse zijde een herziening der démon - tagelijst door de Amerikanen, die sterk voor het behoud der August Thyssen hütte geporteerd zijn. Daarom tracht men nu, in versneld tempo, niet het £ehele bedrijf, maai enkele der onmis bare kernbedrijven als de hogedruk- vaterleiding, de Dolomitwerken en de v.'alsbaan te démonteren, zonder welke het geheel niet kan werken. Het her viel zou zoveel tijd kosten, dat het be drijf voor het Europese wederopbouw- Programma de eerste jaren niet' meer van belang zijn zou. Aan de andere kant ziet een reeks van kleine Duitse ondernemingen in de aanvaarding van dit démontage- v.'erk in accoord eefi mogelijkheid voor het maken van zeer grote winsten. Deze ondernemers, die grotendeels beidsfront, verantwoordelijk voor de fusillering van verschillende arbeiders der Hütte in de fabrieksbunker, is thans bedrijfsleider bij de firma Leman, die de démontage uitvoert. £}EMONTAGE der August Thyssen hütte betekent ruïnering van ar beiders zowel als middenstanders te Hamborn. Hetzelfde is het geval met Krefeld wanneer de Duitse edelstaal- werken en met Bochum, wanneer de Bochum- en Hanover Werke gedemon teerd worden. Of deze démontage der staalbedrijven als bron van oorlogs materiaal in potentie, zal kunnen op wegen tegen het psychische gevaar van haat en verbittering die erdoor gezaaid werden, of de blijvende verarming en het langzame herstel van Europa niet gevaarlijker zullen blijken, dan het herstel van staalfabrieken die het ma teriaal voor de wederopbouw kunnen leveren, is een vraag die scherp gesteltS moet worden. 0 Zeker is, dat thans reeds een bewuste en systematische poging gedaan wordt om nationale rancunegevoelens weer aan te kweken, af te leiden op 't kleine Holland. Het doordraaien der groenten ir. het vorige jaar, de Nederlandse annexatie-eisen, de overdreven beteke nis der Duitse olie, de kwestie van de Nasse Zechen, maar vooral ook de z.g. „Schwarze Tulpen Aktion", waaronder men verstaat de uitwijzing der Duit sers uit Nederland, leveren het mate riaal waarmee dit vuurtje systematisch en bekwaam door bladen als de „Rhei- nische Post" en „Die Zeit" gestookt wordt. Dat het onder de oppervlakte reeds op veel gevaarlijker wijze smeult dan de Nederlandse autoriteiten schij nen te beseffen, is mij uit tal van ge sprekken in het Rijnland gebleken. Het zou interessant zijn eens te onder zoeken welke groep van misdadigers bij dit opzettelijk tegen elkander zet ten van beide volkeren reeds thans be lang heeft. OPLOSSING PROBLEEM 56. Stand. Zwart 7 schijven op: 3, 10, 20, 29, 30, 37 en 40. Wit 7 schijven op: 13. 17, 26, 28, 32, 41 en 49. Oplossing: 1. 49—44 (40 x 49) gedwon gen want op 37 x 46 volgt 44 x 4. waarna 2933 niet kan omdat na 28 x 39 zwart 46 x 21 moet slaan en door 28 x 17 ver liest). 2. 28—23 (49x28 slaat 4 sch.) 3. 41x5! (dam 5 sch). En nu nog even het volgende standje: Zwart 12 schijven op: 6, 7, 8, 9, 11, 12, 13, 15, 16, 19, 23, 29. Wit 12 schijven op: 27, 28, 32, 35, 36, 37, 38, 42, 43, 44, 45 en 48. Als zwart, die aan zet is, niets kwaads vermoedend 1218? speelt volgt van wit: 27—22 (18 x 27), 32 x 21 (23 x 41), 36 x 47 (16 x 27) 38—32 (27 x 40), 45 x 1. 4 Ter oplossing voor deze week: PROBLEEM 57. Van W. Vrijlandt ■sassss' '06. 1 m m m Zwart 11 schijven op: 6, 7, 8, 10, 11, 13, 14, 17, 21, 25, 31. Wit 11 schijven op- 26, 28, 33, 34, 35, 37, 38, 39, 41, 44, 47. Wit speelt en wint! H.M. Koningin Juliana bracht giste ren bezoek aan de tentoonstelling in het Koninklijk paleis te Amsterdam van de geschenken van H.K.H. Prinses Wil- helmina. VOOR DE JEUGD. Het is verheugend, dat er de laatste jaren zoveel aandacht wordt besteed aan een goede typografische verzorging van de boeken voor de jeugd. Als we de flodderdingen van vroeger eens leg gen naast de uitnemend gedrukte, meestal vlot geïllustreerde en dege lijk gebonden boeken van tegenwoor dig kunnen we de jongens en meisjes, die ze ten geschenke krijgen, benij den. Of de inhoud van de kinderboe ken in gelijke mate verbeterd is wa gen we echter in het algemeen te be twijfelen. Des te meer is het te waar deren dat verschillende uitgevers bij de keuze van hun copie met de uiter ste kieskeurigheid te werk gaan en er naar streven het beste te brengen. Van de vele kinderboeken, die ons in deze dagen voor St Nicolaas ter re censie werden toegezonden vragen wij ditmaal de aandacht voor de onder staande. Daar is eerst het kloeke boek van Piet van As „Op verkenning met de Nautilus" (Uitg. West-Friesland, Hoorn) dat tot de beste avontuurlijke geschiedenissen behoort, die wij voor jongens van 10 tot 12 jaar kennen. Zes flinke Texelse jongens gaan met hun meester uit kamperen op „het vaste land" en beleven een reeks weder waardigheden, die te lang is om zelfs maar in uiterste verkorting weer te geven. Spannend van begin tot einde. Uitstekende lectuur met goede illu straties. Vrijwel even avontuurlijk, zij het in andere zin, is het door A. Snitjer ge schreven jongensboek „Van wigwam en plaggenhut" Uitg. Kluitman, Alk maar). Een plaggenhut aan het moe ras, Batavieren en Indianen, zeiltoch ten, landlopers en stropers.... welke jongen tussen de 10 en 14 jaar jaar zou er niet van smullen? Deze uitgeverij" deed helaas een misgreep met de uit gave van Peter Torenvliets „Burge meester Joachim, een avontuur van re chercheur Argus", Dit is nu precies JTCONOMEN EN NATUURKUNDIGEN, militairen en medici, landbouwkundi gen en parapsychologen, tezamen vormende een commissie van onderzoek, houden zich in opdracht van niet minder dan vier ministers uit de Nederlandse regering bezig met de vraag of de experimenten van de heer J. G. Miersmet, wiens naam de laatste tijd, nu eens met grote lof genoemd, dan weer grondig verguisd, overal opduikt, inderdaad van wetenschappelijke c.q. prae-weten- schappelijke waarde zijn. De benoeming van deze commissie, de omschrijving van haar taak en de namen van haar leden zijn tot dusver geheim gehouden, hetgeen enigszins wonderlijk aandoet. Op nadrukkelijk verzoek wordt dit ge heim ook in dit artikel geëerbiedigd. derd uitspraken pro en contra-Mieremet kunnen verzamelen en vermelden. Maar laat ik deze veelomstreden figuur zelf eens aan het woord laten. Mieremet vertelt. 'Hoe ik er toe gekomen ben? Wel, jaren geleden reeds viel het mij op, zo vertelt de thans 63-jarige ex-magneti seur mij in zijn woning te Wassenaar, dat sommige personen, na een ernstige ziekte volkomen hersteld teruggekeerd uit een ziekenhuis of sanatorium, thuis weer tot een wrak vervielen, dat be paalde kwalen zonder aanwijsbare re denen terugkeerden, dat andere men sen thuis nooit en elders wel rustig konden slapen, enz. Ik kreeg de gedachte, dat het veel verblijven op bepaalde punten bevor derlijk was zo niet voor het verwek ken dan toch voor het ontwikkelen van bepaalde kwalen. Zoekend naar een verklaring van dit verschijnsel, dat ik steeds duidelijker waarnam, vernam ik bij toeval van het werk van Gustaf freiherr von Pohl, die te Dachau bij Miinchen een school had voor wichel roedelopers. Ik besloot.toen hem op te zoeken en vernam (het was in 1935). dat hij hetzelfde verschijnsel al sedert omstreeks 1900 kende. Overtuigd hier de oplossing te kunnen vinden bleef ik bij hem een cursus volgen in het wichelroede-lopen, iets waarmee ik mij nooit had bezie gehouden. Ik was toen 50 jaar. Van het ogenblik af, waarop ik verrijkt in Nederland terugkeerde, heb ik geen rustig uur meer gehad. WIE EN WAT is de heer J. C. Miere met? Jarenlang had hij te Nijme gen een drukke practijk als magneti seur. In 1924 moest hij uit dien hoofde voor de rechtbank te Arnhem verschij nen wegens het onbevoegd uitoefenen der geneeskunde. Hij werd vrijgespro ken. Op het ogenblik, een kwart eeuw later, is hij directeur van het Eerste (en enige) Nederlandse Bureau voor Wichelroede-Onderzoek tegen Gezond- heidschadende Bodeminvloeden, welk burau zich bezig houdt met het opspo ren van zogenaamde aardstralen en het nivelleren daarvan door het afscher men van potentiaalverschillen. Is het u duidelijk? Magnetisme.... onbevoegd uitoefenen der geneeskun dewichelroedebodeminvloe den Het is prof. dr. J. Clay volko men duidelijk: kwakzalverij, zegt hij, zwendel. Maar daar staat dan tegen over. dat de Haagse arts dr. J. de Groot (in het tijdschrift „Aesculaap" van 15 Juni 1939) verklaart de heer Mieremet, die hij kwalificeert als zeer deskundig en zeer ervaren, een onderzoek te heb ben laten instellen naar de,oorzaak van bepaalde ziekteverschijnselen bij hem zelf. die hij ondanks zijn grote kundig heid en ervaring niet had kunnen vin den. Het resultaat, schrijft hij. is een voudig verbluffend. - Dank zij de aan wijzingen van de heer Mieremet. die hij heeft opgevolgd, volkomen hersteld. Wat moet de leek daaruit nu conclu deren? In elk geval dit. dat het zeker alle moeite waard is na te gaan of het resultaat van 's heren Mieremets werk wijze inderdaad van bedriegelijke dan wel van (in de goede zin) verbluffende aard is. Die twee uitspraken immers staan niet alleen. Als mijn werk en dit blad mij tijd en ruimte vergunden zou ik zonder moeite honderd of tweehon- Maar wichelroede-lopen is toch is zijn gezondheid^ niet iets van de laatste jaren? Neen. het is zo oud als de wereld. Het wordt al eeuwenlang met goed ge volg toegepast voor het opsporen van wateraders. Bij Von Pohl leerde ik echter 22 verschillende objecten op sporen door middel van de roede, niet allen water, maar ook goud, en verder aardgas, zouten en doodsbeenderen, tal van metalen (verborgen projectielen!) en steenkool. Had ik mij bepaald tot deze dingen, gelijk de meeste Neder- yAN MEER DAN EEN zijde worden pogingen in het werk gesteld om een deel van het fonds, dat het Nederlandse volk heeft bijeengebracht ter gelegenheid van het regeringsjubileum van Koningin Wilhelmina, te doen afzonderen voor een onderzoek naar de vraag of het juist is, dat het optreden van kanker wordt bevorderd door zogenaamde aardstralen. De heer J. G. Mie remet te Wassenaar, die zich sedert 1935 met deze materie bezig houdt, meent dat hij dit door middel van 14.000 proeven reeds afdoende heeft aangetoond. Van overheidswege acht men thans de tijd gekomen de waarde van zijn experimenten aan een diepgaand onderzoek te onder werpen, zulks mede met het oog op weldra te verwachten nadere beslissingen inzake de bestem ming van het Kankerfonds. het soort avontuurlijke boeken dat we niet moeten hebben voor onze jongens. Moord op een burgemee»t«r tijdens een onweersbui en een wethou der die als dader ontmaskerd wordt door ae politie ipet de medew* 'king van scholieren, dat is al f avontutrdjjk. Kluitman gaf daarenteger een uitste kend boek voor oudere meisjes in het zeer goede wzrk van "nevrouw E. Hui- zinga—Scaf „Wij en oe hoer; de ge schiedenis van twee zusjes met zeer verschillende aanleg, die midden in 't moderne leven staan met al zijn zor gen en problemen, zijn humor en zijn echte vreugde. Het boek bestaat gro tendeels uit brieven en dat geeft een aparte bekoring aan en een on miskenbaar levens-echt karakter. Zeer aan te bevelen. Dit geldt ook van „Jol- ly weet het" door Elisabeth Stelli, dat door meisjes van 12 tot 16 in tal van opzichten beschouwd kan worden ali een deel der geschiedenis van hun eigen leventje. Pittig en amusant is „De reportageclub" door Freddy Ha- gers. dat vertelt van de beleveniaaen der vrouwelijke redactie van een schoolkrant. Als iedere redactie zoveel avonturen te beleven had als dit »tel meisjes kozen wij een ander beroep.... Kluitman stak deze meisjesboeken in een fleurig gewaad. Voor jongeren. „Melody la F." door Gonny van Dieren. (Uitg. Kluitman, Alkmaar). Gonny van Dieren geeft in dit boek op uitstekende' wijze de zielsconflicten weer van een jong, verwend meisje, dat voor een moeilijke keuze en een zware strijd wordt gesteld, wanneer Francois Marestraten, een van haar vrienden, bij haar ouders op welleven de oficiële manier om haar hand komt vragen. Bij Dennis Beecher, een vriend van haar zusje, heeft Marian ten Have een jonge, zeer begaafde violist leren kennen, die een diepe indruk op haar heeft gemaakt. Hoewel Marian niet gauw toe wil geven aan haar gevoe lens, laat het beeld van deze sympa thieke jongeman haar niet meer los. Groot wordt haar innerlijke strijd, doch na Hubert's eerste concert keert 26 door F, Coppersmith Nancy was op haar Indiaanse moc- cassins vlak acteer Claire naar binnen Bekome», zonder echter iets te zeg- Een, zoaat Claire zich, geschrokken Jöeens omdraaide toen zij achter zich et gerammel van potten en pannen «oord-v »0, (k ben 1 rt maar", zei Nancy zo beleefd, dat het haast deemoedig kjonk. Maar ineens veranderde de lank van haar stem: -Dat heeft toch geen zin! Op die ma- bier vindt u de geluksgordel nimmer!" ..Wat bedoel je, Nancy?" ..O, missy, weet u niet wat de ge- mksgordel is? Wacht u even, dan haal bem direct". Als de wind holde zij be steile trap naar boven op en neer Ibrugkomend met een smal doosje van I zwart hout, dat zij behoedzaam op ta fel zette en opende. Claire. die nieuwsgierig had toege keken, deinsde verschrikt achteruit, met groen glinsterende ogen' lag er 'n slang opgerold in het kistje. Nancy lachte luidkeels, nam de slang uit het kistje, deed net of zij het reptiel be toverde en verkondigde toen met een treurig stemmetje, dat het beest dood was, vlak daarop weer vrolijk lachend. Een zucht van verlichting slaakte Claire toen zij bij nauwkeurige be schouwing bemerkte, dat de slang een opgezet beest was, met ogen van g'as. „Is dat ehde geluksgordel?" vroeg ze toen vol verbazing. „Neen", was het antwoord, en met een rommelde Nancy "n het kistje om ender goedkope sieraden en andere snuisterijen een smalle, Indiaanse gor del te voorschijn te toveren, van on- gelooid leer gemaakt en bezaaid met glinsterende steentjes. „Dit is de geluksgrdel". annonceerde zij nu in volle ernst. ..De Indianen denken dat deze gordel de drager te gen alle ongelukken beschermt! Wie de echte gordel bezit is gelukkig". „Maar Nancy, hoe kan men de echte gordel dan krijgen?" informeerde Clai re glimlachend. „Neen, die vindt u niet, missy", was het antwoord, „misschien is dit wel beter. U neemt een mespunt van deze groene poeder en kauwt het goed. In een ogenblik vallen alle zorgen van u rf, is u zo gelukkig, als een gelukkig mens maar zijn kan. Probeer dat maar eens". Nancy draaide zich om en pakte een klein mes. „Wat is dat dan voor goedje, Nan cy?" vroeg Claire. ..Proeft het maar", drong het meisje aan. ,,'t werkt heel wat beter dan de geluksgordel!" Een seconde lang blikte Claire in de donkere, haast vijandig glanzende ogen van de Indiaanse, toen wierp ze met een rilling van afkeer de gordel op tafel en snelde de deur uit Achter het huis hing een fazant, die Egilson geschoten had. Die moest ge plukt en schoongemaakt worden, wil de men het dier diezelfde avond nog kunnen eten. En daarmede was Clai- re's programma, dat zij voor deze dag had uitgestippeld, nog lang niet uitge put. Ook de katoenen japon, reeds ge heel in de pasvorm, moest vandaag af komen. In Bedfort kon zij de uit Eu ropa meegenomen kleren nauwelijks op Zondag dragen. Daarvoor was er veel te veel werk. Daarom had zij Kussy, toen die enige dagen geleden opnieuw naar Fort Pitt moest, ge vraagd een lap katoen voor haar mee te brengen. Er was nog meer te doen; het voer voor de pasgeboren kuikens moest klaar gemaakt worden. Zij waren juist ten week oud. zodat hun menu veran derd moest worden. In de loop van de laatste weken wa ren Claire en Egilson stilzwijgend tot een overeenkomst gekomen dat Claire de zorg voor het hoenderpark op zich zou nemen. Alleen had de farmer haar uitdrukkelijk verboden een broedende kip van de eieren te nemen, om ook deze te voederen. Dat deed hij en hij alleen, had hij haar gezegd. Of het nu de schrik was over Nancy's toverkunsten met die griezelige slang of iets anders, wist Claire niet. Wat zij wel wist was dat het werk haar na 't gesprek met het Indiaanse meisje lang niet zo vlot afging. En dande brief. Zou die ooit nog wel eens ko men? Of zou Gerard misschien plotse ling voor haar staan? Hoe heerlijk zou het niet zijn wanneer hij opeens in Eedfort uit een wagen zou stappen of te paard zou komen aanrijden' Meer dan eens had Claire zich voor gesteld, hoe dat zou zijn. Zo behield zij de hoop op hereniging. 's Avonds na het eten zag zij Egil son, de eeuwige pijp in zijn rm-nd, bij ae voordeur voor het huis staan Zijn ogen tuurden over de nu kale maïs velden. Dat ogenblik koos Claire uit om zich bij hem te voegen en te vra gen of hij, iets van de geluksgordel wist. De pijp uit zijn mond nemend ant woordde de farmei dat hij er wel iets van wist. „De Irotekens waren het, die de sage omtrent een totem dat de bezitter eeuwig geluk beloofde, voor het eerst rondvertelden". „Stamt Nancy van de Irotekens af?" vroeg Claire toen. „Neen, zij heeft Shawnee-bloed in de aderen. Haar moeder behoorde tot die stam. Haar vader was een blanke jrger!" „Zij heelt me een geluksgordel laten zien", zei Claire aarzelend toen Egilson zweeg. „Hij ziet er mooi uit!" „Er zijn veel mooiere dan die van Nancy", was Egilsen's antwoord, „he laas heb ik nimmer de toverkracht kunnen bespeuren". Claire merkte dat de farmer het ge sprek wilde beëindigen. Daarom^roeg zij snel: „Hoe is Nancy b»er eifjlnlijk gekomen? Heeft zij geen eigen huis meer?" Egilson's antwoord blijf lang uit, en toen het kwam stond Claire verbijs terd. Want Egilson zong de eerste re gels van een onbekend vers: „Waar hoorde je thuis Eer je uitvloog?" Verbaasd keek Claire hem aan. Zij begreep niet wat hij bedoelde. "(Wordt vervolgd

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Heldersche Courant | 1948 | | pagina 3