Kloosterboer- in vrijheid
Diepgeworteld
wanbegrip
vooroordeel en
SA*A£.RIH
NOODLOT
TANDPASTA
MR
CALVEs
Ver. Naties over de Indonesische kwesties
Medicijn bij Kou en Pijn
Weer gebakken aard
appelen in hotels
Nieuwe avonturen van Pim, Pam en Pom
40 Ic.m. van Nanking
Het Radioprogramma
AAR.
(Vervolg van pagina 1),
yERDACHTE zegt, dat zijn hulp werd
V ingeroepen voor een vader van zes
kinderen uit Castricum. die gefusilleerd
zou worden. Hij had toen in de brief
aan Christiansen zijn daden overdre
ven om verdienstelijk tegenover de
Duitse zaak te lijken.
Na een kort gesprek over het con
tact van verd. met zijn opdrachtgever
in Duitsland vroeg de procureur-fis
caal waarom Breman om geld voor de
ontvluchtte Duitsers bij verd. was ge
komen.
Kloosterboer: hij dacht zeker, dat ik
geld had. Verd. zeide dat een en an-
c'er al 8H Jaar geleden is en dat hij
zich niet precies meer kan herinneren
wat hjj bij al die dingen wel of niet
gedacht had. Hij had Breman het geld
eerst geweigerd, maar het 's avonds
gegeven.
Een getuige, die geen gevaarlijke
spion was.
C EHOORD werd vervolgens de getuige
P. Booy, die destijds in Sint Pan-
cras woonde en als timmerman in Alk
maar werkte. Deze kreeg op zijn werk
bezoek van Kloosterboer, die hem
voorstelde voor hem te werken. Als er
een «chip uit de haven vertrok in Am
sterdam of Rotterdam moest hij dat
's avonds aan KI, melden. Dat ge
schiedde zogenaamd voor een zaken
kennis van KL Verd. had gezegd, dat
Duitsland er voordeel bij had maar ook
Nederland omdat onze schepen dan
vrijuit zouden gaan. Getuige vertelde
op aandringen van de president hoe de
spionnage in haar werk ging.
Hij vertrok naar Rotterdam en ging
eens een praatje maken bij de schepen.
Als hij dacht, dat ze zo goed als vol
geladen waren verwachtte hij, dat ze
wel zouden vertrekken en gaf dan het
vertrek maar door. Soms bleek, dat hij
zich vergist had en dat het schip niet
weg was maar aan een andere steiger
lag, maar dat nam hij zo nauw niet.
't Waren toch kleine schepen en ze
kwamen telkens terug want 't waren
Engelse beurtschepen. Getuige had
geen zin zelf naar Addens te Schrijven
en liet dat al gauw aan verdachte
over. Op een keer aldus getuige
werd ik in Rotterdam door de politie
opgepakt. Ik zei, dat ik me verlaat
Had en mocht bij de kachel zitten,
't Was bitter koud in die tijd en 't
werk stond me tegen. Als ik ander
werk had gehad zou ik dit zeker niet
gedaan hebben. Getuige zeide, dat ver
dachte hem wel verteld had, dat hij
geld had gegeven voor de ontvluchte
Duitsers en ook, dat hij niet langer
wilde spionneren toen de Burgersdijk
getorpedeerd was.
B(j de capitulatie was getuige weer
vr(j man met 56 anderen. Ze riepen
„Heil Hltler!", maar Kloosterboer
sprong op een tafel en zei, dat Hitier
nu onze vijand was. Hij riep „Leve de
Koningin!" De Duitsers moeten het
land weer uit!"
De preside .t verbaasde er zich over
dat getuige, die telkens gezegd had
zich niets meer te kunnen herinneren
zoiets als dit vlot kon vertellen.
De verdediger, mr. Berkhouwer:
Kon u wel een Engels schip van een
Duits onderscheiden?
Getuige: Dan keek ik naar de vlag.
Andere getuigen.
£)E 65-JARIGE Addens uit Bellingwol-
de gaf toe de brieven naar Duitsland
te hebben doorgegeven. Op een brief
zag hij het poststempel van Alkmaar.
Er kwam een spoorwegman. een NSB-
er bij hem en vertelde, dat er twee
gevluchte Duitsers zouden komen.
Toen was getuige juist door de Hol
landse politie gearresteerd. In Hoorn
zag hij Kloosterboer voor 't eerst.
Nadat de procureur-fiscaal schorsing
van de zaak had gevraagd om nog een
tweetal getuigen te kunnen horen, be
sloot de president de getuigen a dé-
charche door de verdediger meege
bracht, te horen. Dit waren ds. Van
Ginhoven uit Westervoort, die be
schreef hoe verdachte Kloosterboer
voor zijn (get.'s) gearresteerde broer uit
Castricum in de bres was gesprongen en
zich beijverd heeft gratie voor hem te
krijgen, hoewel deze broer op 17 Maart
1942 toch gefusilleerd is. Get. had ge
hoord, dat ook mr. Sehenkeveld door
bemiddeling van KI. bevrijd was ge
worden. Hij kende de Kloosterboers
niet en was huiverig hen in de zaak
van zijn broer te betrekken, maar hel
werd een zaak van leven of dood.
Getuige Westra uit Sexbierum zei
de, dat zijn broer iir. November 1943
gearresteerd was en 14 Februari d.a.v.
ter dood was veroordeeld. Get. had de
hulp van de gebroeders Kloosterboer
ingeroepen door wier bemiddeling de
troer niet gefusilleerd werd en men
hem zelfs op de Weteringschans had
mogen bezoeken. Later is deze gevan
gene in een concentratiekamp in
Duitsland overleden.
Getuige P. van Tuinen, directeur van
een Chr. Kweekschool uit Dokkum.
vertelde hoe de gebr. Kloosterboer er
toe medewerkten, dat zijn zoon. die
voor een ernstig feit gearresteerd was.
later op transport gesteld werd en
ontsnapte. Er werd in de gevangen
schap ook voor contact gezorgd. De
jongen heeft door deze medewerking
een grote morele steun gehad.
Verdachte legde uit hoe hij briefjes
door mensen van de gasfabriek in een
kamp kon smokkelen.
Getuige J. van Kampen uit Sint
Pancras verklaarde, dat verdachte
veel geld aan de armen gaf. maar de
mensen wisten niet waar het vandaan
kwam, al vermoedden zij dat wel.
Mr. Berkhouwer zeide, dat verdach
te daarmede wilde voorkomen, dat
Winterhulp daar vaste voet kreeg. Uit
andere stukken bleek, dat meerdere
goede getuigenverklaringen waren in
gekomen, ook van de illegaliteit voor
ontvangen geld in 1943.
Uitstel van behandeling gevraagd.
De procureur-fiscaal vroeg uitstel
van behandeling tot begin Februari
om ook de zieke getuige Liebeton te
kunnen horen.
Mr. Berkhouwer meende, dat die
toch niet zal verschijnen, waarop de
president de mogelijkheid opperde dat
bet Hof zelf getuigen gaat horen.
Pleidooi voor onmiddellijke
invrijheidstelling.
MR. BERKHOUWER wees er op, dat
deze zaak nu al 9 jaren oud is. In
raadkamer heeft spr. al eens over de
competentie van het Hof gesproken. Hij
meende recht te hebben op een interlo
cutoir vonnis waarbij het Hof zich on
bevoegd verklaart.
Spr. ging op diverse hier toepasselijke
wetsartikelen in. Van rechtvaardigheid
is hier geen sprake meer. Hoe kan men
tot oorlogstijd rekenen de tijd toen een
oorlog met Duitsland dreigende was?
Spreker haalde voorbeelden aan waar
uit bleek, dat men die oorlog nog niet
eens op 9 Mei 1940 verwachtte. Hoe
ken men dan aannemen, dat verdachte
zoiets in Januari al zou hebben gewe
ten? De Bijzondere rechtspleging moet
zich niet bemoeien met zaken die al
negen jaar oud zijn. Deze zaak zou in
Alkmaar volgens de normale jurisdictie
moeten dienen. Men wil immers 7.0
graag terug naar de normale recht
spraak. Deze man is door de Neder
landse Officier van Justitie destijds
vrijgelaten zonder dat de Duitsers er
toen invloed op hebben uitgeoefend. Als
deze zaak wordt aangehouden, moet
deze verdachte dan nog gevangen
worden gehouden? We praten nu over
neutraliteit in een geheel ander ver
band. Nederland zal waarschijnlijk
nooit meer neutraal worden. Getuige
Booy heeft meer vóór dan tegen ver
dachte gezegd. Wat betekent spionnage
met een harlekijn als Booy! Als men
dat werk ernstig neemt, moet men
mannen met hersens gebruiken.
Is hier een misdrijf tegen de huma
niteit? Zeker niet want spionnage en
oorlog z\jn nog niet verboden. Verd.
kan zelfs geen spion zijn geweest want
dan had hij inlichtingen moeten inwin
nen in de operatiezóne van het vijande
lijk gebied voor een tegenstander. Vol
kenrechtelijk is het begrip spionnage
hier niet eens van toepassing. Er was
evenmin opzet om de veiligheid van de
staat in gevaar te brengen. Toen Zwe
den de Duitsers doorliet deed de Staat
dat daar, maar men kan de Staat niet
aansprakelijk stellen voor het werk van
een derde. Zou men deze man ook ver
volgen als hij nu eens niet de Duitsers
maar de Engelsen had geholpen? Als de
wet ook onder oorlogstijd verstaat de
tijd dat een oorlog dreigende is, dan
kon verdachte onze neutraliteit niet 111
gevaar brengen want dan was die er
BB
PUDDING
STARD - MAÏZENA
CP 9-077
niet omdat er dan feitelijk oorlog was.
Acht jaar is deze man door de pu
blieke opinie vervolgd. Hij heeft vreem
de impulsen, b.v. op het ogenblik, dat
hi.i „Leve de koningin" riep en geld
gaf aan Breman voor de ontvluchte
Duitsers, dat hij eerst niet wilde geven.
Pleiter vroeg verdachte's onmiddel
lijke invrijheidstelling.
Antwoord van de procureur-
fiscaal.
KEUNE meende, dat het Hof wel
bevoegd was deze zaak te behan
delen. Men moet zich nu eenmaal hou
den aan de wet. Trouwens fhet Hof
zelf heeft over die bevoegdheid niet te
beslissen. Neutraliteitsschennis had vol
gens spr. zeker kunnen plaats vinden.
Verdachte zegt niet steeds de waarheid
en moet daarom preventief gevangen
blijven, ook om het onmogelijk te ma
ken, dat hij verdere getuigen gaat beïn
vloeden. Verdachte heeft anderen alleen
in zijn belang geholpen. Hij had partij
voor de onsympathiekste oorlogspart
ner getrokken.
Mr. Berkhouwef: Als de Engel
sen onze havens bezet hadden hadden
we aan de andere kant gestaan. We
hrdden onze neutraliteit niet in eigen
hand.
Nadat de president vastgesteld
had, dat verdachte gevangen heeft ge
zeten van 20 Mei 1945 tot 23 Januari
1946 en vanaf 21 Augustus 1947 tot
heden, werd de beslissing tot in den
namiddag uitgesteld.
De zaak Pieter Booy
HE ZAAK tegen Pieter Booy, thans
als verdachte voorkomend, bracht
weinig nieuwe gezichtspunten. Getui
ge in deze zaak was Kloosterboer en
de verklaringen kwamen in hoofdzaak
neer op die welke 's morgens reeds
waren afgelegd.
De presidenttrachtte getuige, met
het voorbeeld van de zand- en. grint-
kwestie uit de eerste wereldoorlog
duidelijk te maken hoe gevaarlijk voor
ons land de schending van neutraliteit
was. Uit het verhoor bleek wel, dat
KI. alleen naar verdachte was geko
men omdat deze bij hem op het dorp
woonde en hem dus 's avonds de rap
porten kon geven. Hij meende in ver
dachte een bondgenoot te zien omdat
deze een Duitse vrouw had. Tevens
bleek, met hoeveel tegenzin Booy dit
spionnagewerk verricht had en er met
de pet naar had gegooid. Hij had er
meer dan genoeg van vooral toen Het
zo bar koud begon te worden.
Uit het verhoor kwam vast te staan,
dat beklaagdes gezin in Duitsland ver
blijft en dat hij in 1946 al pogingen
deed naar Nederland te komen. Dat
lukte eerst dit jaar en toen werd hij
in ons land gearresteerd. Uit het ver
hoor van getuige Kloosterboer bleek
nog, dat hoewel Booy geen uitblin
ker was, deze een eerste klas dammer
was en KI. daarom wel aan de intelli
gentie van B. kon geloven. Deze is
maar van 25 Januari tot 14 Februari
in actie geweest.
De procureur-fiscaal zou rechercheur
Kuilman ook in deze zaak nog eens
willen horen en bepleitte verdaging
tot Februari. Spreker verzocht een
kleine wijziging in de dagvaarding.
Pleidooi
De verdedigster mej. mr. Niebuur
had tegen uitstel geen bezwaar als
men verdachte Booy inmiddels op vrije
voeten stelt. Spr. gevoelde, dat ver
dachte niet veroordeeld kan worden.
Kan dit wel. dan is de reeds onder
gane detentie voor wat hij deed zeker
voldoende straf. Waarom zou verdach
te moeten wachten op het verhoor
van een politieman, die van hem niets
afweet? Wat deze man met zijn lagere
school-opleiding deed heeft weinig of
geen effect gehad. PI. vroeg haar cliënt
vrij te spreken en op vrije voeten te
laten.
Mr. Keune had tegen die vrijla
ting geen bezwaar en evenmin de pre
sident als men tot aanhouding dezer
zaak zou besluiten.
Het Hof besliste dat er geen vol
doende termen waren deze verdachte
gevangen te houden, zodat hy in vrij
heid zou worden gesteld. Over veer
tien dagen des morgens om 9.30 uur
zou het Hof sententie wijzen.
Onderhandelingen bespaarden
ons boze woorden
Dr. J. H. van Royen. waarnemend
hoofd van de Nederlandse delegatie in
de algemene vergadering der Verenig
de Naties, heeft in een onderhoud met
de Parijse correspondent van het ANP
»yn zienswijze gegeven over het ver
loop van deze derde Assemblee.
Dr. v. Royen legde er de nadruk op,
dat men het werk van de UNO op
langere termijn en tegen de achter
grond van de bestaande verdeeldheid
in de wereld moet zien. De Verenigde
Naties zijn er niet op berekend derge
lijke tegenstellingen tussen de grote
mogendheden tot oplossing te brengen.
Treedt eenmaal een periode van ont
spanning in, dan zal de UNO eerst in
volle omvang aan haar doel kunnen
beantwoorden.
Wat betreft de stemming onder de
delegaties t.a.v. Nederland in verband
met de Indonesische kwestie zeide dr.
v. Royen:
„Het feit dat de onderhandelingen
eerst door minister Stikker en later
door de grote delegatie plaats vonden
juist gedurende deze Assemblee, heeft
zonder enige twijfel een zeer grote in
vloed ten goede gehad, in zoverre, dat
men algemeen de indruk kreeg, dat nu
ernstige pogingen worden gedaan om
langs de weg van vreedzaam overleg
tot een oplossing te komen. Zoals men
weet is het bereiken van een onmid
dellijke oplossing het doel, dat .door de
overgrote meerderheid der leden der
V.N. wordt voorgestaan. Waren niet
juist de onderhandelingen in gang ge
weest, dan zouden waarscbünlijk méér
harde woorden aan het adres van Ne
derland gevallen zijn. Wanneer nu
daarentegen toespelingen van onaan
gename aard werden gemaakt, dan kon
daartegenover steeds gewezen worden
op de ernst van de pogingen, die nu
in gang waren.
De stemming in de Ver. Naties in het
algemeen en in de Veiligheidsraad in
bet bijzonder is Jegens Nederland on
gunstiger dan men zich in het alge-
meen in ons land voorstelt. Men ont
moet juist op het gebied van onze ver
houdingen met Indonesië veel wanbe
grip en veel onwil om tot beter begrip
te komen. Helaas stuit men ook veel
op twijfel aan zuiverheid en oprecht
heid van onze motieven. Er is zowel
twijfel aan de oprechtheid van onze
bedoeling om aan de Ver. Staten van
Indonesië volledige vrijheid en onaf
hankelijkheid te geven, als twijfel aan
de oprechtheid van onze laatste pogin
gen om door onderhandelingen tot een
oplossing te komen.
Ik geloof, dat deze ongunstige stem
ming zich vaak ook afspiegelt in de
buitenlandse pers. Wij moeten natuur
lijk blijven werken aan het verbeteren
van onze voorlichting en trachten zo
veel mogelijk in gesprekken met dele
gaties en journalisten ons standpunt
beter begrip te doen vinden. Toch
mag men zich. wanneer men volkomen
eerlijk tegenover de zaak staat, niet
ontveinzen, dat men zelfs met de bes
te voorlichting en itieest actieve pro
paganda voor een vrijwel onbegonnen
taak staat, gezien de omvang van het
aiepgewortelde vooroordeel en wanbe
grip".
De uitspraak over de invrijheidstel
ling van Kloosterboer werd verdaagd
tot 's middags 5.30 uur.
Ook Kloosterboer in vrU-
r heid.
AM KWART VóóR ZES werd een
andere zaak geschorst om de presi
dent gelegenheid te geven zich uit te
spreken over het verzoek van mr. dr.
Berkhouwer om Kloosterboer ln vrij
heid te stellen.
De president deelde mede, dat het
Hof heeft ingewilligd het verzoek van
de procureur-fiscaal om de zaak te
verdagen tot begin Februari en tevens
is ingegaan op het verzoek van de
verdediger om verdachte Kloosterboer
in vrijheid te stellen. Dit geeft geen
enkele aanwijzing hoe de uitspraak in
deze zaak zal luiden, maar de stand
van het geding geeft niet voldoende
termen om de gevangenneming lan
ger te laten voortduren.
De nadere behandeling van de zaak
zal in Februari geschieden.
De voortgaande verbeteringen in de
voedselvoorziening der bevolking ma
ken het ook mogelijk de reeks beper
kende voorschriften voor Horecabe
drijven te herzien.
De toewijzingen voedingsvetten voor
maaltijdverstrekkende bedrijven wor
den met 50"/» verhoogd, waardoor het
overbodig wordt vast te houden aan het
verbod tot verwerking of servering van
voedingsvetten buiten de hoofdgang,
welk voorschrift dan ook zal worden
ingetrokken, zodat bijv. gebakken aard
appelen weer op het menu zullen ver
schijnen.
Ook de hoeveelheid voedingsvetten,
welke bij het ontbijt mag worden ver
strekt, zal worden verruimd. Van de
herziening der beschikking zal de mi
nister van Landbouw, Visserij en Voed
selvoorziening tevens gebruik maken,
om ook de verwerking van bedrijfs-
overschotten vlees buiten de hoofdgang
wat gemakkelijker te maken en voorts
bepalingen, welke o.a. door heffing van
distributiemaatregelen geen zin meer
hebben, te laten vervallen.
De vleesloze dagen, Dinsdag en Vrij
dag blijven behoudens een kleine
tegemoetkoming aan de volksrestau
rants op het punt van gebruik van
nier- en soortgelijke producten vol
ledig gehandhaafd, tezamen met de
voorschriften voor de omvang voor de
porties vlees.
Nachtelijke overval op bejaard
echtpaar
In de nacht van Vrijdag op Zaterdag
is een gemaskerde man de woning van
het bejaarde echtpaar G., wonende aan
de Bosscheweg te Enjchot, binnenge
drongen. Met een revolver gewapend
kwam de rover de slaapkamer binnen
en onder bedreiging eiste hij het in huis
aanwezige geld. De vrouw overhandig
de daarop een bedrag van f 500,
waarna de man verdween. Na zijn ver
trek schoof de vrouw een raam op en
riep om hulp. De Rijkspolitie stelt een
onderzoek in. Door het uitsnijden van
een ruit is de man, die waarschijnlijk
de beschikking over een auto had, de
woning binnengedrongen.
63. Als Pim, Pam en Pom even la
ter bij Moeder Woeffié aankomen, prijst
ceze haar jongens. „Ik vind, dat jullie
het keurig voor elkaar gebracht heb
ben", zegt ze bewonderend. „Als echte
padvinders hebben jullie alles zelf op
geknapt. Laat het zo blijven". Pim,
Pam en Pom kleuren van gejioegen
Als beloning" gaat Moeder Woeffie
door, „zal ik voor jullie eens een paar
heerlijke worsten braden".
64. Nu, daar hebben onze vrienden
helemaal geen bezwaar tegen en ze
gaan heerlijk op hun gemak voor het
hek in het zonnetje liggen. Al gauw
dringt vanuit het hok een heerlijke
geur in hun neus. Pim en Pom hebben
van genoegen hun ogen gesloten. Ze
dromen al van de heerlijke worst, die
ze straks naar binnen zullen slaan.
Maar Pam staart in de verte. Wat ziet
bij daar?
Doodstraf geëist tegen Veefkind
De voormalige onderinspecteur der
staatsrecherche, later Duitse tolk en
„Sipo"-agent J H. Veefkind uit 's Grr-
venhage, stond gisteren voor 't Haagse
Bijzondere Gerechtshof terecht, om
verantwoording af te leggen voor de
honderden Nederlanders die door *i>n
toedoen werden gearresteerd, en in
gevangenschap de dood vonden.
In 1941 werd hij door de beruchte
en inmiddels berechte Slagter, als toik
in dienst genomen, maar spoedig in
geschakeld bij het opsporen van ille
galen, het arresteren van onderdui
kers etc. Hij werd een ijverig wer
kend lid van de „Sipo".
De belangrijkste getuige in de zaak
was Jozef Schreieder, Kriminaldirec-
tor, voor wie Veefkind enkele malen
gewerkt had. Schreieder had Veef
kind in 1942 leren kennen en voor hel
Hof verklaarde deze, dat naar schat
ting de verdachte bij zes droppings
van agenten en een 15-tal droppings
van wapens en containers aanwezig
was geweest, o.a. te Helvoirt. „Ik ge
bruikte hem bij het EngelanspieL om
dat ik hem vertrouwde, en hij de
Duitse zaak m.i. volkomen diende",
aldus Schreieder.
De advocaat-fiscaal eiste de dood
straf.
Generaal Ho Jing-Tsjin, de Chinese
minister van defensie, heeft de politie
ke raad van de Kwo-Mintang meege
deeld, dat de commtinistische strijd
krachten de spoorweg van Tientsin
naar Poekau hebben afgesneden op
een plaats, die slechts 40 km ten noor
den vn Nanking ligt.
Volgens welingelichte Chinese krin
gen dringen de.V.S. bij Tsang Kai
Sjek er op aan vredesonderhandelin
gen te voeren met de Chinese com
munisten. Zij zouden dit kenbaar ge
maakt hebben aan mevrouw Tsang
Rai Sjek.
60.000 Belgische grens
arbeiders staken
Ingevolge een oproep van hun vak
bonden hebben de meer dan 60.000 Bel
gische grensarbeiders die in de Noord-
Franse textielfabrieken werkzaam zijn,
zich gistermorgen niet naar het werk
begeven. De reden van de staking is, dat
de Franse regering niet meer dan 50
procent van het in Frankrijk verdiende
loon in Belgische deviezen wil over
maken en niet het volledige loon, zo
als van de zijde der Belgische arbeiders
wordt verlangd.
Door deze staking is het aantal
werklozen in België gestegen tot
260.000, hetgeen de Belgische staat per
rnaand 400 millioen francs kost.
VEILIGHEIDSRAAD
VERGADERT WOENSDAG.
Officieel wordt medegedeeld, dat de
Veiligheidsraad Woensdagochtend in't
Paleis de Chaillot het verzoek van Is
raël om tot de V. N. te worden toege
laten, zal bespreken. Op de agenda
zijn eveneens vermeld de lidmaat -
schapsaanvragen van Ceylon en Haide-
rabad.
VOOR HEDENAVOND
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 6, 8 en 11 uur AVRO: 6,IS Tom
Eiich (piano) 6,30 Voor de Strijd
krachten 7,00 Kobus Kwint T.lo Gra
mofoonplaten 7,15 Vergeelde partituren
7,45 Niwln-klanken 7,50 Rubriek van
de Wederopbouw 8,05 Echo van de dag
S;l5 Bonte Dinsdagavondtrein 0.30
Avro-allerlei 0,35 Ik zou zo graag
10,15 Buitenlands overzicht 10,tO Bij
namen in de Kamermuziek 11,15 Nieuwe
opnamen van oude werken
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8 en 11 uur KRO: 6,10 Sport-
praatje— 6,2o Lew White (orgel) 8.30
Psychologie en het dierenleven flf'is
Zang en orgel 7,30 Dit is leven los
De gewone man 8,12 „Carmen" 1<M5
V/est.Europees commentaar 10 45 Avond
gebed 11,15 Utrechts Stedelijk Orkest
VOOR WOENSDAG
HILVERSUM I, 301 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 6, 8 en 11 uur VARA: S.l*
Gus Deloof en orkest afgewisseld met
zang van Vera Lynn 1,20 Promenade
orkest 2,15 Jeugdconcert 5,15 Piano
duo 6,20 Gramofoonplaten 6,30 Voor de
Strijdkrachten 7.00 Lezing door mr L
Vooys 7,15 Gramofoonplaten VPRO-
7,3» Voor de jeugd 7,45 Lezen in de
Bijbel VARA; 8.05 Dingen van de dag
8.10 Socialistisch nieuws 815 Con.
certgebouw-orkest 9,00 Hoorspel 10.00
Chansons de Bord 10,15 Metropole.
orkest 10,45 In de tuin der Poëzie
11,15 Bruce Lowe, aan het orgel Cor
Steyn 11,35 Gramofoonplaten
HILVERSUM II, 415 m Nieuwsberichten
om 7, 8, 1, 7, 8 en 11 uur NCRV: 1,15
En nu aan het werk 1,15 Ensemble
Lachman 6,00 Onze Nederlandse koren
en korpsen 6,30 Leopold stokowski diri
geert 7,15 Het nieuws uit Indonesië
7 30 Het actueel geluid 7,45 Engelse les
8,05 Programma-proloog S,15 NCRV.
kwartet 8,35 Ons christelijk geloof
9,00 Europeas concert 10,00 BuscH
strijkorkest 10,30 Gramofoonplaten
31
door F. Coppersmith
„Misschien komt-ie helemaal niet
weer terug", bromde de sheriff. „al«
hij zijn verstand gebruikt, blijft hij
rustig waar hij is!"
„Hussy is zo'n lafaard niet
schreeuwde Egilson woedend, „die komt
terug en hy zal soldaten meebrengen
„Ik zei al dat er met jou geen ver
standig woord is te praten, Egilson
wendde de sheriff zich tot hem. „Denk
)e nu heus, dat zij soldaten hierheen
sturen?"
„Doen jullie zelf wat je wilt", ant
woordde Egilson kort en hij ging weer
verder met 't uitboren vtn de schiet
gaten. hetgeen Weber lang niet nauw
keurig genoeg naar zijn zin had ge
daan.
Besluiteloos keken Bradley en Flag-
ler elkaar aan. Toen wendde de laat
ste zich tot Claire.
„Het is naar onze mening onverant
woordelijk wanneer Egilson u en zijn
mensen hier laat blijven. Wij in Bed
fort staan op het punt op te breken
Wie hier blijft tekent zijn eigen dood
vonnis".
„Maar wat moet ik dan doen?" riep
Claire radeloos uit.
„Pak datgene van de dingen, die u
beslist nodig hebt, in en kom met on^
mede, evenals de anderen", was het
korte bescheid. Meer zei Flagler niet,
want hij zag dat Egilson zijn geweer
had gepakt en de loop dreigend op
hem richtte. Ben je gek geworden?"
riep de sheriff de farmer toe.
„Als je nog één woord durft te zeg
gen. Flagler, schiet ik je als een hond
reer In dit huis is er maar één die
wat te bevelen heeft. En dat ben ik.
De vier mensen, bijeen in het ver
trek, zwegen. Claire's blikken vlogen
van de één naar de andere. Zij zag
dikke zweetdruppels op Egilsons voor
hoofd Darelen.
Langzaam liet hii het geweer zak
ken. Nog werd de ijzige stilte niet ver
broken. Tenslotte sprak Flagler weer.
„Heb je werkelijk je verstand ver
loren. Egilson? Ik ben nog altijd de
sheriff'.
Op dat ogenblik klonken er snelle
schreden buiten. Even later werd de
deur geopend en snelde Nancy adem
loos naar binnen. „Ze komen, ze ko
men!" riep ze.
Egilson nam zijn geweer vaster in
de greep. Flagler en Bradley sprongen
naar de deur. Maar toen riep Nancy:
Neen, neen. legt u dat geweer weg,
de soldaten komen". En meteen hoor
den Claire en de drie mannen het
hoefgekletter van vele paarden. Zonder
het bevel van Egilson af te wachten,
ruimden Weber en Hilthy de balken-
versperring voor de hoofdpoort op en
openden deze. Een klein detachement
cavalerie reed naar binnen. De solda
ten hadden als duivels gereden, want
de paarden waren nat van het zweet.
Vlekken schuim vlogen in het rond.
De officier, die de troep leidde, reed
wat verder naar voren en riep om de
eigenaar van de farm ...Hier ben ik",
rntwoordde Egilson en trad op de
oHtsyer toe.
„Heet u Egilson?" vroeg de luite
nant, zonder acht te slaan op het ge
weer, dat de farmer nog altijd in zijn
handen hield. Toen Egilson knikte
ging hij haastig verder: „Luister goed.
Ik ben hierheen gezonden met mijn
soldaten om de inwoners van Bedfort
naar Fort Pitt te brengen. Het is de
laatste gelegenheid om op enigszins
veilige manier de tocht temaken. Over
'n half uur vertrekken we weer. Ieder
een moet in die tijd alles opladen, wat
hii wil meenemen, maai- hoe minder
hoe beter!"
Egilson antwoordde niet direct en
Claire. die mee naar binnen was ge
gaan, herkende de officier. Ja, het was
dezelfde luitenant Keats. met wie zij in
Boston reeds op minder prettige wijze
had kennis gemaakt.
Hij was in geen enkel opzicht ver
anderd, trok nog hetzelfde, enigszins
laatdunkende gezicht.
Claire werd echter geen tijd gelaten
om lang over de ontmoeting in Boston
na te denken want Egilson antwoord
de: -..Ik ben njet van plan naar Fort
Pitt te vluchten. En willen de anderen
dat wel, dan gaat mij dat niets aan. Ik
blijf!"
„Ik ben hier niet naar toe gestuurd
cm over iets dergelijks te discussiëren.
Mijn opdracht is a.11 e bewoners van
Eedfort te begeleiden. Wat u wel of
niet wilt, speelt hierbij geen rol
Egilson trad nog enkele passen na
der: „Ik sta hier op de grond, die mij
toebehoort. Ik heb hem gepacht en de
pacht is betaald. Niemand heeft mij
geholpen bij het vruchtbaar maken.
Mensen, die ik later in dienst nam, zijn
betaald. Ik accepteer daarom van
niemand een bevel om te vertrekken!"
„Man, gebruik toch je verstand!"
riep luitenant Keats. „Mijn opdracht
luidt niemand in Bedfort achter te
laten. Ik kan zelfs geweld gebruiken
als je van plan bent niet te gehoorza
men. En hoe stel je je voor deze farm te
verdedigen? Het gaat niet om een paar
Indianen, die een strooptocht onderne
men, maar alle Indianen-stammen zijn
in opstand gekomen".
„Des te minder reden voor mij om
te vluchten!" antwoordde Egilson rus-
t'g. Hij keek om zich heen en ontdekte
Weber en Hilthy en voegde hen toe:
„Jullie kunnen met de soldaten mee
gaan, evenals de slaven en de vrou
wen. Neem zoveel mogelijk vee mee
en pak van je persoonlijke bezittingen
in, wat je beslist niet wilt achterlaten!"
Zonder op antwoord te wachten liep
hij naar de deur van zijn huis. Dan
draaide hij zich om kennelijk van plan
om iets te zeggen. Maar juist op dit
ogenblik herkende luitenant Keats
Claire.
„Wat, hier?" riep hy verbaasd,
meteen van zijn paard afspringend,
„hoe komt u hier in deze uithoek?"
Met die woorden liep hij tot veler
verbazing regelrecht op Claire af.
„Het noodlot schijnt me genadig te
zijn", ging Keats voort, elk een aan
gename verrassing. Kan ik iets voor u
doen? Ik ben overgelukkig, als ik u
kan he!i>en!''
Met die woorden strekte hij de rech
terhand uit.
Maar Claire deed net of zij de hand
van luitenant Keats niet zag en ant
woordde koeltjes: „Ik heb uw hulp
niet nodi?!"
(Wordt vervolgd)
